Toprağın karanlığı her zaman alıp saklayacak birilerimizi, bizden sonra da birileri hep suyun ucunu görmek için koşacaklar Ata’m. Mutluluğumuz çocuklardan miras kalır her daim, yeter ki bir dem kalsın devr-i devranda meysiz geçen ömrümüzde, büyüdükçe kanadı yaramız, çürüdü ömrümüz yaşarmıyız yaşadığımız kadar? Yetsin diye dilimizde pelesenk olur ayrılık türküsü, kurbanı oluruz yaşamın, her söyleminde kendi derimiz yüzülür, Vay lîmînê, Pilav kazanında ekmek olur muyuz Ata’m? M.Murat Küçük