- 10 hours ago
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00โอลี่ยน
00:30กูมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อเนธอ่ะ
00:31คุณแน่ใจอ่ะ
00:32เพื่อนมึงจะไม่ส่งเรากลับกับโอเคยาบาลอ่ะ
00:33นี่มึงเห็นเหรอ
00:34ไม่รู้อ่ะ
00:35กูไม่อยากให้ใครสำคัญกับความรู้สึกของมึงมากกว่ากกู
00:38อัน ดี แล้ว
00:39เฮ้ย เจอตัวแล้ว
01:00เจอตัวแล้ว
01:30เจอตัวแล้ว
01:32เจอตัวแล้ว
01:34ชายคนนึงหลับฝันว่าเป็นผีเสื้อที่บินอยู่
01:38และเมื่อผีเสื้อบินจนหน่อยละ
01:40มันก็ขอบนกิ่งไม้แล้วหลับไป
01:42เมื่อผีเสื้อหลับฝัน
01:44ชายคนนั้นก็ตื่นนอน
01:46เมื่อชายคนนั้นหลับฝันอีกครั้ง
01:48ผีเสื้อก็ตื่น
01:50เมื่อผีเสื้อหลับ
01:52ชายคนนั้นก็ตื่น
01:54เมื่อชายคนนั้นหลับ
01:56ผีเสื้อก็ตื่น สลับไป สลับมา
02:26สลับความเต็มต้องหาส tablespoons ฝนเก่าไฟ
02:52ไม่ต้อง...
02:56เฮ้ด
03:02เฮ้ด
03:04เฮ้ด
03:12เฮ้ด
03:26คุณครับ
03:56อ้าว ปลัน
04:03คุณเป็นใครอ่ะ
04:10ปลัน
04:13นี่พ่อไง
04:17พ่อ
04:22พ่อ
04:26อ้าว
04:30อ้าว
04:32อัลน อัลน อัลน
04:37อ้าว
04:56อัลน
04:58อัลน
05:02อัลน
05:04อัลน
05:06อัลน
05:08อัลน
05:10อัลน
05:12ไม่ทำอะไรหรือเปล่า
05:14ผมเพิ่มยาให้เขาครับ
05:18ยาอะไรหมอนนิ่น
05:20แค่นี้ก็เยอะอยู่แล้ว
05:22มันเป็นยาตัวเดิมแค่เพิ่มโดส
05:24แล้วมันเป็นวิธีที่ดีที่สุด
05:26ด้วยที่จะควบคุมพิตกรรมเขา
05:28ถ้าเราไม่ทำแบบนี้
05:30เขาก็จะไม่อยู่นิ่ง
05:32แล้วเขาก็จะแม่ความนุ่มมืออะไรเลย
05:38แล้วเรื่องที่เขาหนีออกจากโรงพยาบาล
05:40เขานี่ไปได้ยังไง
05:42เมื่อหน้าจะนี่ไปทางสุสาร
05:46ทำไมถึงดีครับ
05:48เขาไม่เคยหนีมปะก่อน
05:50หมอนิน
05:54เราลองเปลี่ยนวิธีรักษาดีไหม
06:00เปลี่ยนหรอ
06:02คุณเท่าเปลี่ยนยังไง
06:04ไอ้ที่เราทำกันอยู่ในมักกระสุด
06:06ความสามารถแล้วไม่ใช่หรอ
06:08ผมเชื่ IRON
06:10ผมเชื่อนะว่าถ้าเราทำแบบนี้ต่อไป
06:13เขาจะต้องฮายดีแน่นอน
06:17หมอนินฟังผมบ้าง
06:20ผมคิดว่าวิธีนี้มันอาจจะไม่เวิร์กับเขาก็ได้
06:22วันนี้เขาเพิ่งจำผมไม่ได้
06:24ผมไม่อยากทิ้งเขาไวяแบบนี้อีกแล้ว
06:26และถ้ามันยังเป็นแบบนี้อยู่
06:28อีกweninesๆ
06:34�� aquilo
06:40คุณ Lumos
06:42คุณบอกให้ผมดูเลยเฯาที่เค้า tour
06:45แต่คุณก็ไม่ได้เชื่อใจผมเลยใช่ไหม
06:47ผมเชื่อใจ
06:49ผมเชื่อใจม่อนี้อยู่แล้ว
06:52แต่นี่มันอาจจะถึงทางตันแล้วก็ได้
06:55แล้วคุณเป็นหมอเรcover
06:57คุณเป็นหมอเหรอถึงมาบอกว่า
06:59ทางตันจบอาจถึงเป็นหมอแล้วถึงมาตัดสินผมแบบนี้
07:03ผมอยู่แบบนี้มาทนาแล้วไง
07:05หมอนีนไม่เหนื่อยแบ้งเหลở
07:11ผมรักเขามากIL a hor internet
07:13ผมอยากให้เขาหาย
07:14แล้วถ้ามันเป็นอย่างแบบนี้อยู่
07:16ผมไม่are구� pattern
07:19อะไรสงควรที่รู้ว่าผมไม่รักเขาละ
07:24ผมก็หลักเขาไม่ทางจากทุ Burj
07:28แต่ถ้า yeini ไม่พร้อมให้คนSte yük là
07:30ป liabilityสั잖아
07:33จะยังไงก็แล้วแต่
07:39ผมขอยืนยันทําเดิม
07:43ขอโทษนะนิน
07:48ถ้าผมทําไม่เสียความรู้สึก
07:50คุณอยากจะทําให้คุณก็ทําแล้วกันนะ
08:04ผมหมดหน้าทีร้ำขอตัวนะ
08:20ขอโทษ
08:50พี่เนินมายืนทําอะไรคนเดียวตรงนี้ครับ
08:56มหา...มาเปรียนบรรยากาศ
08:59ที่มันบนบนอยู่มุมเดิมใน...
09:02ที่นี่มันก็แบบเครียดแล้วนะ
09:05พี่มีเรื่องให้ต้องคิดมากนิดนึง
09:15เมื่อเช้า...พี่ทําล้อกกับคุณอะไรกันหรือก่อน
09:19โอ้โคิดว่าคนเป็นหมอ...ทําได้ไหม
09:30คิดว่าเราต้องรับได้ทุกทุกสถานการณ์เลยหรือป่ะ
09:34คือใครใส่อะไรมาเราก็ต้องรับให้ได้หมดเลยหรือ
09:38หมอก็คนนะพี่
09:40เหนื่อยทําได้เป็นธรรมดา
09:44ใช่ไหม
09:49โอ้โคิดไงกับเคสอารันอ่ะ
10:00ทำไมหรอ
10:03คิดว่าเราจะรักษาเขาได้ไหม
10:06ต้องรักษาได้สิพี่
10:09อืม
10:11พี่มีอะไรหรือป่ะ
10:13พี่คิดว่าพี่อาจจะต้องหาคนอื่นมาทำหน้าที่แทน
10:24พี่นิน
10:26เราเดินมาไกล
10:28เกินกว่าจะหยุดการทางแล้วนะพี่
10:30พี่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะหยุดรักษาเขา
10:32พี่รู้สึกว่าพี่ไม่พร้อม
10:34ตอนนี้พี่จัดการอะไรๆ อย่างไม่ได้
10:38แล้วพี่ก็อาจจะต้องไปพักก่อนก่อนที่จะ
10:41สามารถกลับมาทำหน้าที่หมอได้อีกทีนึง
10:45อ้ออ!
11:11พี่เชื่อว่าโอ้ทำได้
11:14ถ้าผมเลือกอะไรได้อ่ะพี่
11:24ขอบคุณนะ
11:30ขอบคุณมากจริงๆ
11:33อย่าทำหน้าท้อแบบนั้นเดี๋ยวพี่ก็เครียดอีกเรื่องหรอก
11:39เอ๊ะ ลูย
11:46ความทองจังผมมาเริ่มฟื้นกลับมาเมื้ออัดบันทึก jabut
11:52แม้ผมจะจำรายรายละเอียดที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้
11:55แต่ความรักผู้สึกนั้นก็ไม่เรื่อนหายไป
11:58ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่ลึกซึ้ง ได้คิดถึงเขามาก
12:03แต่ผมเริ่มจำหน้arinขึ้นไม่ได้ทุกที
12:06ที่ผมกับวินไม่ได้เจอกัน
12:08เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า
12:10หลังจับเหตุกันวันนั้น
12:30ได้เวลาทานยาแล้วค่ะปะลัน
12:36ทานยาค่ะปะลัน
12:42ทานยาค่ะปะลัน
13:00ลันทานเสร็จแล้วอ้าปากให้ดูด้วยนะครับ
13:02อ่า...
13:04ต้องหนึ่งขนาดอ้าปากให้ดูเลยหรอครับ
13:08ก็แค่แห้น่าใจนะครับ อรัน
13:10ว่าอะไรครับ
13:12อรันครับ
13:14ผมก็แค่ทำตามหน้าที่ครับ
13:16คำสั่งไข่หรอครับ
13:18หมอนนิ่นหรอครับ
13:22คำสั่งผมเองครับ
13:24คำสั่ง
13:28แล้วหมอมีสิทย์อะไรมาสั่งผมครับ
13:30ก็สิทย์ของหมอเจ้าของไข่ของอรันไงครับ
13:32ว่ามีเจ้าของไข่ของอรันไงครับ
13:34Liquid
13:38เจ้าของไข่ผม
13:40แล้วหมอนนิ่นหรอครับ
13:44ตอนนี้เนี่ย
13:46หมอนนิ่นเคตร้นมือมากเลยครับ
13:48หมอก็เลยถือโอกาสนี้เนี่ย
13:50มารับช่วงตอดูแลเคตของอรันแทน
13:54กลังต่อดูแลเคสของอารันแทน
13:56ส่วนตัวหมอคิดว่า
13:58เราสองคนก็สนิกกันพอสมควล
14:00อารันคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ
14:03แล้วไงล่ะครับ
14:05ถ้าผมมีปัญหาขึ้นมาเนี่ย
14:07ที่นี่มีใครแค่ผมได้หรือครับ
14:14อารันครับ
14:16อารันลงคิดดูดี ๆ นะครับ
14:20ว่าหมอเนี่ย
14:22ไม่แคอลัφοเหรอ
14:25หมอเองไม่ใช่หรention
14:27ตลอดเวลาที่ผ่านมา
14:29ที่พยายาม במ� estão all these AS
14:34ก็คงเป็นอย่างที่หมอพูดป่ะครับ
14:37แล้วหมอก็อยากให้อลัลลลูนะครับ
14:40ว่าหน้าที่ของหมอกก็คือการรักสาให้อลัลลล์ 52 005 00
14:45แต่การจะรักสาคนไข้ส่่เคstonิ้งให้ไหายเนี่ย
14:49มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
14:51มันยังมีปัจจัยอะไรอีกมากมาย แต่อันรันรู้หรือเปล่า
14:57ว่าอะไรที่สำคัญที่สุด
14:59อะไรหรือครับ
15:02ต้องดาวดูสิครับ
15:07ยา
15:11การผ่าตัด
15:12ไม่ใช่ครับ
15:13นันก็เฉลยมาเธอครับหมอ
15:15มันก็คือ Dr. Patient Relationship ครับ
15:19หรือพูดง่ายๆก็คือ
15:21ความเชื่อใจระหว่างหมอกับคนไข้
15:24ต่อให้การรักษาที่มีเนี่ย มันดีขนาดไหน
15:27ถ้าหมอกับคนไข้ไม่เชื่อใจกันเนี่ย
15:29การรักษานั้นก็จะไม่เป็นผลเลยครับ
15:31เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องว่า
15:33อารันจะหายจากการป่วยหรือเปล่านะ
15:35แล้วการที่หมอให้พีชเนี่ย
15:37คอยเช็คว่า
15:38อารันธานยาครบไหมเนี่ย
15:40ไม่ใช่ว่าหมอไม่เชื่อใจอารันนะครับ
15:43แต่หมอต้องคอยจดบันทึก
15:46ตามกระบวนการการรักษาที่ถูกต้อง
15:49เพราะงั้นแล้วเนี่ย
15:53เรามาร่วมมือกัน
15:57ช่วยให้อารันหายไวขึ้นดีไหมครับ
16:10ถ้าการเชื่อใจหมอ
16:21มันจะทำให้ผมหายเร็วขึ้นได้
16:25ลองดูก็ได้มันครับ
16:31ขอบคุณนะครับ
16:33ที่เชื่อใจหมอ
16:35หมอสัญญา
16:38ว่าหมอจะทำให้ดีที่สุด
16:44ครับ
16:49มันครับ
16:50ผมเชื่อว่ารันต้องหายแน่ครับ
16:53คุณว่าเมื่อกี้เป็นยังไงบ้างอ่ะ
17:08ก็ดาร์ม่าดีนะครับหมอ
17:11ดาร์ม่าดาร์ม่ออะไรกัน
17:13ผมรู้นะว่าหมออ่ะ
17:15แอคติงซื้อใจคนไข้อยู่
17:19คุณเรียนพยาบาลที่ไหนมาหรอ
17:21ที่ไหนไหนเนี่ย
17:23เขาก็ใช้วิธีนี้กันทางนั้นแหละ
17:25นี่
17:27แล้วหมอจะจริงจังทำไมเนี่ย
17:29หยอกนิดหยอกหน่อยไม่ได้
17:31ทีอยู่ในห้องทำเป็นปากดี
17:33ตอนนี้หน้าเครียดเชียวนะ
17:36อ่ะ
17:37ผมปล่าวเครียด
17:38แต่ผมเป็นหมอ
17:39ผมก็ต้องคลุ่มเป็นธรรมดา
17:41คนใครเขาจะได้เชื่อว Ron
17:51อ HAM
17:53古มกรีบเลยอ่ะ
17:55แล้วด็อกเตอร์เหนือนรีเลืicateฉันชิพ
17:57คุณว่าไง
18:00คุณว่าไง
18:05คุณพูดอะไรอ่ะ
18:07คุณจะรีบไปไหนเนี่ย
18:16คุณทำอะไรอ่ะ
18:18ที่นี่มันลงพยาบาลนะ
18:24คือผมรู้มานะ
18:26ว่าคุณชอบผมอยู่
18:30ครับ
18:31ใครบอกคุณ
18:34ผมก็จะบอกคุณเหมือนกัน
18:38ว่าผมก็ชอบคุณ
18:46ผมขอจุบได้ไหมอ่ะ
18:59ไม่
19:02ไม่
19:03ขอจุดตอนกัน
19:05ก็จะทำทำให้ขอบคุณ
19:09คุณคุณสิ
19:11แกคุณคุณกัน
19:14แอบนินคุณ
19:15กันคุณสิ
19:17แค่มันคุณแก่
19:20สิ
19:21สิ
19:22รับที่หรือคุณ
19:23เอ่อ
19:26งั้น
19:31วันหลังแล้วกันนะ
19:37แล้วผมจะรู้ได้ไง
19:41ว่าคุณพูดจริง
19:47งั้นผมขอฝากไว้ก่อนแล้วกัน
19:53ขอติดส่ง siempre
19:56ขอต้องนี้
19:58ขอก่อนนี้
20:00สุดที่ 20ทยุนยัง
20:02คือพ่อร์รกข้ามตระหยา
20:04สามารถสอบสุดที่นาติดพล้อบุษกัน
20:07นี่ยังสุดที่ควรนี้
20:12อย่าคุณพูดต้องสุดที่นาติดกลน้อง�ีก
20:16จะดีตัวที่สุดที่นาติดแขวะ
20:23ขอบคุณ
20:25ขอบคุณ
20:53ขอบคุณ
21:23ขอบคุณ
21:33นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ
21:39นั่งใจคอมให้อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้
21:44ที่ฉันมาปลุกให้ตื่นจากฝันหวานหรือเปล่านี่
21:53สักเกมไหมคะ
21:57สีเข้มของลูกพี่
22:07วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะอยู่ที่นี่
22:13ขอเล่นกับลูกพี่เป็นตาสุดท้ายที่ฉันจะอยู่ที่นี่
22:18ถ้าลูกพี่ชนะ
22:20ลูกพี่จะถามอะไรฉันก็ได้
22:22ฉันก็ได้
22:24ฉันจะตอบเท่าที่ตอบได้
22:26ข้อเสนอนี้สนใจไหมคะ
22:30คุณจะไปไหน
22:32ฉันต้องกลับบ้านแล้วค่ะ
22:36เอาเงินก็ได้ครับ
22:40วันนี้ลูกพี่ดูใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
22:44บางทีอาจจะเป็นชั้นที่ชนะก็ได้นะคะ
22:52ผมเนี่ยนะ
22:54ดูใจร้อย
22:57ใช่ค่ะดูแบบแปลก
22:59ไม่รู้สิ
23:00ฉันรู้สึกได้อะ
23:06แล้ว...
23:08วินไม่มาด้วยเหรอคะ
23:10วิน...
23:12อัน...
23:14หนี...เร็ว...
23:16ผมไม่เจอเข้ามาสักพักหนึ่งแล้วสะ
23:18เอา...สังงั้น
23:20แต่ก่อนเห็นตัวติดกันแจ
23:22ถ้าเล้ออะไรกันหรือเปล่าคะ
23:24เปล่า
23:26แต่มันแปลก
23:28แต่ก่อนเห็นตัวติดกันแจ
23:31ถ้าเล้ออะไรกันหรือเปล่าคะ
23:35เปล่า
23:38แต่มันแปลก
23:42ผมแค่ไม่รู้สึกอยากเจอ
23:47ไม่คิดถึงด้วยซ้ำ
23:52แปลกมากเลย
23:54พวกนั้นเพิ่มยาให้ลูกพี่ใช่ไหมคะ
24:05ใช่
24:08มินหน้าหละ
24:11ยานั่น...
24:14มันทำไมหรัก
24:17ลองสังเกตตัวเองสิ
24:19ตั้งแต่ถูกเพิ่มยามา
24:22เราก็จะสงบนิ่งขึ้น
24:25นั่นเป็นเพราะหมอที่นี่ใช้อย่าควบคุณคนไข้
24:29มันก็จะรู้สึกเบล็บเบลอหน่อย
24:31ไม่ค่อยต่อต้าน
24:34แล้วก็มีความสุขดีใช่ไหม
24:41อืม
24:43แต่ลองถามตัวเองดูให้ดีๆ
24:45ว่านี้มันใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ หรือเปล่า
24:50คุณสิตให้ดูรู้จักความคิดผมดียังเลยนะครับ
24:54ทั้งนั้นที่เราก็รู้จักกันมาไม่นานเอง
24:58ฉันก็แค่พูดไปตามประสาคนที่อยู่มานาน
25:02เห็นอะไรไม่เยอะ
25:04แต่ว่าจริงๆ ผมเริ่มรู้สึกเหมือนกันนะครับ
25:07ว่าวิธีการรักษาที่นี่ไม่ทำให้ผมดีขึ้นเลย
25:14อีกทั้งนี้ยังมีเรื่องยา
25:17ที่คุณบอกว่าพูดนั้นเพิ่มให้
25:20แล้วทำให้ผมดูเป็นคนไม่ปกติอีก
25:25ฉันก็อาจจะพูดไปเรื่อย
25:27จะเอาอะไรกับคำพูดคนป่วยอย่างไร
25:29ไม่จริง
25:32ถ้าคุณรู้อะไรมา คุณบอกผมเพื่อ
25:36ฉันคิดว่า
25:38เราสองคน
25:41มีอะไรบางอย่างที่เหมือนกัน
25:48เหมือนกันยังไง
25:49คุณกับฉัน
25:51พยายามค้นหาบางอย่าง
25:54ระหว่างจินตนาการกับความจริง
25:57บางครั้ง
25:59สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นจริงตนาการ
26:02หรือภาพความฝัน
26:04แต่มันก็ดันกลายเป็นความจริง
26:07แต่สิ่งที่เราเชื่อว่ามันคือความจริง
26:10มันกลับสัพสนตนเปกันไปหมด
26:13จนเราเอง
26:15ไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า
26:19ความฝัน
26:21ก็เหมือนภาพหลอนแล้วแหละ
26:24มันอาจจะมีความจริงบางอย่าง
26:26บางอย่างที่พยายามสื่อสารกับเราอยู่
26:29มันอาจจะเป็นแค่กระดา demosขάด ขาด
26:33จากสมุต стบันทึกความทรงจำของเรา
26:37แต่ต่อให้มันขาดดูช Hoffربแค่ไหน
26:41แต่มันก็ด้านมีบางอย่าง
26:43ที่เชื่อมต่อกับบดิเขาเราได้
26:46รูกข้าด
26:48ตายสิ
26:50นี่ขณะลูกพี่แบบ๓ sollte
26:52ก็ยังคลิกกลับมา revived ฉันได้
26:55ผมแค่ลองทำตามสัญชาติยานตัวเองดูน่ะ
27:00เอาล่ะ
27:03ในเมื่อผมชนะแล้ว
27:05คุณต้องทำตามสัญญาณนะ
27:07คุณก็ตอบคำถามผม
27:09ตามที่เราตกลงได้แล้วนะ
27:10ใช่แล้วนะ
27:24ใช่คุณนี่คือใคร
27:26คุณรู้จักเขาใช่ไหม
27:30ใช่คุณนี่คือใคร
27:34เรื่องนี้ฉัน
27:36ตอบไม่ได้จริงๆ
27:39ไม่จริง
27:41คุณสัญญากับผมว่านี้
27:42ว่าถ้าผมเล่นชนะ
27:43คุณจะบอก
27:47ฉันช่วยได้แค่นี้จริงๆ
27:49ลูกพี่ต้องควรหาคำตอบด้วยตัวเอง
27:53ไม่จริง
27:54คุณสัญญากับผมว่านี้
27:55คุณบอกเองไม่ใช่ว่าเราเหมือนกัน
27:57ถ้าเราเหมือนกันจริงๆ
27:59คุณก็ต้องเข้าใจสิว่าผมรู้สึกอย่างไร
28:01นะ
28:02สน้องนะสิ
28:03ใช่ผมนะ
28:04ใช่ผมนะ
28:05ชั้นคืนขอให้ลูกพี่ ในไต้โตที่โดน เล่นหากรูๆ ดูกันเป็นครั้งแรก
28:11วันนี้ไม่ว่าผลจะมาเป็นยังไง
28:14ฉันก็ตั้งใจจะคืนขอให้ลูกพี่อยู่แล้ว
28:17ขออะไร ขอมา ขออะไร
28:21ฉันแก๊วอีกว่าไงไป
28:23ขอ
28:24คุณซิคะ อยู่ไหนคะ
28:26ย่ามารับกับบ้านแล้วคะ
28:35โดย
28:45ไม่ว่าครามนี้จะเป็นรอบที่เท่าไหนที่ลูกพี่โดน
28:48ก็ขอให้เชื่อสัญชาติตายานของตัวเองไว้
28:51เชื่อสัญชาติตายานของตัวเองไว้
28:54โทคดีหน้าลูกพี่
28:56วันนี้ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
29:11ฉันก็ตั้งใจจากคืนขอให้ลูกพี่อยู่แล้ว
29:14ผมเอาสมุติบันถึงทั้งสองเล่มมาเทียบกันดู
29:18ลายมือเป็นลายมือผมแน่ ๆ
29:21เรื่องราวก็เรื่องราวของผม
29:23ไม่มีทางผิด
29:25นี่คือมันทłychอีกเล่นที่ผมเป็นคนเขียน
29:27เพียงแต่มันเขียนขึ้นเมื่อห้าเดือนที่แล้ว
29:30นี่มันอะไรกับ
29:31ผมเคยอยู่ที่นี่มาก่อน
29:336
29:347
29:358
29:369
29:42วันนี้เข้าบําบัด
29:43กับหมอนิน
29:45กับหม Sprinkle
29:48วันนี้หมอนินถามเรื่องพยาบาลคืนก่อน
29:50ผมไม่เคยเจอพยาบาลคนนั้นมาก่อน
29:52ไม่เคยมีภาพความคงจำอยู่ในสมองเลย
29:55อารันแน่ใจใช่ไหมครับ
29:58ว่าไม่เคยเห็นพยาบาลคนนี้มาก่อนเลย
30:01วันนี้มีคนค่ายคนหนึ่ง
30:03เดินมาทักท้ายผมในโรงอาหาร
30:05น่ารักดี อัธยาใสดี
30:08เขาบอกว่าเขาชื่อวิน
30:10นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมอยู่ที่นี่
30:12เมื่อห้าเดือนที่แล้วผมได้เจอกับวิน
30:14ไม่เจอกับวิน จุดเริ่มต้นของเราก็เหมือนเดิม
30:18ผมไม่ชอบเขา
30:20จนเราได้เปิดใจกัน
30:23ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
30:26รักกัน
30:29นี่มันอะไรกัน
30:31ชีวิตกว่าผมคือหนังที่สายย้อนไปย้อนมากันเหรอ
30:36อารัน
30:39อารัน
30:46อารันครับ อยู่นี่เอง ตามหาสะทั่วเลย
30:50อ้าวพีช
30:53มีอะไรหรือเปล่าครับ
30:55ได้เวลาทานยาแล้วครับ อารัน
30:58ครับ
31:09เวลาครับ
31:16ขอรัน พักค่อนเย็จๆนะครับ จะได้หายไหวไหว
31:24ครับ
31:29พลักค่อนเยอะๆนะครับ จะได้หายไว้ไว้
31:33ครับ
31:59เผ็บลูก
32:29ห้องของวินตันที่จดไว้
32:51ถ้าไม่ใช่ 303
32:53ก็ 305
32:54ผมเขียนมันไว้ไม่ชัดเจ้น
32:57วิน
33:05วิน
33:09วิน
33:18วิน
33:20วิน
33:21อัลัน
33:30เข้ามานี้เร็ว
33:32น่ะนี้
33:36น่ะนี้
33:37น่ะนี้
33:51น่ะนี้
34:06น่ะนี้
34:10น่ะนี้
34:13น่ะนี้
34:27กูขอโทษ
34:31ให้กูไม่ได้ไปหากันเลย
34:34ตั้งแต่วันนั้น
34:36กูก็กลัว
34:40กูไม่เอาขายเรื่องให้กูอยู่แล้ว
34:47วิน
34:53ทำไม
34:55ตอนนั้นหนึ่ง
34:58ถึงเลือกเข้าหากูวะ
35:09ตอบกูมาหน่อยได้ไหม
35:13อะไรน่ะมัง
35:15กูถามว่า
35:18มีคนอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ
35:25ทำไมมึงถึงเลือกเข้ามาหากูอ่ะ
35:29กู
35:31กูแค่คิดว่ามึงจะเป็นเพื่อนกับกูได้อ่ะ
35:38กูอยู่คนเดียวมานานกูก็เหงา
35:41อยากมีเพื่อน
35:43ทำไมอ่ะ
35:45ตรงไปถึงครั้งได้อ่ะวิน
35:46อ่ะวิน
35:57สมุดบันทึกเล่มนี้อ่ะวิน
36:00บันทึกเรื่องระหว่างกูกับมึง
36:03กูพึ่งได้มันมา
36:05เมื่องไม่นานมันเองอ่ะ
36:06ในนี้
36:11ในนี้
36:13บันทึกเรื่องเรา
36:16เราหว่างมึงกับกูมาเยอะมากเลยอ่ะ
36:23แต่กู
36:25เราอาจให้ฟังบ้างดีไหม
36:28เอาวันไหนก่อนดี
36:33อันนี้แล้วกัน
36:35วันที่ 5 ถ้าจะพาคม
36:38วันนั้นแดดด้อนมาก
36:41วินพาผมฟิเดิร์เล่นในสวน
36:44แต่อากาศมันร้อนจริงๆ
36:48ผมกับวินเลยไปหลบกันในล่ม
36:50วันที่ 15 มิทุนายน
36:53วินจะพาผมไปที่สุดสาร
36:57แต่ผมกลัวมาก
36:59วินเลยบอกว่า
37:01ถ้าผมหายกลัว
37:02จะพาผมไปอีกครั้งนะ
37:06วันที่ 5 มิทุนาย
37:11วินขอผมเป็นแฟน
37:12ทั้งหมดในนี้มันคืออะไรอ่ะวิน
37:19อืม
37:21ช่วยบอกให้กูรู้หน่อยได้ปะ
37:24ว่าไอ้ที่อยู่ในสมุติมันทึกทั้งหมดนี่มันคืออะไรอ่ะ
37:30หืม
37:34หรือ
37:35หรือ
37:38เหมือนมึงร่วมหัว
37:41ก็ไม่หมอพวกนั้นมาหรอกกูเหรอ
37:44ฮะ
37:47ตอบกูมาสิวิน
37:49ตอบกูมาสิวิน
37:51กูไม่เคยยังรอมมันเลยนะ
38:01มึงรูปอ่ะ
38:03ว่าชีวินกูตอนนี้นะเว้ย
38:06กูไม่เหลือความไม่บางใจให้ใครแล้ว
38:11หมอเหรอ
38:14หรือแม่ตักกับมึงเอง
38:15มึงเอง
38:17กูถ้าไม่เจ้ยควิน
38:19มันรู้สึกอย่างไรวะ
38:21พี่ต้อง
38:23มาเจอหน้ากู
38:27ในทุกทุกวัน
38:31หรอกกูสำหรับ
38:34อยู่แบบเดิม
38:38หืม
38:40กูไม่เห็บผล
38:45ที่กูต้องเข้าหามึงแบบนี้
38:48เอ็ดผลอะไร
38:54เพราะมึงมีปัญหาระความสงจำไงอรัน
39:03กูต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าได้สายตามมึง
39:08สำแล้วสำแล้ว
39:11มึงต้องทำให้มึงไม่บอกกูอ่ะ
39:13กูอ่ะ
39:16มันไม่ง่ายอย่างไรมึง
39:19ที่กูจะเดินเข้าไปบอกมึงว่าเรารู้จักกันมาก่อน
39:23แต่มึงจำไม่ได้
39:28มันไม่ง่ายเลยสำหรับกู
39:35ที่กูจะต้องเป็นคนที่หายไปจากความสงจำของมึง
39:39มึง
39:42ทางที่นี่ความสงจำของกู
39:45ยังมีมึงอยู่ใดนั้น
39:46ไม่อยู่ใดนั้น
39:56แต่กูไม่เคยท่อหนึ่งเลยอัลัน
39:58พอกูรักมึงมาก
40:01กูเลยยอมให้มันเป็นแบบนี้
40:07ไม่ว่ามันจะเป็นอีกกี่ครั้ง
40:13ถ้ากูกลับไปจำอะไรไม่ได้อีกอ่ะ
40:18มึงกลับมาหากูได้ไหม
40:20กลับมาหากูได้ไหม
40:26จะทิ้งกูไปไหนนะ
40:32กลับมาหากูนะ
40:37กูสัญญาต
40:43ไม่ว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกกี่ครั้ง
40:46กูก็จะกลับมาหากมึง
40:51มึง
40:54กูมีที่ที่หนึ่ง
40:57ที่อยากจะไปหน่อยอ่ะ
41:03ในสมุดปันทึก
41:06ของกูเริ่มนี้
41:09มันเขียนเรื่องเราระหว่างกู
41:12กับห้องพวกมวยการ
41:13ไม่เยอะมากเลยอ่ะ
41:20กูเขียนว่า
41:23กูเคยเจอผีชายแก่
41:25ที่ห้องพวกมวยการ
41:29กูรู้ว่ามึงรู้
41:35มันต้องมีอะไรบางอย่าง
41:37ระหว่างกูกับห้องแน่แน่แน่ไหนอ่ะ
41:43มึงช่วยพากกูไปห้องดันทีได้ไหม
41:46ถ้ามึงอยากให้กู
41:48กลับมาไว้ใจมึงอีกอ่ะนะ
41:53ได้ไหมบิน
41:57อืม
41:58อืม
42:14ที่นี้ใช่ปะ
42:17อืม
42:19ทำไมตึกนี้แย่ของพาตึกเดียวอ่ะ
42:22แปกมากเลย
42:24น่าจะเป็นที่ที่เขากินอยู่น้อนหลับที่นี่เลยอ่ะ
42:30เราเปิดดูดิ
42:48อืม
43:03มึงเล่าเรื่องพวกมนวยการคนเก่าคนนี้
43:06ให้กูฟังเลยดิ
43:08เขาเคยคิดที่จะทำที่ผืนนี้เป็นหมู่บ้านสำหรับผู้ปวยจิตอ่ะ
43:12แต่ว่ามันก็ไม่ได้เกิดขึ้น
43:14ไม่ได้เกิดขึ้น
43:18แล้วเขาเป็นคนยังไงวะ
43:20รู้แค่ว่า
43:22เขามีจัดนารมณ์ที่ดี
43:24ที่จะสร้างที่นี้ขึ้น
43:29เพราะเขาเองก็สู้มาเยอะเหมือนกัน
43:32ตั้งแต่ศูนย์เลย
43:36จากเด็กกําพล้าที่ไม่มีครอบโครดูแล
43:39จนกลายเป็นหมอจิตเวท
43:41ที่ได้รับกันยอมรับในยุคนั้น
43:45แล้วตอนนี้เขาไปไหนแล้ววะ
43:48ตายแล้วหรอ
43:54ไม่มีใครรู้
44:03มึงพร้อมแล้วใช่ไหม
44:15กลัวมาอยู่กับมึงตรงนี้
44:21แต่ว่าสุดท้ายแล้ว
44:23มึงต้องเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะทำยังไงต่อ
44:27แต่ถ้านี่เป็นทางเดียว
44:30ที่จะทำให้มึงรู้คำตอบ
44:32กลัวว่ามีมีอะไรต้องกลัวแล้วนะ
44:35กลัวแล้วนะ
44:40อืม
44:42อะไรไง
44:59กูเห็นมึงดิ่งไปกูด้วยว่าโดนเล่นและ
45:01เดอรวไอบ้า
45:03ตกใจให้หมดเลย
45:04ปลกใจหมดเลย
45:06ฉัน
45:07โอ๊ะ
45:08เฮ้ลล่ะ
45:14ไหน
45:19คุณอยู่ไหน
45:22คุณอยู่ที่ไหน
45:23คุณอยู่ไหน
45:28คุณอยู่ไหน
45:29ออกมาดิวะ
45:34คุณอยู่ไหน
45:40คุณอยู่ไหน
45:51คุณเป็นใคร
45:52ต้องการไหนจะพอ
45:58บอกผมมาสิ
46:01นึกให้หอ
46:04คุณอยู่ไหน
46:05คุณอยู่ไหน
46:06คุณอยู่ไหน
46:07คุณอยู่ไหน
46:08คุณอยู่ไหน
46:09คุณอยู่ไหน
46:10คุณอยู่ไหน
46:11คุณอยู่ไหน
46:12คุณอยู่ไหน
46:13คุณอยู่ไหน
46:14คุณอยู่ไหน
46:15คุณอยู่ไหน
46:16คุณอยู่ไหน
46:17คุณอยู่ไหน
46:18คุณอยู่ไหน
46:19คุณอยู่ไหน
46:20คุณอยู่ไหน
46:21คุณอยู่ไหน
46:22คุณอยู่ไหน
46:24ใครไม่ใช่พอผม
46:27ใครไม่ใช่พอผม
46:31เฮ้ย เดี๋ยวดิ เกิดมาก่อน
46:44มึงที่หยินป่ะ
46:45มึงนี่ที่เขาพูดมีกี่ป่ะ
46:49แม่อ่ะ
46:51เขาพูดอะไรวะ
46:52เขาบอกว่าพ่อกู
46:57ไม่ใช่พ่อกูอ่ะ
47:22กลับมาอ่ะผม
47:24เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:25กลับมาอ่ะผม
47:27เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:28กลับมาอ่ะผม
47:29เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:30กลับมาอ่ะผม
47:31เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:32กลับมาอ่ะผม
47:33เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:34กลับมาอ่ะ
47:36เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:37กลับมาอ่ะ
47:39เขาไม่ใช่พ่อคุณ
47:40กลับมาอ่ะ
47:42กลับมาอ่ะ
47:43กลับมาอ่ะ
47:44หรือว่า
47:45พ่อกูเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้วะ
47:47กูสั่งหอนใจไม่ดีอ่ะ
47:49เหนื่อยมากไหมดี
47:51เหนื่อยไหม
47:55หาเธอไรไม่เจอคำตอบ
47:59แปล่าเพิ่งฉันยิ่งอยู่เหลือล่าง
48:02ยิ่งคว่ายคว่ายิ่งดูใครหาก
48:05หรือเธอจริงสิ่งที่เห็นเป็น
48:08เพียงภาพลวงต่อ
48:12ด้วยปลอดช่วยบอกฉันที
48:25เธอจริงสิ่งที่เห็นเป็น
Be the first to comment