- 2 months ago
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง EP.17| 29 / 10 /2025
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนใหม่
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่.17
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 17 ล่าสุด
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 17 ย้อนหลัง
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนใหม่
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่.17
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 17 ล่าสุด
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 17 ย้อนหลัง
Category
📺
TVTranscript
00:00ส่วนปืนไว้ที่นี่จริงๆด้วย
00:05แม่ผิ่งทำแบบนี้ทำไม
00:06มันจับแม่ฉันมันติประกัน
00:10นี่คือคนล้าที่ทำให้การทดสอบบลืมพลังล้มเหลว
00:13ทำให้ทหารตาย และท่านเจ้าเมืองหลัดเจ็บ
00:16ความเสียหายไม่ได้มาจากตัวเจ้า
00:18ฉันขอตัดสินให้เจ้าผลผิดจากข้อกลาวหา
00:22หญิง
00:23ชั้นกำหนดโดท่ให้เจ้าทำงานลับใช้งานเมืองทุ่งไ�ย
00:27เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยปฏิบัติงานลับ
00:28ขึ้นตรงกับฉันที่เป็นเจ้าเมือง��ure
00:31นะขณะนี้เพียงผู้ทีอาว
00:35น้องลี้ใจด้วย passesครับ
00:39ที่การลงนำซื้อขายปืน s ลําเร็จเย้บร้อยแล้ว
00:42ขอเชิ внеш caut ท่านะ ร่วม มีเต่นรำ
00:44มาร่วมเต้นรำ
00:46เพื่อเป็นการเสริมชะลองให้แก่เมืองทุ่งใหญ่
00:52ไอ้นกเลขมันพ impairทท้า
00:54โดนคุณเองจับตัวได้
00:58เราต้องช่วยไอ้นกเลขแหกครุกมันให้ได้
01:00ถ้าไอ้นกเลขสัดท้อมีถึง กูก็จก
01:03หา GNARI มึงไม่มีกู
01:05ก็อยู่หวังเลย
01:06потомуจะเข้าบนมึงได้
01:09ข้าจมริงเอาช่วยนกเลขเอง
01:13ใช้ Vince รูปฯ ข้าfre็ง
01:14มันคงจะเบาไว้ทําหรับมึง
01:16ถ้ามึงยังไม่บอกว่าใครร่วมมือกับมึง
01:28งั้นมึงกับตัวไอ้นี่ซะ
01:44ia
01:54คำดวง
01:56มีเรื่องอะไรหรือเปล่า
01:57เมื่อคืนมีคนร้ายบุกไปที่ครูก
02:00ไปช่วยนกเล็กแหيرةครูกออกมา
02:03คนไห.</มีเรื่องธรรมดา
02:05เดี๋ยวเจ Ignorti 他umber to resign
02:07แต่นกเล็กYoungด์มันไม่ใช่ผู้ร้ายธรรมดาพี่ขาม
02:10มันเก่งเราก็ฉลาดมาก
02:12แต่ที่สำคัญ คนที่หมุเข้าไปช่วยมันหนีออกมา
02:17คนๆ นั้นต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
02:30เจ้าหนาทีก็คุมเข้มนั่นหนาขนาดนี้
02:33ไอ้นกเล็กมันแผ่คุมไปได้ยังไง
02:36กันผมคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือในผู้มีอาคมครับ
02:41เจ้าอย่าลืมสิ
02:44ว่าไอ้นกเล็กมันเป็นพวกโจนสลักไม่มีอาคม
02:52ถ้าเป็นฝีมือของไอ้พวกโจนสีชายแล้วเขารับ
02:57นี่เจ้ากำลังหมายถึง
03:00พวกมันกำลังร่วมมือกันอย่างนั้นหรอ
03:04ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงแล้วก็
03:07เมืองทุ่งใหญ่กำลังตกอยู่ในอาตราย
03:11ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงแล้วก็
03:14เมืองทุ่งใหญ่กำลังตกอยู่ในอาตราย
03:16ท่านขุนขอรับ
03:36กับผมมีเรื่องอยากคุยกับท่านขุนสักหน่อย
03:38ไว้ที่หลังได้ไม่ได้คำ
03:40ฉันกำลังรีบ
03:41เป็นเรื่องสำคัญขอรับ
03:43ไม่นานหรอกขอรับ
03:45ได้ยินว่าเกิดเรื่องบุ่นวายเลยครับ
03:48มีนักพวกคนสำคัญแหกครุกไป
03:49แล้วท่านขุนจะให้คำดวงช่วยหาหรอกครับ
03:51ใช่ แม่คำดวงอาจจะช่วยฉันหาบอดแสได้
03:57ในขามมีอะไร
04:00ท่านขุน ท่านรู้ไหม
04:02ว่าท่านเป็นคนเห็นเก็ดตัวมาก
04:05ในขามมีอะไร
04:09ท่านขุน
04:11ท่านรู้ไหม
04:13ว่าท่านเป็นคนเห็นเก็ดตัวมาก
04:15ในขาม
04:16ที่กับผมต้องพูดแบบนี้
04:18เพราะท่านขุนรู้อยู่แก่ใจ
04:21ว่าแค่เอ่ยปากกว่าให้คำดวงช่วย
04:24คำดวงต้องช่วยท่านอยู่แล้ว
04:27เพราะเขาเป็นคนซื้อ
04:29มีน้ำใจ
04:30ใครดีกับเขา
04:32เขาต้องตอบแพนอย่างเต็มที่
04:34อีกอย่างที่ก็ผมรู้
04:37คำดวงก็เกือบตาย
04:38เพราะช่วยท่านขุนไว้หลายต่อหลายครั้ง
04:40แต่ท่านขุนก็ยังอยากจะให้คำดวงอยู่ช่วยตอด
04:43ก็ผมถึงบอกท่านคุณว่า
04:49ท่านคุณเห็นเก็ดตัว
04:51ก็ผมพูดผิดไม่ขอรับ
04:53ว่าแค่เอ่ยปากกว่าให้คำดวงช่วย
05:08คำดวงต้องช่วยท่านอยู่แล้ว
05:10เพราะเขาเป็นคนซื้อ
05:12มีน้ำใจ
05:13อีกอย่างที่ก็ผมรู้
05:15คำดวงก็เกือบตาย
05:17เพราะช่วยด้านคุณไว้หลายต่อไหร่ครั้ง
05:20คุณพี่
05:23เรื่องนอกเล็กเป็นยังไงบ้านเจ้าคะ
05:27มีคนค่าเจ้านั้นที่ตายสี่คน
05:30แล้วช่วยมันแหกคุกออกไปได้
05:33คุณพี่เจ้าคะ
05:35ให้นองช่วยคุณพี่หาเบาะแสนะเจ้าคะ
05:37นองว่าอาจจะเป็นพวกเล่นของ
05:40ดีไม่ดีก็เป็นพวกโจนสีชายเจ้าค่ะ
05:42ไม่ต้อง
05:43เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหล่อน
05:46แต่ว่ะน้อง
05:47ฉันบอกหล่อนว่าเรื่องนี้ไม่ต้องมายุง
05:56สัญญาของเราสิ้นสุดหลงแล้ว
05:58หล่อนเก็บข้าวของ
06:00แล้วออกไปจากเรือนฉันได้แล้ว
06:04คุณพี่ว่ายังไงนะเจ้าคะ
06:06ฉันพูดเรียวไปแล้ว
06:09ฉันพูดใหม่ก็ได้
06:13สัญญาของเราสิ้นสุดลงแล้ว
06:17หล่่นกับยาติของร่อน
06:19เก็บข้าวของแล้วออกไปจากเรือนฉันได้แล้ว
06:21คุณพี่พูดเหมือนไล่น้องเลยนะเจ้าคัน
06:26ใช่
06:27ฉันไล่หล่น
06:29หรือจะไม่ไป
06:34ไปเจ้าค่ะ
06:38งั้นก็เก็บข้าวของแล้วออกไปได้แล้ว
06:49ตอนนี้เลยหรอเจ้าค่ะ
06:52ตอนจะลออะไร
06:54ไปได้แล้ว
07:04คำดวง
07:28คำดวง
07:30เรากำลังจะออกจากเขตเมืองทุ่งใหญ่แล้ว
07:32เองยังมีอะไรที่อยากจะทำอีกไหม
07:36ไม่มีแล้วจ้าพอ
07:42ทุกอย่างที่นี่มันจบแล้ว
07:46ทุกอย่างทุกอย่างที่นี่
07:50ทุกอย่างที่นี่
07:52ทุกอย่างที่นี่
07:54ทุกอย่างที่นี่
08:08เจอทางวันหลายวันแล้วอ่ะ
08:24ว่าพักสำหน่อยเห็น
08:38เสียงคนเดิน ไม่ได้มาทางนี้
08:46พี่พ่อ
09:08แปดเดียวนะเว่ย
09:10กัวเกмаว่าไปไม่ทัน
09:14จดหมายพี่แรกจากท่านสีชายบอกว่ามหา
09:16อีกสองวันจะลงมือถ้าพวกเราไปปลัด
09:18จรงสีชาย
09:19มึงอย่าฝันหวาเรื่องสนแบ่งเลย
09:21งานเนี่ยไม่ใช่ง่ายๆ
09:23เสี่ยงตายนะเว้ย
09:24กูว่าอย่างไงคくฆ่าเสี่ยง
09:26ถ้าเราป้น summary ฝั่งได้
09:27ท่านสีชาย залริษท similar to the trouble
09:29ยิดมึงทุกใจน่ายๆ
09:31แล้วส่วนแบง
09:32จะตกถึงพวกเรา
09:34ไป
09:35ไป
09:39ไป
09:39โอ้
09:48คำด้วย
09:50ครู
09:53อายโดย อายโดย
09:55ตื่น อายโดย
09:57คำด้วยลับครูอายไป
09:59Ellie
10:03คำด้วย
10:05พี่ตื่นมาไม่เจอเจ้ากับครู
10:06ไปในกันมา
10:08เกิดอะไรขึ้น
10:10ฉันกับพ่อไปได้หยินพวกโจน
10:12มันกำลังจะไปป้นปืนฝรัง
10:16พ่อเจ้า
10:16ฉันขอไปเติน khunพี่
10:18เอ่ย
10:19ท่านผุนให้รู้ตัว
10:22เขาจะได้ตั้งรับกับพวกโจนได้ทัน
10:24ก็ในเจ้าบอกว่า
10:26เจ้ากับขุนเอกซึ่งสุดเด็ดขาดกัน heh
10:28เล่นแล้วไง
10:30ก็ใช่แต่จะให้ฉันทำตัวเป็นธitenxnem ไม่รู้ร้อน
10:33ปล่อยให้เค้าตกอยู่ในอันตราย
10:34ฉันทำไม่ได้หรอก
10:36เอาเธอคำเดวง
10:37ไปเตือนท่านขุนให้รู้ drones แต่เรียบกลับ
10:41ถ้าหลายกว่าเตือน
10:42มึงก็อาจสิโดม כègว่านั้น
10:45ซิปิมีอย่างหลายกว่านั้น
10:47มันก็บ้rolแน่ดอก
10:48แม่นแทร์ ขอยแค่ไปเติดอิหลี
10:51เอาเถอะ รีบไป รีบกลับ
10:55อยู่ทางนี้พ่อจะออกเดินทางล่วงหน้าไปช้าๆ
10:58พวกนี้เองก็ได้ตามพ่อทัน
11:01จะพ่อ
11:18God, ให้พ bilingualframes
11:24โชค דีที่วันนี้พี่คุณไม่ต้องไปว่ารัชกาส
11:29ก็เลยได้ไปธรรมบุนตักบาทด้วยกัน
11:33เขาว่ากันว่าชายห่อง
11:35ถ้ามบุนตักบาทด้วยกันแล้ว
11:37ยอมไม่แคลวกกัน
11:39แม้ยี่สุนต์ทำเขามาเยอะเลย
11:42แต่มีพลา app มาแค่รูปเดียว
11:44ที่เหลือก็แบ่งให้บาวกิดแล้วกันเนอะ
11:46ไม่อีกสุนจะกลับอะไรไหม จะได้ให้เจอไปส่ง
11:53ไม่เป็นไหนเจ้าค่ะ ให้คุณไปทำงานเธอค่ะ
12:46ตายแล้ว ไปเจ้าค่ะ ไปเจ้าค่ะ
13:02มีทุระอะไรแม่คำดวง
13:03คุณพี่ ท่านขุนอยู่ไหม
13:06อยู่
13:09ฉันว่าแม่คำดวงไปรออยู่ที่สลาโน้น
13:12เดี๋ยวฉันจะไปตามท่านขุนมาให้
13:16เฮ้า แต่ต้องรอประเดียวนะ
13:19เพราะว่าฉันจะเอาเสื้อพ่าของคุณยิสุน
13:21ไปให้นังหญิบมันซักสะก่อน
13:24เมื่อคืนคุณยิสุนมาค้างกับท่านขุนที่นี่
13:27ไม่ได้เอาเสื้อพ่ามาพลาด
13:34ยืนรออะไรเอง?
13:35น้วน ไปรอที่สลาน้วนก่อน
13:39เอาไป
13:41- คุณย울ตวนเจ้าแขวๆ คุณยิสุนใช้แขวARON คาก Seal เถอะวิต War disappointing
13:45- คุณยิสุนจะแขว! คุณยิสุน represents За ดูของเจ้าคاد ดูของค่ะ
13:47- เดี возможно何ill sia halves of youaisen上?
13:48- แม่คำรวงมา เจ้าค่ะ บอกว่ามาอาท่านคุณ เจ้าค่ะ
13:53- 類ต้องเร็วหนğaใจขอพายikh Fast Five
13:54แต่บ้าวบอกแม่คำรวงไปว่า
13:56กลังไปว่า คุณยิสุนมนอนนsorryที่นี่กับท่านขุณเจ้าค่ะ
14:02อเวย คุณยิสุนเจ้าเท acá บ่าว่า คุณยิสุนอ์แจดการแสดงความเป็นเจ้าเข้องไปเลยดีไหมเจ้าค่ะ
14:10ได้สิ
14:13แอนเจ้าบอกไปจ้า
14:14เจ้าไม่ถูกกับพี่ขุน
14:15ในบอกว่ากลับบ้านไปเราจะไม่กลับมาแก่
14:18สับปรับงั้นเหรอ
14:20ฉันมีทุระดวน ต้องบอกท่านขุนจิงๆ
14:26ทุระอะไร
14:28ฉันแบบไม้ได้
14:30เป็นความรับทางลาชาการ
14:32อย่ามาอ้างความรับหน่อยเลย
14:34ทุระอะไร
14:36ฉันบอกไม่ได้
14:38เป็นความรับทังราชกาญ
14:40อย่ามาอ้้างความรับหน่อยเลย
14:43ฉันบ้าเจ้าไม่ได้มีทุระอะไรหรอก
14:45เกิดไปจากที่นี้
14:47แล้วเปลี่ยนใจ
14:48อยากจะกลับมาหาความสุขสบาย
14:49เป็นเนียณพี่ขุ้นแกลสิท่า
14:51ทำแบบนี้มันไม่น่า Martто เกินไปหน่อยหรอ
14:54ถูก Coinbase
14:55ไม่ยี่สุด
14:56ฉันไม่คิดเลยนะ
14:57บอกตรง ๆล้อ
14:59เมื่อคืน ฉันเสียตัวให้ปีขุนแล้ว
15:04เราเป็นผัวเมียกันแล้ว
15:07ฉันว่าเจ้าอย่ามาทำให้เสียเรื่องหน่อยเลย
15:09เจ้ากลับไปที่ที่เจ้าจากมาสะเธอ
15:23ได้
15:24ฉันไม่เจอท่านขุนก็ได้
15:28แต่ฉันขอเขียนจดหมาย
15:29ฝากส่งให้ท่านขุนหน่อยเธอ
15:39ฉันได้ข่าวมาว่า
15:41พวกโจนสีชาย
15:42กำลังส่องสูงกำลังคน
15:44ดักล่นปืนฟรา
15:53รีบเอาจดหมายนี้ให้ท่านขุนเลยนะ
15:56เรื่องดวดแล้วก็ร้ายแรงมาก
15:59ได้
16:01หมดธุรักของเจ้าแล้ว
16:03เจ้ากลับไปได้แล้ว
16:16เอาไปทิ้ง
16:17อ่ะ
16:18คุณยิดสุนจะไม่เปิดดูหน่อยเหรอเจ้าคะ
16:20ว่าแม่คำดวงเขียนไว้ยังไง
16:22ไม่อ่ะ
16:23ฉันไม่ไว้ใจมัน
16:25ไม่รู้มันแอบใส่อาคมมนดำอะไรไว้หรือเปล่า
16:28มันนั้นยิ่งไม่ธรรมดาย
16:29เอาไปเผ่าทิ้งเลยดีกว่า
16:31เจ้าค่ะ
16:33เจ้าค่ะ
16:45แม่คำดวงบอกว่าเป็นเรื่องรวจ
16:48แสดงว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ร้ายแรง
16:51ถ้าเผา
16:52เราก็ไม่รู้ความจริงสิว่ะ
16:55แต่คุณยิดสุ่นสั่งให้เผา
16:58เฮ้ย
16:59ไอ้เราก็อยากรู้สะด้วย
17:01ทำไมด้วยว่า
17:05ขออาจหน่อยด้วยกัน
17:12เฮ้ย
17:21เราอาจหนักสือไม่ออกไม่หว่า
17:23โอ้ย
17:25แล้วจะรู้ได้ไงวะ
17:26ว่าเขียนว่าอะไรเนี่ย
17:28โอ้ย
17:29เภาวก็เภาวะ
17:30เภาคุ้บเภาวะ
17:51แม่ยิสุนยังไม่กลับเองเหรอ
17:53กำลังจะกลับเจ้าค่ะ
17:56พี่คุณ
17:57ช่วยไปส่งฉันที่บ้านได้ไหมเจ้าค่ะ
18:03คือ
18:04ฉันอยากจะขอยุ้มตัวพี่คุณ
18:06มาช่วยบังฉันหน่อยเจ้าค่ะ
18:08ฉันกลัวว่า
18:09ถ้าใครเห็น
18:10เราจำได้ว่า
18:11ฉันไม่ได้ใส่ชุดของตัวเอง
18:13จะมีคนคอรหา
18:14ฉันกับพี่คุณ
18:15ไปในทางไม่ดีได้เจ้าค่ะ
18:16บอกตรงๆนะ
18:42ว่าเมื่อคืน
18:44ฉันเสียตัวให้ไปคุณแล้ว
18:46เราเป็นผัวเมียกันแล้ว
18:48เจ้ากลับไปที่ที่เจ้าจากมาสะเถอะ
19:02ฉันจะส่งปืนฝรั่งไปที่ป้องอุดอนกับปันนาส
19:05เพื่อป้องกันให้พวกโจนสีชาย
19:07ถ้าผมเห็นด้วยขอรับ
19:09ถ้าให้พวกโจนสีชายบุกเข้ามา
19:11ก็น่าจะเข้ามาทางนั้น
19:13ฉันจะให้เจ้าเป็นคนคุมปืนไปที่นั่น
19:16ขอรับ
19:17เรื่องนี้เป็นความลำ
19:18ห้ามแพ้งภายเด็ดค่ะ
19:20เพราะถ้าสตูรู้
19:22อาจจะจุโจมชิงเอาปืนไป
19:24มันจะเกิดความเสียหายใหญ่ลวง
19:26ก็รับผมเข้าใจขอรับ
19:29ก็รับผมจะทำงานนี้ให้สำเร็จ
19:31พร้อมเดิมพันด้วยชีวิต
19:34ดี ไปเตรียมตัวได้ล่ะ
19:37ฉันจะให้เจ้าออกเดินทางไปคืนนี้
19:40ขอรับ
19:46คุณเอกให้คนมาเบิกเปลืนไปแล้วขอรับ
19:50ขนไป 40 กระบอก
19:53ลงมือเร็วอย่างดีค่ะ
19:57มันจะขนไปที่ไหน
20:00เปลืนฝรั่งจะถูกส่งไปที่ป้อมอุดอนกับประนาสขอรับ
20:03ขอบใจมาก
20:08ตะว่างตัวให้ดี
20:20ถึงแม้ว่าเราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความรับสุดยอด
20:23แต่ก็ยังเป็นงานที่ยันตลายที่สุด
20:25ก็ได้ผมทราบดีขอรับ
20:27ขอให้สิ่งสักษิตเมืองทุ่งใหญ่คุ้มคลองพวกเจ้าด้วย
20:32ขอรับ
20:34ก็ได้คราบ
20:55ๆ
20:56สุดยอด
20:59สุดยอด
21:01ยอ! ยึด!
21:15แบ่งปืนเป็นสองหน่วย
21:17หมื่นยอด หมื่นชุ่ม หมื่นมั่น หมื่นชัย
21:19พวกเจ้าไปกับฉัน
21:21ส่วนที่เหลือ ไปทางปกติ
21:23แล้วไปเจอกันที่ปำอุดอนกับประนาส
21:25ถ้าเจอให้พวกโจนสีชายดักป้นระหว่างทาง
21:27อย่างน้อย เราก็มีปืนไปต่อสู้กับมัน
21:30ขอลับ!
22:00ถอยก่อน
22:02ถอยก่อน
22:04ถอยก่อน
22:06ถอยก่อน
22:08ไม่ต้องตกใจ
22:10นี่เป็นสัยศาสตร์
22:12เป็นฟีล์มือของให้พวกโจนสีชาย
22:14สิ่งที่เห็นเป็นแค่ภาพรวงตา
22:16ไม่ต้องตกใจ
22:18นี่เป็นสัยศาสตร์
22:20เป็นฟีล์มือของให้พวกโจนสีชาย
22:22สิ่งที่เห็นเป็นแค่ภาพรวงตา
22:24ไม่ต้องตกใจ
22:26นี่เป็นสัยศาสตร์
22:28เป็นฟีล์มือของให้พวกโจนสีชาย
22:30สิ่งที่เห็นเป็นแค่ภาพรวงตา
22:32อีกสัย มือของให้พวกโจนสีชาย
22:34กูจำเสียงมึงได้
22:48กeningกูจำมึงได้
22:50ข้างเวลาที่กูจะเนือแแกแค่มังเสียที
22:54แน่อาจริงก็ออกมาสิวะ
22:56จุ้มกับลุกทำไม
22:58ออกมา
23:00ฉันอยากให้เจ้าแอบติดตามคุณเอกไป อยากให้คุณเอกรู้ตัว
23:04คุณพระสมีงไม่ไว้ใจคุณเอกดูเจ้าค่ะ
23:08ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เพื่อความหวับภัยของคุณเอกมากกว่า
23:13ฉันอยากให้แม่ผิงคอยช่วยคุณเอกอย่าเมื่อมีภัย
23:17เจ้าค่ะ
23:22ออกมา
23:30สันยะลักนั่นสินะ
23:33ที่ทำให้เกิดภาพหลงตา
23:42ตั้งกำแพงปืน
23:49ไม่มือใครวะ
23:56จะแค่จัดการนี้
24:01ตั้งกำแพงปืน
24:22กูมีพลังเพิ่งขึ้นเพราะมึงแท้ ๆ ไปกุ้นเอง
24:26ความจริงกูก็ต้องตายไปแล้วเพราะฝีเมือของมึง
24:32ถ้าโชคจะตา ก็พากกูไปถึงทุ่งที
24:36อย่าผีร้ายพวกนั้น มันจะเล่นงานกู
24:41ก็จะเล่นงานกู
24:42บ้าเวย
24:51แต่มันก็โดนอาคงในทั่วกูกลืนกินมันแทน
24:54หรือทำให้กูมีพลังเพิ่มขึ้นยังไงแล้ว
25:24orientation เห็มรodes
25:39ต่อ
25:49ิง
25:50ทางแก จัดการมัน
26:14ทางแบบนี้
26:16ดับค้า เรายกว่าพากมันเลยกว่า
26:20เจ้าเจ้า!
26:50อ้าว!
27:11ด้าวกู...
27:13คือด้าวสัตว์นาโหะ
27:20ขอบคุณสิ
27:50อิ่ง!
27:52สุด!
28:10เด็กไหลของมือ
28:15จะหลายไปหมดแล้ว
28:18โอ้...
28:19ร้าย!
28:21ติดั้งสรวน...
28:23นาย!
28:24นาย!
28:33ร้าย!
28:48คุณพัสมิง
29:00ราบผมมันอาบอย่าพิเจ้าค่ะ
29:03พิเจ้าเข้าสู่ขอใจท่านเมื่อไร
29:09ท่านจะตาย
29:18แม่พิง อยู่เดี๋ยวนี้แม่พิง
29:27ถ้าพิดเข้าตัวเจ้า เจ้าจะตาย
29:30ฉันบอกท่านแล้วยังไหร่เจ้าค่ะ
29:33ว่าชีวิตของฉันจะจงหลักพักดีกับท่าน
29:36พิมพูดเดี๋ยวไปจนมันตาย
29:48คุณพัสมิง
29:50คุณพัสมิง
29:52คุณพัสมิง
29:54คุณพัสมิง
29:56คุณพัสมิง
29:58คุณพัสมิง
30:00คุณพัสมิง
30:02คุณพัสมิง
30:04คุณพัสมิง
30:06คุณพัสมิง
30:08คุณพัสมิง
30:10คุณพัสมิง
30:12คุณพัสมิง
30:14คุณพัสมิง
30:16เจ้าจะไปไหนอ่ะ
30:17ฉัน กำลังจะกลับไปหาพ่อ
30:19แม่ผิงล่ะ
30:21ฉันได้รำคำสั่ง
30:36แต่ว่าโดนจนซีชายจมตีแล้วหวางทาง
30:41ฉันจะตามไปช่วยคุณพี่
30:42พูดมาลงมือที่ไหน
30:44จากตรงนี้ไปทางทิ้นเหนือก่อนหือป้อม
30:48เราคุณพาสมิง
30:49ไม่ต้องห่วงนะ แม่คำรวง
30:51เดี๋ยวฉันจะดูรายท่านเอง
30:54รีบไปเธอแม่คำรวง
30:56จ้ะ
31:14กว่าๆกว่า สำหรวง
31:16ฆ่าแม่คำรวง
31:17อันรายท่าน
31:18ไง
31:20กว่า pioneers
31:22โลก
31:23มีแบบนดfin
31:24อันรีก
31:26ครั้งนี้
31:26เถอะ
31:28เธอ
31:30เตื้อ
31:32แก่โน่
31:34ทุกว่า
31:39ถ้าเธอ
31:41ทุกว่าที่นี่
31:41มีแสน
31:42ทุกว่า
31:42คุณภาสมี ท่านรู้สึกตัวแล้ว
32:12น้ำเจ้าค่ะ
32:20น้ำเจ้าค่ะ
32:35เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้อีก
32:37ถ้าต้องกินน้ำมาก ๆ
32:39น้ำจะช่วยสลายพิช
32:42ไม่พิ่ง
32:47อยู่กับฉันก่อนเธอนะ ไม่พิ่ง
33:11ที่ฉันฝันไปแล้วเนี่ย
33:13ค่ะ
33:17ค่ะ
33:21ที่ฉันฝันไปแล้วเนี่ย
33:23รอมจริง ๆ ด้วย
33:25รอมจริง ๆ ด้วย
33:27ไม่มีกับฉันฝัน
33:29พี่กำจวง
33:31คุณพี่
33:33อย่าลืมสิเจ้าค่ะ
33:35ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
33:39ค่ะ
33:41ค่ะ
33:43ค่ะ
33:51รอมเป็นอะไรของรอม
33:53ท่านบาดเจ็บ
33:55ฉันไม่เป็นอะไร
33:57เอ 익ไหลช่วยฉันไว้
33:59แล้วร Mundมาได้ยังไง
34:02ฉันเจอแมะ prod
34:03แม่พิ่ง แม้พิ่งบอก文
34:05ท่าน Students amam กับโจร สีชาย
34:06ใช่
34:07ฉันนี่มันมาได้
34:09จนร้อนมา กระแทกฉันลงartenไปเนี่ย
34:11ถ้าฉันไม่กระแทกท่าน ท่านเสร็จมันแน่
34:16มันควงวางกับดักแบบนี้ไว้รอบรังกลบดาของมัน
34:36แสดงว่ารังของมันอยู่แถวนี้
34:38เราปืดล่ะเจ้าคะ
34:41มันคงได้ไปแล้ว
34:44ฉันจะช่วยท่านตามหามันเอง
34:50แต่มันอันตรายเนี่ย
34:54ก็เพราะอย่างงั้นไง ฉันถึงต้องช่วย
34:57ตอนเป็นห่วงฉันเหรอ
34:59ใช่ ห่วง
35:11ห่วงปืนอ่ะ
35:13กลัวมันจะเอามาใช้ปล่นเมือง
35:17ฉันนึกว่าล่อนจะห่วงฉันสะอีก
35:22เราไปตามหารังของผู้มันกันถึงเจ้าคะ
35:24เราไปตามหารังของผู้มันกันถึงเจ้าคะ
35:28ฉันให้เวลังมาอีก
35:58ปืนฟรั่น อนุภาพมันร้อยกาศหน้าดู
36:05ขนาดโล่เล็กไง ยังเอาไม่อยู่
36:12กูปลดมาได้ 20 กระบอก
36:16กูจะใช้ปืนพวกนี้
36:19ข้าพวกตาหารเมืองทุงใหญ่ด้วยปืนของพวกมันเอง
36:28จัดการมันได้ไหม
36:35ข้าขอโทษที่จับหน้าผิงไม่ได้ มีคนมาช่วยมันไว
36:44อี่ผิง มันก็แค่เบียดตัวเล็กเลย
36:50กูอยากได้หัวให้ขุนเอกมากกว่า
36:53มึงไปล่าหวมเราให้กูขอที่มาจะกลับเข้าเมือง
36:56ได้ตันสื่อใจ
37:10ถ้าได้ติดต่อเรียกกองกำลังของพวกเราไว้แล้ว
37:13พวกมันจะเดินทางมาสมทบในอีกไม่กี่วัน
37:18ถ้าพวกเรารวมตัวกันได้เมื่ออะไร
37:21เราก็พร้อมที่จะบุกตีพวกมัน
37:24ที่พวกมัน
37:28นี่...
37:30อ่า...
37:32ไอ้คุณเม่น
37:33มันไว้บอกมัน
37:35ให้รีบนี้ไปก่อที่กูจะบุกเข้าเมืองทุ่งใหญ่
37:40ได้ ท่านสีชาย
37:42พวกเรายืดเปิ้นฝลังมาได้เรียบร้อยแล้ว
37:44ข้อมูลจากท่านคุ้นเนี่ยเป็นประโยชน์มาก
37:46นี่เป็นค่าตอบแทน
37:48พวกเรายืดเปิ้นฝลังมาได้เรียบร้อยแล้ว
37:50ข้อมูลจากท่านคุ้นเนี่ยเป็นประโยชน์มาก
37:52นี่เป็นค่าตอบแทน
37:54ข้อมูลจากท่านคุ้นเนี่ยเป็นประโยชน์มาก
38:04นี่เป็นค่าตอบแทน
38:25แล้วให้คุ้นเนี่ย Commercials
38:29แล้วให้คุ้นเองมันเป็นbullดหัวอยู่ไหน
38:30ตอนนี้เนี่ย
38:32นกเล็กกำลังตามล่าตัวมันอยู่
38:37ท่านสีชายฝากมาเตือนท่านว่า
38:39ให้ท่านคุ้นรีบเนี่ย Frost
38:41เอาจากเมืองทุ่งใหญ่โดยเร็วที่สุด
38:43ในวันที่พวกเรายกภลเข้าปล่นเมืוך
38:46วันนั้นเนี่ย
38:48ทุกอย่างจะกูละหุลคุ้นไว้
38:54กูยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น
38:57กูมีเรื่องต้องสาสาให้เสร็จก่อน
39:01เรื่องอะไร
39:03ไอ้ขุนเอกน่ะสิ
39:05กูลเกียตขี้หน้ามันนะ
39:08ถ้ามันนี้กลับเข้าเมืองมาได้เมื่อไหร่
39:11ฉันเล่นงานมันให้จมทรณีไปเลย
39:24พวกมันอยู่หลังสัญญลักษ์นั่นเจ้าค่ะ
39:40มันใช้ขาถาบังไพร
39:44ปิดบังรังของมันไว้
39:48กลิ่นดินปืนหายไปทั้งนั้น
39:52ไอ้สีชายคงนึกไม่ถึง
39:54ว่าฉันจะย้อนบุกมาถึงรั่งมัน
40:01ขับใจหล่อนมากไม่คำดวง
40:04กลับไปได้แล้ว
40:06อะไรนะเจ้าคะ
40:08รอนอยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ
40:10ใช่
40:11แต่ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเป็นห่วงปืนที่ถูกล้นไป
40:15ฉันจัดการของฉันเอง
40:17ไปแล้ว
40:18ใจขอคุณพี่
40:21ท่านขุณ
40:23จะบุกเข้าไปคนเดียวอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ
40:26ใช่
40:27แล้วเจ้าปืนออกมาได้ยังไง
40:29ตัวคนเดียว
40:31โจนกี่สิบคนก็ไม่รู้
40:33ฉันมีวิธีของฉันน่ะ
40:35กลับไปได้แล้ว
40:36รอนกลับไปได้แล้ว
40:37ฉันบอกให้รอนกลับไป
40:43เย่ Years อยู่ได้
40:44ไปก็ไป
40:46ราก่อนนะแม่คำดวง
41:05ดวงใจของฉัน
41:16แม่คำดวงใจของฉัน
41:46เข้าไปคนเดียวจริง ๆ หรอเนี่ย
42:01ไอ้ขุนบ้า
42:16ไอ้ขุนเอง
42:21ไอ้สี่ชาย
42:26ในที่สุด มึงก็เข้ามาติดกับดักของกูจนได้
42:31กินจะมาพื้นกลับ ผ่านไปเหอะ
42:35เท่าจากมึงจะไม่ได้พื้นกลับไปนะครับ
42:38ชีวิตของมึงจะต้องถูกทิ้งอยู่ที่นี่ด้วย
42:40เพราะกูจะข้ามึงเอง
42:42ยังทรมาตเลย
42:44เมื่องยิมอะไร
42:50อยู่เฉยๆ หายยังไม่อยากตาย
43:04เป็นถึงโจนสื่อชาย
43:06กุ้นโจนจอมขำั่งเว่
43:08แต่กลับมาพลาดพร้อมกันถึงสามเรื่อง
43:12เรื่องแรก
43:14มึงพลาดที่ปล่อยให้กูเข้ามาถึงในนี้
43:16สอง
43:18มึงพลาดที่คิดว่ากูจะเอาปืนออกไป
43:22แต่พลาดเรื่องที่สาม
43:24มึงเก็บกับสุนปืน
43:26รวมไว้กับปืน
43:28กูจะละเบิดที่นี่ทั้งหมด
43:30รวมถึงชีวิตของมึง
43:32และกูด้วย
43:36เฮ้ย! แม่คุณเอก!
43:40จุดสิ!
43:42จุดเลย!
43:44จุดสิ!
43:46มึงคงอยากให้เมียมึงตายไปด้วยอย่างนั้นสิ!
43:49แม่คำดวง
43:51ละเมื่อเลยเจ้าขาคุณพี่
43:54ไม่ต้องหวนเน้อง
43:59มึงวางเข้าไฟลง
44:01แล้วกูจะปล่อยมึงสองคนไป
44:04มึงบ apply ไม่คำดวงก่อน
44:06กูถึงจะวางครบไฟ
44:09มึงคงรู้นะ
44:11ยิ่งมึงปล่อยเวลาไปนานเท่าอะไร
44:15หากพวกกูตามอสมทบ
44:20ลองดูกั súj
44:21พวกของมึง
44:22กับ砂หารของมึงทุ่งใหญ่
44:24ใครจะมาถึงก่อนกัน
44:26กูไม่เชียวว่าต่อหารทุ่งใหญ่ củaมึง
44:28จะมาถึงที่นี่ได้
44:29พาคมของกู
44:31ไม่ใช่ว่าใครก็จะผ่านกับมากันได้ง่ายง่าย
44:34ว่า...
45:01คุณพัสมิงเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ
45:16ทีขึ้นแล้วขอบใจเจ้าแม่กนะ ไม่ผิ่ง
45:22ไม่ต้องขอบใจเจ้าล็กเจ้าค่ะ
45:24ที่ท่านต้องบาทจิบแบบเนี้ย เพราะมาช่วยฉัน
45:30ท่านตามฉันมาทำไมเจ้าค่ะ
45:36มาใหญ่เจ้าค่ะ
45:44ฉันมัวแต่บอกให้เจ้าดูแลหุดเอก
45:47จนลืมไปว่าเจ้าก็อาจตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน
45:52ฉันก็เลยรีบตามมา
46:00คุณไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้เจ้าค่ะ
46:03ท่านเป็นถึงเจ้าเมือง
46:06ชีวิของท่านสำคัญกว่านะเจ้าค่ะ
46:20อย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้เลยนะ
46:22ฉันต้องรีบกลับเข้าเมืองทุ่งใหญ่
46:24ถ้าเกิดได้โจนสีชายมันได้ปืนไปแล้วบุกจงตีเมือง
46:28จะต้องเป็นเรื่องใหญ่นะ
46:42เจ้าค่ะ
46:44ท่านสีชาย
46:58ไอ้คุ้นเอกกับอีคำดวงมันนี้ไปได้
47:02ท่านสีชาย
47:16ค่าเพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
47:18ไอ้คุ้นเอกกับอีกนั้นคำดวงมันยานกูมาก
47:22มึงสองควรไปกับกู
47:24ไปตัดหัวมัน
47:26เอาหัวมันเมษภาจารย์ที่ค่าอีกแล้ว
47:58ตรงนี้น่ะจะปลอดภัยแล้ว
48:01ฉันขอแย่กับท่านขวนตรงนี้
48:05ฉันปลอดภัย
48:06แต่เมิ่งชุมใหญ่อย่างไม่ปลอดภัย
48:12อ้โจนสีชายมันได้ปื้นฝ advert lighting ไปแล้ว
48:15ฉันคิดว่า
48:16อ้โจนสีชายน่าจะบุกป้ลมมืองเราเร็วนี่
48:20เราatisfiedมันอ่ะบอก свет capacities
48:26เพราะฉันจะไม่ยอมปล่อยร่อนไปในอีก ог์แล้ว
48:28ปล่อยฉัน
48:45คุณพี่
48:58แค่ได้ยินหล่อนเรียกฉันว่าคุณพี่
49:03ฉันก็ตายตาหลับแล้ว
49:17ฉันยังไม่รู้เลยว่าหล่อนกลวดฉันเรื่องอะไร
49:22ฉันไม่ได้กลวดท่าน
49:25ถ้าหล่อนไม่ได้กลวดฉัน
49:27แล้วหล่อนจะทำปั้นปึงใส่ฉันทำไม
49:29ท่านอย่าลืมสิเจ้าค่ะ
49:31ว่าเราสองคนไม่มีความสัมพันธ์
49:34หรือว่าความผูกพันธ์อะไรต่อกันอีกแล้ว
49:37ต่างคนต่างเดินทางของตัวเอง
49:41ไม่จริงอะ
49:42ถ้าเกิดเราไม่ผูกพันธ์กัน
49:44แล้วหล่อนจะกลับมาช่วยฉันทำไม
49:52หล่อย
49:55มัดเครียงคว้าย
50:02ปล่อยฉันเลยสิ
50:06อย่างว่าฉันไม่กล้าหรอ
50:18ใช่สิ
50:20ท่านมีขนช่วยทำแผ่ให้แล้วนี่
50:22ท่านก็เลยไม่กลัว
50:24รอร์นพูดตึงใคร
50:27ผ่านที่ท่านได้เป็นเมียแล้วไง
50:30ขนที่ฉันได้เป็นเมีย
50:34หน่าบẳmbว่าคนที่เป็นขุนนาง
50:36มีสักษี มีสัจจัagh
50:38แล้วนี่มาทำหน้าซื้
50:40ถ้าเป็นไม่รู้เรื่องอย่าง begging that
50:41ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่า รอร์นกำลังปูดถึง
50:43เรื่องอะไร
50:44ก็ไม่ยี่oqueสูญไง
50:44แม่อีกสุ่นไง
50:55ฉันไม่รู้จริงๆ
50:56ว่าเหล่านượcไปได้ยิน หรือไปได้เห็นอะไรมา
50:59แต่ฉันยืนยันว่าแม่ยีสุ่น เราไม่ได้มีอะไรแล้ว
51:03ร่อนγidd้วยกันรู้จ hutนิสัยฉันไม่ใช่หรอ
51:05ร่อนออกใช่ไหมสิ
51:07ร่อนคิดว่าฉันไม่คนนตลกตาै technicalしてp.'
51:10ความจริงนะ
51:12ท่านจะมีใครหรือไม่มีใคร
51:14มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันเลย
51:15ฉันจะมีใครได้ยังไง
51:16ในเมื่อฉัน...
51:24ฉันยังคิดถึงร่อนอยู่
51:29ทำไมต้องคิดถึง
51:39เพราะการคิดถึงร่อน
51:42มันทำให้ฉันหายโสกเซ้าได้
51:49ไม่ว่าฉันจะทำอะไร
51:51ฉันก็เพริงคิดว่าหร่อนอยู่ข้างๆ ฉัน
51:55ฉันเห็นหร่อน
51:56ฉันได้ยินเสียหร่อนอยู่ตรงนั้นตรงนี้
51:58อย่างนั้นละเจ้า!
52:05พาไป มีเจ้าคะ
52:06แค่ช่วยเวลาสั้นๆ
52:10แต่มันก็ทำให้ฉันสุกใจ
52:13แค่ช่วยเวลาสั้นๆ
52:16แต่มันก็ทำให้ฉันสุกใจ
52:18ไม่คำรวง
52:24ฉัน...
52:25ไม่คำรวง
52:27ฉัน...
52:29มันนี้เจ้าค่ะ
52:31ไม่คำรวง
52:32ฉัน...
52:34มานี้เจ้าค่ะ
52:35ไม่คำดวง
52:40ฉัน
52:41มานี่เจ้าค่ะ
53:05อยากยายกันไปตามหาพวกมัน
53:35เราจะวันไงต่อดีเจ้าค่ะคุณพี่
53:43ยิ้มอะไรอีก
53:50ฉันดีใจที่ร่อนกลับมาเรียกฉันว่าคุณพี่
53:53ก็บอกแล้วไงว่ามันติดปาก
53:58ฉันว่าล่อนนี้ไปก่อนดีกว่า
54:05ปาดนี้รุ่มหยุดคงห่วงแย่แล้ว
54:08เดี๋ยวฉันจะอยู่จัดการกับพวกมันเอง
54:10ถ้าเป็นคุณพี่คนเดียว
54:13น้องไม่มั่นใจว่าจะสู้กับมันได้
54:16แต่ถ้าเราสองคนร่วมมือกัน
54:18น้องว่าเราจัดการมันได้แน่
54:21น้องจะขอสู้ตายร่วมกับคุณพี่เจ้าค่ะ
54:26มาร่วมกับคุณพี่เจ้าค่ะ
54:56เราจะสู้ตายไปด้วยกัน
55:26เจ้าคุณพี่นั่นคําดวง
55:40มึงออกมา
55:41ทันชาติน่ามีจริง
55:56ขอให้เราสองคนได้เป็นโผลเมียกันจริงๆ
56:00โดยที่ไม่มีอุบายอะไรทั้งนั้น
56:03เจ้าค่ะ
56:04ทันชาติน่ามีจริง
56:06ขอให้เราอยู่คู่เคียงกันตลอดไป
56:08ผู้มึงพร้ำเยอกันเสร็จแล้วใช่ไหม
56:10แต่อย่าคิดเลยว่าจะได้เกิดใหม่
56:12เพราะวินยานของพวกมึง
56:15จะต้องเป็นทาดรับใช้กวง
56:19เสียได้ ไม่ได้เห็นอีกขุมเอกตายด้วยตากกับผมเอง
56:22เราได้ไปเอาไงดิซ่อน แล้วหนีก็เธอพอรับ
56:25ไอ้ยศ
56:31พ่อเสียแล้วทุกคน
Be the first to comment