เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 19 (EP.19) ย้อนหลัง วันที่ 5 พฤศจิกายน 2568

Luigiseries

เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง EP.19 | 5/11/2025 เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนใหม่ ,  เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่.19 , เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 19 ล่าสุด , เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง ตอนที่ 19 ย้อนหลัง ,

Transcript

00:00ทุกคนถูกจับแล้ว

00:06จากพระอาคี

00:07กรับผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

00:09มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด

00:11คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คนอื่น

00:15อาจจะเป็นคำดวง

00:18หรืออาจจะเป็นท่านขุ้น

00:24เป็นอย่างซื้อ ซื้อ พอคือบอดสบายที่มา

00:27พิดมังลับ เฤ็ดให้คนกลึ่งเป็นกลึ่งตาย

00:30เป็นอยู่สองสำเมอร์ และจังตาย

00:32ถ้าไม่มอ業้อยอยถึงสงสัยในตัวไหนค薄

00:34มีแต่มั่น พี่หู้จักพิดมังลับ

00:36ไปไปตัวเมืองก่อน

00:37จะมาจับการ บันลายให้คุณหมอ

00:48acontefin is a sudden

00:50เมื่อสิที่ค Pew

00:52ชีวิตของกับผม

00:53จบสิ้นภังทรายกันเพชี้ยงotics

00:55อย่ามาโทษกัน

00:57รับตับสิบใจเดินทางนี้แล้ว

00:59เกิดอะไรขึ้น

01:01ก็ต้องยอมรับคนของมันสิ่งไว้

01:05พ่อของพูดได้

01:07ก็พ่อมันหมายใกล้ฝัน

01:09กลับผมยังมีเวลาเหลืออีกตั้งมาก

01:11แถนที่ยังได้ไปเซวิร์สูง

01:13ก็พ่อพ่อของมีล่ะ

01:15ไม่เม็น ไม่ล่วงอากตายโย

01:17อ้่า

01:19อั๊ย

01:21ต้องต้องต้องต้องหรอกว่า หรือดีกว่า มึง

01:24ไป

01:39พ่อเป็นไรพ่อ พ่อ

01:42พ่อ หลาน หลาน

01:45พ่อจะได้เลยดีกว่า

01:46เจ้าพ่อจะด้วย

01:48พ่อ พ่ออย่างไรนะ

01:51พ่อ พ่ออย่างไร

01:54diabฐ

01:56ต้องแม่ LS otra

01:58ต้องแม่ ต้องแม่ ต้องแม่

02:02ต้องแม่

02:05tense

02:07w

02:11enter

02:16ways

02:17อ่ะ อ่ะ อ่ะ

02:47- ไน้ขาม!

02:51- ไน้ขาม!

02:53- พี่ขาม!

02:55- ออกมาควยกันดีๆ เถอะ...

03:07- สันคน! – สังฐาน ออกไปก่อน!

03:11- อย่าดีบให้ช่วยให้ช่วยไม่ตาย!

03:16นายขาม น่าจะกำลังทำอะไรอยู่แน่ ๆ

03:19เราระวังตัวให้ดี ๆ น่ะ

03:20โจ๊ะค่ะ

03:25นายขาม

03:29ตอนนี้ลุ่งหยวดกำลังรอยาถอนพิดอยู่

03:32เอายาถอนพิดใหม่ให้ฉันเถอะ

03:35ให้คุณเอง

03:38ยาถอนพิดอยู่นี่

03:41สังฐานออกไป

03:43ไม่งั้นกูเคลี่ยงทิ้ง จริง ๆ ด้วย

03:45พี่ขาม คนหลอกทุกคนทำผิดภาทกันได้

03:49ฉันไม่ว่าอะไรพี่หรอกที่พี่ทำไรพ่อ

03:52ขอย่าถอนผิดที่ฉันเห็นนะ

03:55อย่าเข้ามา

03:56ใจเย็นในขาม

03:58ค่อย ค่อยคุยกันดี ๆ ก็ได้

04:01อย่าเข้ามา

04:02อย่าคิดว่ากูไม่กล้าเควียงนะ

04:04กูฉันไม่ได้หรอก

04:06ฉันไม่เชื่อว่านายขามจะกล้าเควียงขวดยาทิ้ง

04:15นี่แม้คำดวง sageo หมออะไร

04:22พี่ขาม รีบจับฉันเมื่นตัวปะกัน

04:26เจ้าว่าอะไรนะ

04:28พี่ก็รู้ว่าคุณพี่ชอบฉัน

04:30ถ้าพี่จับฉันไม่ตัวปะกัน เข้ามмиกลาทำอะไรพี่หรอก

04:35คำดวก ...

04:38ทำไมเจ้าหิวช่วยพี่

04:40ฉันเพิ่งรู้ใจตัวเอง

04:42ว่าลึก miedo ค่ะแล้วฉันชอบพี่

04:44ชอบมันตั้งแต่เด็ก

04:46ฉันโทนเห็นพี่อะไรต่อหน้าฉันไม่ได้

04:51คำดวง

04:53แม้คำดวงเราทำอะไร

04:56ขอดูเข้า ฉันจัดการเอง

04:59พี่ข่ามรีบพาฉันออกไปจากที่นี่

05:01เดี๋ยวนี้เลย

05:04แม้คำดวง

05:06บิดทาง

05:08ไม่อย่างนragtامดวงตาย

05:10กุณบอกให้บิดทาง

05:14เปิดทาง

05:29รอยตรงนี้

05:31ขอบคุณ

05:37ยอด

05:44มีโรงหายใจอีกแล้ว

05:50อัยศ แข็งใจนะ

05:52ท่านขนก็คำดวงล่ะ

05:54กำลังเอายาถอนผิดมาให้อายด้วย

05:59อดทนหน่อยด้วย

06:08แถวนี้คนพวกพลาด

06:10พวกราหารน่าจะหาตัวเราลำบางแล้วรับซะ

06:12คำดวง

06:19ทำไมเจ้า preserveพี่

06:22ทั้งๆที่พี่ทำไม่ดีกับครู

06:29ฉันเค้าใจพี่ขาม

06:31ฉันไม่โกศพี่เลยซักนิด

06:33พี่แค่นพ่อ

06:35ที่จะให้ของสักศุษยทธิกับขุญเอง

06:36แต่ไม่อยอมให้พี่ที่เป็นศุษยทธิ

06:39เป็นฉัน ฉันก็รู้สึกเหมือนพี่จ้ะ

06:43ที่พี่ทำ ก็เพราะว่าพี่แค้นใจครูมาก

06:50แต่ยังไงพ่อก็เป็นพ่อของฉัน

06:56พี่ให้อภัยพ่อเท่นนะจ๊ะ

06:59เข้าได้จ้ะ พี่เห็นกับเจ้า

07:10ถ้าอย่างงั้นขอยาถอนพี่ที่พ่อฉันเถอะนะ

07:14ถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ

07:29ทำรุก เจ้าหรอกพี่

07:44พวกมึงอย่างได้ใช่ไหม

07:49พวกมึงดนกูหรอกเลยเว้ย

07:54ไหนของ

08:01ตอนนี้รุ่งหยุดกำนังรอย่าถอนพิทย์อยู่

08:05เอาย่าถอนพิทย์ไม่ให้ฉันเถอะ

08:09พ่ออบนี้ไม่ใช่ยาถอนพิทย์เว้ย

08:24ไป ไป ไป เล่ง เล่งไป เล่ง

08:29สวัยเลยไง

08:32อวว...

08:38พี่ข่าม พ่อฉันหรักพี่บันลูก

08:41แต่พี่จะค่าพ่อฉัน

08:42แค่พอพ่อฉันจะให้ของขางคุณพี่อย่างนั้นเหรอ

08:44ก็ใช่ยังไง

08:47เล buds ไลก์ไลก์ก็ได้ไป

08:49แล้วฉันจากพ่าคีียง

08:52ย้อมแพ้เสริจนะข่าม

08:54มันนีเป็นไหนไม่ได้แล้ว

08:55และบอกยาแก้พิทย์มาให้ฉัน

08:57ตัวยาถอนพิษ มันอยู่ในหัวกู เฮ้ย เปิดทาง แล้วกูถึงจะบอก

09:05ฝันไปเถอะ กูจะจัดมึง แล้วบังคับให้มึงบอกยาถอนพิษกู

09:10ถ้ามึงไม่บอก กูจะทรมานจนกว่ามึงจะตาย

09:15อีกคุณเอก มึงบีไปกูทำแบบนี้เอง

09:19ทำไมดึงไปอยู่ที่มัน

09:27พี่ขโม่ของพ่อมาเหรอ

09:31ใช่ แล้วกำลังจะใช้ค่าพวกมึง แล้วก็อายชาวบ้านทุกคนในที่นี้ด้วย

09:37จานักไหนขาม ชาวบ้านมาดูเลือกอะไรด้วย

09:42หยุดเถอะพี่ขาม

09:44เถอะพี่ขาม

09:58คุณพี่เรามาทุกคน

10:14เฮ้ย

10:18อะไรวะ

10:20ทำไมถึงเป็นอย่างนี้

10:22เป็นยังไงล่ะ

10:24พี่ไม่เคยจัดจำคำสอนพ่อ

10:26พี่ขี้เกียบ

10:28ไม่เคยฝึกฝนวิชาอาคม

10:30มันก็ได้แค่นี้ล่ะ

10:32ขึ้นจกกับอาคมนั้นเหรอ

10:36วางมิทย์ มึงแพ้แล้ว

10:38กูยังไม่แพ้

10:40ถ้าเข้ามา

10:42คุณอยาค่ะตัวตาย

10:44ตายไปพล้อมกันยาตร replacing

10:46บ้านพี่เก่นมันแหละ

10:48พี่ขาม

10:50เหมอดแห้ดห Łอดพิชน์มาต์ inc

10:53พอกันนี่กับพี่มันตลอด

10:55กูจะบอกก็ต่อเมื่อปล่อยกูไป

10:57มึงไม่กร้าว

10:58Пр якonic podcasts

11:00ถ้าพี่ขามตาย

11:03พอน้องก็จะตายไปด้วย

11:05ขับดวง กับด้วง

11:08สำรวง ประจานพอเจ้า คือถ้าอยู่ได้อย่างบ้าโดน

11:16ไอ้แก่ ใครตายแล้วสินะ เวลาเหลือน้อยลงทุกที

11:27เพราะว่าไง เจ้าปล่อยกูไปได้ดียัง

11:32กูปล่อยมึงก็ได้

11:35แต่มึงต้องทำตามเงินไขที่กูบอก

11:38เงินไขอะไรว่ามา

11:45เข้าใจเงินไขดีแล้วนะ

11:48สูตรยาทรพิจมีตัวยาอยู่ 5 ตัว

11:51กูจะขีมาออกไป แล้วบอกชื่อยาทีรตัว

11:54ก่อนถึงทงแดง กูต้องบอกชื่อยาให้ครบ

11:58แล้วจะคืนจากพระอักขีให้

12:01ระยะทงแดงเป็นระยะที่ฉันยิงไม่พลาดแน่

12:03ถ้าในขามทำผิดเงินไขเลยทงแดงไป

12:07ฉันก็ไม่มีทางเลือก

12:09นอกจะกินกับบ้าน

12:14ถ้าพี่ขามไม่ยอมบอกสูญญาติห่อนพิด

12:17ฉันสาบาลเลยว่าฉันจะไม่มีวันให้อภัยพี่

12:21เฝ้าเนี่ย พ่อย่านายุทธนๆว่าได้

12:29เริ่มได้

12:31อ่ะ

12:47สดินสอง

12:49หัววานท้านต้อง

12:53ท AGAST

12:55ส więc

12:56ส obey

12:58ส歩

12:59ส่งลูกค้น

13:03โทรีสี

13:11คุณพี่อย่างยิงพี่ขับทุกคน

13:15เดี๋ยวน้ำจะไปตามพี่ขับพี่ร้ายทุกคน

13:29ส่งจากพ่อพี่มา

13:33โก้ไม่ให้

13:37จริง!

13:59ส่งส่ง ไปกัน

14:05เยอความกลับไปเลย

14:07ไม่ดีหรอก

14:09เยอความกลับไป

14:11นี่ Having Bad

14:13นี่สิ

14:14โอเค แกรวมท่าน

14:19เกี่ยมกัน

14:21สตอนตัวที่นั่น

14:23ส่งสุดทิ้ง

14:25ใจสปสดี

14:29- ตามนุกเล็กไป! ขอรับ! ขอรับ!

14:41เฮ้ย!

14:47พี่ขาม! พี่ขาม! พี่ขามอย่าเป็นอะไรไปนะ

14:52คำดวก พี่ของไม่รอดแล้ว

14:58พี่เดินทางผิด ครูเคยเตินพี่ แต่พี่มันโง่

15:11ดูกว่าตัวเองฉันละ สมควรแล้วละ

15:17พี่ขาม! แต่พี่ขามบอกชื่อ ยาท่อนพิดอีกสองตัวไหมให้ฉันเถอะจ๊ะ

15:25อย่าให้พ่อฉันต้องตายเลยนะ

15:28ที่ผ่านมากรู้ดีกับพี่เหมือนพ่อ

15:34งั้นพี่ก็ทำให้พ่อเป็นครั้งสุดท้ายนะ

15:38น่าพี่ขามฉันขอล้อง

15:40ฟังพี่ดีๆ

15:45จะพี่

15:49ไงเมื่อกรู้เห็นคุณเองดีกว่าพี่

15:58ก็ให้มันช่วยครูเองก็แล้วกัน

16:04พี่ขาม! พี่ขาม! พี่ขาม!

16:09พี่ขาม! พี่ขาม! พี่ขาม! ยังมันอะไรไปพี่! พี่!

16:14พี่!

16:24พี่ขาม!

16:26พี่ขาม! organisations

16:41ในทางเลือก น้ายขามกำลังจะหนี

16:45แต่เราอีกได้ชื่อ อย่าไม่ขบเลย

16:47เราพี่ขามขบได้คนเดียวที่จะช่วยพ่อด้วย

16:53ฉันรู้

16:55ถ้าคุณพี่รู้ แล้วคุณพี่จะสั่งตาหารให้ยิงเขาทำไม

17:05พี่ใจหลาย

17:07ใจหลายใจดำ เอามาหิดที่สุด

17:30หิง

17:37ส่งจากพระอาคีคืนมาเธอคูณนะ

17:40ฝันไม่ใช่นั้นผิง

17:43ข้าเป็นครูเจ้า เจ้าเจ้าเจ้าก็คุณข้างกันเหรอ

17:45ถ้าไม่เคยเห็นฉันเป็นสิ

17:47มันฝึกฉันไว้เหมือนกับหมา

17:49ไม่ค่อยไปทำหลายคนอื่น

17:51ข้าเป็นครูเจ้า เจ้าเจ้าก็คุณข้างอื่นเธอ

17:57ท่านไม่เคยเห็นฉันเป็นสิ

18:01ท่านฝึกฉันไว้เหมือนกับหมา

18:03อย่างคอยไปทำหลายคนอื่น

18:05กลับให้กลับอีก

18:35เอาจากพระอักคีย์คืนมา

18:37มันไม่ได้

19:05พอเป็นสังไหนแน่ อายอย

19:19อย่างมีร่มหายใจอยู่ แต่อ่อนลงเรื่อยเรื่อย

19:23คงอยู่ได้อีกว่าโดน

19:25ผелоได้ว่าโดน

19:33นายข้ามบอกตัวยละมาสามตัว

19:36หนอแยอยพอจะครองทางได้ไหมว่าอีกสองตัวมันเคยอะไร

19:39คอยภูมัตร์ก

19:41มันมีตัวยละโดนได้ 5 ว่า 100 เป็นพัน

19:44ถ้า Krank jr. ไม่สังค่าพิข่าม

19:46เราก็คงจะรู้ตัวยละทั้งหมดแบบ

19:48ฉันยอมลับผิด

19:51แต่เราไม่ควรมาทะลอกกันเรื่องนี้ตอนนี้

19:54และควรหาทั้งช่วงยดก่อน

20:02อันที่จริงต้องให้บักขามบอกตัวอย่าครบ

20:05มันก็ว่าง่ายเลย พี่ซี Democracy เพ bronze

20:09และสำคัญตั้งเสียเวลาปรุงยาอีก

20:12ที่บ้านจะมีตัวอย่าอยู่หลายตัว

20:13fir котороеพอเยอะให้ดูหมดเรื่องว่ามีอะไรพอใช้แล้วบ้าง

20:16คุณพา diplomีเอาไหมเบิงเพิ่งแล้ว

20:19เดะซ้ายเบอดายเลย

20:20ลองคิดดี ๆ อาจจะมีตัวยาดี ๆ ที่เรายังไม่ได้หลอง

20:27ท่านคุณพูดถูก

20:30ตอนนี้ฉันไม่ควรเสียเวลาเธอแล้วกับท่าน

20:34ฉันจะอยู่เคียงข้างพ่อ

20:38ส่วนกว่า

20:44แล้วหลังจากนั้น

20:47ฉันก็จะ...

20:48ทำไม?

20:49แล้วหลังจากนั้น

20:53ฉันจะค่าชั้นยันล่ะ

20:56ไม่ต้องกลัวล่ะ

21:03ฉันลับพี่ชอบกายกับท่านของฉันสมัย

21:09ฉันสมัย

21:23ฉันสมัย

21:24ฉันไม่มีป こнем

21:25ฉันตาย

21:31ฉันก็ได้

21:32ผิดได้

21:34ฉันต่Jacques

21:36ฉันได้

21:38คุณไปสันมิ่งให้

22:08ให้หมู่บุญชัยเป็นเรียกกับผมมา

22:10มีเรื่องอะไรหรอขอรับ

22:18จัดพระหาคี

22:21เมื่ออยู่ที่นี่ได้ยังไง

22:23แม่ผิงจัดกายในนกเล็กได้

22:25แล้วนำจัดพระหาคีกลับมาได้

22:31นี่แล้วเหรอ

22:33อาวุธมหาปันไหร่

22:35ใช่ขอรับ

22:39ก็ผมเป็นนายขามเสกจากนี้

22:41แต่ว่าดูเหมือนว่าจะเป็นอาวุธที่ดู

22:44ไม่รุนแรงอะไรนะขอรับ

22:46นายขามไม่มีพลังอะไร

22:48ถ้าหมูบุญชัยเห็นลงโดดใช้

22:50หมูบุญชัยจะตะลึง

22:52จนคุณไม่ออกเลยล่ะ

22:55แล้วยิ่งไงโจนสีชายขึ้นชื่อว่าจอมขำังเว้น

23:00ถ้าจัดพระหาคีไปอยู่ในมือมัน

23:03อนุภาพของมันก็จะยิ่งไหร่

23:15เจ้าทำได้ดีมากแม่พิง

23:17ที่นำจากพระหาคีกลับมาได้

23:23แต่ถ้านกเล็งไม่โรดหริงจนได้เราปะเจ็บ

23:25ทดน adv ro b

23:26ฉันก็ขอสูงกับความไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ

23:27แล้วทางเรามีใครใช้จากพระหาคีไปอันอีกไหม

23:31ก็คงจะมีแต่ลุงโหยตขอรับ

23:34แต่ตอนนี้อาการสุดหนักมาก

23:36ถ้าอาการดีขึ้น

23:41เราจะคืนจากนี้ให้กลุงโหยต

23:43แต่ถ้าโชคล้าย ลุงหยดเสียชีวิต

23:49ก็แล้วผมอยากทำรายจากนี้ขอรับ

23:55ได้ ตกลงตามนั้น

24:00ระหว่างที่ลอดูอาการนายหยุด มูเก็บรักษาไว้ให้ดี

24:06เอาไว้ที่ที่เป็นความรับ

24:08ขอรับ

24:13สมุนของโจลสีชาย ทั้งหมอดัม ทั้งนกเล็กตายแล้วทั้งคู่

24:19อีกอย่าง เราก็มีจักพระอะคี

24:22ก็แต่ผมคิดว่าโจลสีชาย น่าจะถอยไปตั้งหรัก أ일สาบพัก

24:28หยือไม่ก็เปลี่ยนใจ เหมื้องทุ่งใกลับของเรา

24:31ต่อให้พวกมันบุชน์มา เราก็มีปืนฝลั่งมากพอที่สัยจัดการันมันได้

24:34ให้พวกมันบุกมา

24:36เราก็มีปืนฝลั่งมากพอที่จะจัดการมันได้

24:39เราควรใช้โอกาสนี้จัดการมันให้ซึ่งสร้างเลยดีมั้ย

24:44คุณพระสมิงน่าจะลองปรึกษาคุณนั่งท่านอื่นดูกรับ

24:49อีกอย่าง

24:51ก็รับผมว่าคุณพระสมิงน่าจะใช้ช่วงเวลานี้

24:54ปรับปรุงกองทัพของเราให้เข้มแข็งขึ้น

24:57เจ้าคิดว่าเราควรปรับภูมิจุดไหนก่อนดี

25:02คุณพระสมิ่งลองไปถามคุณพระยงค์

25:04หรือไม่ก็ถามคุณพ่อของกระผมดูครับ

25:09คุณเอง

25:11ทำไมเจ้าพูด

25:12กระผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปจัดการ

25:20กระผมขอถือโอกาสนี้

25:22กระผมล่ะครับ

25:26กระผมล่ะ

25:43กระผมล่ะ

25:52คุณเอง

25:54คุณเอง

26:22แก

26:25งที่้ری

26:26สัย

26:27ที่สุด

26:32คุณกัน

26:33พร้งที่เจ้า

26:38คุณเอง

26:41ขอแบบนั้น

26:42ขอแบบนั้น

26:45ช่วยตาย

26:47เธอไม่รอดไม่รอตอนเช้า แล้วค่อยออกเดินทาง

26:55ฉันเกลียดคนที่นึง เกลียดบ้านเมืองนี้

27:00อยากจะไปจากที่นี้เร็วที่สุด

27:02พ่อของเจ้าออกใบผ่านประตูเมืองให้แล้ว

27:06ฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

27:17ฉันเสียใจจริง ๆ มั้ยคำดวง

27:28ฉันอยากให้เจ้าจำออกไว้ให้ติ

27:34ว่าเจ้าเป็นคนค้าเพราะฉัน

27:37ฉันจะไม่เหลือว่าฉันค้าพ่อเหรอ

27:47ฉันไม่ลืมสีหน้าของมันนะตอนนี้

27:50ฉันจะจำไปตลอดชีวิต

27:58ฉันไม่ได้รอดชีวิต

28:28ฉันเป็นคนค่ะ

28:31ฉันมีสัยที่สุด

28:43ฉันไม่หรอบตรวจ

28:47กราบเท้าคุณพ่อ

28:53สิ่งที่กราบผมกำลังทำนี้

28:57กราบผมคิดดีแล้ว

29:00แม่ผิง แม่คำดวง

29:20เกิดอะไรขึ้นอ่ะ

29:30พ่อฉันเสียแล้ว

29:33ฉันกับอายอยกำลังพาพ่อกับบ้าน

29:40ฉันเสียใจด้วยนะ ไม่คำดวง

29:45แล้วท่านขุนเป็นอย่างไรบ้าง

29:49ทำไมถามอย่างนั้น

29:51ฉันได้รับค่ำทังจากคุณพระสมิง

29:54ให้มาดูท่านขุน

29:56คุณพระสมิงสั่งหอนใจ

29:58ว่าท่านขุนคิดจะทำอะไรบางอย่าง

30:02อาจจะค่าตัวตายพระรู้สึกผิดกับแม่คำดวง

30:10ทำไมคุณพระสมิงคิดแบบนั้น

30:13คุณพระสมิงบอกว่าท่านขุนพูดให้คิดแบบนั้น

30:17ค่อยกว่าเป็นไวดายด้วยคำดวง

30:20ท่านขุนหู้สึกผิดกับเจ้าที่สั่งยิงประขาม

30:24เทสให้เขาบักฮูตัวอย่าแก้พิดให้พอเจ้า

30:29เจ้าหรือว่าพอเจ้าสั่งเสียยังไว้ก่อนตาย

30:34น้อย

30:39ก่อนอย่างให้ก้า

30:41ก้าได้ให้ก้า

30:45เราสันดาษยังว่า

30:48ถ้ามันดีไปได้

30:50มันต้องเอาจักประอาคีไปขายให้ไอ้โจนสิ่งชาย

30:57และเมื่อนั้นเมืองทุงใหญ่

31:01จะถึงคลาววิบัติ

31:04เพราะวิตของจักประอาคี

31:08ก้าไอ้การ

31:11ก้าไอ้การ

31:15ค่อยว่าท่านขุ้นตัดถึงใจยิงบักขาม

31:18ค่อยคิดว่าท่านขุ้นก็คิดคือกันกระพอเจ้า

31:32กระผมขอกราบลาสิ่งศักษิต

31:34ที่คุมของเมืองทุ่งใหญ่มาทั้งแต่ปันพระบุลุษ

31:37ได้ปลด

31:39ช่วยคุมของเมืองทุ่งใหญ่ให้อยู่รอดปอดภัยด้วยเธอ

31:42ท่านขุ้น

31:58ท่านขุ้น

32:00รอดกลับมาทำไม

32:04จะมาดูให้แน่ใจสินะ

32:06ว่าฉันจะรับผิดชอบชีวิตรุงหยดอย่างไร

32:08ใช่ไหม

32:09ท่านขุ้นคิดจะทำอะไร

32:11ท่านขุ้นตายไปพ่อเซ้นก็ไม่ฟื้นอยู่ดี

32:14ฉันไม่อยากให้ท่านขุ้นตายไปอย่างไรประโยชน์

32:17ไม่ต้องสดใช้ชีวิตอะไรพ่อฉันแล้ว

32:20เก็บลมหายใจไว้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองเธอ

32:23หล่อนเข้าใจผิดแล้วแม่คำดวง

32:25ฉันไม่เคยคิดจะข้าตัวตายอะไรเลย

32:43แล้วจดหมายนี่ล่ะ

32:45ฉันจะไปสืบเรื่องโจนสีชาย

32:47ไปแบบเงียมเมียบโดยที่ไม่ให้ใครรู้

32:49จดหมายนี่ฉันก็เขียนไว้ให้คุณพ่อ

32:51เผื่อฉันพลาดท่ามัน

32:53แล้วไม่มีโอกาสได้กลับมา

32:55ก็แค่นั้นเอง

33:00ไม่ได้ค่าตัวตายแน่นะ

33:02ทำไม

33:04ร่อนเป็นห่วงฉันก็นั่นเลยเหรอ

33:09ก็...

33:11เอ่อ...

33:13ร่อนเป็นห่วงฉัน

33:15หรือรักฉันกันแน่

33:17หรือรักฉันกันแน่

33:26มันก็คือกันนั้นแหละ

33:32กันก็ดีล่ะ

33:35มันก็แปลว่าเราใจตรงกัน

33:37เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ

33:39้อ...

33:41ก็ไม่น่าพี่

33:42เหมือนนั้นเจ้าค่ะ

33:43เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ

33:44มีเรื่องไหลานเกิดขึ้นที่กลงมือ

34:00ไม่ได้แรงเกิดขึ้นที่กลมเมือง

34:10คำรวง คำรวง

34:11ไม่อยากอย่อย

34:17คุณพระสมิง

34:19นี่มันเกิดอะไรขึ้นขอรับ

34:30โอ้ย

34:34โอ้ย

34:35ส่วยฉันด้วย

34:36ส่วยฉันด้วย

34:40ส่วยฉันด้วย

34:42ส่วยฉันด้วย

34:44ส่วยฉันด้วย

34:45คุณพระเมก

34:46ส่วยฉันด้วย

34:47คุณพระเมกเป็นอะไร

34:49คุณพระเมกออกไปจากคุ้งได้อย่างไร

35:00หัว หัว หัว

35:04หัว หัว หัว

35:05อะไร

35:07นุกคนจะแนะหรอกแท้ไหน

35:16มีดูว่า

35:25กราบผม

35:26ขอประทานโทษ

35:28คุณพระสมิงน่ะ ขอรับ

35:30กระผมกอบความผิดร้ายอะไรอย่างนี้แม่

35:35ไม่สามว่ารักษาจากพระคีวัยได้

35:41ไม่เป็นไรหมุ่ม

35:43มันไม่ใช่ความผิดโอ่

35:45กระผมประมาติมุกมันเกินไป

35:50หม่ารอบกันมันระวังยากอยู่แล้ว

35:54คุณพระสมิงสร้างจับสองพ่อลูกแล้วใช่ไหมครับ

35:58ใช่

36:00ฉันสั่งห้ามเปิดประตูเมืองเดดขาด

36:03ไม่ว่าก็เลยนี้ได้ kas

36:09แต่สองพ่อลูกเป็นคุณนางฉันสูง

36:12รู้ว่าเมืองทุ่งใยไม่ทางเขาออกเมืองหลายทาง

36:15ปาดนี้คงหนีไม่ไกล improve

36:18ตอนนี้สถานการทางเราตกเป็นลองพวกมันแล้ว

36:23แต่lleneh perform

36:26สองพ่อลูกนั่น

36:28คงออกจับพระอ unosくี้เพีย altar

36:29พวกโจนสีชาย

36:32แล้วเราจะอย่างยังกันดีคุณเอง

36:45ถ้ากูเดาไม่ผิด

36:47มึงคงจะเปลี่ยนใจ

36:49ไม่ป้นเมืองทุ่งใหญ่แล้วใช่ไหม

36:52ติดศัพท์ของโจนสีชายเป็นที่เรื่องลือ

36:56เรื่องความเฮี่ยมโหดบ้าบิ้ง

36:58มึงจะรีบถอยไปทำไม

37:05ที่มึงถอย

37:09เพราะมึงกลัวสิ่งนี้ใช่ไหม

37:11แค่อเครื่องความเมืองสิ่งนี้

37:15แค่อเครื่องสิ่งนี้

37:17จักราฮักษย์

37:27จักราฮักษย์

37:47โอ้!

37:59โอ้!

38:17ไอ้โจนสีชาย

38:22มันพูกจดหมายกับธนูแล้วยิงเข้ามาในมืด

38:25ถึงเจ้าเมืองทุ่งใหญ่

38:35กูโจนสีชาย

38:36จะบกเข้าตีเมืองของมึง

38:38ถ้ามึงยอมแพ้ของไอ้ว่านอาวุธ

38:41เปิดประตูเมือน

38:42กูจะปล้นเพียงกึ่งนึง

38:45และจะไม่ข้าใคร

38:46estão nu

38:47แต่ถ้ามึงคิดต่อสู้

38:49กูจะเผาเมืือกแล้วก็ข้าทุกคนให้สิ่งสรรร

38:53โจนชั่ว

38:56ใครจะไปยอมให้มันกำรวดกะเกดิน ตามใจชอบอย่างนี้

38:59ก็ผมไม่ยอม

39:00ถ้ามีปืนพ다는ค์

39:02ต่อให้มันมีจักพระอacci

39:04ก็ใช่ว่าเราจะสู้มันไม่ได้ади explains

39:06ดี

39:08ทุกคนเห็น被ได้ทางเดียวกัน

39:10งั้นเราจะสู้กับมัน

39:13แต่ใช่ว่าจนไมฮะเ� tęบ painters อะไรค่ะ

39:16มันเป็นหลักทางอย่างดีที่ฉันจะส่งไปขอความช่วยเหลือจับหัวบมึง

39:21ก็ได้ผมว่าตอนนี้ไอ้ฮุกโจน มันคงปิดล้อมมึงแล้วไว้หมดแล้วเหรอทำ

39:25ฉันจะส่งแม่ผิ่งไป

39:27มันคงไม่ยอมให้คนเราเล็ดรอด ออกไปได้ง่าย Nick ore

39:34จริง ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุก ทุ

40:04ถ้าใครจะหนี ขอให้หนีโดยทันที

40:08มีค้ายโยสู้ เพื่อเมืองทุกใหญ่บ้างมั้ย

40:10พักดูดูดูดูดูดู

40:12ให้ หนี

40:23ไอ้

40:25ยี่ฟูนรูปจนีไปแบบนี้ไม่ได้

40:28ลูกหอบอะไรไปเยอะแย่นักหน้า

40:30แล้วแต่งตัวอย่างนี้ถ้าโจนมันเห็นเข้า มันจะปล่อยแล้วรอดเหรอ

40:33แล้ว แล้ว รู้ต้องทำยังไงเจ้าคะ

40:40เจ้าเป็นใคร

40:47สาจจากคุณพัสมิ่ง

40:49เมืองทุ่งใหญ่

40:51ส่องถึงเจ้าเมืองจันเจ้าค่ะ

40:53เรื่องด่วนเจ้าค่ะ

41:23พวกเจ้าเป็นอาหารกล้าของมืองทุ่งใหญ่

41:36มีเกินชาตวิก

41:38เมื่อกี้...ผมจะยินคุณพบว่าสถานกันเมืองทุ่งใหญ่ไม่ดีงั้นเหรอ

41:45ใช่

41:47พวกเจ้าเป็นอาหารกล้าของเมืองทุ่งใหญ่

41:52มีสักษีมากกว่าโจนป่า

41:54พวกเจ้ากลัวมันไหม

41:56ไม่กลัว

41:57ถ้ามันบุกเข้าเมืองเราได้

41:59มันจะข้าพ่อแม่ของเจ้า

42:01มันจะย้ำหยีมเมีย

42:03กับลูกสาวของเจ้า

42:05พวกเจ้าจะยอมอย่างนั้นเหรอ

42:07ไม่ยอม

42:08ดังนั้น

42:10จุดปกปกบ้านเมืองของเราด้วยชีวิต

42:13สู้ไทย

42:15สู้ไไฟ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

42:27ไม่ให้มันรวนแล้วว้อิส

42:29สิ ซา เชื่อมฉะสึก ๆ เลย

42:31อู๊ย ฉะสเริ่งเนี่ย ต้องรวนเรี่ยว

42:33อ้าาาาาา...

42:35โอ๊ย ...

42:37นี่!

42:38มึงดนยังไงของเมื้องบ้าย กี่ผีบ้านเนี่ย

42:40อีจวร

42:42เรียกคุอีจวร

42:43มึงหรounterจากคุมลだ

42:44ปูเองยีสุน ถูด

42:46นายตัว งานเนี่ยแก่นางฟ้า

42:48ไม่แต่งตัวส่มต้อ สกปกเป็นขอทานเหมือนพวกมึงเหรอ

42:52นิ่ ไปเลย ไปเลย มากวางข้างปู

42:54ไป ไป ไป ไปเลย

42:56ปูแต่งตัวข้าง สกปก

42:58มา ไอ้กิม

43:00โค้ย เอ่งไม่นักสิ

43:02คือด้าน แล้ว ๆ เลย ๆ ๆ ๆ ว่า

43:04มา

43:08แม่พิง

43:10แม่พิง

43:14แม่พิง

43:16เจ้าเป็นไงป่ะ

43:18ฉันส่งขันไปที่จะเมื่อจันทับบุริยานะเจ้าค่ะ

43:22ท่านขุน

43:24จะเจอมิเตอร์ชัตวิค

43:26เขาบอกว่าจะส่งอาวิธ์มาช่วยเจ้าค่ะ

43:32แม่พิง

43:34ฉันขอบใจเจ้ามา

43:36เจ้าไปพักนะ

43:38แม่พิง แม่พิง

43:40คงเหนื่อยจะเป็นลน ขอรับ

43:42เอาไปมา

43:44ขอรับ

43:48ให้แม่พิงไว้พักข้างใน

43:50เราเรียกหมอนหลวมมาตัวตัวกัน

43:52ขอรับ

44:08เราจะได้ทางอาวุธของมิเตอร์ชัตวิค

44:10และกำลังเมื่อเสริม

44:12แต่จะทันการไหมก็ไม่รู้

44:16กรอบขุมว่าถ้าเราสู้อย่างสุดกำลัง

44:18ทัพเมืองจันกับอาวุธของมิเตอร์ชัตวิค

44:22น่าจะมาทันขอรับ

44:24คุณค่ะช่วย

44:26เจ้าต้องรักษาชีวิตไว้

44:28และตายที่หลังฉันจะผุญเอง

44:30ถ้าทับเมืองจานมาถึง

44:32จะได้มีคนคอยฟังกัน

44:34คุณพระสมิงเป็นเจ้าเมือง

44:36กับผมเป็นเพียงให้ขุนนาง

44:38กับผมต้องตายก่อนสิขอรับ

44:39นี่คือคำสั่งโอ้เช่น

44:46รับคำสั่งขอรับ

44:54โอ้เจ้า

45:08ชั้นขอตายพร้อมกับพกท่านด้วยเจ้าอัน

45:10ฉันขอต่ายพร้อมกับพวกท่านด้วยเจ้าขอ

45:22คำดวง คำดวง

45:35นี่อย่างอยอย

45:36พอเจ้าฟื้นแล้ว

45:38เจ้า

45:46อย่างนั้น ฉันไปกลุ่มเมืองวันแล้ว

45:48โตค่ะ

45:54ไป อยอย

45:58พอ! พอ!

46:01อีพโฟ

46:03คำดวง

46:04อีพโฟฟื้นแล้วอีหลี

46:08อีพโฟฟื้น

46:12อีพโฟฟื้น

46:14อีพโฟฟื้น

46:16อีพโฟฟื้น

46:18อีพโฟฟื้น

46:20อีพโฟฟื้น

46:22เย้าแก้พิษที่แม่ผิงรักมาจากนกเล็ก

46:24มันเป็นยาลิตห้อนหลาย

46:26ส่วนยาที่คอยมีมันเป็นยาลิตเย็น

46:28แก้พิษแม่งรับบ้าใด

46:30ค่อยก็เลยลองเอายาของนกเล็ก

46:32มาไซ้กับอิโฮฟ

46:34ไม่แล้ว แต่พอยาออกลิต อัยศก็ฟื้น

46:37อัยอยคือเก่งหลาย เก่งที่สุดเลยที่ขึ้ดได้

46:41อันดัว อัยอยเล่าให้พ่อฝังเบิดแล้ว

46:46ว่าเจ้านะ กดท่านคุณหลาย

46:51คำถวงเอ้ย คนสี่เป็นในห้อยใด

46:56โบเมนสักแต่คุ้มคว้าย

46:59คือมีวิษาอาคม สิ่งที่สำคัญที่สุด

47:03คือตรงมีสติ

47:07คอยเขาใจแล้ว

47:10ตอนนั้น คอยก็ค่าจะเสียใจเหลืองพอจนขาสติ

47:14ความคิดความอานคอย จึงผิดผ่านไปเบิด

47:18เจ้าหัวตัวว่าผิด ก็หลีบแก้ตัวซะ

47:25จะพอ

47:29ฉันดีใจนะ พี่รุ่งจะปลับให้

47:32คุณพระคุ้มคลองจริงๆ

47:34ตอนนี้อาย้อยพาพ่อไปผักฝืนที่เรือนคุณพี่

47:38คุณพี่คงไม่ว่าอะไรนะเจ้าค่ะ

47:40จะดีกวนนี้ถ้าเกิดหล่อนพาหมออาย้อยกับรุงหยุดออกนอกเมืองไปนะ

47:45พ่อกับอาย้อยยืนยันว่าจะไม่หนีเจ้าค่ะ

47:49พ่อเสียใจที่ไม่มีแรงมาช่วยคุณพี่

47:51พ่อก็เลยส่งน้อง ไม่อยู่ช่วยคุณพี่เจ้าค่ะ

47:55เจ้าค่ะ

48:05น้องขอโทษคุณพี่นะเจ้าค่ะ

48:09ร่อนขอโทษว่าฉันเรื่องอะไร

48:11ก็น้องต่อว่าคุณพี่สมากนญ

48:14ถ้าน้องมีสติ หิดได้เร opens

48:16น้องก็จะรู้ว่าสิ่งที่คุณพี่ทำถูกต้องแล้ว

48:19น้องชื่นชมคุณพี่มาตลอด

48:22ว่าคุณพี่เป็นข 뿐�ราชการที่ดี

48:25เสียสละเพื่อบ้านเมือง

48:28แต่เรื่องนี้มันพูดง่ายทำยาก

48:31เมื่อถึงเวลาที่น้องต้องเสียสละบ้าง

48:34น้องก็เลยกลับยอมไม่ได้

48:38ฉันตำรีบร่อนไม่ได้หรอก

48:41พ่อของใครใครก็ดัก

48:45แต่หน้าที่ที่มีต่อส่วนรวม

48:48ต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมือ

48:55คุณพี่ทำอะไรเจ้าค่ะ

49:01เดี๋ยวคนเห็นเจ้าค่ะ

49:04ฉันดีใจเนี่ย

49:08ที่หล่นเข้าใจฉัน

49:11แล้วก็เปลิ่มใจกับคำพูดของเราเนี่ย

49:25น้องขออยู่สู้เพื่อปกป้องบ้านเมือง

49:48ร่วมกับคุณพี่นะเจ้าค่ะ

49:55ได้

50:15ฉันมีพรกิจสำคัญบางอย่างให้เราทำ

50:21คุณพี่บอกมาเลยเจ้าค่ะ

50:34แม่คำดวงนะ

50:36กระดับผมบอกแม่คำดวงให้ไปเอาอาวุธจากมิสเตอร์ชาตวิก

50:39เพื่อมาต่อสู้กับโจนสีชายขอรัก

50:41อยากหวงกับจนสีชายขอรัก

50:44ฉันคิดว่าแม่ ERIC คำดวงไม่ได้กลับมาทันละ

50:48กระผมก็อยากให้เป็นเช่านั้นขอรัก

50:52เป็นโหัก mike

50:55เจ้าหรอก המ�ดวงแล้วน่ะ

50:59กระผมไม่อยากให้แม่คำดวงต้องมาตายกับครับผม

51:07ถ้าแม่คำดวงรู้ความจริง

51:09ของขอบเจ้าหน้าดู

51:13ฉันขอโทษหรอด้วยนะ

51:16แม่กำดวง

51:25สนักสนุนโดย

51:33มิสเตอร์ชัดวิต

51:37ให้แม่คำดวง

51:39คุณพี่ให้ฉันมาเอาอาวุธจากเจ้า

51:43นั่นอะไรนะ

51:45ปืน

51:53ฉันไม่เคยเห็นปืนหน้าตาแบบนี้มาก่อนเลย

51:57คุณพี่บอกฉันว่าให้โจนสีชาย

51:59มันจะมาบุกเมืองตอนคำ

52:01ฉันต้องเอาปืนนี้ไปช่วยคุณพี่ให้พันเวลา

52:04พี่น้อมกู

52:05ถึงเวลาแล้ว

52:07ที่เราจะปุกยืดเมืองทุ่งใหญ่

52:11เอาให้ราบเป็นนากลองไปเลย

52:13เอาให้ราบเป็นนากลองไปเลย

52:15นี่

52:21กูจะส่งจักราคีขึ้นไปจัดการผู้บันก่อน

52:25ส่วนพวกมึง

52:27เพราะสัญญาณโจมตีจากกู

52:30กลัดจ่ายตัวกันไป

52:32เบิดประตูเมืองและเขาเผามาให้สิ้นสร้าง

52:35ส่วนกู

52:37จะจัดการกับให้คุณเอกและคุณพระสมิงเอง

52:41ได้เลยท่านพี่ชัย

52:42ได้เลยท่านพี่ชัย

53:12ต้องใส่โจนสีชัยมันบุกเมืองแล้ว

53:14ฉันว่าเราไปไม่ทันแน่แน่

53:16ไหนคุณพี่บอกว่าจะบุกตอนข้ำไง

53:18คุณพี่หลอกสัญญาณอีกแล้ว

53:20เร็วมา

53:22เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม

53:24เราคงไม่ต้องกินสักการมันขอรับ

53:26คุณพี่บอกว่าจะบุกตอนข้ำไง

53:28คุณพี่หลอกสัญญาณอีกแล้ว

53:30เร็วมา

53:32เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม

53:34เราคงไม่ต้องกินสักการมันขอรับ

53:36มันกระต่างไง

53:38เดี๋ยวให้ต่วยตายกันหนดมาดีเร็ว

53:40เร็วเร็วเร็ว

53:42เจ้าหลักขว่ายคุณพี่

53:44เดี๋ยวให้ต่วยตายกันหนดมาดีเร็วเร็ว

53:46เร็วเร็วเร็วเร็ว

54:03ถึงอายลิ่มไว้ให้ฉัน

54:05แล้วฉันจะไม่่เอาเรื่องเจ้า

54:07อ้า arbeitet

54:09เจ้าเจ้า Villina

54:14ชัดวิค ฉันว่าฉันมีวิธีไปให้เรื่อยกว่านี้แล้ว

54:20วิธีไหน

54:29ถูกวัง

54:32ต้องกันคุณไปกับอิ่งไว้

54:37ไปประตู ไปประตู

54:39ช่วยแล้ว

54:40ประตู

54:42พระสมิทเจ้าค่ะ

54:45เป๋าน้ำกำลัง

54:48พวกชาวบ้านมาช่วยลบเจ้าค่ะ

54:50คุณหยวดให้เอานี่มาให้ท่านเจ้าเมือง

54:52บอกว่าเป็นดับสัตรโหะของโจนสีชายเจ้าค่ะ

54:56เรียงบอกอิ่งว่าดับเนี้ยสามารถตอกรกับจากพออักฤีได้เจ้าค่ะ

55:01เจ้าค่ะ

55:02เจ้าค่ะ

55:16เจ้าค่ะ

55:30พิมการ์ว境heros

55:34thinkers

55:36ขอเจอ 5000 สอง

55:41เอิ้ย

55:43ฉันจะสเหรอ ตําแหน่งเจ้าเบือง

55:45ขอมอบตําแหน่งเจ้าเบืองนี้ให้แก

55:48คุณผ้าสมิง

55:50ฉันขอขี่โอกาสนี่

55:52แต่งตั้งเรื่อนยฏคุณหน้าที่จะร่วงพัฒนาเบืองของเราไปด้วยกัน

55:57ฉันขอขัดข้านการเลื่อนยฎคุณเอง

55:59ท่านโกหกว่าท่านกับแม่คำดวง

56:02แต่งงานเป็นผัวเมียกัน

56:04ทางที่จริง ๆ แล้ว

56:05ทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเลย

56:07เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่

56:08ทุ่งนี้ฉันจะสอบปากคำเจ้า

56:10ว่ากันไปตามหิมผู้

56:12ชัดเจนทั้งพยานและหลักฐาน

56:14ดังและจึงจากสิ่งได้ว่า

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended