- hace 4 días
- #documental
Sacar pecho
#documental
#documental castellano
#documental español
#documental
#documental castellano
#documental español
Categoría
📺
TVTranscripción
00:00:00La Serra de Tramontana
00:00:30La Subida va a ser muy difícil
00:00:36Dar las gracias a esta experiencia por haberte hecho ver la vida de una forma diferente
00:00:45Y aunque el miedo siempre va a estar ahí, es algo vital en el ser humano
00:00:56Yo creo que sus spots son diferentes
00:01:00I'm scared, but I don't have any choice
00:01:05Son dones diferentes, pero tenemos la misma meta
00:01:10Pero vas a ir acompañado durante todo este proceso
00:01:14Hola, soy Ana
00:01:25Hola Ana
00:01:26El mapa
00:01:30Señoras, nos vamos
00:01:32Entonces creo que tenemos que ir para la derecha
00:01:36Así es que vamos todas
00:01:37Muy bien
00:01:38Sí
00:01:38Bueno
00:01:39Vos que te adonaré pressa?
00:01:52No, creo
00:01:53Sí, siempre es mejor
00:01:55No hay tan alerta, porque nos queda un buen camino.
00:01:58Un buen camino, sí, sí.
00:02:00Y hoy caminarás.
00:02:01Ay, sí, demá, he pasado, demá, y eso.
00:02:04Diven que se ha de hacer, ¿sí?
00:02:05Sí, sí, sí.
00:02:06Pero yo me da una forma de respeto, es la verdad.
00:02:12Estoy muy bien, pero no estoy bien.
00:02:16La mejor herramienta es conservar la persona.
00:02:20Joana Cladera Moranta, veterinario.
00:02:23A mi, ets jugadora de bàsquet, ets corredora de muntanya que faig un pot de bici.
00:02:29Però la Joana és aquesta.
00:02:31La Joana no és, la joana és la teva amiga que té jo.
00:02:37Esta zona no la conozco molt.
00:02:39Està xula. Sí, muy bonito.
00:02:41¿Vosotras?
00:02:43Yo por la serra sé que acostumbro a caminar los fines de semana,
00:02:46pero bueno, cuatro días así seguidos, como vamos a hacer, no.
00:02:50Oye, qué coincidencia, vosotras dos profesores, ¿no?
00:02:52¿Estás bien? Sí, qué fuerte, ¿eh?
00:02:54Sí, de hecho, trabajábamos en el mismo lugar y ni lo sabíamos.
00:02:58A mi, Ana, me salas de montones.
00:03:00Pero esto yo creo que es de... ¿Te lo has tirado?
00:03:03Ahora, d'aquí a poc, canviarà aquest camí.
00:03:07Es camí de moment, tampoc.
00:03:08Però per allà baix, no per allà que s'esquenya.
00:03:11Sí.
00:03:12Bueno, com tot.
00:03:13Hi ha camins llisos i fàcils, però estàs més agraïda.
00:03:23Pues has de conviure pensant que un monstro està dormit.
00:03:27Però se pot despertar en qualsevol moment.
00:03:32I això és fort.
00:03:36Que tingui una espornada.
00:03:41De voler sortir-ne, pues no m'enfons fàcilment.
00:03:46Ellas es como si viniesen andando y su camino lo tienen controlado,
00:04:02más o menos, pero que tienen su rol establecido
00:04:05y que están allí cómodas y se manejan bien.
00:04:09Pero de repente aparece una montaña
00:04:10que se les pone y se les planta delante de ellas
00:04:14y esta montaña tiene una inclinación súper elevada.
00:04:20Es muy alta, casi imposible, ¿no?,
00:04:24de imaginar que pueden llegar a subir
00:04:27y va a tener oscilaciones.
00:04:29La subida va a ser muy difícil
00:04:31y para colmo te van a dar una mochila.
00:04:35Estoy segura, vamos.
00:04:36Vaya, se acaba la pista, chicas.
00:04:38Queríais caminar, Gru.
00:04:39¡Ay, qué maravilla!
00:04:42Esto es lo que me gusta a mí.
00:04:43Mucho mejor.
00:04:43Un poco de...
00:04:45Sí, sí, sí.
00:04:45No, no, a mí la llena con el entorno bonito ya me va bien.
00:04:49Sí.
00:04:50A mí me gusta esto.
00:04:54Tú tienes que subir a esta montaña.
00:04:56Lo primero de todo es entender que tú eres la protagonista.
00:04:59Tú no quieres serlo, nadie más la puede subir por ti.
00:05:03Pero vas a ir acompañado durante todo este proceso.
00:05:06Estás haciendo fases.
00:05:15No son ni las mismas condiciones el camino, ni tú.
00:05:19Estás igual.
00:05:19Yo soy una Marcomín.
00:05:33Yo soy Marcomín, tengo 47 años y soy periodista.
00:05:46Demanaba, pero no, no mucho, porque lo peor del proceso es la incertesa.
00:05:51¿Y ahora qué he de hacer? ¿Qué he de hacer para superar esta prueba?
00:05:53Y lo voy a ir viendo.
00:05:54Cuando se prepara para hacer una cursa, para hacer una travesa, para hacer una maratón,
00:05:58y me va a ir perfecto.
00:05:59No miraba el final, miraba y tapaba, tapaba.
00:06:03Acabamos de empezar.
00:06:05Acabamos de empezar y lo que nos queda, aún estoy más cansada pensándolo.
00:06:11Pero bueno, ahora es un placer apreciar este solecito mar que te está dando la cara.
00:06:18Yo estoy cansada y sé que he dormido, porque Leira y Shirley me decían que han dormido súper mal.
00:06:23Súper mal.
00:06:23No sé cómo os aguantáis.
00:06:25Y le he levantado a las seis de la mañana y que no puedo dormir.
00:06:30Que me hace en mi cabeza que siempre andando, andando, que las cosas que yo puedo olvidar.
00:06:37Y no, pues no cansa mucho.
00:06:42¿Y tú Leira?
00:06:43Yo porque a veces no concilio el sueño y no sé si son efectos secundarios de alguna medicación o simplemente que me hago mayor.
00:06:54Me agobio, me agobio y me pasa la noche en vela.
00:06:57Ostras, pues yo siempre digo que cuando voy a dormir me muero y resucito.
00:07:02Es como si hicieran clic, no dure ni 30 segundos.
00:07:04Pues me pongo en horizontal y me quedo cao.
00:07:06Qué maravilla, sí.
00:07:07Hombre, que descanses bien ya es un...
00:07:09Ya, es una suerte.
00:07:11Porque yo, la verdad es que mal, ¿eh?
00:07:15Bueno, me tengo que tomar una pastillita y descanso, pero si no, no puedo.
00:07:20Porque tú no te estás medicando y sin embargo tienes...
00:07:22Lo que pasa es que tengo ansiedad y lo focalizo todo a través del deporte, pero a veces pues no me basta y empiezo con el chucu, chucu, chucu, chucu, chucu.
00:07:31Por muchos recursos que yo tenga a nivel psicológico, es porque he trabajado, he tenido tratamiento psicológico, la cabeza no se puede parar tan fácil.
00:07:40Entonces, pues una pastillita y tan feliz.
00:07:43Las cosas como son, duermo, que es una maravilla.
00:07:45¿Desde cuándo la tienes?
00:07:46Bueno, desde que me diagnosticaron el cáncer.
00:07:51Hace ocho años.
00:07:54¿Ocho años?
00:07:55Sí.
00:08:01Me llamo Ana, tengo 42 años y me dedico a la docencia.
00:08:08No hago una proyección muy futura de mi vida, ¿no?
00:08:13No pienso antes, pensaba que iba a vivir 300 años.
00:08:17Ahora no.
00:08:18Ahora pienso, bueno, pues he cumplido un año, qué maravilla, qué alegría.
00:08:30Me recomendaron a la doctora que me ha estado acompañando, en este caso Antonia Perdió.
00:08:35Una de cada ocho mujeres vamos a tener un cáncer de mama.
00:08:38La mayoría de cánceres de mama son esporádicos, no debidos a ninguna alteración genética.
00:08:44A diferencia de otros tumores, no tiene un factor de riesgo único, sino que pensamos que seguramente es un acúmulo de factores de riesgo.
00:08:53El estilo de vida que estamos llevando en los últimos años no ayuda.
00:08:57Estaba súper embarazada y tenía los pechos muy grandes.
00:09:03Y bueno, esto que estaba mi marido que estaba tocando un pecho y de repente dice, uy, ¿y esto?
00:09:09Que era un tamaño del baricoque enorme.
00:09:12Y yo dije, bueno, esto es de todo, de toda la hormona y ahora sexto mes de embarazo.
00:09:20Y nada, que esto que llamé y me dijeron, no, nena, tú que estás muy nerviosa, que seguro que no es nada y tal.
00:09:26Bueno, total, que al final fui al médico, me dijo, este no tiene pinta de que sea un multa de grasa y bueno, tenemos que pincharlo.
00:09:35No te puedo confirmar nada, pero no tiene buena pinta.
00:09:37Y yo me acuerdo que entré y no estaba, o sea, mi marido estaba fuera.
00:09:42Y yo se lo conté y dijo, esto lo has entendido mal.
00:09:46Claro, yo decía, ¿cómo voy a tener cáncer?
00:09:49¿En un embarazo? No, no puede ser.
00:09:52Muchas pacientes lo primero que hacen es una negación.
00:09:54¿Por qué? A mí.
00:09:55Esta pregunta no tiene respuesta.
00:09:57Lo que sí que podemos hacer es buscar el cómo vamos a intentar manejar esta situación.
00:10:02Cada paciente tiene su tiempo, su espacio.
00:10:04A ver, realmente entré en pánico, sinceramente, y fui consciente de que estaba enferma porque me dijo,
00:10:14ahora sal y tienes que pedir cita justo en la puerta de al lado, ¿no?
00:10:20Y yo nada, cogí, me equivoqué de puerta, esto que entra al hospital de día y me veo toda la gente en las butacas poniéndose la quimio sin pelo.
00:10:30Y ahí ya fue donde realmente conocí la ansiedad.
00:10:34Me dio un ataque de ansiedad y dije, no me puedo creer, porque ahí fui consciente de que realmente estaba enferma y lo que me venía.
00:10:42Digo, es que, shock.
00:10:44Es normal la ansiedad, es normal que tengan sentimientos muy contradictorios, pensamientos de culpa, sentimientos de desesperanza.
00:10:55Todo esto es un batiburrillo de emociones que están allí.
00:11:00Es absolutamente normal y que no se preocupen, que esto se puede modular.
00:11:04Pensaba que el embarazo te protegía de todo, como que eras una espartana, ¿sabes?
00:11:09Es que no podía ser que yo, que se albergara la muerte y la vida a la misma vez.
00:11:13Eso no cabía, me explotaba la cabeza.
00:11:16Y pues, lo fue.
00:11:18Lo fue y era un bicho malo.
00:11:21Mi preocupación era a ver si se me iba a caer el pelo cuando estaba súper embarazada.
00:11:25Tampoco no, no regía muy bien.
00:11:28Mis emociones estaban tan en shock que no podía, que no regía.
00:11:31Y yo le dije, ¿y el bebé?
00:11:33Dice, bueno, ahora vamos a entrar en esto.
00:11:36Pero bueno.
00:11:36A mi me detectan la malaltia just un año después de que es morís el meu pare.
00:11:52I quan se va morir, clar, va ser un buit molt gran a casa.
00:11:54I jo ho vaig viure d'una manera molt intensa.
00:11:58I jo crec que hi té relació amb això, amb aquesta pena.
00:12:02Yo fui al ginecólogo y me acuerdo que había cumplido 40 años y me dijo,
00:12:05oye, Mar, has cumplido 40, vamos a celebrar este cumpleaños con una mamografía.
00:12:10Pero la Seguridad Social no las hace a los 50.
00:12:13Y dice, sí, sí.
00:12:14Pero bueno, Mar, tú tienes a Rosa, porque una tía mía, la hermana de mi madre,
00:12:18tuvo un cáncer hacía 12 años.
00:12:20Yo pensaba a veces, es que estoy como un poco loca, porque yo lo vivía.
00:12:23¡Qué suerte tenía, Mar!
00:12:25¡Qué bien!
00:12:25Claro, yo se lo pensaba.
00:12:27Yo llego a decir, ya me haré la mamografía dentro de dos años.
00:12:30Igual la cosa se hubiera complicado mucho más.
00:12:32Y fue cogerlo en ese momento.
00:12:34Y yo ahora no paro de decir, cuando voy al ginecólogo, me toque la mamografía,
00:12:38siempre digo, no seré yo la que te diga que no te vayas a hacer una mamografía.
00:12:41Cuando te digan, cuando te toque o cuanto antes mejor.
00:12:45Sí, yo creo que es la base de todo.
00:12:46Sí, porque hay mucha gente que tiene miedo.
00:12:49Ah, no, yo no quiero hacerlo porque tengo miedo.
00:12:51Pero serás tonta, que como más aprisa salpan, más aprisa pondrán remedio.
00:12:58Vale, el primer caso es un caso nuevo.
00:13:09Es una paciente de 49 años que por mamografía tenía un tumor de unos 24 milímetros.
00:13:16Tenía una adenopatía sospechosa.
00:13:18Y era un poco para comentar la anatomía patológica y ver un poco la mamografía.
00:13:23O sea, el tratamiento que dan elegido para ti no es el tratamiento que elege la doctora que tienes ahí delante
00:13:30que igual esa noche no ha dormido bien o que tiene algún problema en casa.
00:13:34No, no.
00:13:34Ese tratamiento está súper asesorado por los diferentes especialistas que tratamos el cáncer de mama.
00:13:40Nos reunimos una vez a la semana.
00:13:42Cirujanos, cirujanos plásticos, ginecólogos, radioterapeutas, medicina nuclear, rehabilitación, psico-oncólogos.
00:13:51Y eso es el comité de tumores que no puede faltar en ningún hospital de España.
00:13:55Y luego tiene metástasis óseas y pulmonares.
00:14:00Vale.
00:14:02Sí.
00:14:03A ver.
00:14:03Vamos a poner.
00:14:04¿Quieres que el busque?
00:14:05Sí.
00:14:07¿Este paciente no tiene dolor?
00:14:08¿Os ha comentado?
00:14:09No, no se te jode nada.
00:14:12Es que no le duele ni el pecho ni...
00:14:14Conseguir algún día que ellas también estén en nuestros comités.
00:14:17Creo que nos van a ayudar mucho a pensar qué es lo más importante para ellas.
00:14:22Igual para mí lo más importante de un tratamiento es la curación,
00:14:26pero para ella igual lo más importante no es la curación, es estar bien el tiempo que esté.
00:14:30Gracias.
00:14:31Gracias.
00:14:32Gracias.
00:14:33Gracias.
00:14:34Gracias.
00:14:35Gracias.
00:14:36Gracias.
00:14:37Gracias.
00:14:38Gracias.
00:14:39Gracias.
00:14:40Gracias.
00:14:41Gracias.
00:14:42Gracias.
00:14:43Gracias.
00:14:44Gracias.
00:14:45Gracias.
00:14:47Gracias.
00:14:48Gracias.
00:14:49Gracias.
00:14:50Gracias.
00:14:51Gracias.
00:14:52Gracias.
00:14:53Gracias.
00:14:54Gracias.
00:14:55Gracias.
00:14:56Gracias.
00:14:57Gracias.
00:14:58Gracias.
00:14:59Gracias.
00:15:00Gracias.
00:15:01Gracias.
00:15:02Gracias.
00:15:03Gracias.
00:15:04Gracias.
00:15:05Gracias.
00:15:06Gracias.
00:15:07Gracias.
00:15:08Gracias.
00:15:09Gracias.
00:15:10Gracias.
00:15:11Gracias.
00:15:12Gracias.
00:15:13Gracias.
00:15:14Gracias.
00:15:15Gracias.
00:15:16Gracias.
00:15:17Gracias.
00:15:18Gracias.
00:15:19Gracias.
00:15:20The nurse called me again and then said, OK, you can stay in the waiting room and we will call you.
00:15:25That's the longest time I've been waiting in all my life.
00:15:30When they asked me immediately, do you have family here?
00:15:37We would call you?
00:15:41No, no, gracias.
00:15:42Do you want to enjoy theuriös?
00:15:43No, no, no?
00:15:44No, no, no.
00:15:45No, no, no, no, no.
00:15:46inis.
00:15:47Are we going the flag on?
00:15:48Well, you should get water and how you have food?
00:15:50That's not enough for this.
00:15:51To Ireland, on Gleadad, runnings, but it's not enough here.
00:15:52Un tomatito, un tomatito, unas aceitunas... Gracias.
00:15:59Buenas cosas, ¿no?
00:16:02Aquí el coco está. Es súper buena cena.
00:16:06Se comparten muchas cosas alrededor de una mesa.
00:16:09Son las cosas que no te olvidas, de los sabores y los olores.
00:16:13Yo hace cinco años no... no comemos juntas en familia.
00:16:19Porque siempre estamos en videocall, pues...
00:16:24Pero no es lo mismo.
00:16:26También es importante tenerlos cerca en esos momentos que lo necesitamos.
00:16:36Mi nombre es Sherilyn Pascua, pero todos me llaman Sheri.
00:16:41Soy 36 años.
00:16:43Yo trabajo como sabores.
00:16:45Cuando me preguntaron,
00:16:47de repente,
00:16:49¿Tienes una familia aquí?
00:16:51Y yo estaba empezando a llorar.
00:16:53Y recuerdo mi mamá.
00:16:55Mi mamá.
00:16:57Porque la primera vez,
00:16:59me pregunté,
00:17:01¿Qué diría mi mamá?
00:17:05Porque mi mamá es un poco overdramatic y todo.
00:17:09Pero...
00:17:10No quiero les desagradar.
00:17:15¿Y cómo fue para vosotras decirlo a vuestra familia?
00:17:20Personalmente,
00:17:22de todo lo malo de la enfermedad,
00:17:24lo peor fue eso.
00:17:26Porque al final yo creo que,
00:17:28como tú no tienes otra opción,
00:17:30solo tienes la opción de seguir adelante y hacer lo que te diga,
00:17:33y licencia para no pensar.
00:17:35En cambio,
00:17:36tu entorno es como que no saben cómo ayudarte,
00:17:39se plantean si lo que hacen lo hacen bien,
00:17:44de alguna forma,
00:17:46si te ayudan o...
00:17:48Cuando tienen que estar,
00:17:50cuando no tienen que estar...
00:17:51Ellos tienen que pensar,
00:17:52porque no saben si tú en ese momento les necesitas
00:17:55o prefieres estar solas.
00:17:57Sí.
00:17:58En muchas ocasiones te encuentras con que son los familiares
00:18:00los que tienen el bloqueo
00:18:02y que evidentemente no se atreven a decir que también están mal
00:18:07porque ya tiene ella o él suficiente con lo que lleva encima.
00:18:11Tiene que haber un equilibrio,
00:18:13que yo siempre digo,
00:18:14si yo estoy bien, todos están bien.
00:18:16Pero creo que también tenemos que reivindicar...
00:18:20Sí.
00:18:21Reivindicar...
00:18:22Reivindicar...
00:18:23Reivindicar...
00:18:24Que tenemos derecho a estar mal.
00:18:27Claro.
00:18:28Y ahora estoy mal.
00:18:30Y punto.
00:18:32Bueno...
00:18:33Sí, y punto.
00:18:34Claro.
00:18:35Es que...
00:18:36Por favor.
00:18:37No tenemos por qué ser superwoman.
00:18:40Yo soy Nébel Gordoi, de Pollensa.
00:18:44No se ha d'esperar estar malament, malament, malament, malament
00:18:48per demanar ayuda.
00:18:49¿Por qué?
00:18:50¿Y qué?
00:18:51Si ets débil.
00:18:53No es una debilidad, pero yo,
00:18:55demanar ayuda.
00:18:57Entonces, va a haber momentos donde vas a tener que coger la mochila,
00:19:00porque tú misma, sin darte cuenta, vas a ir cargándola de más piedras todavía,
00:19:06que son los problemas que van a ir apareciendo durante el tratamiento,
00:19:09y vas a bajar la mochila y vas a intentar sacar esas piedras que no nos interesan para nada.
00:19:15Bueno, a mí me ha ayudado mucho a aceptar la ayuda, por ejemplo, este proceso.
00:19:20A no sentir que puedo hacerlo todo yo sola o que tengo que hacerlo yo todo sola, ¿no?
00:19:25Y eso para mí ha sido una lección también de aprender a recibir, ¿no?
00:19:30¿Pero a posteriori?
00:19:32En el durante, un poco a veces con calzador, porque en mi caso pues no tenía...
00:19:37Yo lo pasé aquí en Mallorca, mi familia estaba en Barcelona, mi pareja no me pudo acompañar,
00:19:42después nos separamos, con lo cual logísticamente necesité que mi padre,
00:19:46que tengo el privilegio de que estaba jubilado, me viera a cuidar,
00:19:49porque yo no me podía valer por mí misma.
00:19:51Y eso para mí fue un viajazo también de mi capacidad de no tienes por qué poder, ¿no?
00:19:57Eva, ¿os separasteis durante el proceso? Mientras estabas en plena recuperación?
00:20:03Sí, sí. Qué duro.
00:20:05A mí también me pasó eso. Sí? Es muy difícil.
00:20:08Sí, sí. Y yo, a ver, yo lo que les explicaba a mis padres, digo,
00:20:14mira, yo puedo con una cosa dura, pero con dos, a mí se me derrumbó.
00:20:20Soy Ana Joana, tengo 46 años y soy veterinario.
00:20:26Y yo no sé bien bien si puc soportar, por una banda, el descanso
00:20:32y afrontar que esa parella, que es esa persona que tú
00:20:36le pones de la confianza y te recolzas, después te fallo una otra vez,
00:20:40eso sí que yo creo que...
00:20:41Y ahora creo que no estoy disposada que me torni a pasar.
00:20:44Es como que me he tancado, ahora soy una mica hermética.
00:20:48¡Guau!
00:20:50Una tinta para la tortilla.
00:20:52La he hecho yo.
00:20:54Nos ha costado un rasasco.
00:20:56¿Os daigo?
00:20:57Sí.
00:20:58Super.
00:20:59Gracias.
00:21:00Vale.
00:21:01Bueno, en mi caso, es difícil estar a la altura.
00:21:04De las circunstancias y la situación en la que estamos,
00:21:07hizo lo que pudo, pero sí que la pareja se debilitó mucho
00:21:11y necesitamos ayuda de profesionales de pareja para trabajarlo.
00:21:16Te planteas muchísimas cosas.
00:21:21Decir, a ver, ¿yo realmente quiero seguir con este señor?
00:21:24Mmm, ¿quién pinta más buena?
00:21:27¿Y las servilletas has cogido para mí?
00:21:29Sí.
00:21:30¿Y la atracción no tiene mañana?
00:21:31No, solo los martes.
00:21:32Ah, bueno.
00:21:33¿Tú lo tienes todo controlado?
00:21:35Sí.
00:21:36Bueno, a veces me he olvidado, pero más o menos lo tengo controlado.
00:21:38Vale.
00:21:39Luego te das cuenta que tampoco ni el malo es tan malo ni el bueno es tan bueno, ¿no?
00:21:44Y que estaba viviendo una situación que le desbordaba.
00:21:47Estaba buena, ¿no?
00:21:48Claro.
00:21:49Un poco fría estaba, pero bueno.
00:21:50Que estaba solo.
00:21:51Límite.
00:21:52Se sentía totalmente límite.
00:21:53Que tenía un recién nacido.
00:21:58O sea...
00:21:59Se sentía como nosotros muchas veces nos sentimos.
00:22:04Se espera de nosotros pues cosas imposibles.
00:22:08Imposibles.
00:22:09Y ya basta, ¿eh?
00:22:11Sí.
00:22:12Somos débiles.
00:22:13Tenemos derecho a tener un mal día.
00:22:16Sí.
00:22:17Tenemos derecho a pegar un moco.
00:22:21Y a ver si...
00:22:23Sí.
00:22:24Y tener crisis.
00:22:25Y luego no sentirse culpable de esto.
00:22:30Claro.
00:22:31Ahí está el tema.
00:22:33Yo, por ejemplo, el sentimiento culpabilidad que tenía, ¿vale?
00:22:39De haber...
00:22:40Que naciera mi hijo y yo no cuidarlo, porque no lo cuidaba yo,
00:22:44Durante el primer año y medio de vida, no me lo va a quitar nunca nadie.
00:22:49Toma, pon esta onda.
00:22:53¿Me has extraído menos?
00:22:54Sí.
00:22:55Llevamos dos días casi sin vernos, ¿eh?
00:22:57Ya.
00:22:58¿Cuánto me quieres?
00:22:59Mucho.
00:23:00¿De luna al infinito?
00:23:02Por favorito.
00:23:03Por favorito.
00:23:04Ah, yo también, corazóncito.
00:23:06Yo también te quiero mucho.
00:23:10Y sientes como...
00:23:11Te siente mala madre.
00:23:12Es así.
00:23:13Les te des emoción cada día.
00:23:14En un perfil de mujer joven, trabajadora, con hijos, es muy frecuente el rol de peso de la familia y no asume que ha habido un cambio de rol ahí.
00:23:28Te estoy en mod.
00:23:29Y yo.
00:23:30Venga.
00:23:31Te quiero mucho.
00:23:32Yo también.
00:23:33Buen anid.
00:23:34Buen anid, cariño.
00:23:35Te quiero.
00:23:36Y yo.
00:23:37Me cuesta mucho poner límites a mi hijo porque siempre he tenido la sensación de que no he hecho lo suficiente, sobre todo cuando estaba enferma, en los primeros años de vida.
00:23:52Pensé, a lo mejor podrías haber ido a pasear con él más veces, en vez de haberte ido sola, ¿no?
00:24:02Toma.
00:24:03Oye.
00:24:04Estás fuerte, ¿eh?
00:24:05Estás fuerte.
00:24:06Qué fuerte suena.
00:24:07Sí, sí, sí, sí.
00:24:08Hombre, ahora sí que está cogiendo, ¿no?
00:24:10Igual una un poquito más gruesa.
00:24:11No, porque sin oxígeno no hay combustible.
00:24:15Claro.
00:24:16Pues igual abriendo un poco la puerta.
00:24:17Lo estamos abriendo mucho rato, ¿eh?
00:24:18Venga, ven.
00:24:19A ver.
00:24:20Igual es mejor cerrar ya.
00:24:21Sí, si no es experta.
00:24:22Ay, sí.
00:24:23La verdad.
00:24:24Espero que no se me olvide, ¿eh?
00:24:26Porque he sido muy, muy fan del fuego.
00:24:29No sé, a mí me centra a veces o me genera como muchísima paz el eso, quedarme mirando
00:24:36el fuego, quedarme mirando un paisaje, quedándome mirando la lluvia.
00:24:43Hostia, es que en algún momento voy a dejar de vivir esto, ¿no?
00:24:46Yo siempre digo que es el despertador de la vida.
00:24:48Totalmente, ¿eh?
00:24:49Que te hace...
00:24:51Eso sí que es conciencia plena y mindfulness y todo esto que se ha puesto, ¿sí o no?
00:24:56Sí, sí.
00:24:57Aquí y ahora.
00:24:58Estaba tan narcotizada con el día a día, con jornadas laborales de 12 horas, estudiando
00:25:07por las noches.
00:25:08Ahora lo pienso y digo, ¡qué locura!
00:25:10¿Para qué?
00:25:11¿Qué necesidad tenía yo de trabajar tanto?
00:25:14¿Cuántas carreras tienes?
00:25:15¿Cuánto has trabajado?
00:25:16Y es que se mide así, parece.
00:25:18Y dices ahora, ostras, no, estamos muy mal de la cabeza para pensar así.
00:25:23La cabeza me estalló y sentí liberación, sentí una liberación porque se me paró el mundo y en la rueda en la que me había metido, que era un sinsentido.
00:25:35Han cambiado totalmente mis valores.
00:25:37Es como un toque de atención, ¿no?
00:25:38Que te dicen, despierta.
00:25:40Así no es como tienes que vivir.
00:25:42Yo no recuerdo que me pusiera la vida en pausa.
00:25:44Ah, sí.
00:25:45Exactamente.
00:25:46O sea, seguían pasando cosas.
00:25:47Sí, obviamente.
00:25:48Es como ojalá pudiera poner una pausa, entrar una madriguera, quimio, radio, operaciones y salir a la lluvia de estrellas.
00:25:56Y no.
00:25:57No sé si os ha pasado esto de que contabais con que en una situación imaginada así alguien iba a estar y no estuvo.
00:26:04Sí.
00:26:05Sí.
00:26:06No, yo lo que he hecho es coger una lista y con una goma de borrón, chiqui, chiqui.
00:26:10No, no, no.
00:26:11Pero yo no, no me va a ver, no me va a ver, tal cual.
00:26:15Y me ha ido súper bien, porque así yo tengo ya la mochila vacillita, bien limpia, con la gente que realmente quiero y solo la que realmente me suma.
00:26:25No quiere decir que fueran malas personas, sino que simplemente no me acompañaron en ese momento tan vital, no empatizaban porque a lo mejor es así.
00:26:33Conectar con el dolor de una persona que es muy difícil, es desgarrador y no apetece.
00:26:40Pero hay personas que no saben enfrentarse, tienen más miedo que tú. Entonces, ¿qué hacen? Pues hacer que no pasa nada.
00:26:47Y esa no es la solución.
00:26:49Pero eso es un abandono total.
00:26:51No, es cierto. Pero yo, o sea, no les culpo tampoco en ese sentido.
00:26:55Claro.
00:26:56No, yo no culpo, pero…
00:26:57Duele.
00:26:58Duele.
00:26:59Pero borro.
00:27:00Sí, borro.
00:27:01Claro.
00:27:02Lo siento, pero…
00:27:03Yo también he borrado, eh. También he borrado. He dejado gente atrás que llevaban muchos años de amistad.
00:27:09Y yo esperaba una reacción que no ha llegado nunca. Y meses y meses de espera que no llegaba, ¿sabes?
00:27:18Entonces, llega un punto que dices, stop.
00:27:20Te llaman y dicen…
00:27:21Sí, te ríes de…
00:27:22El otro día le comentaba a mi novio, hace un montón de tiempo que no veo a Ana, mi mejor amiga.
00:27:30Y digo, ostras, pues os llevo aquí un año en la cama.
00:27:33Sí.
00:27:34Y no… no encontráis que… no nos preparan ni para la muerte.
00:27:40Claro que sí.
00:27:41No nos preparan.
00:27:42No nos preparan.
00:27:43Es un hecho tan natural como el nacimiento.
00:27:46Y cuando nace una persona, todo el mundo está contento y… ¿por qué no?
00:27:51Es un paso más.
00:27:52Es otro cambio de estado.
00:27:53Un paso más.
00:27:54Un paso más.
00:27:55Un paso más.
00:27:56Un paso más de fac.
00:27:57Sí.
00:27:58Un paso más.
00:27:59Venguidó.
00:28:00Aquesta es un paso llarga.
00:28:01Ah.
00:28:02Así no se ha encendido bien, eh.
00:28:05Un paso más.
00:28:06Un paso más.
00:28:07Un paso más.
00:28:08Un paso más.
00:28:09Un paso más.
00:28:18Vivimos en una cultura en la que muchas veces intentamos tapar la información al enfermo.
00:28:25Entonces se llega al momento definitivo.
00:28:29Yo siempre he sido una persona de pequeña con mucho miedo a morir.
00:28:33Y claro, el hecho de enfermar era algo que me creaba muchísima ansiedad.
00:28:39El cáncer se lleva a mi madre hace 23 años.
00:28:42El cáncer.
00:28:43Tuvo a mi hermano en varias ocasiones muy cerca de morir.
00:28:49Y he vivido 40 años con más impulso de muerte que de vida.
00:28:53Y lo mejor que se puede hacer con el tipo y el grado de información que el enfermo quiere y pueda recibir,
00:29:04esto es deber del médico entenderlo, hacer que sepa lo que le está pasando y que toda la familia lo sepa,
00:29:13que tenga la posibilidad de vivir el duelo con él, de despedirse, de vivir de una forma sana lo que le queda al enfermo de vivir.
00:29:24O en el caso de que salga de la enfermedad oncológica, de convivir de una forma sana con el dolor que está pasando.
00:29:30¿Qué tal la noche?
00:29:46Fatal.
00:29:47Las cosas como yo.
00:29:49He dormido y duermos.
00:29:50Pero bueno, no pasa nada.
00:29:52Me he despertado al 4 de mañana porque ha habido alguien que entra con la fuerza.
00:29:56Pero ya he hecho...
00:29:59Creo que ha sido alegre.
00:30:01Sí, bueno pues...
00:30:02Hoy no le voy a hablar en el desayuno.
00:30:05No...
00:30:06No he estado dormido.
00:30:07Yo he estado dormido.
00:30:08No he estado dormido.
00:30:09No he estado dormido.
00:30:10Hasta las 8.
00:30:12Ni tan mal.
00:30:13No, hasta las 8 no he quedado dormido.
00:30:15Hasta las 8 no he quedado dormida.
00:30:19¿Y qué?
00:30:20Tengo más.
00:30:21¿No me he quedado dormida?
00:30:23Hasta las ocho.
00:30:25No, ni tan mal.
00:30:29No, hasta las ocho no me he quedado dormida.
00:30:33¿Hm?
00:30:34Hasta las ocho no me he quedado dormida.
00:30:36¿Y qué has sentado todo ese rato?
00:30:38Llorar.
00:30:40Te lo juro.
00:30:42Porque no podía dormir más.
00:30:44¡Ah!
00:30:45Tengo una pastilla que cuando me pasa esto, como no lo puedo parar, pues me lo tomo y me para el chucu chucu y la angustia.
00:31:11Y no la traje.
00:31:12Pensaba, no, no la voy a utilizar, no la voy a utilizar.
00:31:15Pues mira, por valiente, mira cómo ha pasado.
00:31:18Y que tampoco esto, no sé.
00:31:20Yo creo que como se remueven tantas cosas, pues al final, pues una revive y...
00:31:25Y al final te hagas en dolor, ¿no?
00:31:28En ese momento y...
00:31:30Pues...
00:31:31No he podido dormir.
00:31:32No he podido dormir bien.
00:31:34Pero bueno, no pasa nada.
00:31:42a buscar.
00:31:49Y esta noche entonces, ¿qué te ha despertado de sopetón?
00:32:12Bueno, me he despertado porque hay alguien que ha abierto la puerta y...
00:32:17¿Quién será?
00:32:18Sí, ha hecho...
00:32:19¿Y entonces ya me he quedado despierta?
00:32:21Qué marajante
00:32:22He empezado
00:32:22No sé si voy a necesitar ayuda, Ana, con esto
00:32:26¿Sí?
00:32:27Sí, porque...
00:32:28No tengo fuerza para meterlo en el saco
00:32:31Vale, vale
00:32:32Me fallan los brazos
00:32:33A ver, espera
00:32:37Es que no te quería hacer, hay que hacer fuerza con esto, que te lo hago
00:32:50Ya está, muchas gracias
00:32:53¿Tú pudiste llamar a las niñas?
00:32:57Yo llamé a las niñas anoche
00:32:59¿Sí?
00:32:59Sí
00:33:00Ah, ya no
00:33:01Les estuve echando bastante de menos, la verdad
00:33:04Yo les echaba de menos, pero no cuadro
00:33:07Están contentas y tristes a la vez
00:33:09¿Sí?
00:33:10Sí, porque saben que me gusta, que tenía ilusión por venir
00:33:14Pero claro, ellas tampoco están muy acostumbradas a que me vaya tantos días
00:33:19Sí, a mí me ha mandado un audio
00:33:21Y dijo
00:33:22¿Qué le ha dicho?
00:33:23¿Eh?
00:33:24Ah, no lo he escuchado aún
00:33:25Pero como estáis todas vosotras quería un poco de intimidad
00:33:27Para ver qué me dice
00:33:29Claro
00:33:30Y bueno, es muy gracioso
00:33:32No te pregunta, no tiene curiosidad
00:33:33Sí, sí, yo le cuento
00:33:36Le cuento, pero no sé si se entera muy bien de exactamente lo que estoy haciendo, ¿sabes?
00:33:42No
00:33:43No, yo le he explicado que es una excursión a la montaña con unas amigas y...
00:33:48Y bueno, para contarnos nuestra experiencia y tal, pero no acaba de...
00:33:53Yo creo que no acaba de entender, ¿sabes?
00:33:56¿Te recuerda algo de todo lo que pasaste?
00:33:58No, nada, era recién nacido
00:34:00Claro, íbamos a la paz
00:34:02No tenés fotos o...
00:34:03Él lo que se cree, se piensa, cuando era pequeñito, recuerdo, cuando empecé a hablar, que me decía
00:34:11¡Ah!
00:34:12Me dijo una vez
00:34:13¡Ah, claro!
00:34:14Como yo nací sin pelo, tú no tenías pelo
00:34:18Y dije, claro, a medida que a mí me fue saliendo el pelo, a ti te salía, porque claro, yo salí de tu barriga y somos iguales
00:34:28Y le dije, claro, cariño
00:34:29Y le dije, claro, cariño
00:34:30Buenos días, Magui
00:34:40Te quiero mucho, que duermas bien, ¿vale?
00:34:45Pásatelo muy bien, ¿vale?
00:34:49Pues cuando vuelvas te voy a dar un súper beso, adiós
00:35:08Ah, pues yo iba...
00:35:09Yo iba mucho, o con gorrito, o pañuelos
00:35:12Sí, pero a veces me entraban los sofocos y decía, mira, me da igual
00:35:15A mí los pañuelos me gustaban mucho
00:35:17Sí, sí, sí
00:35:19Pero la peluca me hacía así como un dolor aquí
00:35:21Sí
00:35:22Además una sensación de que es algo que no es tuyo
00:35:25Que no es tuyo, que no lo sientes como tuyo
00:35:27Sí, que te disfraza
00:35:28Pero yo pensaba que si no llevaba peluca o si no... me veía como desnuda
00:35:33Incluso cuando me salió el pelo, este pelo tan... de gato que tengo
00:35:39Pues me dejé la media melena, que era como antes de caerme el pelo
00:35:46Y todas mis amigas, con lo bien que te cae el pelo corto, no sé por qué no te lo cortas y tal...
00:35:52Y... no, pero no entendéis que quiero volver a ser lo que era
00:35:58Claro
00:36:00Borrón y cuenta nueva
00:36:02Durante el tratamiento cambié mis hábitos de forma radical
00:36:06Mi cáncer era genético, yo tengo una mutación y cuando hablé con el oncólogo genético me dijo que tenía que evitar determinados alimentos en mi dieta
00:36:20Y sí que he cambiado, yo antes comía donuts, bueno...
00:36:24La verdad te rías, ¿eh?
00:36:26Ese boicados, chocolate, todo lo que... helados... de valor nutricional cero
00:36:32Y ahora sí que soy consciente de que... de que la alimentación es una base
00:36:38Es muy... es básica
00:36:40Pues yo curiosamente, venía de... de una época super health y había dejado el alcohol, el tabaco...
00:36:46Y cuando me llegó el diagnóstico, que estaba en una época... como muy... muy purista, ¿no?
00:36:53Con la alimentación y con los hábitos y demás, fue como, ¿en serio? O sea, ¿qué me estás contando, no?
00:36:59Sí que a lo mejor me gustaba los sábados ir a... a un... a un bar delante del mar y tomarme mi cervecita con las patatillas
00:37:08Pues esto ya no lo hago
00:37:09No
00:37:10O sea, me tomo mi cervecita cero cero
00:37:12Y cuando me preguntó, ¿cuántas cervezas bebía al día? Y yo le dije que bebía una o a veces dos
00:37:18Me dijo, ¿eso es alcoholismo?
00:37:20Y pensé, ¿en serio?
00:37:22Madre mía, pues... España entera es alcohólico
00:37:25Buen día, chicas, ¿cómo vais?
00:37:27Buen día, ¿qué tal?
00:37:29Hola, ¿qué tal?
00:37:31Hola, ¿qué tal?
00:37:32Bien, bien, bien, bien
00:37:33Con tu fumito...
00:37:34¿Qué tal has descansado?
00:37:36Sí...
00:37:37Bien...
00:37:38Maravillosa
00:37:39¡Ay, qué bien!
00:37:40Me encantan las vistas cuando yo despertar y... primero yo voy a ver las vistas...
00:37:46¡Ay, qué muy muy bien!
00:37:48Sí...
00:37:49Grabando energía, vitamina...
00:37:50¡Uf!
00:37:51Claro, y quitando estrés, que el ambiente también nos ayuda a relajarnos
00:37:56El estrés sí que es malo
00:37:57Esto es salud
00:37:58Cuando me relajé un poquito con post-tratamiento, tuve un momento de rebeldía, que lo he vivido con mucha culpa y aún hoy lo vivo con algún hábito con culpa, de decir, o sea, voy a hacer todo lo que no he podido hacer en dos años, que la comida me salía a chupar tornillos con la quimioterapia y era como, voy a comer fruta, claro, estuve un año y medio sin comer fruta...
00:38:19A mí también me salía la comida metálica cuando la quimio
00:38:23Yo creo que hice un poco el péndulo de irme al otro lado, que hasta la oncóloga o algunos médicos me decían, es que es normal
00:38:30Pero hay la parte psicológica de crear una tensión, de que yo quiero comer y no puedo...
00:38:37Lo prohibido
00:38:38Lo prohibido
00:38:39Eso tampoco es sano, ¿eh?
00:38:40A mí me voy loca, cuando yo pensar que controla siempre mi vida, me voy loca
00:38:46Por ejemplo, mi marido, cuando me dice que esto no puede, no puede comer todos estos chuches, estos chocolates, ay, déjame en paz, yo quiero un poquito, déjame un poquito trocito, por favor
00:38:59Claro, te recomiendo un poquito, es mejor que pasa la ansiedad de no comértelo
00:39:04Sí
00:39:05Yo creo que en todo, en todo, sentido común, no puedes...
00:39:10Ya, pero ya, a veces el sentido común nosotros lo sabemos, pero necesitamos un profesional que nos diga, oye guapa, no lo estás haciendo bien y...
00:39:17Sí, como no me gusta que me manden...
00:39:19En un lado de la montaña va a haber un equipo de personas que van a ser, pues, las personas más cercanas a ti
00:39:30En el otro lado de la montaña va a haber un equipo de profesionales que van a ir pasando por tiempos determinados que también van a ir estirando de ti
00:39:39Y que van a ir dándote la mano para que puedas, en esos momentos de complicación, saber salir de allí y tirar para adelante
00:39:49Los pasos tienen que ser muy pequeñitos, la montaña no se puede, no puedes llegar a la cima el primer día, que es tu objetivo, tú quieres llegar ya, ya, ya, ya
00:39:57Estamos hablando de un proceso de enfermedad, un proceso con un inicio, pero con un final que no sabemos, hay un interrogante muy, muy grande
00:40:06Yo recuerdo un día una enfermera que me cogió de la mano y fue como que me bastó, me bastó para sentirme acompañada y fue un gesto tan... tan sutil
00:40:29Es que en una cama pufe fuerte, pero en la otra
00:40:36¿Quieres mano, amor?
00:40:37¿Quieres que me ponga delante, te?
00:40:38Vale, super bien
00:40:39Conseguido
00:40:40Conseguido
00:40:41Bien
00:40:42Vamos allá
00:40:43Se arriba, ¿sí?
00:40:45Anda
00:40:46Vale
00:40:47Venga, os dejamos pasar
00:40:48Venga, te ayudo
00:40:50Trae
00:40:52¿Quieres que me pongas?
00:40:54Sí
00:40:55¿Quieres que me pongas?
00:40:56La coja
00:40:57¿Quieres que me pongas?
00:40:58Pues cuando vayas a subir, te das la mano
00:41:01Espera, espera, espera, aquí hay que...
00:41:03Ayuda, espera
00:41:06Vamos allá, bien, bien
00:41:08Muy bien
00:41:10Tu sobrada, hija
00:41:12Vale harto, ¿eh?
00:41:13¡Ay, ay, ay, ay, ay!
00:41:14¡Ah, con culada incluso!
00:41:16¿Vas, eh, cariño?
00:41:17No, no fue nada
00:41:18¡Ah, perdido!
00:41:19No, es que ya...
00:41:21La humanidad debe estar presente en todo momento
00:41:24Y...
00:41:25Y creo que el paciente puede evolucionar mucho mejor
00:41:28Si se siente más acompañado emocionalmente en todo el proceso
00:41:32Que te esperamos con los brazos abiertos
00:41:42Bueno, pues ya estamos para desayunar otra vez, ¿no?
00:41:44Sí, eso te iba a decir
00:41:46Que ya tengo hambre
00:41:48Ya tienen hambre
00:41:53Yo soy Leire Núñez, tengo 46 años y vivo en Mallorca
00:41:58Es una necesidad, o sea, se ha convertido en una necesidad
00:42:00Necesito que alguien me diga, ¿estás bien?
00:42:02Para yo creerme que estoy bien
00:42:04Yo me siento un poco dependiente de las revisiones
00:42:19Porque es como que si no la tengo
00:42:21Es como que necesidad, ¿no?
00:42:23O sea, cuando voy allá a la consulta me dice
00:42:25Estás bien, Leire, está todo bien
00:42:27Es como...
00:42:29Respiras y es como...
00:42:30Vale, hasta dentro de seis meses
00:42:35Yo me he vuelto un poco supersticiosa
00:42:37¿Sí?
00:42:38A todas mis revisiones siempre voy con bragas azules
00:42:41Siempre, o sea, me he tenido que comprar varias
00:42:43He llegado a volver a casa por bragas azules
00:42:46Y de momento ha ido bien
00:42:48Sí, yo siempre he llevado un rosario
00:42:51Porque estoy muy religiosa
00:42:54Y que mi familia en Filipinas estamos muy religiosas
00:42:57Es un consuelo
00:42:59Tener fe en algo
00:43:00Sí
00:43:01Es necesario
00:43:02En las bragas azules
00:43:04O lo que sea
00:43:06Pues sí, es un consuelo
00:43:07Una nueva versión
00:43:08Sí
00:43:09El momento que preparas y te pones las bragas azules
00:43:13Pues ya...
00:43:14No me salvarán
00:43:16Sí, seguro que me salvan
00:43:18¿A que sí?
00:43:19Parece mentira lo que nos podemos aferrar a estas cosas
00:43:24Que si no hubiéramos pasado por esto
00:43:27Y nada de chorrada
00:43:29¿A que sí?
00:43:30Yo cuando entro en la consulta para saber
00:43:33Que el resultado de las pruebas
00:43:38Es que no respiro
00:43:40Es que estoy sin respirar
00:43:41Y María Antonia me dice
00:43:42¿Qué?
00:43:43¿Cómo has pasado el verano?
00:43:45Y...
00:43:46No contesto
00:43:48Y me dice
00:43:49Mira, todo ha ido bien y tal
00:43:50Puedes respirar
00:43:52Ya puedes respirar
00:43:53Ya puedes respirar
00:43:57¿Cómo te ha ido el verano?
00:43:58¿Bien?
00:43:59¿Tierra?
00:44:00Sí, claro, pasa, pasa
00:44:03¿Qué nos cuentas Leire?
00:44:05Pues nada, todo bien
00:44:06Como siempre
00:44:08¿Te estás acostumbrando al cambio hormonal y al tratamiento?
00:44:12Me estoy como acostumbrando a tener dolor
00:44:16Como que forma parte ya de mí
00:44:20De las cicatrices
00:44:22He revisado tus pruebas Leire
00:44:24Y bueno, ya sabes que es la revisión de los tres años de tu cirugía
00:44:29Está pasando el tiempo
00:44:31Y está todo perfecto
00:44:33Tu analítica sale todo súper bien
00:44:35Qué bien
00:44:37Qué alegría
00:44:38Bueno Leire, pues vamos a mirar tus pechos y tus cicatrices, ¿te parece?
00:44:41Y revisar que esté todo bien
00:44:43Vale
00:44:45Voy a empezar la exploración para aquí, para ver que no tengas ningún gangue inflamado
00:44:58No te has notado nada de esto, ¿verdad?
00:44:59No
00:45:00Lo que más te molesta es las cicatrices
00:45:02Sí
00:45:03Vamos a verte esta cicatriz, ¿te parece?
00:45:05Vale
00:45:08¿Ves? La tienes un poco contracturada
00:45:11Y eso es lo que hace que cuando hay cambios de tiempo te lo notes más
00:45:15Te estira por aquí, ¿verdad?
00:45:16Por todo, sí
00:45:17Todo lo que es la cicatriz a lo largo me duele y me estira
00:45:20Tú me la recomiendas la cirugía
00:45:22Ahora te da mucha pereza
00:45:24Pero en el futuro vas a estar súper contenta de haberlo hecho
00:45:27Y cuanto más tiempo pases, peor
00:45:28Súper ansiosa y me meto con el certificado digital en el portal del paciente y miro a ver los resultados
00:45:40Y cuando voy a hacerme la mamografía digo, está todo bien, está todo en bucle, está todo bien, en plan, dímelo por favor
00:45:45No, yo necesito saberlo antes y miro las analíticas y bueno, a ver los asteriscos
00:45:52¿Y no has tenido algún susto con esto de googlear? Porque yo antes hacía lo de ver las analíticas
00:45:55No, no, no googleo, perdona, no googleo, me descargo los informes
00:45:59Y si ves algún asterisco, te lo aguantas
00:46:01Bueno, no te puedes ni imaginar las barbaridades que he llegado a hacer, ¿eh?
00:46:05Yo he llegado a coger una resonancia magnética que no tenía el informe
00:46:14Y lo he pasado por ChatGPT para preguntarle si veía hallazgos de malignidad
00:46:21Y no te digo lo que me contestaba ChatGPT
00:46:24Y de entrar en pánico y decir, y ahí ya de loca
00:46:29Se apodera el miedo de mí y lo paso fatal
00:46:33Porque además Antonio me decía, pero Ana, ¿tú sabes leer resonancias magnéticas?
00:46:39Y le digo, no, le digo, tú sabes y me dice, no, yo tampoco
00:46:42Y me dice, pero no sé, a lo mejor te has equivocado de profesión
00:46:45Y le digo, no, pero, y creo que le dije, no sé si lo dije porque me da vergüenza
00:46:49Lo he metido porque tengo el ChatGPT Plus y le he metido las...
00:46:56Ya no te sacas la carrera de medicina, tú
00:46:59Som María Pau, tengo 66 años, se me ha dado ya es de jubilada
00:47:10Sempre me he considerado una persona sana, incluso ahora
00:47:13Me he aturado a pensar que yo soy una persona malalta
00:47:16Incluso cuando fui a la revisión de la recaída
00:47:21Y me lo dijeron, digo, ahora me da la impresión que salga un payaso de ahí
00:47:26De ahí, de ahí, es broma, ¿no?
00:47:29Porque, es que, ¿cómo puede ser? Pues yo estoy bien
00:47:33Y esto fue cuando te...
00:47:34Ahora, hace tres, cuatro años
00:47:36Tres, cuatro años, sí
00:47:37Bueno, cuatro
00:47:39¿Y qué es lo que te dijeron ahí?
00:47:41Que había recaído, que tenía en el hígado huesos y tal
00:47:45Y...
00:47:46Y...
00:47:47Me parecía como...
00:47:49Que no
00:47:51Que no...
00:47:53Y es el momento que realmente tomé conciencia
00:47:57Porque la primera vez, pensé, un mal año
00:48:00Un mal año lo pasamos todos
00:48:03Y se acabó
00:48:04Pero luego dice, no
00:48:06Ahora ya no es un mal año
00:48:09Es algo definitivo ya lo que hay ahí, ¿no?
00:48:13Y hay que aprender
00:48:15Te sent traicionada por el teu cos
00:48:17Que es teu, que tu, que forma part de tu
00:48:20No?
00:48:21I no t'havia avisat de res
00:48:23Jo sempre he tingut clar que han de viure
00:48:25No han de sobreviure
00:48:26No han de sobreviure
00:48:36No todos los caminos que estamos haciendo son iguales
00:48:40A veces hay que escalar
00:48:42A veces hay viento
00:48:43A veces hay sol
00:48:45A veces estás cansada
00:48:46A veces no
00:48:48Puges de valles
00:48:49Puges de valles
00:48:50Ahora estoy agobiada
00:48:51Ahora disfruto
00:48:53Que hay momentos que son
00:48:54Más llanos, más dulces
00:48:59¿Quieres pasar tú?
00:49:00Sí, mejor
00:49:01Mejor
00:49:03Pasa y abre caminos
00:49:04Gracias
00:49:05Para mí es la incertidumbre
00:49:06De no saber
00:49:07Cómo va a estar la montaña
00:49:08Cuando subamos
00:49:09Si vamos a tener vistas o no
00:49:10Si va a estar nublado o no
00:49:15Por aquí
00:49:16Por aquí
00:49:18Venga
00:49:20Nunca sabes
00:49:21En qué tramo del camino estás
00:49:22Peores plazas hemos toreado
00:49:24¿Eh?
00:49:25Luego aquí hay que bajar
00:49:26¿Eh?
00:49:27Si estamos haciéndose otra vez
00:49:28¿Eh?
00:49:29Cariño
00:49:30Bueno, pero hay que volver a la casita
00:49:34¿Es verdad que sigue habiendo cierto miedo a lo desconocido?
00:49:37Venga va
00:49:38Venga va
00:49:39Que ya el cansancio
00:49:45Ahora ya sí
00:49:47Vale, vale, estoy aquí
00:49:48Aquí está marcado
00:49:49Cuidado
00:49:50Con piedritas
00:49:52El camino
00:49:57¿Cuál es la pierna mala?
00:49:58La que llevo detrás
00:49:59La que tengo delante
00:50:00La que llevo detrás
00:50:01La que tengo delante
00:50:10Y a veces no sabes cómo hacerlo
00:50:11Dame la mano
00:50:12Dame la mano
00:50:13A veces necesitas una mano
00:50:14De alguien que te ayude
00:50:15A veces no quieres que te ayude
00:50:16Quieres hacerlo tú sola
00:50:17Por amor propio
00:50:18Me apucheré
00:50:19Es que estoy extasiada
00:50:24Es que quiero abandonar
00:50:27Porque ha habido momentos del tratamiento
00:50:29Que de verdad quería bajarme de la vida
00:50:49Mira, ya está plano todo por aquí
00:50:53Sí
00:50:54Sí, claro
00:50:55Mira
00:50:56Qué maravilla
00:51:09Ok
00:51:10Sí
00:51:18De cualquier manera
00:51:19La vida es una montaña rusa
00:51:20De cualquier manera
00:51:21La vida es una montaña rusa
00:51:23Mira, ya no estáis
00:51:36Mira la vida
00:51:37De cualquier manera
00:51:38Una montaña rusa
00:51:39De cualquier manera
00:51:40De cualquier manera
00:51:41La vida es una montaña
00:51:42Y ahora
00:51:44La vida es una montaña rusa
00:51:45¿Y para qué subimos la montaña? A veces no elegimos subir esa montaña, a veces no hay un para qué claro.
00:52:06Y a la vez cuando estamos en la cima, no hace falta que haya una pregunta, un motivo o una respuesta, es estar ahí arriba y ha subido la montaña, he subido la montaña.
00:52:36Sí que es verdad que luego en el momento en el que se produce la culminación de la subida a la cima, hay una bajada, es la vuelta a la realidad.
00:52:50¿Tú en estás, pero ahora?
00:53:04Mem, jo tenc l'edat de vida.
00:53:06El primer, el segon, i tu quines anys que tens?
00:53:08El segon, i ja, crònic, sí, sí, sí.
00:53:12Jo també estic en una fase crònica, també és el segon.
00:53:15El que passa és que, bueno, jo tenc la columna i és una mica jugant-se amb el cada dia i acceptar, i, en final, acostumes, perquè jo no en som conscient que cada dia tenc mai, però quan me'l demanen dic, ara sí que entenc, saps?
00:53:32No hi pens? Ah, però quan no pensaré, però a veure que quan me'l demanen, sí, sí, sí que entenc de mai.
00:53:37Si no, et setes com una frustració constant, de, ai, i no puc, i no puc fer això, no puc, oi, mira, si no puc fer una cosa, fes-re-nada.
00:53:45A veure, a anar a viure, això, amb aquesta angoixa, ai, no sé què, tant, i, a més, no ho saps, perquè què passa per aquí baix, si se'n anirà antes que tu, o no?
00:53:54Claro, claro, claro, claro.
00:53:56I mos avessam tot, eh? Jo sí, si m'hagués sentit, fa, fa, bueno, antes de tenir càncer i això, mira, te passarà això, i això, i això, i això, dic jo tot això, no ho podré aguantar, i aguantes.
00:54:12És que no en queda, l'altre? Aguantes.
00:54:14Però llavors estàs adonant de l'oferta que ets, eh? Sí, sí, sí, sí.
00:54:18Perquè aguantes, escolta, on hem d'anar? Sí, però com és tan millor, no hem de fer otra fase.
00:54:24Sí, però jo, com que tenc nets, i clar, aquests nets han de ser puestos.
00:54:29De debò, jo no tinc ni fi ni nets, així que es portes per allò. Idò tu t'hi quedes.
00:54:32Jo amb aquest. Jo no he de fer puestos per ningú, jo amb aquest.
00:54:36Mira, hem arribat fins aquí.
00:54:38No m'ho hagués pensat mai.
00:54:40Mai en la vida. Lo que jo no és quan baixarem.
00:54:43Redolant. Redolant probablement.
00:54:47Redolant, redolant. Però és complicat, eh?
00:54:48Sí. És complicat pujar, però baixar...
00:54:50Sí. Però quan estàs aquí...
00:54:53Com tot. Sí.
00:54:54Una vegada de mitjapar no és res. No és veure. Ho diuen.
00:54:56Sí, sí, sí.
00:54:57Però quan la vols?
00:54:59Quan estàs mentre es dura...
00:55:01Ja.
00:55:02Sí.
00:55:03Però tot se'n passa.
00:55:04Ah, tot passa.
00:55:06Tot passa, lo bo i lo xerec.
00:55:07Tot està.
00:55:08En el final ha de passar.
00:55:10Sí.
00:55:10Jo sóc molt de brecitos.
00:55:14De...
00:55:15Molt bon.
00:55:17Sí.
00:55:19I a més, fa un poc temps que mos coneixem i per ells que mos coneixem...
00:55:24Tota la vida.
00:55:27Sí.
00:55:28Té un encant, Nivel.
00:55:29Sí.
00:55:30Anda, que tu...
00:55:31Ara seleccio més les coses que he de fer perquè el meu cos no m'adona per fer tot lo que faré antes.
00:55:52Hemos avanzado mucho en tratamientos, en cronificar.
00:55:57O sea, en pacientes que tienen enfermedad, cronificar la enfermedad.
00:56:00Y lo que se ha disparado muchísimo es la supervivencia de las pacientes con enfermedad metastásica.
00:56:05Pacientes que antes podían vivir con metástasis dos, tres años.
00:56:10Ahora estamos hablando de siete, ocho años.
00:56:13Y eso es gracias a la investigación.
00:56:17Hoy en día, los tratamientos a los que pueden acceder las pacientes han pasado por una fase de investigación.
00:56:21Entonces, los tratamientos del futuro son los que estamos hoy testando dentro de un ensayo clínico.
00:56:26Es la única manera en la que podemos generar evidencia es con la participación altruista de las pacientes que deciden darle un sí a un ensayo clínico.
00:56:35La evidencia que vamos a generar es evidencia que va a tener un impacto positivo probablemente sobre otra paciente en el futuro.
00:56:42O sea, te estoy dando un fármaco que no lo tengo disponible, que se está investigando,
00:56:46pero que seguramente dentro de cinco o seis años va a ser el tratamiento que te hubiera recomendado.
00:56:51Cuando tiren la flecha, la vibración que hace el arco hace como si fuera un mensaje, un drenaje, un drenaje linfático, mejor dicho.
00:57:01Dóna mucha importancia a las relaciones y a las personas.
00:57:06Reírm mucho, que por eso es muy importante riure.
00:57:11No hablamos especialmente de cáncer, porque lo que nos decimos lo decimos sin hablar.
00:57:19Buenos días a todas.
00:57:34Vamos a hacer alguna postura para descansar las piernas, ya que estáis caminando bastante, y luego estiraremos también la espalda.
00:57:41Vamos a disfrutar de este entorno maravilloso que tenemos.
00:57:43Las manos así relajadas, encima de las rodillas, y vais a cerrar los ojos.
00:57:55Yo creo que la mejor medicina es como enseñar a la población a no necesitarla.
00:58:00Los profesionales sanitarios y las instituciones deberían promover una medicina del estilo de vida, para que las pacientes adopten, mantengan y naturalicen un estilo de vida sano.
00:58:14Hablando de buenos hábitos, me refiero a una alimentación basada en comida de verdad, tener una vida activa y realizar a cualquier edad actividad física diaria.
00:58:26En tener contacto con la naturaleza, en exponerse de forma correcta al sol, en realizar actividades que nos hagan sentir llenos.
00:58:34¿Alguna tiene alguna dificultad? ¿Algún dolor que quiera comentar?
00:58:38Sí, yo sí.
00:58:40¿Dónde te molesta?
00:58:41Las cicatrices de la espalda.
00:58:43Vale, pues haremos alguna cosita para poder estirar la espalda y que te relaje ahí esa zona.
00:58:48Súper bien.
00:58:48Y respirad en la postura.
00:58:54A veces tengo días buenos y a veces tengo días malos, pero claro, cuando tengo días buenos, quiero rescatarlos como decir, mira, ves, hoy estoy bien.
00:59:02Pero cuando vuelvo a tener días malos, que me duele mucho, entonces cuando me vengo abajo, porque veo que eso no se acaba.
00:59:07Cuando despierto de la operación, tengo muchísimo dolor, muchísimo.
00:59:26No recuerdo un dolor más fuerte ni con el parto de mis hijas ni nada.
00:59:30Y resulta que sí, que me han abierto, pero me han abierto muchísimo más de lo que yo me esperaba.
00:59:37Vivir con dolor es muy duro.
00:59:41Es muy duro porque te desespera.
00:59:48Y ahora si queréis estiramos las piernas, nos quedamos en Shavasana.
01:00:08Shavasana es el no hacer, algo que tanto nos cuesta.
01:00:12El soltar, la no acción.
01:00:21¿Qué tal, Joana? ¿Te ha gustado?
01:00:22Bien.
01:00:23¿Qué sensaciones has tenido?
01:00:24A ver, nunca había hecho yoga.
01:00:26Y claro, las expectativas, tampoco sabía muy bien lo que esperar, pero lo que más me ha hecho sentir bien ha sido los estiramientos, la paz, la concentración.
01:00:38Y la verdad que el nivel de relajación que tengo ahora, pues no lo consigues, por ejemplo, con otras cosas como el deporte.
01:00:45¿Y por qué nunca habías hecho yoga? ¿No te había llevado la atención?
01:00:50Lo probé hace muchos años y como que era que cuando te tienes que concentrar, pues yo es que como que arreglas el mundo.
01:01:00Tengo que hacer esto.
01:01:01No lograba. Y como siempre he hecho deporte, pues como mi forma de desinhibirme, de liberar energía, era cansándome, sudando, corriendo.
01:01:14Y después ya me quedaba tranquila en casa y me ayudaba mucho.
01:01:18Bueno, yo creo que después de esta clase lo mismo me planteo hacer yoga.
01:01:23¡Ah, ya!
01:01:24¡Ah, ya!
01:01:24¡Ah, ya!
01:01:25¡Ah, ya!
01:01:26¡Oh!
01:01:27¡Oh!
01:01:28Conclusión.
01:01:29Sí, conclusión.
01:01:35Els animals sempre donen sense demanar res a canvi.
01:01:38¿Qué tal?
01:01:40Buen trucos.
01:01:42I tot aquest fet de tenir un horari, de saber que avui vas aquí, avui vas allà.
01:01:48Buen día, Roquete.
01:01:50¿Qué pasa, Roquete?
01:01:52Pues yo sí que m'ha ajudat a... a la normalitat.
01:01:56Me van detectar càncer de mama quan tenia 29 o 30 anys, bueno, fa 16.
01:02:03I bueno, en el primer càncer va ser com, vaja, quan et passa això, ho hem d'assumir...
01:02:10Jo feia molt, molt d'esport, feia bici, feia muntanya i tenia mal d'esquena.
01:02:15I a poc a poc estava mimbant la meva qualitat de vida i vaig decidir anar a un traumatòleg.
01:02:20Traumatòleg, no un col·leg, perquè això, a les darreres que això pogués ser una metàstasi.
01:02:25I bueno, el traumatòleg me va confirmar el diagnòstic i va ser com.
01:02:30Y a poc.
01:02:31No, el traumatòleg me va confirmar el diagnòstic i va a ser com.
01:02:36¡Suscríbete al canal!
01:03:06Souscríbete al canal
01:03:36Souscríbete al canal
01:04:06Souscríbete al canal
01:04:36Souscríbete al canal
01:05:06Souscríbete al canal
01:05:36Souscríbete al canal
01:06:06Souscríbete al canal
01:06:36Souscríbete al canal
01:07:06Souscríbete al canal
01:07:36Souscríbete al canal
01:08:06Souscríbete al canal
01:08:36Souscríbete al canal
01:09:06Souscríbete al canal
01:09:36Souscríbete al canal
01:10:06Souscríbete al canal
01:10:36Souscríbete al canal
01:11:06Souscríbete al canal
01:11:36Souscríbete al canal
01:12:06Souscríbete al canal
01:12:36Souscríbete al canal
01:13:06Souscríbete al canal
01:13:36Souscríbete al canal
01:14:06Souscríbete al canal
01:14:36Souscríbete al canal
01:15:06Souscríbete al canal
01:15:36Souscríbete al canal
01:16:06Souscríbete al canal
01:16:08Souscríbete al canal
01:16:38Souscríbete al canal
01:17:08Souscríbete al canal
01:17:38Souscríbete al canal
01:18:08Souscríbete al canal
01:18:38Souscríbete al canal
01:18:40Souscríbete al canal
01:18:42Souscríbete al canal
01:18:44Souscríbete al canal
01:18:46Souscríbete al canal
01:18:50Souscríbete al canal
01:18:52Souscríbete al canal
01:18:54Souscríbete al canal
01:18:56típica señora que tenía 120 años y empezaba, ay, querido, al beguomo va a morir de cáncer.
01:19:08Y yo pensaba, pero si es que se ha muerto de cáncer, vale, pero podría haber muerto de infarto porque ya tenía edad, ¿me entiendes?
01:19:15No, en serio, pero esto tú sabes cuando te dicen, no, yo soy de pollensa y pues lo mismo con el cáncer,
01:19:22¿ya has tenido cáncer? Espera, que voy a hacer la revisión de todos los que tienen cáncer, pi, pi, pi, pi.
01:19:28Y encima con final, pero terrorífico. Y yo ya me acuerdo que ya en el trabajo yo decía, por favor, temas de cáncer con final atroz, no.
01:19:38Pero había una que le encantaba y me decía, no, no, no, tranquila, tranquila.
01:19:43Me contaba y me decía, ¿qué tal la revisión? Y le decía, bien. Y dice, ah, pues yo conozco una que le dijeron que todo bien.
01:19:51Y luego, a los tres meses, metástasis por todo. Y le digo, ¿y qué tal? Y yo pensaba, no será un final atroz.
01:19:59Y dice, no, ya se murió. ¿Sabes? Y yo, perdona, como si, es flipante. ¿Sí o no? A ti no te pasa.
01:20:07Sí, sí, me pasaba que parecía que eras mejor persona o que valiente o que luchadora o que...
01:20:14Es una putada porque el cáncer cosas buenas no trae.
01:20:18Mirad, momento mágico. Se va a poner el sol.
01:20:22Bueno, llegamos al final, ¿no? Del día y del camino.
01:20:26Sí, qué pena.
01:20:27Sí.
01:20:28Yo os echaré de menos.
01:20:29Sí, yo creo que todas hemos salido ganando.
01:20:33Sí.
01:20:33Creo que todas hemos aprendido un poco...
01:20:36De cada una.
01:20:37De cada una de nosotras.
01:20:40Sí, porque el camino ha sido de durillo, ¿eh?
01:20:42Pero bien acompañado.
01:20:45Claro.
01:20:45Sí, sí.
01:20:46Cuando hay buena compañía...
01:20:47Compensa completamente.
01:20:48Arropada.
01:20:49Sí.
01:20:50Sí, sí.
01:20:50Y la empatía.
01:20:51Sois mis corazones.
01:20:53Sí, sí.
01:20:54La empatía es súper importante.
01:20:56Claro, porque empatizamos.
01:20:57Nos cuidamos.
01:20:59Venga, niñas.
01:20:59Y ya no queda nada.
01:21:00Va.
01:21:01Y ya nos queda solamente nada.
01:21:03¿Qué mordiría es que arribamos al final?
01:21:09Sí.
01:21:10¿Pero al final de qué camino?
01:21:11Después de un camino, pues viene otro.
01:21:14Otro.
01:21:14A mí me gusta cada vez más...
01:21:17Me gusta caminar lento.
01:21:19Sí.
01:21:20Yo he leído que tenemos o quedamos siete minutos en el cerebro cuando se murió.
01:21:37Sí.
01:21:37Sí.
01:21:38Y entonces para mí es muy...
01:21:41Yo valoro todo este momento con vosotros.
01:21:45Sí.
01:21:45Y yo quiero, yo creo, yo creo, en estos siete minutos yo quedo.
01:21:54Sí.
01:21:55Sí, sí.
01:21:56Y así estás en mi, mi cabeza.
01:21:58Sí.
01:21:59Vamos grabada, ¿no?
01:22:00Es grabada.
01:22:05Sí.
01:22:08Qué emocionada.
01:22:08Sí.
01:22:09Qué emocionada.
01:22:11A ver, dale un abrazo de mi parte que yo no me quiero levantar.
01:22:14Por mí y por todo.
01:22:17Sí, porque yo no me puedo levantar ya.
01:22:19Sí.
01:22:20Estoy ya...
01:22:21Vale.
01:22:23Y otro mundo, yo quiero que no sea...
01:22:25Ay, no.
01:22:28Nos veremos cada vez sea.
01:22:31De igual, estoy muy suena hoy.
01:22:34Otra parte del mundo.
01:22:35Yo quiero que no sea...
01:22:37¿Y nos lo das a ti?
01:22:40Por supuesto.
01:22:41Es un sol.
01:22:45Gracias.
01:22:46Me da mucho más.
01:22:48Gracias a ti siempre.
01:22:50Mira cómo nos has...
01:22:51Nos has emocionado.
01:22:53Gracias.
01:22:54Gracias.
01:22:56Gracias.
01:23:26Aquesta travessa es un viatge.
01:23:28Crec que lo guapo de la vida es aquest viatge.
01:23:33Lo importante es el camino.
01:23:37Y al final no es a donde llegamos,
01:23:41sino cómo decidimos hacer ese camino.
01:23:50Hay aspectos, como médico, no alcanzas,
01:23:54no habiendo los vividos en tu piel,
01:23:55pero creo que hay unos aspectos que solo se entienden
01:23:58si has pasado por la enfermedad.
01:24:02Para mí, cada persona es diferente.
01:24:05La historia de cáncer es diferente.
01:24:07Pero, ¿sabes?
01:24:08La motivación, la inspiración está ahí.
01:24:11Todos vivimos en ese momento.
01:24:15No podemos definir esta enfermedad
01:24:18como algo específico, genérico.
01:24:21Todos los pacientes de cáncer tienen una historia únicamente.
01:24:29Y aunque el miedo siempre va a estar ahí.
01:24:34Yo no voy contra el miedo.
01:24:36Para mí el miedo es cogerle la mano y decir,
01:24:38vale, vamos juntas.
01:24:40La idea es, cabrón.
01:25:03When the light falls
01:25:08I still believe
01:25:11Life's a gift
01:25:14And I'll receive
01:25:17Oh, I want to stay alive
01:25:36To see the Lord with the lights
01:25:39With every heartbeat
01:25:42I don't want to stay
01:25:45I want to stay alive
01:25:49To see the Lord with the lights
01:25:52With every heartbeat
01:25:54I don't want to stay
01:25:58Oh, I want to stay
01:26:15Oh, I want to stay
01:26:22Oh, I want to stay
01:26:26Oh, I want to stay
01:26:33Oh, I want to stay
01:26:35Oh, I want to stay
01:26:37Oh, I want to stay
01:26:44Oh, I want to stay
01:26:46Oh, I want to stay
01:26:48Oh, I want to stay
01:26:50Gracias.
Sé la primera persona en añadir un comentario