- 2 days ago
ดูละคร ย้อนหลัง ดูละครไทย
Category
😹
FunTranscript
00:00คุณพระเมฒ คุณเม้น
00:30พิดแม่งรับ ให้เทคนกึงเป็นกึงตาย เป็นอยู่สองซัมเมอร์ แล้วจังตาย
00:36ทำไมหมอย้อยถึงสงสัยในตัวในคำ
00:38นี่แต่มัน ที่หู้จักพิดแม่งรับ
00:40ไปตัวเมืองก่อน ฉันมาจับคุณลาย
00:42นี่ มึง ไปคุณเอง
00:49พี่ขาด
00:51คุณคือ
00:56ชีวิตของกับผล จบสิ้นพังทรายก็พ่อพ่อคนเดียวเลย
01:00อย่ามาโทษกัน
01:02เราตัดตินใจเดินทางนี้แล้ว
01:04เกิดอะไรขึ้น
01:06ก็ต้องยอมรับคนของมันถึงไว้
01:10พ่อของพูดได้
01:12ก็พ่อมันหมายใกล้ฝัน
01:14กลับผมยังมีเวลาเหลือให้กำมาก
01:16แค่นี้ยังได้ไปเซวะให้สุ่ง
01:18ก็พ่อพ่อของนี้
01:20ไอ้เม้น ไอ้ลูกอักตายโย
01:24ไอ้แก้
01:25คุณต่ออีกคุณหรอวะ
01:26หอีกรอยหรอวะ
01:28ไป
01:30ไป
01:32ไป
01:36อ่ะ
01:40พ่อ
01:44พ่ออะไรพ่อ
01:45พ่อ
01:46ข้างข้าง
01:48ข้างข้าง
01:50ข้างพอจะด้วย
01:51อ้าว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้ว โอ้
02:21เฮ้
02:51- ในขาม! พี่ขา! ในขาม! ออกมาคุยกันดีๆ เธอ ท่านคน! สั่งฐานออกไปก่อน! อย่าบีบไม่ใช้ต้องใช้ไม่ตาย!
03:18- ในขามน่าจะกำลังทำอะไรอยู่แน่ๆ ท่านระวังตัวให้ดีๆ นะ! ท่าค่ะ!
03:28- ในขาม! ตอนนี้รุ่งหยวดกำลังรอยาทอนพิษอยู่! เอายาทอนพิษมาให้ฉันเถอะ! ให้คุณเอง! ยาทอนพิษอยู่นี่!
03:44- สั่งฐานออกไป! ไม่งั้นกูเครื่องทิ้งจริงด้วย! พี่ขาม! คนหรอกทุกคนทำผิดพาดกันได้! ฉันไม่ว่าอะไรพี่หรอกที่พี่ทำไรพ่อ! ขอย่าทอนพิษที่ฉันเห็นนะ!
03:58- อย่าเข้ามา! ใจเย็นในขาม! ค่อยๆ คุยกันดีๆ ก็ได้! อย่าเข้ามา!
04:06- อย่าคิดว่าคุณไม่กล้าเครื่องนะ! คุณฉันไม่ได้หรอก! ฉันไม่เชื่อว่านายขามจะกล้าเครื่องขวดยาทิ้ง!
04:14- มันคำดวง! คำดวง! เจ้าอย่าทำอะไร? พี่ขาม! รีบจับฉันไปตัวปะกัน! เจ้าว่าอะไรนะ?
04:32พี่ก็รู้ว่าคุณพี่ชอบฉัน! ถ้าพี่จับฉันไปตัวปะกัน เขาไม่กล้าทำอะไรพี่หรอก!
04:39- คำดวง! ทำไมเจ้าอย่างช่วยพี่? ฉันเพิ่งหรูใจตัวเอง! ว่าลึกลึกแล้วฉันชอบพี่! ชอบมันตั้งแต่เด็ก! ฉันทนเห็นพี่ตายต่อหน้าฉันไม่ได้!
04:54- คำดวง! แม่คำดวงรอดทำอะไร! เอาดอกมาเธอ! ฉันจัดการเอง!
05:02- พี่ขามรีบพาฉันออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้เลย! แม่คำถวง! เปิดทาง! ไม่งั้นกับดวงตาย! กูบอกให้เปิดทาง!
05:17เปิดทาง!
05:21เฮียวของเก красивสิ etzแบบนี้! ให้เธอ! dled πά disabled Heritage!
05:36พี่
05:38อายด
05:41ผมมีร่วมหายใจอีกแล้ว
05:54อายด
05:57แข็งใจนะ
05:59ท่านขนก็คำดวงมา
06:02กำลังเอายาถอนพิษมาให้อายด้อ
06:04ปฏทนได้ด้อ
06:05เท่านี่คนพวกพลาด พวกราหารน่าจะหาตัวเราลำบางแล้วรับจ๊ะ
06:17คำดวง ทำไมเจ้าถึงช่วยพี่
06:24ทางทั้งที่พี่ทำไม่ดีกับครู
06:27ฉันเข้าใต้พี่ขาม
06:34ฉันไม่โกวดพี่เลยสัก XV.Esüg mais
06:37พี่แขนพ่อที่จะให้ของศักศัทธิร์กับขุณเอง
06:41แต่ไม่ยอมให้พี่ที่เป็นศัทธิร์
06:43เป็นฉัน ฉันก็รู้สึกเหมือนพี่จ๊ะ
06:49ที่พี่ทำ ก็พ่อพี่แขนใจขลัวมาก
06:57แตกอย่างไรพ่อก็เป็นพ่อของฉัน
07:01พี่ให้อาภัยพ่อเธอนะจ๊ะ
07:10ก็ได้จ๊ะ
07:12พี่เห็นกับเจ้า
07:15ถ้าอย่างงั้น
07:17ขอยาถอนพี่ให้พ่อฉันเธอนะ
07:19ถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ
07:43ทำรุก
07:44เจ้าหรอกพี่
07:46เฮ้ เฮ้
07:52พวกมึงอยากได้ใช่ไหม
07:57พวกมึงดนกูหรอกเลยเว้ย
08:02ในของ
08:06ตอนนี้รุ่งหยุดกำลังรอย่าถอนพิชอยู่
08:10เอาย่าถอนพิชไม่ให้ฉันเธอ
08:16เฮ้
08:18เฮ้
08:20เฮ้
08:22เฮ้
08:24เฮ้
08:26พ่ออบนี้
08:27ไม่ใช่ยาถอนพิช
08:28เฮ้
08:29เฮ้
08:30เฮ้
08:31ไป ตอนไป
08:33เล็ก เล็กไป
08:34เล็ก
08:35หวังเล็กไง
08:41พี่ขาม
08:43พ่อฉันหลักพี่เหมือนลูก
08:44แต่พี่จะค่าพ่อฉัน
08:45แค่พอฉันจะให้ของข่างคุณพี่อย่างนั้นเหรอ
08:48- ที่อย่างนั้นเหรอ?
08:49- ก็ใช่อย่างไร
08:50เลขไหร้ ให้คุณเก็ได้ไป
08:53- แล้วยังจักพากคีย์
08:56ย้อมแพ้เศริจนะขำ
08:58มันนี่เป็นไหนไม่ได้ล่ะ
08:59แล้วบอกยาแก้พริษมาให้ฉัน
09:02โต้ยาถอรพริษ มันอยู่ในหัวกู
09:05เฮ้ย! เปิดทาง
09:07แล้วกูถึงเจ้าบอก
09:09ฝันไปเหอะ
09:11กูจะจับมือ
09:12แล้วมันคับให้มึงบอกยาถอดพิธกู
09:14ถ้ามึงไม่บอก
09:16พูดจะทรมานจังกว่ามึงจะตาย
09:19อีกคุณเอก
09:20มึงบีไปกูทำแบบนี้เอง
09:30ทำไมดึงไปอยู่ที่มึง
09:34พี่ขโมตของพ่อมาเหรอ?
09:36ใช่
09:37แล้วกำลังจะใช้ข้าพวกมึง
09:39แล้วก็อาชาบัติทุกคนในดีนี้ด้วย
09:42อาชาบัติทุกคนในขาม
09:44ชาบัติมาดูเลือกอะไรด้วย
09:46หยุดเดี๋ยวพี่ขาม
10:02คุณพี่เรามาทุกคน
10:12เฮ้ย
10:14อะไรวะ
10:16ทำไมถึงเป็นอย่างนี้
10:18เป็นยังไงล่ะ
10:20พี่ไม่เคยจัดจำคำสอนพ่อ
10:22พี่ขี่เกียบ
10:24ไม่เคยฟึกฝนวิชาอาคม
10:26มันก็ได้แค่นี้ล่ะ
10:28พี่ไม่เคยจัดจำคำสอนพ่อ
10:30พี่ขี่เกียบ
10:32ไม่เคยฟึกฝนวิชาอาคม
10:34มันก็ได้แค่นี้ล่ะ
10:36คืนจกกับอาคมนั้นหรอ
10:38płับอื่นหรอ
10:40วางมิดฉละ
10:42มันแพ้แล้ว
10:44��오คุณยังไม่แพ้
10:46ถ้าเข้ามา
10:47Kop工จะçoตา analyzed
10:48ได้ไหรอ
11:01Frog
11:08คำดวง คำดวง
11:12ก็ถามพอเจ้า คือถ้าอยู่ได้อีกว่าโดน
11:19ไอ้แก่ ใครตายแล้วสินะ
11:22เวลาเหลือน้อยลงทุกที่
11:30ว่าไง จะปล่อยกูไปได้ดียัง
11:34กูปล่อยมันก็ได้
11:38แต่มึงต้องทำตามเงินไขที่กูบอก
11:42เงินไขอะไรว่ามว่ะ
11:48เข้าใจเงินไขดีแล้วนะ
11:51สูตรยาธอนพิษมีตัวยาอยู่ 5 ตัว
11:55กูจะขอเขียมาออกไปแล้วบอกชื่อยาทีตัว
11:58ก่อนถึงท RGB ต่องบอกชื่อยาให้ครบ
12:03แล้วจะขึนจากพระอัะครีให้
12:05ระยะท频แดงเป็นระยะที่ฉันเกิงไม่พลาดแนบ
12:07ถ้าในขามทำผิดเงื่อนไขเลยทงแดงไป
12:11ฉันก็ไม่มีทางเลือก
12:12นอกจากอินกระบ้าน
12:14ถ้าพี่ขามไม่ยอมบอกสูญญาติห่อนพิด
12:20ฉันสาบาลเลย
12:21ว่าฉันจะไม่มีวันให้อภัยพี่
12:23ฝ้าวนะ
12:26พอยาวนายุทธนทนว่าได้
12:28เริ่มได้
12:34เช่สอมบัวดิ้ง
12:47เช่สอมบัวดิ้ง
12:50ตัวที่สอง
12:52หัววานช้างจำ
12:55หัววานสร้างดำ
12:58ตัวที่สอง
13:00สอมลูกคน
13:02สองลูกคน
13:05สวนิสี
13:07เฮ้ย
13:10คุณพี่ยังยังพี่ขาบทุกคน
13:16เดี๋ยวน้าจะไปตอนพี่ขาบไม่ได้ทุกคน
13:20ไม่ได้ทุกคน
13:22นี่
13:23เฮ้ย
13:32ส่งจักพระอักธีมา
13:36กูไม่ให้
13:40เฮ้ย
13:41เฮ้ย
13:42เฮ้ย
14:06ใกลุ่งทหาร
14:13ählt
14:14ใกลุ่มที
14:16เป็น
14:36- ตามลูกเล็กไป! ขอรับ! ขอรับ!
14:44เฮ้ย!
14:50พี่ขาม! พี่ขาม!
14:52พี่ขามยังเป็นอะไรไปนะ!
14:55คำดวก
14:58พี่ของมิลอดแล้ว
15:01พี่เดินทางผิด
15:05ครูเคยเตินพี่ แต่พี่มันง่ะ
15:14นึกว่าตัวเองฉันละ
15:18สมควรแล้วละ
15:22พี่ขาม!
15:24แต่พี่ขามบอกชื่อ ยาท่อนผิดอีกสองตัวไหมให้ฉันเถอะจ๊ะ
15:28อย่าให้พ่อฉันต้องตายเลยนะ
15:32ที่ผ่านมากรู้ดีกับพี่เหมือนพ่อ
15:37งั้นพี่ก็ทำให้พ่อเป็นครั้งสุดท้ายนะ
15:41น่าพี่ขามฉันขอร้อง
15:43ฟังพี่ดีๆ
15:47จะพี่
15:50ในเมื่อกครูเห็นคุณเองดีกว่าพี่
15:56ก็ให้มันช่วยครูเองก็แล้วกัน
16:02พี่ขาม
16:16พี่ขาม
16:17พี่
16:30บักข้าม
16:37คุณพี่
16:39คุณพี่สังยิงพี่ขาบทำไม
16:43ฉันไม่มีทางเลือก
16:45ได้ขาบกำลังจะหนี
16:47แต่เราอีกได้ชื่ออย่ามให้ขอบเลย
16:50เราพี่ขาบก็ไปเดี๋ยวที่จะช่วยพ่อได้
16:56ฉันรู้
16:58ถ้าคุณพี่รู้
17:00แล้วคุณพี่จะสั่งนาหารให้ยิงเขาทำไม
17:08พี่ใจหลาย
17:13ใจหลายใจดับ
17:14อมหิตที่สุด
17:30หิตที่สูง
17:45ถ้าวันพี่คือมาเธอคุณะ
17:47ปัญไม่แน่นั้นพี่ฮง
17:48ซึ
18:00ข้าเป็นคลูเจ้า เจ้าจะเลขอคู่นข้าง pm
18:04ท่านไม่เคยเห็นฉันเป็นสิ
18:06ท่านฝุดชั้นไว้เหมือนกับหมา
18:08โว๊ยคอยไปทำหลายคนอื่น
18:10ซึ
18:11ately
18:13скаж
18:13อ здесь
18:15fps
18:16เอาจากพระอักคีย์คืนมา
18:41มันพี่เศร
18:42ก Era วันพี่เร็ด
18:49กลุยนumanแค่นได้
18:55ด้วย
18:56แล้ว
18:58สิ
19:01กลุยนใจ
19:03ทางอื่นแปลก
19:06เธอแล้ว
19:09ขอเป็นสังไหร่แน่ ไอยโยย
19:23อย่างมีร่มหายใจอยู่ แต่อ่อนลงเรื่อยๆ
19:27คงอยู่ได้วะโดน
19:29ในข вид บอกตัวยาเร pokлан matched to three of you
19:39ขอบอกว่า備quilaทางที่ passport apa
19:41จากที่ส Jong มันคืออะไร
19:43คอย Double Man Orthodox
19:46ถ้าคุณพี่ไม่สั่งค้าพี่ข puts囉
19:50เราก็คงจะรู้ตัวอยาทั้งหมดแล้ว
19:53ฉันยอมรับผิด แต่เราไม่ควรมาท لوวกกันเรื่องนี้ตอนนี้
19:59เราควรควรหาทั้งช่วยรุ่นยดก่อน
20:05อันที่จริง...
20:07ตอร์ให้ปรักขรามันบอกตัวญาทาง บวนก็ว่าง่ายเลย
20:10ที่ที่หาตัวญาท่าน
20:12และที่สำครรณ์ตั้งเสียเวลาปรงยาอีก
20:15ที่บางฉันมีตัวญาอยู่หลายตัว
20:17ปก Chef ดูพอก convincing something
20:19ว่ามีอะไรพอใช้ได้บ้าง
20:20คุณพาศอย poucoเอากจะยกด้วย
20:27รองคลิดดี
20:28อาจจะมีตัวยาดี ๆ ที่เรายังไม่ได้รอง
20:32ท่านคุณพูดถูก
20:34ตอนนี้ฉันไม่ควรเสียเวลาเธอรักกับท่าน
20:39ฉันจะอยู่เคียงครั้งพ่อ
20:42สนกว่า
20:48แล้วหลังจากนั้น
20:51ฉันก็จะ...
20:52ทำไม
20:53แล้วหลังจากนั้น
20:57แล้วหลังจากนั้น
21:05ไม่ต้องกลัวหลัง
21:09ฉันลับพี่ชอบกายกับท่านคงฉันสมบาย
21:23มากันกวน
21:25ергอาหาย
21:27機會
21:53- คุณพระสมิ่งให้หมู่บุญชัยพระเรียกกับผมมา มีเรื่องอะไรเหรอเขารับ?
22:15- จักภาคี ไม่อยู่ที่นี่ได้ยังไง?
22:26- แม่ผิงจัดการในนกเล็กได้ แล้วนำจักภาคีกลับมาได้
22:30- นี่แล้วเหรอ? อาวุธมาหับอะไร?
22:37- ใช่ขอรับ
22:40- ก็ผมเป็นไนคลามเศษจากนี้ แต่ว่าดูเหมือนว่าจะเป็นอาวุธที่ดูไม่ดุนแรงอะไรนะครับ
22:49- ไนคลามไม่มีพลังอะไร ถ้าหมู่บุญชัยเห็นลุ่งโดดใช้ หมู่บุญชัยจะตะลึงจนผู้ไม่ออกเลยล่ะ
22:57- เรายิ่งไงโจนสีชายขึ้นชื่อว่าจอมขำหังเวท
23:04- ถ้าจักภาคีไปอยู่ในมือมัน อนุภาพของมันก็จะยิ่งไหร่ไหร่
23:18- เจ้าทำได้ดีมาก แม่พิง ที่นำจักภาคีกลับมาได้
23:25- แต่ถ้านกเล็งไม่โดนอิ่งจนได้รับบาทเจ็บ ฉันก็หกสู้กับคำไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ
23:33- แล้วทางเรามีใครใช้จักภาคีไปอีกไหม?
23:37- ก็คงจะมีแต่ลุงหยวดขอรับ แต่ตอนนี้อาการสุดหนักมาก
23:41- ถ้าอาการดีขึ้น เราจะคืนจักนี้ให้กับลุงหยวด
23:46- แต่ถ้าโชคล้าย ลุงหยวดเสียชีวิต ก็แล้วผมอยากทำรายจักนี้ขอรับ
23:54- ได้ ตกลงกันนั้น
24:01- ระหว่างที่รอดูอาการในหยุด มูเก็บรักษาไว้ให้ดี เอาไว้ที่ที่เป็นความรับ
24:11- ขอรับ
24:13- สมุลของโจนสีชาย ทั้งหมอดำ ทั้งนกเล็กตายแล้วทั้งคู่
24:25- อีกอย่าง เราก็มีจักพระอาคี ครับผมคิดว่าโจนสีชาย น่าจะถอยไปตั้งหลักอีกสับพัก
24:33- หยุดไหมกับเปลี่ยนใจ ไม่จมตีมึงทุ่งใจของเราครับ
24:37- ต่อให้พวกมันบุกมา เราก็มีปืนฝรั่งมากพอที่จัดจัดการมันได้ เราควรใช้โอกาสนี้จัดการมันให้สื่นสร้างเลยดีไหม
24:47- คุณพระสมมิงน่าจะลองปรึกษาคุณนั่งท่านอื่นดูครับ
24:52- อีกอย่าง กระผมว่าคุณพระสมมิงน่าจะใช้ช่วงเวลานี้ ปรับปรุงกองทับของเราให้เข้มแข็งขึ้น
25:01є้คิดว่าเราควรปรับภูมิ์จุดไหนๆเต้นที่
25:06พเฟ้นพ่ацมิ่งลองไปถามคุณพระยง
25:08หรือมัยก็ถามคุณพ่อของกรับผมดู secure
25:13คุณเอง
25:15ทำไมเจ้าพูด
25:16กรับผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปจัดการ
25:25กรับผมขอถือโอกาสนนี้
25:30กรับล่าajaular
25:31ปก่อนสิ
26:01เซอร์เชอร์เกิด
26:31ไม่รอด ไม่รอตอนเช้า แล้วค่อยออกเดินทาง
27:01ขนทีนี้ เกรียดบ้านเมืองนี้ อยากจะไปจากทีนี้เร็วที่สุด
27:08พ่อของเจ้าออกใบผ่านประตูเมืองให้แล้ว
27:17ฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
27:21ฉันเสียใจจริงๆ ไม่คำดู
27:31ฉันอยากให้เจ้าจำเอาไว้ให้ติ
27:38ว่าเจ้าเป็นคนค้าเพราะห้อฉัน
27:41ฉันจะไม่ลืมว่าฉันค้าพ่อหรอ
27:51ฉันไม่ลืมสีหน้าของมันนะตอนนี้
27:54ฉันจะจำไปตลอดใช่ไหม
28:02ฉันไม่ใช่ไหม
28:32ฉันจะสนใจจะจัดการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการการก
29:02แต่ผมคิดดีแล้ว
29:20แม่ผิง
29:21แม่คำดวง
29:23เกิดอะไรขึ้น
29:32พ่อฉันเสียแล้ว
29:36ฉันกับอายอยกำลังพาพ่อกับบ้าน
29:43ฉันเสียใจด้วยนะ แม่คำดวง
29:49แล้วท่านขุนเป็นอย่างไรบ้าง
29:52ทำไมถามอย่างนั้น
29:54ฉันได้รับคำสังจากคุณพระสมิง
29:57ให้มาดูท่านขุน
29:59mia คุณพระสมิงสั่งหอใจ
30:01ว่า
30:02ท่านข者คิดทำอะไรบางอย่าง
30:05อาจจะค่าตัวตายพอรู้สึกผิดกับแม่คำดวง
30:14ทำไมคุณพระสมิงคิดแบบนั้น
30:16คุณพระสมิงบอกว่าท่านขุนพูด shirtsแบบนั้น
30:20ข้อยคว่าเป็นว fout colonialเย้ค ทำดวง
30:24ท่านขุนหู้สึกผิดกับเจ้า
30:26ที่สั่งยิงบาขาม เทศให้ เขาบรรรวูตโหยากแก้พิทย์ให้พอเจ้า
30:32เจ้าหัวว่าพอเจ้าสิ่งเสียอย่างไว้ก่อนตาย
30:38those
30:42ก็อยากให้ก่า ค่าได้ให้ค่า
30:49รถสันดาลอยงว่า ถ้ามันดีไปได้
30:54มันต้องเอาจักประอาคีไปขายให้ไอ้โจนสิ่งชาย
31:01และเมื่อนั้นเมืองทุงใหญ่จะถึงคลาวอีบัตร
31:08เพราะวิตของจักประอาคี
31:12กายการ...กายการ
31:19คอยว่าท่านคุณตัดถึงใจยิงบักขาม
31:22คอยคิดว่าท่านคุณก็คิดคือกันกระพอเจ้า
31:36กระผมขอกราบลาสิ่งศักษิตที่คุมของเมืองทุ่งใหญ่มาตั้งแต่บันพบุลุษ
31:41ได้ปลด
31:43ช่วยคุมของเมืองทุ่งใหญ่ให้อยู่รอดปอดภัยด้วยเธอ
31:47ท่านคุณ
32:02ท่านคุณ
32:04รักรับมาทำไม
32:08จะมาดูให้แน่ใจสินะ
32:10ว่าฉันจะรับผิดชอบชีวิตรุงหยดอย่างไร
32:12ใช่ไหม
32:13ท่านคุณคิดจะทำอะไร
32:15ท่านคุณตายไปพ่อเซ้นก็ไม่ฟื้นอยู่ดี
32:18ฉันไม่อยากให้ท่านคุณตายไปอย่างไรประโยชน์
32:21ไม่ต้องสดใช้ชีวิตอะไรพ่อฉันแล้ว
32:24เก็บลมหายใจไว้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองเธอ
32:27หล่อนเข้าใจผิดแล้วแม่คำดวง
32:29ฉันไม่เคยคิดจะข้าตัวตายอะไรเลย
32:47เธอจดหมายนี่ล่ะ
32:49ฉันจะไปสืบเรื่องโจนสีชาย
32:51ไปแบบเมี่ยมเมี่ยบโดยที่ไม่ให้ใครรู้
32:53จดหมายนี่ฉันก็เขียนไว้ให้คุณพ่อ
32:55เผื่อฉันพลาดท่ามัน
32:57แล้วไม่มีโอกาสได้กลับมา
32:59ก็แค่นั้นเอง
33:04ไม่ได้ค่าตัวตายแน่นะ
33:06ทำไม
33:08ร่อนเป็นห่วงฉันก็นั่นเลยเหรอ
33:14ก็...
33:16เอ่อ...
33:18ร่อนเป็นห่วงฉัน
33:20หรือรักฉันกันแน่
33:25มันก็คือกันนะหละ
33:27เอ่อ...
33:29มันก็คือกันอ่ะ
33:31มันก็ดีหละ
33:33มันก็แปลว่า
33:35เราใจตรงกัน
33:37มันก็แปลว่าเราใจตรงกัน
34:01เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ
34:03มีเรื่องร้อยแรงเกิดขึ้นที่กรมเมือง
34:07คำดวง คำดวง
34:15มีอย่างอยอย
34:17คุณพาสมิ่ง
34:22นี่มันเกิดอะไรขึ้นขอรับ
34:31โอ๊ย โอ๊ย
34:34โอ๊ย
34:37โอ๊ย ช่วยฉันด้วย
34:40ช่วยฉันด้วย
34:44ช่วยฉันด้วย
34:46ช่วยฉันด้วย
34:48ช่วยฉันด้วย
34:49ช่วยฉันด้วย
34:50คุณพระเมก
34:51ช่วยฉันด้วย
34:52คุณพระเมกเป็นอะไร
34:53คุณพระเมกออกไปจากครูได้อย่างไร
34:55ต้องรู้ได้อย่างไร
35:11นุกกันจะแน่กับแท่ไหน
35:21ผิดด้วย
35:25กับผม
35:29ขอพระทานโทษ
35:31คุณพระสมิ่งนะครับ
35:33กับผม
35:35กอบความผิด
35:37ร้ายอะไรอย่างอย่างนั้น
35:39ไม่สามารถรักษา
35:41จากภาคีย์ไว้ได้
35:45ไม่เป็นไรมูก
35:47มันไม่ใช่ความผิดโปร
35:49กับผม
35:51ประมาติมูกมันเกินไป
35:53หมารอบกัน
35:55มันระวังยากอยู่แล้ว
35:57คุณพระสมิ่ง
35:59สร้างจับสองพ่อลูกแล้วใช่ไหมครับ
36:01ใช่
36:03ฉันตั่งห้ามเปิดประตูเมืองเด็ดขาด
36:05ไม่ว่าก็เลยนี่ได้ๆ
36:07แต่สองพ่อลูกเป็นขุนนางชั้นสูง
36:09รู้ว่าเมืองทุ่งใหญ่มีทางเข้าออกเมืองหลายทาง
36:11ป่านนี้คงหนีไปไกลแล้วครับ
36:13ตอนนี้สถานาการทางเรา
36:15ตกเป็นลองพวกมันละ
36:17แต่ผมก็คิดเหมือนคุณพระสมิ่ง
36:19ป่านนี้คงหนีไปไกลแล้วครับ
36:21ตอนนี้สถานาการทางเรา
36:23ตกเป็นลองพวกมันละ
36:27แต่ผมก็คิดเหมือนคุณพระสมิ่ง
36:29สองพ่อลูกนั่น
36:31คงเอาจัดพระอักคีย์ไปต่อลองกับพวกโจนสีชาย
36:35แล้วเราจะยังยังกันดีคุณเอง
36:49ถ้ากูเดาไม่ผิด
36:51มึงคงจะเปลี่ยนใจ
36:53ไม่ปลนเมืองทุ่งใหญ่แล้วใช่ไหม
36:57คิดิศัพท์ของโจนสีชายเป็นที่เรื่องลือ
36:59เรื่องความเที่ยมโอดบ้าบิน
37:03มึงจะรีบถอยไปทำไม
37:09ที่มึงถอย
37:13เพราะมึงกลัวสิ่งนี้ใช่ไหม
37:19เยอะ
37:22ขอ uranium
37:41ขอ beneath
37:44ขออ Què
37:46ขอ?
37:47ขอ?
37:48ตรงนี้ อันเชื้อคุกเว้า
38:05ทุกสัติ สัติ ตัวสิ
38:09ännังดี หญิง pipิน
38:12ตอนนี้ อ้างนี้ ทุกสมมี
38:15ไอ้โจนสีชาย มันพูกจดหมายกับธนูแล้วยิงเข้ามาในหมุน
38:28ถึงเจ้าเมืองทุ่งใหญ่ กู้โจนสีชายจะบุกเข้าตีเมืองของมึง
38:42ถ้ามึงยอมแพ้ขอไอ้ว่างอาวุธ เปิดประตูเมือน กู้จะปล่ würde videog Hood
38:47เพียงกึ่งหนึ่ง แล้วจะไม่ค่าใคร แต่หากมึนขี้ต่อสู้กู้จะเผาเมือนและข้าทุกคนให้สิ่มสัก
38:56โจนชั่ว ใครจะไปยอมให้มันกำหนดกะเกนตามใจชอบอย่างนี้ ก็ผมไม่ยอม
39:04ว่าเรามีปืนฝรั่ง ต่อให้มันมีจากภะอร์คี
39:07ก็ใช่ว่าเราจะสู้เหมือนไม่ได้ 24 73t
39:09demi
39:12ทุกคนเห็นไปได้ทางเดียวกัน
39:14Répัศัตรงนั้นเราจะสู้กับมัน
39:16แต่ใช่ว่าจุดไมรชบับนี้จะไลค่
39:19มันเป็นหลักษากดีที่ฉันจะส่งไปขอความช่วยเหลือจำหัวมือจะ
39:24ขอป๊ะผมว่าตอนนี้พวกโจรดน่ะ
39:26มันคงปิดร้อมเมืองเราไว้หมดแล้วครับ
39:28ฉันจะส่งแม่ผิ่งไป
39:30มันคงไม่ยอมให้คนของเราเล็ดรอดออกไปได้ง่ายๆ หรอกครับ
39:33แต่ฉันเชื่อว่าไม่ผิ่งทำได้
39:42สารจากคุณพระสมิง รักษาการแทนเจ้าเมืองทุ่งใหญ่
39:45ชาวเมืองทุ่งใหญ่จงฟัง
39:47บัตรนี้ จนสีชาย
39:49ได้ยกกำลังมาไปชิดเมืองทุ่งใหญ่ของเราแล้ว
39:51ฉันกับทระหารจะสู้กับทุกมันให้ถึงที่สุด
39:56แต่ฉันไม่อาจมีหว่าจะชนะมันได้
39:58ดังนั้น ชาวเมืองทุก muchasต้องต่อสินใจ
40:00ถ้าใครจะร่วมสู้ขอให้เจอกันที่ผัต tactic เหื่อง
40:04ถ้าใครจะหนี้ขอให้นิโดยท่านที่
40:07นี่คุณ System
40:10Lazarinส์โน้ทierung
40:12ก recalled
40:16ถ zones
40:18โห้!โห!
40:28ยี่สุน!
40:29รูปจินี้ไปแบบนี้ไม่ได้
40:31ลูกหอบอะไรไปเยอะแย่นักหนา
40:33แล้วแต่งตัวอย่างนี้ถ้าจนมันเห็นเข้า
40:35มันจะปล่อยแล้วรอดเหรอ?
40:37แล้วรู้ต้องทำยังไงเจ้าคะ
40:44เจ้าเป็นใคร?
40:48สิสารจากครุณพัสมิ่ง
40:50เมืองทsoeverใหม่
40:56สองถึงเจ้าเมืองจันเจ้า exaggerated
41:05เรื่ Origins Horrorpad
41:07จ้องศรีฉายกำลังจะต้นเมือง
41:10เราต้องการกรองกำลังจากเมืองจัน
41:12ไปช่วยที่เมืองท neglected
41:14แล้วเจ้าจะไปพบท่านเจ้าเมืองไหม?
41:16ไม่
41:17ไม่ ฉันต้องกลับไปช่วยที่นั่นก่อน
41:20ฉันจะรีย์อดสารเนี่ย ไปให้ท่านเตอมืองเดี๋ยวนี้
41:38แม่ผิง
41:41มิทร์ชัดวิก
41:44เมื่อกี้
41:46ผมจะยินคุณพูดว่าสถานการม นเมืองทุ่งใหญ่ไม่ดีงั้นหรอ
41:50ใช่
41:54พวกเจ้าเป็นอาหารกล้าของม นรก 밝ลา Hah มีศักษีมากกว่าจนปลา
41:58พวกเจ้ากลัว มันไม่
42:00ไม่กลัว
42:01ถามันบุกเข้าเมืองเราได้
42:04มันจะค้าพ่อแม่ของเจ้า
42:06มันจะย้มยีมเมียกับรูกสาวของเจ้า
42:09พวกเจ้าจะยอมอย่างนั้นหรอ
42:11ไปกับ
42:12หนักนัด
42:13จุดปุ๊กปุ๊กบ้านมือของเน дух stranded
42:17สู่ไต
42:19สู่ไต
42:20สู่ไต
42:21สู่ไต
42:24สู่ไต
42:25สู่ไต
42:26สู่ไต
42:27สู่ไต
42:28สู่ไต
42:30ไม่ใช่มะเดียวรูป
42:33ช้า เค้อมช้าจริงๆ
42:35อ้วย ช้าจุดแม่เน greetings
42:36กลาลงเล็ว
42:37ไอ้
42:38betting บ้าวไง พร้ Either way
42:39ION
42:41เนี่ย มึงดันยังไงของเมืองไว้กี่ผีบ้าน Benson
42:44อีจวร
42:46เรียกกูอีจวร มังรู้จักกูไง
42:49กูเองยีสน
42:50หน่ายตัว งานอย่างใจนางฝ้า
42:53ไม่แต่งตัวสําต้อนสักปะมีขอทานเหมือนพ光เมือง หรอ
42:56เนี่ย ไปเลยๆ Đây Thehow
42:58ของค้างทures ไปไปๆ
43:00กูแต่งตัวเข้า กู ARE in payment
43:04มา อังกิล ishing
43:05rimentじゃない
43:06นี่นะ คืออาคือด้าน นั่นแหละ เร็ว ๆ ๆ ๆ ๆ
43:13แม่ผิง
43:18แม่ผิง
43:20แม่ผิง
43:22เจ้าเป็นไงบ้าง
43:24ฉันส่งสักไปให้เจ้าเมื่อจันธาบุรีย์นะเจ้าค่ะ
43:29ท่านขุน
43:30จะเจอมิเตอร์ชัดวิค
43:32เขาบอกว่าจะส่งอาวิธ์มาช่วยเจ้าค่ะ
43:36แม่ผิง
43:38ฉันขอบใจเจ้ามา
43:40เจ้าไปพักเนี่ย
43:42แม่ผิง แม่ผิง
43:44คงเหนื่อยจะเป็นลน ขอรับ
43:46เอาไปมา
43:47ขอรับ
43:52ให้แม่ผิงไว้พักข้างไง
43:54เราเรียกหมอนหลวมมาตัว ๆ กัน
43:56ขอรับ
44:06เราจะได้ทั้งอาวุธของมิเตอร์ชัดวิค และกำลังเมื่อเสริม
44:18แต่จะทันการไหมก็ไม่รู้
44:20ก็รับคุมว่าถ้าเราสู้อย่างสุดกำลัง
44:22ทับเมืองจันกับอาวุธของมิเตอร์ชัดวิค น่าจะมาทันก่อนรับ
44:26ตกลงตามนั้น
44:28คุณพระช่วย
44:30เจ้าต้องรักษาชีวิตไว้
44:32และตายที่หลังฉันจะผุนเอง
44:34ถ้าทับเมืองจันมาถึง
44:36จะได้มีคนคอยสั่งการ
44:38คุณพระสมิ่งไม่เจ้าเมือง
44:40กับผมเป็นเพียงให้ขุนนาง
44:42กับผมต้องตายก่อนสิขอรับ
44:44กลับกลับกันสังกัน
45:14ฉันขอตายพร้อมกับพวกท่านด้วยเจ้าขอ
45:26คำดวง คำดวง
45:39นี่อย่างอยอย
45:40พอเจ้าฟื้นแล้ว
45:42เจ้า
45:50อย่างนี้ฉันไปกลงเมืองวันแล้ว
45:53เจ้าค่ะ
45:58ขอไป อยอย
46:02พอ! พอ!
46:05อีพโฟ
46:07คำดวง
46:08อีพโฟฟื้นแล้วอีหลี
46:12อีพโฟฟื้น
46:16อีพโฟฟื้น
46:18อีพโฟฟื้น
46:20อีพโฟฟื้น
46:22อีพโฟฟื้น
46:24ยาแก่พิดที่แม่ผิงรักมาจากนกเล็ก
46:26มันเป็นยาลิตห้อนหลาย
46:28ส่วนยาที่ค่อยมี
46:30มันเป็นยาลิตเย็น
46:32แก่พิดไม่รับว่าได้
46:34ค่อยก็เลยลองเอายาของนกเล็ก
46:35มาใส่กับอายอต
46:36ตอนแรกอายอตเบิดหลมไม่แล้ว
46:38แต่พอยาออกลิตอ่ะ
46:40อายอตก็ฟื้น
46:42อายออยคือเก่งหลาย
46:44เก่งที่สุดเลยที่คือดใด
46:46อันดัว
46:48อายออยเล่าให้พ่อฝั่งเบิดแล้ว
46:50ว่าเจ้านะโกดท่านขุ้นหลาย
46:55คำถวงเอ้ย
46:58คนสิเป็นในห้อยใด
47:01โบเมนสักแต่คุ้มคว้าย
47:03เพื่อมีวิษาอาคม
47:05สิ่งที่สำคัญที่สุด
47:08คือตรงมีสติ
47:11คอยเข้าใจแล้ว
47:13ตอนนั้นคอยก็ค่าจะเสียใจเหลืองพอจนขาสติ
47:18ความขิดความอานคอยจึงผิดผ่าไปเบิด
47:22เจ้าหูตัวว่าผิด
47:25ก็หลีบแก้ตัวสะ
47:29เจ้าพ่อ
47:33ฉันดีใจนะพี่รุ่งจะปลับให้
47:36คุณพระคุ้มคลองจริงๆ
47:38ตอนนี้อาย้อยพ่าพ่อไปผักฝืนที่เรือนคุณพี่
47:41คุณพี่คงไม่ว่าอะไรนะเจ้าค่ะ
47:44จะดีควรนี้ถ้าเกิดร่อนพาหมอย Όยกับรุงหยุดออกนอกเมืองไปนะ
47:50พ่อกับอาย้อยยืนยันว่าจะไม่หนีเจ้าค่ะ
47:52พ่อเสียใจที่ไม่มีแรงมาช่วยคุณพี่
47:55พ่อก็เลยส่งน้องมาอยู่ช่วยคุณพี่เจ้าค่ะ
47:58ไม่อยู่ช่วยคุณพี่เจ้าค่ะ
48:09น้องขอโทษคุณพี่นะเจ้าค่ะ
48:12ร่อนขอโทษฉันเรื่องอะไร
48:15ก็น้องต่อว่าคุณพี่สมากมาย
48:17ถ้าน้องมีสติกิดได้เร็วกว่านี้
48:20น้องก็จะรู้ว่าสิ่งที่คุณพี่ทำถูกต้องแล้ว
48:23น้องชื่นชมคุณพี่มาตลอด
48:26ว่าคุณพี่เป็นค่าราชการที่ดี
48:28เศียดสละเพื่อบ้านเมือง
48:32แต่เรื่องนี้มันพูดง่ายทำยาก
48:35เมื่อถึงเวลาที่น้องต้องเศียดสละบ้าง
48:38น้องก็เลยกลับยอมไม่ได้
48:42ฉันตำรีบร่อนไม่ได้หรอก
48:45พ่อของใคร ใครก็ดัก
48:49แต่หน้าที่ที่มีต่อส่วนรวม
48:52ต้องมากก่อนเรื่องส่วนตัวเสมือ
48:56คุณพี่ทำอะไรเจ้าคะ
49:05เดี๋ยวคนเห็นเจ้าค่ะ
49:07ฉันดีใจเนี่ย
49:11ที่หล่นเข้าใจฉัน
49:14แล้วก็เพลิ่มใจกับคำพูดของเราเลย
49:26น้องขออยู่สู้เพื่อปกป้องบ้านเมือง
49:51ร่วมกับคุณพี่นะเจ้าค่ะ
49:56ได้
50:22ฉันมีพรกิจสำคัญบางอย่างให้เราทำ
50:24คุณพี่บอกมาเลยเจ้าค่ะ
50:27คุณพี่บอกมาเลยเจ้าค่ะ
50:38แม่คำดวงนะ
50:40กรับผมบอกแม่คำดวงให้ไปเอาอาวุธจากมิสเตอร์ชัดวิค
50:43เพื่อมาต่อสู้กับโจนสีชายขอรับ
50:46ฉันคิดว่าแม่คำดวงไม่ได้กลับมาทันนะ
50:49กรับผมก็อยากให้เป็นฉะนั้นขอรับ
50:52เป็นอูปล่าย
50:56เจ้าหรอกแม่คำดวงนะ
50:59กรับผมไม่อยากให้แม่คำดวงต้องมาตายกับกรับผม
51:10ถ้าแม่คำดวงรู้ความจริง
51:13ของโขดเจ้าหน้าดู
51:16ฉันขอโทษหรอด้วยนะ
51:20แม่คำดวง
51:37มิสเตอร์ชัดวิค
51:41ให้แม่คำดวง
51:43คุณพี่ให้ฉันมาเอาอาวุธจากเจ้า
51:47นั่นอะไรนะ
51:49ปืน
51:57ฉันไม่เคยเห็นปืนน่าตาแบบนี้มาก่อนเลย
52:01คุณพี่บอกฉันว่าให้โจนสีชาย
52:03มันจะมาบุกเมืองตอนคำ
52:04ฉันต้องเอาปืนนี้ไปช่วยคุณพี่ให้ทันเวลา
52:07พี่น้องกู
52:10ถึงเวลาแล้ว
52:12ที่เราจะปุกยืดเมืองทุ่งใหญ่
52:14เอาให้ราบเป็นหน้ากล้องไปเลย
52:18กูจะส่งจักลากขีขึ้นไปจัดการผู้บันก่อน
52:20ส่วนพวกมึง
52:22รอสัญญาณโจมตีจากกู
52:24กระจายตัวกันไป
52:26เบิดประตูเมืองและเขาเผามาให้สิ้นสัก
52:28ส่วนกูจะจัดการผู้บันก่อน
52:30ส่วนพวกมึง
52:32รอสัญญาณโจมตีจากกู
52:34กระจายตัวกันไป
52:36เบิดประตูเมืองและเขาเผามาให้สิ้นสัก
52:40ส่วนกู
52:42จะจัดการกับให้คุณเอกและคุณพระสมิงเอง
52:44ได้เลยท่านพี่ชัย
52:46ท่านพี่ชัย
53:16เบิดประตูเมือง
53:18ต้องใส่โจนสีชัยมันบุกเมืองแล้ว
53:20ฉันว่าเราไปไม่ทันแน่แน่
53:22ไหนคุณพี่บอกว่าจะบุกตอนข้ำไง
53:24คุณพี่หลอกสัญญาณอีกแล้ว
53:26เร็วมา
53:28เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม
53:30เราคงได้ตังกินสักกันมันขอดับ
53:32ถึงกันกับ
53:34คุณพี่หลอกสัญญาณ เยอะ
53:36เร็วมา
54:04ทิ้งไอ้หิมไว้ให้ฉัน แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องเจ้า
54:11จ้า จ้า จ้า
54:15ชัดวิค ฉันว่าฉันมีวิธีไปให้เรื่องกว่านี้แล้ว
54:24วิธีไหน
54:34ป้องกันคุณภาสมิ่งเว้ย
54:38ไปประตู คุณภาสมิ่งเจ้าค่ะ
54:49เป๋านำกำลังพวกชาวบ้านมาช่วยลบเจ้าค่ะ
54:54คุณหยุดให้เอานี่มาให้ท่านเจ้าเมือง
54:57บอกว่าเป็นดับสัตโลหะของโจนสีชายเจ้าค่ะ
55:00แล้วยังบอกอีกว่าดับนี้สามารถตอกรกับจากภาคลีได้เจ้าค่ะ
55:05เจ้าค่ะ
55:30คุณภาสมิ่ง
55:45ฉันต้อง lean ตำแหน่งเจ้าเมือง
55:49ขอมอบตำแหน่งเจ้าเมืองนี้ให้แก
55:52คุณผ้าสมิน
55:59ฉันขอหัดคล้านการเรื่อนยษคุณเ fase
56:03ท่านโกหกว่าท่านกับแม่คำดวง
56:05แต่งงานเป็นผัวเมียกัน
56:07ทางที่จริงๆแล้ว
56:08ทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
56:10เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่
56:11ทุ่งนี้ฉันจะสอบปากคำเจ้า
56:13ว่ากันไปตามอินภู
56:15ชัดเจนทั้งพยายามและหลักฐาน
56:17ดังและจึงตักสิ่งได้วะ
Recommended
55:24
|
Up next
1:45:40
39:31
55:52
57:46
41:31
56:19
43:43
1:29:01
1:03:27
Be the first to comment