OPPENHEIMER to prawdziwa kinowa BOMBA!

tvfilmy

Sezon ogórkowy w pełni i prezentujemy Wam pierwszą z dwóch najważniejszych recenzji Barbenheimera. Jak poradził sobie ten biograficzny 3-godzinny moloch? Wszystkiego dowiecie się z tego materiału.  --- ✔ Instagram tvfilmy: https://www.instagram.com/tvfilmy.yt/ ✔ Nasz serwis filmowy: https://filmomaniak.pl/ ✔ Nasz główny kanał: https://www.youtube.com/user/TVGRYpl

Transcript

00:00Proszę Państwa, parafrazując klasyka, znowu to zrobił.

00:18Jeden dzień przed światową i polską również premierą odbył się pokaz gwiazd.

00:24Był tam Stramowski, Zawierucha, Damiencki, Paciorek.

00:28Ale to zupełnie nie jest istotne. Ważne, że byłem tam ja.

00:32I teraz Wam co nieco opowiem o tym, co widziałem.

00:35Sprawa jest prosta. Oppenheimer to naprawdę dobry film, który pod względem fabuły i dialogów jest mało nolanowy.

00:42Dla niektórych to może się podobać, zważając na to, jak bardzo jest polaryzującym reżyserem.

00:47Jednak to, co rzuca się od razu w oczy i w uszy na plus, to dialogi.

00:51Pod względem samego tekstu i treści i charakteru, tak dobrze chyba jeszcze nigdy nie było.

00:56Na ile jest to kwestia biograficznego podejścia do pisania postaci?

01:00Podejrzewam, że całkiem spora, ale nie zmienia to faktu, że można było tę kwestię położyć.

01:05Dźwiękowo jest również bardzo dobrze słychać głosy ludzi, nawet kiedy leci muzyka.

01:09Wszystko jest wyraźne.

01:11Tutaj podobnie podejrzewam, że ilość postsynchronów była większa niż zawsze.

01:15To ze względu na kręcenie całości głośnymi kamerami IMAX, które uprzykrzają pracę dźwiękowców.

01:20Uważam, że to ważne informacje ze względu na częste zarzuty wobec produkcji Krzysztofa,

01:26tak więc chciałem to na początku wyklarować.

01:28Jeszcze jako małą dygresję a propos inżynierii i reżyserii dźwięku,

01:32ten aspekt tutaj jest doskonały.

01:34To jak twórcy bawią się ciszą, hukiem i różnymi dźwiękami,

01:38które są tak charakterystyczne dla tego reżysera, no cudowne.

01:41Takim chyba najbardziej imponującym elementem był ten dźwięk ze zwiastunów.

01:45Do złudzenia przypominający, ruszający parowóz.

01:53Kreatywne wykorzystanie tej pętli dźwiękowej jest imponujące

01:56i będziecie zdziwieni, czym ona tak naprawdę jest.

01:59Pozostając dalej w technikaliach, to czy warto koniecznie iść do IMAXa?

02:03I tutaj odpowiedź myślałem, że będzie prosta, ale tak nie jest.

02:07Mi łatwo mówić, bo mieszkam 10 minut od tego kina,

02:10ale wiem, że nie wszyscy są takimi szczęśliwcami.

02:12Całość została nagrana kamerami w formacie IMAXowym

02:15nie są to zawsze te słynne proporcje 70-milimetrowej taśmy,

02:19ale jednak zawsze mamy obraz niestandardowo wysoki,

02:22jak na tradycyjne filmy.

02:24W zasadzie trzeba się skupić, kiedy przeskakujemy

02:26między cyfrowym IMAXem, a tym analogowym.

02:29Co nie zmienia faktu, że robi to wrażenie,

02:31ale uważam mimo wszystko, że jest to najbardziej stonowany film Nolana.

02:36Tam nie ma specjalnie jakichś wodotrysków,

02:38niesamowitych znanych z poprzednich części.

02:41Ale nie jest to żadna ujma, choć na pewno można to traktować

02:43z lekkim zdziwieniem i zaskoczeniem,

02:45mając do czynienia z reżyserem, który słynie z obrazowych trików,

02:48sztuczek i pokazów kreatywności ludzkiej.

02:51Owszem, są tutaj takie projekcje,

02:52ale raczej w pierwszej ćwiartce filmu

02:55i nie mają one aż takiego znaczenia,

02:57czy nie są aż tak zjawiskowe,

02:59jak czarna dziura z Interstellara,

03:01czy inne kombinacje alpejskie z Incepcji.

03:03Teraz przechodząc do tego, czym tak naprawdę Oppenheimer

03:05jest pod względem fabuły,

03:07to jest to film o ludziach,

03:09o wojnie, o polityce

03:11i o bardzo trudnych dylematach społecznych.

03:14Fabuła poprowadzona jest w kilku osiach czasowych.

03:17Jeżeli się nie mylę, to są trzy akty

03:18i każdy z nich jest oznaczony na główkiem,

03:21podobnie jak w dunkierce.

03:22Ale też jedna z nich jest czarno-biała,

03:24gdzie wrzuceni zostajemy na jakąś dziwną komisję

03:27związaną z wydarzeniami po stworzeniu bomby atomowej.

03:30Nie wiemy o co chodzi, ale spokojnie dowiemy się z czasem.

03:33Później poznajemy Roberta Oppenheimera,

03:35który jest już po całej bombowej sprawie,

03:37ale to scena, która potem powtarza się pod koniec filmu

03:40i jest rozbudowana.

03:42No i zaczynamy właściwą część,

03:43chociaż przez pierwszą godzinę mamy uczucie gonienia,

03:46tak jakby to wszystko to był prolog dopiero.

03:49Tempo wydarzeń jest odczuwalne,

03:51no ale istotnych elementów, o których warto powiedzieć,

03:53jest całe mnóstwo.

03:55Akcja toczy się na przestrzeni paru lat,

03:57więc do momentu założenia miasteczka Los Alamos

04:00wszystko dzieje się szybko.

04:02Relacje zawodowe przeplanane są z romansami,

04:04które nakreślają głównego bohatera na geniusza,

04:07który życiowo bywa czasami nieporadny

04:09albo zbyt miły, by bronić siebie samego,

04:12co będzie musiał czynić później.

04:14Mimo, że projekt był oficjalny

04:16i zatwierdzony przez rząd,

04:17będą osoby, które za wszelką cenę

04:19będą chciały go zniszczyć,

04:21to opowieść o wyścigu z czasem,

04:23który w pewnym momencie zostaje wygrany,

04:25ze względu na poddanie się innych zawodników,

04:27a Amerykanie ze względu na mało satysfakcjonujące zwycięstwo

04:30muszą postawić przysłowiową flagę na księżycu,

04:34by udowodnić, że to oni wygrali,

04:36a nie inni przegrali,

04:38w co uwikłany jest oczywiście nasz główny bohater.

04:41To trzy godziny projekcji,

04:42które są satysfakcjonujące,

04:44bo widzimy tam geniusza w naturalnym środowisku,

04:47niczym nieskrępowanym,

04:48który uczy się najpierw w europejskich,

04:50najlepszych uczelniach,

04:51by potem oczywiście pojeździć po całym świecie,

04:54głównie po Stanach oczywiście,

04:56żeby zebrać najlepszą drużynę,

04:58niczym Avengersi.

04:59Tak jak wspomniałem,

05:00to wyścig,

05:01najpierw z nazistami,

05:02potem, kiedy wojnę przegrywają,

05:04a bomba teoretycznie przestaje być de facto potrzebna,

05:07rozpoczyna się wyścig z samym sobą,

05:09bo napięcie w narodzie rośnie,

05:11że projekt, który powstaje od trzech lat,

05:13kosztuje dwa miliardy dolarów,

05:15a może nie wypalić dosłownie i w przenośni,

05:19więc napięcie narasta drastycznie.

05:20Zresztą od samego początku nabieramy tempa do tego momentu,

05:24na który każdy przecież czeka.

05:26Po coś Nolan wysadził tę bombę,

05:27musimy to zobaczyć.

05:28Faktycznie, do próby dochodzi,

05:30ale wiecie co?

05:31To jest dopiero połowa filmu.

05:33Później zaczynają się konsekwencje działań,

05:35w tym oczywiście bombardowania Hiroshima i Nagasaki,

05:37a także jak bardzo uwikłany jest w to sam Oppenheimer,

05:40plus budzą się w nim demony i świadomość,

05:43co tak naprawdę stworzył.

05:44Tutaj jest moment,

05:45kiedy uwaga widzów może zostać uśpiona,

05:47po prostu ze zmęczenia,

05:49ale to właśnie ta druga połowa wymaga najwięcej uwagi.

05:52Dlaczego?

05:53Oppenheimer to chyba najbogatszy w dialogi produktu Nolana.

05:57Treści tekstowej jest tam cała masa,

05:59wątki i zależności nie są bardzo skomplikowane,

06:01ale jest ich całkiem sporo

06:03i to właśnie w tej drugiej połowie

06:04zaczyna się dziać na płaszczyźnie niespotykanej do tej pory u Nolana,

06:08czyli międzyludzkiej i prawnej.

06:11Moja rada ode mnie jest taka,

06:12idąc do kina musicie być przygotowani

06:14na trzy godziny intensywnego czytania i zapamiętywania postaci,

06:18bo później okazuje się,

06:19że bohater będący dwie minuty na ekranie

06:21odgrywa ważną rolę w rozmowach,

06:23na przykład godzinę później.

06:25Tych bohaterów bywa naprawdę dużo

06:26i nie trudno stracić czujność przy takim molochu,

06:29a potem narasta w nas frustracja,

06:32że nie rozumiemy co się dzieje

06:33i tutaj mam z tym problem.

06:35Tempo ekspozycji fabularnej jest nierówne.

06:37Mamy momenty napawania się widokami

06:39czy sytuacjami niewerbalnymi,

06:41ale zaraz potem czujemy się jakbyśmy dostali akta sprawy karnej

06:44i mieli je przeczytać w 15 minut.

06:47Nie wiem czy dałoby się to zrobić lepiej,

06:48może trzeba wywalić sporą część gadania z końca,

06:51ale jednak nie ma tutaj wątków zbędnych.

06:54Wszystko jest po coś.

06:55Powody nie zawsze są super uzasadnione

06:57i super ważne,

06:58ale są.

06:59Tutaj przykład postaci

07:00graną przez znienawidzoną przeze mnie Florence Pugh

07:02i jest to rola irytująca.

07:04Początkowo mogłoby się wydawać,

07:06że niepotrzebna,

07:07ale z czasem zmieniamy zdanie.

07:08Na szczęście takich nie ma wiele

07:10i w ogóle ciężko mi powiedzieć,

07:12czy są kiepscy bohaterowie w tym filmie.

07:20Jak już jesteśmy przy tym temacie,

07:22to warto nadmienić jak spisują się poszczególni aktorzy,

07:25zaczynając oczywiście od Kiliana Murphy'ego.

07:27To chyba nikt się nie zdziwi,

07:28słysząc opinię, że jest genialny,

07:30ale to nic nowego.

07:31To prawdopodobnie najlepszy aktor naszych czasów,

07:33jednak to jak nadał charakter Robertowi

07:35jest niesamowite.

07:36Przez trzy godziny pokazuje całe spektrum

07:38od zachwytu takiego wręcz dziecięcego

07:40i również dziecięcej naiwności

07:42przez obawy, realny strach,

07:44którego zżera i nieporadność.

07:47Stworzył geniusza,

07:48który tak naprawdę jest trochę dzieckiem.

07:50Emocjonalnie niezbyt wybuchowy,

07:52ułożony i co ciekawe,

07:53mam problem, żeby to dokładnie opisać.

07:56Murphy nie wchodzi w proste emocje

07:58doprowadzone pod limity.

07:59Fluktuuje i często niejednoznacznie

08:02miesza to, co się dzieje w głowie genialnego fizyka.

08:04Bardzo dobrze widać przemianę tego Roberta

08:06od entuzjastycznego fizyka kwantowego

08:08aż do obwieniania się o stworzenie

08:10broni masowej zagłady.

08:12Jednak, tak jak mówię,

08:13to nic nowego,

08:14że z wielką przyjemnością ogląda się

08:16tego aktora na ekranie.

08:18Idąc dalej mamy Emily Blunt,

08:19której czas przychodzi w drugiej części seansu.

08:21Tam pokazuje swoje oblicze silnej kobiety,

08:23która walczy o swojego męża,

08:25kiedy ten z jakiegoś powodu tego nie robi.

08:27Wytworzyła prawdziwą więź na ekranie

08:29z tytułowym bohaterem

08:30Dojrzała i Szczera Miłość.

08:32Świetna rola, którą docenia się,

08:34im bardziej grzęźniemy w bagnie

08:35problemów obserwowanych bohaterów.

08:38Później mamy niejasnego Roberta Downey Jr.,

08:40który do złudzenia tutaj wygląda

08:41jak Jeremy Irons.

08:43Jego postać również rozkwita

08:44pod koniec filmu,

08:45kiedy tak naprawdę poznajemy jego intencje

08:47i wszystkie karty zostają przed nami odsłonione.

08:49Jednak nie chcę za bardzo opisywać,

08:51jaki on jest,

08:52bo to może za bardzo zobrazować Wam,

08:55jaką rolę w fabule odgrywa w finale.

08:56Dla mnie ta trójka

09:06to praktycznie murowana drużyna

09:07w nominacjach do Oscara.

09:09Warty nadmienienia jest również Matt Damon,

09:11grający bardzo inteligentnego,

09:13ale przytemperowanego generała,

09:14który nadzoruje cały projekt Manhattan.

09:17Stętych nie ma zbyt wiele,

09:18ale to też solidna rola,

09:20zwłaszcza podobały mi się te sceny,

09:21kiedy wraz z Oppenheimerem

09:22jeździli zbierać drużyny,

09:24przekonując naukowców do dołączenia.

09:26Schemat trochę jak dobry i zły glina.

09:29Obecność generała Grovesa

09:30w większości stanowiły jakiś humorystyczny akcent.

09:33Przez to też nie trudno było polubić tę postać,

09:36ale czy zostanie ona doceniona nominacją,

09:38tego bym się nie spodziewał,

09:39ale byłoby to naprawdę zasłużone.

09:41Wracając pociągiem z tego pokazu,

09:43cały czas w uszach miałem ścieżkę dźwiękową z tego filmu.

09:46I co ciekawe,

09:47w tym filmie bardzo dużo jest muzyki.

09:49Muzyki, która teoretycznie nie pojawia się

09:51tylko i wyłącznie w tych momentach kulminacyjnych,

09:54które by zasługiwały na muzykę.

09:56Nie, ona pojawia się w momentach takich bardzo, bardzo zwykłych.

10:01Takich, które wydają się,

10:02że nie prowadzą do niczego specjalnego,

10:05nie prowadzą do żadnego jakiegoś wielkiego odkrycia.

10:08Nie mówię, że to źle, wręcz przeciwnie.

10:10Te momenty zostały bardzo dobrze wybrane.

10:12I realnie podbijają emocje,

10:14a Ludwig Juransson skomponował zwyczajnie świetną ścieżkę,

10:17w której bardzo wyraźnie słychać jego rękę

10:19i jest dosyć podobna do Teneta,

10:22ale nie można odmówić jakości tej muzyki.

10:24Choć moim zdaniem nie będzie aż tak charakterystyczna,

10:27jak Tenet właśnie.

10:28Teraz czas oczywiście na segment dla Was,

10:31czyli odpowiedzi na Wasze pytania,

10:33które można było zadawać na naszym Instagramie.

10:36Także przechodząc do pierwszego pytania,

10:38jakie robi wrażenie?

10:40Czy warto?

10:40Warto, dziękuję.

10:42To koniec tych pytań.

10:43Nie no, oczywiście żartuję.

10:44Czy warto obejrzeć film Vimax,

10:46czy zwykłe kino wystarczy?

10:47Trochę odpowiedziałem na to pytanie.

10:48Moim zdaniem nie jest konieczny IMAX.

10:52Nie jest to super istotne,

10:54żeby iść do IMAXa.

10:55Nie ma tam aż tak bardzo.

10:56Zresztą powiedziałem to wcześniej.

10:59Niewiele stracicie, jeżeli nie pójdziecie do IMAXa.

11:02Ile było wątków z Einsteinem?

11:04Co prawda troszkę to jest źle napisane,

11:06ale chyba chodzi o właśnie Alberta Einsteina.

11:10Wątek z Einsteinem jest jeden.

11:12On się pojawia mniej więcej na początku

11:13i na końcu filmu traktowany jest,

11:17no i jeszcze tam w środku oczywiście,

11:19traktowany jest jako taki mentor Roberta Oppenheimera,

11:22który traktuje go z takim wielkim ciepłem,

11:25ale też i pomocą.

11:26On już jest co prawda emerytowany,

11:28więc nie zajmuje się specjalnie tym,

11:30czym się zajmował przez całe swoje życie.

11:31Aczkolwiek jest wątek,

11:34nie jest ten jakoś super kluczowy,

11:37ale oczywiście jest istotny i jest jeden.

11:40Najlepszy film Nolana?

11:42Zgaduję, że to jest pytanie.

11:44Moim zdaniem nie jest to najlepszy film Nolana,

11:47ale jeszcze powstrzymam się od klasyfikowania go

11:51gdzieś w rubrykach, w rankingu jego filmów

11:54przed obejrzeniem go po raz kolejny

11:57w następny poniedziałek.

11:59Czy jest zgodny z historią?

12:01To jest dobre pytanie.

12:03Próbowałem oglądać,

12:04znaczy obejrzałem też parę materiałów

12:06popularnonaukowych i naukowych w internecie

12:11o generalnie projekcie Manhattan,

12:13o historii Roberta Oppenheimera.

12:16Ja nie dostrzegłem specjalnych naciągnięć

12:20historycznych, fabularnych,

12:22znaczy historyczno-fabularnych.

12:24Nie jestem oczywiście ekspertem,

12:25bo tam wątków jest bardzo dużo

12:28i są pewnie rzeczy, które totalnie można

12:31wytknąć palcem i powiedzieć,

12:33że no, tak nie było.

12:35I totalnie bym się z tym zgodził.

12:36Być może tak faktycznie gdzieś jest,

12:39aczkolwiek nie ma jakichś takich rażących,

12:41przynajmniej z mojego laickiego podejścia,

12:44powiedzmy amatora,

12:46który dopiero, podobnie jak większość osób,

12:48zainteresowała się tematem

12:50stworzenia bomby atomowej.

12:52Czy w IMAX dźwięk wbija fotel?

12:55No tak, to zauważyłem to w ogóle

12:57ostatnio nawet przy mieszkaniu pasu,

12:59bo tam dźwięk faktycznie zaczął w ogóle trząść fotelami.

13:01Dawno czegoś takiego nie czułem,

13:03czułem się jakby był w jakimś kinie 4D,

13:06a tutaj również dźwięk jakby, nie wiem,

13:10mają chyba mocniejsze subwoofery w IMAXie,

13:12nie mam pojęcia,

13:13aczkolwiek dźwięk zdecydowanie robi większą robotę,

13:16ale to trochę poniekąd odpowiedź

13:18na poprzednie pytanie o IMAXie.

13:20Dlaczego jest gorszy od barwy?

13:23Dobra, to też wybieram.

13:24I to był koniec naszej sekcji pytań.

13:27Oczywiście nie odpowiedziałem na wszystkie,

13:28bo też tam były pytania typu,

13:29czy to dobry film.

13:30To poniekąd odpowiedź na to pytanie

13:32znajduje się w tej recenzji

13:34i można doskutować,

13:36tak, nawet może i bardzo dobry,

13:38ale to musicie się przekonać sami.

13:40Podsumowując,

13:41najnowsze dzieło Christophera Nolana

13:43to chyba najbardziej dojrzały jego projekt,

13:45który stoi solidną historią,

13:46nieco zbyt przegadaną,

13:48bardzo obszerną i wymagającą uwagi,

13:51ale postaci są z krwi i kości,

13:53dialogi napisane bardzo dobrze.

13:55To film o geniuszu wykorzystanym

13:57przez rządowe aparaty,

13:58a później wplątany w wojenne i polityczne gry,

14:01otaczając się nieraz złymi ludźmi.

14:03To film o kulisach

14:04jednego z najważniejszych wydarzeń

14:06w dziejach ludzkości.

14:07To film z całym spektrum emocji

14:08od ekscytacji, podziwu, strachu,

14:11niepokoju, radości,

14:12współczucia aż do nienawiści.

14:14Jednak powtórzę to jeszcze raz.

14:15Musicie być skupieni.

14:17Trzy godziny to nie przelewki,

14:18a treści jest dużo.

14:20Napisy znikają szybko,

14:21nawet za szybko moim zdaniem.

14:23Tak więc bądźcie czujni

14:24i jak ktoś w filmie się przedstawia,

14:26to starajcie się go zapamiętać,

14:28bo będzie niemal na pewno pojawiał się

14:29w rozmowach przytaczany jako postać istotna.

14:32Na koniec jak zwykle ocena

14:34i tutaj moim zdaniem jest ciężko,

14:36bo z wielką przyjemnością

14:38chciałbym dać 10 na 10,

14:39bo wiecie, że uwielbiam Nolana,

14:40ale będąc z Wami szczery

14:42czuję głęboką potrzebę

14:44obejrzenia go jeszcze raz.

14:45I tak też zrobię.

14:46Dlatego dzisiaj moja ocena jest wahająca się

14:49między 8 a 9 w skali dziesiętnej.

14:52Jak obejrzę go ponownie,

14:53a będzie to w najbliższy poniedziałek,

14:5524 lipca,

14:56to dam znać,

14:58czy coś się zmieniło,

14:59bo mam poczucie

15:00niewyrównanych rachunków

15:02z Robertem Oppenheimerem.

15:04A zauwagę,

15:05jak zwykle Wam

15:06gratuluję.

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended