Świetne zakończenia, które nic nie wyjaśniły

tvfilmy

Lubimy kiedy film kończy się dobrze i kiedy dostajemy odpowiedzi na postawione w trakcie seansu pytania. Co jednak w sytuacji gdy zakończenie nie odpowiada na nie... i pytań stawia jeszcze więcej?  --- ✔ Facebook TvFilmy: https://www.facebook.com/Filmomaniakpl-104320947717013/ ✔ Instagram TvFilmy: https://www.instagram.com/tvfilmy.yt/ ✔ Nasz główny kanał: https://www.youtube.com/user/TVGRYpl

Transcript

00:00Jeżeli niepożądane informacje o szczegółach zakończenia bądź ważnego zwrotu akcji danego filmu, znane także jako spoilery, spędzają wam sen z powiek, uważajcie, bardzo proszę na następujące fragmenty materiału.

00:15Uszanowanko. Przyznam, że zakończenie to z reguły moja ulubiona część filmu. Wtedy z reguły dzieje się najwięcej. Tajemnice zostają rozwiane, jako widzowie przeżywamy moment, który lubię nazywać...

00:27A, to także w większości przypadków świetna nagroda dla uważnego widza, moment, w którym przestajemy jedynie przyjmować wszystko, co film podaje nam na tacy, ale także uruchamia się wreszcie analizowanie poprzednich scen, zauważanie chwytów, tropów, toposów, zależności, kontrastów, albo po prostu...

00:46To właśnie wtedy cieszą oczy największe wybuchy, czy najbardziej spektakularne akcje, które ogląda się na krawędzi fotela.

00:52Ale czasem zakończenia lubią zagmatwać wszystko o wiele bardziej, nawet kiedy już z pozoru wszystko się wyjaśniło, a moment...

01:00Aaaa, mamy już za sobą.

01:02Wtedy nawet ostatnia scena może nam bardzo namieszać w głowie, a napisy wędrujące zaraz potem po ekranie zostawiają nas z masą pytań bez odpowiedzi.

01:11I parę takich zakończeń, które przynajmniej z pozoru nic nie wyjaśniły, chciałbym tutaj dziś omówić.

01:18Będzie trochę nieodłącznej klasyki, ale też kilka, mam nadzieję, mniej popularnych przykładów.

01:24Zapraszam do oglądania.

01:33Od czego nie zaczynać takiego materiału, jak nie od legendarnego Bączka z końca Incepcji?

01:39Ten przepełniony symboliką i oniryzmem film Nolana opowiada m.in. o zagubieniu się w kolejnych poziomach świadomego snu, gdzie ludzka świadomość może zatracić się na dobre, zapominając o rzeczywistości, nie mogąc już odróżnić snu od jawy.

01:55Pojawiający się w trakcie filmu wątek dzieci głównego bohatera powraca wreszcie na końcu.

02:00Dotychczas śniący jedynie o tej sytuacji Cobb wreszcie może spotkać się z córką i synem, odważa się nareszcie spojrzeć im w oczy.

02:08Wspomniany Bączek jest to tenem, który według założeń fabularnych pomaga Cobbowi odróżnić sen od jawy.

02:15We śnie nie przestawał się kręcić, głamiąc zasady fizyki.

02:18Postać zagrana przez fenomenalnego DiCaprio po raz ostatni rozkręca Bączek, chcąc upewnić się, że nie śni.

02:25Christopher Nolan daje nam ewidentnie w nos, robiąc cięcie na dosłownie ułamek sekundy przed chwilą,

02:32w której moglibyśmy wreszcie uznać, czy Bączek kręci się bez przerwy, czy powoli wytraca swój impet.

02:39Przez lata toczyły się zacięte dyskusje między fanami przekonanymi, że Cobb nie śni, jak i że to wszystko jest sen.

02:46W 2018 roku Michael Caine, jeden z ulubionych aktorów Molana, wyjawił, że kiedy zapytał reżysera o to, co w Incepcji jest jawą, a co snem,

02:57ten odpowiedział, że każda scena, w której pojawia się właśnie Caine, jest zawsze rzeczywistością.

03:04A jak pewnie wiecie, teść Coba pojawia się również w końcowej sekwencji.

03:08Do tego Cobb zawsze ma obrączkę na palcu, kiedy śni, a w tej i kilku innych scenach obrączki ewidentnie nie ma.

03:17Więc problem rozwiązany.

03:19Nieco innego zdania jest jednak bagatela Sam Nolan.

03:22W przemowie wygłoszonej w 2015 roku dla absolwentów Uniwersytetu w New Jersey, reżyser nawiązuje do Incepcji,

03:30zwracając uwagę na to, że większe znaczenie od tego, czy obiektywnie Cobb znajduje się we śnie, czy nie,

03:35ma sam fakt, czy traktuje to jako rzeczywistość.

03:39Nie liczy się zatem sam chwiejący się bączek, a fakt, że Cobb już dawno zostawił publiczność samą

03:45we wpatrywaniu się bez mrugnięcia okiem w wirujący totem

03:49i poszedł nareszcie spotkać się ze swoimi dziećmi po tylu latach rozłąki.

03:54Zaakceptował tę rzeczywistość jako swoją.

03:59Kiedy cały film jest totalnie zagmatwany w tematyce równoległych wszechświatów,

04:03podróży w czasie predestynacji czarnych dziur i postaci przyprawiającego ociarki na plecach przebranej za czarnego królika,

04:11trudno by zakończenie było łatwe do przetrawienia.

04:14Oczywiście można na tę historię nastolatka nazwanego jak superbohater patrzeć bardzo prosto.

04:19Ot, wszystko co dzieje się na ekranie to relacja niewiarygodnego narratora,

04:24który próbuje jakoś poradzić sobie z psychozą i kolekcją innych nieciekawych objawów i zaburzeń.

04:29I to w sumie byłoby całkiem racjonalne.

04:32Na pewno bardziej niż uwierzenie, choć na chwilę, że książka

04:36Filozofia podróży w czasie ma więcej sensu niż na pierwszy rzut oka

04:39i zagrany przez Jake'a

04:41Donnie naprawdę poświęca swoje życie,

04:45przywołując siłą telekinezy silnik samolatu prosto na siebie,

04:49doprowadzając tym samym do końca niestabilnego wszechświata,

04:52który wytworzył się w momencie, kiedy ten uniknął śmierci za pierwszym razem,

04:56ratując tym samym jednocześnie właściwy wszechświat wszystkich ludzi

05:00i przede wszystkim dziewczynę, w której się zakochał,

05:02która ostatecznie go nawet nie pozna.

05:06Ale jeśli film zaznacza coś wybitnie wyraźnie,

05:09to właśnie fakt, że nie wszystko co racjonalne,

05:12musi być zawsze zgodne z prawdą.

05:14Reżyser do niego Darko jest wybitnie niechętny do dzielenia się swoją wizją tego,

05:19jak interpretuje zakończenie i sens filmu,

05:22ale faktem jest, że teorii, hipotez i analiz wielu ukrytych znaczeń filmu

05:27narobiło się tak sporo, że można spokojnie otworzyć kierunek studiów do nidarkoizm.

05:32Każda nowa interpretacja zakończenia i sensu filmu

05:35bardziej upewnia mnie przy stwierdzeniu,

05:37że z każdym seansem coraz mniej go rozumiem.

05:41I to jest świetne.

05:42Kiedy film buduje potężne napięcie,

05:48wciąga widza w niepokojącą intrygę morderstwa

05:51i do tego wszystko powiązane jest z chorobami psychicznymi,

05:54to wyjdzie z tego prawie na pewno albo gniot,

05:56albo kawał dobrego kina.

05:58W Wyspie Tajemnic mamy na szczęście do czynienia z tym drugim.

06:02I kiedy nadchodzi twist fabularny,

06:04przeżywamy moment

06:05A, i spoko, główny bohater sam jest pacjentem.

06:08Wszystko co działo się wcześniej to eksperymentalna terapia

06:11będąca ostatnim ratunkiem przed lobotomią.

06:14Pozwala się pacjentowi popłynąć w jego świat urojeń,

06:17jego wersję wydarzeń,

06:18którą wypracował sobie po traumatycznych przeżyciach

06:20i brutalnym morderstwie, które popełnił,

06:23a personel medyczny i inni pacjenci improwizują razem z nim.

06:27Bohater po zaskakującej dla niego

06:29i widza konfrontacji z rzeczywistością

06:31dostaje oczywiście, jakżeby inaczej, migreny

06:34i traci przytomność.

06:36Kiedy rozmawia ze swoim partnerem,

06:38łamane przez lekarzem,

06:40okazuje się, że wraca z powrotem do świata swoich urojeń,

06:43wchodzi z powrotem w rolę Tediego Danielsa

06:46i w momencie, gdy udaje się dobrowolnie poddać się lobotomii,

06:50rzuca na pożegnanie krótkie pytanie.

06:53Co jest gorsze?

06:54Żyć jako potwór,

06:56czy umrzeć jako dobry człowiek?

06:59I z tym właśnie pytaniem

07:00zostawia swojego lekarza oraz nas.

07:03Czy oznacza to, że jest świadomy swoich czynów i zaburzeń?

07:06Wyzdrowiał i nie jest w stanie

07:08zaakceptować, przyjąć do świadomości tego,

07:11co mu się przytrafiło i co zrobił?

07:13Autor książkowego oryginału,

07:14na którym Wyspa Tajemnic bazuje,

07:16przyznał, że kiedy konsultowano z nim scenariusz,

07:20spodobało mu się,

07:21że wypowiedź w ustach DiCaprio

07:22sformułowana jest w formie pytania,

07:25a nie stwierdzenia,

07:26dając pewne pole do interpretacji.

07:29Jego zdaniem jest to

07:30chwilowy przebłysk klarowności umysłu,

07:32świadomości tego,

07:33kim jest,

07:34gdzie się znajduje

07:35i dlaczego.

07:36Jakkolwiek ta myśl

07:37zostaje szybko przez bohatera stłumiona,

07:40tak my zostajemy zdruzgotani

07:42na dobre

07:42i echo tej historii

07:44siedzi w głowie widzów

07:45nadal po 10 latach od premiery.

07:48Jeżeli Spec Ops The Line

07:50jest najbardziej docenioną

07:52z niedocenionych gier na świecie,

07:54to jego odpowiednikiem w kategorii filmu

07:56jest w mojej skromnej ocenie

07:58Stay.

07:59Ten skrajnie surrealistyczny,

08:02tajemniczy obraz,

08:03w którym z każdą sekundą

08:04wszystko staje się

08:05coraz bardziej niepokojące,

08:06nieskładne,

08:07ale też jednocześnie

08:09bardziej intrygujące,

08:11niezależnie od ilości seansów,

08:12zostawia na koniec

08:13prawdziwą bombę.

08:15Wszystkie wydarzenia,

08:16jakie oglądamy,

08:17to halucynacje senne

08:18umierającego umysłu

08:20głównego bohatera.

08:21Postaci,

08:22bohaterowie,

08:23zjawiska pogodowe,

08:24emocje towarzyszące

08:25bohaterowi w jego życiu,

08:27to świetnie przemycone do snu

08:29urywki

08:29z otaczającego go

08:30w rzeczywistości

08:31tłumu.

08:32Wraz z obumieraniem

08:33mózgu głównego bohatera,

08:35granego przez

08:35Ryan'a Goslinga,

08:37sen staje się

08:37coraz bardziej

08:38nieskładny.

08:39I kiedy w końcu

08:40umiera na dobre,

08:41jesteśmy świadkami

08:42sekwencji w rzeczywistości.

08:44Możemy wreszcie

08:44dostrzec

08:45źródło tych wszystkich

08:46dziwactw

08:47i przedziwnego,

08:48ale genialnego montażu,

08:49które film

08:50przemycał nam wcześniej.

08:51Niech to będzie

08:52leżąca na środku

08:53klatki schodowej

08:54opona,

08:54postronni gapie,

08:55którym bohater

08:56nadał we śnie

08:57konkretne role,

08:58próbując przepracować

08:59poczucie winy

08:59spowodowane

09:00wypadkiem samochodowym

09:01oraz brak akceptacji

09:03ze strony ojca.

09:04Sami widzicie,

09:05że zalatuje to

09:05bardzo mocno

09:06uproczonym Freudem,

09:07do którego film

09:08oczywiście również

09:09bezpośrednio nawiązuje.

09:11Dorzućmy do tego

09:12jeszcze wycięte

09:13z kontekstu wypowiedzi,

09:14które mózg bohatera

09:15z lepszym lub gorszym

09:16efektem

09:17wplata do snu,

09:18czy taki detal jak

09:19fakt, że postać

09:20grana przez

09:20Iwana McGregora

09:21ma przez cały czas

09:22przykrótkie nogawki,

09:24bo umierający

09:25Henry Letham

09:25widzi go w rzeczywistości

09:27tylko gdy ten

09:28przy nim klęczy

09:28i udziela mu

09:29pierwszej pomocy,

09:30mając przez to

09:31faktycznie

09:31podwinięte nogawki.

09:34Wszystko nabiera sensu,

09:35można się rozejść,

09:36Henry trafia do worka,

09:37posprzątane,

09:39ale...

09:39Wszystko się trochę

09:40sypie,

09:41kiedy po odwiezieniu

09:42Henry'ego ze sceny

09:43dwójka bohaterów

09:44granych właśnie

09:45przez McGregora

09:46i Naomi Watts

09:47nawiązuje jeszcze

09:48krótką rozmowę.

09:49I mimo, że naszej

09:50głównej postaci

09:51dawno już na planie

09:52nie ma,

09:53bohaterowie zdają się

09:54mieć pewnego rodzaju

09:55flashbacki

09:56wcześniejszych wydarzeń,

09:57co wydaje się

09:58przecież kompletnie

09:59niemożliwe,

10:00bo...

10:00Jak?

10:03Jako, że film

10:04obejrzałem stosunkowo

10:05niedawno,

10:06wciąż nie mam jakiegoś

10:07spójnego,

10:08sensownego wytłumaczenia,

10:09ale tutaj liczę na was.

10:11Ktoś ma jakiś pomysł?

10:18Tutaj zakończenie filmu

10:20jest de facto

10:21początkiem

10:22na osi czasu.

10:24Lub właściwie

10:24bardziej środkiem

10:26historii?

10:27Właśnie,

10:28film kładzie

10:29przepotężny nacisk

10:30na to,

10:30jak zmienia się

10:31postrzeganie czasu

10:32przez główną bohaterkę

10:33w miarę z

10:34poznawaniem przez nią

10:35języka,

10:36jakim posługują się

10:37tajemnicze

10:37heptapody.

10:39Z linearnego punktu widzenia

10:40film bawi się

10:41po prostu

10:42chronologią wydarzeń

10:43i mechanizmem

10:44przyczynowo-skutkowym,

10:45trochę w podobnym stylu

10:46co memento Nolana,

10:48ale kiedy próbujemy

10:49patrzeć na wydarzenia

10:50w filmie

10:50z perspektywy czasu

10:51jako okręgu,

10:53bez początku,

10:54środku i końca,

10:55co widać

10:55w samym piśmie obcych,

10:58dzieje się coś dziwnego

10:59i może nam się

11:00troszeczkę zakręcić

11:01w głowie.

11:02Wszystko sprowadza się

11:03w końcu

11:03nie tyle do samego

11:04kontaktu

11:05z cywilizacją pozaziemską,

11:07choć ten aspekt

11:07uważam za zrealizowany

11:09fantastycznie.

11:10Fajnie pokazano tutaj

11:11barierę komunikacyjną

11:12i pułapki na drodze

11:13do wzajemnego zrozumienia,

11:15ale faktu,

11:16jak bohaterka

11:17pomimo nabycia

11:18umiejętności wyjścia

11:20poza czwarty wymiar

11:20i zobaczenia,

11:21że w przyszłości

11:22będzie samotnie

11:23wychowywać

11:24nieuleczalnie chore dziecko

11:25wciąż decyduje się

11:26na ten krok.

11:27Czy może to

11:28totalne zaprzeczenie

11:30wolnej woli?

11:31Wielokrotnie bowiem

11:32jesteśmy świadkami

11:33jak bohaterka

11:34nie tyle widzi przyszłość,

11:35co istnieje jednocześnie

11:37w przyszłości,

11:38teraźniejszości

11:39i przeszłości,

11:40dzwoniąc na przykład

11:41do stereotypowego

11:42chińskiego generała

11:43pod koniec filmu,

11:44by przekonać go

11:45o wstrzymaniu ataku,

11:46gdzie podaje mu

11:47ostatnie słowa

11:48jego umierającej żony,

11:50które ten

11:50dopiero przekaże jej

11:51za jakieś 7 lat.

11:54Film jest bardzo

11:55oszczędny

11:55w ekspozycji fabularnej

11:56i zostawia nas

11:57z wieloma pytaniami

11:58skierowanymi

11:59nie tyle w stronę obcych,

12:01a tego można by się było

12:02spodziewać

12:02w filmie o obcych,

12:04a raczej tego,

12:05jak postrzegamy

12:06otaczającą nas rzeczywistość,

12:08nasze własne życie

12:09i cóż,

12:11czas.

12:11Intrygujący film

12:16o człowieku,

12:17który odkrył,

12:18że jeśli wystarczająco

12:19rozwinie się

12:20liczbę pi,

12:21to będzie można

12:22znaleźć w niej

12:23odpowiedź

12:23na wszystkie pytania

12:24świata.

12:25Dosłownie.

12:26W ten sposób

12:27bohater rozgryza

12:28działanie giełdy,

12:29przewiduje jej wyniki,

12:30zbliża się do poznania

12:31natury wszechrzeczy,

12:33a nawet jest w stanie

12:34rozmawiać ze stwórcą.

12:36W tym wszystkim

12:36pogrąża się też

12:37jednocześnie

12:38w szaleństwie

12:39i obsesji

12:39i na etapie filmu,

12:41kiedy granica

12:42między snem

12:42a jawą

12:43przestaje być

12:44możliwa do rozróżnienia,

12:45następuje punkt przełomowy,

12:47w którym Coen,

12:48główny bohater,

12:48pali kartkę papieru

12:50z rozwinięciem

12:50liczby pi

12:51i z pomocą wiertarki

12:53dokonuje na samym sobie

12:54trepanacji czaszki,

12:56co może pójść źle.

12:58W finałowej scenie

13:00siedzi już w parku

13:01zupełnie odmieniony.

13:02Człowiek,

13:03który twierdził,

13:04że wszystko da się wyjaśnić

13:05i świat rządzi się

13:06prawami matematyki,

13:07które trzeba jedynie odkryć.

13:10Człowiek skupiający się

13:11na analizowaniu

13:12i dostrzeganiu zależności

13:13między dosłownie wszystkim

13:14teraz siedzi zwyczajnie

13:16w parku,

13:16obserwuje liście

13:17i...

13:18kurczę,

13:19cieszy się życiem.

13:20A kiedy dziewczynka

13:21podchodzi do niego

13:22i zadaje mu kilka

13:23matematycznych pytań,

13:24gdzie wynik jednego z nich

13:25to oczywiście

13:26zupełnie przypadkowo

13:27przybliżenie liczby pi,

13:29bohater kompletnie

13:30nie reaguje,

13:31twierdząc nawet,

13:32że nie zna odpowiedzi.

13:33Zamiast tego

13:35skupia się

13:36na powiewających

13:37na wietrze liściach.

13:39To potrafi wprowadzić

13:40w konsternację.

13:41Kiedy cały film

13:42polegał na szukaniu

13:43sensu i ukrytego porządku

13:45w otaczającym nas świecie,

13:46kiedy odbyliśmy

13:47z bohaterem

13:47całą podróż

13:48przez teorie spiskowe

13:49i mrożącą krew

13:50w żyłach historię,

13:52film doprowadza nas

13:53mniej więcej

13:53do podobnego stanu,

13:54w jakim znalazł się

13:55bohater,

13:56piętnując

13:56swym zakończeniem,

13:57jak bardzo potrafi być

13:59to niszczące,

13:59kiedy traci się

14:00w tym wszystkim

14:01umiar.

14:03Nie bez przyczyny

14:03wybrałem ten właśnie

14:05film na zakończenie

14:06zestawienia.

14:07Często

14:07sam lubię zapędzać się

14:08w analizy filmów

14:09i ich ukrytych znaczeń,

14:11a ilość

14:11zarwanych przez to nocy

14:12wciąż rośnie.

14:14Mimo to

14:14trudno się przed tym

14:15powstrzymać,

14:16kiedy twórcy

14:16ewidentnie

14:17zachęcają do tworzenia

14:18własnych interpretacji,

14:20umyślnie dając nam

14:21pole do popisu

14:22naszej wyobraźni.

14:24Z mojej strony

14:25to tyle,

14:26choć chciałbym

14:26dla spokoju ducha

14:27pozostawić tutaj

14:28jeszcze kilka tytułów,

14:29które spokojnie

14:30mogłyby się

14:31do tego zestawienia

14:32załapać,

14:32ale wtedy trwałoby

14:33ono dłużej niż

14:34reżyserska trylogia

14:35Władcy Pierścieni.

14:37Dlatego

14:37godne uwagi

14:38w temacie

14:39naszego zestawienia

14:40są również

14:40moim zdaniem

14:41Memento,

14:43Beardman,

14:44To nie jest

14:44kraj dla starych ludzi,

14:46Mulholland Drive

14:47i mimo, że skupiłem się

14:48na filmach,

14:49to warto wspomnieć

14:50też o kontrowersyjnym,

14:51choć po dłuższej

14:52refleksji

14:52świetnym zakończeniu

14:53serialu Leftovers.

14:55Serdecznie polecam

14:56i koniecznie

14:57podzielcie się

14:58swoimi propozycjami,

14:59bo dzięki Wam

15:00zawsze poszerza się

15:01moja kubka wstydu.

15:03A może z czymś

15:03się nie zgadzacie?

15:05Koniecznie dajcie znać

15:06w komentarzach,

15:07a tymczasem

15:07ja bardzo dziękuję Wam

15:08za uwagę,

15:09trzymajcie się,

15:11cześć!

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended