🐦 Si Laya, ang Ibon na Ayaw Lumipad Isang Kwento Tungkol sa Takot, Pagtitiwala, at Paglaya
🌅 Bahagi I: Ang Kulungan na Bukas Sa isang mataas na puno sa gilid ng bundok, nakatira si Laya, isang batang ibon na isinilang sa isang kulungan. Hindi siya bihag—ang kulungan ay bukas, at ang kanyang mga magulang ay malayang lumilipad. Pero si Laya, takot. “Paano kung mahulog ako?” tanong niya. “Paano kung masaktan ako?” “Ang pakpak mo ay hindi para sa takot,” sabi ng kanyang ina. “Ito’y para sa paglipad.” Araw-araw, pinapanood ni Laya ang mga ibon sa langit. Gusto niyang sumama, pero nanatili siyang nakadapo sa gilid ng kulungan.
🍃 Bahagi II: Ang Hangin at ang Dahon Isang hapon, may dumating na dahon, dala ng hangin. “Bakit ka nandiyan lang?” tanong ng dahon. “Takot ako,” sagot ni Laya. Ngumiti ang dahon. “Ako’y walang pakpak, pero ako’y nakalilipad. Hindi dahil sa sarili kong lakas, kundi dahil sa tiwala ko sa hangin.” Napaisip si Laya. “Tiwala?” “Oo,” sagot ng dahon. “Minsan, ang unang hakbang ay hindi lakas—kundi paniniwala.”
🕊️ Bahagi III: Ang Unang Lipad Kinabukasan, habang sumisikat ang araw, tumayo si Laya sa gilid ng kulungan. Ang hangin ay banayad. Ang langit ay malinaw. “Hindi ko alam kung kaya ko,” bulong niya. Ngunit naalala niya ang dahon. At sa unang pagkakataon, isinara niya ang kanyang mga mata… at tumalon. Ang kanyang pakpak ay kumampay. Mabagal. Magulo. Pero siya’y lumilipad. Hindi siya bumagsak. Hindi siya nasaktan. Siya’y malaya.
🌟 Aral ng Kwento: Ang tunay na lakas ay hindi laging nasa katawan—minsan, nasa loob ng puso. At ang tiwala ay ang unang hakbang tungo sa pa
Be the first to comment