Najśmieszniejszy serial, który uczy radzić sobie ze śmiercią

tvfilmy

Seriali medycznych było pełno, ale to chyba ten jest najbardziej wszechstronny i potrafi rozśmieszyć do łez, jednocześnie mówiąc o sprawach życia i śmierci.  --- ✔ Facebook TvFilmy: https://www.facebook.com/Filmomaniakpl-104320947717013/ ✔ Instagram TvFilmy: https://www.instagram.com/tvfilmy.yt/ ✔ Nasz główny kanał: https://www.youtube.com/user/TVGRYpl

Transcript

00:00Co jakiś czas na tym kanale mam okazję mówić o ważnych dla mnie produkcjach.

00:05Takich, które ukształtowały jakoś moje zainteresowania, gust jeśli chodzi o estetykę,

00:11a dziś przyjdzie mi poopowiadać Wam o czymś, co dla odmiany wpłynęło na moje poczucie humoru.

00:16Gdzieś obok powycieranej kasety z Acem Venturą, kilkoma DVD z The Office,

00:22znajduje się najczęściej binge'owany serial, który przypadkowo poznałem przerzucając kanały.

00:28Mówię tu o The Scraps, znanego w Polsce jako chorzy doktorzy, oczywiście z błędami w pisowni.

00:34Zatem co takiego niezwykłego znalazłem w przygodach młodego lekarza i najdziwniejszego szpitala pod słońcem?

00:41Dziś postaram się Was przekonać do tego, że warto, nawet jeśli nie sprawdzić, to wrócić,

00:46bo pewnie coś kiedyś do Was dotarło.

00:58Całość na papierze nie brzmi aż tak zachęcająco.

01:06Zaczynający się w roku 2001 komediodramat opowiadający o losach szpitala Sacred Heart,

01:12którego tytuł odnosi się do Kittla,

01:14ale przede wszystkim do nisko postawionych w hierarchii stażystów podyplomowych,

01:19którzy są tu bohaterami.

01:21Gdybym przeczytał taki opis w gazecie, raczej nie przełączyłbym na ten kanał.

01:29Głównie przez to, że nie mam telewizji i nie czytam gazet.

01:32Dodajmy do tego jeszcze wizję dziewięciu sezonów i tworzy nam się obraz całkiem sporego seansu.

01:38Na szczęście jednak, po odpaleniu pierwszych odcinków szybko zaskakujemy o co w tym wszystkim chodzi.

01:45Poznajemy naszego głównego bohatera imieniem John Dorian, JD w skrócie.

01:51I to on wprowadza nas w świat szpitalnej codzienności.

01:58Tyle, że ta codzienność kompletnie nie jest taka, jakiej moglibyśmy się spodziewać.

02:03Dorian to charyzmatyczny i naprawdę zabawny koleś

02:06z tendencją do odpływania w strefę marzeń

02:09i rekompensowania sobie wielu problemów własnymi wizjami.

02:13Często absurdalnymi i kompletnie odklejonymi od wszystkiego, czego można by oczekiwać.

02:21W tym samym szpitalu ląduje także jego kumpel ze studiów, chirurg Turk i obiekt westchnień Elliot Reid.

02:30Każdy z nich ma swoje unikalne podejście do pracy i widz szybko znajduje sobie ulubionego bohatera.

02:36Ja nawet przez chwilę próbowałem być JD, ale zdrowie mi siadło.

02:40Wszystko co widzimy opowiadane jest z jego perspektywy.

02:44Coś jakby dzienniczka, ale z szansą na przedstawienie jego myśli właśnie w formie tych dygresji, wyobraźni.

02:51Żart robi się wizualny.

02:53Żeby nakreślić dziwność wizji Johna, przytoczę jedną z moich ulubionych,

02:58w której Turk jest tak złym ojcem, że zamiast odebrać swoją córkę ze szkoły,

03:03odbiera dynię i ją wychowuje aż do osiągnięcia starości.

03:07Serio, bywa aż tak dziwnie.

03:12Co ciekawe, Zach Braff często improwizował swoje kwestie,

03:15więc wiele z nich wybrzmiewa nawet w bardziej naturalny sposób.

03:22Nie mamy tu do czynienia z mieszanką gagów, luźno połączonych nieistotnym wątkiem fabularnym.

03:29Serie i odcinki stanowią całość historii i pokazują na przestrzeni sezonów

03:34najpierw mroki stażu, potem ważne decyzje w karierze i to, jak zmienia się podejście do samego miejsca pracy.

03:41Codzienność to spotkania ze znajomymi, wizyty rodziny, często obiecującej sobie więcej po swoich dzieciach,

03:47albo kompletnie odklejonego rodzeństwa.

03:50Problemy miłosne, problemy w przyjaźni, a to wszystko przeplatane całą masą żartów.

03:59Mamy slapstickowe wywrotki wynikające z nieporadności postaci,

04:03mamy naśmiewanie się z podstarzałego ordynatora, który kocha wszystkich nienawidzić,

04:08woźnego napędzanego rządzą zemsty za wydumane wydarzenie

04:12i biednego prawnika, który traktowany jest jak ściera do podłogi.

04:19No i oczywiście mentora, który nienawidzi Hugh Jackmana,

04:25wiecznie napalonego chirurga, czy temperamentną pielęgniarkę latynoskę.

04:30Wiecie, o co mi z tym wszystkim chodzi?

04:32Ten serial, mimo że stoi na absurdzie wizji JD, czy dośmiesznianiu rodem z Toma i Jerego,

04:39opiera się przede wszystkim na bohaterach.

04:42Ich role są jasne, choć naturalnie przeplatają się i zmieniają z czasem.

04:47Każdego da się za coś zapamiętać.

04:49Każdy ma swoje wady, upadki i wzloty, z którymi radzi sobie na ekranie.

04:54Ciężko tu kogoś nie polubić tak do bólu.

04:57No i humor oparty na grach słownych albo w wytykaniu błędów.

05:01To jest zawsze śmieszne.

05:09Z uwagi na to, że akcja rozgrywa się głównie w szpitalu,

05:12nie możemy spodziewać się tylko i wyłącznie żarcików.

05:15Takie miejsca, choć potrafiące, jak każde miejsce pracy,

05:19mieć swoich frików i dziwaczne obszary, nie należy do najszczęśliwszych.

05:23Aspekty medyczne przedstawione są w dość rozsądny sposób.

05:27Zadbały o to osoby od konsultacji.

05:30Od przytłaczających pierwszych kroków, zaraz po studiach,

05:33przez procedury związane z obchodami,

05:36czy załatwianiem pewnych spraw,

05:38aż po elementy pracy, jak informowanie rodzin pacjentów o zgonie bliskich.

05:48Pewnie ślizgnęło się tam sporo stereotypów,

05:51tak odnośnie ludzi, jak i samej służby zdrowia,

05:54ale z reguły są one obśmiewane, a nie forsowane i utrwalane.

05:58I tak wiele szpitali dalej używa pagerów.

06:01To nie tak, że to są lata dziewięćdziesiąte.

06:04Podobnie jak z tymi stereotypami,

06:05pojawiają się błędy popełniane przez lekarzy.

06:08Poza doskonałym powodem do żartu i oparcia fabuły odcinka

06:12na choćby zamianie pacjentów,

06:14to całość troszkę uczłowiecza lekarzy,

06:17a patrząc na podejście niektórych,

06:19to dość przydatna cecha serialu.

06:23Na wstępie powiedziałem, że to komediodramat i tak też jest.

06:27Niektóre odcinki potrafią uderzyć nas prosto w czuły punkt

06:31i wywołać nawet pocenie się gałek ocznych.

06:34Czemu aż tak?

06:35Bo nie dość, że pojedynczymi kamerami

06:37i sprawnym montażem twórcy potrafili pokazać kilka trików,

06:41ale i pisząc kolejne odcinki w naprawdę przemyślany sposób,

06:44dostarczali nam te smutne wątki,

06:47biorąc nas czasem z zaskoczenia.

06:49Jeśli dopiszemy do tego bohaterów, których da się polubić

06:57i aktorów, którzy naprawdę dobrze grają,

07:00mamy mieszankę emocjonalno-wybuchową.

07:03No i jak to już bywa w większości wieloodcinkowych serii,

07:09spotkamy tutaj kilka znajomych twarzy.

07:11Brendan Fraser w roli szwagra doktora Coxa,

07:14z którym związany jest bardzo ważny wątek,

07:17mody Ryan Reynolds, pasujący do tego show jak mało kto,

07:20a nawet Michael J. Fox w roli świetnego lekarza Kevina Casey

07:24z ogromną nerwicą natręctw,

07:27którą to podobno dopisano do postaci,

07:29by stanowiła odrobinę lustrzanego odbicia

07:31prawdziwej chorobie Parkinsona,

07:33z którą zmaga się aktor.

07:40Colin Farrell, Matthew Perry, jest ich tam cała masa.

07:44Ważnym elementem jest także muzyka.

07:46Poza moją teorią, że każdy dobry sitcom powinien mieć intro z piosenką,

07:50którą da się zaśpiewać,

07:52to osoby odpowiedzialne za dobór utworów do konkretnych scen w Scrubs

07:56odwaliły kawał dobrej roboty.

07:58Mówię o sobie, bo obsada miała wyraźne pozwolenie

08:01na podrzucanie pomysłów na soundtrack producentom.

08:04Zdarza się nawet, że stanowią one podsumowanie odcinka

08:08lub jego główny motyw,

08:09bo obok bycia prawnikiem, przykładowo Ted,

08:12posiada zespół wykonujący kowery piosenek z reklam czy kreskówek.

08:16Bo w jednym z odcinków pacjentem jest wokalista Man At Work,

08:30Colin Hay, ten od Land of Down and Under.

08:34A i zdarzył się epizod musicalowy

08:36z najbardziej wpadającą w ucho piosenką o męskiej przyjaźni.

08:39No dobra, fani serialu wiedzą, że najbardziej wkręca się akurat ten utwór.

08:48Notabene za odcinek musicalowy dostali nagrodę.

08:53Scrubs nie miało łatwo.

08:55Razem z The Office oberwało mocno strajkiem scenarzystów.

08:59Zmieniało stację, ale udało się jakoś całość zamknąć.

09:02Warto zaznaczyć, że choć mówiłem o dziewięciu sezonach,

09:05to tak naprawdę jest ich osiem.

09:08Po wielu perypetiach bohaterów,

09:10ostatni zbiór epizodów opowiada o niestety nowej ekipie.

09:14Co prawda starzy znajomi nadal pojawiają się od czasu do czasu,

09:18ale dla wielu to już nie było to samo.

09:20Zach Braff, czyli JD, wciąż trzyma się z Donaldem Faisonem,

09:24czyli Terkiem, czego dowodem są ich,

09:26choćby Instagramy pełne dziwnych zdjęć,

09:28czy wspólny podcast Fake Doctors True Friends,

09:32mający być czymś w rodzaju wspominek

09:34i czasem pocieszeniu po niekontynuowaniu serialu.

09:3817 nominacji do Emmy, dwie zdobyte.

09:41Nagroda Humanitas, a do tego świetne recenzje

09:44tak dla aktorów, jak i scenariusza.

09:47Nie ma się co dziwić, że to kawał dobrego serialu,

09:50potrafiącego żonglować tym, co smutne i tym, co zabawne.

09:54Żongluje naprawdę nieźle.

09:55I chyba najważniejsze.

10:01Serial dokonał czegoś wielkiego w mojej opinii.

10:04Nauczył wielu, jak radzić sobie ze śmiertelnością ludzi.

10:08Pokazał całą swoją siłę nawet już w czwartym odcinku pierwszego sezonu.

10:12I chyba nawet polecam zacząć od tego odcinka

10:15i dopiero wrócić do poprzednich.

10:17To tam mamy case study trzech podejść.

10:20Turk boi się więzi emocjonalnej z pacjentami,

10:23traktując ich przedmiotowo.

10:25JD jest zbyt uczuciowy w stosunku do tych pacjentów,

10:28a Elliot jest tak socially awkward,

10:30że przysłanie jej to możliwość podejmowania decyzji.

10:34Na przestrzeni kolejnych minut

10:35obserwujemy zmianę tych postaci i ich podejścia.

10:42Załamania, trudne sytuacje

10:44i naprawdę mocne sceny

10:45oraz finalnie godzenie się z tym,

10:48że trudno o bardziej ulotną rzecz niż życie.

10:53Rolę się odwracają.

10:56To nie lekarz uspokaja pacjenta,

10:58a pacjent lekarza.

11:00To siła tego serialu.

11:01Przedstawienie, że chociaż numerki statystyk,

11:05świetne podejście dają wielką szansę,

11:07to nie są wszystkim,

11:08a pomiędzy tygodniem zabawnych

11:10i świetnie wymyślonych gagów

11:12trafi się jeden zły dzień,

11:14gdy jedyne co słyszysz to ciągły pisk kardiografu.

11:17Trzymajcie się. Cześć.

11:19Nie zapraszaj.

11:21Co?

11:22Nic.

11:23Cześć.

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended