- 4 months ago
ดูซีรีย์ เกาหลี ดูละครเกาหลี ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00:00ตอนที่เจ้า
00:00:10ตอนที่เจ้า
00:00:30ตอนที่เจ้า
00:00:46องค์ชาย
00:00:48พระชายาเสน็จมาพระยะค่า
00:00:53องค์ชาย
00:00:55Quit
00:00:59พระชาย
00:01:01ม่อมฉันมีเรื่องจะคุยด้วยเพคะ
00:01:04ไว้คุยกันที่หลัง
00:01:08เรื่องนี้ต้อง
00:01:10คุยกันเดี๋ยวนี้เพคะ
00:01:14มีเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ
00:01:20ม่อมฉันตั้งใจมาขอให้พวกเราสองคน
00:01:24ย่าร้างกันด้วยพ Burma
00:01:27ทำไมจูดจูดท่านผู้เรื่องนี้ขึ้นมา
00:01:30อย่าร้างกัน นะหรอ
00:01:33เรื่องนั้นเป็นไปได้ด้วยหรอ
00:01:36แต่งงานนี้ plaer
00:01:38ไม่ได้เริ่มจากความต้องการของเรา
00:01:42แต่มองฉันก็ดีใจ
00:01:45ที่มีท่านเป็นสามี
00:01:48อย่างน้อยตอนจบของมัน
00:01:55มองฉันก็อยากจบมันด้วยตัวเองเพคะ
00:02:18ของมันด้วยตัวเอง
00:02:48มองฉันมีเรื่องอยากขอฝาบาทเลยค่ะ
00:03:03เจ้าจะขอร้องเรื่องอะไรล่ะ
00:03:07ได้โปรดอนุญาตให้มองฉันอยากกับองค์ชายด้วย
00:03:15ว่าไงนะ
00:03:18ตอนนี้มอมฉันอยากจะสระตำแหน่งพระชายาแล้วเพคะ
00:03:29ร้ายการะเทศะกล้านียังไงถึงพูดจาร้ายสระแบบนี้ออกมา
00:03:34ในฐานพระชายาของราชวง
00:03:37มอมฉันเป็นคนบาปไม่คุ้ควรกับตำแหน่ง
00:03:48นี่คือหนังสือสารภาพบาปของมอมฉัน
00:03:51ดีกร้ายให้มอมฉันออกจากตำแหน่งด้วยเพคะ
00:03:56เงียบไปเลย
00:03:58คิดว่างงานอภิเศคตะรกนักเหละ ถึงพูดแบบนี้
00:04:01แม้แต่ชาวบ้างธรรมดา การย่าร้างยังกระทำได้ยาก
00:04:04พระชายาควรเป็นตัวอย่างให้รัสดน
00:04:06กล้านียังไงถึงเออปากเรื่องย่าร้าง
00:04:08มอมฉันขอเรื่องร้อยแรงในบาปจริศปรากาศ
00:04:11ไม่เข้าควรกับตำแหน่งพระชายา
00:04:13ใครคู่ควรหรือไม่คู่ควร
00:04:15ข้าเป็นคนตัดสิน
00:04:18ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลได้
00:04:20งานอภิเศคสมรถของราชวง
00:04:22จะยกเลิกไม่ได้
00:04:24อย่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
00:04:29ถ้าฉันนั้นหม่องฉัน
00:04:34ต้องตายก่อน
00:04:36ถึงจะย่าได้ใช่ไหมเพคะ
00:04:41ข้าวังว่าเจ้าจะไม่ต้องชิ่น
00:04:44ข้าวังว่าเจ้าจะไม่ต้องชิ่น
00:05:11ิตัพูดที่จะไปสัง
00:05:14อาว้าถึง ALL
00:05:16ข้าวังว่า
00:05:17จ้าของราช
00:05:19เดี๋ยวน่ะเจ้าข้อนร้าน
00:05:20เจ้าค่ะ
00:05:21นิยายรักชุณฮาวาขายหมดแล้วเหรอ
00:05:23ข้าตั้งใจมาซื้อเชียวนะ
00:05:25อ่อตอนนี้ทางการสั่งห้ามขายนิยายรักชุณฮาวาแล้ว เจ้าค่ะ
00:05:26อ๋อ ตอนนี้ทางการสั่งห้ามขายนิยายรักชุนฮาวาแล้วเจ้าค่ะ
00:05:31เอ้า ทำไมล่ะ ก็เห็นขายมาตั้งนานแล้ว กลายเป็นหนังสือต้องห้ามได้ยังไงกัน
00:05:36ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าทางการสั่งมาเราก็ต้องปฏิบัติตามนั่นแหละ
00:05:42มีหนังสือที่สนุกเหมือนนิยายรักชุนฮาวานะ ลองเลือกดูสักเล่มสิ
00:05:47เรื่องนี้ไง นี่ก็สนุกนะ
00:05:54ท่านมาหาค่าอย่างนั้นเหรอ
00:05:57ไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย ข้าตกใจหมดเลยนะ
00:06:01มาตรงนี้ซื้อ เราหมอมีบางอย่าง อย่าให้องค์หญิงได้เห็นด้วยนะพระยะค่ะ
00:06:17เจตเย็นดูบ้านเถอะ ชั้นแน่ม่า คุณแค่ป้องยอดเซ็นที่แขนติดการมัน
00:06:25ay พระยะนาพแกรอบเจ็นกัน
00:06:43ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
00:07:13ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส
00:07:43นั่นเนื้อสินะ ตอนนี้บรรยากาศในวางไม่ค่อยดี ข้าเลยออกมาข้างนอกลำบาก
00:07:49ถ้าอย่างนั้นที่ครั้งนี้ท่านออกวางมาเนี่ย เราว่าคิดถึงท่านมากใช่ไหมพระยะค่ะ
00:07:57ใช่ ข้าคิดถึงท่านมากจริงๆ
00:08:01คลาวหน้านะ ถ้าจะให้ท่านได้เห็นดับไม้ไฟที่ใหญ่และสวยกว่านี้อีกนะพระยะค่ะ
00:08:13ไม่ว่าองหญิงจะอยู่ที่ไหน กระหม่มก็จะหยิงหัวใจขึ้นฟ้า เพื่อไม่ให้องหญิงต้องรู้สึกเหงา
00:08:21องหญิงหวารีกำลังคิดว่า ตอนนี้ค่ารู้สึกมีความสุขมากเหลือเธอ
00:08:32เป็นความสุขที่ออกมาจากหัวใจจริงๆ
00:08:37ฟ้าบาทอยากรู้ว่าใครคืออีโมงหอน
00:08:52ค่าก็เป็นแค่ คนทำรูปเล่มหนังสือในยายรักชนฮาวาเล่มนั้น
00:08:59อีโมงหอนเป็นใครกันแน่ ค่าก็ไม่ทราบเหรอ
00:09:03ค่าก็ไม่ทราบเหรอ
00:09:33ท่านกำลังหาอะไรอยู่เจ้าคะ
00:09:41ผู้นำการค้าอยู่ไม่ขอรับ
00:09:45เขาออกไปทำธุระข้างนอกสักพักแล้ว ท่านมีธุระอะไรหรือเปล่า
00:09:52เรื่องนิดหน่อยนะ ข้ามังเอิญผ่านมาก็เลยอยากแว้ทักทายเท่านั้น
00:09:58ชักทายโทษนั้น
00:10:00เจ้าค่ะ
00:10:10หนังสือมาส่งแล้ว ขอรับ
00:10:12มาแล้วเจ้าค่ะ
00:10:16แล้วพ่อ
00:10:18เจ้ามาที่นี่ทำไมนะ
00:10:20อ๋อ ข้าอยากสูตรอากาศบริสุทย์หน่อยนะเจ้าค่ะ
00:10:32ถ้างนั้นข้าไปก่อนนะ
00:10:34รวงตัวด้วยล่ะ
00:10:36เจ้าค่ะ
00:10:38กลับดีดีล่ะ
00:10:40รวงตัวด้วยล่ะ
00:10:42เจ้าค่ะ
00:10:43กลับดีดีล่ะ
00:10:45กลับดีอาสูจมนิน
00:10:50สุดปรับดีดีล่ะ
00:10:54บ้าค่ะ
00:10:56บ้าค่ะ
00:10:58ทันไดรู้สึกแล้ว
00:10:59สรรรนค่ะ
00:11:00พวกค่ะ
00:11:02เจ้าค่ะ
00:11:03เจ้าค่ะ
00:11:05แก่นี่
00:11:07เธลล่ะ
00:11:09มันใจแก่นี่
00:11:11เธอ
00:11:13แต่ว่า ถ้าอยากมีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง ค่าจะมอบชีวิตใหม่ให้เอง
00:11:43เข้ามาเถอะ ไม่ใช่นะ!
00:12:13เฮ้ย ปิดต่อความร้อนสักทีสิ
00:12:29อะไรกันเล่า
00:12:30พี่ค่ะบอกให้ปิดก็ปิดทนา
00:12:32อ๋อ ปิดแล้ว ปิดเข้า
00:12:34อันนี้เป็นไง
00:12:35ก็ใช้ได้ ชัก ๆ จริง ทำแบบนี้แหละดีแล้ว
00:12:38อ่ะ ดี ๆ อย่างกันจะดีแล้ว
00:12:40กลับมาแล้วเหรอ
00:12:46เจ้าค่ะ
00:12:48ทำงานนี้ตัว ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะ
00:12:51ทำยังไง ถึงจะขายนี้ให้รักชุณหว่าได้อีกแล้วเนี่ย
00:12:55ยิ่งเหลือได้ควรดังอีกตั้งเยอะ
00:12:57น่าเสียดายจริง ๆ โอ้ย
00:12:59ถ้าคราวนี้โดนจับขึ้นมาแล้วก็
00:13:02พวกเราได้ตายกันหมดแน่
00:13:05ยังไงก็เธอ เอาไปข้างโลกทีรายค่าก็ภาวาทุกที
00:13:09อาฮะห้ะห้ะถุน รอเล่นน่ะ รอเล่น
00:13:14แค่นี้มันไม่พอดต่อสิ
00:13:17เออ เอามาอีกเอาไปเกิดให้ ยับโทษมากเลย
00:13:20ยังจะเทียงค่ะอีกernic
00:13:21จังทำ หลังทำไปสิ ยังจะเทียงอีกสอนไม่จ่อ
00:13:25ที่สุดที่สุดที่สุดท้าย
00:13:55กลับกลับกลับกลับ
00:14:25พระชายา ล่มกลังคืนหนาวนะเพค่ะ
00:14:43เข้าไปข้างในเธอเพค่ะ
00:14:45ขอบคุณสุด ขอบคุณครับ
00:14:57คุณสุด ขอบคุณสุด
00:15:15พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา พระชายยา
00:15:45อร์ก่อน พระเจ้า
00:16:15ชาญาเป็นยังไงบ้าง
00:16:17โชคดีที่ช่วยเหลือได้เร็ว
00:16:19ตอนนี้ไม่อันตรายถึงชีวิตแล้ว พระเยียค่ะ
00:16:22แต่เพราะร่างกายเย็นมาก
00:16:24จำเป็นต้องพักฟื้นสุขภาพอีกนาน พระเยียค่ะ
00:16:29เข้าใจแล้ว ท่านไปได้
00:16:45งอกเขาเสียจริง ทำแบบนี้ด้วยยังไง
00:17:02ชีวิตที่อยู่ในวังหลวง ข้าไม่เคยรู้สึกมีความสกเลย
00:17:09ดูข้าตอนนี้
00:17:13ไม่มีความสุขเลย
00:17:15กรมมพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
00:17:18ตอนแหน่งสูงสักที่คละใครก็คว่ายคว้าไม่ถึง
00:17:21นางกลับโยนทิ้งไม่ใส่ใจ
00:17:23กรมมพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
00:17:26ตอนแหน่งสูงสักที่คละใครก็คว่ายคว้าไม่ถึง
00:17:29นางกลับโยนทิ้งไม่ใส่ใจ
00:17:31นางไม่ใช่เด็กแล้วนะ
00:17:32โดนตามใจจนเสียนิสัยไปหมดแล้ว
00:17:37กรมมพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
00:17:39ตอนแหน่งสูงสักที่คละใครก็คว่ายคว้าไม่ถึง
00:17:42นางกลับโยนทิ้งไม่ใส่ใจ
00:17:44นางไม่ใช่เด็กแล้วนะ
00:17:46โดนตามใจจนเสียนิสัยไปหมดแล้ว
00:17:50พรุ่งนี้ต้องเข้าวังแล้วหัวทำอะไรอยู่
00:17:53ยาวตัวใจเกินไปได้ไหม
00:17:55คุณหนู!
00:17:57ขุณหนู!
00:17:59คุณหนู!
00:18:01นี่..จะไปดูทางโลดนะ
00:18:03ได้ๆ
00:18:05ข้อ... år..
00:18:07ข้อ...
00:18:08ข้อ...
00:18:10ข้อ...
00:18:12ข้อ..
00:18:20รูปนี้ต้องเข้าวังแล้วโฮทมรอยู่
00:18:23ยาวตันใจเกินไปได้มั้ย
00:18:24ข้อ...ข้อมีอย่างเข้าวังเจ้าค่ะ
00:18:27ผู้จัยองค์ชัยพี่พระชายาแล้ว
00:18:29จะให้ค่ามันสนมข้ออะไร
00:18:31ความรู้สึกไม่มีประโยชน์เมื่ออยู่ในวังหลวง
00:18:34พระชชายาจะโปรดกราณแค่ไหนก็เธอ
00:18:36แต่พระชชายาจะตรกูลยากรายจะทำอะไรได้
00:18:39เจ้าแค่อยู่เงียบนี้ ทําตามคำสังค่ากับพอ
00:18:41ไปเตรียมตัวแต่งานได้แล้ว
00:18:56ทำไมพระชชายาถึงทําเรื่องเช่นนั้นได้
00:19:00แล้วตรกูลเราจะปลอดไทยหรือเปล่า
00:19:05ดูเหมือนฟ้าบาทจะมีรับสัง
00:19:07ให้เซนาบดีอีทำการตรวจสอบท่านพ่ออยู่ด้วย
00:19:10เรื่องนั้นกระมำคิดเอง ท่านไม่ต้องกังวล
00:19:14พระสนมก็แค่ ช่วยดูแลให้พระชชายาก่อเรื่องอีก็พอแล้ว
00:19:18ต่อให้เกิดเรื่องผิดพลาด เราก็ยังมีคิมโซอุนอยู่
00:19:25ได้
00:19:28ข้าเข้าใจแล้ว
00:19:30เจ้าออกไปเธอ
00:19:31เจ้าออกไปเธอ
00:19:33เกิดอะไรขึ้น จริงหรือเปล่าที่ว่าพระชายาอาการหนักมาก
00:19:36เจ้าค่ะ ทุกคนต่างก็ปิดปากเงียบ แต่มันคือเรื่องจริงเจ้าค่ะ
00:19:38เจ้าค่ะ
00:19:39เข้าใจแล้ว เจ้าออกไปเธอ
00:19:42เจ้าออกไปเธอ
00:19:45เจ้าค่ะ ทุกคนต่างก็ปิดปากเงียบ แต่มันคือเรื่องจริงเจ้าค่ะ
00:19:51เข้าใจแล้ว เจ้าออกไปเธอ
00:19:57เจ้าออกไปเธอ
00:20:27เจ้าออกไปเธอ
00:20:32โอ้งชาย ม่อมชันมีเรื่องจะบอกเธอค่ะ
00:20:43วันนี้เข้าไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ไว้ทีหลังเธอ
00:20:57ขออภัยเพคะ
00:21:16เราเป็นสามีพลยา แต่หม่อฉันกลับช่วยพระชายา โดยไม่ปริกษาองชายก่อนเลย
00:21:24โดยไม่ปริกษาองค์ชายก่อนเลย
00:21:27ม่ำฉันอยากขออภัยเรื่องนั้นเพคะ
00:21:31ม่ำฉันรู้สึกผิดจริงๆเพคะ
00:21:34ข้างรู้แล้ว เจ้าพอเธอ
00:21:40แต่ว่า...
00:21:42ไม่ว่าจะคิดยังไง
00:21:44การที่พระชายาประทนาจะจบการแต่งงาน
00:21:47ก็ถือเป็นเรื่องปกติเพคะ
00:21:50ว่ายังไงนะ
00:21:51นั่งตัดสินใจแล้วว่าจะอย่า
00:21:53นั่งไม่ยิดติดกับตำแหน่งพระชายา
00:21:56แล้วจะให้นางอยู่ในตำแหน่งนั้นเพื่ออะไร
00:21:58เจ้าไม่รู้จริงๆงั้นเหรอ
00:22:01นั่งเป็นพระชายานะ
00:22:03งานอภิเศกสมรถมีความสำคัญแค่ไหน
00:22:05เจ้าไม่รู้จริงๆงั้นเหรอ
00:22:08ไม่ว่างานอภิเศกจะสำคัญขนาดไหน
00:22:13แต่มันสำคัญกว่าชีวิตคนเหรอ
00:22:16หม่อฉันอยากให้พระชายาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเองอีกครั้ง
00:22:28ไม่อยากให้นางต้องตายก่อนถึงจะจบการณ์แต่งงานได้
00:22:33นางไว้ใจถึงได้มาขอความช่วยเหลือ
00:22:37หม่อฉันไม่อยากเหมือนหน้านี้
00:22:38หม่อฉันหวังใจว่า
00:22:42พระชายาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เพคะ
00:23:12เมื่อก็มีชีวิตเกอร์
00:23:16จิ้มีชีวิตตว่า
00:23:18ที่สุดที่มีชีวิต ที่น่าเป็นชีวิต
00:23:22ติดี้ง่างจะสุดกับล่ะ
00:23:26ก็มีชีวิตตัวตูนได้
00:23:30ใช้แกลงไง
00:23:31pressuredกาตัวเชือนกัน
00:23:34ก็จะมีชีวิตตามสังี
00:23:38ไม่มีบุ่น หรือสยา นินทา
00:23:53ไม่เจอฟังค่ะ มัน
00:24:23ข้าบอกเสด็จพ่อ ไว้ล่วงหน้าแล้ว เจ้าเข้าไปเถอะ
00:24:53ฟ้าบาด พระสุนิษาเสด็จมาพระเยาค่า
00:25:24ว่าไง มีเรื่องอะไรล่ะ
00:25:29ฟะบาด ม่ำชันมีเรื่องดวน อยากเข้าเฝ้าฟะบาดเพคะ
00:25:35ร้ายการะเทศ แม่แต่ชาวบ้านธรรมดาการอย่าร้างยังกระทำได้อยาก
00:25:58เจ้ากล้าพูดเรื่องอย่าร้าง ในรัจจะสำนักได้ยังไง
00:26:02เรื่องนี้ยอมรับไม่ได้ ออกไปได้แล้ว
00:26:06ฟ้าบาด ฟ้าบาดเป็น พระราชาพู่ครองแค้นนะเพคะ
00:26:11แล้วย istedi
00:26:13การจะปกครองรัศ Acting ทุกหมู่เรา
00:26:15เรื่องใดไม่สมเหตุสมพลก็ควรพิศรณาใหม่ไม่ใช่หรือเพคะ
00:26:18ทางั้น การที่พระชายาจยากรัจทายาติ สมเหตุสมพลแล้วหรือ
00:26:25ถ้าหาเราย cooperate เป็นบรรถทดiadaน bows accountable
00:26:29ที่พกความเปล่าเรื่องเป็นเช้าอุ lendิศ
00:26:46ก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นบาก
00:26:50чтобы AAA ได้อย่างไร
00:26:52พระชายาควรมีโอรธิดาเพื่อสืบทอดราชบDerลัง แต่นางไม่มี
00:26:58รียมนี้ถือเป็นข้อหนึ่งในบาพเจ็ดประการเพคะ
00:27:00ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนโดนขับออกจากวัง พระเหตุผลข้อนี่มาก่อน
00:27:04เรื่องนี้ข้าก็ไม่ยอมครับ
00:27:07ข้อที่สาม ผู้หญิงควรรบการตัดสิงใจของสามี
00:27:12นางตับริศfillาหญิงอีกคน นางมีบ่าความริศอยาไพ้ครับ
00:27:15ก pian lioke โดย มันตัวโดย myself
00:27:17เทอเป็นเรื่องปกติกของมนุษยอยู่แล้ว
00:27:19นี่เป็นความรู้สึกของมนุษย máximo כי szczงไม่ถือว่าเรื่องนี้เป็นบบัพ
00:27:24คอร์ที่ 4
00:27:25รัชฎา grandpa พระชεια ควรเป็นแบบอย่างให้รัสด่อต
00:27:28แต่ทั้งคู่กัยแบบลึงเป็น Isaiah รักษณะว่า
00:27:31เกิดข่าวลือกระใจ ไปทั่วทำให้เรื่องจะสำนักสันคร่อน
00:27:34นี่คือบาบของการนีนธาก
00:27:36พี่อย่ารักคุณหวckingาเป็นคนหนอกที่ส่างเรื่องขึ้นมา
00:27:41พระชายาเป็นเหี่ยวตั้งหากล่ะ
00:27:43เรื่องนี้ไม่ใช่บาบของนางเลย
00:27:46ทำไมทำแบบนี้แ肩คะ
00:27:48กฎหมายสูงสุดต้องแกต้องดิดธรรมสำหรับทุกคน
00:27:52ถ้าเราดูจากกฎแกร์นที่ใช้โดยทั่วไปแล้ว
00:27:56พระชายาถือว่ากระทน์บาพแล้ว
00:27:58พระชายาได้ก่อบบาพถึงสี่ข้อ
00:28:01ในปัญหัดบาพ 7 การ
00:28:03หน่arents debrınความชอบทำ
00:28:04ไม่คู่ควรบุชาบันพระなる
00:28:05การให้พระชายาสละตำแหน่ง ถือว่าเหมือสมแล้วเถอะ
00:28:09เจ้าเอาแต่อ้างเรื่องบาพ 7 การตัดสินว่า บาพหรือไม่
00:28:14เป็นหน้าทีของขราชา เวว 모르
00:28:16เหตุผลให้สระต์แบบนี้
00:28:18ใช้ตะศิ decELLert rما высок
00:28:21ฝาบาท
00:28:23มีสตรีที่มาจางตรกูลขุนหนางมากมาย
00:28:26ที่นอนขับ 얻้พระบากเจ็บ 돌การบอกว่าร้ายศาละนะเผCap
00:28:32แบบนี้ไม่เปล kommunic หรือเพคะ
00:28:35พระชายานะ
00:28:36ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา
00:28:38นางเป็นพระชายาเชี่ยวเนิ่
00:28:41แควนเราห้ามทำการโย่ร้างก็เพื่อปำสดอนของเรา
00:28:45เพื่อเป็นตัวอย่าง
00:28:46และจะสำนักจะอย่าร้างกันไม่ได้
00:28:48เรื่องนี้ไม่มีประโยชน์ทันได้
00:28:50จะออกไปได้แล้ว
00:29:16โอ้ว ว่าไง มาแล้วเหรอ
00:29:36ขอภัยเพียครับ
00:29:38ท่านลำบากอยู่เท็ดแท้
00:29:41แต่กระม่อมกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย
00:29:44ไม่ใช่เหรอ
00:29:48ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของค่าเอง
00:29:53ค่าไม่มีคุณสมบัติจะครองบันลัง
00:29:56การที่ค่าเป็นลูกคนโต
00:30:00คำให้ต้องรับตำแหน่งที่ไม่คู่ควร
00:30:07ตอนนี้ค่าควรไปทางไหนต่อ
00:30:09ค่าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือทางที่ถูกต้อง
00:30:15ตอนที่กระม่อมยังเด็ก
00:30:17เกิดฮีมะตกหนักมากในเมืองหลวง
00:30:19ฮีมะปกครุมไปทั่ว
00:30:21จนมองไม่เห็นถนน
00:30:23ตอนที่กระม่อมยังเด็ก
00:30:25เกิดฮีมะตกหนักมากในเมืองหลวง
00:30:29ฮีมะปกครุมไปทั่ว
00:30:31จนมองไม่เห็นถนน
00:30:33ตอนนั้นค่ากับท่านพี่หวาอิง
00:30:36พอเห็นฮีมะก็สนใจแต่
00:30:38เล่นปาฮีมะกันอย่างสนุกสนาน
00:30:41แต่ท่านพี่ที่เป็นพี่คนโต
00:30:43กลับไปช่วยพวกสาวใช้ที่อยู่ในวัง
00:30:46กว่าฮีมะเพื่อเปิดถนน
00:30:49อย่างนั้นหรอ พระยะครับ แม้ฮิม่าจะกองโตเป็นผู้เขา ท่านยังบอกว่าถ้าเปิดทางได้ก็มีทางเดิน
00:31:03จะตอนนั้นหรือตอนนี้ก็ไม่ต่างกันเลย ถ้าเส้นทางมันลำบาก กระหม่อมก็จะไปกับท่านเอง
00:31:15กระหม่อมจะอยู่ข้างหลังท่านเสมอ ถ้าท่านสับสนก็หันกลับมา ถ้าท่านสวงสัยก็ถามค่าเลย
00:31:25เราสองคน จะเดินไปด้วยกัน พระยะครับ
00:31:30ขนาดตัวเอง ค่าอย่างไม่เชื่อ แล้วค่าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร
00:31:38เพราะท่าน เป็นพระชทายาติพระยะครับ
00:31:44พระสุนิสา ท่านกำลังจะไปเยี่ยมพระชายาใช่หรือเปล่า
00:31:50ใช่ ไม่รู้ว่าตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้าง
00:31:54พระสุนิสา ท่านกำลังจะไปเยี่ยมพระชายาใช่หรือเปล่า
00:32:02ใช่ ไม่รู้ว่าตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้าง
00:32:08นางไม่ยอมกินอะไรเลยมาตั้งหลายวันแล้ว
00:32:13ยิ่งเวลาผ่านไปอาการก็หนักขึ้นทุกที
00:32:17ข้าเพื่องไปข่อร้องฝับาฎมาก
00:32:22ให้ฝับาฎยอมรับคำขอร้องอย่า
00:32:25แต่ว่าฝับบาฎตรัจว่า...
00:32:28ไม่มีทางยอมรับเด็ดข้าด
00:32:33ดูเหมือนว่าพระชายาจะตัดสินใจที่ชีวิตตัวเองแล้ว
00:32:34ส่วนเสด็จพ่อก็หัวร้านไม่ยอมเปลี่ยนความคิดง่ายๆด้วย
00:32:39ไม่ยอมเปลี่ยนความคิดง่ายๆด้วย
00:32:41ตอนนี้หม่อฉัน
00:32:43ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเหมือนกัน
00:32:46พอจะมีทางไหนให้เราช่วยพระชายาได้บ้างหรือหล่าง
00:32:58มีทางหนึ่ง
00:32:59ตอนนี้ค่ากำลังคิดถึงทางนี้อยู่
00:33:04แต่ว่าค่าจัดการคนเดียวไม่ได้
00:33:06องของหญิงพอจะช่วยค่าได้หรือเปล่า?
00:33:14เจ้าก็เลยอยากให้ค่าประทัพระรับรองคําร้องการอยากของพระชายางั้นเหรอ
00:33:20เจ้าไปเอาเรื่องร้อยสารทรเปต้นมาจากไหนกัน
00:33:23เรามีวิธีอื่นแล้ว ที่ช่วยชีวิตพระชายาไว้ได้
00:33:26ถ้าหากเสด็จไม่ม as
00:33:32ก็รวบรวมความเห็นจากผู้หญิงคนอื่นๆ ไปค่ะ
00:33:35คนอื่นอาจจะไม่เห็นปัญหา แต่เสด็จแม่เองก็ทราบดีว่า
00:33:40พระชายาต้องเจอเรื่องหดร้ายมากแค่ไหน
00:33:43รู้แล้วจะเปลี่ยนอะไรได้
00:33:46สตรีในวังหลวง มีชีวิตแบบนี้มาตลอด
00:33:51การใช้ชีวิตแบบเดิมมาตลอด แปลว่าต้องอยู่แบบนั้นต่อไปเหรอ
00:34:02ถ้ามันเปลี่ยนได้ก็ควรเปลี่ยน ไม่สิถึงจะไม่มีทางอย่างน้อยเราก็ต้องลองดูก่อน
00:34:08จะพยายามแค่ไหนก็เสียแรงเปล่า พอเธอออกไปได้เหรอ
00:34:21นั่งออกไปนานแค่ไหนแล้วล่ะ
00:34:38ประมาณสามชั่วโมงแล้วเพคะ
00:34:42องค์หญิงข้าวาจิน องค์หญิงข้าวารี
00:34:46จุจุก็มาไม่บอกก่อนอะไรกันนี้
00:34:53สามีค่าบอกว่ามีธุราที่เมืองหลวง ข้าเลยตามมาด้วย
00:34:58ตกใจใช่มั้ยล่ะ ดีใจใช่มั้ย
00:35:02ใช่แล้ว เห็นเจ้าท่าทางมั่นใจแบบนี้ ชีวิตแต่งงานคงราบเรื่อนละสิ
00:35:07ก็ต้องราบเรื่อนสิ ดูด้วยค่าเป็นใคร
00:35:10ในฐานะที่แต่งงานก่อนเจ้า ค่ามีเรื่องสอนเจ้าเยอะเลย
00:35:15ได้สิ เห็นจะมีความสุขข้าก็โล่งใจ
00:35:21ว่าแต่...
00:35:23ทำไมทุกคนทำท่าแบบนี้ล่ะ
00:35:26ค่าไม่ได้กลับบ้านพ่อแม่มาตั้งนาน
00:35:29อุศาห์ดีใจเท็บตาย
00:35:31พวกผู้ใหญ่ก็น่าแบบนี้
00:35:33เจ้าก็เป็นด้วย
00:35:36ตอนที่ค่าไม่อยู่
00:35:38ในวังเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ
00:35:45ค่าไม่ได้...
00:35:49แกล่มสิ เห็นติดสิ
00:36:05อันนที่คืนเกตอย เริ่มสิ
00:36:09กไม่ใช้การเป็นด้วย
00:36:13เหตุผลที่เรียกทุกคนมารวมตัว
00:36:17เพราะค่าต้องการ
00:36:20ขอความช่วยเหลือจากทุกคนเรื่องพระชายา
00:36:24ตอนนี้อาการของพระชายาเป็นยังไงบ้างเทคะ
00:36:29อาการไม่ดีเลย
00:36:31พระชายาไม่ยอมกินอาหาร
00:36:34ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป
00:36:36นั้นต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอนเลย
00:36:39ดังนั้น ถ้าหากพวกผู้หญิงร่วมมือกัน ให้พระชายายากับรัชธายาติ แล้วออกไปจากวังซะ
00:36:51เรื่องก็คงจบลงด้วยดี
00:36:54เรื่องมันน่าสงสารก็จริงอยู่ แต่พวกเราจะช่วยอะไรได้เหรอ
00:37:00เพราะแบบนี้ ข้ากับพระสุนิส thankedくจะคิดวิธีกันมา
00:37:08ด้วยวิธีการร่องเรียนสาร ถ้าเรารวบรวมคนที่เห็นด้วยส่งคำร้องคันไป
00:37:14กันหรอ
00:37:16รวบรวมคนที่ว่า หมายถึงโรงตราบ ตรับข้างชื่องั้นเข IBM
00:37:20จะให้เรารวบรวมคนอย่างนั้นเหรอ
00:37:24ใช่ เข้ยมีบันดิตของจื้อรวบรวม ความเห็นนำขึ้นร้องเรียน
00:37:28แล้วสามารถเปลี่ยนความคิดพระราชาได้
00:37:30ถ้าหากพวกเราทุกคนร่วมมือกัน
00:37:32บางทีฝ่าบาดอาจจะ...
00:37:36ยอมคิด...
00:37:38เรื่องนี้อีกสักครั้งก็ได้
00:37:40ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้า
00:37:42ไม่มีทางอยู่เฉยกันแน่
00:37:44พวกเราจะบุ่มบ่ามทำเรื่องแบบนั้นจริงๆเหรอ?
00:37:48ค่ารู้ว่าเรื่องนี้ทำได้ยาก
00:37:50แต่ถ้าเราเห็นคนยืนอยู่ขอบผาเพียงลำพัง
00:37:53หาเพียงลำพัง ขอเพียงไทยสักคนยื่นมือช่วย
00:37:57เราเหลือแค่สองคน
00:37:59ดิปรด
00:38:01ช่วยค่ะด้วยท่ะ
00:38:04ถึงไม่มีนิยารักชนฮาวา ก็ยังไม่นั้นสืออื่นที่ยังขายได้อยู่
00:38:16ไม่มีผลกระทบอะไรกับคนที่ทำงานที่นี่เลย
00:38:19ลงออกไปที
00:38:22ว่าแต่เด็กคนนั้นที่ขอ
00:38:25ตอนนี้นางขึ้นด้วยปรยอนกระยองแล้ว
00:38:27ออกจากที่นี่ยังปลอดภายแล้วขอร่ะ
00:38:52ท่านเข้าบ้านเธอ
00:38:57ข้าก็จะกลับแล้วเช่นกัน
00:38:59ท่านเข้าบ้านเธอ
00:39:14ข้าก็จะกลับแล้วเช่นกัน
00:39:16ด้อย
00:39:17ข้าก็จะกลับจากที่สำหรับ
00:39:34อด้วย
00:39:37ขอพ่ายเจ้าค่ะ
00:39:49ไม่เหรอ ไม่เป็นไร
00:40:07หนะครับ
00:40:09เจ้า ไม่มีใจ
00:40:11อย่างนี้ ไม่เป็นไร
00:40:13อย่างนี้ สุดน้อย
00:40:17ฝรกตัวดเจ้า พเบาไว้
00:40:21เจ้า ที่คิดที
00:40:23ที่บ้าว มีหลังนี้
00:40:27สุดน้อย ที่ดูเจ้า
00:40:31ยังกลับกันที่เจ้า
00:40:33ท่านพ่อ จางวันขอรับ
00:40:58ขอมาได้
00:41:03ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะถามท่าน
00:41:15ได้ซี่
00:41:17เรื่องอะไรอย่างนั้น
00:41:17เรื่องพ่อardoพัก aerial ขอรับ
00:41:22ขอรับ สิ่งหวorship
00:41:25ขอรับ เป็นแบบไหน ขอรับ
00:41:26จุณก็ถามเรื่องเขาทำไม
00:41:29วันนี้ ข้ามย petitsเตอรับ
00:41:30คื broadcasting
00:41:32เค้าเป็นคนชาฮ และก็อยากรู้ อยากเห็นโลกภายนอกอย่างไavant
00:41:36อาชาการได้อันดับหนึ่ง ตั้งแต่อายุ sigui้งน้อยเหมือน เจ้า
00:41:38ได้ทำงานที่หอนังสือเป็นเวลานาน
00:41:41เข้ามาจากครอบครวง מעสายพรสวัสถึงได้ขึ้นสู่ตำแหน่ง
00:41:45พอน้องสาว เขาได้เป็นพระมะเหฮี
00:41:48ถ้าเคยคิดว่าชีวิตของเขาต้องหรุมเรืองกว่านี้ น่า
00:41:54คงเพราะอยากรู้มากเกินไป
00:41:57เขาทุกรแห่ง çeมีตуем ehkäวนออกแคว้งเมื่อกับการศึกษาตะวันตก
00:42:01ต้องเห ont
00:42:02สี่เป็นคุรเป็นเรื่องนี่อย万ใหม่
00:42:05พี่ชายนางสนใจการศึกษาตะวันตก ซึ่งเป็นเรื่องต้องห้าวของแคว้ง
00:42:10ผลที่ตามมาจากเหตุนั้นก็ไม่น้อย
00:42:13ถ้าถ่านั้นตอนนี้ kalian ばจะรู้ไหมว่าเขาเป็นยังไงบ้าง
00:42:21เขาเป็นนักเขียนที่มีความพยายามสูง แม่ต้องอยู่ต่างแดน
00:42:25หลังจากผลโทษแล้วเคาก็ใช้ชีวิตยางเป็นอิสรรง
00:42:31เจ้าอยากรู้ไปทำไมย่ะ รู้ว่า ...
00:42:34��ก pic4 สั่งให้ outdoor줄หรือормไม่ความเกี่ยวกับพักชีหอน like that
00:42:41ข้าอย่างไม่แน่ใจขอรับ นี่เป็นรับสั่งโดยตรงจากฝ่าบาท
00:42:47ข้าจึงต้องตรวจสอบโดยระเอียดขอรับ
00:42:50สมมุติว่า คนที่เกียวข้อกับนิยายรักชุนหว้า
00:43:05คิดว่าตราประทับของผู้หญิงไม่กี่คน จะเปลี่ยนความคิดของฝาบาทได้จริง ๆ งั้นเหรอ
00:43:19ข้าเองก็ไม่คิดว่าจะสำเร็จเหมือนกัน แต่ว่า ใครจะไปรู้หละเพคะ เสด็จพ่ออาจจะเปลี่ยนใจก็ได้
00:43:29เร็จจัก็ได้ baterarольด孩子
00:43:30ประโยช谷 ที่สุด พะสุญิสา กับองค์หิวารี จะทำอะไร ไม่ต้องไปยุ่งด้วยเลย
00:43:35แต่ Run at Mahwin
00:43:38ไม่ต้องทำกับถ tactical เสด็จัทวิสา媛
00:43:41แอบทวิสา απο
00:43:44อีกอย่างนึงพวกเราทำอะไรไม่ได้หรอก เจ้องเป็นเป็นกันน่ะ ไม่ต้องทำอะไรทางนั้น เก็บตัวอยู่เงี่ยมiska
00:43:52จะพ sovereign at the same time
00:43:55ลากว่าจะมыш
00:43:56ทำไมท่านแม่ถึงได้
00:43:59บอกค่าว่าไม่ต้องทำอะไรตลอดเลย
00:44:04ค่าก็เป็นคนเหมือนกัน
00:44:07ถึงค่าจะต่ำต้อย แต่ก็มีความคิดมิสติเสมอ
00:44:11อะไรนะ
00:44:13คำสอนที่ท่านแม่เคยบอกเพื่อให้ค่าตัดใจนะ
00:44:17ท่านลืมไปแล้วงั้นเหรอ
00:44:19การใช้ชีวิตต่อไปกับชายที่ไร้หัวใจ
00:44:23ก็เหมือนการสร้างคุกไว้ในใจของเราเอง
00:44:27เพราะท่านแม่มีชีวิตแบบนั้น
00:44:31ถึงไม่อยากให้ค่าต้องเจอแบบท่านแม่
00:44:35คนคนหนึ่งกำลังจะตาย
00:44:38ตำแหน่งพระชายาสำคัญนักเหรอ
00:44:41ทำไมท่านแม่
00:44:44ถึงอยากขังพระชายาไว้ในคุ้บ
00:44:50นั้นไม่ใช่สิ่งที่ค่าต้องกัน
00:44:53ตั้งแต่เกิดมาในตระกูลคิมจะมาเป็นพระชายา
00:44:56พวกท่านเคยอีกข้าได้ตัดสินใจชีวิตของตัวเองสักครั้งบ้างหรือไม่
00:45:00ถ้าฉะนั้นแล้ว
00:45:03อย่าพูดว่าทำเพื่อข้าอีกต่อไป
00:45:06พูดไปตรงตรงเลย
00:45:08ทั้งหมดนี้เพื่อเป็นเกียร์ของท่านกับท่านตา
00:45:11โฮ ท่านแม่
00:45:16อย่าถามอะไรมากนั้นเลย
00:45:19แค่กดฝากมือของท่านลงไปแรงๆแค่ครั้งเดียวเอง
00:45:22ไม่ได้
00:45:23ข้าทำไม่ได้
00:45:24ถ้าพ่อจะรู้เข้าจะทำยังไง
00:45:26ถ้าหาค่าแต่งงานแล้วเจอเรื่องแบบนี้บ้าง
00:45:28แล้วก็กลับบ้านขึ้นมา
00:45:30ท่านแอดน chut่อจะรีกค่าว่าหญิงกระกินี
00:45:32แล้วต่อให้ค่าอยู่บ้านหลังนั้นต่อไปจนตายหรอ
00:45:35โห้ย ลูกคนนี้
00:45:48ทำไมผู้จะอับประมุงคณแบบนั้นล่ะ
00:45:49ancia แม่จะเปลิ่มใจกันหน้าดู เพราะตัวเองผลิตยิงมีคุณนาทํา ถึงเป็นหน้าเป็นตลาของตาคุณ
00:45:55เลิกพูดได้สาระได้แล้วนะ ไม่น่าคลอด cumaออกมาเลย ถ้าพวกเจ้าตายจิต ข้าจะตายด้วย
00:46:02enseñ geek
00:46:16ชิวญา movement
00:46:17รอเดี๋ยวสิ รอเดี๋ยวสิ รอเดี๋ยวสิ
00:46:20อ้อย ลองคิดดูอีกครั้งนะ ท่านแม่
00:46:23ท่านแม่เองก็เคยมีชีวิตอย่างเจ็บปวด
00:46:25เพราะท่านยากกับอนุของท่านพ่อเหมือนกันนี้นะ
00:46:28มันก็ใช่แหละ
00:46:30พวกเชื้อพระวงก็มีชีวิตเหมือนกันนะ
00:46:32การแต่งานกับเชื้อพระวงต้องทุกใจมากแน่แน่เลยนะเจ้าคะ
00:46:36ท่านแม่คิดสิ ทำไมพระชยาถึงได้ข้าตัวตาย
00:46:40ท่านแม่อ่ะนะ
00:46:42มันก็ใช่
00:46:54รัมหิสี องค์หญิงฆวารีเสด็จมาเพคะ
00:46:58ให้เข้ามาได้
00:47:01พวกเจ้าถอยไปสักครู่
00:47:06มีคนกลุ่มนึง ตัดสินใจลงชื่อเห็นด้วยกับเราแล้วพี่คะ
00:47:13ก่อนจะสายเกินไป เสด็จแม่ได้โปรดตัดสินใจด้วยพี่คะ
00:47:19ยังไงก็ไม่สำเร็จเหรอ
00:47:21เสด็จแม่
00:47:24อีมงหอนที่เขียนยายรักชุณฮาวา
00:47:32คือหม่อมฉันฮาวารีเองเพคะ
00:47:39หม่อมฉันคืออีมงหอน
00:47:45นี่เจ้าทำไมถึง ทำไมเจ้าถึงทำแบบมัน
00:47:53หม่อมฉัน
00:47:56เสด็จแม่รู้ไหมทำไมหม่อมฉันถึงเขียนมันขึ้นมา
00:48:00เพราะองค์หญิงในชีวิตจริงทำอะไรไม่ได้จนหน้าอึดอัด
00:48:07หม่อมฉันอยากเปลี่ยนแปลงถึงจะแค่ในนั้งสือก็ตาม
00:48:11เบื่องหลังชื่อีมงหอน
00:48:15ทำให้ฝันถึงอีกโลกนึงได้
00:48:19แต่ว่าต่อจากนี้
00:48:23หม่อมฉันหวังว่ามันจะไม่ใช่แค่ความฝัน
00:48:28ในนามของฮาวารีไม่ใช่อีมงหอน
00:48:35หม่อมฉันอยากช่วยพระชายาเพคะ
00:48:38เต้า
00:48:45เต้า
00:48:46เกิดเรื่องใหญ่ขอรับ
00:48:49เสียนมันดีอิวอ้างว่ามีกลุมมันดิต
00:48:53อยู่เบื่องหลังนิยายรักชุนหวาขอรับ
00:48:55เขาระบุกว่าพักชีหอนเป็นผู้นำกลุมขอรับ
00:49:08เขาระบุกว่าพักชีหอนเป็นผู้นำกลุมขอรับ
00:49:23ฟ้าบาท
00:49:26ถึงเขาจะไม่สายเลือดเดียวกับพระมเหสี
00:49:29แต่จะไม่ตาเขาต่อไปไม่ได้แล้วพัยค่ะ
00:49:31พักชีหอนเคยเกี่ยวข้องกับความรู้ตะวันตก
00:49:34จนถูกในระเทศไปครั้งหนึ่ง
00:49:36แต่เขากลับไม่สำน็กความผิด
00:49:38เหยีย์เพละนิยายรักชุนหวาเพื่อกอราชสำนัก
00:49:41และเป็นอันตรายตอดสิลทรมพยฆฐ
00:49:43ระหวังคำพูดด้วย
00:49:45อย่าพูจาโดยไม่มีหลักที
00:49:46คนได้เพึ้งกลับมาจากยอนกระย инструмент
00:49:48จะอยู่เบิ่งหลังนิยายรักช Mustang charmsวาได้อย่างไง
00:49:50ท่านพูจามีเหตุผลดี
00:49:53ถึงตัวตนของอีมองฮาล
00:49:55คนเขียนเงี่ยรักชนหวาอย่าไม่ถูกเปิดเผย
00:49:57แต่ผู้รับพิชชอบผลิตหนังสือ
00:49:59คือชเวrec waving แห่งช่องอุ้น
00:50:01ซึ่งชเวrecrec ро parfaitเป็นสิทธราพของ พักชีหลนั่นเอง
00:50:05ทำให้เขามีข้ออ้างและเวธีมากมาย
00:50:08ที่จะ ใช้ติดต่อกับ พักชีหล
00:50:10ที่อยู่เมืองยนกยอง
00:50:11นั่นเป็นเพียงข้อสันฆ temperamentของ humanity เท่านั้นแหละ
00:50:14การศึกษาตะวันตกเป็นอุดวมการอันตารายต่อระบบชนชั้นที่เป็นรากฐานหรอ
00:50:19แม้แต่นิยายรักชนหวา สุดท้ายแล้วมันก็เป็นแค่
00:50:22นิยายที่แฟงแนวความคิดว่า ไม่ยอมนับความแตกต่างของชายหิงใช่หรือเปล่า
00:50:27ฟ้าบาด แผ่นฟ้าผืนดินต่างกัน ชายหิงก็ไม่เท่าเทียม
00:50:33ชนชั้นทางสังคมตกชัดเจ็ด บันดิตชาวนาช่างฝีมือพ่อข้าล้วนแตดตาง
00:50:38เชื่อดใกล้ให้ลิงดู อย่าให้เกิดความขัดแย้งกระใจเข้าสู่กลุ่มผู้คน
00:50:41เหมือนยังเหตุการณ์ นิยายรักชุนหวากครั้งนี้ด้วยเถิด
00:50:45ขอบ้าบาท สนปรบพิจาระด้วย
00:51:03ข้าต้องการพบเจ้านายของเจ้า ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน
00:51:23ตามเข้ามาเจ้าค่ะ
00:51:33เชื่อเหตุการณ์
00:52:03น้ายท่านรอท่านอยู่
00:52:11มีเรื่องอะไรเหรอ
00:52:27สถานการณ์วิกริจแล้วขอนะ
00:52:29dad isew ต้องใส่ว่าพักร Galileo
00:52:33ايวอ Casey Horn เป็นคนอยู่เมื่องหลัง
00:52:35แล้วอย่างมีเรื่ององการศึกษาตะวันตกด้วย
00:52:37นิโย่ไม่ λέ allow me
00:52:39คุณผู้หวาน
00:52:41ไม่เป็นจัดดการศึกษาตะวันตก
00:52:44stagnหมายรอความorseMS
00:52:59ข้าเห็นท่านกับด้ายเท้าภักชีลฟอธน เอพบกันขอรับ
00:53:04และข้าเจอหลักษานของคริสเตียน ที่โลงพลิตณ์นิยาย
00:53:12ข้าก็แค่ใช้เงิน
00:53:14ปูทางให้กับพวกเขาได้มีอาชีพ และ ข้าไม่ใช่คริสเตียน
00:53:18ถ้าก็แค่อยากช่วยเหลือคนได้โอกาส เท่าที่ข้าช่วยได้ก็เท่านั้นเองแหละ
00:53:22ไม่ต้องมาเล่นคRa Leslie
00:53:23ต่อให้ท่านปฏิเศษ
00:53:25แต่คนuchiเกี่ยวข้้องกับ Chris Tean ไม่เคยรอดซักราย
00:53:28ถ้าเง metabolism ขอบคста ถ่าจะอดตายอยู่ตรงหน้าท่าน
00:53:33แล้วเขาเกี่ยวข้้องกับ Chris Tean เราควรปล่อยเข้าตายไหม?
00:53:36เขาไม่ใช่คนคว้านี้หรอกหรอ
00:53:39ตกลงคว้านนี้มันมีเพื่อคน้า อ시간 corpo เพื่อใส่ mem sh circulating
00:53:42ระวังป่าของท่านด้วย
00:53:43คนมีความคิดเป็นนันตรายเช่น จะมาเป็นราชบุตเกยขององค์หญิงอย่างนั้นเหรอ
00:53:52องค์หญิงรู้หรือเปล่า ว่าท่านเป็นคนแบบนี้
00:53:57ข้ามันเป็นคนแบบไหนล่ะ ท่านรู้จักข้าดีแล้วเหรอ
00:54:07ถึงแม้ค่าจะ....เกิดในตระกูลขุนนางก็ตาม
00:54:17แต่ค่าเสียแม่ไปตั้งแต่เกิด
00:54:19คนที่คอยป้อนนมเด็กที่นาส่งสารคนั้น
00:54:21คนที่เรียงดูค่ามาด้วยความรัก
00:54:23คือพวกทาสหญิง กดหมายบ้านเมือง
00:54:27ไม่ได้เรียงดูค่าให้เติบใหญ่
00:54:29แต่เป็นจิตนาดีของพวกนางที่ส่งสารค่า
00:54:33ทำไมการจดจำและตอบแค่นบุญคุณ
00:54:36มันถึงกลายเป็นความผิดไปได้แล้ว
00:54:44ฝางค่าก่อน
00:54:47เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าใครถูกใครผิด
00:54:51สิ่งสำคัญที่สุดของท่านคือองหญิง
00:54:54ทำไมท่านถึงได้
00:54:58ปล่อยให้คนรากตกอยู่ในอันตรายแบบนี้
00:55:03ท่านนี่เป็นเรื่องของท่าน
00:55:07ถ้าก็ไม่มาที่นี่เหมือนกัน
00:55:10ถ้าหากท่านมีความจริงใจให้กับองหญิง
00:55:16ก็รีบจากไปอย่างนิบเงียบก่อนเรื่องจะเร็วร้าย
00:55:20ตอนนี้ถ้าอยากปกป้ององหญิง
00:55:24ก็มีแค่วิธีเดียว
00:55:33ข้าลวงจินเพคะ
00:56:03เข้ามาได้เลย
00:56:15องค์หญิงมีจดหมายจากชเวหวานเพคะ
00:56:19ถึงจะดึกมากแล้ว แต่เขาขอให้ส่งให้องค์หญิงทันที
00:56:33ขอบค์หญิงขอพบองค์หญิงด้วยพระยะครับ
00:56:47วันนี้ค้ำเรื่องต้องบอกกับองค์หญิง จะรอจนกว่าองค์หญิงจะมา
00:57:03อ้าว ได้ ได้
00:57:18เดี๋ยว ให้ยกไปตรงนั้น อีม
00:57:20คุณก็คุณค่ะ ตรงนี้ ต้องย้ายของรือเปล่า ไม่ต้องย้ายก็ได้ จ้าค่ะ
00:57:30เดี๋ยว เขาจะเก็บให้เรียบร้อยแล้วกันนะ
00:57:35ไม่เป็นไรหรอก ตั้งใกล้เก็บเอลข้า เอาของชีดนี้ไปด้วย
00:57:42สถานที่แห่งนี้คือ โรงงานผลิตนิยรักชนฮาวา ให้กลายเป็นศึกษี
00:57:48เธอเก็บร้อยแล้วนี่ เจ้าเก็บจังเลย
00:57:51ทำไงนะ
00:58:18ท่านรู้จัก ท่านลุงของค่าด้วยเหรอ
00:58:26พระเยค หรือพูดอีกอย่างหนึ่ง
00:58:33เพราะความด่งดังของนิยรักชนฮาวา
00:58:36ทำให้พวกเขามีทางเลี้ยงชีพตัวเองได้
00:58:45อย่างนี้นี่เอง
00:58:47ไม่ว่าวังต้องด linguกับกลับมา
00:58:50เก็บคุบซิกเว็บนิยว
00:59:08เก็บคุณเก็บเอาเก็บร้อย
00:59:12เก็บจะดูสิ
00:59:16ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ท่านบอกว่าจะช่วยเหลือนางใช่หรือเปล่า
00:59:46ถูกต้องแล้วพระยะค่ะ ซึ่งพวกนางก็คือคนที่ถูกเลยว่าเป็นอนุภรยาของกระม่ำ ที่อยู่ในบ้านชเวหวานถึง 99 ห้อง
01:00:00อย่างนี้นี่เอง
01:00:06แล้วก็มีบางคนเป็นพวกคริสเตียนด้วย
01:00:36เจ้าเป็นคนที่อยู่เบื่องหลัง นิยายรักชุณหวาจริงหรือเปล่า
01:00:50เจ้าเป็นคนที่อยู่เบื่องหลัง นิยายรักชุณหวาจริงหรือเปล่า
01:01:04ไม่ใช่เลยพระยะค่ะ แล้ววิชาการตะวันตกแล้ว
01:01:12กระม่ำจะทำตามพรับสั่งพระยะค่ะ
01:01:18ข้าเคยช่วยชีวิตจบ ไปแล้วครั้งหนึ่งนะ
01:01:32จะไม่มีการอาภัยให้เป็นครั้งที่สอง
01:01:36ครั้งแรกที่ กระม่ำไปขอเป็นราชบุตรเขยขององค์หญิง
01:01:56องค์หญิงถามว่าทำไมต้องเป็นค่าใช่ไหม
01:02:00กระม่ำนะ ชอบที่องค์หญิงเป็นคนช่างฝัน
01:02:06เพราะการอยู่ข้างคนแบบนั้น ถ้าอาจจะได้เห็นโลกอีกใบนึงก็ได้
01:02:14ถ้าท่านคือคนสร้างโลก นิยายรักชุณหวาที่ใช้น้ำแฝงว่าอิมองหล
01:02:22ข้าก็หวังว่า เราจะได้แบ่งปันความฝันนั้นร่วมกัน
01:02:28อองหญิงช่วยกระม่ำด้วยเธอน สนาบดีอิลกลาวหาว่าพากชีหอนเป็นผู้ที่อยู่เบื่องหลัง
01:02:38ผู้ที่เกี่ยวค่องทั้งหมดกำลังตกอยู่ในตรายเช่นกัน
01:02:42คนงานส่วนใหญ่ แค่ทำงานเรียงชีพตัวเองเท่านั้นเอง
01:02:46พวกเขาไม่รู้ด้วยส้ำว่าการศิกษาตะวันตกคืออะไร
01:02:52กระม่อมขอภัยที่ต้องขอร้ององค์หญิงแบบนี้
01:02:55แต่ว่าในตอนนี้มีแค่องค์หญิงเท่านั้น
01:03:00ที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้
01:03:05ไม่ว่าใครก็กรวกันเป็นราชบุติเคย
01:03:12แล้วทำไมท่านถึงอยากเป็นราชบุติเคยล่ะ
01:03:17เพราะว่ากระม่อมลงรักองค์หญิงนะพระยะค่ะ
01:03:37ท่านเข้าหาค่ะ
01:03:40เพราะตั้งใจอย่างนี้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม
01:03:44เพราะค่ะคือองค์หญิง
01:03:47เพื่อปกป้องความฝันที่ยิ่งใหญ่ของท่าน
01:03:50เพราะค่ะช่วยท่านได้ใช่ไหม
01:03:52องค์หญิง
01:03:53ที่ผ่านมาค่ะคงง่อมากใช่ไหม
01:03:56ค่ะไม่เคยรู้เลยว่าท่านคิดอะไรอยู่
01:03:59เพราะค่ะเขียนและวาดภาพนิยายรักชนวา
01:04:02ทำให้ท่านตื่นเต้นที่ได้เห็นโลกใหม่
01:04:05ไม่ใช่เลยพระยะค่ะ
01:04:07ถึงแม้มันจะเริ่มต้นแบบนั้น
01:04:09แต่ความรู้สึกที่มีให้องค์หญิงคือเรื่องจริง
01:04:12ข้อแก้ตัวของคนคี่คลัด
01:04:14ที่ผ่านมาท่าน
01:04:17มีโอกาสบอกความจริงกับค่าหลายครั้ง
01:04:20อย่างน้อย ๆ
01:04:22ตอนที่ค่าเปิดเผยว่าตัวเองคืออีมงหอน
01:04:27ตอนที่ค่า
01:04:37แต่สินใจว่าจะไม่ปิดบังอะไรท่านอีก
01:04:45ตอนนั้น ท่านควรบอกความจริงกับข้าสิ
01:04:52ท่านควรจะตอบข้าออกมาอย่างจริงใจ
01:04:58ข้าจะได้ผิดชอบทุกเรื่องที่ข้าเป็นคนเก่าขึ้นมา
01:05:21ข้าจะพยายามช่วยเหลือผู้บริสุดอย่างเต็มที่ แต่ว่า
01:05:31ท่านกับข้า เราจบกันแล้ว
01:05:51แม่ท่านกับข้า
01:05:53อย่างนี้ fullแบบที
01:05:55ก็คลงสนุกจะ Networking
01:05:57นี่ท่านกับข้า
01:05:59้า!
01:06:01ไม่มีโทษมมิ tror้ค
01:06:05ข้าจะเป็นข้า
01:06:07ช่วยควรีบที
01:06:10เก็บข้า
01:06:14ข้าจะเข้าข้า
01:06:15ท่านต่งชิคควรรบ
01:06:17ท่านที่ชอบเหอะ
01:06:19ขอบคุณครับ
01:06:49ขอบคุณที่สูตก์ ขอบคุณที่ไชน์
01:07:19우리 그날을 아름답고
01:07:25잊을 수 없는 그 얼굴
01:07:29나 기다릴게요
01:07:33시간이 우릴
01:07:37다시 허락하는 그날에
01:07:43다시 만나
Be the first to comment