Durna komedia, która jest mądrzejsza niż myślisz?

tvfilmy

Komediowe hity naszej przeszłości, które powracają w nostalgicznych wspomnieniach.  Jednak czy to tylko nostalgia, czy jednak to naprawdę były niezłe filmy.  Dzisiaj po latach od premiery ponownie spojrzeć na nie z trochę innej perspektywy, już jako bardziej doświadczeni widzowie.  --- ✔ Facebook TvFilmy: https://www.facebook.com/Filmomaniakpl-104320947717013/ ✔ Instagram TvFilmy: https://www.instagram.com/tvfilmy.yt/ ✔ Nasz główny kanał: https://www.youtube.com/user/TVGRYpl

Transcript

00:00Jakieś 20 lat temu był pewien trend w komediach.

00:03Eurotrip, to nie jest kolejna komedia dla kretynów

00:06i American Pie.

00:07Wszystkie reprezentowały coś, co roboczo możemy nazwać

00:10seks-komediami.

00:12I myśląc o tym ostatnim filmie,

00:13macie pewnie przed oczami scenę z Szarlotką,

00:17świetny soundtrack niczym Stone'ego Hołka

00:19i bardzo, ale to bardzo dużo obleśnych żartów.

00:27Ale wiecie co?

00:28Wracając ostatnio do całej serii American Pie,

00:31uświadomiłem sobie, że część z tych filmów jest o wiele głębsza

00:33niż nam się wydawało,

00:35a część jeszcze gorsza niż pamiętamy.

00:38I pokażę wam dzisiaj dlaczego.

00:45Pierwsza American Pie z 1999,

00:48oj, niby taka durna komedyjka,

00:50była fenomenalnym sukcesem jak na swoje czasy.

00:52No i jak na pomysł na siebie.

00:54Z budżetem ledwie 11 milionów dolarów

00:56film zarobił aż 235 milionów w box-officie

00:59i zrodził serię składającą się na chwilę obecną

01:01z dziewięciu filmów.

01:02Czterech głównych odsłon i pięciu spin-offów.

01:04I szczególnie pierwsze trzy, nazywane dzisiaj trylogią,

01:07to nie bez przyczyny coś, co ociera się okultowość

01:09i ściągało do kina tłumy nastolatków.

01:12Pierwsze filmy z serii o miłosnych nieudacznikach,

01:14dla których największym wyzwaniem w życiu jest kogoś zaliczyć,

01:17zdaje się wyszły w idealnym dla siebie momencie

01:19i poniekąd odzwierciedlały trochę zachodzącą zmianę pokoleniową.

01:23Cofnijmy się wstecz.

01:24Lato 80 to moment, gdy zdaje się,

01:27młodzież była ugrzeczniana i idealizowana

01:29w mainstreamowym kinie i popkulturze.

01:31Filmy młodzieżowe i komedie jak chociażby

01:32Breakfast Club z 85,

01:35czy Dzień Wolny Felisa Bueller'a z 86,

01:38owszem ukazywały czasem pewne negatywne aspekty

01:40licalnego i młodzieżowego życia,

01:42ale dziś jawią się jako jedynie fantazja o liceum.

01:45To jednak szybko zaczęło się zmieniać.

01:47Osobiście na moment pęknięcia bańki

01:48wskazałbym Heathers z 89,

01:50czyli jak kto woli, fatalne zauroczenie.

01:53Tu mieliśmy mroczniejszą stronę imprez,

01:55znęcania się, dramy,

01:56toksyczne zachowanie tych popularnych dzieciaków,

01:58czy nawet motyw śmierci jednej z uczennic.

02:00Auć.

02:01Liceum powoli przestawało być tym idealnym,

02:03czystym miejscem,

02:04a lawiny nie dało się już powstrzymać.

02:06W latach 90 stacja MTV

02:08zaczynała mieć coraz większy wpływ

02:09na kulturę młodzieżową

02:10i coraz bardziej odzwierciedlała nowy Zeitgeist.

02:13W 97 emisja zaczyna Daria,

02:15serial o liceum z perspektywy dziewczyny,

02:17którą dziś nazwalibyśmy alternatywką,

02:19a która z wybitnym sarkazmem

02:21obnażała absurdy niegdyś sierankowego

02:23w swoim ukazaniu liceum.

02:25Nauczyciele byli odrealnieni, nieprofesjonalni,

02:27a dzieciaki nieraz po prostu próżne i głupie.

02:29W tym samym roku też debiutuje South Park,

02:31który z marszu spotyka się

02:33z dużą popularnością wśród nastoletniej widowni.

02:35No jak pewnie wiecie,

02:36jedzie po bandzie na całego.

02:37I tak, kultura młodzieżowa

02:38z końcówki lat 90 staje się

02:40coraz bardziej cyniczna

02:41i coraz bardziej idzie po bandzie.

02:43Zaś nowe pokolenie,

02:44które dorasta z dostępem do internetu,

02:47z dostępem do darmowej, internetowej pornografii,

02:50coraz mniej wyznaje dotychczasowy tabu

02:52i coraz rzadziej kupuje tą

02:55hollywoodzką bajeczkę

02:56o wyidealizowanym i niewinnym wieku nastoletnim.

02:59I tak, pośród tego wszystkiego

03:00w 99 wychodzi pierwszy American Pie,

03:03który, jak durny by się dzisiaj nie zdawał,

03:06był dla swojej widowni po prostu prawdziwy.

03:08Nie przemywał się tabu

03:09i dekonstruował kolejne motywy i stereotypy.

03:11Serio, nie przypominam sobie,

03:12by jakikolwiek mainstreamowy film

03:14przed 99 użył słowa MILF

03:16i uszą mu to na sucho.

03:18I took some MILF!

03:19Ale też nie ukrywam,

03:20gdy miałem te 12 lat,

03:21było dla mnie po prostu szalenie zabawne.

03:23Ale właśnie, o co chodzi z samym filmem?

03:25Pierwsza część skupiała się na historii

03:26Jim'a, Kevina, Fincha i Oz'a,

03:28kolegów ze szkoły,

03:29którzy obiecali sobie,

03:30że do końca liceum stracą dziwictwo.

03:32I przez resztę filmu

03:33próbują zrobić właśnie to.

03:35My zaś jesteśmy świadkami żonglerki,

03:37wszystkimi możliwymi stereotypami,

03:39żenującymi żartami,

03:40czy krępującymi porażkami chłopaków,

03:42z okazjonalnymi wystąpieniami

03:43stereotypowego Jocka i imprezowicza,

03:45Steve Flera,

03:46swoistej maskotki serii,

03:48będącego ucieleśnieniem wszystkich cech,

03:49które dziś podpięlibyśmy pewnie

03:51pod czada, czy toksyczną męskość.

03:53I hej, o ile 22 lata później

03:55jedynka nie bawi już tak jak kiedyś,

03:57a i też cała seria jedzie

03:58na doból utartych schematach

04:00i wręcz identycznych gagach czasami,

04:02tak pod tymi wszystkimi penisami,

04:04imprezami i krępującym podrywem

04:05jest coś więcej,

04:07jakaś sensowna przemiana bohaterów

04:08i dość pozytywne przesłanie.

04:11W trakcie pierwszego filmu

04:12Jim uświadamia sobie,

04:13że nie ma czegoś takiego jak

04:14idealny romans

04:15i że wcale nie musi być

04:16z najładniejszą dziewczyną w szkole,

04:18żeby być szczęśliwy,

04:19żeby mieć satysfakcjonujący pierwszy raz,

04:21ostatecznie spiekując się z Michelle,

04:23geekiem ze szkolnego zespołu.

04:24Oz, pozornie głupkowaty sportowiec,

04:26który dołączył do chórku,

04:27żeby wyrwać grzeczną dziewczynę,

04:29z czasem zaakceptował swoją

04:30bardziej wrażliwą i romantyczną stronę,

04:32ostatecznie olewając kluczowy

04:34dla jego sportowej kariery mecz,

04:35żeby zaśpiewać na konkursie

04:36w duecie za swoją miłością.

04:38Kevin, który bał się

04:38zaangażowania emocjonalnego

04:40ze swoją dziewczyną

04:41i tego, czy ich związek przetrwa studia,

04:43wyznał jej ostatecznie miłość,

04:45zaś przeintelektualizowany Finch,

04:46prawdopodobnie największy samiec

04:48beta z całej paczki,

04:49odkrył sobie męskość

04:50i pewność siebie

04:51ze sprawą romansu

04:52ze starszą kobietą.

04:53I choć wszyscy główni bohaterowie

04:54osiągnęli sukces

04:55w tej swojej misji,

04:57tak też wyciągnęli z tego wszystkiego

04:59dość wartościowe lekcje.

05:00I wraz z tym,

05:01jak nasi bohaterowie akceptują

05:02pewne swoje strony,

05:03w których się wypierali,

05:05tak też uczą się

05:05i uczą widza,

05:07że to normalne,

05:08że seks jest czasem awkward,

05:10jest dziwny.

05:11W ogóle dojrzewanie takie jest

05:12i życie miłosne

05:13wcale nie jest takie

05:14jak w filmach plus 18.

05:16I to jest normalne.

05:17Podobnie pozytywny wydźwięk

05:18jak dla mnie

05:18i bardzo dużo obleśnych żartów

05:20mają część druga

05:21i American Wedding,

05:22zwiększenie trylogii.

05:24W dwójce bohaterowie

05:24spotykają się już jako studenci

05:26na wakacyjnym wyjeździe,

05:27zaś w wedding

05:28planują wesele

05:28Jima i Michelle.

05:29I tam, okej,

05:30powrót żartów

05:31na jedną kopytą męczy

05:32i żenuje,

05:33choć w The Wedding

05:33jest ich chyba najmniej,

05:34bo tu bohaterowie

05:35są wiele starsi.

05:36Tak ponownie,

05:37bohaterowie mierzą się

05:37z typowymi dla danego okresu

05:39w życiu problemami.

05:40W dwójce na przykład

05:40Jim uświadamia sobie,

05:42że jednak kocha

05:42swoją pierwszą miłość.

05:43Kevin akceptuje to,

05:45że choć nie jest

05:45już ze swoją byłą,

05:46nie znaczy,

05:47że nie mogą mieć

05:47wartościowej dla obojga

05:48przyjaźni.

05:49Ozzaś przeżywa problemy

05:50związku i fizyczność

05:51na odległość,

05:52co jest tak bardzo

05:53kurna prawdziwe.

05:54Na marginesie pochwalę

05:55też pewną scenę,

05:56gdzie Kevin i chłopaki

05:57ze smutkiem przyznają,

05:58że liceum już

05:59nikt do nie wróci,

06:00a ci pewnie lada chwila

06:01się rozejdą,

06:01kończąc edukację.

06:02Ale hej,

06:03tak wygląda życie.

06:04I choć nie ukrywam,

06:05z każdym kolejnym

06:05durnym żartem o penisach,

06:07brzeganiu,

06:08wymiotach

06:09i podglądaniu

06:10w mojej głowie

06:11umierała kolejna

06:11szara komórka,

06:13tak mimo to

06:14bawię się nadal

06:15przy tych filmach dobrze.

06:16Jakoś tak wspominam

06:17ten czas,

06:17kiedy faktycznie

06:18miałem 12 lat

06:19i życie było prostsze.

06:20Kiedy kwintesencją

06:21dobrej zabawy

06:21w piątek było

06:22pójście do pożyczalni,

06:23zainstalowanie Gothica,

06:25kupienie Cheetosów

06:25i może podejrzenie

06:27okładki CKM-u

06:28w kiosku,

06:28żeby ekspedientka

06:29nie zauważyła.

06:30I w tym wszystkim

06:30jest jeszcze Stifler,

06:31bo o ile kiedyś

06:32mogliśmy się śmiać

06:33z jego zachowania,

06:34to niektóre z jego

06:35bardziej socjopatycznych,

06:36homofobicznych

06:37i toksycznych zagrywek

06:38zasługują wręcz dzisiaj

06:39na potępienie.

06:40Ale mimo to

06:40i tak za dzieciaka

06:41z kolegami

06:42idealizowaliśmy tą postać.

06:43No był po prostu cool.

06:44Macho-ideałem,

06:45do którego zdawało nam się

06:46powinniśmy aspirować.

06:48Kiedy dziś

06:48zaś nie mam złudzeń,

06:49że nie chciałbym

06:50mieć nic do czynienia

06:51z taką osobą.

06:51Ale skoro już mówimy

06:52o postaciach,

06:53fabule i motywach,

06:54to muszę przyznać,

06:55że najlepszym elementem

06:56American Pie

06:57jest właśnie Stifler

06:58i to też moja ulubiona postać.

07:00Serio.

07:01Wiadomo,

07:02American Pie

07:02to nie jest jakiś

07:03wybitny dramat psychologiczny,

07:04no ale wracając do tego dziś

07:06już jako powiedzmy

07:06doroślejszy,

07:07ciut dojrzalszy widz,

07:09zaczynasz zauważyć

07:09pewne niuanse,

07:10pewne genialne rozwoje postaci

07:12i że jest sporo prawdy

07:13w tym,

07:13co powiedział kiedyś

07:14o Stiflerze wcierający się w niego

07:15Sean William Scott.

07:17Był napisany jako taki dupek,

07:19że aż nie wiedziałem,

07:19czy chcę go grać.

07:20Pomyślałem więc,

07:21że przepiszę jego kwestię,

07:23zrobię z niego kolesia,

07:24którego nienawidzisz kochać.

07:25On pewnie nie jest pewny siebie,

07:27jest kolesiem,

07:27który najbardziej z nich

07:28chce być kochany.

07:29I w ogóle po samych wywiadach

07:30i publicznych powiedziach

07:31Scott zdaje się być

07:32bardzo spoko,

07:33sympatycznym ziomkiem

07:34z dużym dystansem do siebie

07:36i aż szkoda,

07:38że został poniekąd

07:39aktorem w jednej roli.

07:40Bo choć na przestrzeni trylogii

07:41Stifler robi wiele

07:42negatywnych rzeczy,

07:43żeby kogoś zaliczyć,

07:44żeby się komuś przypodobać,

07:45żeby pokazać się

07:46w lepszym świetle

07:47kosztem upokorzenia kolegów,

07:48to pod fasadą

07:49kryje się dość

07:50niejednoznaczna postać.

07:51Postać chłopaka,

07:52który jak łatwo można zauważyć

07:53drastał bez ojca,

07:55nie mówiąc wzorców męskości,

07:56więc popadł w tę

07:57skrajnie przerysowaną

07:58wersję męskości.

07:59Jest bardzo niepewny

07:59odnośnie swojej seksualności.

08:01Cały czas musi coś udowadniać,

08:02a jakiekolwiek przejawy

08:04wrażliwości,

08:04artystyczności,

08:05czy czegoś niezwiązanego

08:06z futbolem,

08:07podrywem i imprezami

08:08uważa za przejaw bycia,

08:10jak to określa,

08:10gejem.

08:11I wiecie co?

08:11Ta fasada szybko się sypie,

08:13ba, sam Stifler ją kruszy,

08:15ukazując dość wrażliwego faceta,

08:16który potrzebuje miłości

08:18i akceptacji,

08:19ale który też zrobi

08:20wiele dla swoich przyjaciół.

08:21I owszem,

08:22ta przemiana Stiflera

08:22w prawdziwego Stiflera trwa

08:24i można by się kłócić,

08:25czy jest pełna,

08:26ale nie ukrywam,

08:27był to jeden z tych elementów,

08:29który najmocniej trzymał mnie

08:30przy tych filmach

08:31podczas maratonu.

08:32Przykładowo,

08:33w części trzeciej zaś,

08:34kiedy jego zaloty

08:34do dziewczyny w gejbarze

08:35zostają wyśmiane

08:36przez tamtejszych facetów,

08:37z jednym z nich

08:38wydaje się w bitwę taneczną,

08:39by pokazać,

08:40że jest tak męski

08:41i tak fajny,

08:42że nawet geje by go chcieli.

08:43Ponownie,

08:44jego słowa nie moje.

08:44I znowu,

08:45popatrzcie na to wymyślne

08:46wyśmianie toksycznej męskości.

08:48Stifler tak bardzo idealizuje

08:49będzie tym męskim,

08:50wygrywanie,

08:51bycie wyrywaczem i tak dalej,

08:53żeby robić coś

08:54z jego perspektywy

08:54tak niemęskiego,

08:55jak właśnie taniec,

08:56żeby pokazać coś wszystkim,

08:57udowodnić,

08:58żeby broń Boże

08:59podtrzymać personę.

09:00Kiedy pod koniec trzeciej części

09:01zdaje się,

09:02że nie można się

09:03po nim wiele spodziewać,

09:04ten ostatecznie ratuje wesele,

09:05które zmierzało

09:06ku katastrofie,

09:07przyznaje się do błędów

09:08i robi coś bezinteresownego

09:09dla swoich kumpli.

09:10I okej,

09:10choć w czwórce,

09:11czyli Reunion,

09:12gdzie bohaterowie

09:13spotykają się po latach,

09:14samozwańczy Steve Meister

09:15ma nawroty do bycia dupkiem,

09:16tak i to zalicza

09:17mały dla siebie development,

09:19gdzie na imprezie,

09:20kiedy spotyka swoich kumpli

09:21z drużyny

09:21i wszyscy są w takich nastrojach,

09:23że drą się

09:23Ło, mordo, impreza, siema.

09:26Jeden z kumpli mówi

09:26A Stifler,

09:36który jeszcze kilkanaście lat temu

09:37był zawziętym homofobem,

09:38pod koniec filmu ma takie

09:39no i co z tego?

09:41Jesteście moimi ziomkami,

09:41czyż nie?

09:42Mega mnie to urzekło.

09:43I okej,

09:44może się doszukuje,

09:45może ta psychosocializacja

09:46poloseksuologiczna analiza

09:48jest tutaj niepotrzebna

09:49i nie ma tam podstaw na nią.

09:50Ale kurde,

09:51w kontraście trylogii

09:52do spin-offów,

09:53to spin-offy są tak beznadziejne,

09:55że trudno znaleźć w nich

09:56chociażby cokolwiek wartościowego.

09:58Po American Wedding

09:59z 2003

10:00ta główna seria

10:02dała sobie trochę

10:02na wstrzymanie,

10:03a frajne ulubionych bohaterów

10:05zobaczyliśmy ponownie

10:06w The Reunion

10:07z 2012

10:08i ten był,

10:10no poza wątkiem Stiflera,

10:11taki sobie.

10:12Jak dla mnie,

10:13prawie w ogóle nie ruszały

10:13mi tam perypetie bohaterów,

10:15żarty były słabe,

10:16a i też odnoszenie się

10:17do niby kultowych scen

10:18jakoś nie działało.

10:19Ot, taki sequel

10:20po latach jadący na nostalgii.

10:21Spin-offy zaś,

10:22no cóż,

10:23to już nie były filmy kinowe,

10:24a tak zwane

10:24Direct to Video,

10:26szybko robione

10:26i niskobudżetowe produkcje,

10:28mające odcinać kupony

10:29z choć tracącej

10:30na popularności,

10:31tak i jeszcze

10:32przez jakiś czas

10:32głośnej marki.

10:33Te zaś działy się

10:34w swoistym takim

10:35American Pie Universum,

10:36gdzie co jakiś czas

10:37pojawiały się

10:37poboczne postacie

10:38z głównego nurtu,

10:39jak na przykład

10:40Noah Levinstein,

10:41ojcet Jim'a,

10:41czy mniejsze nawiązania

10:42do cyklu,

10:43a same fabuły

10:44skupiają się przeważnie

10:45na losach rodziny Stiflerów,

10:46głównie go kuzynów.

10:47I tak w 2005 roku

10:49wychodzi chociażby

10:50American Pie Band Camp.

10:51Tu młodszy Stifler,

10:53który idealizuje

10:53swojego starszego brata,

10:55za karę jedzie

10:55na obóz muzyczny

10:56i uświadamia sobie,

10:58że jednak przyjaźń

10:59jest zwyczajnie najważniejsza,

11:00a popularne dzieciaki

11:01z jego szkoły

11:01to dupki.

11:02Wow, odkrywcze.

11:03Potem zaś

11:03ukazała się duologia

11:04w postaci Naked Mile

11:05i Beta House

11:06o koledżowych przygodach

11:07kuzyna Stiflera,

11:08który plot twist

11:10był nieudacznikiem,

11:11ale ostatecznie

11:12i tak wyrwał dziewczynę,

11:13nawet dwie

11:13i ogarnął spoko kumpli.

11:15I jest jeszcze

11:15The Book of Love,

11:16którego szczerze nie pamiętam,

11:18poza tym, że był tam

11:18jeszcze kolejny Stifler,

11:20ale tym razem zły,

11:21a grupka bohaterów

11:22i udaczników

11:23starała się rozwiązać

11:24swoje problemy sercowe

11:25za pomocą tytułowej księgi,

11:27przekazywanego z pokolenia

11:28na pokolenie

11:28amatorskiego poradnika miłosnego,

11:30który pojawiał się

11:31na chwilę

11:31w pierwszej części.

11:33I to chyba najbardziej

11:33nudny i nijaki

11:34film z sagi.

11:35I wiadomo,

11:35nie oczekiwałem po tych

11:36spin-offach nie wiadomo czego,

11:38ale to właśnie w nich

11:39zaczynasz zauważać,

11:40jak bardzo ta seria

11:41nie miała już

11:42w pewnym momencie

11:42nic do powiedzenia

11:43i jak bardzo jechała

11:44na tych samych żartach,

11:45które, ok,

11:46za pierwszym razem bawiły,

11:48za drugim trochę mniej,

11:49a za piątym

11:49chciałeś po prostu

11:50strzelić sobie w głowę.

11:51Prawie w każdym z tych filmów

11:52jest jakiś śmieszny pijak,

11:54żart ze starego wyrywacza,

11:55jakaś krępująca scena,

11:57gdzie w trakcie zbliżenia

11:57ktoś komuś wchodzi do pokoju,

11:59a jeszcze w Naked Mile

12:00jest dużo żartów z Karłów,

12:02członków wrogiego

12:03Bractwa Studenckiego.

12:04Wow, żarty z niskich osób,

12:05nie no, serio,

12:06pójdziemy jak w polskich kabaretach.

12:07I żeby nie było,

12:08nie chcę tu popadać

12:09w jakiś taki komediowy snobizm,

12:11że jedne żarty z penisów

12:12są fajne i spoko,

12:14a inne żarty z penisów

12:15i penisów moich osób

12:16już nie.

12:17No bo, kurczę,

12:18American Pie

12:18to nie są wybitne filmy.

12:20Tylko jej trylogia

12:21miała dla mnie

12:21kilka naprawdę dobrych momentów.

12:23Momentów, gdzie

12:24żarty są tak złe,

12:25że aż dobre,

12:26tak w spin-offach

12:27w 90% przypadków

12:29te żarty są tak złe,

12:31że aż bardzo złe.

12:32I tak dochodzimy,

12:33he he,

12:33do najnowszej części

12:34Girls Rules,

12:36która jak się domyślacie

12:36jest takim super współczesnym

12:38Amre Kampai

12:39skupiającym się

12:40na kobiecej obsadzie.

12:41Jo Jezu,

12:41jest to chyba najgorsza część

12:43całej serii,

12:44choć fakt,

12:44miejscami ma pewne plusy.

12:45Tu podobnie mamy

12:46czwórkę głównych bohaterów,

12:47a raczej bohaterek,

12:48które zawierają pakt,

12:50że przed studniówką

12:50odnajdą to,

12:51czego im w życiu brakuje

12:52i tak się składa,

12:54że w przypadku trójki z nich

12:55jest to ten sam koleś.

12:56Czy typu poróżni psiapsiuły?

12:57Czy dziewczynki wygrają?

12:59Te pytania nurtowały mnie

13:00przez jakieś 20 minut,

13:02aż z czasem

13:02Filip stał się po prostu nudny.

13:04No i nie trudno się dziwić,

13:05kiedy jego współscenarzystą

13:06jest scenarzysta

13:08Book of Love,

13:09drugiej najgorszej odsłony.

13:10Zacznijmy może od pozytywów.

13:12Fajnie jest zobaczyć

13:13kobiecą obsadę, I guess,

13:14kiedy seria zawsze skupiała się

13:15na tej męskiej perspektywie

13:17we seks-przygodach

13:18i nie wiem,

13:19film jest miejscami

13:19bardzo seks-pozytyw

13:20i ma jakieś dobre przesłanie

13:22w stylu,

13:22że korzystanie z zabawek i gadżetów

13:24jest okej

13:24i że nie ma się czego wstydzić.

13:26No a część z Was

13:27pewnie w trakcie czasu dowie się,

13:28że istnieje takie coś jak

13:30koferdam stomatologiczne,

13:31czyli zabezpieczenie do

13:32m.in. seksu oralnego.

13:34Ale no, to tylko tyle z pozytywów.

13:36Zresztą to i tak nic

13:37w porównaniu z chociażby

13:38Netflixowym Sex Education.

13:39Co zaś ze złych rzeczy?

13:40Ech, czuję jakby ten film

13:42starał się pokazywać,

13:43jak do przodu jest,

13:44biorąc się za pewne

13:45współczesne problemy,

13:46ale no, zupełnie to nie wychodzi

13:48i po prostu żenuje,

13:49jako że bazuje nadal

13:50na podobnych gagach,

13:51zachowaniach i motywach,

13:53które o ile dało się

13:54kiedyś zaakceptować

13:55w filmie z dziewięćdziesiątego dziewiątego,

13:57tak dziś w 2020

13:58jest to totalnie żenujący

14:00i problematyczny cringe fest.

14:02W dużym skrócie

14:02to taki American Pie

14:03jak dwadzieścia lat temu,

14:05tylko że gorszy

14:05i z odwróceniem ról.

14:07I tak, tutejszy Stifler

14:08to Stiflerka,

14:09Stephanie Stifler,

14:10twarda babka i królwa szkoły,

14:12a jak ktoś do niej fika,

14:13to mówi

14:14spadaj, masz małego.

14:15Uuu, gobas, pokaż mu!

14:17W jeszcze innej scenie zaś

14:18czy ty krępujesz się używać słowa łechtaczka?

14:21Girl, nie daj się patriarchatowi.

14:23Po prostu...

14:24Rzucanie na lewo i prawo

14:25bez pokrycia terminami

14:26związanymi ze współczesnymi

14:27problemami społecznymi

14:28wcale nie jest cool

14:29samo z siebie,

14:30ba, jeszcze bardziej

14:31zamienia na przykład

14:32patriarchat w mem.

14:33Zaś wrzucanie postaci

14:34w schematy zachowań,

14:35które już 20 lat temu

14:36mogły być piętnowane

14:37wcale nie jest postępowe.

14:39Tylko dlatego

14:40zmienił się rolę.

14:41Bycie creepem

14:41to nadal bycie creepem.

14:43Słuchajcie, drodzy twórcy filmu,

14:44wcale nie wyleczyliście

14:45świata z seksizmu

14:46tylko dlatego, że

14:47zamiast stiflera mamy stiflerkę,

14:49która klepie facetów po tyłkach,

14:51a jedna z bohaterek

14:52włamuje się na telefon

14:52swojego chłopaka

14:53podejrzewając go o zdradę,

14:55bo wiecie,

14:55twarda babka

14:56nie z nią takie numery.

14:57Spoiler,

14:58chłopie jej nie zdradzał,

14:59ale o toksycznym zachowaniu,

15:00zepsucie telefonu

15:01i naruszenia czyjś prywatności

15:03film już zapomniał.

15:04Ot, jak dla mnie,

15:05Girls Rules

15:05wobec pierwszego American Pie

15:06ma się trochę jak to

15:07kontrowersyjne Ghostbusters

15:09do tego okultowego Ghostbusters.

15:11Spin-off z kobiecą obsadą

15:12i niby nowy rozdział,

15:13co de facto ma potencjał,

15:15ale jest pogrzebany

15:16przez słabe żarty,

15:17beznadziejny scenariusz

15:18i ceniczną próbę

15:19przypodobania się

15:19współczesnej widowni.

15:21I żeby jeszcze przypadkiem

15:22zdać test Bechdel,

15:23no bo wiecie,

15:23ktoś z wytwórni kazał.

15:24A i co gorsza,

15:25to chyba jedyny film z cyklu,

15:26gdzie nie pojawia się Noah

15:27ze swoimi krzyczastymi brwiami

15:29i przez zabawnymi anegdotkami

15:30w stylu

15:31no, za moich czasów

15:32to tak to robiliśmy,

15:33więc uznajmy,

15:34że Girls Rules

15:35nie jest kanonem

15:35i nie istnieje.

15:36Kiedy mówiłem znajomym,

15:42że robię sobie maraton

15:43American Pie

15:44na potrzeby TV-filmy,

15:45to ci łapali się za głowę

15:46mówiąc

15:47wow,

15:48pewnie dużo ci płacą

15:49albo

15:49o jezu,

15:50współczuję ci,

15:51że musisz oglądać

15:52te durnoty.

15:52Otóż nie

15:53i jeszcze raz nie.

15:55Nie czarujmy się,

15:56to nie są dobre filmy

15:57i miejscami są skrajnie durne,

15:59ale tak jak chociażby

16:00z serią

16:01Straszny Film,

16:02mam do nich sentyment,

16:03szczególnie do trylogii

16:04American Pie

16:04i sprawia mi to jakąś tam przyjemność

16:07i to mi wystarcza.

16:08Ale też nie ukrywam,

16:09moja ocena tych filmów

16:10nawet po latach

16:11może być bardzo subiektywna,

16:13bo poza tym,

16:14że mam do nich sentyment

16:15i za dzieciaka czuję w nich

16:16pewną prawdziwość,

16:17jakby ukazywały trochę

16:18świat nastoletnich,

16:19w który właśnie wchodziłem,

16:20tak filmy z trylogii

16:21miały też świetne ścieżki dźwiękowe,

16:23gdzie pojawiły się

16:24m.in.

16:24Sam 41,

16:25Blink 182,

16:26All American Rejects

16:28czy inne tuzy pop banku.

16:29Ba, sam Blink

16:30miał nawet Kameo w jedynce.

16:33Czy więc wraz

16:34z dalszym recyklingiem

16:35tych samych gagów

16:36i motywów na przestrzeni lat

16:37oraz przejściem

16:38na niskobudżetowy spinowy

16:40seria straciła to coś,

16:42jeśli kiedykolwiek miała coś?

16:44No, bez wątpienia.

16:45American Pie

16:46nawet gdyby wrócił,

16:47pewnie już nigdy

16:47nie będzie takim fenomenem

16:49i nie będzie tak angażujący

16:50dla następniej widowni.

16:51Ale czy musi w tym być

16:52coś złego?

16:53W końcu już dwójka

16:54uczyła nas,

16:55że wszystko co dobre

16:55kiedyś się kończy

16:56i trzeba korzystać póki jest.

16:59Dzięki, na razie.

17:04Dzięki, na razie.

17:05Dzięki, na razie.

17:06Dzięki, na razie.

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended