- 7 weeks ago
เจ้าคุณพี่กับอีนางคำดวง EP.18 (ตอนที่.18) วันที่ 30 ตุลาคม 2568
Category
📺
TVTranscript
00:00เจ้า ส่งปืนฟรั่งไปที่ป้องอุดอนกับบนาน
00:05เพื่อป้องกันให้พวกจนสีชาย
00:07ฉันจะให้เจ้าเป็นคนคุมปืนไปที่นั่น
00:13คุณพระสมิง ราบผมมันอาบอย่าพิษเจ้าค่ะ
00:18พวกมันอยู่หลังสัญญาฬักษ์นั่นเจ้าค่ะ
00:22กูจะละเบิดที่นี่ทั้งหมด
00:24รวมถึงชีวิตของมือ และกูด้วย
00:27กูด้วย
00:30เหมือนของดู
00:31เหมือนของคุณพี่ ไม่ต้องหวมน้อง
00:39ฉันมว่าแต่บรอกให้เจ้า Depending住stand
00:43晋์ท่านก็อยู่ในประทานหญี่ยังสัญญหละ
00:44แย่ังไ arkก็ไปตามหาพวกมา
00:48น้องคุณพี่จะขอสู่ตายร่วมกับคุณพี่ such
00:57เฮ้!
01:04ไอ้คุณเอ็ก!
01:06มีหน้าคำรุ่ม!
01:08มึงออกมา!
01:13เพราะยังไง
01:15ทุกมึงก็หนีกูไม่พ้นหรอก!
01:27เฮ้!
01:37ดาบของมึง
01:39ทำอะไรวิชากวงกระผันของกูไม่ได้เหรอ?
01:50เฮ้!
01:51เฮ้!
01:58เมื่อเจอของดี
02:00น่าจะเป็นของหญิงแถวนี้
02:10วันนี้มึงดวงกุฏแล้ว
02:12ให้โจนสีชาย
02:14มึงเอาของโซกับโบพันนี้
02:16มาเล่นงานกูเลย
02:19ก็เหมาะกับโจนกะพลาอย่างมัน
02:22เพราะยัง!
02:28เฮ้!
02:33เฮ้!
02:35คิดผิดแล้ว
02:39กูหาวิถีปองกันแล้วดูได้เนอ้อยงโง
02:50แถ่
02:51ป Ruben
03:12พวกลูกมึงมีวิชาโครงกระพันธ์
03:14และพวกก็รู้
03:15ข้านี่สิ palabตelles
03:17ทางวาน ทางก้าว
03:18มัน
03:25แม้ครับดูล ตอนนี้
03:27ไอ้
03:34แม้ครับดูล
03:48ขอบคุณ!
03:50ขอบคุณ!
03:59ขอบคุณ!
04:01ขอบคุณ!
04:18Iceels
04:20ถ้าชาติหน้ามีจริง
04:22ขอให้เราสองคน ได้เป็นผลเมี่ยกันจริงๆ
04:28โดยที่ไม่มีอุบป้ายอะไรทั้งนั้น
04:34สขอบคุณ
04:38ถ้าชาติหน้ามีจริง
04:42ขอให้เราอยู่ขวารพลฟม presidents
04:46สวน สักดิว techniques
04:48พวกมึงพร่ำเผละกันเสร็จแล้วสิมัย
04:52แต่อย่าคิดเลยว่าจะได้เกิดใหม่
04:56เพราะวิญญาณของพวกมึง
04:59จะต้องเป็นทาดรับใช้กู
05:12โอ้...จงคลาย
05:18คุณพี่พอมาช่วยเราแล้วสุดค่ะ
05:38อะไรว่านั่นอ่ะ
05:40หมอดำมันคืออะไร
05:43จัดภาคคี
05:46ของครั้งดีร้ายกอดที่สุด
05:51ถึงสู้มันได้ไหม
06:13เช็นเย
06:23ผ้า Jamie
06:43อ้าว!
06:59เป็นไปไม่ได้
07:02กูไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้
07:05ข้าววันนี้เจอต้านสีชาย
07:08ไปเธอ
07:13สิ
07:37ขอบใจพ่อมากเลยนะจ๊ะ
07:38ถ้าไม่ได้พ่อมาช่วยอ่ะ
07:40เราสองคนต้องตายน่ะ ๆ
07:41กรับผมก็เช่นกันขอรับ รุงหยดช่วยชีวิตกรับผมว่าอีกแล้ว
07:46โชคดีที่กรับผมเจอของพระสมิงกับแม่ผิงก่อน หรือรีบตามมาช่วยได้ทัน
07:53นี่มันดาบอะไรเหรอขอรับ
08:12มันเป็นดาบสตรหับ ดาบนี้มันร้ายกาดมาก
08:18มันเป็นสิ่งเดียวที่จะต่อกรกับจักพระอาคีได้
08:22ดูสิ แม้แต่จากพระอาคียังบินเป็นรอย
08:28จากพระอาคี กรับผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
08:33มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด
08:38ทุกหนึ่งพันปีจะผุดขึ้นมาจากชั้นหิ้นไฟใต้พี่พบ
08:44พอเย็นตัวลงก็จะกลายเป็นท่าที่แข็งและคมที่สุด
08:50ฉันไม่เคยเห็นพ่อเอาออกมาใช้เลย
08:54จากพระอาคียังบินเป็นอิหลี
08:58เขามาสายกันดอก จินแห้งคุ้มยาก
09:02คือของมีค่าควรเมือง
09:04ภัยมีกะสิบาบอกภัยเลย
09:08ถึงไม่บอกแล้วผมก็พอดาวได้
09:12ว่าการใช้จากพระอาคีย์แต่ละครั้ง
09:14ต้องใช้พลังสูงมาก
09:16นี่ก็เล่นเอาแย่แทบหมดแรงเลยเหมือนกัน
09:22ฉันคงแก่เกินไปแล้ว
09:26คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คุณอิน
09:30อาจจะเป็นคำดวง
09:34หรืออาจจะเป็นท่านขุ้น
10:00ถ้าอย่างนั้นเกร็บผมขอกราบล่า
10:02กำลับผมต้องกรับเมืองทุกใหญ่ก่อน
10:05เพื่อรายงานให้ผมพัดส wärclip
10:08พ่อจ๊ะ?
10:10ฉันว่าเราไปส่งคุณพี่
10:12เฮ้ย..ท่านขุนก่อนดีกว่าจ๊ะ
10:14ฉันกลัวไหวจนสีชาย
10:16มันจะย้อนกับมาเล่นงานท่านขุนอีก
10:22อัยยัยยศществ
10:23อัยยอัยยด BERKURU
10:26อางton gears บ๊วยครュ
10:28อายไซ้ปลังไปหลาย ไปพักเฮ้อนท่าขุ้นก่อน เต Steau
10:33ได้พักกว่าดีเป็นกัน
10:36ท่านขุ้นจะว่าอะไรเลยไหม
10:39เธอกับผมก็ขอ
10:58- ไปจากครู
11:05- สวยนะพ่อ
11:07- ถ้าลุ
11:08- ไหวบอร์
11:13- โอ๊ย พ่อ
11:17- โอ๊ย
11:19- โอ๊ย
11:21- แปะกินหลี
11:25- เป็นอย่างซื้อ ซื้อ พอคือบอดสบายขึ้นมาก
11:29- พอใส่จับหาอาคี่บอ อย่อย
11:32- เรื่องเก็บปวยนะ มันก็เป็นจังซี่แล้ว ซิเป็นย้ำใดก็ได้
11:40- ยิป
11:41- ยิป
11:42- ยิป
11:43- เจ้าขา
11:44- เจ้าขาท่านคุณ
11:47- ไปเตรียมห้องให้ลุ่งเดี๋ยวที่
11:49- เจ้าขา
11:50- คลูจ้ะ
11:55- มาถึงนี้เนื่อย
11:58- จิบน้ำสักหน่อยเธอ
12:20- ไปอาคิด
12:34- ไปด้วย
12:35- คุณพี่เองก็เหนื่อย ไม่พักสักหน่อย
12:37- เราคอยไปเหรอเจ้าคะ
12:38- แค่ฉันได้ยินหล่อนเรียกฉันว่าคุณพี่
12:41- ฉันก็หายเหนื่อยแล้ว ๆ
12:43แม่คำรวง หนังหน้าด้าน
12:52ไม่ยิสุน
12:54คุณพี่รีบไปเธอเจ้าค่ะ
12:57เดี๋ยวทางนี้ น้องจัดการเอง
13:00พี่ขุน ฉันไม่คุยกับแม่คำรวง
13:03ฉันอยากให้พี่ขุนบอกแม่คำรวงให้กายจาง
13:05ว่าพี่ขุนรักฉัน เราก็ล่ายแม่คำรวงกลับไปซะ
13:08ฉันทำไม่ได้
13:10คุณพี่รีบไปเธอเจ้าค่ะ
13:11เดี๋ยวคุณพาสมิ่งจะรอ
13:13ไม่ต้องห่วงทางนี้
13:15น้องกับแม่ยี่สุนจะคุยกันดีๆเจ้าค่ะ
13:28พี่ขุ้น
13:29จะทำอะไรฉัน
13:31ไม่
13:32ก็บอกแล้วไง
13:33ว่าจะคุยกันดีๆ
13:34ทางทางที่ความจริง
13:36ฉันอยากจะต่อยหน้าเจ้าใจจะขาด
13:38ก็ลงดูสิ
13:39คุณจะให้กองตะเวนจับมึงเข้าตลาง
13:41เจ้าโกหกฉัน
13:43บอกว่าได้เสียกับคุณพี่แล้ว
13:45แล้วยังไง
13:46จัดได้หรือไม่ได้
13:47มันก็ไม่เกี่ยวเลยกับมึง
13:49กูกับพี่คุณรักกันมาก่อน
13:51มึงมาทีหลังแล้วก็มาแย้งเขาไป
13:53แล้วแบบนี้
13:54จะให้กูยาตดีกับมึงได้ยังไง
13:57โกหกฉันอีกแล้วนะ
13:59โกหกอะไร
14:01ว่าฉันแย้งคุณพี่มาจากเจ้า
14:03ทั้งนั้นที่ความจริง
14:05คุณพี่เขาไม่สนใจเจ้าเลยตำหา
14:08อีกคำดวง
14:09มื้งเอานี่
14:10กล้ามาล่ะ
14:11จะบอกให้นะ
14:12ฉันเกลิดที่สุดเลย
14:13คนที่โกหกฉัน
14:28รอคุณพี่กลับมา
14:29แล้วเราก็ค่อยถามเจ้าตัว
14:31ถ้าคุณพี่บอกว่าคุณพี่รักเจ้า แล้วฉันไม่แย่ง
14:34ฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง
14:36แต่ถ้าคุณพี่บอกว่าคุณพี่ไม่ได้คิดอะไรกับเจ้า
14:39เจ้าก็ต้องไป ตกลงไหม
14:41ไม่ ไม่ว่าพี่คุณจะตอบยังไง
14:44กูก็จะต้องเป็นเวียร์ที่คุณเพียงคนเดียว
14:46ท่านคุณมาขอพบขอรับ
15:02ให้เข้ามาได้
15:03ขอรับ
15:04เชื่อขอรับ
15:16เจ้าขอรับ
15:28เจ้ากล้ามากที่กลับมาหาฉัน
15:30คิดว่าฉันโง่มากหรือไง
15:31ก็ผมทำอะไรผิดขอรับ
15:33เจ้าหลอกเอาปืนฝรั่งไปให้โจนสีชาย
15:36เจ้าเป็นกระบบท
15:38นึกไม่ถึงแล้วสิ
15:40ว่าเราจะกระช้าคหน้ากากคนดีของเจ้า
15:43ได้รวดเร็วปากนี้
15:46ขูดอะไรกัน ฉันไม่นู้เรื่อง
15:48ปือนเฝ้า favour poll อยู่ที่ไหน
15:53ฉันก็จะมารายงานคุณพาสมิง
15:56พบปืนของเรา
15:58ถูกไอ้พวกโจนสีช้ายป destinationไปขอดับ
16:01ปนไปได้อย่างไร
16:02ในเมื่อเส้นทางแล้วเวลาข géλοคุณส่งปืน
16:05เป็นความรับสุดยอด
16:07ฉันไม่รู้
16:09ฉันรู้แค่ว่ามันใช้อาคม
16:11เจ้าEvet guys
16:14เหลือแค่ฉันค่อนเดียวที่ลอบมาได้
16:16พอได้แล้วคุณเอก
16:20เจ้าโกหกในบัตรสบมาก
16:23ก็ได้ผมพูดความจริงของ
16:24ไอ้กบทมาแข็ง
16:25ฉันจะบอกให้ว่าความจริงมันคืออะไร
16:28เอาตัวมันมา
16:30เมื่อตอนสาย
16:39มีคนจะขโมยกระสูนย์บืนฝรั่ง
16:41กระพบรู้ตัว
16:43จะไม่จับมันก่อน
16:45มันคือพวกจนสีชาย
16:50มึงรู้ที่เก็บกระสูนย์ได้อย่างไร
16:59คุณเอกเป็นคนบอกกู
17:01บอกเมื่ออะไร
17:03เมื่อวันคุณเอกเอาปืนฝรั่งไปส่งตามที่ตกลงกัน
17:07ท่านสีชายอยากได้กระสูนย์เพิ่ม
17:09คุณเอกได้บอกที่เก็บกระสูนย์
17:11กูได้บุกไม่เอามา
17:12นี่มึงกล้าโกหกหรือ
17:14มึงทำคุณเอกเองสิ ว่ากูพูดจริงหรือเปล่า
17:20เอาไอ้โจนนี้ไปข้างคุก
17:23คุณพระสมิง มันใส่ไลก์กับผมขอรับ
17:29คุณเอกอิทธิริตผู้ชลาดปาตเตื้อง
17:35แต่พอโดนจับค่านั่งค่าเขา
17:38กลับมีปัญญาแก้ตัวแค่นี้เองหรือ
17:41กลับผมไม่ได้โกหกขอรับ
17:45นี่ไม่ใช่ความจริง
17:47เอาตัวคุณเอกไปข้างคุก
17:50คุณพระสมิง อีกกลับผมพูดความจริงขอรับ
17:53คุณพระสมิงมีคนใส่ไลก์กับผม
17:55คุณพระสมิงมีคนใส่ไลก์กับผม
17:57คุณพระสมิง!
18:11ชิสุด ยิสุด ลูกรู้เริ่มแล้วยัง
18:26เกิดอะไรขึ้นจากคว้าคุณแม่
18:28พ่อเอกถูกจับข้อหากบท
18:30ตอนนี้โดนลงโทษเอาไปขังคุกแล้ว
18:32ขังคุก
18:36อะไรนะเจ้าคะ พี่ขุนเป็นกบท
18:40aint Kathleen
18:50พ่อเอกเป็นตัวเสนียด
18:52อยู่ใกล้มีแต่นำความ mr ร้อนมาให้
18:54แล้วยังไงเจ้าคะ
18:56คุณแม่จะให้ลูกเป็นเลือกส์ภาพ medications
18:59แม่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรนะ
19:01ตอนนี้รูกต้องกันสถิ
19:03แล้วลองคิดให้ดีว่าอะไรคุ้ม อะไรไม่คุ้ม
19:07พ่อเอกโดนข้อหาวะเป็นกบท
19:09ไม่เพียงแค่โดนทอดยวดทอดตำแหน่ง
19:11แต่ว่าจะโดนลิพ์เลือน
19:13ลิพ์เรือกสูญใร่นา
19:15ลิพ์ทรับสมบัติด้วย
19:17ถึง เพราะขุ evaluateก็ไม่เหลืออะไรแล้วสิ
19:21ไม่ใช่แค่นั้น
19:22ถ้าหากว่าคุณพระสมิงเกรด
19:24ก็อาจจะโดนสั่งประหารชีวิตเจ็นๆ ชั่วโคตร
19:27แต่ที่แม่กลัว
19:29กลัวว่าจะรามมาถึงเรา
19:30ว่าเป็นพวกเรียวกับกระบบต
19:46ไอ้กระบบตยังไม่ฟื้นอีกหรอ
19:48ยังขอรับ
20:00ฟื้นแล้วเหรอ
20:13คุณเอกอิทธิลิต
20:15เสียแรงที่ฉันไว้ใจเจ้า
20:18หมู่บุญชายไปหรอกข้างนอก
20:21ฉันจะสอบส่วนคุณเอกด้วยตัวฉันเอง
20:24ขอรับ
20:30คุณพระสมิงจะประหารกับผมก็ได้นะขอรับ
20:39แต่ได้ปรุ่ม
20:42ไว้ชีวิตคุณพ่อของกับผมด้วยขอรับ
20:45ชีวิตคุณพ่อของกับผมด้วยขอรับ
20:57แกนี้ลำลากได้ไง
21:06ความจริง
21:07คดีนี้มีพิรุษมากมาย
21:14นี่หมายความว่า
21:15ใช่
21:17ฉันเคยบอกเจ้าแล้วไม่ใช่เหรอ
21:19ว่าฉันชื่อใจเจ้า
21:23โค่นะ
21:24แต่ที่ฉันต้องมาบอกเนี้ย
21:26เพราะกลัวเจ้าจะน้อยใจสะก่อน
21:28ที่โดนฉันลงโทษ
21:30และортลงโทษ
21:45อย่างนั้นเราต้องหาเหตุลวงมันให้มันตายใจ
21:47เราเผยไปยุดออกมา
21:54เค้าไม่ได้
21:55ค่าบอกว่ามันเค้าไม่ได้
21:57ห 발eria évidemment
21:58อย่าหาว่าฉันไม่เตือน
22:00แม่คำดูมาก
22:02ถ้าจะยุ่งนะ
22:04ฉันไปดูเอง
22:10นี่มันเรื่องอะไรกัน
22:12เข้าไม่ได้ ห้ามเข้า
22:14ปล่อย
22:16แม่คำหนุยเข้าไปได้เลย
22:18ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ ถอยไป
22:22เฮ้ย
22:24นี่กบเมืองนะ
22:26ใครคิดอยากจะเข้ามาก็เข้ามาได้
22:28แม่คำดวงมาก่อนก็พูดก่อน
22:30ฉันขอพูดก่อนเจ้าค่ะ
22:32ฉันจะมายืนยันกับคุณพาสมิง
22:34ว่าฉันกับคุณเอกอีกทีริษ
22:36เราไม่ได้มีทีเกี่ยวข้องกันเลย
22:38ฮะ
22:40คนชอบเข้าใจผิดเรื่องฉันกับคุณเอก
22:42ฉันเลยต้องมายืนยันได้ตัวเอง
22:44ขอย้ำอีกครั้งนะเจ้าค่ะ
22:46hahaha
22:48ว่าฉันกับคุณเอกอีกที่ริฐ
22:50ไม่ได้มีความสำหัYoimani
22:51เป็นแค่คนรู้จักกันเท่ housed
22:55แต่ม้อีกเช้าแม่อีกทุjarย์余นฝึง
22:57พรึ่งเอากับเข้ามาให้ฉันเองเอง
23:01คุณเอกเขาもうสลายใคร seconds
23:04ฉันกับท่าน
23:05เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้างกันเลย
23:11แม่คำดวงนะ
23:13มีอะไรตัวพูด
23:14ฉันไม่มีอะไรจะพูดเจ้าค่ะ
23:16แต่ฉันจะมาเอาเรื่องคุณพระสมี
23:20ตอนนี้ฉันลักษาการเจ้าเมืองก็เหมือนเป็นเจ้าเมือง
23:23ถ้าเจ้าด่าว่าอะไรฉันแล้วก็
23:25เจ้าจะโดนลงโทษ
23:27จะโดนอะไรก็โดนเลยเจ้าค่ะ
23:29คุณพี่ทุ่มเททำงานหนักเพื่อเมืองทุ่งใหญ่
23:32สมกับตำแหน่งคุณนาง
23:33ทั้งยังจงหลักผักดี
23:35ทำงานอดตาหลับขับตานอน
23:37เสียงเป็นเสียงแต่ก็ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
23:40ท่านเป็นตัวในคุณที่แทนที่จะเชิดชู
23:42กลับมากล่าวโทษทำร้ายเขา
23:44ท่านเป็นเจ้าเมืองที่ใช้ไม่ได้เลยเจ้าค่ะ
23:48ไม่คำดวง
23:49หยุดนะ
23:51ไม่หยุดเจ้าค่ะ
23:52ตอนนี้อะไรก็หยุดน้องไม่ได้
23:55ถ้าท่านยังมีสมุนนึก
23:57ยังมีสติปัญญาอยู่
23:59ก็ปล่อยคุณพี่เดี๋ยวนี้
24:01จะให้ปล่อยให้ง่ายได้อย่างไร
24:03ตอนนี้คุณเอกมีโทษฐานเป็นกระบท
24:05ทำไม่ปล่อย
24:10หยุด
24:11หยุดนะแม่คำดวง
24:13ฉันบอกให้หยุด
24:15ส่งมีดมา
24:17ส่งมีดมา
24:19หยุด
24:34เจ้าวูกว่ามากแม่คำดวง
24:36ต่อให้เป็นเมียขุณเอกก็เถอะ
24:38แต่ก็ไม่ต้องทำขนาดนี้
24:40ท่านเข้าใจผิดแล้ว
24:42ผิดต้องเลย
24:44ฉันไม่ได้ทำเพราะว่าฉันเป็นเมียขุณพี่
24:46เพราะว่าฉันเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเขา
24:49ฉันเห็นว่าเขาคิดถึงบ้านเมืองตลอดเวลา
24:52ฉันเห็นเขาทุกยากลำบางด้วยตาของฉันเอง
24:56คุณพี่จงหลักพักดีต่อบ้านเมืองนี้
24:58ฉันขอยืนยันด้วยชีวิตของฉัน
25:01แต่ถ้าท่านจะไม่ปล่อยตัวคุณพี่
25:03ก็ตัดหัวฉันไปพร้อมกับเขาเลย
25:07แม่คำดวง
25:10รอนกลับบ้านไปซะ
25:12เชื่อชื่อเท่ Benson
25:13คุณพี่
25:15น้องสาบารกับคุณพี่แล้ว
25:18ถ้าต้องตาย
25:19น้องจะตายไปกับคุณพี่
25:25เวลาสอบปลาคขัมกระบทนี้
25:27มันโหคร parallel ทานรุ่นมาก
25:30เจ้าคิดดีแล้วหรอ
25:31ที่จะร่วมหัวจมท้ายกับคุณเอง
25:34เจ้าค่ะ
25:36ความจริงก็คือความจริง
25:38คุณพี่เป็นคุณนางที่ดี
25:41ส่วนท่าน คือเจ้าเมืองที่ไม่ดีเรื่อง
25:45ฉันขอเตือนสติเจ้า
25:47ด่าเจ้าเมืองมีโทษถึงตาย
25:49ทำไมไม่มีอะไรเก่าข้างด้วย ฉันขอลานะเจ้าค่ะ
25:55ไม่มันดู
26:00เอาอ้าอีสองตัวนี้ไปตัดหัว
26:02มาแล้ว
26:11เพลง เมื่อผู้ Understood
26:12ช่วยคุ้ม makan Aah
26:25ไหน
26:27ไหน
26:32pues
26:34ลัก
26:37พัgee
26:39เป็นอย่าง เด็กก็เป็นสีม่วง
26:42ท่าท่างจะถึกอย่าพิศ
26:45อย่าพงอย่าพิศอะไรกัน
26:47อาย้อยก็พูดไปเรื่อย
26:55อายุต
26:57อายุต
27:06พบใจมาก
27:09คุณพระสมิง
27:24สั่งประหารคุณเอกก็อิงหักคำต่วง
27:27จริงหรือขอรับ
27:31ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น
27:34ยังไงคุณพระสมิงกับคุณเอกก็เป็นเพื่อนรักกัน
27:37ไม่น่าจะสั่งประหารง่ายขนาดนี้
27:39อินางคำต่วงบกไปที่กรมเมือง
27:42ด่าคุณพระสมิงส่าเสียที่เสีย
27:45และยังกระโดดถีบคุณพระสมิงด้วย
27:48อย่างนี้
27:50ไม่โดนโทษประหาร
27:53ก็ไม่รู้จะว่ายังไหร่แล้ว
27:57สิดได้
27:59ไม่ได้เห็นอิคุณเอกตายด้วยตากระผมเอง
28:02ยังไงมันก็ตายไปแล้ว
28:05เจ้าออกเท่าน่าคุณเอกเลยแล้ว
28:09ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
28:12ถ้ายังนั้นก็ผมว่าเราไม่มีอะไรต้องหลังเรา
28:16หนูรี่ไปเอาไงที่ซ่อน
28:18แล้วหนีก็เต melted
28:40จะไปไหน คุณผ้าเมก คุณเม้น
28:59ไม่ใช่ธุรักโกงการอะไรของเจ้า
29:06ใครว่า ธุรักของฉันก็คือมาหยุดพวกเจ้า
29:12หมายความว่าอย่างไร
29:14พวกเจ้าสองคนถูกจับแล้ว
29:20ต้องคุณผ้าช่วยมาจับฉันเรื่องอะไร
29:24ตามฉันไป เดี๋ยวก็รู้เอง
29:36ฉันกับลูกกำลังจะไปหายาด
29:44คุณผ้าช่วยทําแบบนี้
29:46หวังว่าจะมีเหตุผลที่ดีพอนะ
29:48ต่อให้เป็นคำสั่งของเจ้ามือกับเถอะ
29:51คุณผ้าเมกไม่ต้องห่วง
29:54ฉันไม่ตามไปจับคุณผ้าเมกมาเล่นเล่นหรอก
29:58คุณผ้าเมกมาเล่นเล่นหรอก
30:20เรามาตามที่มึงให้กัน
30:24หมุนเม้นจ้างกับผมให้คอยสอดแนม
30:28ถ้ามีการเคลื่อนยายปืนฝรั่ง
30:30ให้รีบรายงานขอรับ
30:34มันจะขนไปที่ไหน
30:36ปืนฝรั่งจะถูกส่งไปที่ป้อมบุดอนกับประนาสขอรับ
30:40ขอบใจมาก
30:52เรามาตามที่มึงสารภาพ
30:54คุณเม้นกับท่านสีชายให้ค่าเข้าเมืองมา
30:58ทำทีไปป้อมกระสุนปืนเพื่อให้โดนจับ
31:00และให้การใส่ร้ายว่าคุณเองเป็นคนบวงการ
31:02ทำทีไปป้อมกระสุนปืนเพื่อให้โดนจับ
31:04และให้การใส่ร้ายว่าคุณเองเป็นคนบวงการ
31:10แล้วเมื่อไม่กลัวตายหรอ
31:14คุณไม่รับบางว่าโทษค่าเข้าติดคุก
31:16พอท่านสีชายป้อนหนึ่งได้แล้ว
31:18ค่าก็จะบอดภัย
31:20แล้วบอกเงินจะนวน 20 ช่างเป็นค่าตอบแทน
31:22แล้วบอกเงินจะนวน 20 ช่างเป็นค่าตอบแทน
31:28ใส่ร้ายกันอยากต่ำช้าที่สุด
31:31กรับผมไม่ถึงคุณน่างของเมืองทุ่งใหญ่
31:33จะครบกับโจนทรยศบ้านเมืองของตัวเองไปเพื่ออะไร
31:43อาจจะเพื่อของพวกนี้ก็ได้
31:52แหวนนี้เป็นสมบัติของพระหยาดเจ็ด
31:56อดิศเจ้าเมืองที่โดนพวกไก้จนสีชายมันปล้นค่า
31:59มันสิบกว่าปีที่แล้ว
32:01ของชินนี้มาอยู่ที่ขุนเม้นได้อย่างไร
32:07รับผมไม่รู้
32:09มีคนนำมาขายก็ผม
32:11รับผมไม่ได้ตรวจสอบที่มาที่ไป
32:16ตอดสอบที่มาที่ไป
32:31แล้วทองคำแท่งพวกนี้ล่ะ
32:37มีตราเมืองประทับ
32:41ของแบบนี้ซื้อขายกันไม่ได้อยู่แล้ว
32:44คุณเม่นจะแก้ต่างไว้อย่างไร
32:50คุณเม่นเม่นเมือง
32:52พระเมษสวรรพันแสง
32:54เจ้าต่อพ่อลูกยังกล้าปากแคงอีกเหรอ
32:57หลักทานก็มัดตัวขนาดนี้แล้ว
33:14เห้อ ใช่
33:16กรับผมสมคบกับโจนสีชาย
33:20แต่ยังน้อยกับผมก็ได้ความสะใจ
33:22ที่ได้เห็นคุณพระสมินสั่งค่าคุณเอกเพื่อนรักของท่าน
33:29เมืองนี้หาดคุณเอกไปสักคนหนึ่ง
33:31ก็ไม่มีทางต้านทานโจนสีชายได้หรอก
33:34สะใจ
33:44เจ้าแค้นอะไรคุณเอกนักนิอ
33:47ก็ผมเกียกที่หน้าบ้า
33:49ที่เจ้าอยู่ไม่ตาย
34:04ฉันไม่รู้ทำไมคุณไม่ถึงเกลียดทางฉันนะ
34:11แต่เกลียดฉัน
34:16ก็เล่นงานแค่ฉัน
34:19ไม่เห็นต้องทำหลายบ้านเมืองแหละ
34:26อีกคุณเอง
34:31ดีพวกท่านวางกำดักล่อค่ะ
34:34บัดส้น
34:36ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
34:40โทษตัวเองเธอคุณไม่
34:46โทษตัวเอง
35:01โทษตัวเอง
35:04โทษตัวเอง
35:08ฉันขอโทษนะเจ้าคะ
35:15ที่วุวามหยาบคายสามหาว
35:19รวงเกินท่านเจ้าเมืองขนาดนี้
35:22เอาเธอ
35:24ฉันยกโทษให้
35:26อีกอย่างการที่แม่คำดวงถีบฉัน
35:29มันก็เข้าทางแผนการที่ฉันวางไว้พอดี
35:31ฉันมีงานต้องทำ
35:36ลำสบายนะ
35:39ขอรับ
35:40เจ้าค่ะ
35:55ตอนแรกฉันนึกว่าหล่อนจะกโรดฉันสะอีก
35:58ที่ฉันลอกหล่อนว่าฉันโดดลงอายา
36:01โกรดสิเจ้าค่ะ
36:03แล้วคุณพี่ก็ปล่อยให้น้องอารวาดเป็นผีบ้าทโดยเมื่อบอกอะไรเจ้าคำ
36:07ฉันก็โทษหล่อนนะไม่คำดวง
36:10ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ
36:12พอได้รู้ความจริงว่าคุณพี่ไม่โดนโทษอะไร
36:15น้องก็ดีใจที่สุดแล้ว
36:21ฉันโชคดีนักก็ได้หล่อนว่าเป็นเมีย
36:24ฉันเชื่อแล้ว
36:27ว่าผมได้คิดมีจริง
36:30ท่านแน่ คุณเอกอิทธิริต
36:44เรื่องผัวเมียเนี่ย มันก็เป็นแค่อุบายข้ออ้าง
36:48ที่ทำให้คุณพี่ทำงานซื้อปืนต่อจนสำเร็จ
36:51เกี่ยวอะไรกับพรมลิคิดเจ้าค่ะ
36:54แต่เธอเกิดว่าเราเป็นผัวเมียกันจริง ๆ ล่ะ
36:57คุณพี่ว่ายังไงน่ะเจ้าค่ะ
37:05ฉันตั้งใจว่ากลับถึงเรื่อน
37:11ฉันจะไปสู่ขอล่อนกับรุงยด
37:16แม่คำดวง
37:22คุณพี่ว่ายังไงน่ะ
37:37เกิดอะไรขึ้นกับน้องเจ้าค่ะ
37:42หล่อนเป็นรุมไปน่ะ
37:51น้องจำได้แล้ว
37:53เมื่อกี้น้องฝันประหลาด
37:56ฝันว่าคุณพี่จะมาสู่ขอน้อง
38:01หล่อนไม่ได้ฝัน
38:04มันเป็นเรื่องจริง
38:07ฉันอยากได้หล่อนเป็นเมียจริงๆ
38:14ฝัน คอยฝัน
38:18ไม่จริง ไม่ใช่เรื่องจริง
38:22จริง มันเป็นเรื่องจริง
38:28จะจริงได้ยังไงเจ้าค่ะ
38:30ในเมื่อคำว่ารัก
38:32น้องก็ยังไม่เคยได้เห็นจากป่าคุณพี่เลยซะคำ
38:41ก็กอดหน้านี่
38:44ฉันไม่รู้ใจตัวเอง
38:47แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้แล้ว
38:50ว่าในใจของฉัน
38:52มีแค่หล่อนเป็นคนเดียว
38:55ตอบเกินคงไม่ได้เลย เอาอายหัวใจ
39:00ความรักมันไม่เคยรวม
39:03ไม่ทำร้ายใคร รักที่แค่จริง
39:08ไม่คำดวง
39:13ฉัน...
39:15ท่านคุณเจ้าขา ท่านคุณ
39:18เอามา
39:21ท่านคุณเจ้าขา
39:23คุณดายเจ้าขา
39:25มีอะไรหยิบ
39:26คุณหยอดเจ้าขา คุณหยอด
39:33อายศ
39:35อายศ
39:36พ่อ...
39:38เธอเป็นอะไร
39:40ต้องหยอดเป็นไงบ้างขอรับ
39:41โฮเจ้าให้เผื่อนส้าวเต็น
39:43พ่อ...
39:45แต่อีกจากน้อย
39:47ก็กลับมามีล่มหายใจคื้เก้า
39:49แต่เต็นคอยแห้ง
39:51เต็นนี่อย่าง
39:53อีพ่อคือเป็นจำสี่
39:54มาหู้อีหลี
39:56พ่อเจ้าน่ะ
39:57มีสัญญาณเต็นนี่อย่างเลย
39:59ฉันจะรีบไปตามหมอลงมา
40:01อาการประหลาดมาก
40:03ฉันเดี๋ยงเขาไปเคยเจอคนป่วยแบบนี้มาก่อน
40:07อาการประหลาดมาก
40:09ฉันเดี๋ยงเขาไปเคยเจอคนป่วยแบบนี้มาก่อน
40:11อาการประหลาดมาก
40:13ฉันเดี๋ยงเขาไปเคยเจอคนป่วยแบบนี้มาก่อน
40:15อาการประหลาดมาก
40:17ฉันเดี๋ยงเขาไปเคยเจอคนป่วยแบบนี้มาก่อน
40:19หรือว่าจะไม่ใช่รูปภัยใครเจ็บ
40:21คุณพี่หมายความว่ายังไงเจ้าคะ
40:23ฉันจะรีบไปนิมวนหลงพ่อมา
40:25อาการประหลาดมาก่อน
40:29หรือว่าจะไม่ใช่รูปภัยใครเจ็บ
40:31คุณพี่หมายความว่ายังไงเจ้าคะ
40:35ฉันจะรีบไปนิมวนหลงพ่อมา
40:55อาการแบบนี้
41:09ไม่ใช่โดนผีร้ายอะไรเข้าสิ่งรัก
41:11แต่เป็นโรคอะไรอัตมาก็ไม่รู้
41:13เราจะเอายังไงกันต่อดีเจ้าคะคุณพี่
41:15มันสงบใจไปก่อนนะ
41:17ตราบใดที่ลุงหยดยังหายใจ
41:19เราก็ยังเพิ่งยอมแพ้
41:21ฉันเชื่อว่าต้องมีวิธีรักษาลุงหยดได้แน่ๆ
41:23สาหลงหยดได้แน่ๆ
41:24หมอยาที่เก่งๆก็ยังมีแม่ชีนกวัดท้ายกรบ
41:28ครู่แสงหมอเทวดา
41:30ส่วนเรื่องคุณไซน่ะ
41:33บ้างที่ยมหยดนี้อาจจะโดนลมเพลมพัด
41:37คุณไซเข้าตัวก็เป็นได้
41:40ต้องไปหาผู้รู้ในทางนั้นนะ
41:43ขอรับตรงพ่อ
41:44อาจตามาขอตัวละ
41:47นั่นดูคอยไปส่งผมพ่อเอง
41:53พ่อ
42:07พ่ออยากเป็นอะไรนะ
42:13หลัดไม่ต้องห่วงนะ
42:15ฉันจะสั่งให้คนไปตามหาคนเก่งๆมาดูออการลงหยด
42:19ฉันเชื่อว่าต้องมีสักคนที่ช่วยลงหยดได้
42:24ขอบใจคุณพี่มากนะทุกคน
42:29เราทำใจดีๆนะ
42:31อย่าพูดมองในแง่อะไร
42:33แล้ว
42:51แล้ว
42:53แม่คำดวง
43:06อาการลุ่งเก็บเป็นยังไงบ้าง
43:09พอเสียแล้วทุกคน
43:23ฉันเสียใจด้วยนะ
43:38เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ
43:43ฉันรักแล้วก็ขลบรุ่งหยดเหมือนพ่อของฉัน
43:53ฉันจะจัดการเรื่องท่านอย่างดีที่สุด
44:03แต่เราต้องเข้มแผงไว้นะ
44:07รุ่งหยดจะได้จากไปอย่างไม่ต้องห่วงอะไร
44:23รุ่งหยด
44:41ฉันขอให้รู้
44:45ฉันขอให้รุ่ง
45:00รุ่งหยดยังหายใจอยู่
45:03แต่ว่าเบาเต็มที
45:08จริงด้วย พ่ออย่างมีล่มหายใจจริงๆ ด้วย
45:16อิหลีอาศบาลได้
45:19เมื่อส้าวบรรมมหายใจเลย
45:21มือก่อน
45:22อิพอก็เป็นจังสีเธอหนึ่งแล้ว
45:24แมนแมน
45:26เพิ่งดึกส้าวหายใจ
45:28แต่ก็กลับมามีล่มหายใจอ่อนๆ
45:32เกิดเอียงคืนกับพี่พอกันแน่
45:38ถ้าว่า สิ่งเป็นพิศแม่งรับ
45:41พิศแม่งรับ
45:43บักขาม
45:46บักขามยุสัย
45:47จริงสิ ฉันไม่เห็นในขามเลย
45:50ใช่ พี่ขามหายไปตั้งแต่มะวานแล้ว
45:55บักขาม
45:56obscure
46:04มีกับพิศแม่งรับ
46:06เป็นพิศของพวกzeńาเขาลึกรับ
46:07اب่ามีพายหู้จักดอก
46:08เป็นอย่าพิศ
46:10บอมีรส บอมีสี บอมีกิน
46:12พิศของมันให้ Hug
46:18ผู้จักย dispute พี่พี่ENS
46:22มียังรับ
46:26แล้วอายคามสิว่างยาอีพอเหตุหยัง
46:29มันก็มีเหตุผลที่ให้มันลงมือ
46:32เรื่องอียัง
46:34อีพอเหตุหยังให้เอคามแค่นใจกันดอกกันดื่อ
46:42เกี่ยวกับฉัน
46:48จากพระอักคี
46:50กระผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
46:53มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด
46:56ฉันคงแก่เกินไปแล้ว
46:59คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คนอื่น
47:03อาจจะเป็นคำดวง
47:07หรืออาจจะเป็นท่านขุ้น
47:16อายศเวาจังสั้น
47:18บะขามมันก็เลยแค้นอายศ
47:23คุณพี่จะไปไหนเจ้าคะ
47:27ฉันจะไปตามหาในขาม
47:29ในขามเป็นคนเดียวที่รู้จักพิดแม่งรับ
47:32มุ่มวานตอนเย็นในขามน่าจะออกไปไม่ทันประตูเมืองปิด
47:36ตอนนี้น่าจะยังอยู่ในเมือง
47:38เปิดประตูเมือง
47:52ขอรับ
47:54หยุดก่อน
48:00เป็นประตูเมืองก่อน
48:02ฉันไม่จับคนร้าย
48:03เป็นคำสั่งของท่านขุ้น
48:05หรือคำสั่งของท่านเจ้าเมืองขอรับ
48:06เป็นคำสั่งของฉันเอง
48:08แต่เรื่องนี้ต้องเป็นคำสั่งของท่านเจ้าเมือง
48:10ท่านขุ้นสั่งไม่ได้
48:12มันผิดกด
48:13ทำตามที่ฉันบอก
48:15ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันรับผิดชอบเอง
48:18ท่านขุน แต่เรื่องนี้โทษโบยร้อยไม้เลยนะขอรับ
48:21ฉันยอบ แต่ฉันจะปล่อยให้คนล้ายออกไปไม่ได้เด็กขาด
48:29ปิดประตูเมือง
48:39มึง ให้ขุนเอง
48:43พินทประเมือง
48:51แม่ยิสุณ ยิสุณ
48:53แม่เพริงได้ข่าวพอเอกจากที่ตราด
48:55เลยรีบาบอกลูก
48:57เรื่องที่ lap看ทุก เสิมขุนทุกส่างปหาร醒แล้วเจ้าค้า
48:59นั่นไม่ใช่เรื่องจริง
49:01เรารื่องจริงมันคือเลยเจ้าคะ
49:03ที่เค้าว่าพอเอกทำความผิดใหญ่หลวงน่ะ
49:06มันเป็นแค่อุบาย รอกจับคนร้าย
49:08ตอนนี้นะพ่อเอกได้ความดีความชอบ
49:12อาจได้เลื่อนขั้นเป็นถึงประยาก็ได้
49:17นี่ลูกตัดสินใส่ผิดแล้วเหรอเนี่ย
49:38กรับผมขอโทษขอรับ
49:53เป็นพ่อกรับผมรุงหยดถึงได้เป็นแบบนี้
49:58เพราะเรื่องของกรับผมกับแม่คำดวง
50:01ให้ทำให้ในขามกลับแค้นรุงหยด
50:08ถ้าเกิดไม่มีกรับผมสักคน
50:11เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้
50:15กรับผมจะตามในขามกลับมา
50:18ให้เขาถอนพิดให้กับรุง
50:20และหวังว่ารุงจะยกโทษให้เขา
50:26หลังจากนั้น
50:30กรับผมขอให้รุง
50:33ในขาม
50:36ไม่คำดวง
50:39กลับไปอยู่กันเหมือนเดิมก่อนที่จะรู้จักกับกรับผม
50:43กรับผมจะทำให้ได้
50:59ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
51:03กลับไป
51:18กลับไป
51:37ไอ้ข้าม
51:47พูดสงสัญญาณว่าเจอตัวในข้ามแล้ว
52:07ฉันจะไปตามตัวไcomplะครับ
52:08ขอ daring
52:27หรือว่า
52:29รู้ว่าไอ้ข้運
52:30สี่ไปค่าไอข้าม
52:31เป็นอย่างคือคิดแบบนั่น
52:33ไอ้ี่そ พ่อนเบิด เคด
52:35อาวาที่ท่านขุน เครียด Jetzt
53:03ดีแล้ว
53:05ฉันจะเข้าไปหาในขามเอง
53:06ระหว่างนี้ถ้าเกิดใครเจอในขามห้ามทำร้ายเขาเด็ดขาด
53:10เข้าใจไหม
53:10ขอรับ
53:15เดี๋ยวเจ hemze stomach คุณพี่
53:18ไม่ค้ำดวก
53:20น้องรู้นะเจ้าค้ะ
53:22ว่าคุณพี่คิดจะทำอะไร
53:25คุณพี่คิดจะให้พ่อกับพี่ขามคืนดีกัน
53:28เราให้พ่ายกน้องให้พี่ขาม
53:30ใช่มั้ยเจ้าคะ
53:33ใช่
53:39คุณพี่เห็นน้องเป็นอะไรเจ้าคะ
53:41นึกจะยกให้ใคร ก็ยกให้ง่ายๆ อย่างนั้นเลยเหรอเจ้าคะ
53:45ฉันไม่ได้คิดจะฝืนใจหล่อนขนาดนั้น
53:47ถ้าหล่อนไม่อยากไป ก็ไม่ได้บังครับ
53:51คุณพี่โทษตัวเอง
53:53ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อน้องถูกวางยาพิศ
53:57ก็ใช่ไง ฉันเป็นต้นเหตุ
54:00คุณพี่ดูถูกน้ำใจพ่อน้องเกินไป
54:03พ่อน้องทั้งรัก ทั้งเอ็นดูคุณพี่อย่างจริงใจ
54:07ถึงได้ให้ของศักษิต เอาไว้ปกป้องคุมครองค่าลาชการดีๆ อย่างคุณพี่
54:11มันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณพี่เลย
54:14แล้วที่พี่ขามันอิจฉา เพราะว่าเขาเป็นคนที่จิตใจละโมบโรบมาก
54:19ทำไมคุณพี่ต้องโทษตัวเองด้วยเจ้าคะ
54:22คุณพี่ชอบให้ความยุดที่ทำกับคนอื่น
54:26คุณพี่ก็ต้องให้ความยุดที่ทำกับตัวเองด้วยนะเจ้าคะ
54:35ฉันจะจัดเป็นในคำ
54:38ให้ในคำบอกเรื่องยาท่อนพิษ
54:42ถ้าเจอพี่ขาบแล้วเขาไม่ยอมบอกเรื่องยาท่อนพิษ
54:46คุณพี่จะทำยังไงเจ้าคะ
54:48ก็ต้องใช้ความเด็ดค่ะ
54:50แล้วถ้าเขายอมให้ยาถอนพิษ
54:53แต่น้องต้องไปเป็นเมียเขา
54:55คุณพี่จะทำอย่างไร
54:57ต่อนเต็มใจไหมแล้ว
54:59ทำไม
55:00ก็ต้องใช้ความเด็ดคาด
55:01แล้วถ้าพี่ขามบีบให้คุณพี่เลือก
55:03ระหว่างยาถอนพิษกับน้อง
55:05คุณพี่จะเลือกอะไรเจ้าคะ
55:07ฉันไม่เลือก
55:10ฉันจะเอาทั้งสองยาบ
55:12ฉันไม่รู้จักในขาม
55:20ร่อนคิดว่าในขามจะกลับใจ มอบยาท่อนปิดให้ไหม
55:24ตอนนี้น้องคิดว่า
55:27น้องไม่รู้จักเขาแล้วเจ้าค่ะ
55:36คำรวม
55:38ที่ขาม
55:40คุม
55:52อีบให้กูทำแบบนี้เอง
55:55พี่ขโม่ของพ่อมาเหรอ
55:57ใช่
55:58ทำไมจึงไม่อยู่ที่มัน
56:01เฮ้ย
56:04โซ่จากภาคคิคินมาเกิน
56:06ฝันไม่ใช่นั้นพิ้ง
56:10เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ
56:12มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นที่กรมเมือง
56:14ไอ้โจนสีชาย
56:16มันพูกตดหมายกับทนูแล้วยิงเข้ามานิ่ม
56:18ไอ้โจนชั่ว
56:20ใครจะไปยอมให้มันกำหนดกาเกตตามแต่ชอบอย่างนี้
56:24ทุกคนเห็นไปได้ทางเดียวกัน
56:26งั้นเราจะพูกกับมัน
56:27น้องขออยู่สู้
56:28เพื่อปกอ้องบ้านเมือง
56:30ร่วมกับคุณพี่นะเจ้าค่ะ
56:32เจ้าต้องรักษาชีวิตไว้
56:34และตายที่หลังฉันกับคุณเอง
56:36กระจ่ายตัวกันไป
56:38เบิดประตูเมืองและเข้าเผามาให้สิ้นสัก
56:40เจ้าต้องรักษาชีวิตไว้
Be the first to comment