- 2 months ago
เจาคณพกบอนางคำดวง EP16 ตอนท16 วนท 23 ตลาคม 2568
Category
📺
TVTranscript
00:00ย้องหน่อย
00:01nsbang
00:02ที่ระหวังคนย้า้кими была бум ไม่มีใครมาเจอ
00:05ไหมงั้นเป็นเรื่องแ��
00:07ท่านขุ้น您่ะ
00:08เข้าไปทำงาน corrupted
00:10ตัดไตคนเดียวกมันอันตะรายน่ะ
00:12เรื่องนั้นเองไม่ต้องหัว
00:13พอ ให้ของดี Minneapolis ติดตัวท่านขุ้นไปแล้ว
00:19นี้เหมือนวิชาไอที่ Mother
00:21พอให้เย็ก ๆ ท่านขุ้นไปองกัดตัว
00:25มันเป็นโจสลัด
00:26ชื่นโนกเหล็ก
00:27- ส่วนโจทธิกับฉัน..ก็คือแม่ผิ่ง
00:32- แม่ผิ่งนี้นะ เจ้าคะ...เป็นโจนเซลาด
00:34- ใช่
00:35- น้องว่าแม่ผิ่งคงหนีไปแล้วเจ้าค่ะ
00:38เภอหลักข fixing ก็ถูกกำจัดไปแล้วด้วย
00:41- ร้อนเคยสนิ Elaine รสนุน pintor แม่ผิ่ง
00:42- ร้อนพอจะเล่าได้ไหม...ว่าแม่ผิ่งจะลดไปอยู่ที่1
00:47- ลองไม่รู้เลยเจ้าค่ะ
00:51คุณเองอีกธีริษย์
00:54การทดสอบปืนฝรั่งครั้งที่แล้วซึ่งเจ้าเป็นคนรับที่ชอบ
00:58เกิดความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง
01:01แต่เจ้าอ้างว่าเจ้าถูกคนกลันแกล้ง
01:04เราจึงให้เวลาเจ้าไปหาหลักฐานมาพิสูตรคำพูดของเจ้า
01:09บัดนี้ครบกับหนดเวลานั้นแล้ว
01:12มีอะไรพิสูตรก็ว่ามา
01:15ก็ว่ามา
01:20ก crushingendeu ขatoriumกับเงินกำบังอย่าง
01:25แต่ไม่มีหลักฐานค่ολ 거는
01:27จะมี 토จะมีได้อย่างไรusted
01:29ในเมื่อความจริงไม่มีใครกัดแก้งเจ้าทั้งนั้น
01:33มืดพลักมันหวย
01:35เพียงแต่เจ้าไม่ยอมรับความจริงก็เท่านั้น
01:40แล้วเจ้าได้เงินงำอะไรมา
01:43กระผมได้เจอกับโจรสลัด
01:47และได้ต่อสู้กับมันเขารัก
01:51โจรสลัด
01:54นาosexual หนึ่งเต็นไหม
01:57ท่انฝันของวันหรือnas prèseter
01:59กระผม มีพยาย丹
02:00พยาย丹ของท่านคือใคร
02:02ท่านอาจจะห้างวานใครมาก็ได้
02:04แค่จะรู้
02:06พยาย丹คือฉันเองคุณ เม้น
02:08- ฉันหยือนยันว่าฉันได้สู้กับโจนสลัดกับคุณเองจริง
02:15ถ้าคุณพระจริงหยื่อนยันว่ารักสู้กับโจนสลัดจริง
02:19เราผมก็เชื่อเช่นนั้น
02:22- แต่อย่าลืม dynamod зрit görün是...
02:34ไม่มีขอรับ
02:39ก็ผมไม่ค่อยได้ยินเลย
02:45พูดดังดัง ชัดชัด
02:50ให้สมกับเป็นชายชาติหาหน่อยของเนค
02:54ตกลงว่า ท่านมีหรือไม่มีกันแน่
03:00ตอบ
03:04ไม่มีขอรับ
03:08ไอ้เรื่องที่บอกว่ามีคนกล่งๆ เรื่องที่ทำให้ปื้นฝรั่งระเบิด
03:12ก็เป็นการโกหกมดแทดทั้งสิ้น
03:15ท่านปั้นเรื่องขึ้นมาทั้งนั้น
03:26ก็ผมคิดว่า
03:29คุณเอกจะต้องถูกลงทดให้สาสมกับความเสียหายล้ายแรนที่เกิดขึ้น
03:35ที่ทำให้เจ้าเมืองโดนปืนระเบิดใส่จนภาเจ็บสา
03:41ใจเย็นก่อนคุณพะเมก
03:43ถึงคุณเอกจะไม่มีหลักฐาน
03:45แต่ก็เป็นในไม้ความณก็คุณเอกจะคิดล้ายต่อว่านเมือง
03:49ไม่คุณพะพูด
03:52เพื่อช่วยลูกตัวเอง
03:54เรื่องการพิจารณนะโทฏของคุณเอกเป็นเรื่องของฉัน
04:07คุณเอก
04:10จะออกไปได้แล้ว
04:11เดี๋ยวเราจะคุยเรื่องลือกันต่อ
04:14จะคุยเรื่องการซื้อปื่นของอย่างเจ้านึงใช่ hospital at 7 ดия USK
04:36หยุด
04:40นี่เจ้ายังไม่รู้อีกหรอกหรือว่า ใครน่ะมากที่เยื้อน
04:49คุณเอง ออกไปรอฉันของนอก
04:52ฉันจะพิจารณาโทษจอย
05:06ขอรับ
05:10คุณเอง
05:35คุณเอง
05:39พรับ
05:40คุณเอง
05:43ฉันรู้ว่าเจ้าเจธนาดีต่อพันเมือง
05:46แต่ฉันต้องวางตัวเป็นกลาง มีหน้าที่รักษากฎหมาย
05:51ก็ผมเข้าใจดีครับนำ
05:57ฉันจะให้เจ้าขึ้นสารอย่างไปทางการวดมลืด
06:00ความผิดของเจ้าคือประมาณ
06:01ทำให้คนตายและบ่านเจ็บ
06:02ฉันจะตัดสินจำคุกเจ้าสิบปี
06:03ความผิดของเจ้าคือประมาณ
06:06ทำให้คนตายและบ่านเจ็บ
06:10ฉันจะตัดสินจำคุกเจ้าสิบปี
06:12ความผิดของเจ้าสิบปี
06:31ถ้าฉันนี้
06:33ก็รีบนี้เพราะสัตว์
06:36ฉันจะไม่ตั้ง
06:42ติดขุกบันสิบปี
06:45ทางทางที่คุณพี่ทำเพื่อเมืองทุ่งใหญ่แท้ ๆ
06:51น้องว่ามันไม่อยู่ที่ทำอ่ะ
06:52คนได้ควรรบ encounters
06:53คน bei
06:54ensional
06:55ในพี่
06:57คนได้ scored
06:59ก็ได้ตั้ง
07:01คนก็ควรปิดของเมือง
07:04ทางทางทิคุณพี่ทำเพื่อเมืองทุ่งใหญ่แท้, ๆ
07:06น้องว่ามันไม่อยู่ที่ทำอ่ะ
07:08คนดีไม่ควรได้รับผลแบบนี้
07:10บ้านเมืองมีก caminho
07:12กดใหม่เพื่อกุ่งของเพ prohibitedความสมก
07:14ถ�ณ посмотреть
07:16ในของเมืองมีกระสู่
07:17ถ้าข้าราชการไม่เขารบกฎหมย
07:19รบกฎหมาย แล้วต่อไปใครจะเขารบ
07:22บ้านเมืองจะไม่บุ่นวายแย่เหรอ
07:31พรากิจของเราจกแล้ว
07:34ร่อนกับพ่อของร่อน
07:37เก็บข้าวของเราเตรียมกลับได้แล้ว
07:45น้องสงสัตว์คุณพี่เจ้าค่ะ
07:49น้องอยากตอบแทนความเสียสละของคุณพี่
07:52ด้วยกายและใจของน้อง
07:58น้องอยากให้คุณพี่มีความสุขเจ้าค่ะ
08:06แต่ฉันไม่หรอ
08:09อย่าปฏิเศษน้องเลยนะเจ้าค่ะ
08:13ฉันขอบใจหนึ่งน้ำใจของหวันมากนะ
08:16น้องแต่นใจเธ้าค่ะ
08:18นอกจากว่า
08:20คุณพี่จะดูแคลนน้อง
08:22ฉันจะดูแคลนหล่อนได้ยังไง
08:24ในเมื่อใจของฉัน
08:26มันโทยหาตัดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอดลอด
08:56ฉันขอโทษนะฉัน
09:06ฉันเข้าใจผิด
09:09ฉันกิน
09:10เรื่องนี้เรากันแค่สองคนนะ
09:13คุณพี่ คนบ้า บ้านสุด
09:16น้องอายจะแยะแล้วเนี่ย
09:20ร่อนกันอย่าคายี้สิ
09:23ร่อนอายแค่ไหนฉัน
09:25ฉันอายมากกว่าร้อยเท่าเลยนะ
09:33หลืมมันไปซะ
09:36เอาเป็นว่า
09:38ที่ร่อนบอกว่า ร่อนจะหารักฐานมาช่วยฉัน
09:41คืออะไรเหรอ
09:47คือที่น้องจะบอก
09:49คือน้องว่าน้องพ่อมีวิธีตามหา
09:52ไอ้โจนสลัดนกเล็กเจ้าค่ะ
09:54วิธีไหน
09:56ใช่ทูปตามควายเจ้าค่ะ
10:00แต่รอนบอกฉันว่าทูปตามควาย
10:02ต้องใช้ความผูกพัน
10:04เรารู้จักไกลพวกโจนสลัดด้วยเหรอ
10:08ไม่รู้จักเจ้าค่ะ
10:10แต่นองรู้จักแม่ผิง
10:12เราจะตามรอยจากแม่ผิงกัน
10:14พ่อค้าปืนบอกกับผมว่า
10:16ถ้าเรายังไม่รีบตัดสินใจ
10:18เขาจะไปขายปืนให้กับเพื่อนบ้านของเราขอรับ
10:20พ่อค้าปืนบอกกับผมว่า
10:22ถ้าเรายังไม่รีบตัดสินใจ
10:24เขาจะไปขายปืนให้กับเพื่อนบ้านของเราขอรับ
10:26ไปบอกเขาว่าเราตัดสินใจ
10:28ซื้อปืนหรอ
10:42แต่เขาขอขึ้นราคาปืนด้วยสิ่งขอรับ
10:44ดูเหมือนว่าทางพ่อค้าจะรู้สถานอาการของเรา
10:48ว่าเราเสียเวลามามากจนเข้าตาจน
10:50จนหักคอเราแบบนี้
10:52จึงหักคอเราแบบนี้
10:55ถ้าจะให้โทษก็คงต้องโทษของนี้เองล่ะขอรับ
11:03ไปบอกเขา
11:06ว่าพรุ่งนี้ให้ออกปืนมาทดสด
11:10ขอรับ
11:22ขอรับ
11:37ขอรับ
11:40ขอรับ
11:43ขอรับ
11:47ไม่ได้ผลเจ้าค่ะ
12:02ควันหายไป
12:03แสดงว่าแม่ผิ่งกับนกเล็กไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
12:09ถ้าให้ฉันเดาสองคนนั้นคงยังไม่ได้ไปไหนไกล
12:12เพราะกำลังจะมีการซื้อขายปืนเกิดขึ้น
12:15แล้วเราจะเอายังไงกันต่อดีเจ้าค่ะ
12:22ตามหลับพี่ชายสงคาม
12:25ที่ที่อันตรายที่สุด
12:27คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด
12:31ที่ไหนเจ้าค่ะ
12:37คิดตลาดนี่นะ
12:39ลองดูแล้วกัน
12:45จริงที่คุณพี่สงสัย
13:00ควันรออยู่ในตราด
13:03นั้นเราเข้าไปดูกันเจ้าค่ะ
13:05เดี๋ยว
13:06ร่อนจะผิบหังเข้าไปไม่ได้
13:07ถ้าแม่ผิงเห็น
13:09แม่ผิงต้องจำเราสองคนแน่ๆ
13:11เราทำยังไงดีเจ้าค่ะ
13:13เราทำยังไงดีเจ้าค่ะ
13:15ร่อนจะผิบหังเข้าไปไม่ได้
13:17ถ้าแม่ผิงเห็น
13:19แม่ผิงต้องจำเราสองคนแน่ๆ
13:21เราทำยังไงดีเถอะค่ะ
13:23เราทำยังไงดีเถอะค่ะ
13:53ควันรอยต่วยที่ร้านมัน
14:05แสดงว่า
14:07แม่ผิงอาจจะอยู่ที่นี่
14:13ปีร้านขายกิดตั้งแต่มันอะไร
14:23ข้าค้า ติดนี่มาจากที่ไหน
14:30ประจืน
14:35ฉันว่าจะกล่อเตาใหม่
14:37ขอเข้าไปดูอิตข้างในได้ไหมจ๊ะ
14:43ไป
14:53ออกกี่ก้อน
15:03อย่าขยับนะ แม่ผิง
15:23ส่วนปืนไว้ที่นี่จริงๆด้วย
15:39เจ้าเป็นใคร
15:41ฉันเอง คำดวง
15:45ไม่คำดวง
15:47ฉันจะไม่ขัดขึ้น
15:49ไม่ต้องเอามีจริฉันก็ได้จ้ะ
15:51ฉันก็ได้จ้ะ
15:53อีก
16:07ไม่หลาไง
16:08แม่ผิงทำแบบนี้ทำไม
16:11แม่ผิงทำแบบนี้ทำไม
16:19ทำพูดไม่ได้
16:25ฉันก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอก
16:28แต่ฉันทำเพราะฉันต้องมีชีวิตลอด
16:30ปล่อยฉันไปเถอะนะ
16:34เรื่องนี้เกี่ยวกับชีวิตคนอื่นใช่ไหม
16:40ใช่เจ้าข้าท่านคุณ
16:46ฉันดาวว่าเกี่ยวข้องกับชีวิตของคนที่แม่ผิงรัก
16:55ลูก
16:59หัว
17:02พ่อ
17:06หรือแม่
17:10ใช่
17:12แม่ฉันเอง
17:14ค่ายังไม่เชื่อเรื่องเจ้าแพ้คุณพาสมิตมา
17:25จำไว้นะ
17:27ถ้าเจ้าคิดไม่ซื้อ
17:29แม่ของเจ้าจะต้องตายอย่างทรมานที่สุด
17:33ฉันสาบบาท
17:35ฉันไม่ได้ตุกติอะไรทั้งนั้น
17:37แล้วถ้าการซื้อคายเปือนสำเร็จ
17:39ไม่มีปัญหาอะไร
17:41ข้าจะให้ยาแก้พิดกับเจ้า
17:43และเงินลังวัน
17:45เจ้าและแม่ของเจ้าจะได้เป็นอิสระ
17:47เจ้าค่ะ
17:49แต่ถ้าไม่สำเร็จ
17:51แม่ของเจ้าตาย
17:53เจ้าค่ะ
17:55แต่ถ้าไม่ซึ่งพิดกับเจ้า
17:57และเจ้าตาย
18:11แม่ของเจ้า lifetime
18:13มาจับแม่ฉันไม่ตัวประกัน
18:15แม่ฉันเป็นตัวประกัน
18:18ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอะไรเหมือนกัน
18:27ตั้งสติเราฟังฉันดีๆนะ
18:31ฉันจะช่วยแม่ของแม่ผิงเอง
18:36ไม่มีทาง
18:39ไอ้นอกเล็กมันเป็นโจนสละที่เก่งมันก็โหเฮียมมากเลยนะ
18:43ฉันไม่ได้จบประมาตหัวหน้าของแม่ผิง
18:46แต่ฉันเชื่อว่า
18:48ฉันช่วยแม่ของแม่ผิงใзд raison
18:52อย่าลืมสิ
18:53ครั้งก่อนให้ฉันสู้กับนกเล็ก
18:55มันเป็นฝ่ายหนีฉันนะ
18:57ถ้าเราวางแผนดีๆ
19:00เราช่วยแม่ของแม่ผิงได้แน่นอน
19:05แต่ถ้ามันพาดแม่ฉันก็จะตายนะ
19:08แล้วแม่ผิงมั่นใจหรอ
19:11ถ้าเกิดทำงานให้มันสำเร็จ
19:13ไอ้นกเล็กจะปล่อยแม่ผิง
19:15และแม่ของแม่ผิงไป
19:16ฉันกับแม่คำดวงสัญญาด้วยชีวิต
19:29ว่าจะจัดการไอ้นกเล็ก
19:31แล้วช่วยแม่ของแม่ผิงออกมาให้ได้
19:38ฉันเคยคิดจะสู้กับนกเล็ก
19:49ก็รู้ว่าไม่มีทางฉละมันได้
19:52แต่วันนี้ฉันมีหัวทานแล้ว
19:59ได้
20:01ฉันจะไม่อยู่ใต้คำสั่งมันอีกต่อไป
20:05นี่บ้านมิสเตอร์ชัดวิคเหรอเจ้าค่ะ
20:28ใช่
20:30นกเล็กเอาปืดไปซ่อมาที่ร้านขายอิต
20:33ส่วนตัวมันโฉยโอกาสตอนที่มิสเตอร์ชัดวิคกับแม่มาปล่างติกกุม
20:37เอามาซ่อนตัวอีกที่นี่
20:39มันฉลาดนะ
20:41ฉลาดอย่างไรเธอคะ
20:44ที่นี่เป็นเรือนรับรองแคคควนสำคัญของท่านเจเมือง
20:49ไม่มีขายกล้านมายุงแน่ๆ
20:52ไม่น่าหรอ
20:54เราถึงหามันไม่เจอ
21:00แม่ผิงทรงสัญญาณแล้ว
21:02ลุยเลยเจ้าค่ะ
21:04เดี๋ยว
21:08เราต้องระวังตัวให้มากๆ นะ
21:12เป็นห่วงน้องเหรอเจ้าค่ะ
21:15ใช่
21:18เราต้องเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตฉัน
21:22เจ้าค่ะ
21:24น้องจะระวังตัวให้ดี
21:26คุณพี่อย่าลืมสิเจ้าค่ะ
21:28ว่าน้องเนี่ย
21:30ก็ฝีมือไม่ธรรมดา
21:32จ้ะ
21:34แม่คนเก่งของฉัน
21:36แม่คนเก่งของฉัน
21:38ก็ฝีมือไม่ธรรมดา
21:40แม่คนเก่งของฉัน
21:42จ้ะ
21:44แม่คนเก่งของฉัน
21:46แม่คนเก่งของฉัน
21:48แม่ผิง
21:50เจ้าทลายตฉัน
21:52ทลายตเหรอ
21:54ฉันไม่เคยทำงานให้เจ้า
21:56จะเรียกว่าทลายตได้อย่างไร
21:58แม่ผิง
22:04เจ้าทลายตฉัน
22:06ทลายตเหรอ
22:08ฉันไม่เคยทำงานให้เจ้า
22:10จะเรียกว่าทลายตได้อย่างไร
22:28จริง
22:50ไปทั้งเมื่อบคำราบ
22:52เอ้ย
22:58พวกแม่คำตัวมีวิชาลับ
23:15ใช้ควันทูปตามหาคนได้
23:18เราต้องเอามันไปฝังดิน
23:20ให้ท่าดินกบกินมัน
23:22พวกมันมีวิชาประแปลกเยอะนะ
23:28จะห้องมีพินซcenter
23:47ขอบคุณ ขอบคุณ
23:49ขอบคุณ ท่านวเมือง
23:52สำเร็ว
23:54แม่คำดวง
24:11รู้ตัวแล้ว
24:14นกเล็กมันเป็นคนระวังโตไม่ไว้ใจใคร
24:25ทำไงมันเชื่อว่าฉันค่าแม่คำดวงจริง
24:29แม่เห็นก็แทงฉันให้มันดูสิ
24:36ในถุ่งหนังนี้มียางไม้สีเลือดอยู่
24:44แม่ผิ่งแค่ต้องแทงให้ถูกตำแหน่ง
24:48มันจะไม่อันตรายเป็นเหรอแม่คำดวง
24:52แม่ผิ่งแค่ต้องหาจังหวะเป็นคนแทงฉันด้วยตัวเอง
24:58ฉันเชื่อใจแม่ผิ่งนะ
25:01คุณพี่
25:14แม่ผิ่งรู้ไหม
25:36มีอาวุธอะไรที่เอาชนะเล็กหลายได้บ้าง
25:38เล็กหลายเป็นทาติศักษิต
25:41ไม่มีสระตราวุธใดที่เอาชนะเล็กหลายได้
25:45ไม่ว่าจะเป็นดาบ มีด หรือว่าเปิ่น
25:49หรือว่าเปิ่น
25:54แต่ก็ไม่มีอะไรที่ไม่มีจุดตอน
26:00จุดตอนของไม่เคยอะไร
26:02ก็แค่จะต้องจัดการคนที่มีเหล็กไหล
26:06ด้วยการทำให้มันขัดอากาศหายใจ
26:19เรานี่เล็กหลายก็ช่วยอะไรเองไม่ได้
26:31พี่
26:40ยีกคนทรยศ เองอยากให้แม่งรอด
26:43เป็นก็ไม่ไข่นางคำดุง
26:45คำดุง
27:15แม็ก就到idorе
27:17Paris
27:18นั่น
27:19เร็ว
27:20รอก
27:22รป
27:24นัก
27:26จง
27:28서로
27:31ографบ
27:33Spot
27:34นัก
27:36ีความ
27:41หิน
27:43หน่อย
27:45โดนอยู่ที่นี่ ช่วยดูแล แม่ของแม่ถึงด้วย
27:48เธอค่ะ
28:15นี่ไปจนได้
28:28ไอ้คุณเอง
28:36สุดท้าฉันก็จับแกจนได้นะ
28:38ไอ้นโนคลิก
28:46แม่!
29:06แม่...
29:09แม่ผิง นี่มันยาถอดพี่ตึงๆเหรอ
29:16ฉันเห็นโนคลิกมันพกไว้ได้กับตัว
29:25เห็นคิดว่าค่าจะเป็นระแวงอังหรือใช่ไง
29:27อีกคนถอรายศ
29:28อีกคนถอรายศ
29:39เอายาถอดพี่ต์ไหมให้ฉัน
29:42ไม่มีแก่ตาย
29:44ถ้าแก่ให้ยาถอดพี่ต์
29:47ฉันจะแค่ในระเทศแก่ออกจากเมือ
29:50แต่ถ้าไม่
29:51ฉันจะให้แก่ตายอย่างคลมมาที่สุด
29:54ค่าจะบอกให้
29:56มันคือยาพี่ต์ที่ไม่มียาถอดพี่ต์
30:06แม่...
30:08แม่...
30:10แม่...
30:12แม่ผิง
30:13รีบภาพแม่กี้เป็นที่เหลือนคุณพี่
30:15อาของฉันอาจช่วยได้
30:23โอ้...
30:24กินดูแล้วนะ
30:25โอ้...โอ้...
30:26โอ้...
30:28เอาให้แม่กินยาหน่อย
30:34กินยาแล้วใช่
30:39ลอดเย้...
30:42โอ้...
30:44โอ้...
30:46โอ้...
30:48pamตัว
31:06แม่
31:24แม่ต่อ
31:26แม่ต่อ
31:28แม่ต่อ
31:36แม่
31:41แม่ตื่น แม่ตื่นกันสิ
31:47แม่เช้าเช้าแล้ว
31:53แม่
32:00อายอย
32:01แม่กี่
32:03คือสิบรอดแล้วแม่นบอ
32:07ขันนับหนึ่งถึงห้า
32:09ยังบอมมึงตา
32:12เตรียมในโมนภาพมาเผาลด
32:32หนึ่ง
32:35สอง
32:38สาม
32:41สี่
32:42ที่...
32:46อ่ะ
32:47สุดท้าย
32:50สุดท้าย
32:51สัย
32:53สุดท้าย
32:55สัย
32:56สุดที่สุดทรับ
33:26พิง
33:35แม่
33:46แม่
33:47แม่เป็นแล้ว
33:49แม่
33:50แม่
33:58อย่าคอยของแท่แน่นอนดีหลี
34:01อืม
34:28นี่ก็สายแล้ว
34:30ทำไมพ่อค้าปืนยับไม่มาย
34:34เดี๋ยวเข้ามาขอรับ
34:54นกเล็กมาแล้วก็รับ
35:00คุณเอง
35:10นี่เป็นหมายความว่ายังไง
35:12นี่คือคนล้าที่ทำให้การทดสอบปืนฝรั่งล้มเร็ว
35:16ทำให้ทหารตาย
35:22และท่านเจ้าเมืองบัตรเจ็บ
35:24คุณเอง
35:26และท่านเจ้าเมืองบัตรเจ็บ
35:28คุณเอง
35:30ที่เจ้าใส่ร้ายคนอื่น
35:32เจ้าเสียวผลโยโจนหน้ามือตามว่า
35:34จนใส่ความคนโดยในสุดอย่างนั้นเหลือ
35:36อีกบัตรสม
35:40รักฐานขอรัก
35:44พิมเขียวปืนฝรั่ง
35:46มีการเขียนการดัดแปลงกลนไกลในปืน
35:48ที่ทำให้ปืนเกิดการระเบิดตอนรั้นไกลขอรัก
35:50มีการเขียนการดัดแปลงกลนไกลในปืน
35:52ที่ทำให้ปืนเกิดการระเบิดตอนรั้นไกลขอรัก
35:54มีการเขียนการดัดแปลงกลนไกลในปืน
35:56ที่ทำให้ปืนเกิดการระเบิดตอนรั้นไกลขอรัก
36:08คุณชีรายรับร้ายจ่ายขอรัก
36:14มีส่วนของการซื้อข่ายปืน
36:18และการติดสินบนใครบางคน
36:24แผนที่ที่จะเข้าไปจุดทุดสอบปืน
36:26ความจริงแล้วแผนที่นี้เป็นความรับ
36:28การที่ให้พวกโจนสลัดได้ไป
36:30แปลว่ามีใครบางคนของเรา
36:32ทรยศขอรับ
36:38แปลว่ามีใครบางคนของเรา
36:42ทรยศขอรับ
36:44ใครบางคนของเรา
36:46ทรยศขอรับ
36:48ทรยศขอรับ
36:58ใคร
37:04กระผมยังไม่รู้ขอรับ
37:12กระผมสอบปากคำมันทั้งคืน
37:14แต่มันยังไม่ปริบปากบ้อง
37:24ฉันจะตัวสอบหลักษานพวกนี้ทั้งหมด
37:28แล้วจะสอบสวนมันприกที
37:30ถึงแม่ว่าหลักษานพวกนี้จะมาช้ากัวกับนมัน
37:32แต่ก็ถือว่าเป็นหลักษานที่อี occurrence
37:34ได้กันว่ามีการวางแผ่ไล้
37:36ในการทดสอบปืนฝรั่ง
37:38ความเสียหายไม่ได้มาจากตัวเจ้า
37:43ดังนั้นคุณเอกอิทธิลิต
37:46ฉันขอตัดสินให้เจ้าพ้นผิดจากข้อกล่าหา
37:50คุณเม็ด
38:03เจ้าต้องถูกสอบส่วน
38:07เพราะเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้อมับการซื้อปึ้นกับมั่นในครั้งนี้
38:25นี่ ลูกภับอบแห้ง
38:28ส่วนนี่ ไก่ดำตุนสมท้องคำ
38:32ฉันเอามาเยี่ยม
38:37กราบขอพ่าคุณเจ้าค่ะ
38:46แม่ผิง พาแม่เจ้าไปพักเถอะ
38:52เจ้าไปพักเถอะ
38:54เจ้าค่ะ
38:55เจ้าค่ะ
38:57เจ้าค่ะ
38:58เจ้าค่ะ
39:00เจ้าค่ะ
39:01เจ้าค่ะ
39:03เจ้าค่ะ
39:05เจ้าค่ะ
39:06เจ้าค่ะ
39:07เจ้าค่ะ
39:10เจ้าค่ะ
39:20เจ้าค่ะ
39:22ฉันกระบบพอโทษคุณพระสมิงนะเจ้าค่ะ
39:31ที่ฉันช่วยนกเล็กวางแผนราย
39:40ทำให้มีทานล้มตาย
39:44รวมทั้งทำให้เจ้าคุณพ่อของคุณพระสมิงบาทเจ็บสาหัตด้วยเจ้าค่ะ
39:51ความผิดของเจ้ามันหนักหนามากแม่พิง
39:57แม้เจ้าจะกลับใจช่วยจับคนลายเพื่อไทยโทษ
40:01แต่โทษของเจ้าก็ไม่หมด
40:08ฉันรู้ตัวเจ้าค่ะ
40:11ฉันพร้อมรับโทษทุกอย่าง
40:15เพียงแต่
40:19ฉัน
40:21ยังเป็นห่วงเรื่องของแม่เจ้าอยู่ใช่ไหม
40:27เจ้าค่ะ
40:29ฉันพร้อมรับโทษทุกอย่าง
40:43และความเป็นอยู่ของแม่เจ้าเอง
40:45ฉันพร้อมรับโทษทุกอย่างแล้วเจ้าค่ะ
40:59ต่อให้โทษถึงตาย
41:01ฉันก็จะไม่อุทอรอะไรเลย
41:05แม่ผิง
41:11ฟังโทษของเจ้าให้ดี
41:13ฉันกำหนดโทษให้เจ้าทำงานรับใช้งานเมืองทุ่งใหญ่
41:19เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยปฏิบัติงานรับ
41:35ขึ้นตรงกับฉันที่เป็นเจ้าเมืองในขณะนี้เพียงผู้เดียว
41:45เจ้าจะไว้อย่างไร
41:52ฉันนึกว่าคนพระสมีงจะตัดหัว
41:56หรือโทษอย่างเบาขึกขังคุกตลอดชีวิต
42:06ฉันจะตัดสิ่งโทษแบบนั้นทำไม
42:09ในเมื่อเจ้าเป็นคนเก่ง
42:11พื้นฐานจิตใจเจ้าก็เป็นคนดี
42:14กราบครับพระคุณคุณพระสมีงสำหรับความเมตราด้วยนะเจ้าค่ะ
42:30ฉันสาบานว่าจะทำงานด้วยความซื้อสัตว์สุจริต
42:36จะมองความพักดีรายรักคุณพระไปจนกว่าตายเจ้าค่ะ
42:39เจ้าค่ะ
42:41เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะ
42:43พุ่งนี้ไปหาฉันที่จวน
42:45เติมงานวันแรก
42:47เจ้าค่ะ
42:49อันว่าตกลงตามนี้นะ
42:51พุ่งนี้ไปหาฉันที่จวน
42:53เติมงานวันแรก
42:55เจ้าค่ะ
42:57เจ้าค่ะ
42:59เดี๋ยวก่อนนะ
43:03เมื่อกี้เจ้าว่าอย่างไรนะ
43:05เจ้าว่าอย่างไรนะ
43:07จะมอบความพักดี
43:11และจะรักฉันไปจนวันตายอย่างนั้นเหรอ
43:21ฉันบอกว่า
43:23จะจงรักพักดีไปจนวันตายเจ้าค่ะ
43:29อัน
43:35อัน
43:47อีก
43:49อัน
43:51อัน
43:57อัน
43:59อัน
44:01คุณพี่หาหลักฐานมาพิสูตรได้แล้ว
44:14แสดงว่าการเซ็นสัญญาสื้อปื้นกับฝรั่ง
44:18ก็จะเกิดขึ้นเร็วๆ วันนี้ใช่ไหมเจ้าคะ
44:21ใช่ แล้วต้องรีบด้วย
44:26เราเสร็จเวลามามากแล้ว
44:29อีกอย่างเราไม่รู้ว่าให้พวกโจวนสีชายจะปุกป้นมือเมื่อไหร่
44:34เท่ากับว่าสัญญาระหว่างน้องกับคุณพี่
44:45ก็จะซิ้นสุดลงด้วยใช่ไหมเจ้าคะ
44:49いつ่าก็ זה tum อย่างนี้
45:04อะ أه
45:06bit 2. Roots
45:27มัน๊วง
45:32เห็นna คลิก Опิ้นายมาปลามากเลย
45:34มีครับกับวานเลยยอดนะ
45:38เดี๋ยวๆ
45:39ทำไมต้องพูดภาษาไทยคว่างเลยละ
45:41ไม่ใช่คัทคว่างนะ
45:43นี่พูดไม่ยุดเลย
45:45ก็ไม่แปลกนี่
45:46ในคลุกมีแต่คนไทย
45:48ฉันรับลองเลยนะ
45:49ฝรั่งคนไหนอยากพูดไทยเก่งๆ
45:51ให้เขาคลุก
45:53และรับลองว่าพูดไทยคว่างแม่
45:57ยินดีด้วยนะ
45:58Mr. Chatbik
46:00คุณเป็นเป็นเป็นแบบนั้น
46:30เรียบร้อยดี
46:35ปืนพร้อมใช้งาน
46:37ถึงไว้แลถ้าสอบปืนอีกครั้งแล้ว
47:00ปืนพร้อมใช้งาน
47:08ปืนพร้อมตืนพร้อม
47:12เรียบร้อย
47:20ล้าง
47:25ยิง
47:30มีข่าวลือว่าให้พวกโจนสีชายจะบุกมาพ้นเมือของเรา
47:45ตอนนี้เรามีอาวุธปืนที่มีประสิทธิภาพ
47:48ถ้าพวกมันบุกมา
47:50พวกมันจะไม่ได้กลับออกไป
47:52แต่เขาลือกันว่า
47:57ปืนบุรภาของพวกโจนมันยิงได้ไกล
48:01แล้วคุณพาเมกคิดว่ามันจะไกลสะแค่ไหนล่ะ
48:06ส้นขนมนั่นน่าจะได้นะ
48:09ปืนฝรั่งยิงได้ไหมล่ะ
48:15ประโทร
48:17เอาอย่างนี้คุณพาเมก
48:19เห็นมาม่วงรงโรนไหม
48:21น่าจะห่างไปสัก 5 เส้นได้
48:25เดี๋ยวก็ผมจะให้คุณเอกยิงให้ดู
48:34คุณพาช่วยก็พูดไป
48:36ต้นมะม่วงมันไกลกว่าก็สุนปืน
48:39คุณเอกจะทำได้ล่ะ
48:46คุณพ่อนะคุณพ่อ
48:48จะคุยทั้งทีไม่ปลึกสารก่อนเลย
48:51คุณพี่ คุณพี่
48:56เดือนนี้ลมเว้า
48:58พัดจากถิดอุดอนไปถิดทักษิน
49:01กระแสลม พัดไปทางต้นมะม่วงพอดี
49:06ยิงได้เลยเจ้าค่ะ
49:08คุณพ่อ
49:23คุณพ่อ
49:25ทางทนans
49:40คุณพ่อ
49:42จริงสิ
50:12เต็มที
50:26แล้วเต็มที
50:31ที่เจอพอ
50:33แก โชค
50:35เต็มที
50:37เชื่อว่าเธอบัน
50:41กันไม่เกิด
50:41กันไม่ได้
50:43ถูกสุดที่าน
50:45ถูกสุดท้าย give your option
50:473, 2, 1
50:594, 3, 2, 1
51:024, 1, 1, 1
51:05- See you later. All right. See you later. Thank you.
51:17ขึ้นพี่เจ้าคะ
51:22น้องดีใจด้วยนะเจ้าคะ
51:24ที่การลงนามซื้อขายปืนสำเร็จเรียบร้อยแล้ว
51:29ฉันก็ต้องขอบใจร่อนเหมือนกัน
51:32ที่ร่อนคอยอยู่เคียงข้างฉันเมื่อด้วยตลอด
51:35วันนี้หล่อนสวยมากน่ะ
51:42ขอบรักคุณเจ้าค่ะ
51:50ขอเชิญทุกท่านมาร่วมเต้นรำ
51:53เพื่อเป็นการเฉลิมชลองให้แก่เมืองทุ่งใหญ่
51:57เจ้าเต้นรำแบบฝรั่งเป็นไหม
52:02พอเป็นเจ้าค่ะ
52:05ถ้าอย่างนั้น ให้เกียดชนสักเพลงนะ
52:23คุณพี่จะทำอะไรเจ้าค่ะ
52:25ไม่เอานะเจ้าค่ะ นองเต้นไม่เป็น
52:28ร่อนทำเรื่องยักๆมาตั้งเยอะ
52:30แค่เธ้นรำเอง ร่อนจะกลัวอะไร
52:33นองไม่ได้กลัวเท่าค่ะ
52:35แต่นองอ้าย
52:37ร่อนอ้ายอะไร
52:40หรือว่าร่อนไม่อยากเต้นกับฉัน
52:43ไม่ใช่อย่างนั้นเท่าค่ะ
52:45คนมันไม่เคยไงเท่าค่ะ
52:48คุณพระสมิ่งลงน้ำซื้อปืนเรียบร้อยแล้ว
52:52สัญญาของเราก็สิ้นสดลงแล้ว
52:56ของเราก็สิ้นสดลงแล้ว
53:01ขอฉันมีช่วงเวลาดีๆกับร่อนอีกสักครั้งแค่นะ
53:05ไม่คำดุง
53:07นำน้องด้วยนะเธอค่ะ
53:22ขอฉันมีคำด้วยนะ
53:32นาย ช่วง ช่วง ช่วงดับคุ革
53:37ตรงนี้ด้วยตรงนี้
54:07เกิดคืนวัน
54:22เคยแค่แสดง ว่ารักและมีใจ
54:28เคยบอกเธอไป เกล้างซึ่งให้ไววัน
54:33เกิดคืนวัน แล้วฉันกลับกลายเป็นวันไว
54:41เอง
54:44จากที่เธอได้ เกล้างรักให้ตายใจ
54:49แต่หลบไม่ไว คือหัวใจตัวเองถ้าเปลี่ยนมัน
54:56ด้วยรักเธอจริงที่มีให้กัน เปิดใจฉันไปแล้ว
55:06หลอกเกินคงไม่ได้เลย เอาอายหัวใจ
55:12ความรักมันไม่เคยรวม ไม่ทำหลายใคร
55:16รักที่เกล่นจริง กลับจริงกว่ารักครั้งใดๆ
55:24ใจฉันไม่ค่าเธอ
55:48นกเล็กมันแค่คงไปได้อย่างไร
55:50น่าจะเป็นกี่หมื่อให้พวกมีอาคม followed
55:55ฉันจะส่งปืนฝรั่งไปที่ป้อมอุดอรลกองประนาศ
55:58เพื่อป้อมกันให้พวกจนสื่อใช้oman
56:00ฉันจะให้เจ้าเป็นคนคุมปืนไปที่นั้น
56:10ถึงเวลังตายกับมึงและคุณ何
56:14meaning your attract with your friend
56:16ไปที่ป้องอุดอร์นกับประนาศ
56:18แต่ว่าโดนจนสีชายจมตีแล้วหว่างทาง
56:26กูจะใช้ปืนพวกนี้
56:28ข้าพวกจะหารเมืองทุ่งใหญ่ด้วยปืนของพวกมันเอง
56:31ในวันที่พวกเรายกผลเข้าพล่นเมือง
56:35วันนั้นทุกอย่างจะโกลาหวนวุ่นวาย
Be the first to comment