- 2 days ago
Akademicka - ten zawód jest szczególnie potrzebny
Category
🗞
NewsTranscript
00:00Jak to się stało, że przyszedł ten moment, zmieniam swoje życie?
00:05Miałam obawy. Miałam wielkie obawy, lęk, strach przed tym, co mogę tam zastać.
00:12Ale kiedy przekroczyłam ten próg, kiedy zobaczyłam tę salę tych chorych,
00:17stwierdziłam, że chyba hospicjum przez część społeczeństwa jest trochę błędnie odbierana.
00:24Nie tylko zmienić coś u siebie, tylko dać jeszcze z siebie, prawda? Pomóc komuś.
00:30Nie, do prezesu opieklucznego trzeba podejść z sercem.
00:39Wiesław Kaczmar, Nowa Trybunała Polska. Dzień dobry Państwu.
00:42Witam pięknie w kolejnym odcinku naszego cyklu Akademicka.
00:45Dzisiaj mamy dwie Panie jako gości.
00:49Witam pięknie Panią Wiolettę Adamczewską i Panią Wiolettę Cipińską.
00:53Witam pięknie.
00:54Panie są uczennicami, słuchaczkami w Zespole Szkół Medycznych w Kędzierzynie Koźlu.
01:00Co zdecydowało o tym, że zdecydowałyście, postanowiłyście uczyć się w szkole medycznej,
01:07zdobywać zawód medyczny, umiejętności medyczne, okołomedyczne,
01:15mając już ugruntowaną ścieżkę życiową, zawodową do tej pory.
01:20Jak to się stało, że przyszedł ten moment, zmieniam swoje życie?
01:25Ten pomysł był już od dawna.
01:28Po prostu czekam na swoją realizację.
01:32Myślę, że takim pierwszym momentem, kiedy o tym pomyślałam,
01:37to były doświadczenia rodzinne.
01:42Przyszedł czas w moim życiu, gdzie musiałam się zmierzyć z chorobą mojej mamy.
01:47I wtedy po raz pierwszy zobaczyłam, jak ważna jest ta pomoc dla drugiego człowieka.
01:54Ile my jako ludzie możemy dać od siebie.
01:59Brakowało jednak, mimo ogromnych chęci, tych umiejętności.
02:06I wtedy co prawda miałam już swoją gdzieś tam ścieżkę kariery,
02:11bo pracowałam zawodowo z zupełnie innej profesji, bo zajmowałam się HR-em.
02:14Natomiast to był taki moment, to może nie teraz, to może później,
02:23bo sam człowiek w sobie też musi dojść do tego, czy ja mam na to siły tyle.
02:28Bo praca takiego opiekuna medycznego we pozorom wcale nie jest łatwa.
02:33Tutaj oprócz tej siły trzeba również mieć taką siłę psychiczną, emocjonalną.
02:44Ale przyszedł czas na zmiany, podjęłam to można powiedzieć na początku ryzyko,
02:50ale dzisiaj tego nie żałuję.
02:52Pani Wioletto, jak w Pani przypadku to wyglądało?
02:56No u mnie kilka lat wstecz to była opieka nad osobami z dalszej rodziny, prawda?
03:01Osobami leżącymi.
03:04Ja byłam taką osobą, która dojeżdżała, byłam dojeżdżającą.
03:08Najlepiej sobie Pani radziła z tym bliskim.
03:10Myślę, że sobie radziłam.
03:13Ale też sytuacja, że tak powiem, rodzinna w domu.
03:16Jestem matką niepełnosprawnie, syna z niepełnosprawnością intelektualną,
03:23w stopniu znacznym.
03:25Syn choruje na autyzm.
03:28Jak to autyści, prawda?
03:29Wszystkiego się boją, z wszystkim są na nie.
03:33I u niego jest tak samo.
03:36Nie chce sobie dać pobrać krwi.
03:38Na przykład?
03:38Na przykład zawód opiekuna medycznego z kwalifikacją M14,
03:45której akurat tutaj się uczymy,
03:47pozwala na to, żeby w przyszłości,
03:50tutaj po uzyskaniu dyplomu,
03:52móc pobrać właśnie tą krew, prawda?
03:55Żeby to nie było takie traumatyczne.
03:57Tak, więc pomyślałam, że inaczej jak mama, inaczej jak pani.
04:02Tak, dokładnie, dokładnie, więc w domu, prawda?
04:06A z drugiej strony będzie to też już fundament do tego,
04:09żeby może w przyszłości zająć się tym zawodowo.
04:12Zawodowo, oczywiście, więc...
04:14Wracamy do tego momentu podjęcia decyzji,
04:18jak to przyjęli wasi bliscy.
04:20Rodziny, przyjaciele, no powiedzieliście,
04:24będę opiekunem medycznym.
04:26Na początku było chyba duże zaskoczenie,
04:29może niedowierzanie,
04:31ale bardzo fajnie, bo pełna akceptacja,
04:35nikt nie podcinał skrzydeł,
04:37więc jest bardzo fajnie.
04:41Czyli pozytywnie.
04:42Pozytywnie.
04:43U pani też?
04:43Bardziej pozytywnie, tak.
04:45Córka stwierdziła, że mamo, w końcu idziesz, tak.
04:48W końcu idziesz w tym zawodzie, prawda?
04:52Więc pomagają dokładnie.
04:55I potem ten moment, już są pierwsze zajęcia,
04:58przechodzimy na zajęcia.
04:59Dookoła nas dzieci albo uczniowie w wieku naszych dzieci.
05:07Czy tak nie jest w waszym przypadku?
05:10W naszym przypadku?
05:11No mamy, jesteśmy w zróżnicowanym wieku,
05:14że tak powiem, tak.
05:18Ale wszyscy jesteśmy zgrani.
05:20Czy nie jest tak, że...
05:22Nie chcę powiedzieć, że są pani najstarsze,
05:24bo to absolutnie wymyka się już jakby...
05:27Tego żeśmy się pewnie obawiali, obydwie.
05:30Dokładnie.
05:31Ale nie, nie patrzę na to, ile kto ma lat.
05:35Chodzi o to, co chcemy robić.
05:38My jesteśmy też najstarsze.
05:40Dokładnie.
05:41Natomiast to też jest fajnie, że grupa jest zróżnicowana,
05:43bo my też widzimy taką różnicę pokoleń, prawda?
05:46Dokładnie.
05:48Ja też uważam, że do takiego zawodu chyba trzeba dojrzeć.
05:53Dojrzeć.
05:54Z racji tego, że nie jest to łatwy zawód.
05:56Nie jest to łatwy zawód pod względem fizycznym, psychicznym.
06:00Trzeba mieć w sobie empatię, wyrozumiałość, cierpliwość,
06:05bo w przyszłości trafimy.
06:08My już dzisiaj widzimy po praktykach naszych,
06:11na różnych chorych, którzy...
06:15Którym przydziewał się opiekować, prawda?
06:17Dokładnie.
06:19My też nie wiemy, jak sami kiedyś zareagujemy na ból,
06:22na cierpienie, na śmierć.
06:24To nas wszystkich czeka.
06:26Natomiast my dzisiaj widzimy, że niektórzy przyjmują to cierpienie
06:30z pokorą, z cierpliwością,
06:34godzą się z tym losem.
06:36Niektórzy jednak z taką agresją, z takim żalem.
06:40Do każdego z nich, niezależnie jak my będziemy traktowani przez te osoby,
06:47musimy odejść z sercem.
06:50Jeżeli nie mamy tego serca, to niestety, to nie jest zawód dla nas.
06:56Ale wy już jesteście przekonane, że to jest dobra ścieżka,
06:59dobrze wybrałyście i tutaj nie ma dyskusji.
07:02Mnie osobiście utwierdziła praktyka, ostatnia praktyka w hospicjum,
07:07gdzie, powiem szczerze, pierwszy dzień, kiedy tam jechałam,
07:13miałam obawy.
07:14Miałam wielkie obawy, lęk, strach przed tym,
07:18co mogę tam zastać.
07:20Ale kiedy przekroczyłam ten próg,
07:22kiedy zobaczyłam te sale tych chorych,
07:25stwierdziłam, że chyba hospicjum przez część społeczeństwa
07:29jest troszeczkę błędnie odbierana.
07:34Większa część społeczeństwa nawet nie wie, jak wygląda od środka
07:37i niech się nie dowie, bądź dowie jak najpóźniej.
07:41Owszem, my tym ludziom towarzyszymy, tak naprawdę, można powiedzieć,
07:43niektórym na ostatniej prostej ich drogi życia.
07:48Ale proszę wierzyć, że oprócz tych czynności bilęgnacyjnych,
07:52higienicznych czy medycznych,
07:55ważne jest takie danie im poczucia bezpieczeństwa,
07:58takiej godności, wyrozumiałości.
08:02Nieraz wystarczy, oni chcą rozmawiać,
08:04ale nieraz wystarczy ich po prostu być,
08:06potrzymać za rękę.
08:08I to, co mnie zaskoczyło,
08:11ci ludzie mają w sobie taką życiową mądrość,
08:15którą my, my możemy się jeszcze wiele od nich nauczyć.
08:19I to jest chyba piękne.
08:22Zajęcia.
08:23Czego się uczycie na zajęciach?
08:25Na opiekun medyczny to jest bardzo szerokie pojęcie,
08:29bo to tak naprawdę zawód, umiejętności,
08:33które mogą być wykorzystywane w stosunku do człowieka w każdym wieku.
08:36To nie jest kwestia tego, że społeczeństwo się starzeje,
08:39czy nie młodnieje,
08:40ale że tak naprawdę każdy w różnym wieku
08:43może oczekiwać pomocy takiego opiekuna.
08:45Macie swoje doświadczenia, rodzinne na przykład,
08:50ale jak to wygląda od tej strony takiej czysto uczniowskiej?
08:55Zajęcia, laboratoria,
08:57o praktykach pani wspomniała,
09:00jeszcze pewnie jakieś takie zajęcia specjalistyczne.
09:02Tak, tak.
09:03To oprócz zajęć teoretycznych
09:05mamy także zajęcia na pracowni rehabilitacji,
09:10pracowni zabiegów hygieniczno-medycznych.
09:16Mamy język migowy,
09:18co też jest bardzo ciekawy.
09:22Tak jak koleżanka powiedziała o tych pracowniach,
09:24mamy je dosyć fajnie wyposażone.
09:27Szkoła chyba jest w ogóle nieźle przygotowana do tego,
09:31żeby ukształcić w tych kierunkach.
09:33Ja myślę, że tak, ponieważ szkoła cieszy się
09:35przede wszystkim bardzo dobrą renomą.
09:39To był też taki mój warunek przy wyborze tej szkoły.
09:44To, co mnie przyciągnęło do niej,
09:46to to, że szkoła ma długoletnie doświadczenie.
09:51Niedawno obchodziła swoje 50-letnie istnienie.
09:54Gro nauczycieli, którzy tam uczą,
09:57kształciły jeszcze pielęgniarki.
10:00A ten top nauczania jest dosyć mocno teraz podobny,
10:04ponieważ nam, opiekunom medycznym,
10:07metr 14 rozszerzono te kompetencje
10:10i oprócz tych higieniczno-pielęgnacyjnych
10:12doszły medyczne.
10:15Więc możemy w bardzo fajny sposób
10:19uzupełnić pracę pielęgniarek,
10:22które, powiem szczerze,
10:24i tak są dzisiaj dosyć mocno obciążone
10:26swoimi obowiązkami.
10:28I widziałam to właśnie na praktykach.
10:30Jak fajnie można się uzupełniać.
10:32I to jest chyba główna idea
10:33funkcjonowania opiekuna medycznego,
10:36czyli to uzupełnienie
10:37tej pracy
10:40całego personelu w tym momencie.
10:42Tak, tak, bo my nigdy nie będziemy pielęgniarkami.
10:45One mają
10:46zupełnie inne kompetencje,
10:49my mamy inne kompetencje,
10:50ale nasza współpraca
10:51może się bardzo fajnie zazębiać.
10:53Dokładnie tak.
10:54Tak jak pytałem o wasze motywacje,
10:56czy macie jeszcze wśród znajomych
10:58na przykład tam z roku,
11:00z klasy,
11:01czy macie na przykład osoby,
11:03o których też wiecie,
11:04że w jakiś szczególny sposób
11:05zdecydowały się na to,
11:07żeby podjąć tą naukę?
11:08No każdym pewnie
11:11gierowały ich tam wewnętrzne intencje.
11:14Dokładnie.
11:14Ale myślę, że gro ludzi
11:16przez doświadczenia
11:18takie rodzinne,
11:21czy sąsiedzkie.
11:23Widzimy, że
11:24tych ludzi chorych,
11:26potrzebujących
11:28będzie przybywać
11:31i przybywa.
11:32To widać,
11:32bo społeczeństwo się starzeje,
11:35brakuje jednak tego personelu medycznego,
11:37dużo jest też zapotrzebowania
11:41na takie jak hospicja domowe.
11:43Właśnie.
11:44Więc ma nadzieję,
11:46że my jako opiekunowie medyczni
11:47znajdziemy tą pracę.
11:51Tak puentując nasze spotkanie
11:53i naszą rozmowę,
11:54gdybyście miały panie
11:55doradzić komuś,
11:57kto też jest na jakimś
11:57życiowym zakręcie,
11:59czy szuka sposobu na to,
12:01żeby to swoje życie zmienić,
12:03nawet przebranżowić,
12:04jeśli mogę użyć tego słowa,
12:05co byście powiedziały?
12:06Nie bać się.
12:09Dokładnie,
12:10nie bać się.
12:11Nie bać się i do przodu.
12:13Jeżeli czuję się,
12:15nie wiem,
12:18znużony tym,
12:19co robiłem,
12:19do tej pory wybalony zawodowo,
12:21bądź uznałem,
12:22że na swojej ścieżce kariery
12:24zrobiłem już
12:25na tyle dużo,
12:27że więcej już się nie da,
12:28nie potrafię,
12:29a chcę zmian,
12:31to po prostu i do przodu.
12:32To takich zmian,
12:33że chcę też komuś pomóc,
12:35prawda?
12:35Nie tylko zmienić
12:37coś u siebie,
12:38tylko dać jeszcze z siebie,
12:39pomóc komuś.
12:41Nie,
12:41do pracy z opieku nas
12:42mężczyznego
12:43trzeba podejść z sercem.
12:44I to jest zawód,
12:45który,
12:46jeżeli ktoś nie wybierze
12:47tego jako zawodu,
12:49że zawodowo będzie,
12:50prawda,
12:50w tym kierunku tutaj szedł,
12:52samo do siebie,
12:53prawda,
12:53samo do siebie w życiu,
12:55to jest dokładnie przyda się.
12:57Choćby w tych relacjach
12:58z najbliższymi,
12:59a poza tym nigdy nie wiadomo,
13:00co nam się w życiu przyda.
13:01Dokładnie.
13:02I tak zakończymy.
13:03Dziękuję Paniom za rozmowę,
13:04Pani Wioleta Adamczewska,
13:05Pani Wioleta Ociepińska,
13:07słuchaczki,
13:08uczennice
13:08Zespołu Szkół Medycznych
13:10w Kędzierzynie Kościół
13:11były naszymi gośćmi.
13:13Dziękuję bardzo.
13:13Dziękuję bardzo.
Recommended
1:28
|
Up next
2:24
15:39
1:15
1:33
29:19
1:23
27:22
16:01
21:58
1:32
1:27
2:02
15:54
14:48
28:49
19:50
27:46
8:05
1:14
1:50
8:41