- 4 months ago
ดูซีรีย์ เกาหลี ดูละครเกาหลี ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00:00агоตสิ
00:00:30ลี่ยายรักชุณฮว่า
00:00:31อันดับแรก
00:00:33เขาต้องเป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์
00:00:34ได้เป็นอย่างดี
00:00:36ต้องมีฝีมือวาดภาพ
00:00:38เขียนเรื่องราวได้น่าดึงดูดใจ
00:00:41เพื่อเรียกเรียนทุกไรละเอียด
00:00:42ให้ชัดเจ้นไม่มีสะดุด
00:00:45ยิ่งกว่านั้น
00:00:46เขาต้องรู้ความลักส่วนลึกที่สุด
00:00:48ของราชวง
00:00:51ในโลกที่แซนสห Price
00:00:53และมีสันติ ใครกันนะที่กำนังโยนเรื่องราวนี่ย่ายรักชุณธาวา
00:00:59เข้ามาหาพวกเรา
00:01:05ตอนที่หก
00:01:23ดูเหมือนตอนที่ข้าออกจากวังหลวม จะเกิดความวุ่นวายขึ้นนะ
00:01:30องค์ชัยฮาวาเองคำเรื่องเกินขอบเขต
00:01:37ข้าไม่อาจปล่อยเข้าไปได้อีกแล้ว
00:01:40รัมมัดระวังตัวให้มากด้วย เรื่องนี้อาจกอให้เกิดอันตรายได้เสมอ
00:01:55ขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว
00:02:00ขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว
00:02:10ถ้าหากนี้เป็นเรื่องจริง ข้าคง ยกโทษให้ท่านพี่ไม่ได้แล้วจริงๆ
00:02:31ตรงนั้นนะ ขอรับ
00:02:35ไปหานิยายรักชุณธาวาเล่มหนึ่งกับเล่มสองที
00:02:39ขอรับ
00:03:09ท่านี่เป็นการกระทำขององค์ชายฮาวาอิงจริง
00:03:13เขาอาถูกปลดออกจากตำแหน่งได้
00:03:16ดูจากพฤธิกรรมที่ผ่านมาของเขา เรื่องนี้อาจมีมูลความจริงขอรับ
00:03:21ที่ค่าจะบอกก็คือ
00:03:23หญิงสาวที่โดนขึ้นใจจนจะค่าตัวตาย
00:03:27ค่ากับองค์หญิงฮาวารีช่วยนางไว้เอง
00:03:29เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ
00:03:31ขอรับ
00:03:32ถึงไม่มีหลักฐานองค์ชายฮาวาอิงกับนางใน
00:03:47แต่สิ่งที่ค่าได้เห็นวันนั้น
00:03:51ถึงไม่รู้ว่านักเขียนอีมโมงฒอนเป็นใคร
00:03:54แต่ที่รู้แน่ ๆ คือ เขารู้เรื่องภายในวังยังละเอียดเลย
00:03:59น่าจะใช่ขอดับ
00:04:06อะไรกันเนี่ย อะไรอย่างอายสิ้นดี
00:04:09เดี๋ยวนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ
00:04:13ขอภายที่ต้องกราบทูน
00:04:15ธุติกรรมผิดสินละธรรม
00:04:17ขององชายฮวายอิงเป็นที่ทราบโดยทั่วแค่ไม่พูดกัน
00:04:21ถึงแม้จะแค่หนังสู่นี่อย่าย
00:04:24แต่นี่อย่ายรักชุ้นฮวานิ
00:04:47ควรนักงับการขาย และลงโทษพวกเขายังนักด้วย
00:04:51น่ารังเกียตจริงๆ ราดูมินราชวงหรือ
00:04:55ถหาร ไปตามจับคนเขียนิยายรักชุนธวามาเดี๋ยวนี้
00:05:00ใครไปเจ้าของที่นี่
00:05:07เธอเองมีอะไรเหรอ
00:05:09จับนางไว้
00:05:11อะไรนะ
00:05:14เดี๋ยวก่อน อะไรกันนะ
00:05:17เห็นอะไรขึ้นไหน
00:05:18เห็นอะไรขึ้นไหน
00:05:19ไม่เห็นเขามาจากไทยเหรอ
00:05:20ไม่ก็รู้ไหม
00:05:22ต้องจับนางไว้ขึ้นได้
00:05:24บ้าอะไรอยู่ค่ะ
00:05:25ไม่ผ่าทางสิค่าด้วยสิ
00:05:40พระมะเหสีเสด็จเพคะ
00:05:43ทางสิ
00:05:58ทำไมจูจูเสด็จมาแล้วเพคะ
00:06:02ฟ่าบาดมีรับสั่ง
00:06:05ให้จับตัวคนเขียนิยายรักชุนธวา
00:06:08ครั้งนี้มีข่าวลือว่าตอนล่าสุด
00:06:11เป็นเรื่องเกี่ยวกับองค์ชายธวาอิ่ง
00:06:14นักเขียนต้องโดนจับกุม
00:06:16และลงโทษยังนัก
00:06:17นอกจากเรื่ององค์ชายธวาอิ่งแล้ว
00:06:22ว่ากันว่าเล่มหนึ่งกับเล่มสอง
00:06:24เป็นเรื่ององค์หิ่งธวารีกับองค์หิ่งธวาจิน
00:06:28เจ้าก็รู้ใช่ไหม
00:06:38ไม่ใช่เรื่องจริง ทำไมต้องสนใจแล้วเพคะ
00:06:40ยามอยู่รับหลัง
00:06:42ไม่ว่าใครก็ตำนิดติดเตียนพระราชาทั้งนั้น
00:06:44มันเป็นแค่หนังสือ
00:06:46ไม่ใช่เรื่องจริง
00:06:48หว่ามฉันก็เลยไม่สนใจ
00:06:54เข้าใจแล้ว
00:06:56พวกท่านรู้อยู่แล้ว
00:07:14ว่านั้งสือประเภทนี้เป็นที่นิยมของชาวบ้าน
00:07:16ใช่ไหม
00:07:17พี่คะ
00:07:19ถ้ารู้อยู่แล้ว
00:07:21แล้วทำไมไม่มีใครบอกให้ข้ารู้เลย
00:07:24ประให้เรื่องบ้านปลายมาถึงขนาดนี้
00:07:26หมอมฉัน
00:07:28ไม่ได้รายงานฝาบาด
00:07:29เพราะคิดว่าเป็นแค่เรื่องแต่งแพล่หลาย
00:07:31ในหมู่ชาวบ้านเท่านั้น
00:07:32ถึงแม้เล่มหนึ่ง
00:07:33จะอ้างว่าเป็นเรื่องขององค์หวารี
00:07:35แต่ถ้าหากฝาบาดได้อ่านจะทราบว่าไม่เป็นเรื่องจริงเพคะ
00:07:43ถังงั้นองชายหวาอิงเหรอ
00:07:46เรื่องของหวาอิงเป็นเรื่องจริงมากแท่ไหน
00:07:49เรื่ององค์หวาอิงก็ไม่จริงเพคะ
00:07:52ถึงเขาจะชอบท่องเที่ยวสนุกสนาน
00:07:54แต่เขา...掉 اخ le lijean
00:07:56ไม่กล้าอยุ่งกับผู้นางในแน่
00:07:58เรื่องที่เขียนทั้งหมด
00:08:00เป็นเรื่องโกหกที่อีมมงหอนสร้างขึ้น Dakar
00:08:05หนังสือเล่มนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
00:08:08ถ้าจำนักเขียนได้ เรื่องก็จะเปิดเผยเอง
00:08:27ท่านพ่อ เราควรจะทำอย่างไรดี
00:08:30ฟะบาสต้องมีรับสنงให้กับ��เขียนนี่ยากรักชุนภาวайтесьโดยโดยโดยแล้ว
00:08:36ถ้าคนเขียนโดนกับได้ แล้วปล่อยผ่ pivot เรื่ององชายภาวอิ่ง
00:08:40เรื่องนั้นเกิดขึ้นไม่ได้ เราต้องได้โผ้ 하คนเขียนผู้นัน
00:08:44ให้เจอก่อนฟะบาท
00:08:49แล้วเรื่องนางไหนล่ะ
00:08:52เพิ่งจะมากังวนน listened to you
00:08:54เอาตอนนี้อย่างนั้นละ
00:09:00ครั้งแรกที่อ่านนั้นสือเล่มนี้ ข้ากรวดมากที่ใครก็ไม่รู้
00:09:15มังอาจรบลูเขียนเรื่องราวอื่นเฉาที่อยู่ภายในวังหลวงออกมา
00:09:20แต่พอได้อ่านเรื่องรายาผู้ชั่วร้ายของโอ้งหญิงฮโยจิน ข้ากรับรู้สึกพึงพอใจที่ได้อ่านมัน
00:09:30จริง ๆ แล้วข้า คงอยากลงทดราชบุตเคยเหมือนกัน
00:09:36ถ้าข้ายังรู้สึกแบบนี้ แล้วชาวบ้านที่ได้อ่านนั้นสือเล่มนี้ จะสาสมใจกันแค่ไหนนะ
00:09:50crochыч y lazy आ小心
00:09:55ไม่ lug ateจากเฉิด
00:10:00จะสามานี้
00:10:08หลวง Tunans
00:10:13อาจารย์ ได้ยินหรือยัง เรื่องที่เสด็จพ่อสั่งให้ ตามจับคนขีดนิยายรักชุณหัววา
00:10:35โทษฐานดูมิ่นราชวง
00:10:39พระยะค่ะ
00:10:43คนเขียนนิยายรักชุณหัววา เขียนหนังสือแบบนั้นไปเพื่ออะไรกันนะ
00:10:55ทุกครั้งที่กระหมอมวาดภาพ กระหมอมก็คิดเช่นกัน
00:11:01ข้าวาดภาพนี้ไปเพื่ออะไรกันนะ
00:11:05กระหมอมว่าดรูปด้วยเหตุผลหลายประการ แต่สิ่งที่ประธนามีเพียงสิ่งเดียว
00:11:11อะไรอย่างนั้นเหรอ
00:11:13กระหมอมว่าความรู้สึกขนาวาดภาพนี้ สามารถถ่ายทอดไปยังพูที่เห็นภาพนี้ด้วย
00:11:23โลกที่เราอาศัยอยู่ ไม่มีสิ่งใดที่ได้ผลลับหน้าพึงพอใจเลย
00:11:31บางทีระหว่างที่อาจนั้งสือ เขาอาจจะแค่อยากให้ตัวเองเพิดเพลินใจ ก็แค่นั้นเอง
00:11:41อ lanes of Dean
00:12:00หุดมือด้วย
00:12:05อีโมค Вот คือคนเข็นให้หลัวหรับหุทวาใช่หรือเปล่า
00:12:09พวกเรา...ไม่รู้ขอรับ
00:12:13ใช่แล้ว...พวกเราก็แข่ไขนังสื้อที่ได้มา
00:12:17ขอรับ
00:12:18อย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าใครส่งนังสื้อมา
00:12:20กล้ายบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้
00:12:22พวกเราไม่รู้...
00:12:23เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆนะขอรับ
00:12:27เราไม่รู้อะไรเลยจริงๆขอรับ
00:12:29ดูเหมือนลงโทษแข่นี้ยังไม่พอ
00:12:31ถหารขอรับ
00:12:35อังจารย์...
00:12:36ไป ไป ไป ไป
00:12:48ดูเหมือนจะไม่ยอมเบิดปากให้ง่ายนะ
00:12:52ถอยงั้นลองเกรียดลองพวกเขาดูแล้วกัน
00:12:54ขอรับ
00:13:06ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นคน ระจายหนังสือไปทั่วเมืองหลวง
00:13:14ตกลงแล้วอิมงหล คนเขียนให้แยรักชุณฮา เป็นใครกันแน่ล่ะ
00:13:20ไม่รู้เจ้าค่ะ
00:13:22ข้าก็แค่เอาหนังสือที่ทำมาแล้ว ออกไปขายเท่านั้น
00:13:28แต่ว่าข้าไม่เคยรู้ ว่าใครเป็นคนเขียนมันขึ้นมาก
00:13:33น่ะ
00:13:37เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่ใช่แค่เล๋มสองเล่ม
00:13:41นี่ยายรักชุณฮา วางขายใน��วงหลวงเป็นวงกว้างมานานแล้ว
00:13:45ต้องมีคนเขียนมันขึ้นมาและเอามาให้เจ Fun
00:13:58ถ้ามีคนได้คนหนึ่ง บอกข้ามาว่าอีโมงหอนเป็นใคร
00:14:06คนผู้นั้นจะถูกไปตัวทันที
00:14:11ข้าจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย หรือบอกความจริงมาเดียวนี้
00:14:15อีโมงหอนเป็นใครกันนะ
00:14:18อีโมงหยิน
00:14:38ก่อนหน้านี้ ค่ามีเรื่องที่ต้องบอกท่านใช่ไหม
00:14:44ข้าคิดว่าไม่ควรให้ท่านรอนาน ก็เลยขอให้ท่านมาพบ
00:14:51พยาค่ะ
00:14:55ข้าขอโทษนะ
00:15:10ไม่เป็นไร พยาค่ะ
00:15:13กระหมอมแค่อยากบอกความรู้สึกที่มีต่อองค์หญิงเท่านั้นไหม
00:15:21พยาค่ะ
00:15:24หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
00:15:27กระหมอมจะสอบรับราชการอีกครั้ง
00:15:30ท่านพูดจริงเหรอ เป็นความคิดที่ดีจริงๆ
00:15:34กระหมอมจะพยายามหาที่ยืนให้ตัวเอง
00:15:35อีกอย่าง
00:15:37ค่ะ คิดเสมอว่าท่านเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก
00:15:42ท่านมีความเชื่อมั่นแรงกล้า
00:15:44ไม่เคยยอมแพ้กับความเชื่อของตัวเอง
00:15:49เป็นคนทุ่มเท่ให้กับทุกของจากทุกอย่าง
00:16:13ขอบคุณนะ
00:16:15คงนะ
00:16:18คุณที่หวารีสะเด็จพ่ะครับ
00:16:38องค์หญิง...
00:16:40องค์หวารีสะเด็จพ่ะครับ
00:16:45จัดของเรียบร้อยหมดแล้วใช่ไหม
00:17:04ต้องทิ้งของเยอะเลยหรอก
00:17:08ของที่เอาไป
00:17:09มีไม่ค่อยเยอะเท่าไรหรอก
00:17:15มีความสุขด้วยล่ะ
00:17:25ต้องมีความสุขสิ
00:17:30คิดว่าค่าเป็นใคร
00:17:31ค่าคือองหญิงฮาวาจิน
00:17:34ของแควนนี้นะ
00:17:36นั่นแหละถึงต้องมีความสุขขึ้นอีก
00:17:38หลังแต่งงานเจ้าต้องออกจากวังไปที่ไกลมาก
00:17:41เจอกันก็ไม่ได้
00:17:43ไม่มีใครช่วยเจ้าได้ด้วย
00:17:45ค่า
00:17:47ค่าสิทธิต้องห่วงเจ้า
00:17:49ในโลกนี้นั่นจากค่าแล้วจะมีใคร
00:17:51รับมือความรันของเจ้าได้อีก
00:17:53ขอเธอหัดควบคุมอารมณ์ตัวเองบ้าง
00:17:57พี่สาวคนนี้จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
00:18:00ค่าตั้งหากที่เกิดก่อน
00:18:04ใครที่ได้แต่งงานก่อนก็คือผู้ใหญ่
00:18:08เจ้านะ คงอีกนานเลยล่ะ
00:18:10กว่าจะได้เป็นผู้ใหญ่
00:18:12ที่จริงแล้ว
00:18:18ค่าเพิ่งพบอีจังวอนมา
00:18:20ค่ารู้หมดแล้วล่ะ
00:18:22คิดว่าค่าไม่มีไหวพริบงั้นเหรอ
00:18:41ค่าตัดสินใจทางตัวเองแล้ว
00:18:44ไม่ต้องห่วงเรื่องค่า
00:18:47ทำตามหัวใจเจ้าเธอ
00:18:50อย่าต้องนึกเสียใจอีกเลยนะ
00:18:53เจ้านี่นะ ทำไม
00:19:01ฟ้ามาเสร็จแล้ว
00:19:19พระเยคค่า
00:19:22เอ้า เสร็จพ่อ
00:19:26เสร็จพ่อ
00:19:28ข้าวของส่วนตัวเก็บเรียบร้อยแล้วใช่ไหม
00:19:34เพคะ
00:19:36ขอให้เจ้าอยู่ดีมีสุขนะ
00:19:37ถ้าชีวิตลำบากเกินไปก็ไม่จำเป็นต้องทน
00:19:39เจ้าสามารถกลำมาที่วังได้เสมอ
00:19:42ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่นี่คือบ้านของเจ้า
00:19:46ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกเพคะ
00:19:48หม่อฉันจะต้องมีความสุขแน่เพคะ
00:19:49ดีแล้ว
00:19:51ดีแล้ว
00:20:06ดีแล้ว
00:20:08มีความสุข
00:20:23ความสุข
00:20:53เจ้าเป็นส่วนหนึ่งของราชสำนักแล้ว
00:21:04เรียนรู้มารยาทที่เหมาะสมไว้
00:21:07ตั้งใจรับใช้ราชทายาทด้วย
00:21:10เพคะ พระมเหสี
00:21:14พระมเหสี
00:21:42พระมเหสี
00:21:44อืดอัดใจมากเลยใช่ไหม
00:21:47เมื่อก่อนข้าก็เคยเป็น
00:21:50เมื่อไรที่มีเรื่องอืดอัดใจข้าจะมาที่นี่
00:21:53นั่งมองไปนอกวังอย่างไร้ความหมาย
00:21:56แค่ข้ามกำแพงนี้ไปก็จะพบกับโลกภายนอก
00:22:00พี่ชายข้าถูกในระเทศยังไม่เป็นทํา
00:22:03ข้ายังพบเขาไม่ได้เลย
00:22:05ไม่รู้ว่าข้าใช้ชีวิตอดทนมายาวนานขนาดนี้ได้ยังไง
00:22:09แต่ว่า ตอนนี้ค่าก็เป็นส่วนหนึ่งของวัง
00:22:15แก่ตัวลงไปพร้อมพร้อมกับวังหลวง
00:22:21สำหรับค่าพระชายาก็เป็นเหมือนลูกคนนึง
00:22:26แต่เพื่อทายาศค่ากลับพาผู้หญิงอีกคนเข้ามา
00:22:30แล้วอะไรคือความแตกต่างระหว่างค่ากับพวกผู้ใหญ่
00:22:33ที่ค่าเคยแค้นขึงมากมาย
00:22:36บํทฉันไม่凤ตรจเพคะ
00:22:38นั่นคือสิ่งที่สำควรทำแล้วเพคะ
00:22:42ถึงแม้สมองจะเข้าใจ
00:22:44แต่หัวใจกลับยอมรับได้ยากใช่ไหมล่ะ
00:22:48ข้าเคยผ่านเรื่องนี้มาแล้ว
00:22:52ทุกอย่างจะผ่านไปได้เอง
00:22:54ไม่ว่าค่าจะหาคำปลอบใจมากมาแค่ไหนมาพูODกับเจ้า
00:22:59แต่ข้าก็ไม่รู้อยู่ดีว่าใจเจ้าคิดอะไร
00:23:02เพราะค่าไม่ใช่เจ้า
00:23:04เจ้าไม่ใช่ค่า
00:23:09ค่าก็แค่
00:23:11อยากให้พระชายามีความสุขเท่านั้น
00:23:16เพราะเส้นทางความสุขนั้น
00:23:19เจ้าตัวต้องเป็นคนหาอีก
00:23:35เถอะ
00:23:39สุขที่เหรอ
00:23:41คุณเจ้า
00:23:43ข้ามอำพบอังอาจกราบทูน
00:23:45คืนนี้องคุณเป็นครั้งคืนที่ตำนักสนมคิม
00:23:49ดีไหม พระเยค่ะ
00:23:59มอำฉันไม่อยากเคล้่งเคลียวเพราะความหว่างเลื่อนรอยแล้ว
00:24:04หากมีหญิงสาวอีกคน คอยรับใช้องค์ชายน่าจะดี
00:24:11ข้าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย
00:24:14คือ องค์ชายออกไปนอกวังบ่อยไปแล้ว พระยะค้า
00:24:21ข้าไม่ได้ร้านเลยหน้าที่ตัวเอง เจ้าจะกังวลอะไร
00:24:25ข้าจะกลับมาก่อนงานประชุม ไม่ต้องห่วงเหรอ
00:24:34เจ้า liftsมักไปplaces
00:24:44mutน ปพลดส billion ประเฝ้หนกลับ
00:24:49ละหีว์
00:24:53ฮิดย์
00:24:56อคไม่ podríaนะ
00:24:58เฮ่ย niemand pronounce 애
00:25:02เฮ้ellow
00:25:04เอาไปเล่นดีๆล่ะ ระวังกันด้วยนะ
00:25:06เจ้าค่ะ เอาไปเล่นกันตรงนี้
00:25:18สูงมากเลย
00:25:28กำลังเล่นว่ากันอยู่เหรอ
00:25:32เพคะ เมื่อกี้ม่อมฉันสอนเด็กๆอ่านนั้งสือ ถ้าทางจะเบื่อกันมากก็เลยชวนออกมาเล่นกันหน่อย
00:25:46เหมือนน้องเลย
00:25:48สนุกกันมากเลยสิ
00:25:50แค่ว่าเพียงตัวเดียว เด็กๆพวกนั้นทําท่าเหมือนได้ครอบครองโลกแล้ว
00:25:58ก็พวกเขายังเด็กอยู่เลยนี่นา
00:26:02ถ้าวันแบบนี้ยาวนานได้อีกสักหน่อย คงจะดีมากๆเลย
00:26:08เด็กพวกนั้นไม่รู้ว่าองชายเป็นใครใช่ไหมล่ะเพคะ
00:26:18ไม่รู้ว่าอยู่แล้วหรอ
00:26:20เข้าใจแล้วเพคะ
00:26:22สำหรับเด็กๆแล้วองชายคือ
00:26:25คนที่มีเงินเยอะๆมีเวลาว่าง แล้วก็ชอบเล่นสนุก
00:26:31เป็นแบบนั้นเหรอ
00:26:35อ๋อ ลองเล่นว่าดูไหมเพคะ
00:26:41เป็นว่าดูไหมเพคะ
00:26:43แยมหรอ
00:26:53อึก็โน้เว้า
00:26:59รYe
00:27:11เล่นไม่เก่งเลยนะเพคะ เป็นความสนจำที่ดีใช่ไหมเพคะ
00:27:41ว่าแต่ องชายทิ้งวังออกมาบ่อยๆ แบบนี้ได้เหรอเพคะ ท่านมีงานเยอะเลยไม่ใช่เหรอ
00:27:56เยอะสิ แต่ค่าต้องมีชีวิตต่อด้วย อย่างน้อยได้ออกมาสูตรอากาศบริสุดมาก
00:28:07ค่าก็จากอทนเพิ่มได้อีกหน่อย ท่านลองคิดดูสิ สิที่กำหนดความสุขหรือความทุกของคน
00:28:21มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สักดิต อากาศดีมันก็ดี ได้เห็นเด็กวิ่งเล่นหัวรอสสไสมันก็ดี
00:28:31การมีใครสักคนเคียงข้างคอยรับฟังเรา นั่นก็ดีเหมือนกัน
00:28:39วันนี้เป็นวันที่ดีจริง ๆ
00:28:47อังหยิงข้าววาจินไม่ได้มารวมงานสังสันเหมือนทุกที รู้สึกแปลดเปลกจังเลย การแต่งงานราบรื่นดีใช่ไหม
00:28:57อ้องหิ่งแค่ว่าจินไม่ได้มารวมงานสังสาน Jimmy's
00:29:03เหมือนทุกที่รู้สึกเป report in many years
00:29:06รู้สึกแปลติแปลกจังเลย
00:29:08การแต่งงานราบลืนดีใช่ไหม
00:29:10อืม
00:29:12ค่ะ toujoursees жив Mullong it, then allow you to become a professional
00:29:15เฟ้าน Missouri with inspiration
00:29:17Higher
00:29:19โอ้ย
00:29:20พวกเราแต่งงานกันไปที่ละคลแล้ว
00:29:23MAY BE DO S want to dance
00:29:25อักษรไปอีกนานแค่ไหน
00:29:27แต่งงานเราไม่ได้ออกไปไหนมาไหน ง่ายๆแล้ว
00:29:30ใช่แล้ohl่ะ
00:29:32สามมีแบบองค้ายมีไม่เยอะหรอกนะ
00:29:35ถึงจะแต่งงานกันแล้วก็อยากให้เข้าร่วมงานเขียนตัวอักศรอยู่
00:29:39คำทิจินหรือเปล่า
00:29:48ดีแล้วใช่ไหมที่แต่งกับข้า
00:29:50องค้ายมีอะไรเหรอ มาที่นี่ทำไมเพคะ
00:29:54นี่เป็นงานเขียนอักษรครั้งแรก หลังแต่งงาน
00:29:57ข้าเลยเชิญจิตกรณ์คิมมาเป็นอาจารย์พิเศษของเรา
00:30:24yeah
00:30:32แล้วท่านไม่กลับแล้ว
00:30:38ชายหญิงไม่ควรชิตเชื้อ
00:30:41เขาจะทิ้งจิตกรณ์คิมไว้ในรักกับพวกย linenuksได้ไง
00:30:45ถ้าท่านรู้ว่าใชายหญิงไม่ควรชิตเชื้อกัน
00:30:47ท่านก็ไม่ควรพาเข้ามาที่นี่
00:30:49จิตกรณ์คิมเป็นผู้ชายนะแพคะ
00:30:51เมื่อไหร่ท่านจะวาดภาPMนี้เสร็จสักที
00:30:53ยังอีกนาลแพะค่ะ
00:30:55AU... America
00:30:57นั่นตรงนี้ มากี่ชั่วโมงแล้วเนี้ย
00:31:00วาดภาPMมันสนุกตรงไหนนะ? น่าเบื่อ
00:31:04ยังมีอย่างอื่น
00:31:05ที่สนุกกว่านี้ อีกเยอะเลยนะ
00:31:07เฮ้ย ท่านพี่
00:31:10เป็นเพราะท่านพี่ นี่แหละ kanskeวาดรูป ไม่ได้ศักที่
00:31:13ท่านอยู่เงียบเงียบสักพัก 거예요
00:31:15คาก็รองแต่งงานดูสิ
00:31:30ประต accumulation ก็ปิดร้านงั้นเหรอ
00:31:33เป็นไ吗
00:31:45ออва สิ เหون ชเดท แค่ahn ชอบสิ หวาka ก Adventure
00:31:47เกือนขvey ในบ้านว่า ให้ระวังพฤติกรรมตัวเองไว้ด้วย
00:31:53เหมือนบ้าน ข่ะเลย
00:31:55ข้า 본인อย่ายรักทุณฮาวาาา เป็นแ Cuz นี่ยายรักที่ได้รับความนิย่มในหมูผู้หญิงเท่านั้น
00:32:00แต่กลายเป็นเรื่องใหญ่าจะได้
00:32:02ร้านเชื้อ ชอง อุ่น เป็นเหมือนสถานที่รวมตัวของผู้หญิง
00:32:15เจ้าเจ้าเจ้า
00:32:45มาสั่งเสื้อผ้าเหรอ พระยะค่ะ
00:32:52ตอนนี้มีเรื่องในหญิงพัก ร้านชองอุ้นจะปิดเสื้อผัก พระยะค่ะ
00:32:57เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ
00:32:59เชิญเข้ามาข้างในก่อนเถอะ
00:33:06เสด็จพ่อกำลังตามหาคนเขียนิยายรักชนวา
00:33:10เป็นไปได้ไหม
00:33:13ว่าในหญิงพักถูกจับไปเพราะเรื่องนี้
00:33:17พระยะค่ะ
00:33:19เราไม่รู้จริง ๆ ว่าใครเป็นคนเขียนที่ท้าจริง
00:33:23กระหมอมคิดว่า
00:33:25พวกเขาเป็นแค่ผู้ขายส่งไม่น่าเป็นอะไร
00:33:29แต่การสืบสวนดำเนินมาหลายวันแล้ว
00:33:32จนกระหมอมก็เริ่มกังวลไปด้วย
00:33:36ดูแล้วเหมือนว่า
00:33:42กระหมอมต้องยื่นมือแล้ว
00:33:46หมายความว่าท่านจะ
00:33:50ไม่ใช่ใครคมตุ่งมา ท่านเก็บพอกระหมอมทำรูปลี่ย้มณ์
00:33:54العร luxury
00:33:56แล้วหรอมากสíllอบท่าน
00:33:59เริ่มกระหมอมu
00:34:01ไม่ต้องปล่ากใจหรอกพระยะค่ะ
00:34:04ถ้ายในแควรนี้
00:34:10ใครจะมีเงินทุนได้มากเท่าฉะ Ganze
00:34:14ถึงแม้ท่านจะไม่ใช่คนเขียนนิยายก็เธอ
00:34:18แต่เพราะนิยายรักชุนฮาวา แพล่นหลายในกลุ่มคนเป็นวงกว้าง
00:34:23ความผิดฐานทำรูปเล่ม ก็น่าจะไม่เบาเลย
00:34:27กระม่อมพร้อมรับ พระยะค่ะ
00:34:30คนอย่างองค์ชายฮาวาเอง ใช้อำนาจกดขี่คมเห็งชาวบ้าน
00:34:37ถึงจะโดรงโทษเค้นในนิยาย
00:34:39แต่มันก็ช่วยบรรเทาความเคียดแค้งของชาวบ้านได้ด้วย
00:34:42ความรับทSirของคนเขียนไม่น่าต่างกับกระม่อมเท่าไหร่
00:34:52นี่เป็นความหวังและความประธนา
00:34:57ที่ไม่มีวันเกิดขึ้นได้จริง
00:35:00เขาถึงได้เขียนมันขึ้นมา
00:35:04กระม่อมảoมค่ะแค่ เพื่อยพร้อมันออกไป
00:35:07ไม่ต้องห่วงพระยะค่ะ ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี
00:35:19กระมมจะกลับมาพบท่านอีก
00:35:32พวกท่านตามหาผู้ที่ทำรูปเล่มใช่ไหม
00:35:37พวกท่านตามหาผู้ที่ประมม
00:35:41ท่านตามหาผู้ที่คือบเตอร์
00:35:52พวกเราผิดชอบทํานังสือนี่อย่ายรักชุนฮะวา
00:36:09คือข้า ชะเวฮะวา
00:36:22เหมือนที่ข้าดเอาไว้จริง ๆ
00:36:28พวกเขาก็แค่ขายนังสือเพื่อขาเรียงชีพ
00:36:33ข้าเป็นผู้รับพิชอบคำรูปเล่ว
00:36:36ดังนั้น ลงโทษข้าเธอขอรับ
00:36:45โชคลาทํานังสือใส่ร้ายร่าจะสํานักโดยไม่รู้เนื้อหาหรือ
00:36:49ไม่รู้จักรักตัวกลัวตายเลยหรือยังไง
00:36:52ข้าไม่ได้ทําอะไรผิดนี่ แล้วจะต้องกลัวอะไรล่ะ
00:36:56ว่ายังไงนะ
00:36:57ท่านว่าข้าไม่รู้จักจุดของตัวเอง
00:36:59แต่จริง ๆ แล้ว ข้ารู้จุดของตัวเองที่สุด
00:37:02ก่อนจะมาเป็นขุนนาง
00:37:04ข้าเคยเป็นพ่อคค้า
00:37:06ในฐานพ่อคค้า ข้าทํานทุกอย่างเพื่องเงิน
00:37:09แล้วมันมีปัญหาตรงไหน แล้วเข้าไม่เข้าใจเลยจริงๆ
00:37:13จะพูดจ้าเลื่อนเปลื่อนไปถึงไหน
00:37:16หรือว่า เรื่องที่เขียนในนิยายรักชุนโฮา
00:37:22เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นหรือขอรับ
00:37:25ใช่ไหมขอรับ
00:37:27นิยายรักชุนโฮาเป็นที่นิยมของโชบ้านมานานแล้ว
00:37:31เริ่มที่หนึ่ง เริ่มที่สอง เผยแพร่ออกมาก็ไม่มีปัญหาอะไร
00:37:35แต่พอเริ่มที่ 3
00:37:37จูๆ ก็รีบออกตามหาคนเขียน
00:37:39แบบนี้ไม่ล่ะสงใส ยังงั้นเหล่ะ
00:37:42เรื่องราวของ 용ค groß Elli Banch
00:37:48เป็นเรื่องขององค ton ชายฐาวะอิ้งจริงหรือเปล่า
00:37:49เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไร
00:37:52นั่นสิขอรับ
00:37:53เรื่องไร้สาระจริงๆ นะหละ
00:37:55อย่างสือเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นมา
00:37:58ไม่เกี่ยวของกับความเป็นจริงสิ NICK
00:38:01แต่เนื้อฑาเรื่องแต่งที่ทรั commune
00:38:03ข้าตอสิระทำอันดีงามด้วย
00:38:05ใครเป็นคนเขียน
00:38:06บอกความจริงมาเดเดี๋ยว нравится
00:38:08เช่าไม่รู้
00:38:09เรื่องทุกทำเสนอโดยผู้ใช้นำปะกาว่า
00:38:12E Mung Hun
00:38:13ในฐานว์ PARK.ข้าคิดว่ามันทำเงินได้
00:38:15แต่ข้าไม่รู้ว่าคนเขียนเป็นใครเหรอ blah blah
00:38:17เจ้ากระกาศค่ายังนั้น
00:38:44หรือว่านี่จะเป็นเรื่องจริงนะ
00:38:49แบบนี้แหละครับ
00:38:52ถ้ามแลดพัฐน์แห่งความสงสัยถูกปลรุกวoutineลงในผู้คนแล้ว
00:38:57ต่อให้มันเป็นเรื่องเท็ด
00:39:00ก็กลายเป็นจริงได้นะครับ
00:39:03แต่เถ้าไม่อยากให้เกินเรื่องแบบนั้นขึ้นแน่นอนครับ
00:39:08ถ้าค่ายอมรับผิดฐานเผยพระ แล้วเรียกคืนนังสือทั้งหมด กำไรที่ได้จะส่งคืนให้กับวังหลวง ให้โอกาสสักครั้งเธอนะขอรับ
00:39:22เราควรแจ้งให้ฝาบาททรงศาพ แล้วรอให้ตะสินพระไทยนะขอรับ
00:39:38พระเจ้าหยอมรับผิดชอบต่อการเผยพระแทย์
00:39:52แสดงว่าเจ้าถ้องรับว่า คนเขียนอีโมงหอนเป็นใคร
00:40:07บอกค่ามาซือ ตกลงใครคือคนเขียนให้ยายรักชุ่นหว่า เขาคือใคร
00:40:16ไม่ทราบพระยะครับ อีโมงหอนจะเป็นใครก็ตาม เขาก็แค่หนึ่งเสียงของรัศดอนที่อยู่ใต้การปลกรองของฝาบาท
00:40:26และพระราชาผู้ส่งปัญญา จะส่งปิดกั้นเสียงเล็กๆ จังทำให้มะติดสวันมวมมองเหรอ
00:40:33ค่าจะไปรับฝิบากกับพ่อค้าอย่างเจ้าได้หรือ
00:40:42ถ้าว่า แม้จะเป็นเสียงมวนชนเล็กๆ แต่ความผิดฐานมินรักจะสำนักไม่เล็กเลย
00:40:50ถ้าหากเจ้ารู้ว่าคนเขียนตัวจริงเป็นใคร ก็ได้บอกความจริงกับค้ามาซะ
00:40:55กรัมม storาบจริงๆ พระยะ几ทก
00:40:58บางอาจ blender นายeredith— ท่านๆ ใช้ไม่รู้แล้ว ใครรู้
00:41:02คนเขียนต่อเขียนเร่งทรงมาเดี๋ยวเธอถึงทำรูปเรแล้ว覚อดค LISA
00:41:06chairsว่าอีโมงหลัณค์ไม่เคยจะ Sponge 주
00:41:19ข้าวังไง เขาเขียนตั้งสือที่คนนิยมอย่างมาก แต่ไม่รับเงินข้าจางงั้นเหรอ
00:41:28แบบนี้เจตนาของเขายิ่งน่าสงสัยกว่าเดิมอีกสิ
00:41:33ฝ่าบาท ไม่รู้ว่าจะส่งจำได้หรือเปล่า
00:41:41ก่อนหน้านี้กระม่อม เคยบริจากให้ผู้ยากร้าย
00:41:47ครั้งนั้นส่งรับปากว่าจะส่งมอบสิ่งที่กระม่อมต้องการ
00:41:51ถ้าเจ้าร้องขอเมื่อไหร่ ข้าก็ยินดีจ้า ช่วยเหลือเจ้าเสมอ
00:41:59ขอพระไทยมากพระยะค่ะ
00:42:03ไม่ว่ากระม่อมจะร้องขอสิ่งได้ ฝ่าบาท ส่งรับปากว่าจะส่งประทานสิ่งนั้นให้กระม่อม
00:42:13ตอนนี้กรมอมต้องการร้องขอพนค่ะ
00:42:21ก็ขอตอนนี้หรือ
00:42:22ขอภัยฮ่ะ
00:42:26ขอภัยที่บังอาจ
00:42:28กรมอมจะนับผิดชอบน้างสือที่อยู่ในตลาด
00:42:30เก็บร่วมรวมรัยได้ส่งให้กับวังรวง
00:42:35แต่อยากถามถึงคนเขียน
00:42:38และปล่อยกรมอมไปด้วยเธอ
00:42:42โปรดจดจำสัญญาวันนั้น
00:42:45กระม่ำขอวิ่งวอนฝาบาท
00:42:47ได้โปรดฟังคำขอของกระม่ำด้วย
00:43:12ดีเวลา
00:43:42ให้เรายอดอยู่หรือเปล่า
00:43:47เดี๋ยวนะ ดึกป่านนี้แล้ว มีเรื่องอะไรเหรอเพคะ
00:44:06ในวัง มีเรื่องให้องชายรู้สึกไม่สบายใจอีกแล้วเหรอเพคะ
00:44:12ต้องมีเรื่องเท่านั้นเหรอ ถึงจะมาหาเจ้าได้
00:44:16ข้ามาเพราะอยากเจอเจ้า
00:44:36ว่าไง วันนี้เจ้าทำอะไรบ้าง
00:44:42แค่ใช้ชีวิตเหมือนวันทั่วๆไป
00:44:51ก่อนนั้นสินะ
00:45:12วันนี้เจ้าทำอะไรบ้าง ทำไมเจ้าไม่ถามหน่อยละ
00:45:21วันนี้เจ้า
00:45:27วันนี้เจ้าทำไมจูจูถึงพูดแบบนั้นล่ะ
00:45:30ต่อไป
00:45:34อย่ามาที่นี่อีกเลยเพคะ
00:45:39ทำไมจูจูถึงพูดแบบนั้นล่ะ
00:45:41ม่ำฉันไม่สบายใจ
00:45:45เวลาที่
00:45:48องค์ชายมาที่นี่แล้วเพคะ
00:45:50ค์สุดที่นี่แล้วเพคะ
00:46:20หรือว่าข้าจะทำอะไรผิดพลาดไป
00:46:27องค์ชายไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดหรอกเพคะ
00:46:31ถ้าว่าใจหม่อมชันนี่แหละที่มีปัญหา
00:46:38เจ้าหมายความว่า
00:46:46สำหรับองค์ชายแล้ว
00:46:48ส่งมาที่นี่โดยไม่คิดอะไร
00:46:51แล้วก็กลับไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไรเลย
00:46:55แต่ยิ่งเวลาผ่านไปหม่อมชัน
00:47:00ไม่สามารถพบหน้าองค์ชาย
00:47:05ด้วยความรู้สึกเช่นเดิมได้แล้ว
00:47:10ตอนท่านมาชั่งสุขเหลือเกิน
00:47:13ตอนที่ท่านไม่มา
00:47:16หม่อมชันก็เฝ้ารอ
00:47:19ข้ามาเพราะอยากเจอเจ้า
00:47:26แค่คำพูดที่แสนธรรมดา
00:47:30กลับทำให้
00:47:32ใจเต้นเหลือเกิน
00:47:36หม่อมชันเกลียดความรู้สึกแบบนี้
00:47:40แล้วก็นึกเกลียดตัวเองที่คอยใส่ใจ
00:47:44สิ่งเล็กๆน้อยๆมาตลอด
00:47:49เพราะฉะนั้น
00:47:53ได้โปรดกลับไปเธอเพคะ
00:47:57szว่าrop começar
00:47:59ก็นานดู
00:48:01โปรดกลับไปเถอะ
00:48:05เธอรอ
00:48:06เย็บก็นานความรถกลับไปเถอะ
00:48:08สุดิ่งให้คือ
00:48:11โปรดกลับไปเถอะ
00:48:14ตอนที่นี่สิ่งๆ
00:48:16เธอปรดกลับมาพัง
00:48:21ที่นานมากonduง
00:48:22สุดิ่ง ปรดกลับไปเถอะ
00:48:26ข้าเองก็รู้สึกเช่นเดียวกับเจ้า
00:48:56ที่แรกเลยค่าแค่ไม่รู้จะไปที่ไหนแล้วบางเอิญเจอเจ้า
00:49:04แต่หลังจากนั้น ค่าก็อยากเจอเจ้ามากขึ้นทุกที
00:49:12ค่าเป็นสุขที่เห็นเจ้า คิดแต่จะหาวิธีออกมาจากวังหลวง
00:49:20เพื่อมาพบหน้าเจ้าให้ได้
00:49:50เก็บวังι infra้างเป็นหรอ
00:49:58ใช้ไม่ครับ Hearing
00:50:04รา持ซusting
00:50:09포age
00:50:14สุดบ้างกะมัน
00:50:44ตรงนาน
00:51:14เธอเร็วนุ่งที่นี่
00:51:44เจ้าเจ้า
00:52:14ไปทักทายเสด็จแม่มาแล้วกันเหรอ
00:52:34พี่ค่ะ
00:52:44อองชาย
00:52:52มีอะไรจะบอกหม่อมฉันไหมเพคะ
00:52:59ไม่มีอะไรดิ
00:53:09ถ้าเพียงว่าหม่อมฉันกับองชายเจอกันอีกล่องนึงในรูปแบบที่ต่างออกไป
00:53:19ตอนนี้ชีวิตของเราจะต่างจากเดิมหรือไม่เพคะ
00:53:24ท่านจะพูดแบบนั้นไปเพื่ออะไร
00:53:38ข้าไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่นะ
00:53:49อันนี้เป็นยังไงบ้าง ขายดีไหม
00:54:04อ่ะ
00:54:06ทำไมค่อยมีอะไรท่ำ
00:54:08วางก็ไม่ส่ายไม่ส่ายนะ
00:54:09อันนี้ก็สวยนะ
00:54:12อันนี้ก็อยู่บ้านนะ
00:54:14อันนี้ก็ล้มหลอก
00:54:16อันนี้ก็สวยนะ
00:54:18อันนี้ก็สวย
00:54:20อายุก็ไม่ใช่อยู่น้อย
00:54:22มีแล้ว มีอันทำกับข้าวขาย
00:54:24เดินอีกว่า ขอดูตัวนี้หน่อย
00:54:28แล้วอันนี้
00:54:30ได้จริง
00:54:32ได้ยินว่าท่านถูกจัก ท่านปลอดภัยดีหรือเปล่า
00:54:46ถวย ปลอดภัยสิเพคะ เงินแก้ปัญหาได้ทุกเรื่องเพคะ
00:54:52ในท่านเจ้าของร้าน จ่ายเงินค่าปรับให้พวกเจ้าของร้านหนังสือ
00:54:58แล้วก็ส่งรายได้ทั้งหมดให้กับหลวง
00:55:02พวกเราถึงได้โดนปล่อยตัวออกมาเพคะ
00:55:20ท่านก็อยู่แล้ว
00:55:22พระยะค่ะ
00:55:24กระม่มสัญญาว่าจะกลับมานี่นา
00:55:26ได้ทำให้ท่านถึงปล่อยช่วยหวานเป็นแบบนั้นล่ะ
00:55:32ท่านควรจะหาคนเขียนให้ยายรักชุนหว่า ให้เจอ..
00:55:34เราก็ต้องปล่อยไปก่อน แล้วค่อยตลบหลัง
00:55:38ไม่มีทางที่คนเผย Shields หลังสือจะไม่รู้จัก
00:55:42อีมงห divided คนเขียนให้ยายรักชุนหว่า
00:55:46อีโมงหอน คนเขียนให้ยายรักชุณฮาว่า
00:55:50หลังจากฝาบาดปลายตัวเขาไปแล้ว
00:55:52ทีนี้เขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสราไร้กังวล
00:55:56แล้วถ้าเราคอยติดตามเขา
00:55:59เราก็จะสาวไปถึงคนเขียนได้ยังง่ายได้
00:56:02ด้วยด้วย
00:56:15ลมพัศยันสบายดีจัง
00:56:22แล้วคนที่นั่งข้างท่านไม่ดีบ้างเหรอ
00:56:27นั่นก็ดีเหมือนกัน
00:56:32ดีแล้วที่เห็นท่านกลับมาอย่างตอดภัย
00:56:43การเป็นราชบุติเคยขององค์หญิงนี่มันยากจริงๆนะพัศยัค่ะ
00:56:50เมื่อไหร่ท่านจะมีความรู้สึกว่ามั่นใจ
00:56:55ในตัวของกระหม่อมสักทีนะพัศยัค่ะ
00:56:58เรื่องนั้นมันขึ้นอยู่กับท่าน
00:57:04เส้นผ่างง่ายได้เกินไปมันก็ไม่สนุกสินะ
00:57:09กระหมอมจะพยายามไม่ถึงที่สุดเลย
00:57:13กระหมอมจะพยายามไม่ถึงที่สุดเลย
00:57:16ปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง
00:57:22จับตัวคนเขียนที่ใส่ความผู้บนิสุดอย่างค่าก็ไม่ได้
00:57:26มีแต่ค่าที่เสียชื่อเสียง
00:57:28เข้าใจเข้าใจ
00:57:30เรื่องที่องชายเสียพระไทยมากๆ
00:57:32พล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง
00:57:35หัhn
00:57:37จับตัวคนเขียนที่ใส่ความผู้บนิสุดอย่างค่าก็ไม่ได้
00:57:39มีแต่ค่าที่เสียชื่อเสียง
00:57:41เข้าใจเข้าใจ
00:57:43เรื่องที่องชายเสียพระไทยมากๆ
00:57:46พวกเราทราบกันดี พยายค่ะ
00:57:48กระถือว่าฝาสครับไอเธอ
00:57:50พี่เรามาพบท่านเพื่อให้กับหลังใจนะ
00:57:53มา
00:57:54นี่
00:57:57ของควัน
00:57:59ทั้งวันนี้คืออะไรนะ
00:58:01หัว
00:58:02ถึงพวกเจ้าจะติดสินบนค่าเพื่อขอความช่วยเหลือ
00:58:06แต่ค่าน่ะ
00:58:07ไม่มีอำนาจเหรอ
00:58:08เอ้ย
00:58:09โถ่เฮ้ย อย่าพูดอย่างนั้นพ่อค่ะ
00:58:11ท่านคือหลานชายเพียงคนเดียวของเศรษฐาดีอิว
00:58:14ผู้ยิ่งใหญ่
00:58:15และเป็นผู้มีอำนาจจังแท้จริงพ่อค่ะ
00:58:18ถือวันนี้เป็นสินนำใจเล็กๆน้อยๆ
00:58:21วันหลังค่อยนึกถึงเราบ้างก็ได้
00:58:24เออ
00:58:25อีกไม่นาน
00:58:26จะสอบรับรัชการแล้วนี่น่ะ
00:58:28ถึงเวลาสอบแล้วงั้นเหรอ
00:58:31ข้าควงทำอะไรไม่ได้หรอก
00:58:34แต่การปฏิเศษก็ถือเป็นเรื่องเสียมารยาต
00:58:37เพราะฉะนั้น
00:58:38ข้าจะรับไว้แล้วกัน
00:58:40ขอบพระไทย
00:58:42เอาละ
00:58:44ไหนดูหน่อยซิ
00:58:46ทำไมถึงเยอะจังหละ
00:58:50ทำไมถึงเยอะจังเลยละ
00:58:52คือว่า
00:58:54บอบไปสิ
00:58:56แล้วนี่อะไร
00:59:00ของชีดนี้ก็คือ
00:59:02ผญหญิงพเศษของคิมมินคง
00:59:05จิตนกรกรฟรีมือดีที่สุดของเมืองหลวง
00:59:08ว่ากันว่าผญหญิงของเขา
00:59:10ราคาเทียบเท่ากับนาคาบ้าน
00:59:12ระกูลขุนธ divertิ ขึ้นทางหลังหนึ่งเลยพacy
00:59:14ห่อ
00:59:16ผญหญิงของคิมมินคง
00:59:18ดีขนาดนั้นเกี่ยวเหรอ
00:59:20แต่เคารับราชาการ
00:59:21ก็ไม่ได้สร้างสันผลงานใหม่เลย
00:59:23เนื่องจากผลงานมีน้อยมาก
00:59:25ผลงานส่วนใหญ่ของเขาก็เป็นเจ้าของหมดแล้ว
00:59:28ถึงอยากซื้อก็ใช่ว่าจะซื้อได้นะ
00:59:30งานเนี่ยก็จะได้มาลำบากมาก
00:59:33นั้นเหรอ
00:59:34พระเยค้า
00:59:48คนที่มันเขียนเรื่องนี้ ต้องรู้เรื่องของท่านเป็นอย่างดี
00:59:54ฟิมือใครกันแน่นะ
00:59:57ก่อนฟ้าบาชัดทราบเรื่อง ก็ต้องรีบหาตัวเขาให้เราที่สุด
01:00:01ขอครับ
01:00:09ว่าแต่...มีอะไรเหรอพระยะค่ะ
01:00:12มีอะไรผิดปกติตรงไหนอย่างนั้นเหรอ
01:00:16ข้าคงต้องไปแล้วนะ
01:00:19เอา...เดี๋ยว
01:00:39เดี๋ยวนะ...มันอยู่ไหนนะ
01:00:46โอ้ย...
01:00:56โอ้ย...
01:00:57โอ้ย...
01:00:59โอ้ย...
01:01:01โอ้ย...
01:01:02โอ้ย...
01:01:03โอ้ย...
01:01:04โอ้ย...
01:01:05โอ้ย...
01:01:06โอ้ย...
01:01:07โอ้ย...
01:01:08โอ้ย...
01:01:09โอ้ย...
01:01:10โอ้ย...
01:01:11โอ้ย...
01:01:12โอ้ย...
01:01:13โอ้ย...
01:01:14โอ้ย...
01:01:15โอ้ย...
01:01:16โอ้ย...
01:01:17โอ้ย...
01:01:18โอ้ย...
01:01:19โอ้ย...
01:01:20โอ้ย...
01:01:21โอ้ย...
01:01:22โอ้ย...
01:01:23โอ้ย...
01:01:24โอ้ย...
01:01:25โอ้ย...
01:01:26โอ้ย...
01:01:27โอ้ย...
01:01:29อย่าล้า!
01:01:33สั่งแก!
01:01:43ไฮร์!
01:01:46ไฮร์ซาละละ!
01:01:58เจ้านี่ขวันกล้าเทียมฟ้า กล้าว่ารูปเช่นนี้ในวังงั้นหรือ
01:02:23ก่อเรื่องร้ายแรงไว้ คิดว่าจะรอตัวได้งั้นหรือ
01:02:27รีบจับตัวเขาสิ พระยะค่ะ
01:02:34ท่านพี่ มาทำอะไรที่นี่พี่คะ แล้วทำไมพวกเขาต้องจับอาจารย์ไว้ด้วย
01:02:53จิตเจอกรคิมมินห่ม ก็คือคนที่
01:03:00เขียนิยายรักชุณหวา ใช้ชื่อว่า อีโมงหอน
01:03:04อะไรนะ หมายความว่าไง
01:03:11ดูนี่สิ
01:03:15เจอแล้วพระยะค่ะ
01:03:22มีรูปที่เขาแอบวานองค์หญิงด้วยพระยะค่ะ
01:03:26เอามา ๆ รีบเอามา เดี๋ยวนี้เลย
01:03:30ถ้าคิดเอาไว้แล้วเชี่ยว ช้า ๆ ๆ กล้าดีนักนะ
01:03:37มันอาจทำเรื่องเจ็นนี้ อยู่ใต้จมูกเรางั้นเหรอ
01:03:41เด็ก ๆ เอาตัวมันไป เดี๋ยวนี้
01:03:46ไม่ใช่เพคะ
01:03:50อาจารย์จะเป็นคนเขียนิยายว่าหวามดิยังไง ไม่มีทางเพคะ
01:03:57ค่ะ หลักษามทั้งหมดที่ได้มา มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
01:04:01ในว่าเป็นสวนดอกไม้โดงดัง สุดท้ายก็น่าไหว้หลังหลอก
01:04:06เจ้านี่เป็นคนคอยสอัดสองเรื่องร้าวต่าง ๆ ไภายในวัง
01:04:11นั่นแหละ สิ่งที่เขาทำ
01:04:14ไภายdessลาก็เป็นจิตกรผู้ยิ่งไย
01:04:16แต่ถ้าแล้วนาย SARAH เพื่องหลังกลับเป็นผู้เผ้ยแพร่เรื่องบัตาสี
01:04:19ผู้เผ้ยพล่าเรื่องบัสสิ
01:04:20เป็นไปไม่ได้ พี่คะ
01:04:22เป็นไปไม่ได้หรอก
01:04:27ไม่จริงใช่ไหม
01:04:29อาจารย์เนี่ย
01:04:30ไม่ใช่คนเขียนนี่ให้รักชุณฮาวาใช่ไหม
01:04:49องค์หญิงเองก็ไม่ใช่เหมือนกัน
01:05:01ไปเธอพยาค่ะ
01:05:03อ่ะ
01:05:19คุณเจ้าค่ะ
01:05:33เดินทางปลอดภัยด้วย
01:05:38คุณเจ้าค่ะ
01:05:41เดินทางปลอดภัยด้วย
01:05:44ขอบคุณเจ้าค่า เดินทางปลอดภัยด้วย
01:06:14อีมงหอน น่าจะมาที่นี่เจ้าค่ะ
01:06:41น่าจะมาที่นี่เจ้าค่ะ
01:07:11ครั้งนี้ค่าจะนำหนังสือไปส่งให้ท่านเอง
01:07:14พร้องนี้เช้า มาเจอกันที่ทุ่งโลงด้วย
01:07:19ทุ่งนี้ทุ่งนี้
01:07:34เจ้าเจ้า
01:08:04ยิน ดี ที่ ได้ พบ ท่าน ข้าเป็น ผู้ รัก ผิด ชอบ เฮย แพร่ นี้ ยาย รัก
01:08:34ใต้ ตาบสมพิศ ที่ที่ ได้ ท่าน ข้าเป็น ข้าโกรสมพิศ ที่เจอก็ดี วิสัยละ
01:08:49en จริงความมากล้วน สูปพวกนี้ ข้าวอามาก กดสิ แสดนเกอร์ ที่เจ็บมาก
01:08:57ที่สุดที่สุดที่สุดที่นี่
01:09:27ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดท諀 değer
01:09:57โอ้ว อยู่ ล่ะ อันดุฬันกัน
01:10:03สู้สุดสวย
01:10:05ขอบคุyard thief
01:10:07อยู่ในสบันของมันกับ
01:10:10อันดุธทั่น pint P
01:10:12อยู่ในสิ ล่ะ นาที
01:10:17ใกล้าในของมัน ที
01:10:23แน่ ได้ดลง แน่ ต่อดี ต่อดี
Be the first to comment