- 6 weeks ago
ดูซีรีย์ เกาหลี ดูละครเกาหลี ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00:00ตอนที่แบบ
00:00:14องค์หญิงก็นอนไม่หลับเหมือนกันหรือ
00:00:18พระชายา
00:00:20มีเรื่องที่ทำให้กลุ่มใจอย่างนั้นหรือ
00:00:36ที่จริง
00:00:39คิมมินฮงถูกจับขังไว้ที่บ้านเสนาบดีอิ้ว
00:00:44เพราะว่าศภาพคล้ายกัน
00:00:47เสนาบดีอิ้วกับองค์ชายหวาอิง
00:00:50ก็เลยคิดว่าคิมมินฮงเป็นคนเขียนนิยายรักชนหวา
00:00:55ก่อนที่เสด็จพ่อจะทราบเรื่อง
00:00:59ไม่มีวิธีไหนแก้ปัญหาครั้งนี้ได้เลย
00:01:03เราต้องปล่อยนิยายรักชนหวาตอนใหม่
00:01:06เพื่อพิสูตรว่าอีมงหอนคืออีกคนหนึ่ง
00:01:09เพราะรู้ว่านิยายรักชนหวามอีกที่พลแค่ไหน
00:01:14หม่อมฉันก็ไม่กล้าหุนหันพันแหล่น
00:01:19ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี
00:01:29พวกเจ้าถอยไปสักครู่
00:01:31เฮ่ค่ะ
00:01:39วัย พว่านิยายรักชนหวาตอนใหม่
00:01:43เรื่องราวในครั้งนี้
00:01:46ขятьนเรื่องของค่าได้หรือไม่
00:01:51slowerเยอะ ท่านพูดอะไรออกมาพี่คะ
00:01:55ท่านก็รู้อีกน่าว่ามันเป็นหนังสือแบบไหน
00:01:58ค่ารู้
00:01:59เพราะค่ารู้จากหนังสื่อเรื่องนี้ถึงผมยังได้มาขอร้องเจ้าไงแล้ว
00:02:04ขอร้องเจ้าไงล่ะ
00:02:07มันเริ่มมาจากความจริง แต่ไม่ใช่ความจริง
00:02:11เรื่องเราที่ให้เราได้ฝัน ถึงเรื่องเราที่ไม่อาจเป็นจริงได้
00:02:19หม่ำฉันไม่ทราบว่าท่านพูดเรื่องอะไร ทำไมจุดจุ ท่านถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ
00:02:26องค์ชายน่ะ มีคนรักแล้วน่ะ
00:02:30ตอนนี้ข้าอย่า ทดสอบว่ายังเหลือความเป็นไปได้อยู่หรือไม่
00:02:56ช่วยเขียนให้ยายรักชุนหวาของค่ากับองค์ชายด้วยท่ะ
00:03:26โอ้ย ตายแล้ว
00:03:33ทำไมถึงได้
00:03:39นี่
00:03:41โอ้ย ตายแล้ว
00:03:43เป็นไงเพคะ สนุกใช่รึเปล่า
00:03:46เจ้านี่เหลือเกินอ่ะ
00:03:48เป็นถึงองค์หญิง เคยนังสือแบบนี้ได้ยังไง
00:03:51ถ้าคนอื่นรู้เข้าล่ะ
00:03:54ไม่มีใครรู้หรอกเพคะ
00:03:56ท่านอากับพระชายาเป็นคนแรกที่อ่านมันลับ
00:03:59จริงๆเลย มีมียางอายบ้างเลย
00:04:05หัวเล็กๆของเจ้าอ่ะ คิดเรื่องพวกนี้ออกมางั้นเหรอ
00:04:08วางหลวงไม่ใช่สถานที่ธรรมดาซึกหน่อย
00:04:11มีข้อห้ามตั้งมากมาย ในวางมีแต่เรื่องช่วนอึดอัด
00:04:15อย่างน้อยๆ จริงตนาการก็มีสิทรดแร่นได้
00:04:19ชีวิตจะได้มีสีสันไง
00:04:23มันก็ควรเป็นแค่จริงตนาการสิ
00:04:26อย่าเขียนออกมาเป็นหนังสือแบบนี้
00:04:29ที่จริงแล้ว
00:04:31มันคือจดหมายรักเพคะ
00:04:34จดหมายรักเหรอ
00:04:36ท่านพี่แชร์จุนที่อยู่นอกวังหลวง
00:04:39ส่วนหม่อมฉันอยู่ในวังหลวง
00:04:41ออกไปพบเขาตามใจชอบไม่ได้
00:04:43ถ้าได้แต่งงานกับเขา
00:04:45ข้าอยากมีชีวิตแบบนี้
00:04:47จากนั้นข้าก็ค่อยๆวัดออกมาที่ละหน้า
00:04:50แล้วก็กลายเป็นหนังสือเล่มนี้เพคะ
00:04:52ชอบเขามากเลยเหรอ
00:04:56มากเพคะ
00:04:57อยากให้ยกเลือกคำสั่งห้ามออกจากวัง
00:05:00เหมือนจะได้ออกไปสักที
00:05:05ถ้าหวังว่าสักวันนึง
00:05:07มันจะ ปลายเป็นจริงเหมือนในหนังสือ
00:05:11อองรัชธายาตแห่งแคว้นทงบัง
00:05:27มีคนรักที่อาสัยอยู่นอกวังหลวง
00:05:30ทุกข้ำคืน รัชธายาตจะเสด็จออกจากวังหลวง
00:05:34เพื่อไม่อบกอดหญิงคนรัก
00:05:36ทิ้งให้พระชายาต้องเยียบเหงาเดียวได้
00:05:39เฮ้ย ทำไมก็แบบนี้อ่ะ
00:05:41จริงๆ รู้นึกว่า
00:05:43ในที่สุดข้าก็ได้รู้สึกถึงชีวิตได้สูดลมหายใจ
00:05:48อีกนางนั้นมองมาที่ข้า
00:05:51ทั้งโหรอ ทั้งโรงหาย
00:05:53ร้ายสาระที่สุด
00:05:55เมื่อไหร่แล้วที่พระชายามองเขาพร้อมกับรอยยิม
00:06:00ตอนนั้นเอง เขาก็รู้ความหมายของชีวิต
00:06:05เรื่องความรักของเรามันผิดพลาดที่ตรงไหนกันแน่
00:06:12โชคชาตาจะพาความรักตั้งแต่ต้นจนจบของเราไปหยุดที่ตรงไหนกันนะ
00:06:20ข้าไม่อาจทนมองท่านได้อีกต่อไปแล้ว
00:06:27ตอนนี้ลอกของข้า ไม่มีท่านอยู่ในนั้นอีกต่อไปเช่นกัน
00:06:33เรื่องราวความรักของข้า ตอนนี้ได้จบลงแล้ว
00:06:41ไม่อยู่ที่ทำมาก ทำไมพระชายาถึงให้น่าสงสารแบบนี้ล่ะ
00:06:48พระชายาไม่สามารถทนกับเรื่องนี้ได้ สุดท้ายความอับอายก็จบลงที่การข้าตัวตาย
00:06:56โอ้ น่าสงสาร สุดท้ายนังก็ตายแบบนั้นสินะ
00:07:03เดี๋ยวนะ ทำไมนังต้องข้าตัวตายด้วยล่ะ ปกติรัชทายาตมีผู้หญิงได้หลายคนอยู่แล้วนี่
00:07:11ก็นั่นนะสิ ที่จริงแล้ว แค่รออีกสักหน่อย พระชายาก็จะได้เป็นพระมะเหสีอยู่แล้ว
00:07:17พร้ายัยก็จะเป็นพระมะเหสีอยู่แล้ว เหมือนพ dental Hahaha
00:07:24ก็หาทางกำจัตรผู้หญิงที่เป็นทihi donald
00:07:27potatoes
00:07:32หานะ
00:07:33ข้อใจควรร hacerißei ทุกอย่างในวางหลวงมันหมดความหวังไปแล้ว
00:07:38ทุกอย่าง голос
00:07:42ว่าแต่ว่าですね
00:07:45ชุณถำวานเล่มนี้บางที
00:07:47อาจจะเป็นเรื่องของ รัщฎัยาธกับพระช Strength やก็ได้
00:07:51อะไรนะ
00:07:52ที่เล่ม 3 ยังมีเป็นข่าวหลือออกมา
00:07:54ว่าเป็นเรื่องขององคก์ชายหวาติร์ comple is
00:07:57ทางการไปจับตัวเจ้าของร้านนั้งสือ
00:07:59เพราะจะสื่บหา อีโมงหัวน์ด้วย
00:08:02เขาลือกันใหญ่ว่าในยายมันมีกวางจะふจริงอยู่นะ
00:08:06มันก็ไม่แน่หรอกมัง ใครจะกล้าเขียนหนังสือเกี่ยวกับรัชธายาตกันล่ะ
00:08:12ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมา อาจนำไพยไปถึงตระกูลเขาก็ได้
00:08:17ถึงตระกูลเหรอ?
00:08:19ขนาดนั้นเชียว
00:08:20ก็ใช่นะสิ
00:08:28ถังงั้นตอบเรื่องนี้หน่อยทุก
00:08:31นิยายรักชุณหวาเรื่องรัชธายาตคลังนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?
00:08:36เรื่องนั้นก็...ไม่ทราบพยาค่ะ
00:08:40ถ้าอย่างนั้นแล้วเรื่องพวกนี้มันง่อบออกมาจากไหน?
00:08:44ไม่ทราบจริงๆ พยาค่ะ
00:08:47มังอาจจริงๆ
00:08:49ขอข้ารับบากเจ้าไว้แล้ว
00:09:00ข้าจะไม่ถามอีกแล้วใครคือคนเขียนนิยายรักชุณหวา
00:09:04แต่...นิยายรักชุณหวา
00:09:07ไม่ควรจะประกดตัวในโลกนี้อีกต่อไป
00:09:11นี่เป็นทั้งสุดท้าย
00:09:14ข้าจะไม่เม่นตาเจ้าอีกแล้ว
00:09:17เป็นพระแม่ตาอย่างที่สุดพยาค่ะ
00:09:38ข้าแวะไปเอา
00:09:40ภาพวาดบางส่วนที่อาจารย์ทิ้งไว้ที่หอสวนดอกไม้
00:09:44อย่างงั้นเหรอพยาค่ะ
00:09:46ความรู้สึกของข้ามันเป็ดแปลก
00:09:49ต่อไปข้าจะไม่ได้เห็นอาจารย์ในสถานที่คุณเคออีกแล้ว
00:09:54การวาดภาพสามารถวาดให้ทุกที่
00:10:01ตอนนี้องค์หญิงปดเปลื้องความเจ็บปวดได้แล้ว
00:10:07จะได้ว่ารูปของตัวเองสักที
00:10:09ท่านควรทำใจให้สบาย
00:10:11ขอโทษดด้วยนะ
00:10:13เป็นเพราะค่าท่านถึงต้องลำบาก
00:10:17แม้เราจะสนิทกันมากก็ตาม
00:10:19เขาก็ไม่รู้ใจอาจารย์อยู่ดี
00:10:21ไม่รู้ก็ก็ไม่เป็นไรหรอก
00:10:24การคำ
00:10:46เพราะกำอมองค์หญิงถึงต้องยอมเสียง
00:10:49เขียนให้ยายรักชุณฮาวหาตอนใหม่ออกมา
00:10:52ต้องมีผลกระทบใหญ่นะ
00:10:55ท่านจะไม่เป็นไรเหรอ
00:11:00ค่าเป็นคนเริ่มเรื่องเอง ต้องพร้อมรับอยู่แล้ว
00:11:10ว่าแต่ว่า...
00:11:12อาจารย์รู้ได้ยังไงว่าค่าคือคนเขียนอีมงหล
00:11:16คนที่สอนองหญิงว่ารูปครั้งแรกก็คือกละหม่อ
00:11:22แล้วจะไม่รู้ได้ยังไง ว่ารูปอะไรอยู่พระยะค่ะ
00:11:35องหญิง...
00:11:38ท่านต้องมีความสุขนะ
00:11:41ท่านไม่จำเป็นต้องเขียนิยายรักชุณฮาวาอีกต่อไปแล้ว
00:11:54ข้าหวังว่าองหญิงจะเจอใครสักคน
00:11:57ที่ทำให้ท่านมีความสุขในโลกของความจริง
00:12:00ไม่ใช่โลกในหนังสือ
00:12:02ท่านไม่ได้มีความสุขนาดที่ท่านมีความสุข
00:12:17สวัสดีกวันเธอ
00:12:47ที่สุดที่สุดที่สุด
00:13:17ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส
00:13:47ที่นี่น่ะ เป็นสถานที่พิเศษ ที่เสด็จพ่อมาพยฆ่าสำหรับวาดภาพ
00:14:03ส่วนอีมงหอน เชื่อนี้มีความหมายว่าสาลาที่หวารีฝ่ายฟัน
00:14:10นี่เป็นสถานที่แรกที่ค่าเริ่มเขียน นิญ้ายรักชุณภาวา
00:14:19อย่างนั้นหรือพัยฆ่า
00:14:22ค่ามีนุกว่าปัญหามันจะใหญ่โตแบบนี้หรอก
00:14:28จุดเริ่มต้นของนิญ้ายรักชุณภาวาคือคร่าอยากส่งจุดหมายถึงคนรัก
00:14:34ความต้องการของค่ามันแรงกล้ามากหรือเกิน
00:14:40ค่าอยากให้เขาได้รับรู้มัน
00:14:44นิยายรักชุนฮาวาตอนที่สอง
00:14:49เพื่อไว้อันลายให้ท่านอาหโยจินที่จากไปอย่างไม่เป็นธรรม
00:14:52นิยายรักชุนฮาวาตอนที่สาม
00:14:55เป็นคำเตือนส่งให้ตันพี่ฮาวาอิงที่มีนิสัยชั่วร้าย
00:14:58นิยายรักชุนฮาวาตอนที่สี่
00:15:01สี่ เขียนขึ้นเพื่อพิศูตรความบริสุดของอาจารย์
00:15:13และตอนนี้ค่าจ้ะ
00:15:24ไม่ใช้ชื่ออีโมงหอน แต่เป็นชื่อฮวารี
00:15:29เขียนจดหมายรักฉบับใหม่ให้ท่าน
00:15:35ค่าอยากสัมผัสคนที่ค่ารักในโลกความเป็นจริง
00:15:40ไม่ใช่ในนิยาย
00:15:46ท่านจะเป็นสามีของค่าหรือเปล่า
00:15:51นี่ค่า...
00:15:54heiricieค่า
00:15:57พ้าย Lena
00:16:02รึค่องจริง
00:16:05นะครับ
00:16:35เยี่ยมเยี่ยม
00:17:05ความอร่อยนะพระยะค่ะ
00:17:15ข้ากำลังวาดเป็ดอยู่นะ
00:17:19มาคิดดูแล้ว
00:17:21หนังสื่อทุกเริ่มที่องค์หญิงวาด
00:17:25จะมีรูปเป็ดแบบนี้อยู่ด้วย
00:17:27มีเหตุผลอะไรอยู่หรือเปล่า
00:17:30เป็ดที่อยู่ศาสตร์ในวังหลวง
00:17:33มันเหมือนค่าเลยนะ
00:17:36ทั้งที่มันมีปีกแต่ก็บินไม่ได้
00:17:41ไม่เคยคิดที่จะพยายามขึ้นบินเลยด้วยซ้ำ
00:17:45เพราะค่าทักทวงว่าบางเรื่องมันปลาด
00:17:49คนอื่นก็เลยมองว่าค่าแปลด
00:17:52ค่ารู้สึกเหมือนพวกมันเหมือนค่า
00:17:56ที่ทำอะไรไม่ได้เลย
00:17:57นี่คือปีกแรกของฮาวารีที่บินออกสู่โลกแห่งความจริง
00:18:11ถึงแม้ทุกคนจะห้ามค่าบินก็ถึง
00:18:15เป็ดฮาวารีที่เคยคิดว่าตัวเองบินไม่ได้
00:18:18แต่เป็นเพราะท่านค่าถึงได้
00:18:25รวบรวมความกล้าบินออกไปด้วยพลังทั้งหมด
00:18:29กล้าบินออกไปด้วยพลังทั้งหมด
00:18:59ออกไปด้วยพลังทั้งหมด
00:19:29สุดท้ายที่สุดท้าย
00:19:59ท่ายรัชธายาตร์ มีหิงอื่นจริงเหรอ
00:20:09เพคะ
00:20:13เรื่องนี้ ฟะบาดวางแผนจะจัดการยังไงเพคะ
00:20:22ข้าดจะลงโทษ รัชธายาตร์ยังนัก
00:20:28ทินตรงนี้
00:20:43การสอบแข่งขันเรียบร้อยดีหรือเปล่า
00:21:13เจ้านี่นะ ข้าขวนจะบอกว่าเจ้าเป็นคนสื่อหรือเป็นคนโง่กันนะ
00:21:36ตั้งแต่เด็กเจ้าตั้งใจทำตามคำสั่งค่าจนมากเกินขวน
00:21:41ถ้าเทียบกับน้องน้องเจ้าแล้ว เจ้าเป็นลูกที่ค่าดูแลน้อยมาก
00:21:50กระม่อมเป็นเช่นนั้นเหรอ
00:21:52ใช่แล้ว
00:21:54เป็นเด็กที่ทำงานเพียงลำพังได้เก่งมากสะจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา
00:22:01ดังนั้นถ้าหากเจ้าทำพลาดก็จะถูกตำนิมากเป็นสองเท่า
00:22:05เพราะแบบนี้หละมังค่าถึงมีความส่งจำตำนิเจ้ามากกว่าชื่นชม
00:22:12ไม่หรอกพระยะค่ะ ระม่อมยังไม่ดีพอเอง
00:22:16ไม่ใช่เพราะดีไม่พอหรอกนะ
00:22:19แต่เพราะค่าขาดหวังกับเจ้าสูงมาก
00:22:22ค่าไม่เคยขาดหวังอะไรกับน้องน้องเจ้าเลย
00:22:26ที่จริงแล้วค่าเค็มมวดกับเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น
00:22:30ซึ่งก็เข้าใจได้
00:22:32เพราะคนที่จะซื้บทอดกลาดจะมาลัง
00:22:36ก็คือรัชธายัต
00:22:38พระยะค่ะ
00:22:40ก็คือรัชธายาติ
00:22:43พระยะค่ะ
00:22:50หนังสือนี่กำลังแพล่หลายในเมืองหลวง
00:22:55คราวนี่เป็นเรื่องของเจ้า
00:22:58อะไรนะ หมายความว่ายังไง
00:23:01ข้าหัวเสียเอามากๆ ก่อนจะมาหาเจ้า
00:23:05แต่ดูท่าแล้วที่ข้าหัวเสียไม่ใช่เพราะเจ้า
00:23:09ข้าหัวเสียที่มีหนังสือแบบนี้ออกมา
00:23:13ขอภัยพระยะค่ะเสด็จพ่อ
00:23:17ซึ่ง
00:23:20การจะขึ้นคลองบลัง
00:23:23ห้ามมีข้าอ้างใดๆ ให้ใครโจมตีเราได้
00:23:28จะต้องรีบพิสูตรว่าหนังสือเริ่มนี้
00:23:31ไม่ใช่เรื่องจริงให้เร็วที่สุด
00:23:39ข้าให้ตายสิข้าหมดคำจะพูดจริงๆ
00:23:42ความรักของรัศทายาต
00:23:45เรื่องของรัศทายาตจะจริงหรอว่าไม่จริงก็เธอ
00:23:48ที่จริงก็ไม่ได้แย่อะไรกับเรา
00:23:50ให้ตายสิ ข้าหมดคำจะพูดจริง ๆ ความรักของรัศฐายาต
00:23:58เรื่องของรัศฐายาตจะจริงหรือว่าไม่จริงก็เธอ
00:24:01ที่จริงก็ไม่ได้แย่อะไรกับเรา
00:24:04เพราะเรื่องนี้ปัญหาขององค์ชายโฮอาอิงถึงได้ถูกลืมไป
00:24:10โอ้ มันก็จริงนะ
00:24:14fantば นีไยรักชุณฮอาเล่มนี้เป็นเรื่องรัศฐายาตมัก ๆ กับยิ้งที่ชั่วทีสุด
00:24:23เพราะฉะนั้นเรื่องนี้พระชายัไม่ต้องเป็นกังวลให้มากไป
00:24:27กลับกัน องค์รัศฐฐายาตตังหากที่ต้องลัมบẶ
00:24:31โฮ ไม่เห็นจะมีอะไรมากเลย
00:24:34ไหร่ว่ารัศฐฐายาตดีนักหน้า
00:24:36แต่ความจริงแล้วมีคนรักภอมอีกสะคนสองคนแล้วไง
00:24:40ไม่เห็นจะเป็นไร
00:24:43เป็นแค่
00:24:44เมียร์ของคุณนางระดับล่าง
00:24:47ยังไงซ่ะผู้หญิงคนนั้นก็แท่ไม่มีค่าอะไรเลยอยู่แล้ว
00:24:51รัชทายาก็เท่านั้นล่ะ
00:24:53จะทำไหร่ได้ล่ะ
00:24:54นี่แหละชีวิตผู้หญิง
00:24:57ต้องอาศัยความรักจา
00:24:59พระราชากับรัชทายา
00:25:01รื่นี้พระชายา
00:25:03จะมีปัญหาในวันข้างน่าหรือเปล่า
00:25:10ทันสบายดีรุปล่า
00:25:40ขอบใจมากนะ เรื่องนี้เป็นปัญหาของข้ากับรัชธายาติ
00:25:47นี่ถึงเป็นครั้งร่ายจริงๆที่มีคนถามว่า ข้ารู้สึกอย่างไร
00:26:06แรวว่าท่านตัดสินใจแล้วเหรอเพคะ
00:26:10นี่เป็นคำขอที่ทำได้ยาก แต่ครั้งนี้ค่ะอยากให้ท่านช่วยหน่อย
00:26:24ท่านแม่งั้นเหรอ
00:26:38ท่านแม่งั้นเหรอ
00:26:50ท่านแม่งั้นเหรอ
00:26:52แม่หมอมชั้นที่เมืองซากกะ เห็นว่าตอนนี้อาการไม่ค่อยดีเพคะ
00:26:56ได้ปลดอนุญาตให้หมอมชั้นได้ไป เยี่ยมท่านแม่ด้วยเธอ
00:27:01อาการหนักมากเลยง่ะเหรอ
00:27:04เพคะ
00:27:06ท่านพี่ก็จากไปแล้ว
00:27:08หมอบฉันเป็นลูกคนเดียวที่ท่านแม่เหลืออยู่เพคะ
00:27:12ได้ปลอดด้วยเพคะ
00:27:14ให้หมอบฉันออกไปเยี่ยมท่านแม่
00:27:17สักครั้งเธอเพคะ
00:27:22ถึงเจ้าจะอธิบายแล้วก็เถอะ
00:27:25แต่ฝ่าบาดไม่น่าจะอนุญาตนี้สิ
00:27:28พระเบสิ
00:27:29ขอโทษเจ้าด้วยนะ
00:27:31ถึงค่าจะรู้ว่าพระชายารู้สึกยังไง
00:27:35แต่มันเป็นกดวางหลวม ข้าทำอะไรไม่ได้
00:27:39ข้าจะคุยกับฝ่าบาท ให้ส่งตัวแทนไปเยี่ยมแม่เจ้าเองนะ
00:27:44ไม่ต้องกำวนมากไป มารอดูผลว่าจะเป็นอย่างไรเธอนะ
00:27:50รีบรีบเปิดหน้าต่อไปสักทีเธอหน้า ข้าอยากรู้แล้วว่าจะเป็นใกล้ต่อ
00:28:05รู้แล้วรู้แล้ว ว่ายเดี๋ยวนะ อะไรกันนี่ หมายความว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนลอดลวงรัชธายาติก่อนเหรอ
00:28:14คุณพะ ไม่รู้หนังซือสักตัว ไม่เข้าใจสักนิดจริงๆเลย
00:28:19เข้าต่อได้เลยครู fin e re
00:28:23hepslin
00:28:26เออ เออ อ้าวๆ ครูน่าสอนอ Kaufสัวนั้นสือแล้วมันดี ładน่อย
00:28:30ไปมาตรงนี้หน่อย ช่วยอันสอเร็มนี้หน่อยซี่
00:28:33กำลังดังมาก ๆ อยากรู้เรื่องจะถูก sagt
00:28:40อ getting derived
00:28:44จะต้องมาสะนะ
00:28:48ใช่
00:28:49เรื่องอย่างว่าไง
00:28:51เดี๋ยวพระ 되지ัง
00:28:52离เข้าจ่ายแล้ว
00:28:55นิยายรักชุณหวา
00:28:57บึงลึกรัชทายาต
00:29:01รัชทายาตหวีแห่ง kinda
00:29:03เป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้ males
00:29:08พระชาญาชียองเองก็
00:29:09เป็นหญิงสาวที่งดงาม
00:29:11เรากับหยก
00:29:12ครั้งแรกที่ทั้งสองคนพบกัน
00:29:14เป็นลุดวงาว
00:29:15ตอนที่ทั้งคู่อายุjetศสิบสองปี
00:29:18โลกจับตาดูทั้งคู่ในฐานะมนุษย์ที่ผูกพันด์กันด้วยสัญญา
00:29:29นี่เป็นเรื่องเราคำรักที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ทั้งคู่ยังเด็ก
00:29:33จนเมื่อทั้งคู่อายุ 15 ปีก็มาถึงวันร่วมหอครั้งแรก
00:29:41ทั้งเด็กชายและเด็กหญิงทั้งคู่ต่างเป็นรักแรกของกันและกัน
00:29:46แต่ทะว่า ผู้รักนุมสาวที่กำลังเบ้ารอคืนอันงดงาม
00:29:52ขณะร่วมหอกัน ก็เกิดปัญหาที่ควบคุมไม่ได้ในคืนนั้น
00:29:57ทำไม ทำไม อะไร อะไร กันอะไรขึ้น
00:29:59โฮ โฮ เจ้านี่นักอีกแล้ว
00:30:05ตามธรรมเนียมแค้นทงบัง ระหว่างที่รัชทายาตกับพระชายาร่วมหอกัน
00:30:10จิตใจต้องมีสถาเพื่อทายาต ทั้งสองคนห้ามทรงเสียงหรือแสดงอารมณ์ใดๆออกมาทั้งนั้น
00:30:16ทั้งคู่ร่วมหอกันกี่ครั้ง ไม่ได้ร่วมหอกันกี่ครั้ง ทุกอย่างจะถูกข้าหลวมบันทึกเอาไว้อย่างละเอียด
00:30:22ตายแล้วเรื่องจริงเหรอเนี่ย
00:30:24โอเค ช่วงเหลือไม่ยังไม่มี ช่วงเวลาที่ควรงดงาม เพื่ออย่างรากความรัก
00:30:34สำหรับหนุ่งสาวคู่นี้กลับกดด้าน จะรู้สึกเหมือนเป็นหน้าที่อย่างนึงที่ต้องปัตติดวัน
00:30:50เป็นอะไรไป แค่ภาพก็ตื่นเต้นแล้วใช่เมลา
00:30:54เรื่องรักใครที่ไรความยืดเยื้อทำให้เหน็ตเกือกว่าคืนอื่นอื่น
00:31:14ในเมื่อรู้ว่าเป็นแบบนี้แล้ว
00:31:16คือโสกนัตกรรมใช่รูปแล้ว
00:31:24เยี่ยมเยี่ยมเยี่ยม
00:31:54ออกไปนอกวังสินะ
00:32:24สวัสดี
00:32:54มาแล้วเหรอเพคะ
00:33:17เจ้าเห็นแล้วเหรอ
00:33:24หมายถึงอะไรเหรอเพคะ
00:33:31มีอะไรที่หม่อมฉันควรเห็นเหรอ
00:33:35ไม่ใช่หรอก
00:33:38ไม่มีอะไรต้องเห็นหรอก
00:33:54ข้าเคยถามเจ้าแล้ว
00:34:09ว่าอยากจะใช้ชีวิตอยู่ในวังหลวงบ้างหรือเปล่า
00:34:15ชีวิตในวังอาจจะลำบากสำหรับเจ้า
00:34:30แต่ข้าก็อยากอยู่ใกล้ใกล้เจ้า
00:34:33เจ้าอยากลองคิดดูอีกทีหรือเปล่า
00:34:38เจ้าอยากลองคิดดูอีกทีหรือเปล่า
00:34:43เพคะ
00:34:53หม่ำฉันจะคิดดูอีกที
00:34:57ข้าขอพิงเจ้าแบบนี้สักพักนะ
00:35:12วันนี้เป็นวันที่
00:35:18เหน็ดเหนื่อยมากใช่ไหม
00:35:22เจ้า
00:35:52ท่านจะเป็นสามีของข้าแล้ว เปล่า
00:36:11พระยะค่ะ ด้วยความยินที
00:36:22พระชายา องค์หิวหวารีเสด็จมาเผ็คค่ะ
00:36:49ให้นางเข้ามา
00:36:53พระชายา
00:36:57ทำไมมาที่นี่แต่เช้าเชียว มีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือ
00:37:03ข้าไม่เห็นเจ้าร่าเริงเช่นนี้นานแล้ว
00:37:06อย่างนั้นเหรอเพคะ ที่จริงแล้ว มีเรื่องบางอย่างที่หม่อฉันอยากบอกพระชายาเป็นคนแรกเพคะ
00:37:13รื่องอะไรอย่างนั้นหรือ
00:37:15หม่อฉันเลือกราชบุตเขยได้แล้วเพคะ
00:37:19ผู้นำการค้าช่องอุณ ชเวหวานเพคะ
00:37:23ในที่สุดเจ้าก็ตัดสินใจได้ แบบนี้ก็ดีแล้ว
00:37:29ว่าแต่ว่านิยายรักชุณหวา ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม
00:37:35ไม่เป็นไร
00:37:39ท่านจะไม่เสียใจแน่ใช่ไหม
00:37:45เพราะไม่อยากเสียใจ ข้าถึงได้ขอให้องหญิงช่วยอย่างไรล่ะ
00:37:51ข้าอยากตัดสินใจเพื่อตัวเอง ว่าข้ามีประโยชน์แค่ไหน
00:38:02แล้วท่านคิดหรือยังว่าจะเอายังไงต่อไป
00:38:07พระชายา พระสุนิสาเสด็จมาเพคะ
00:38:13ให้เข้ามาได้
00:38:37ขอบใจเจ้ามากนะ
00:38:39อย่ารางนั้นเหรอ
00:38:41พวกท่านสองคนคุยเรื่องอะไรกัน
00:38:43ข้าตัดสินใจแล้ว
00:38:45ระโยชน์ของข้าไม่ได้อยู่ในตำแหน่งพระชายา
00:38:49ข้าอยากอยากอยากกับองคชาย
00:38:51แล้วออกไปจากวังหลวง
00:38:53ท่านหมายความว่ายังไง
00:38:55ร้ายสาราทที่สุดเลย
00:38:57ท่านอยากให้รัชทายกับมหา
00:38:59ข้าไม่ได้อยู่ในตำแหน่งพระชายา
00:39:03ข้าอยากอยากกับองคชาย
00:39:07แล้วออกไปจากวังหลวง
00:39:09ท่านหมายความว่ายังไง
00:39:11ร้ายสาราทที่สุดเลย
00:39:13ท่านอยากให้รัชทายาทกับมหา
00:39:15ถึงได้ขอให้ข้าเขียนให้ยายรักชนหวา
00:39:17ไม่ใช่เหรอ
00:39:19ตอนนี้ข้าอย่า
00:39:21ทดสอบว่ายังเหลือ
00:39:23ความเป็นไปได้อยู่หรือไม่
00:39:25ช่วยเขียนให้ยายรักชนหวา
00:39:27ของข้ากับองคชายด้วยถึง
00:39:29แล้วทำไมเป็นแบบนี้
00:39:31ทำไมถึงพูดเรื่องอย่าแล้วเพคะ
00:39:33ความเป็นไปได้ที่ข้าอยากจะทดสอบ
00:39:37คือข้าจะสามารถออกวัง
00:39:41และเริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเองได้หรือเปล่า
00:39:46การขอร้องให้องหญิง เขียนเรื่องของข้าในนิยายรักชนฮวา
00:39:52คือเก้าแรกของข้า
00:39:55นี่ท่านคิดจะออกวังตั้งแต่ตอนนั้นเหรอ
00:40:02ข้าบอกเจ้าล่วงหน้าไม่ได้ ขอโทษด้วยนะ
00:40:06ข้าไม่อยากรักษา การแต่งงานที่เป็นแค่พิธี ต่อไปอีกแล้วนะ
00:40:17ถ้าอย่างนั้น หมอมชั้นจะบอกเหตุผลที่คิดว่าพระชายาควรจะทำการอย่ารางนะเพคะ
00:40:37ในหัวข้อบากทั้งเจ็ด พระชายาได้ทำบาปร้ายแรงไว้สามประการ
00:40:55ข้อหนึ่ง พระชายาควรจะให้กำเนิดลูกชายเพื่อสืบทอดราชบลัง
00:41:06ถึงแม้จะแต่งงานมานานหลายปีแล้ว ก็ยังไม่สามารถ
00:41:10ให้กำเนิดบุตชายได้ ใช่
00:41:21ข้อสอง พระชายาหรืสยาหญิงคนใหม่ขององชาย
00:41:29ใช่
00:41:34ข้อสาม การปล่อยให้เผยแพร่นิยายรักชุณฮว่า
00:41:38ทำให้เกิดเสียงนินทา ก่อกวนศิลธรรมของราชดอน
00:41:43ใช่
00:41:45เรื่องพวกนี้จะเป็นเหตุผลให้ย่ารางได้ยังไง
00:41:48ต่อนต่อของเรื่อง ไม่ได้เกิดจากพระชายาเลยนะเพคะ
00:41:51ผู้หญิงที่โดลล้านพระบาปเจ็ดประการ
00:41:54ถ้าไม่นับเรื่องผิดประเวณี堂 รักขโมยแล้ว มีกี่คนที่ทำบาปจริง
00:42:01บาปเจ็ดประการ
00:42:02เป็นเหตุผลamatรางที่กุฏหมายยอมรับ
00:42:09แม้แต่พระชายาก็ไม่มีการยกเว้น
00:42:12ถึงไม่นับบาปเจ็ดประการ แต่สามเรื่องนี้ก็ไม่อาจปฏิเศษได้
00:42:21ตรากูลทางฝั่งพระชายาก็ไม่ได้ยากร้ายจนกลับไปอยู่ไม่ได้
00:42:26ทั้งคู่ไม่เคยไว้ทุกขยาติผู้ใหญ่ร่วมกันสามปี
00:42:29ตอนแต่งานตรากูลท่านไม่ได้ร่ำรวย หลังแต่งานตรากูลท่านก็ไม่ได้ร่ำรวยขึ้น
00:42:35ที่กล่าวมานั้น สามารถทำการอย่ารางได้เพคะ
00:42:40ใช่แล้ว ข้าเข้าใจแล้ว
00:42:45ขอบใจจ้งมาก ที่ช่วยเหลือข้า
00:43:10โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย
00:43:33ถ้าวางแผนจะเข้าวางหลวง ก็น่าจะบอกค่าด้วย
00:43:37ทำไมถึงไปคนเดียวล่ะ
00:43:40พระชายาบอกว่า มีเรื่องบางอย่างอยากคุยกับค่าส่วนตัวเนี่ย
00:43:45พระชายาอย่างนั้นเหรอ อะไรอีก วางหลวงมีอะไรอีกล่ะ
00:43:56ที่จริงแล้ว พระชายา ต้องการอย่าร้างกับรัชทายาดเพคะ
00:44:07อะไรนะ
00:44:08อย่าร้างอย่างนั้นเหรอ
00:44:13เรื่องนี้มันร้ายสาระที่สุดเลย เจ้าว่ายังไงล่ะ
00:44:18ถ้าอย่างนั้น เจ้าต่อไปว่ายังไง
00:44:22นางขอให้ค่าช่วยเรื่องอย่ากับรัชทายาดและออกจากวางหลวง
00:44:28ค่าก็เลยเตรียมนั้งสืออย่าร้างโดยอ้างเรื่องบาปทั้งเจ็ดประการให้นาง
00:44:32ตกลงจะมีหัวคิดหรือไม่มีกันแน่
00:44:47ตกลงจะมีหัวคิดหรือไม่มีกันแน่
00:44:49ต่อให้นางมีความอยากยา
00:44:51เจ้าก็ควรห้ามปลามนาง
00:44:53ทำไมต้องช่วยนางด้วย
00:44:55เจ้าอยากให้รัชทายาดและพระชายาอยากจริงเหรอ
00:44:57ไม่อยากหรอกเพคะ
00:44:59แต่พระชายาอยากยานี่เพคะ
00:45:02ชีวิตมันไม่เป็นดังใจตลอดเหรอ
00:45:05ต่อที่เจ้าคิดจะช่วยพระชายา
00:45:10คิดบ้างไหมหล่างจ takeaway
00:45:12ขึ้นainted Näódกัlแพร์ชายitious key
00:45:14อôngคัย
00:45:15ใช่ไม่ tul clothing
00:45:16แน่ผู้ปึดเจ้า
00:45:19dispar aunเป็นชายค่า
00:45:20พระเจ้า Stanley หลัดก็ become
00:45:20พ материลลากนะ
00:45:22พระยาค่ากลับไปช่วยพี่สภัยเรี่ยงยา
00:45:26อย่าประเมินคนอื่นต่ำเกินไปนักเลย
00:45:30ขณะที่นอนผมผ้าผืนเดียวกัน
00:45:33ค่ากลับไม่รู้เลยว่าในหัวพระยาคิดอะไรอยู่
00:45:52ฟ้าบาท สินธมพดีอีมาแล้วพระยาค่า
00:45:59ฟ้าบาท ทรงเรียกหาอย่างงั้นเหรอ
00:46:05มาแก้ไกลตรงนี้
00:46:07ฟ้าบาท ทรงเรียกหาอย่างงั้นเหรอ
00:46:11มาแก้ไกลตรงนี้
00:46:13ข้ามีคำสั่งรับ จะขอให้เจ้าจัดการให้หน่อย
00:46:18เรื่องอะไรพระยาค่ะ
00:46:20เรื่องผู้นำการค้าช่องหุนชะเวหวัด
00:46:23ยังไม่เป็นngaаем ได้ เขาส divorce จัดการให้ัง
00:46:25้ picky ค้ามีคำสั่งรับ จะขอให้เจ้าจัดการให้หน่อย
00:46:31เรื่องอะไรพระยาค่ะ
00:46:34เรื่องผู้นำการค้าช่องหุน เชหวัด
00:46:37ค่าไปคุยกับเขามาแล้ว
00:46:39แต่ไม่ได้เรื่องเกี่ยวกับอีโมงหอน
00:46:41ข้นเขียนให้ย่าศันธรักชุนเนอวาเพิ่มเติมเลย
00:46:45คนจะทำรูปเลม จะไม่รู้จักคนเขียนได้ไง
00:46:46คนจะทำรูปเริ่ม จะไม่รู้จักคนเขียนได้ไง
00:46:50ไปหาประวัติชเวหวานมาที
00:46:53ซื้อพวกอีโมงหอนเป็นใครกันแน่
00:46:56บอกนั้นมีจุดระสงค์อะไร ถึงได้ทำหนังสือออกมาอีก
00:47:00ถึงแม้ชเวหวานจะมาจากตระกูลขุนนางจงรักภักดี
00:47:04แต่ก็ไม่สนตำแหน่ง
00:47:06ฟ้าบาดเองก็ มองเขาในฐานะตัวเลือกราชบุตเคยด้วย
00:47:10ถ้าอีโมงหอนกับชเวหวานมีเป้าหมายเผยแพร่
00:47:13นิยายรักชุนหวานเมื้องกันแล้วก่อน
00:47:16ทุกอย่างจะต้องเปิรียนไปอย่างแน่นอน
00:47:21ขอรัพ Palmer
00:47:22นี่เป็นคำสั่งล่ะ
00:47:24เริ่มต้นสือทุกเรื่องของชเวหวาน
00:47:27หาตัวอีโมงหอนให้เจอด้วย
00:47:31เข้าใจแล้ว ขอรัพ Palmer
00:47:40เว้าไม่ได้
00:47:45สุดที่แล้ว
00:47:46ขอบาดโปรดที่สำ Mohammed
00:47:52งั้น
00:47:54ห่วาอิง
00:47:56กับเสียนาประดีอิว
00:47:58คิดว่าเขา
00:47:59คืออีมงฮรคนเขียนอย่างรักชนหัววา
00:48:02แต่ว่า
00:48:04เขาไม่ใช่อีมงฮรเหรอ
00:48:07ไม่ใช่อย่างแน่นอน
00:48:10มีอะไรเหลือถึงได้มาหาค่าเนี่ย
00:48:40ฟ้าบาทอยากรู้ว่าใครคืออีโมงฮอร์
00:48:48ค่าก็เป็นแค่คนทำรูปเล่มหนังสือนี่ยายรักชุณหวานเล่มนั้น
00:48:57อีโมงฮอร์เป็นใครกันหน้า ค่าก็ไม่ทราบหรอก
00:49:01อย่างนั้นเหรอ
00:49:04ค่าคิดว่าอีโมงฮอร์น่าจะคือองค์หิงหวารีขอรับ
00:49:12แล้วท่านคิดว่ายังไงล่ะ
00:49:16ไม่รู้สินะ ค่าก็ไม่เคยคิดเลยด้วย
00:49:22ใครจะเป็นอีโมงฮอร์นก็เถอะ หลังจบเล่มสีแล้ว
00:49:28จะไม่มีเนี่ยรักชุณหวาออกมาอีกแล้วนะ รู้รึเปล่า
00:49:32ท่านทราบแบบนี้แล้ว คิดว่าเป็นข่าวดีของทุกคนรึเปล่าล่ะ
00:49:48ค่าจะขอถามท่านเป็นเรื่องสุดท้าย
00:49:52ทำไมท่านต้องเผยแพร่หนังสือ นิยายรักชุณหวางให้เป็นโมงกว้างด้วย
00:49:58ท่านก็รู้ดีว่าผลที่ตามมา มันไม่เบานะ
00:50:04ทีแรกเลย ค่าไม่ได้เริ่มต้นทำหนังสือ เพื่อเป้าหมายอะไรทั้งนั้นล่ะ
00:50:14ค่าทำก็เพื่อเงินเท่านั้น เป็นแค่เข้าตกลงทางการคาร่วมกัน
00:50:20แต่ว่า ตอนนี้ ค่าคิดว่าโลกต้องการรับรู้เรื่องเรา
00:50:26การรู้เรื่องราว
00:50:56ท่านต้องเผยแพร่หนังสือ นิยายรักชุณหวางให้เป็นโมงกว้างด้วย
00:51:12ท่านต้องเผยแพร่หนังสือ นิยายรักชุณหวางให้เป็นโมงกว้างด้วย
00:51:18นิยายรักชุณหวางให้เป็นโมงกว้างด้วย
00:51:22นิยายรักชุณหวางให้แค่นี้ล่ะ
00:51:38พอแค่นี้เธอนะ
00:51:42ค่าคิดมันดีล่ะ
00:51:46หยุดนิยายรักชุณหวาไว้แค่นี้ล่ะ
00:51:50เจ้าค่ะ
00:51:52สาบแล้วเจ้าค่ะ
00:51:54ดูเหมือนว่าฝาบาท
00:52:00กำตองสืบเรื่องภาพพอเรื่องนิยายรักชุณหวางหนัง
00:52:04เป็นความจริงเหรอ
00:52:06ขอรับ
00:52:08อีจงดทางภาพนเต็นกับมาที่นัวนี่
00:52:11เพื่อมาถามเรื่องเอม nov RA
00:52:14เฮ้ย،เป็นอย่างที่กลัวไว้ Greet
00:52:16ข้ารู้สึกเป็นกังวนมาก
00:52:18เพรอนิยายเราที่สี
00:52:20เป็นเรื่องของ象มาที่จะทายาตนีละ
00:52:22เฮ้ย
00:52:25ไม่มีเรื่องอื่นไah bh�
00:52:27indenESS
00:52:29ค่าได้ยินมาว่า พระชายาเป็นคนขอให้เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเอง
00:52:35ทำไมพระชายาถึงขอร้องแบบนั้น
00:52:39ค่าก็ไม่ทราบอะไรละเอียดเหมือนกันนะละขอรับ
00:52:45ถึงแม้ท่านจะบอกว่า ไม่รู้รายละเอียดเบื้องลึกที่ซ่อนไว้
00:52:49แต่การกระทำของท่านตอบทุกอย่างหมดแล้ว
00:52:52บ้างที่ตอนนี้ ทุกคนอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ด้วย
00:53:00ข้าทราบขอรับ
00:53:04ขอบคุณที่ท่านเป็นห่วงข้านะขอรับ
00:53:07แต่เขาเองก็ดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะขอรับ
00:53:13เข้าใจแล้ว
00:53:22เจ้าใกลังนี้ เรากลัง
00:53:46ขอบในท Speechน
00:53:48กำลังคิดเคลื่องอะไรอยู่เหรอ
00:53:58ข้าคิดว่า องค์ริสธายาติก็เป็นเหมือนพระอาทิตย์
00:54:05เขาต้องส่องสว่างไปทั่วทั้งโลก
00:54:12ต้องสดใสสว่างสวยให้เหมือนกับดวงอาทิตย์
00:54:20มันเป็นความร้อนแรงที่คนธรรมดาอย่างข้าแทบทนไม่ได้
00:54:28จะบอกว่ารำบากอย่างนั้นเหรอ
00:54:31ถ้างนั้นก็ไม่ควรเริ่มตั้งแต่แรกแล้วสิ
00:54:36ว่าแต่ ตอนนี้เจ้าเสียใจหรือเปล่า
00:54:41ข้าไม่เสียใจเลยเจ้าค่ะ
00:54:48การได้อยู่เคียงข้างรัชธายาติ
00:54:52ทำให้ชีวิตข้าสดใสขึ้นจริงๆ
00:54:56ข้าจะมีโอกาสได้เห็นแสงแบบนั้นอีกเหรอ
00:55:00ท่านอาจารย์ก็คงได้อ่านนิยายรักชนหวาเล่มที่สี่แล้วใช่ไหมเจ้าค่ะ
00:55:09ใช่แล้ว
00:55:11ความประธนาของค่า
00:55:16คืออยากเป็นที่พักพิงให้องชายโดยไม่ต้องเข้าวัง
00:55:22มันไร้เดียงสาใช่ไหมเจ้าค่ะ
00:55:26ค่าแค่รู้สึกสงสารองค์ชายรัชธายาติที่อึดอัดกับชีวิตในวังหลวง
00:55:37ค่าไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงข้างองค์ชายจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้
00:55:46แต่ว่าความสุขของค่าไม่ควรอยู่บนความทุกใจของผู้หญิงอีกคนใช่ไหม
00:56:02ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะทำยังไงต่อไป
00:56:09ไม่ทราบเหมือนกันเจ้าค่ะ
00:56:13ช่วงเวลาเช่นนี้
00:56:17ถ้าค่าต้องการรัชธายาจะผิดหรือเปล่า
00:56:22ตัวค่าเอง
00:56:26ก็ไม่ข้อใจตัวเองเหมือนกัน
00:56:30แต่ว่า
00:56:36ถ้าเราเงยหน้ามองพระอธิฟ์แบบนี้
00:56:41ค่ารู้สึกเหมือน
00:56:44ดวงตาของค่าคงจะบอดแน่
00:57:00โอ้งชัย
00:57:14อะไรเนี่ย
00:57:16ท่านมาที่นี่ได้ยังไง
00:57:18โอ้งชัย
00:57:30พระม่มมีเรื่องอยากคุยกับวงชายพระเย็ค
00:57:38ฮีรยอนออกจากเมืองหลวงแล้ว
00:57:49นางเขียนจดหมายไว้ให้องชาย
00:57:52ออกจากเมืองหลวงอย่างนั้นเหรอ
00:58:01หมายความว่ายังไง
00:58:08ออกจากเมืองหลวงอย่างนั้น
00:58:38ตอนที่องชายเห็นจดหมายฉบับนี้ของหม่องฉัน
00:58:53ก็หมายความว่าค่าออกจากดินแดนแห่งนี้ไปแล้ว
00:58:57หม่องฉันไม่มีความกล้าจะพบและบอกลาองชายด้วยตัวเอง
00:59:04ก็เลยเขียนจดหมายมาแทน
00:59:08ขออภัยเพคะ
00:59:10ทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่กับองชาย
00:59:15สำหรับหม่อฉันมันราวกับความฝันเลยเพคะ
00:59:19เพคะ เพราะมันเหมือนความฝัน
00:59:23สักวันนี้หมอบฉันก็ต้องตื่นจากฝัน
00:59:27ขออรักขนั้นคือนาแรก
00:59:33ก็โทษให้ดูลาตัวเองด้วยนะเพคะ
00:59:47เมื่อสวบชีวิที่ตรงนี้
00:59:54ที่รู้สมัดการัก ๆ มันเดิน
00:59:57ได้เจออยู่ตรงนี้ ความกราย
01:00:02ที่ปล่อยกันตรงนี้ ความกลังจะได้
01:00:07สวบมุชีวิทย์ ๆ องกายใจ
01:00:10น่ากินบ้ามิชินักว่า ถ้าฉันอยากจินว่าโทษ
01:00:17น่าเย็มมาลืม อิจจิบาจโย่
01:00:25ถึงจะเป็นองชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่าน
01:00:28บางครั้งก็ต้องการที่สำหรับพักพิ่งฉันกัน
01:00:32อาหรืนทับผม มองฉันไม่อยาก
01:00:39จิตใจสันไหวอีกแล้วเพคะ
01:00:42เพราะฉะนั้น ไม่โปรดกลับไปเธอเพคะ
01:00:48ถ้าอยากเจอเจ้า ถ้าเป็นสุดที่เห็นเจ้า
01:00:58คิดแต่จะออกจากวังหลวงเพื่อมาพบเจ้า
01:01:02นั่นคือทั้งหมดที่ค่าเจ้า
01:01:05ทุกอย่างจะต้องรูปร้อยดี ทุกอย่างจะผ่านไปได้เพคะ
01:01:50우리
01:01:52다시 웃으면서
01:01:55만나는
01:02:00그
01:02:02나를
01:02:20아
01:02:41옹인
01:02:45뱃살야
01:02:46เจ้าคุณมีความสุขที่เลือกสามีได้
01:02:52ขอโทษดด้วยที่ข้ารบกวนเจ้า
01:02:55ไม่หรอกไปค่ะ
01:03:01พระชายาจะ...
01:03:03อยากกับองชายจริงๆเหรอ
01:03:09ใช่
01:03:13ทำไมไปค่ะ
01:03:15พระชายาก็เคยรักองชายนี่นา
01:03:22ข้าเคยรักเขาจริงๆ
01:03:25แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วล่ะ
01:03:30ข้าไม่อยากเป็น...
01:03:32พระชายาอีกแล้วล่ะ
01:03:38ชีวิตที่อยู่ในวังหลวง
01:03:40ข้าไม่เคยรู้สึกมีความสุขเลย
01:03:45ดูข้าตอนนี้...
01:03:49ไม่มีความสุขเลย
01:03:51ไม่มีความสุขเอง
01:03:53เถอะ
01:04:06ช่วยกอดค่าสักหน่อยellow?
01:04:10จริง ๆ ค่ะนะ
01:04:13ก็ทุกใจอยู่เหมือนกัน
01:04:20ค่าก็อยากมีความสกอย่างองหญิงเหมือนกัน
01:04:24ความกล้าหารไม่ยังคิดขององหญิง
01:04:27ทำไมค่ากับองหญิงให้ยาจินอิสฉามาก
01:04:31ค่าจะพยายามเรียนแบบเจ้าให้ได้
01:04:34เพราะฉะนั้น อย่าเสียใจเวลาที่เห็นค่า ค่าอยากได้คนสนับสนุน เวลาที่ค่าจะเลือกเดินทางใหม่
01:05:04เวลา...
01:05:34พระชายาเสด็จมาพี่ครับ
01:06:04เจ้าจะขอร้องเรื่องอะไรล่ะ
01:06:06ดีโปรดอนุญาตให้หมอมฉัน อยากกับองชายด้วย
01:06:19ว่างไหลนะ
01:06:21ตอนนี้หมอมฉัน อยากจะสละตำแน่
01:06:26พระชายาแล้วเพื่อค่ะ
01:06:29ตอนนี้หมอมฉัน อยากจะสละตำแน่
01:06:34พระชายาแล้วเพื่อค่ะ
01:06:56อ่ะ
01:06:57อ่ะ
01:06:59เชละ
01:07:02อ่ะ
01:07:04ก่อน
01:07:10อ่ะ
01:07:14อ่ะ
01:07:18อ่ะ
01:07:19เดี๋ยวเอาล่ะ
01:07:20ข้างที
01:07:21ข้างที
01:07:23ใคร...
01:07:25ัève sociology
01:07:42นั่นตตรงแผงสุดที่มัน
01:07:45วินฟิกันมีที่เวลียรก
01:07:49สนใจ
01:08:19ตอนที่นี่สุดที่ 3
01:08:23สุดท流หลาย
01:08:25ที่เต็มแบบเฤฝัง
01:08:27ที่สุดที่สุดที่ 5
01:08:30สุดที่นี่
01:08:33ได้ตอนที่ 4
01:08:36ให้อาจสุดที่ 4
01:08:38ได้ยิดกัน
Recommended
1:07:52
|
Up next
1:13:02
1:14:43
59:47
1:00:39
1:02:57
1:10:43
32:19
1:10:33
10:15
39:59
8:46
1:14:55
1:01:47
58:42
1:01:41
1:00:00
59:21
59:58
59:31
1:00:10
59:15
59:57
58:54
Be the first to comment