Filmy, które zaczęły się od końca

tvfilmy

Wydaje się oczywiste, że każda opowieść, także ta filmowa powinna mieć początek i finał. Jednak, czy zawsze należy rozpoczynać film od początku i kończyć finałem? Dzisiejszy materiał udowodni, że można zrobić odwrotnie, dzięki czemu film będzie nawet lepszy. --- ✔ Instagram tvfilmy: https://www.instagram.com/tvfilmy.yt/ ✔ Nasz serwis filmowy: https://filmomaniak.pl/ ✔ Nasz główny kanał: https://www.youtube.com/user/TVGRYpl

Transcript

00:00I to wszystko na dziś.

00:02Dajcie znać w komentarzach o jakich filmach zapomniałem,

00:04bo z pewnością to nie wszystkie godne uwagi produkcje, które zaczynały się od końca.

00:09Tymczasem dzięki za obejrzenie i do następnego razu.

00:21Nie wiecie co się przed chwilą stało?

00:24Czujecie się nieco zdezorientowani, a z drugiej strony zaintrygowani nietypowym rozpoczęciem?

00:28No to rozsiądźcie się wygodnie, bo zaraz pokażę wam krok po kroku jak do tego doszło,

00:34by pod koniec filmu wszystko stało się jasne.

00:37Albo po prostu powiem wam o co chodzi już teraz.

00:41Twórcy filmowi decydują się czasem rozpocząć film od zakończenia lub sceny, która jest blisko niego.

00:47Zdarza się, że jest to przerost formy nad treścią,

00:50ale są też filmy, które wykorzystują ten zabieg bardzo dobrze.

00:53Czasem jako klamry kompozycyjne, a jeszcze innym razem twórcy w ogóle puszczają swój film od końca do początku.

01:00Najlepszym tego przykładem jest film Nolana z 2000 roku.

01:05Memento to dzieło niezwykłe w swojej konstrukcji.

01:08Poznajemy w nim niejakiego Leonarda Shelby'ego, który cierpi na rzadkie zaburzenie pamięci krótkotrwałej.

01:13Mówiąc wprost, nie jest on w stanie trwale zapamiętać niczego, co działo się wcześniej niż kilkanaście minut temu.

01:20Jak tak można żyć? Spytacie.

01:22Otóż nikogo nie zaskoczę, gdy powiem, że łatwo naszemu bohaterowi nie jest, ale jakoś sobie radzi.

01:28Z dwóch powodów.

01:29Po pierwsze, ostatnim trwałym wspomnieniem bohatera jest śmierć jego żony.

01:33Jak się okazuje, została ona zamordowana podczas napadu rabunkowego,

01:36wskutek którego główny bohater został ciężko ranny, co spowodowało u niego wspomniane problemy.

01:41Chęć zemsty na rabusiach sprawia, że postać grana przez Gaya Pierce'a ma w życiu jakiś cel,

01:48dzięki któremu wciąż stara się jakoś funkcjonować.

01:51Po drugie, Lenny, jak mówi do niego niejaki Teddy, o którym zaraz,

01:55całkiem sprytnie radzi sobie ze swoim problemem,

01:57tatuując sobie najważniejsze informacje, o których musi pamiętać

02:00oraz tworząc sobie różne notatki, szczególnie na zdjęciach.

02:03Ten niegłupi patent bardzo mu pomaga odnaleźć się w niesprzyjających warunkach.

02:08A przynajmniej tak mu się wydaje.

02:10A kim jest wspomniany Teddy?

02:13To policjant, który pomaga Shelbyomu w śledztwie i...

02:17który na samym początku filmu ginie z jego ręki.

02:20Ale że co?

02:22No właśnie.

02:24Cała magia memento polega na tym, że fabuła jest prowadzona w sposób bardzo niestandardowy.

02:29Mówiąc wprost, cała historia jest opowiedziana od tyłu.

02:33Widzimy śmierć jednego z głównych bohaterów,

02:35a następnie scena po scenie dochodzi mi do tego, jak do tego doszło.

02:39Działa to tak, że każda scena kończy się na początku poprzedniej.

02:43Trochę tak, jakby pociąć film na kilka kawałków i ustawić je w odwrotnej kolejności.

02:48To powoduje, że właściwie nie mamy żadnej przewagi nad bohaterem i wiemy tyle, co on.

02:54Dzięki temu dochodzenie do prawdy na temat śmierci jego żony staje się jeszcze ciekawsze,

02:59a niektóre sceny wybrzmiewają jeszcze lepiej.

03:03Do dziś pamiętam świetną sekwencję, gdy mniej więcej w połowie filmu ma miejsce scena pościgu,

03:08podczas której Lenny mówi, co ja robię?

03:11A, ścigam tego faceta.

03:12Nie, to on ściga mnie.

03:17Kwintesencja tego filmu.

03:19Christopher Nolan nie tylko wymyślił sobie, że akcja będzie się toczyć od końca,

03:23ale też bardzo dobrze uzasadnił to fabularnie i złożył to w taki sposób,

03:27że wszystko jest dopasowane perfekcyjnie.

03:29Dodając do tego dobrze zaprojektowany świat, w którym nie wiadomo komu ufać i w co wierzyć,

03:34dostaliśmy dzieło wyjątkowe, które ogląda się z wypiekami na twarzy.

03:38A skoro już jesteśmy przy twórcy Mrocznego Rycerza,

03:44nie mógłbym nie wspomnieć o innym jego filmie,

03:46który również delikatnie pogrywa z chronologią,

03:48przez co jak najbardziej pasuje do dzisiejszego materiału.

03:51Prestiż, bo o nim mowa, to film o dwóch konkurujących ze sobą magikach scenicznych,

03:56którzy dla stworzenia lepszej iluzji niż oponent,

03:58gotowi są posunąć się bardzo daleko.

04:01Ale zanim do tego dojdzie, obserwujemy początek filmu,

04:04gdzie jesteśmy świadkami bardzo intrygujących scen.

04:06Widzimy jakieś kapelusze w lesie,

04:09pewien starszy mężczyzna zaczyna opowiadać, jak działają magiczne sztuczki,

04:13a w międzyczasie mamy możliwość obserwowania jednej z nich.

04:16Nagle postać grana przez Hugh Jackmana zaczyna się topić.

04:20O co chodzi?

04:21Tak miało być, czy coś poszło nie tak?

04:24Kim jest mężczyzna, który tylko stoi i się przygląda?

04:28I co tak naprawdę było tu istotne?

04:30Sama sztuczka na scenie,

04:32czy może coś, co przemknęło między wierszami?

04:36Tyle pytań, tak mało odpowiedzi.

04:40Na szczęście chwilę później rozpoczyna się właściwa część filmu,

04:43którą śledzimy z zapartym tchem,

04:45tylko po to, by na końcu okazało się,

04:47że cała fabuła została nam wyjaśniona już w pierwszych minutach.

04:51Ale byliśmy zbyt skupieni nie na tym, co trzeba.

04:54Jak powiedział dziadek grany przez Michaela Kane'a,

04:57nie patrzyliśmy jak należy, nie chcieliśmy wiedzieć.

05:00Chcieliśmy dać się nabrać.

05:02Podobny hak na uwagę widza zastosował Terry Gilliam w 12 małpach.

05:10Film z 1995 roku opowiada o więźniu,

05:14który w zamian za obietnicę skurcenia kary

05:16zostaje wysłany w przeszłość,

05:18by zapobiec epidemii,

05:19która kilkadziesiąt lat wcześniej

05:20niemalże unicestwiła całą ludzkość.

05:23Zanim jednak postać grana przez Bruce'a Willisa

05:25wyruszy w niebezpieczną podróż do lat 90.,

05:28mamy możliwość zobaczyć w sekwencji otwierającej

05:31o czym śni.

05:32Scena z chłopcem będącym świadkiem śmierci

05:34pewnego człowieka na jakimś latnisku

05:36jest jednocześnie jedną z ostatnich scen w całym filmie.

05:39Sęk w tym, że gdy widzimy ją po raz pierwszy,

05:42nie znamy jej kontekstu.

05:43Z czasem jednak zaczynamy rozumieć coraz więcej,

05:46a przemyślenia głównego bohatera

05:47na temat powracających snów

05:48skutecznie podtrzymują w nas chęć rozwikłania tej zagadki.

05:51Gilliam jednak prowadzi nas do tego momentu

05:54jak po sznurku, tylko pozornie.

05:57Zanim pod koniec filmu złapiemy się za głowę,

05:59reżyser umiejętnie poprowadzi fabułę

06:01w taki sposób, by skutecznie wyprowadzić nas w pole,

06:03dzięki czemu ostatnie minuty filmu

06:05wybrzmią jeszcze mocniej.

06:10Ale Terry Gilliam nie jest jedynym reżyserem

06:12w dzisiejszym zestawieniu, który za pomocą rozpoczęcia

06:15filmu od końcowej sceny zagrał nam nieco na nosie.

06:18W ciekawy sposób ugryzł temat również Steven Spielberg,

06:21prezentując światu kilka lat później

06:23jeden z najlepszych filmów wojennych w historii.

06:26Mowa oczywiście po szeregowcu Ryanie.

06:28Opowiadanie o czym jest ten film

06:30zapewne mija się z celem,

06:32więc przejdę od razu do rzeczy.

06:34Dzieło nagrodzone pięcioma Oscarami

06:35rozpoczyna się sceną, gdy weteran wojenny

06:38podwiedza groby poległych żołnierzy.

06:40Chwilę później przenosimy się do 1944 roku

06:43i słynnego lądowania w Normandii.

06:46Kamera prowadzona przez Janusza Kamińskiego

06:48w bezdyskusyjny sposób sugeruje nam głównego bohatera,

06:51na którym powinniśmy się skupić

06:52i którego obserwowaliśmy chwilę wcześniej,

06:55gdy wracał myślami do wydarzenia

06:57znanego pod nazwą V-Day.

06:59To sprawia, że w kontekście całego filmu

07:01przynajmniej jednego możemy być pewni już teraz,

07:04że grany przez Toma Hanksa

07:05kapitan John Miller przeżyje wojnę.

07:08Bo przeżyje, prawda?

07:12Prawda?

07:13Otóż nieprawda, bo pod koniec filmu

07:15okazuje się, że dziadkiem wspominającym

07:17poległych żołnierzy był nie kto inny

07:19jak tytułowy szeregowiec Ryan.

07:22A jego hołd oddany żołnierzom

07:23dzięki ukazaniu go również na początku

07:25wzbogaca finał o dodatkowy ładunek emocjonalny,

07:28przy okazji będąc znakomitą klamrą

07:30dla tego legendarnego filmu.

07:35Równie ciekawą klamrę zastosował Quentin Tarantino

07:38w Pulp Fiction.

07:39Tak jak we wspomnianym przed chwilą

07:41szeregowcu Ryan'ie,

07:42film rozpoczyna się końcową sceną,

07:44choć na samym początku,

07:45gdy poznajemy bohaterów granych przez

07:47Tima Rotha i Amanda Plummer,

07:49nie mamy o tym pojęcia.

07:51Tym bardziej jesteśmy zaskoczeni,

07:52gdy okazuje się, że chwilę przed napisami końcowymi

07:54Vincent i Jules siedzą w tej samej restauracji

07:57co Ringo i Yolanda.

07:58W dodatku w tym samym czasie,

08:00gdy para rabusiów postanawia przeprowadzić napad.

08:03Biorąc pod uwagę chaotyczną fabułę filmu,

08:05fakt, że możemy powrócić na samym końcu

08:08do sceny początkowej

08:09i zobaczyć ją z innej perspektywy,

08:11sprawia, że wszystko spina się w jedną całość.

08:14I to mimo tego, że technicznie rzecz biorąc,

08:17cała akcja z początku i końca

08:19dzieje się chronologicznie gdzieś

08:21w środku filmu.

08:23Taki urok Tarantino.

08:25Ostatnim filmem, o którym nie wypadałoby wręcz nie wspomnieć

08:32w kontekście tematu dzisiejszego materiału

08:34jest kontrowersyjne dzieło Gaspara Noego

08:36o tytule Nieodwracalne.

08:38Film o zemście mężczyzny na gwałcicielu

08:41jego ukochanej to opowieść

08:42nie tylko wstrząsająca pod względem fabularnym,

08:45ale również bardzo ciekawa

08:47ze względu na sposób przedstawienia tej historii.

08:49A francuska produkcja

08:50z Moniką Bellucci i Vincentem Casselem

08:52to film dosłownie puszczono od tyłu,

08:55uwzględniając nawet napisy końcowe.

08:58Gdy w pierwszych minutach widzimy jakiegoś mężczyznę

09:00wyprowadzonego na noszach z nocnego klubu,

09:03jesteśmy zdezorientowani.

09:05Kolejny fragment filmu jednak

09:06odkrywa przed nami to, co działo się chwilę wcześniej

09:08i jak doszło do tego, że musiało przyjechać pogotowie.

09:11Wciąż jednak nie wiemy,

09:13co wściekły bohater robił w takim miejscu

09:15i kim był szukany przez niego mężczyzna.

09:17Tego dowiadujemy się chwilę później,

09:18ale wciąż wydarzenia, które poznajemy

09:20są niepełne.

09:22I tak scena po scenie cofamy się

09:24aż do chronologicznego początku,

09:26a biorąc pod uwagę ciężar filmu,

09:27ostatnie sceny wybrzmiewają jeszcze mocniej.

09:31Bo my już wiemy,

09:32co się zaraz stanie.

09:34Wiemy, jak życie bohaterów zmieni się.

09:37Nieodwracalnie.

09:38A oni snują marzenia i plany na przyszłość

09:41nieświadomi tego, że

09:42jak mówi pewien człowiek na początku filmu,

09:45czas niszczy wszystko.

09:48Zabieg zastosowany przez Gaspara Noego

09:52wzbogaca film i sprawia,

09:53że jest w pewnym sensie wyjątkowy.

09:56Początek jest końcem,

09:57a koniec jest począt...

09:59Zaraz, czemu ja się ze przed tym mikrofonem?

10:04Coś...

10:05Coś mi ostatnio pamięć szwankuje.

10:08Aaa, miałem robić film dla TV Filmy.

10:11No dobra, to lecimy.

10:13Wstęp, rozwinięcie i zakończenie.

10:17Początek, środek i koniec.

10:20Tak to wygląda w przytłaczającej większości

10:22produkcji filmowych.

10:24Czasem zdarza się jednak,

10:25że twórcy decydują się nieco zmodyfikować tę formułę

10:28i rozpocząć swój film tam,

10:30gdzie teoretycznie powinny wjeżdżać napisy końcowe.

10:33Ewentualnie chwilę przed tym.

10:35Z jakiego powodu

10:36ktokolwiek decyduje się na taki zabieg

10:38i czy może on być czymś więcej niż tylko ciekawostką?

10:41O tym w dzisiejszym filmie.

10:44Zapraszam!

Category

Transcript

Be the first to comment

Recommended