- 2 months ago
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง EP.18| 30 / 10 /2025
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนใหม่
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่.18
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 18 ล่าสุด
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 18 ย้อนหลัง
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนใหม่
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่.18
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 18 ล่าสุด
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 18 ย้อนหลัง
Category
📺
TVTranscript
00:00ส่งปืนฝรั่งไปที่ป้องอุดอนกับปันนาท
00:05เพื่อป้องกันให้พวกจนสีชัย
00:06ฉันจะให้เจ้าเป็นคนคุมปืนไปที่นั่น
00:13คุณพัสมิง
00:14น่ารอมมันอาบอย่าพิจ๊ะค่ะ
00:18พวกมันอยู่หลังสัญญาค์นั่นจ๊ะค่ะ
00:22กูจะละเบิดที่นี่ทั้งหมด
00:24รวมถึงชีวิตของมือ
00:26และกูด้วย
00:27เฮ้ย! เนี่ย คุณเอก!
00:29ไม่คำรู
00:30แล้วเมิดเลยเจ้าค่ะ คุณพี่
00:32ไม่ต้องหวม น้อง
00:39ฉันโมท แต่บอกให้เจ้าดูร่ายขุดเอก
00:41จนลืมไปว่าเจ้าก็อาจตกอยู่ในอาตรรายนึงด้วย
00:43ชีวิงของท่านสำคัญกว่านะเจ้าค่ะ
00:46แยกๆก็ไปตามห้าฟ้องมัน
00:48น้องจะขอสู้ตายร่วมกับคุณพี่เจ้าค่ะ
00:50เฮ้ย ไอ้คุณเอ็ก มีหน้าคำรุ่ม
01:07มึงออกมา
01:08โอ้ยยังไง ทุกมึงก็หนีกูไม่พ้นหรอก
01:20ดาบของมึง ทำอะไรวิชากวงกระผันของกูไม่ได้หรอ
01:42เฮ้ย เจอของดี น่าจะเป็นของหญิงแถวนี้
02:02วันนี้มึงดวงกุฏแล้ว ไม่โจนสีชาย
02:14มึงเอาของโซกับโบพันนี้ มาเล่นงานกูเลย
02:18ก็เหมาะกับโจนกะทาอย่างมัน
02:20เฮ้ย พิดแล้ว
02:38กูหาวิดีป้องกันแล้วดูได้ล่ะ อ่ะโอ้ยงโก
02:42ขอบคุณสิ
02:57มึงคิดจะทำอะไร
03:12กูร่วมมึงมีวิชาโคงกระพันธ์
03:14และกูก็รู้ด้วย
03:15ว่าจิบมองของวิชาโคงกระพันธ์
03:17คือรู้ถวานทั้งเก้า
03:18มึง
03:21อุ้ว
03:23แม้คำด้วย
03:26ตอนนี้
03:29แม้คำด้วย
03:34แม้คำด้วย
03:51คุณพี่
03:56แม้คำด้วย
03:58แม้คำด้วย
03:59แม้คำด้วย
04:01แม้คำด้วย
04:02แม้คำด้วย
04:04แม้ค Gray
04:06แม้คำด้วย
04:22แม้คำด้วย
04:24ขอให้เราสองคนได้เป็นผลเมียร์กันจริงๆ
04:28โดยที่ไม่มีอุบายอะไรทั้งนั้น
04:35เธอค่ะ
04:38เธอชาดน่ามีจริง
04:41ขอให้เราอยู่คู่เคียงกันต่อไป
04:49บุกมึงพร่ำเผอเกินเสร็จแล้วใช่ไหม
04:54แต่อย่าคิดเลยว่าจะได้เกิดใหม่
04:56แล้ววิญญาณของพวกมึง
04:59จะต้องเป็นทาดรับใช้กู
05:12โอ้...จงคลาย
05:20คุณพี่...พ่อมาช่วยเราแล้วซักค่ะ
05:24Wakati
05:2612-7
05:27เกิดว่าต่อ
05:38อะไรว่านั่นอ่ะ
05:40หมอดำ...มันคืออะไร
05:43จัดภาคคี...ของคลังดีร้ายกาดที่สุด
05:48ออกาศที่สุด
05:52หิ่งสู้มันได้ไหม
06:18ออกาศที่สุด
06:48เป็นไปไม่ได้
07:00กูไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้
07:03ข้าววันนี้เธอท่านสีชาย
07:06ไปเธอ
07:08ไปถึง
07:10เข้าสิ
07:25ขอบใจพ่อมากเลยนะจ๊ะ
07:29ถ้าไม่ได้พ่อมาช่วยอ่ะ
07:31ขอบใจพ่อมากเลยนะจ๊ะ
07:38ถ้าไม่ได้พ่อมาช่วย เราสองคนต้องตายน่ะ ๆ
07:41กระผมก็เช่นกันขอรับ รุงหยดช่วยชีวิตกระผมว่าอีกแล้ว
07:46โชคดีที่กระผมเจอคุณพระสมิงกับแม่ผิงก่อน
07:51หรือรีบตามมาช่วยได้ทัน
08:01นี่เป็นดาบอะไรเหรอ กระรับ
08:13มันเป็นดาบสตรหับ
08:16ดาบนี้มันร้ายกาดมาก
08:19มันเป็นสิ่งเดียวที่จะต่อกรกับจักพระอาคีได้
08:23ดูสิ
08:25แม้แต่จักพระอาคียังบินเป็นรอย
08:29จากพระอาคี
08:31กระผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
08:33มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด
08:39ทุกหนึ่งพันปีจะผุดขึ้นมาจากชั้นหิ้นไฟใต้พี่พบ
08:44พอเย็นตัวลงก็จะกลายเป็นท่าที่แข็งและคมที่สุด
08:50ฉันไม่เคยเห็นพ่อเอาออกมาใช้เลย
08:54จากพระอาคียังบินเป็นอิหลี
08:58เขามาสายกันดอกจินแห้งคุ้มยาก
09:02คือของมีค่าควรเมือง
09:04ไฟมีกระสิบบอกไฟเลย
09:08เพราะมันอันตลายครัก
09:10ถึงไม่บอกแล้วผมก็พอดาวได้
09:12ว่าการใช้จากพระอาคียังแต่ละครั้ง
09:14ต้องใช้พลางสูงมาก
09:16นี่ก็เล่นเอาแย่แทบหมดแรงเลยเหมือนกัน
09:22ฉันคงแก่เกินไปแล้ว
09:26คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คุณอื่น
09:30อาจจะเป็นคำดวง
09:34หรืออาจจะเป็นท่านขุ้น
09:36อาจจะเป็นท่านขุ้น
10:00ถ้าอย่างนั้นเกร็บผมขอกราบล่า
10:02เกร็บผมต้องกราบเมืองทุ่งใหญ่ก่อน
10:04เพื่อรายงานให้คุณพระสมิ่ง
10:06เพ่าะ bounces Joy
10:08พ่อจจะ
10:10ฉันว่าเราไปส่งขึ้นพี่
10:12เอ๊ยท่านขุ้นก่อนดีกว่าจ้ะ
10:14ฉันกลัวว่าให้โจนสีชาย
10:16มันจะย้อนกับมาเล่นงานท่านขุ้นอีก
10:20ปะยุด ปะยุด
10:22ครูเจ้า
10:33ได้พักกว่าดีเหมือนกัน
10:36ท่านขุ้นจะว่าอะไรไหม
10:38เธอกับผมจะขอไปพักทีเรือนท่านขุ้นก่อน
10:41แต่ผมยินดีเลยครับ
10:44ครูจ๊ะ จิบน้ำก่อนจ๊ะ จะได้มีแรง
10:52ค่อยๆนะจ๊ะครู
11:03ไปจ๊ะครู
11:05สวยนะพ่อ
11:07หลุ
11:11ไหวบอร์
11:15โอ้ พ่อ
11:23แปะกินหลี
11:25เป็นอย่างซื้อ ซื้อ พอคือบอดสบายขึ้นมาก
11:28พอใส่จับหาอาคี่บอร์ อายอย
11:31เรื่องเก็บปวยนะ มันก็เป็นจังซี่แล้ว
11:34ซึ่งเป็นย้ำใดก็ได้
11:40ยิบ
11:41ยิบ
11:42ยิบ
11:43เจ้าขา
11:45เจ้าขาท่านขุ้น
11:47ไปเตรียมห้องให้ลุ่งหยุดที่
11:49เจ้าขา
11:53ครูจ๊ะ
11:55มาถึงนี้เนื่อย
11:57จิบน้ำสักหน่อยเธอ
12:01อ่า
12:05มัน
12:16จ๊ะ
12:17- ชั้นจะไปหาคุณพระสมิ่งที่สลาวาการก่อนนะ
12:30หร่อนอยู่ดูกับการของพ่อหร่อนเธอ
12:33- คุณพี่เองก็เหนื่อย ไม่พักสักหน่อย เราค่อยไปเหรอเจ้าคะ
12:37- แค่ฉันได้ยินหร่อนเรียกฉันว่าคุณพี่ฉันก็หายเหนื่อยแล้วๆ
12:47แม่คำรวง หนังหน้าด้าน
12:52ไม่ยิสุน
12:54คุณพี่รีบไปถือเจ้าค่ะ
12:57เดี๋ยวทางนี้น้องจัดการเอง
13:00พี่ขุน ฉันไม่คุยกับแม่คำรวง
13:03ฉันอยากให้พี่ขุนบอกแม่คำรวงให้กายจาง
13:05ว่าพี่ขุนรักฉัน แล้วก็ล้ายแม่คำรวงกลับไปซะ
13:08ฉันทำไม่ได้
13:10คุณพี่รีบไปถือเจ้าค่ะ
13:11เดี๋ยวคุณพาสมิ่งเจ้าลอ
13:13ไม่ต้องห่วงทางนี้
13:15น้องกับแม่ยี่สุนจะคุยกันดี ๆ เจ้าค่ะ
13:19พี่ขุน
13:29จะทำอะไรฉัน
13:31ปล่อย
13:32ก็บอกแล้วไง
13:33ว่าจะคุยกันดี ๆ
13:35ทางทั้งที่ความจริง
13:36ฉันอยากจะต่อยหน้าเจ้าใจจากขาด
13:38ก็ลงดูสิ
13:39กูจะให้กองตาเวนจับมึงเข้าตลาง
13:41เจ้าโกหกฉัน บอกว่าได้เสียกับคุณพี่แล้ว
13:45แล้วยังไง จัดได้หรือไม่ได้ มันก็ไม่เกี่ยวเลยกับมึง
13:49กูกับพี่คุณรักกันมาก่อน มึงมาทีหลังแล้วก็มาแย้งเขาไป
13:52แล้วแบบนี้ จะให้กูญาติดีกับมึงได้ยังไง
13:55โกหกฉันอีกแล้วนะ
13:59โกหกอะไร
14:00ว่าฉันแย้งคุณพี่มาจากเจ้า
14:03ทางนั้นที่ความจริง
14:17ฉันจะต่อยที่หน้าแหกไปตลอดชีวิตเลย
14:22ขออีกüler
14:24เอาอย่างนี้atter
14:28รอคุณพี่กลับมา เราค่อยถามเจ้าตัว
14:31ถ้าคุณพี่บอกว่าคุณพี่รักเจ้า
14:33ถ้าฉันไม่แย่ง ฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง
14:36แต่ถ้าคุณพี่บอกว่าคุณพี่ไม่ได้คิดอะไรกับเจ้า
14:39เจ้าก็ต้องไป
14:40ตกลงไหม
14:41ไม่
14:42ไม่ว่าเพราะคุณจะปอบยังไง
14:44ของก็จะต้องเป็นเบียร์เพื่อกคุณเพียงคนเดียว
15:00ทiev.. คุณมาขอภพ.. ขอรับ
15:02ให้เข้ามาได้
15:04ขอรับ
15:09เชื่อขอรับ
15:19อะไรอ่ะ
15:21นี่มันเกิดอะไรขึ้น
15:22ท่านขุนอย่าได้ขัดเกินขอรับ
15:26เจ้ากล้ามากที่กลับมาหาฉัน
15:28คิดว่าฉันโง่มากหรือไง
15:30ไม่ทำอะไรขึ้นขอรับ
15:32เจ้าหลอกเอาปืนฝลังไปให้โจนสีช้าย
15:35เจ้าเป็นกระบบน
15:39ลึกไม่ถึงแล้วสิ
15:41ว่าเราจะกระชากหน้ากาคนดีของเจ้า
15:44ได้รวดเร็วบ้าทนี้
15:46พูดอะไรกัน
15:47ฉันไม่รู้เรื่อง
15:48ปืนฝลังอยู่ที่ไหน
15:53ฉันก็ besserมาลายงานคุณพระสมิง
15:55ครบปืนของเรา
15:57ถูกไอพวกโจนสีช้ายป้นไปขอรับ
15:59ใช้ป้ดNGล่อไป、ขอดัง
16:01ป้ดườngไม่ได้ยังไง
16:02ในเมื่อเส้นทางและเวลาขนส่ง คืน
16:04เป็นความรับสุดยอด
16:07ฉันไม่รู้
16:09ฉันรู้แค่ว่ามันใช้อาคม
16:11เจ้า見ยมพยายามี่ล่ะ
16:13เหลือแค่ฉันคุณณ์ เหลือ Artации R Stay helfen
16:19พอได้แล้วคุณเอง
16:21เจ้าโกหก นี่บาทสบมาก
16:23ก็ต้องผมพูดความจริง
16:24ไอกับบทมากถัง
16:26ฉันจะบอกให้ว่าความจริงมันคืออะไร
16:29เอาตัวมันมา
16:38เมื่อตอนสาย
16:40มีคนจะขโมยกันศูนย์ปืนฝรั่ง
16:42การผมรู้ตัว
16:44จะไม่จับมันก่อน
16:48มันคือพวกโจนสีชาย
16:56มึงรู้ที่เก็บกระสูดได้อย่ Tool ใช่ไหว
16:58คุณเองเป็นคนบอกกู
17:02บอกเมื่อหละ
17:04เมื่อวันคุณเองเอ่าปืนฝรั่งไปส่งตามที่ตกลงกัน
17:08ท่านสีชายอยากได้สุนย์เพิ่ม
17:10คุณเองได้บอกที่เก็บกระสุน
17:12กูริบุกไม่เอามา
17:14นี่มึงกล้าโโหกหรือ
17:162020 maintained
17:18มึงทำคุณเอง不管กูไม่พูดจริงหรือเปล่า
17:20เอาไอ้โจนนี่ไปข้างคุก
17:23คุณพระสมิ่ง
17:27มันใส่ไลก์กับผมขอรับ
17:29คุณเอกอิทธิริษ์ผู้ชลาดปาดเตื้อง
17:35แต่พอโดนจับค่านั่งค่าของ
17:38กลับมีปัญญาแก้ตัวแค่นี้เองหรือ
17:41กรับผมไม่ได้โกหกขอรับ
17:45นี่ไม่ใช่ความจริง
17:46เอาตัวคุณเอกไปข้างคุก
17:50คุณพระสมิ่งกับผมพูดความจริงขอรับ
17:54คุณพระสมิ่งมีคนใส่ไลก์กับผม
17:56คุณพระสมิ่งมันปัญนำผม
17:58คุณพระสมิ่ง
18:20ชิสุด ยิสุด ลูกรู้เริ่มแล้วยัง
18:26เกิดอะไรขึ้นจับความคุณแม่
18:28พ่อเอกถูกจับข้อหากบท
18:30ตอนนี้โดนลงโทษเอาไปขางคุกแล้ว
18:32ขางคุก
18:35อะไรนะเจ้าคะ
18:38อะไรนะเจ้าคะ พี่ขุณเป็นกำบท
18:50ตอนนี้พ่อเอกเป็นตัวเสนียด
18:52อยู่ใกล้มีแต่นำความเดือดร้อนมาให้
18:54แล้วยังไงเจ้าคะ
18:56คุณแม่จะให้ลูกเป็นเลือกกับพี่ขุณอีกหรอเจ้าคะ
18:58แม่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงนะ
19:00ตอนนี้ลูกต้องตั้งสติ
19:02แล้วลองคิดให้ดีว่า
19:04อะไรคุ้ม อะไรไม่คุ้ม
19:06พ่อเอกโดนข้อหาว่าเป็นกระบท
19:08ไม่เพียงแค่โดนถอดยดถอดตำแหน่ง
19:10แต่ว่าจะโดนลิบเรือน
19:12ลิบเรือกสูนไร้นา
19:14ได้น่า ลิฟ์ทรัพย์สมบัติด้วย
19:18เพราะงั้น พี่ขุนก็ไม่เหลืออะไรแล้วสิ
19:21ไม่ใช่แค่นั้น ถ้าหากว่าคุณพระสมิงโกรธ
19:24ก็อาจจะโดนสั่งประหารชีวิตเจ็ดชั่วโคตร
19:27แต่ที่แม่กลัว กลัวว่าจะลามมาถึงเรา
19:30ว่าเป็นพวกเดียวกับกระบท
19:44อันกระบทยังไม่ฟืนอีกหรอ
19:47ยังขอรับ
20:11ฟืนแล้วหรอ
20:14คุณเอกอิทธิลิก
20:16เสียแรงที่ฉันไว้ใจเจ้า
20:20หมู่บุญชายไปหรอข้างนอก
20:22ฉันจะสอบส่วนคุณเอกด้วยตัวฉันเอง
20:25ขอรับ
20:38คุณพระสมิงจะประหารกับผมก็ได้นะขอรับ
20:42แต่นให้ปรู
20:44ไว้ชีวิตคุณพ่อของกระผมด้วยขอรับ
20:46คุณพ่อของกระผมด้วยขอรับ
20:48แกนี้ลำบากนี่ไง
20:54ความจริง
20:56คุณพ่อขนาดนี้มีพรุทมากมาย
21:00ความจริง คดีนี้มีพิลุษมากมาย
21:10นี่หมายความว่า
21:15ใช่
21:16ฉันเคยบอกเจ้าแล้วไม่ใช่เหรอ
21:20ว่าฉันชื่อใจเจ้า
21:22โค่นะ
21:24แต่ที่ฉันต้องมาบอกเนี่ย
21:27เพราะกลัวเจ้าจะน้อยใจสะก่อน
21:29ที่โดนฉันลงโทษ
21:34ทั้งหมดนี่คุณพ่อสมิงและระคลตบต tãoอื่นอยู่
21:37ใช่
21:39ตอนนี้ฉัน�วางเยอะไปล่ะ
21:41รอตัวคนร้ายมากินเยอะ
21:43เพียงแต่ไม่รู้มือไหร่
21:45อย่างนั้นเราต้องหาเหตุรวงมันให้มันตายใจ
21:48แล้วเเผยไปยุดออกมา
21:54ข้อไม่ได้
21:55ข้าบอกว่าข้อไม่ได้ไง
21:57หรีกไว้นะหมู
21:58ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน
22:00แม่คำรุงมาก
22:02ถ้าจะยุ่งนะ
22:04ฉันไปดูเอง
22:10นี่มันเรื่องอะไรกัน
22:12เข้าไม่ได้
22:14ห้ามเข้า
22:16แม่คำรุงเข้าไปได้เลย
22:18ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ ถอยไป
22:22เฮ้ย
22:24นี่กบเมืองนะ
22:26ในที่ใครคิดอยากจะเข้ามาก็เข้ามาได้
22:29แม่คำดัวมาก่อนก็พูดก่อน
22:31ฉันขอพูดก่อนเจ้าค่ะ
22:33ฉันจะมายืนยันกับคุณพระสมิง
22:35ว่าฉันกับคุณเอกอีกทีริษ
22:37เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย
22:39ฮะ
22:41คนชอบเข้าใจผิดเรื่องฉันกับคุณเอก
22:43ฉันเลยต้องมายืนยันได้ตัวเอง
22:45ขอย้ำอีกครั้งนะเจ้าค่ะ
22:47ว่าฉันกับคุณเอกอีกทีริษย์ ไม่ได้มีความสำพันธรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
23:17และฉันจะมาเอาเรื่องคุณพลาสมี
23:21ตอนนี้ฉันลักษาการเจ้าเมืองก็เหมือนเป็นเจ้าเมือง
23:24ถ้าเจ้าดะว่าอะไรฉันแล้วก็
23:26เจ้าจะโดลงโทษ
23:28จะโดลอะไรก็โดเลยเจ้าค่ะ
23:30คุณพี่ทุ่มเทศทำงานหนักเพื่อเมืองทุ่งใหญ่
23:32สมกับตำแหน่งคุณนาง
23:34ทั้งยังจงหลักผักดี
23:35ทำงานอดตารับขับตานอน
23:37เสียงเป็นเสียง แต่ก็ไม่รู้กี่ครั้งกอร์กี่ครั้ง
23:39ท่านเป็นเจ้าไหนภุรธี formal teacher
23:41ท่านที่จะ เช�vietชู กลับมาก่าโทษทำลายเขา
23:44senza ท่านเป็นเจ้าเมือง
23:46ที่ใช้ไม่ได้เลย จ้าค่ะ
23:48ไม่คำดวง...
23:49จุดเนี่ย
23:51ไม่อยู่ จ๊าค่ะ
23:52ตอนนี้อัล 으�好不好
23:55ถ้าท่านอย่างมีส prescription
23:57ยังมีสติปัญญาอยู่
23:58ก็ปล่อยขุณพี่เดี๋ยวนี้
24:00จะให้ปล่อยให้ง่ายได้อีกไง
24:02ตอนนี้คุณเอกมีโทษฐานเป็นกระบท
24:04ทำไม่ปล่อย
24:09หยุด
24:10หยุดนะแม่คำดวง
24:11ฉันบอกให้หยุด
24:13ส่งมีดมา
24:15ส่งมีดมา
24:23โม่
24:30เจ้าวู้ว่ามากแม่คำดวง
24:32ต่อให้เป็นเมียคุณเอกก็เถอะ
24:34แต่ก็ไม่ต้องทำประขนาดนี้
24:36ท่านเขาใจผิดแล้ว
24:39ผิดต้องไหน
24:41ฉันไม่ได้ทำเพราะว่าฉันเป็นเมียคุณพี่
24:44แต่ฉันทำเพราะว่าฉันเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเขา
24:47ฉันเห็นว่าเขาคิดถึงบ้านเมืองตลอดเวลา
24:51ฉันเห็นเขาทุกยากลำบากด้วยตาของฉันเอง
24:54ฉันเอง คุณพี่จงหลักพักดีต่อบ้านเมืองนี้
24:58ฉันขอยืนยันด้วยชีวิตของฉัน
25:01แต่ถ้าท่านจะไม่ปล่อยตัวคุณพี่
25:03ก็ตัดหัวฉันไม่พร้อมกับเขาเลย
25:07แม่คำดวง
25:10รอนกลับบ้านไปซะ
25:11เชื่อฉันเถอะ
25:13คุณพี่
25:15น้องสาบ้านกับคุณพี่แล้ว
25:17ถ้าต้องตาย
25:18น้องจะตายไปกับคุณพี่
25:24เวลาสอบป่าคำก****
25:27มันโฮนหลายทางรุนมากนะ
25:29เจ้าคิดดีแล้วหรือ
25:31ที่จะร่วมหัวจมáp ท้ายกับข benz
25:34เจ้าค่ะ
25:35ความจริงก็คือความจริง
25:37คุณพี่เป็นขุนนางที่ดี
25:41ส่วนท่านคือเจ้าเมืองที่ไม่ดีเรื่อง
25:45ฉันขอเตือน สติเจ้า
25:47ดाเจ้าเมืองมีโทษถึงตาย
25:49ทำได้มีอะไรเกี่ยวข้างด้วย ซักขอลานะเถอะค่ะ
25:55ไม่ทำดู
26:00เอาอ้าอีสองตัวนี้ไปตัดหัว
26:02ขอละ
26:19อัยศ อัยศ
26:40เป็นอย่าง เด็กก็เป็นสีม่วง
26:44ท่าท่างจะถึกยาพิศ
26:45อย่าพงยาพิศอะไรกัน อาย้อยก็พูดไปเรื่อย
26:56อัยศ อัยศ
27:07อัยศ อัยศ
27:15อัยศ
27:19สตายของพ่อรายงานมาว่า
27:22คุณพะสมิง
27:24สั่งประหาร
27:25คุณเอกับอีนางคำตวงรับ
27:28จริงหรือขอรับ
27:31ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น
27:33ยังไง คุณพะสมิงกับคุณเอก็เป็นเพื่อนรักกัน
27:37ไม่น่าจะสั่งประหารง่ายขนาดนี้
27:40อีนางคำตวงบกไปที่กลมเมือง
27:42ด่าคุณพะสมิง สาเสียทีเสีย
27:55ไม่รู้จะว่าอย่างไรล่ะ
27:58เซนที่ได้
28:00ไม่ได้เห็นไอ้ขุนเอกตายด้วยตาก核ผมเอง
28:03ยังไงมันก็ตายไปแล้ว
28:06เจ้าออกทีหน้าคุณเอกเลยละ
28:10ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
28:14ถ้าอย่างνั้น
28:15ก็ผมว่าเราไม่มีอะไรต้องรังเรา
28:17หนูลี่ไปเอาไงที่ช้อน
28:18แล้วหนีก็เตอรับ
28:25มีความขึ้นไหวแล้วหรอ?
28:27เจ้าค่ะ
28:28สองพ่อลูกนั่นคุดของบางอย่างที่เก็บซ่อนเอาไว้
28:31พร้อมสัมภาราเตรียมออกจากมือเจ้าค่ะ
28:33ขอบใจมากนะ แม่พิง
28:35เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วเจ้าค่ะ
28:55จะไปไหนคุณพ่อเมก คุณเม้น
29:04ไม่ใช่ธุรักโรงการอะไรของเจ้า
29:06ใครว่าล่ะ ธุรักของฉันก็คือมาหยุดพวกเจ้า
29:11หมายความว่าอย่างไร
29:13พวกเจ้าสองคนถูกจับแล้ว
29:20แล้วคุณพ่าช่วยมาจับฉันเรื่องอะไร
29:22ตามฉันไป เดี๋ยวก็รู้เอง
29:42ฉันกับลูกกำลังจะไปหายาต
29:44คุณพ่าช่วยทำแบบนี้
29:46วังว่าจะมีเหตุผลที่ดีพอนะ
29:48ต่อให้เป็นคำสั่งของเจ้ามือกับเธอ
29:54คุณพ่าเมกไม่ต้องห่วง
29:56ฉันไม่ตามไปจับคุณพ่าเมกมาเล่นๆ หรอก
29:59เรามาตามที่มึงให้กัน
30:01เรามาตามที่มึงให้กัน
30:05คุณพ่าเมนจ้างกับผมให้คอยสอดแนม
30:07ถ้ามีการเคลื่อนยายปืนฝรั่ง
30:09ให้รีบรายงานขอรับ
30:11มันจะขนไปที่ไหน
30:12คุณพ่าเมนจ้างกับผม
30:13ให้คอยสอดแนม
30:15เรามาตามที่มึงให้กัน
30:21หมุนเว้นจ้างกับผมให้คอยสอดแนม
30:26ถ้ามีการเคลื่นยายปืนฝรั่ง
30:29ให้รีบรายงานขอรับ
30:32มันจะขนไปที่ไหน
30:35ปืนฝรั่งจะถูกส่งไปที่ป้อมบุดอนกับประนาสขอรับ
30:38ขอบใจมาก
30:45เรามาตามที่มึงสารภาพ
30:59คุณเม้นกับท่านสีชาให้ค่าเข้าเมืองมา
31:02ทำทีไม่เปิดกระสุนปืนเพื่อให้โดนจับ
31:05และให้การใส่ร้ายว่าคุณเองเป็นคนบวงการ
31:10แล้วเมื่อไม่กลัวตายหรอ
31:15คุณไม่รับบากว่าโทษค่าเข้าติดคุก
31:17พอท่านสีชายป้นเมืองได้แล้ว
31:20ค่าก็จะบอดภัย
31:21แล้วบอกเมืองจะนวน 20 ชั่งเป็นค่าตอบแทน
31:24ใส่ร้ายกันอยากต่ำช้าที่สุด
31:30กรับผมไม่ถึงคุณน่างของเมืองทุ่งใหญ่
31:33จะครบกับโจนทรยศบ้านเมืองของตัวเองไปเพื่ออะไร
31:37อาจจะเพื่อของพวกนี้ก็ได้
31:44แวนนี้เป็นสมบัติของพระหยาติเจ็ต
32:00อดีตเจ้าเมืองที่โดนพวกไอจนสีชายมันปล้นค่า
32:04มาสิบกว่าปีที่แล้ว
32:07ของชินนี้มาอยู่ที่ขุนเม้นได้อย่างไร
32:11รับผมไม่รู้
32:13มีคนนำมาขายก็ผม
32:15รับผมไม่ได้ตัวสอบที่มาที่ไป
32:19แล้วทองคำแท่งพวกนี้ล่ะ
32:34มีตราเมืองประทรับ
32:38ของแบบนี้ซื้อขายกันไม่ได้อยู่แล้ว
32:41ขุนเม้นจะแก้ต่างไว้อย่างไร
32:45ขุนเม้นเม้นเม้นเมือง
32:47พระเมษสวรรพันแสง
32:49เจ้าต่อพ่าลูกยังกล้าปากแคงอีกเหรอ
32:53หลักฐานก็มัดตัวขนาดนี้แล้ว
32:56ยังกล้าปากแคงอีกเหรอ
32:58หลักฐานก็มัดตัวขนาดนี้แล้ว
33:14เฮ้อ ใช่
33:16กรับผมสมคบกับโจนสีชาย
33:19แต่ยังน้อยกับผมก็ได้ความสะใจ
33:22สะใจที่ได้เห็นคุณพระสมินสั่งค่าขุนเอกเพื่อนรักของท่าน
33:29เมืองนี้หาดขุนเอกไปสักคนหนึ่ง
33:31ก็ไม่มีทางต้านทานโจนสีชายได้หรอก
33:40สะใจ
33:44เจ้าแค้นับอะไรขุนเอกนักนา
33:47ก็ผมเกียกที่หน้า
33:52ที่เจ้าอยู่ไม่ตาย
33:55ฉันไม่รู้ทำไมคุณไม่ถึงเกลียดทางฉันนะ
33:58แต่เกลียดฉันก็เล่นงานแค่ฉัน
34:00ไม่รู้ทำไมคุณไม่ถึงเกลียดทางฉันนะ
34:03แต่เกลียดฉันก็เล่นงานแค่ฉัน
34:06ไม่รู้ทำไมคุณไม่ถึงเกลียดทางฉันนะ
34:08แต่เกลียดฉันก็เล่นงานแค่ฉัน
34:10ไม่เห็นต้องทำลายบ้านเมืองเลย
34:12ทำดีได้ดี
34:14ทำชั่วได้ชั่ว
34:16โทษตัวเองถึงคุณไม่
34:18ก็เล่นงานแค่ฉัน
34:22ไม่เห็นต้องทำลายบ้านเมืองเลย
34:27อีกคุณเอง
34:31เดี๋ยวพวกท่านวางกำดักล่อค่ะ
34:33บัดส้น
34:35ทำดีได้ดี
34:37ทำชั่วได้ชั่ว
34:39โทษตัวเองเธอคุณไม่
34:45คุณเอง
34:47บ้างกำกับ
34:48โทษตัวเอง
34:50ขอบคุณ
34:53โทษตัวเอง
34:56ชันขอโทษนะเจ้าคะ
35:09ที่วุวาม
35:11ฉันขอโทษนะเจ้าคะ
35:15ที่วุวาม หยาบคาย สามหาว
35:19ล่วงเกินท่านเจ้าเมืองขนาดนี้
35:21เอาเธอ
35:24ฉันยกโทษให้
35:26อีกอย่างการที่แม่คำดวงถีบฉัน
35:29มันก็เข้าทางแผนการที่ฉันวางไว้พอดี
35:32ฉันมีงานต้องทำ
35:36ต่ำสบายนะ
35:37ขอแล้ว
35:40เจ้าค่ะ
35:56ตอนแรกฉันนึกว่าหล่อนจะกโรดฉันจะอีก
35:58ที่ฉันลอกหล่อนว่าฉันโดดลงอายา
36:01โกรดสิเจ้าคะ
36:03แล้วคุณพี่ก็ปล่อยให้น้องอารวาดเป็นผีบ้าดโดยเมื่อบอกอะไรเจ้าคำ
36:07ฉันก็โทษหล่อนนะไม่คำดวง
36:10ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ
36:12พอได้รู้ความจริงว่าคุณพี่ไม่โดนโทษอะไร
36:15นองก็ดีใจที่สุดแล้ว
36:17ฉันโชคดีนะก็ได้หล่อนว่าเป็นเมีย
36:24ฉันชื่อแล้วว่าผมได้คิดมีจริง
36:30ฉันแน่คุณเอกอิทธิริต
36:45เรื่องผัวเมียเนี่ยมันก็เป็นแค่อุบายข้ออ้าง
36:48ที่ทำให้คุณพี่ทำงานซื้อปืนต่อจนสำเร็จ
36:51เกี่ยวอะไรกับพรมณีคิดเจ้าค่ะ
36:54แต่ถ้าเกิดว่าเราเป็นพรมณ์เมียกันจริง ๆ ล่ะ
37:01คุณพี่...ว่ายังไงนะเจ้าค่ะ
37:08ฉันตั้งใจว่ากลับถึงเรื่อน
37:11ฉันจะไปสู่ขอล่อนกับรุงยด
37:14แม่คําดวง
37:17เกิดอะไรขึ้นกับน้องเจ้าค่ะ
37:21แม่คําดวง
37:40เกิดอะไรขึ้นกับน้องเจ้าค่ะ
37:44หล่อนเป็นรุมไปนะ
37:45โอ้...
37:51น้องจำได้แล้ว
37:53เมื่อกี้น้องฝั่นประหลาด
37:56ฝั่นว่าคุณพี่จะมาสู่ขอน้อง
38:01หล่อนไม่ได้ฝั่น
38:04มันเป็นเรื่องจริง
38:06ฉันอยากได้หล่อนเป็นเมียจริง ๆ
38:10ฝัน คอยฝัน
38:16เฮ้ย...
38:18นี่จริง...
38:19ไม่ใช่เรื่องจริง
38:21จริง...
38:23มันเป็นเรื่องจริง
38:28จะจริงได้ยังไงเจ้าคะ
38:30ในเมื่อคําว่ารัก
38:32น้องก็ยังไม่เคยได้เห็นจากป่าคุณพี่เลยสักคํา
38:35ก็กอดหน้านี้
38:39ฉันไม่รู้ใจตัวเอง
38:42แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้แล้ว
38:45ว่าในใจของฉัน
38:47มีแค่หล่อนเป็นคนเดียว
38:49มีแค่หล่อนเป็นคนเดียว
38:52ลอบเกินคงไม่ได้ลาย
38:54เอาอายหัวใจ
38:56ความรักมันไม่เคยรวม
38:58ไม่ทำร้ายใคร
39:00รักที่เกล่นจริง
39:03ไม่คำดวง
39:05ฉันกว่ารักครั้งใดได้
39:08ฉัน...
39:10ฉัน...
39:12ฉัน...
39:14ท่านขุนเจ้าขา ท่านขุน
39:18เข้ามา
39:21ท่านขุนเจ้าขา
39:23คุณดายเจ้าขา
39:24มีอะไรหยิบ
39:26คุณหยดเจ้าขา คุณหยด
39:33อายศ
39:35อายศ
39:36พ่อ...
39:38พ่ออายศ
39:40เธอเป็นอะไร
39:41โค่เจ้าqualified เป็นไงบ้านขอรั lihat
39:43โหจะยิบógป Steon
39:44เต้า
39:46แต่อีกจากน้อย
39:47ก็กลับมามีร่มหายใจคือเก้า
39:50แต่เต้นคอยแห้ง
39:52เป็นนี้หลัง
39:53อี่พ่อก็เป็นจำสี่
39:54เบ่งหูหญิ leather
39:57ポอเจ้антเจ้าน่ะ
40:06อาการประหลาดมาก
40:23ฉันเดี๋ยวเขาไม่เคยเจอคนป่วยแบบนี้มาก่อน
40:25หรือว่าจะไม่ใช่รูปใครเจ็บ
40:31คุณพี่หมายความว่ายังไงเจ้าคะ
40:34ฉันจะรีบไปนิมวนหลงพ่อมา
40:37อาการแบบนี้
41:02ไม่ใช่โดนผีร้ายอะไรเข้าสิ่งรัก
41:05แต่เป็นโรคอะไรอาตมาก็ไม่รู้
41:09เราจะเอายังไงกันต่อดีเจ้าค่ะคุณพี่
41:13มันสงบใจไปก่อนนะ
41:17ตราบใดที่ลุงหยดยังหายใจ
41:19เราก็ยังเพิ่งยอมแพ้
41:21ฉันชื่อว่าต้องมีวิธีลักษาลุงหยดได้แน่ๆ
41:24หมายาที่เก่งเก่งก็ยังมีแม่ชีนกวัดท้ายกอบ
41:28ครูแสงหมอเทวดา
41:30ส่วนเรื่องคุณใสนะ
41:33บ้างที่ยมหยดนี้อาจจะโดนลวมเพลมพัด
41:38คุณใสเข้าตัวก็เป็นได้
41:40ต้องไปหาผู้รู้ในทางนั้นนะ
41:43ขอรับตรงพ่อ
41:45อาจจะมาขอตัวละ
41:47นั่นเดี๋ยวคอยไปส่งของพ่อเอง
42:02พ่อ
42:06พ่ออยากเป็นอะไรนะ
42:13เราไม่ต้องห่วงนะ
42:15ฉันจะสั่งให้คนไปตามหาคนเก่งเก่งมาดูออการลุงหยด
42:20ฉันเชื่อว่าต้องมีสักคนที่ช่วยลุงหยดได้
42:24ขอบใส่คุณพี่มากนะตัวค่ะ
42:29เราทำใส่ดีๆนะ
42:32อย่าพูดมองในแน่ร้าย
42:43แม่คำดวง
42:58อาการลุงเก็บเป็นยังไงบ้าง
43:00แม่คำดวง
43:06อาการลุงเก็บเป็นยังไงบ้าง
43:17ขอเสียแล้วทุกคน
43:19ฉันเสียใจได้นะ
43:37เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ
43:42ฉันรัก
43:46แล้วก็เขารบลุงหยดเหมือนพ่อของฉัน
43:53ฉันจะจัดการเรื่องท่านอย่างดีที่สุด
44:03แต่เราต้องเข้มแผงไว้นะ
44:07ลุงหยดจะได้จากไปอย่างไม่ต้องห่วงอะไร
44:16ลุงหยด
44:17ฉันขอให้รู้
44:31ลุงหยด
44:32ฉันขอให้รู้
44:33ฉันขอให้รู้
44:46ลุงหยดยังหายใจอยู่
45:01แต่เราเบาเต็มที
45:03จริงด้วย
45:04พ่อยังมีลำหายใจยังจริงด้วย
45:07จริงด้วย
45:10พ่อยังมีลำหายใจจริงจริงด้วย
45:12กันยอย
45:16อีหลี
45:17มาสับบาลได้
45:18เมื่อ enhance Arnold
45:20นื่อก่อน
45:22อิพอกับเป็นจังสีเงิ щоนึงแล้ว
45:23แม่นๆ
45:24เพ Era conceiveする
45:26Gian Lazy
45:27ยัง open
45:28AAAA
45:29ลุงหายใจ
45:30declined
45:32ิ่ง Otherwise
45:33Merci
45:34นั่ว...
45:38ที่เป็นพิษแม่งรับ
45:40พิษแม่งรับ
45:42บักขาม
45:43บักขามยุสัย
45:46จริงสิ ฉันไม่เห็นในขามเลย
45:49ใช่
45:50พี่ขามหายไปตั้งแต่มะวานแล้ว
45:53บักขาม
45:59พิษแม่งรับ
46:00เป็นพิษของพวกเช้าเขาลึกรับ
46:02บมิฐหุูจักดอก
46:05เป็นยาพิษ
46:06บอมีรสบรวมีสีบอมีกลิน
46:08พิษของมัน
46:09เท鬱ให้คนกึงเป็นต Highway
46:11มีล่มหายใจแน่
46:13เป็นอยู่สองสำเมอstars
46:15Express
46:19เป็นชาวendaอลุปมาก
46:21ห buscando 2023
46:27xi ว่าง zienอ linguistic
46:29มันก็มีเหตุผล ที่ให้มันลงมือ
46:32เหลืองอียัง
46:33อีพอเหตุอียัง ให้เอขัมแค่นใจกันดอกกะเดือ
46:42เกี่ยวกับฉัน
46:48จากพระอาคี
46:50กระบบผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
46:53มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด
46:56ฉันคงแกเกินไปแล้ว
46:59คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คนอื่น
47:03อาจจะเป็นคำดวง
47:07หรืออาจจะเป็นท่านขุ้น
47:16อายศเวาจังสั้น บะขามมันก็เลยแค้นอายศ
47:26คุณพี่จะไปไหนเจ้าคะ
47:27ฉันจะไปตามหาในขาม
47:30ในขามเป็นคนเดียวที่รู้จักพิดแมงหลับ
47:33มุ่มวานตอนเย็นในขามน่าจะออกไปไม่ทันประตูเมืองปิด
47:37ตอนนี้น่าจะยังอยู่ในเมือง
47:38เปิดประตูเมือง
47:39เปิดประตูเมือง
47:40เปิดประตูเมือง
47:41เปิดประตูเมือง
47:42ประตูเมือง
47:44เปิดประตูเมือง
47:45เกิดก่อน
47:46เป็นประตูเมืองก่อน
47:48เปิดประตูเมือง
47:50เตอรับ
47:52หยุดก่อน
47:58เป็นประตูเมืองก่อน
48:00ฉันไม่จับคนไล้
48:02เป็นคำสั่งของท่านขุน
48:04หรือคำสั่งของท่านเจ้าเมืองขอรับ
48:06เป็นคำสั่งของฉันเอง
48:08แต่ลองนี้ต้องเป็นคำสั่งของท่านเจ้าเมือง
48:10ท่านขุนสั่งไม่ได้
48:12มันผิดกฎ
48:14ทำตามที่ฉันบอก
48:16ไม่เกิดขึ้น ฉันรับพิชอบเอง
48:18ท่านขุน
48:19แต่เรื่องนี้โทษโบยร้อยไม้เลยนะขอรับ
48:21ฉันยอบ
48:22แต่ฉันจะปล่อยให้คนร้ายออกไปไม่ได้เด็กครับ
48:29ปิดประตูเมือง
48:39มึง
48:40ไอ้ขุนที่เอง
48:46แม่ยิสุน ยิสุน
48:52แม่เพิ่งได้ข่าวพ่อเอกจากที่ตลาดเลยรีบอ่ะบอกลูก
48:56เรื่องที่พี่คุณทุกสั่งประหารเหรอเจ้าคะ
48:58นั่นไม่ใช่เรื่องจริง
49:00เราเรื่องจริงมันคืออะไรเจ้าคะ
49:02ที่เขาว่าพ่อเอกทำความผิดใหญ่หลวงน่ะ
49:05มันเป็นแค่อุบายลอกจับคนร้าย
49:10ตอนนี้นะพ่อเอกได้ความดีความชอบ
49:12ความดีความชอบ อาจได้เลื่อนขั้นเป็นถึงประยาก็ได้
49:18นี่ ลูกตัดสินใส่ผิดแล้วเหรอเนี่ย
49:42กรับผมขอโทษขอรับ
49:51เป็นพอกรับผม รุงหยดถึงได้เป็นแบบนี้
49:57เพราะเรื่องของกรับผมกับแม่คำดวง
50:00ได้ทำให้ในขามกรวดแค้นรุงหยด
50:03ถ้าเกิดไม่มีกรับผมสักคน
50:09เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้
50:15กรับผมจะตามในขามกลับมา
50:17ให้เขาถอนพิดให้กับรุง
50:19และหวังว่ารุงจะยกโทษให้เขา
50:26หลังจากนั้น
50:29กรับผมขอให้รุง
50:32ไม่ขาม
50:36ไม่คำดวง
50:39กลับไปอยู่กันเหมือนเดิม
50:41ก่อนที่จะรู้จักกับกรับผม
50:57กรับผมจะทำให้ได้
51:01ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
51:03สายเกิด
51:17แค่ไหม
51:47เฮ้ย ถูกด้วย
51:50เฮ้ย ถูกด้วย
52:03ผู้ส่งสัญญาณว่าเจอตัวในขาบแล้ว
52:05ฉันจะไปตามตัวในขาบ
52:07ขอรับ
52:09อาย้อย อายคุณที่เผ้าไปสัย
52:18ไปตามบาขว brauchen
52:20ห่อย! เป็นยังพี่บาบอกคอย
52:24หรือว่า...
52:26ควายยัง
52:28หรือว่าไอคุณสิ่งขาบไอข่า
52:31เป็นยังคืออกหมดแบบนั้น
52:33คุณเพื่อนเบิด besoin
52:35อ่าว่า when i return
52:37เกรฐนะ ท่านคุณหู้สึกผิตตัวพอเจา
52:41chipmix ไม่ได้ฟังให้ครอมมาจากไหน
52:44อาจายีกท่านคุณเว่าก็อายธ
52:46ท่านคุณหู้สึกผิต ที่เป็นต้นเหตุเร็จให้พอเจา勝่าฟ่วยกับสาย
52:57ไอ้คามมาหลบอยู่ในวัด
52:59ค ft. เพราะผม ให้ลูกน้องจับตาดูอยู่
53:01ไม่อยากเอาช้าบ้านแตกตื่นขอรับ
53:03ดีแล้ว
53:04ฉันจะเข้าไปหาในขาม แป้องนี้ ถ้าเกิดใครเจอในขาม ห้ามทําลายเค้าเด็กขาด
53:09เข้าใจไหม ขอら Folks
53:15เดี๋ยวเจ้าค่ะคุณพี่
53:18ไม่คำดวง
53:20น้ortaรูarasนะ idee descendants ว่าคุณพี่คิดจะทำอะไร
53:24คุณพี่คิดจะให้พ่อกับพี่ขามคืนดีกัน
53:27แล้วให้พ่อยกน้องให้พี่ขาม
53:30ใช่เม knowing
53:31ใช่
53:36คุณพี่เห็นน้องเป็นอะไรเจ้า kah?
53:41นึกจะยกให้ไข Pedro
53:43ก็ยกให้ง่ายๆ อย่างนั้นเลยหรอกเจ้า chi?
53:46ฉันไม่ได้คุณจะฝืนใจหล่อนขนาดนั้น
53:48ถ้าหล่อนไม่อยากไปก็ไม่ได้บังครับ
53:51คุณพี่โทษตัวเอง
53:53ว่าเป็นสาเหตุ ambitionsที่ทำให้พ่อน้องถูกวางยาพิษย์
53:55ก็ใช่ไง. ฉันเป็นต้นเหตุ
54:00คุณพี่ดูถุกน้ำใจพ่อน้องเกินไป
54:04พ่อน้องทั้งรัก
54:05ทั้งเองดูคุณพี่อย่างจริงใจ
54:07ถึงได้ให้ของสัحศิ altered
54:08เอาไว้ปกป่ONGคุ้มครองค Yale ราชกันดี ๆ อย่างคุณพี่
54:11มันไม่ใช้ความผิดอะไรของคุณพี่เลย
54:14แล้วที่พี่ขาบมันอิจฉา
54:16เพราะว่าเขาเป็นคนที่จิทใจ ละม่อมร์บมาก
54:18ทำไมคุณพี่ต้องโทษตัวเองด้วยเจ้าค่ะ
54:22คุณพี่ชอบให้ความยุดที่ทำกับคนอื่น
54:25คุณพี่ก็ต้องให้ความยุดที่ทำกับตัวเองด้วยนะเจ้าค่ะ
54:35ฉันจะจับเป็นในคำ
54:38ให้ในคำบอกเรื่องยาท่อนพิษ
54:42ถ้าเจอพี่ขาบแล้วเขาไม่ยอมบอกเรื่องยาท่อนพิษ
54:46คุณพี่จะทำยังไงเจ้าคะ
54:48ก็ต้องใช้ความเด็ดขาด
54:50แล้วถ้าเขายอมให้ยาถอนพิษ
54:52แต่น้องต้องไปเป็นเมียเขา
54:54คุณพี่จะทำยังไง
54:56ปร่อนเต็มใจไหมล่ะ
54:58ทำไม
54:59ก็ต้องใช้ความเด็ดขาด
55:00แล้วถ้าพี่ขามบีบให้คุณพี่เลือก
55:02ระหว่างยาถอนพิษกับน้อง
55:04คุณพี่จะเลือกอะไรเจ้าคะ
55:06ฉันไม่เลือก
55:08ฉันจะเอาทั้งสองยาครับ
55:16ฉันไม่รู้จักในขาม
55:20ร่อนคิดว่าในขามจะกลับใจ มอบยาท่อนปิดให้ไหม
55:23ตอนนี้น้องคิดว่า
55:27น้องไม่รู้จักเขาแล้วเจ้าค่ะ
55:29คำดวง
55:37พี่ขาม
55:39กุ้ม
55:46อีบให้กุ้ทำแบบนี้เอง
55:54พี่ขามวลของพ่อมาเหรอ
55:57ใช่ ทำไมเกินไปอยู่ที่มัน
56:01เฮ้ย
56:04โซ่จากพ่ออักษีคิดมาเธอบคุณ
56:07ฝันไม่ใช่นั้นพิ้ง
56:10เกิดอะไรขึ้นเจ้าพ่ะ
56:12มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นที่กรมเมื่อ
56:14ไอ้โจน 4 ชาย
56:17มันผูกตดหมายกับธนูเรายิงเข้ามา計 sweeping
56:18แยกโจนช่วย
56:21ใครจะไปยอมให้มันกําโหนกาเกตตามตายชอบอย่างนี้
56:23ทุกคนเห็นไปได้ทางเดียวกัน
56:25は่อนั้นเราจะพูดกับมัน
56:27น้องขออยู่สู้
56:28เพื่อปกอ้องบาทเมื่อง
56:30ร่วมกับคุณพี่นะเจ้าค่ะ
56:32เจ้าต้องรักษาชีวิตไว้
56:33แล้วตายขึ้นหลังฉันก็คุณเอง
56:35ก็มาจ้ายตัวกันไป
56:36เบิดประตูเมืองแล้วเขาเผามาให้สิ้นสัก
Be the first to comment