- 2 days ago
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00ทุกทุกทุกอย่าง มันควรจะต้องหยุดหยุดเห็นผีได้จริงหรอ
00:21การที่คุณพูดแบบเมื่อกี้กับคนไข้เนี่ย คุณยังอย่ายจะทำงานที่นี่อยู่หรือเปล่า
00:25มอช่วยบอกผมหน่อยใช่ไหมครับ บอกผมมาทำอะไรที่นี่
00:28ปลอนกรีค์ในใจเย็นนะทุกๆอย่างมันควรจะต้องเติน็นไปตามแผนการรรภา
00:31ถ้าคุณยังไม่อยากเล่�� hizo SUBSOM engage
00:32เนี่ยแต่คุณพูดแห ColinSp Allezומ� Richards vie ใจหมอได้นะ
00:34BGM โกกกร broker
00:35แต่มังставляนก็จะผ่านไปแบบทุกครั้ง
00:36ทุกครั้งทุกครั้งอะไรอีก
00:45บอกผมSAY itlay Maybe u !
00:47บอก cầnพูดหมอ
00:49twee Lub mat
00:51นี่ไลบร์เจ้า หมดนี้
00:56พ่อข้าว มีโอเคทาง
01:02เธอเป็นไง
01:05โทษตาทธคา นี้
01:09แค่ ดนไง
01:10นี่มีต้องการสอง
01:13ตรงนี้
01:16ตรงนี้
01:17เจ้าเจ้าเจ้าเจ้า
01:48กลับมา
01:52เจ้าเจ้า!
01:58เจ้าเจ้า!
02:03คลับมาあ gathered
02:06เจ้าเจ้า
02:07อาลัน
02:08พิช
02:09อาลันมาทำอะไรที่นี่ครับ
02:14มี....
02:17มีคุณป้าพยาบาลพาผมมาที่นี่อ่ะ
02:20พยาบาล
02:24ใช่ครับ
02:26มีคุณป้าพยาบาลพาผมมาที่นี่อ่ะ
02:29พยาบาลข้าวไหนครับอรัน
02:31ไม่รู้เหมือนกันครับ
02:33แกพาผมมาที่นี่
02:35แล้วแกก็หายไปอ่ะ
02:36อรัน
02:37วันนี้เวนผม
02:39มีแค่ผมไม่เห็นจะมีใครเลย
02:42ก็ผมบอกว่ามีไง
02:44แกล่ากผมมาที่นี่แล้วแกก็หายไปอ่ะ
02:46หรือ แกอาจจะเข้าไปในห้องนั้นก็ได้แล้วมัน
02:49ผมลี่ยนเสียงคนเรียกด้วยพิษ
02:51อารัน ห้องนั้นมีคนไข้พักค่อนอยู่นะครับ
02:54แล้วเวนวันนี้ ก็ไม่มีป้าพรรยาบาลจริง ๆ นะครับ
02:59เขาผมบอกว่ามีไง แกพาผมมาที่นี่จริง ๆ อะ
03:02อารันจายเย็นก่อนนะ อารัน
03:05อารันเห็นอะไรไหมครับ
03:07ไม่มีแล้วครับ
03:10อย่างเดี๋ยวผมพาหลันกับห้องนะครับ
03:14ไปครับพระรัน
03:29พี่เขาเล่าให้หมอฟังแล้วนะ เรื่องเมื่อคืน
03:33ไม่ควรจะออกไปเดินคนเดียวกลางดึกนะครับ
03:36ผมรู้ครับ
03:37แต่มันมีคนพาผมออกไปจริงๆแล้วเหรอ
03:43นี่เหมาะคิดว่าผมโกหกแล้วครับ
03:46อรันแน่ใจใช่ไหมครับ ว่ามันไม่ใช่อาการ sleepwalk แบบเจี้ยอรันเคยเป็น
03:52มี ป้าพพยาบาล
03:55เดินเข้ามาเรียกผมในห้อง
03:58แล้วพาผมออกไปจริงๆ มันไม่ใช่ความฝั่นครับเหรอ
04:02เหรอ
04:06ถ้าอรันยืนยันแบบนั้นหมอก็ไม่เทียง
04:13งั้นหมอถามได้ไหมครับว่า
04:15อรันคิดว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับชายแก่ที่อรันเห็นในกระจกไหม
04:19ผมไม่รู้ครับ
04:24อรันยังกลัวชายแก่ในกระจกอยู่ใช่ไหมครับ
04:29อรันครับ
04:34เพราะอรันกลัวที่จะเห็น อรันก็เลยเห็นสิ่งที่กลัวนี่เลย
04:39สมองคนเรามาจะทำงานในเชิงพอสิทิฟเท่านั้น
04:42แล้วอรันรู้ไหมครับว่าอะไรที่มันจะกระตุ้นความคิดของสมองเราได้มากที่สุดเลย
04:48ไม่รู้ครับ
04:50อารุมความรู้สึก
04:53เพราะฉะนั้นถ้าอรันยิ่งกลัวอรันไม่อยากเห็น
04:55อรันก็จะยิ่งเห็น
04:57แต่หมอครับ ถ้ามันเป็นอย่างที่หมอพูด
04:59ถ้าอารันยิ่งกลัว อารันไม่อยากเห็น อารันก็จะยิ่งเห็น
05:05แต่หมอครับ ถ้ามันเป็นอย่างที่หมอพูด
05:10แล้วทำไมพีช เธอเห็นชายแก่ด้วยเหรอครับ
05:19ยังไงนะครับ
05:20พีชเดินมาทักผมว่า เห็นชายแก่เดินตามหลังผมมา
05:25อ่ะ งั้นแบบนี้ สิ่งที่ผมเห็น มันก็ไม่ใช่ภาพหลอนมั้ยครับ
05:33ตอนไหนล่ะพีช
05:34วันนั้นหมอโอพาผมไปที่โรงอาหารครับ แล้วเจออารันพอดี
05:39อ่ะ แน่ครับ โรงอาหาร
05:43แปลว่ามันอาจจะเป็นชายแก่คนไหนก็ได้ใช่ไหม
05:48แต่หมอครับ
05:49อารันครับ
05:50ที่อารันเห็นชายแก่เนี่ย หมอไม่ได้จะบอกนะว่าสิ่งที่อารันเห็นมันเป็นสิ่งไม่จริง
05:59แต่ว่าอีกบวนการมองเห็น แล้วก็การแปลความหมายตั้งหาก
06:03ที่มันน่าจะทำให้อารันเห็นเป็นชายแก่
06:06ยัง...ยังอยู่กับหมอใช่ไหม
06:11ผมไม่เข้าใจครับ
06:14ยกตัวอย่างนะครับ ถ้าหมอบอกอารันว่า อยากคิดถึงแม้ว
06:19แมว Alto R долพยายามไม่นึกถึงแมวดูดูสิครับ
06:23เป็นอย่างไร
06:25คิดถึงแมวอยู่ใช่ไหม
06:27นี่แล้วครับ
06:28ที่หมอบอกว่าสมองคนเรามันจะทำงานในเชิง
06:30Positive เท่านั้น
06:32ก่อนที่เราจะไม่คิดถึงแมว
06:34เราก็จะคิดถึงแมวก่อนเสมอ
06:36์ตารันดูนี้นะครับ
06:40ตารันเห็นอะไร
06:42เส้น 8 เซ้นครับ
06:44ทีนี้หร testified
06:45เห็นแล้ว気噪
06:48มันคือเส้นตรงแปดเส้น
06:50ดูนี่นะ
06:52A ในสามเส้น
06:55N สามเส้น
06:57T อีกสองเส้น
06:59รวมกันทั้งหมดเป็นแปด
07:01แค่มันถูกจัดวาง
07:03ไม่เหมือนกับที่หมอเขียนไว้ตอนแรก
07:05แล้วแอนน์แปลว่า
07:07หมด
07:09ตอนนี้อารัณฑ์เห็นภาพอะไรในหัวครับ
07:12หมดครับ
07:18เต็มเลย
07:20นี่อะไร
07:22อันนี้เราเรียกมันว่า
07:24Visual Recognition
07:26เป็นกระบวนการแปลความหมายของภาพที่ตาเรามองเห็น
07:31ถ้าลองพูดง่ายๆนะ
07:34กระบวนการที่ตาเรามองเห็น
07:36มันเป็นเรื่องหนึ่ง
07:38ที่สมอง
07:41สมองเรา
07:43มันจะปล faithfulที่เห็นเป็นอย่างไร
07:46จากนั้นเราถึงเจอรับรู้
07:49ว่ามันหมายความว่าอะไร
07:52เราใช้สมอง
07:53คนละส่วนกัน
07:58เข้าใจเลยนะ
08:00show ofł
08:01หม่อชื่ออารัณฑ์ว่าอารัณฑ์
08:03เห็นบางอย่างจริงๆ
08:05บังอย่างจริงๆ ผิดแต่ว่ามันถูกตีความว่าเป็นช้ายแก
08:12และ
08:15มันอาจจะไม่ใช่ผีก็ได้
08:20หมออยากจะให้อารันลองเอาไปฝึกดูนะครับ
08:23ลองมองมันจะหลายๆมุมดู
08:31งานผมไปได้แล้วใช่ไหมครับ
08:33พักผ่อนตามสบายได้เลย
08:41นี่โอได้แจ้งพีธแล้วใช่ไหม
08:43เรื่องการระวังคำพูดที่ใช้คนไข่ที่เนี่ยว่ามันสำคัญแค่ไหน
08:46หมอโอได้แจ้งผมแล้วครับหมอนิม
08:48แต่นะตอนนั้นผมไม่ทันได้คิดครับ
08:50ไม่ทันคิดอะไร
08:53คุณอธิบายมาซิว่าคุณไม่ทันคิดได้ไง
08:57คือตอนนั้นอารันถามอะไรขึ้นมาสักอย่างเนี่ยครับ
09:00ไม่ทันได้ตั้งตัว
09:03ต่อไปไม่ทันได้แก
09:04ไม่แสดงว่าคุณไม่มองว่านี้มันเป็นเรื่องซีเรียร์เลยหรอ
09:07ที่เราทำอยู่ทั้งหมดเนี่ย
09:09พวกเราจ้างคุณมานะ
09:12เพราะเราเห็นว่าคุณเป็นหนุ่มไฟแรง
09:15นะครับ
09:16อย่าทำให้เราผิดหวัง
09:21มีอะไรอีกไหมที่คุณเผอพูดกับอลัน
09:23แล้วผมกับหมอโอยังไม่รู้เนี่ย
09:25ไม่มีแล้วครับหมอนิน
09:27ผมต้องขอโทษทั้งหมอนินแล้วก็หมอโอด้วยนะครับ
09:30ที่ทำให้เกิดเรื่องยุ่นยากนี้ขึ้น
09:35ผมขอย้ำนะครับ
09:37ทุกเคสที่นี่
09:39มันมีความเป่าบ้างมากๆ
09:42ภายนอกมันอาจจะดูเหมือนปกติ
09:44แต่ว่าทุกๆคำพูดของเราทุกอย่างที่เราทำ
09:48สีหน้าเราน้ำเสียงเรา
09:50ความรู้สึกของเรามันมีผลต่อ
09:52ความไว้เนื้อเชื่อใจของคุณไข้ที่นี่ทั้งหมด
09:57ผมขอให้คุณใส่ใจในหน้าที่มากกว่านี้นะ
10:05พี่นินครับ
10:07พีชอาจจะยังใหม่สำหรับที่นี่นะครับ
10:10ส่วนเรื่องกันอื่นเนี่ย
10:11พีชก็ไม่ได้ทำหน้าที่บกพล่องอะไร
10:15อาจจะเป็นความผิดของผมเองด้วยครับ
10:22พี่ถือว่าเขาอยู่ในความดูแหละของโอ่นะ
10:26เพราะฉะนั้นถ้าครั้งหน้า
10:28มีอะไรเกิดขึ้นอีก
10:31พี่จะต้องขอให้โอช่วยรับพี่ชอบด้วย
10:35ครับพี่
10:37อย่าให้มีแล้วกัน
10:45ผมรู้ว่าผมผิดจริงอะหมอ
10:47แต่หมอนนินก็ไม่น่าว่าผมขนาดนั้น
10:51ใช่ป่ะ
10:53เฮ้ย
10:54ถ้าคุณมองหน้าผมแบบนี้
10:56คุณสมน้ำหน้าผมอยู่เหรอ
10:59ผมจะไปสมน้ำหน้าคุณทำไม
11:02ไม่รู้ว่าผมพานหมดแล้วตอนนี้
11:20เฮ้ยคุณ
11:22ไม่เอาหน้า
11:24คนเรามีผิดพาดกันได้
11:27อืม
11:29อืม
11:31ผมก็ต้องขอโทษคนเหมือนกันนะ
11:33ที่ทำให้คุณลำบากไปด้วย
11:51ถ้าคุณคุณ
11:53ขอต้องมีเวลา
11:55ได้มีเวลา
11:57ปิดภัย
11:59ขอต้องมัน
12:15ก็ไม่ยากเนี่ย
12:22คนแก
12:36นิเท่า
12:42นิเท่า
12:44นิเท่า
13:06นึกไม่ออก
13:14นั่นมึงเป็นไง แน่นบอกกูทิ
13:30มันโผงมาให้กูเห็นอีกแล้ว
13:33มีกระจกมาเกี่ยน
13:35เห็นเป็นตัวเลยหรอวะ
13:39นึกให้ออก
13:43นึกให้ออก
13:45ถ้ามึงไม่ออกมานะ
13:47ก็อยู่รกกูทะคืนแม่นี้แหละ
13:49แบนี้ tombาดเลย
13:52นึกให้ออก
13:56นึกให้ออก
14:00นึกให้ออก
14:02กุทนไม่ไหวแล้วมึง
14:09กูคนเธอเชิญหน้ากับมัน
14:14แล้วถามันเป็นเลยว่ามันต้องการอะไรจากคุณอ่ะ
14:32อารัน
14:41อารัน
14:43อารัน
14:46ทำอะไรอยู่
14:57ว่าไงทำอะไรอยู่ว่ะ
14:58ไม่ต้องยุ่ง
15:01ที่ตอนนั้นทิ้งกล้วยคนเดียว
15:04ตอนไหนอีกอ่ะ
15:06นี่มึงไม่รู้หรือโง่จริงๆวะ
15:07ก็คืนที่กวรวนผีปะพยาẹเบาะร應該ลากตัวไปไง
15:09มึงรู้อะไรป่ะ
15:12เวลาเกิดเรื่องที่ไหลอ่ะ
15:14มึงหายหัวตลอดเลยนะ
15:16คุณคุยแทบตาย
15:18ไม่เอาดิ มึงไม่ต้องมาจับ
15:21มึงฟังเหต Haihn k Filip กร
15:22กูไม่ได้อยากทิ้งมึงเลยนะเฮ่
15:23เฮ้ย
15:24เหตุผล
15:25หรือจะแก้ตัววะ
15:27มึงจะหมอว่ากูแก้ตัวก็ได้
15:30แต่มึงช่วยฟัง ปุ fingerprint ก่อนจะใช่ได้เบิง
15:34ถ้ากูไม่สนใจมึงจรย์ ๆ sermon
15:35คุณจะมาพยายาม อธิบาย ทำไม
15:40นะ แต่มึงล้องบ้าไปที่
15:43กูปรับ little bit
15:45แต่กูไปแล้วกูไม่เจอมึงไง
15:49ไปจริง เงื่อไม่ได้หรอกกู
15:51เออดิ จะหลอกมันเพื่อ
15:53กูไปแล้วกูไม่เจอมึง ไม่เจอใครเลย
15:56แต่ตรงนั้นมืดก็มืด หน้ากลัวชิพาย
16:00กูก็กลัวไปเหมือนกันนะเว้ย
16:02พูดเลยอย่างขนลุกอยู่เลย
16:04แค่นี้ทำมาเป็นขนลุก
16:09ไม่เท้าสิ่งที่พูดเจอมันหรอ?
16:13อยู่ว่า อรันน้อยกลัวผีอ่ะคะ
16:17โอ้ มายยิด ยุดปาก ยุดเลย
16:20กูยังไม่หายโกษ โอเคปะ
16:38นี่มึงยังกลัวกระจกอีกเหรอวะ?
16:42กลัว เพราะมึงทิ้งกูให้คุณเดียวไง
16:45เออ เออ ขอโทษ
16:50แล้วนี่อะไรอ่ะ?
16:54กลัดอ่ะ
16:58หมอนนินให้กูมาฝึก
17:00วิ...ชั่ว...
17:04วิชั่วและคอนิกชั่นอ่ะ
17:06แต่...กูว่ามันไม่เวิร์กว่ะ
17:10วิชั่ว...วิชั่วอะไรของมึงวะ?
17:12การ์ดกระตูนชัดๆ
17:14แต่ที่นี่ก็มีอะไรแปลกจริงๆ
17:16มึงก็เพิ่งโดนขีพยาบาลเล่นมา
17:20เออ เอางี้
17:22เดี๋ยวกูพามันไปสื่อ
17:24เรื่องพยาบาลแล้ว
17:26ถือว่าเป็นการถ่ายโทษแล้วกัน
17:28สื่อเป็นไง
17:30สื่อเป็นไง
17:32ตามมา เดี๋ยว เฮ้ย เดี๋ยว
17:36วิชั่ว...
17:38แล้ว...
17:40แล้วกลัว...
17:42มึงก็ปีนถามกูลงมาดิ
17:44อยากอะไร มาเร็ว
17:46ไม่เอาด้วยหรอก
17:48ดู...ดูกูไปเตื้อข้างล่างก็ได้
17:50น้องจะกลัวผีแล้ว
17:52ไม่จะกลัวข้อมาสู่อีกหรอ?
17:54อันอยู่เท่าไหร่แล้วเนี่ย
17:56มาเร็ว
17:58ไม่รู้จัก
18:00ในหนัง
18:02แล้ว
18:04ภาพสถอนในเกิดจบเงาะ
18:06ไปก็ได้
18:08เฮ้ย
18:10ทางนี้จริงขอมึง
18:12ทางนี้แหละ
18:14อย่าเพียงข้อแค่ใครสักคน
18:16ช่วยชุดฉัน
18:18พ้นความือดมองกับสับสน
18:20เฮ้ย เราวังดีๆ เราวัง
18:22เฮ้ย กูปีนทุกวัน
18:24เฮ้ย
18:26อืมคงล้องทาง
18:28แบบร้อยมาก
18:30กู...กูว่ากูไม่ไหวอ่ะ
18:32ไม่...ไม่ได้หรอก
18:34ได้ มาเร็ว
18:36คือเธอรึเปล่า
18:38เท่าตอบคำทาง
18:40ที่ยังข้างขา
18:42เย้ย
18:44เย้ย
18:46เย้ย
18:48เย้ย
18:50เย้ย
18:52เย้ย
18:54เย้ย
18:56เย้ย
18:58พา
19:00พอถึงก Healthcare
19:02ส่วนดิ
19:04เย้ย
19:06เย้ว
19:08ถึงสัตว์
19:10อะไร
19:16ดู
19:17นาน
19:18ทำบาлять
19:20แล้ว...
19:22มึงรู้จักที่นี่ได้ไงวะ?
19:24กูไม่เคยเห็นรู้มาก่อนเลยว่า...
19:26มึงมีที่แบบนี้อยู่ด้วยอ่ะ
19:28ตึกหนึ่งเป็นตึกแรกของที่นี่อ่ะ
19:30สภาพก็จะเก่าๆหน่อย
19:32ห้องกูอยู่เทวๆ ตึกปีกนี้แหละ
19:34บางทั้งก็ชอบมาเดินเล่น
19:36หือ?
19:38เดินเล่น
19:40ที่นี่น่ากลัวจะตาย
19:42ทำไมถึงก้า
19:44ไม่เอา backside
19:48ที่นี่น่ากลัวจะตาย
19:50ทำไมถึงก้ามาเดินเล่นคนเดียววะ
19:54แล้วกูก็ไม่เห็นมีใคร
19:56อยู่สักขiko
19:58ก็พอเขาสร้างตึกใหม่่อ่ะ
20:00ก็ไม่ความีคนมาใช้ที่นี่แล้ว
20:02บรรยากาศก็จะแบบ
20:04วังเวงๆหน่อย
20:06อย่าว่าใดคนไ Saf imprint
20:10ขนาดพรรยาบาลถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น
20:12เขาก็ไม่เข้ามาหรอก
20:14กูได้ยินมาว่า เขาจะทุบทิ้งแล้วด้วยนะ
20:19แค่รอให้ผู้กับตั้งอีกคนหนึ่งตายก่อน
20:23ผู้กับตั้งอีกคน
20:25ใครวะ
20:28ก็มีหมออยู่สองคนนะ
20:32คนหนึ่งตายไปแล้ว
20:35ส่วนอีกคนก็แก่มากแล้ว
20:44มึงนี่รู้ละเอียดดีเหมือนกันนะ
20:47ไปฟังมาจากใครเนี่ย
20:49ใครๆเขาก็พูดอีกกัน
20:55มึงนี่เสียงอะไรป่ะ
20:59เสียงอะไรวะ
21:05พี่คุณกำลังมาทำนี้
21:14ไม่ Verb
21:24คุณอีก
21:44อันนี้สิ
22:14ไป
22:44มัง
23:09มึง
23:14มึงมาดูนี่
23:15กูว่าหมดนี้ก็ไม่มีพยาบาลคนอื่นแล้วนะ
23:17เจอไหม
23:20ไม่มีอะไรว่ะมึง
23:27แล้วนี่บอดอะไรวะ
23:30ที่ระลึกวันก่อตั้งรมพยาบาลเหรอ
23:35อืม
23:37บอดที่ระลึกถึงพนงานคนก่อนก่อนของรมพยาบาลที่เสียไปแล้ว
23:41รูปสี่รูปรูปเลยนะ
23:45มันก็เลยเรียกว่าที่ระลึกไง
24:05เฮ้ย
24:07มันเป็นอะไร
24:11คนนี้แหละ
24:13ผิดป่าพยาบาลคนนี้แหละ
24:15ที่คุณกำลังตรงนั้น
24:17คนนั้นแหละ
24:19ใครหน้า
24:21ไป
24:23ไป
24:25วิง
24:27เฮ้ย
24:29เฮ้ย
24:31เฮ้ย
24:33ไป
24:35เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
24:37เฮ้ย
24:38ทำไม
24:39เฮ้ย ปล่อยผม
24:41ปล่อยผม
24:43วิน
24:45วิน
24:47วิน
24:49วิน
24:51ที่ป่า
24:53วิน
24:54ลаты
24:55hardships
24:56มัน
24:57ต้ound
24:59entry
25:01ปล่อย
25:02ง
25:21มีภาพความทรงจำอยู่ในสมองเลย
25:24แล้วแบบนี้
25:25เขาจะไม่ใช่ผีได้ยังไงอะหมอ
25:27อย่าปิดบางผมเลย
25:30อารันแน่ใจใช่ไหมครับ
25:32ว่าไม่เคยเห็นพยาบาลคนนี้มาก่อนเลย
25:36ไม่เคยเลยน่าๆใช่ไหม
25:39แล้วอารัน
25:41แน่ใจอีกใช่ไหมว่า
25:43จำได้ทุกอย่างไม่เคยลืมเลย
25:47ไม่เคยเห็นเลยใช่ไหม
25:51อารัณครับ ตอนนี้อารัณมีปัญหาเรื่องความสงจำนะ
25:56บางทีอารัณอาจจะเคยเห็นเขาในอดี incred명이ร่ freakin แต่ว่าจำไม่ได้ก็ได้
26:00ใช่ไหมครับ
26:02อารัณต้องนึกดูดีๆนะครับ
26:04อาจจะนึกออกก็ได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อนหรือ please
26:08sog
26:09หมอ ROBERT Tita atoreร่ Brilliant
26:10อารัณ Para George
26:11ฟ่ Geb อารัณ��ที่ตึกนั้นก็ได้ยังไงครับ
26:21ผมไม่รู้ครับหมอ
26:31อารันมีอะไรอารันก็บอกหมอมาได้นะครับ
26:37หมออยากให้เราวัยใจกันมากกว่านี้
26:42อารันรู้ไหมครับอะไรที่มันสำคัญที่สุดในการรักษา
26:45ผมไม่รู้ครับหมอช่วยเฉลือให้ผมทีครับ
26:51มันคือ Doctor Patient Relationship ครับ
26:53ความเชื่อใจกันระหว่างคนไข้แล้วก็หมอ
26:56มีตั้งหากที่มันสำคัญที่สุด
27:01อารันรู้ไหมครับถ้าคนไข้ไม่เชื่อใจหมอเนี่ย
27:04จะรักษายยังไงมันก็ไม่สำเร็จหรอก
27:09อารันอยากหายกลัวใช่ไหมครับ
27:15ถ้าอารันอยากหายต่อจากนี้ไป
27:20เชื่อใจหมอได้ไหมครับ
27:30เล่าความจริงทุกอย่างให้หมอฟัง
27:32ถ้าผมทำแบบนั้นแล้ว
27:36ผมจะหายใช่ไหมครับ
27:38ต้องหายใช่ครับ
27:43ต้องหายใช่ครับ
28:08คุณมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ
28:12ไม่มีหรอค่ะ
28:13ฉันแค่เห็นเหมือน
28:15คุณกำลังรอใครสักคนมานั่งเป็นเพื่อนนะคะ
28:18ฉันนั่งเป็นเพื่อนคุณได้ไหมคะ
28:20ได้สิครับ
28:22เชิญครับ
28:23ฉันแค่เห็นเหมือน
28:26คุณกำลังรอใครสักคน sizinได้ plum be
28:28นั่งเป็นเพื่อนนะคะ
28:30ฉันนั่งเป็นเพื่อนคุณได้ไหมคะ
28:35ได้สิครับ
28:36เชิญครับ
28:42ฉันสิค่ะ
28:45ผมอรั้ Hundครับ
28:47คุณสิอยู่ที่นี่มานานแล้วหรอครับ
28:52ค่ะ
28:56แล้วมีครอบครัว
28:59เพื่อน
29:01หรือใครมาเยี่ยมคุณสีบ้างไหมครับ
29:06ฉันเคยมีสามี
29:09แต่เขาจากไปนานแล้ว
29:15แต่เขาก็ไม่ได้ไปไหนหรอกนะคะ
29:17คุณสี หมายถึงยังไงเหรอครับ
29:23ฉันยังรู้สึกว่าเขาอยู่ตรงนี้
29:29จนบางทีฉันก็แอบสับสน
29:36สับสน เหรอครับ
29:38เหรอครับ
29:43ถ้าชีวิตเรามีกันอยู่แค่สองคน
29:47เพราะถึงวันหนึ่ง
29:50ที่คนหนึ่งต้องจากไป
29:53ก็จะเหลือแค่เรากับพื้นที่ว่างเปล่าภายในบ้าน
29:59จนเรารู้สึกสับสน
30:02เพราะนี่เราเป็นยินยาน
30:04คือเราคือคนที่ตายไปแล้ว
30:07ไม่ใช่เขา
30:08แต่เราแค่ถูกส่งมายังโลกของคนที่ตายไปแล้ว
30:13ไม่ควรสิคิดว่า
30:16ตัวเองตายไปแล้วเหรอครับ
30:18ไม่ใช่อย่างนั้นรับค่ะ
30:23ฉันแค่อุปมาอุปมัยถึงความเหงานะคะ
30:28คุณสิคงเหงามากเลยใช่ไหมครับ
30:33เหงาก็ส่วนหนึ่งค่ะ
30:38เจ็บปวดจากความคิดถึง
30:41เจ็บปวดจากความคิดถึงเหรอครับ
30:45รุ่นพี่ของฉันคนนึงเคยบอกว่า
30:50ความเจ็บปวดจากความคิดถึง
30:53คือใบเสร็จของการเวลา
30:56ยิ่งเรากิดถึงมากเท่าไหร่
30:59ก็ยิ่งแปลว่าตอนที่อยู่ด้วยกัน
31:02มีความสุขมากเท่านั้น
31:04ขอโทษนะคะ
31:09เลยต้องมานั่งฟัง ฉันเพลิเจอเลย
31:12ไม่เหรอครับ
31:14ไม่เหรอครับ ผมชอบด้วยซ้ำ
31:17รุ่นพี่ฉันเป็นคนคิดนะคะ อย่างพี่บอก
31:21รุ่นพี่คุณสินี่เป็นคนเก่งมากเลยนะครับ
31:24เข้าใจเปรียบเทียบได้ดีเลย
31:27ใช่ค่ะ เข้าเก่งมาก
31:38คุณรันเคยเงาไหมคะ
31:44ไม่รู้สิครับ
31:51รับคุณสินี่เอาไหมครับ
31:53ถ้าเรามีคนให้คิดถึง
31:58ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน
32:00เราก็จะคิดถึงเขา
32:02ถ้าวินหาเขา
32:05พอไม่ได้เจอ
32:07เราก็จะรู้สึกเศร้า
32:10คุณอรันเคยคิดถึงใครไหมคะ
32:17จริงๆก็มีอยู่คนหนึ่งนะครับ
32:27แต่ผมไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน
32:32หายไปไหนเหรอคะ
32:35ฉันถามได้ไหมคะ
32:38ได้สิครับ
32:41เอาจริงๆผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ
32:46ว่าเขาหายไปไหน
32:48ถ้าเป็นคุณสี่ คุณสี่จะโกดไหมครับ
32:52ถ้าอยู่ดีๆ
32:54มีคนมาทิ้งคุณสี่ไปดื่อๆแบบนี้
32:58บางที
33:01มันก็ทำใจลำบาก
33:04ที่ต้องยอมรับการจากลา
33:09แต่คนที่จากไป
33:13เขาก็อาจจะมีเหตุผลเหมือนกัน
33:16ถ้ามีโอกาสได้ถาม
33:21ก็ถามเขาเถอะค่ะ
33:26จะได้ไม่ต้องมาเสียใจ
33:29ที่ไม่ได้ถามออกไปเหมือนฉัน
33:32คุณสี่กับคุณอารัน
33:35ได้เวลากลับห้องแล้วนะครับ
33:37กำลังจะกลับเพื่อดีค่ะ
33:40ขอดีค่ะ
33:52เสียงเลยว่ะ
33:59เฮ้ย
34:10เอ้า
34:12ผมก็นึกว่าผี
34:14โอ้ย
34:16หิวแล้วครับ
34:18เห็นหาอะไรกิน
34:20อืม
34:21ว่าดีผมหิวหิวนะครับ
34:23ก็เลยลองมาคนตัวเย็นดู
34:24เผื่อจะมีอะไรให้กินบ้าง
34:27งั้น
34:28ผมทำแสนวิทย์ทานไหมครับ
34:31เชื่อดีหรือครับ
34:35ก็ต้องลองดูนะครับเหรอ
34:37ไปครับ
34:45ไปครับ
34:58หมอกินเดียวไหมครับ
35:00ผมกินนิดหน่อยอ่ะ
35:02เอาแค่นิดเดียวก็พอ
35:04นี่ครับ
35:08นี่ครับ
35:14ขอบคุณนะครับ
35:16อืม
35:18คุณกลัวผีเหรอ
35:30เมื่อกี้ตอนเปิดไฟเนี่ย
35:32ผมเห็นหน้าคุณซีดมากเลยนะ
35:35เปล่าครับ
35:38ไม่ได้กลัวเธอหน่อย
35:41อ่ะ
35:48อ่ะ
35:49นี่คุณง่วงเหรอครับ
35:53วันนี้คุณอยู่เวนนี่
35:55ทำไมคุณไม่นอนมาให้พอหรือครับ
35:57ก็แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยอ่ะครับ
36:01ไม่นอนไม่หลับ
36:03อย่าบอกนะ
36:05ว่าคุณหน่อยเรื่องที่หมดนิดดูคุณอ่ะ
36:07อืม
36:11ใช่ครับ
36:13พีช
36:15ในการทำงานเนี่ย
36:17คุณ
36:32คุณไม่ต้องคิดมากหรอก
36:34จะไม่ให้คิดได้งานที่เหรอ
36:36คุณร懂ว่าเพราะคุณทำงาน ภาท
36:37เป็นคุณคุณไม่คิดหรอก
36:41และยิ่งหมอนิรนพูด
36:42ผมก็กลับมาคิดว่า
36:43ผมยิ่งทำให้ควรใครอาการหนากระเดิมหรือเปล่า
36:46คุณฟังผมให้ดีนะ
36:50การรักษาที่เราทำกันอยู่ทุกวันนี้
36:54มันก็ไม่ได้ชัดเจตนะ
36:56ว่าเรามาถูกทางจริงๆ หรือเปล่า
37:00ส่วนคุณ percentages
37:02คุณบกพ่องเรื่องที่คุณไม่ทำตามที่เหมือนินสร้ำ
37:05แต่คุณไม่ได้บกพ่องในการเป็นพยาบาลนะ
37:11คุณเป็นห่วงคุณไข้จากใจจริง
37:14เข้าใจมั้ย
37:16ครับ
37:22ผมว่าง่วงๆเหมือนเนี่ย
37:24เอางนี้
37:26ชาร์จพลังกันหน่อยไหม
37:28ชาร์จพลัง
37:30ชาร์จพลังอะไรครับหมอ
37:32ต้องทำยังไงอะ
37:35ได้
37:37ยืนขึ้น
37:40ยืนขึ้นสิ
37:42เออจริงครับ
37:44คือ
37:45คืออะไรครับเนี่ย
37:47ฟรีหักไง
37:49คุณไม่รู้จักเหรอ
37:53นี่
37:54คุณไม่ต้องเกินได้ไหม
37:56หมอนินอะ
37:57ผมก็ก่อนมาแล้วนะ
37:59มา
38:01ครับ
38:13ขอบคุณนะครับ
38:15ดีขึ้นแล้วจริงๆด้วย
38:17เป็นไง
38:18หายง่วงแล้วใช่ไหม
38:19ขอบคุณนะครับ
38:21ขอบคุณนะครับ
38:23ดีขึ้นแล้วจริงๆด้วย
38:25เป็นไง
38:26หายง่วงแล้วใช่ไหม
38:28ผมว่าการพักผ่อนที่ดีที่สุด
38:30คือต้องนอนครับหมอ
38:32เอางนี้เอางนี้
38:34เดี๋ยวผมไปเอาเอกสาร
38:35แล้วก็รายง่ายมาทำตรงนี้แล้วกัน
38:36เดี๋ยวผมมา
38:37ได้ครับ
38:38งั้นผม
38:39งีบก่อนนะครับ
38:40อื้อ
38:42อืม
38:44เดี๋ยวผมไปเอาเอกสาร
38:45แล้วก็รายง่ายมาทำตรงนี้แล้วกัน
38:47เดี๋ยวผมมา
38:49ได้ครับ
38:50งั้นผม
38:51งีบก่อนนะครับ
39:08ขอบคุณ
39:38มึงกลับไปเธอ
39:50กูมีเรื่องอยากคุยกับมึงอ่ะ
39:52แต่กูไม่อยากคุยกับมึง
39:54กลับไปเธอวิน
39:56มึงเปิดให้กูน้อย
40:08มีอะไร
40:12กูรู้ว่ามึงโกฎกู
40:14แต่มึงฟังเหตุผลกูหน่อยดี
40:18หยุด
40:20มึงหยุดอยู่มันเลย
40:22ไม่ต้องเข้ามานะเว้ย
40:28ที่กูทิ้งมึงวันนั้นอ่ะ
40:32กูไม่ได้อยากทิ้งมึงเลยนะเว้ย
40:34กูมีเหตุผล
40:36ที่ต้องหายไปจากมึงบ่อยๆ
40:38มึงเข้าใจกูนะ
40:42เหตุผลอะไร
40:44ไหนลองว่ามาดิ
40:50กูเคยก่อนเรื่องไว้อ่ะ
40:52เหมาะกับพยาบาลก็เลย
40:54จับตาดูกูเป็นพิเศษ
40:56ถ้ากูโดนจับได้
41:00กูไม่รู้ว่าเขาจะลงโทษยังไงกูอีก
41:02กูไม่รู้ว่าเขาจะลงโทษยังไงกูอีก
41:04แย่ที่สุดเขาอาจากกักบริเวณกู
41:08ให้มาเจอมึงอีกไม่ได้
41:10หมดเวลาแล้ววิน
41:12กูให้เวลามึงหนึ่งนาที
41:14แต่มึงได้ขอโทษกูสักคำเลย
41:18แต่มึงไม่ขอโทษกูสักคำเลย
41:22พอคือว่า
41:26กูไม่อยากคุยม
41:28กูขอโทษ
41:30พอคือวิน
41:32กูขอโทษ
41:34กลับไป
41:36ออกไป
41:38มึงจะให้กูพูดอีกกีครั้งก็ได้
41:40แต่มึงคุยกับกูได้ไหม
41:42ออกไปวิน
41:44เอาล้าน
41:46ออกไป
41:48อ่ะ
41:50วิน
41:58วิน
42:00โอ้
42:14อ่ะ
42:16อัลหลัน
42:30อรันจะไปไหนครับ
42:32ตอนครึ่งคืนห้ามออก
42:34อรันจำได้ไหม
42:36ปวดี
42:38ผมทำการฐาภาพหายนะครับ
42:40ก็เลยออกมาตามหา
42:42การ์ดภาพเหรอครับ วันพรุ่งนี้ค่อยหาก้าได้ครับ อารัน
42:47ผมอยากหาตอนนี้เลยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าหมอนินมาเจอ แล้วผมจะโดนดูอีกอ่ะ
42:54ปกติ ผมไม่เคยเห็นอารันพกการ์ดภาพออกมาเล่นเลยนะครับ
43:00อารัน
43:06ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงครับ
43:12ผมขอโทษนะครับ
43:16วิน
43:17วิน
43:22วิน
43:24มึงก็เป็นห่วมกูเหมือนกันสินะ
43:26วิน
43:29เจ็บอังไหนหรือเปล่า
43:32มึงก็ดูไม่เป็นไรมากนิ
43:40ก็ว่าอยู่
43:42วินตามลงมาขนาดนี้
43:45หายงอนกูแล้วใช่ไหม
43:48ใครบอกเหรอ
43:50ปล่อย วินบอกให้ปล่อย
43:53บอกให้ปล่อยกู
43:55กูปล่อยแล้ว
44:05ไอ้บ้า ดึงกูแค่นี้เองเหรอ
44:08ขอโทษ
44:15หายงอนกูแล้วใช่ไหม
44:18เปล่า
44:25หายงอนแล้วดิ
44:28เหมือนหังมันที่ฉันไม่รู้ทักในนั้น
44:39มึงรู้ป่ะ
44:41ว่ากูเป็นห่วมมึงบ้างแค่ไหน
44:43ตอนมึงหายไป
44:44หยะ
44:45หยะปีว่าคุณคือปีว่าคุณคือบคุณคือบคุณ
44:48เคยเลย อย่างทิ้งข้อแค่ใครสักคน ช่วยชุดฉัน
44:56พนความมืดมนความสับสน ในจิตเจ้าให้
45:03ยังความมืดว่าย หลบหมอ หลบพยาบาลมาหากมึง
45:10ที่ไร้วนทางออก เพราะกูอยากอยู่กับมึง
45:14แต่ที่วันนั้นกูต้องไปอ่ะ ก็เพื่อจะได้กลับมาหาหนึ่งได้อีก
45:30นี่มึงหมายความว่า มึงก็จะหายไปแบบนี้อีกเหรอ
45:40แต่เพราะกูหายไปจากมึง กูก็จะกลับมาหามึงอีก โอเคไหม
45:49ใช่เธอรึเปล่า ใช่เธอรึเปล่า
45:54สัญญานะ ว่าจะกลับมาหากูตลอดอ่ะ
45:58อืม กูสัญญา
46:02เพราะความวังคือเธอถูนั้น ภาพความลังที่หายไปนั้นอาจจะควร
46:09กูมีสัญญาแล้วนะ
46:11อืม กูแล้ว
46:13ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร แต่ที่รู้คือใจทั้งไทยเชื่อในเธอ
46:19อืม เธอสณ เป็นปะ อือ
46:26hh อือ อืม ไม่こうนางลieu
46:28y shaping คงร้องทาง ทางกลางเรื่องรา
46:34เธอ จะร lecturer ละคุณ ting
46:36ทำไมเขาถึงพ้ากู qui ที่ห้องนั่นว่า
46:38สนุกสูลว่าหả
46:41มันมีอะไรละหว่างกู
46:42กับห้อง такогоนี่ 6 wie รูฐ tryin
46:43ไม่ว่าจะ honestly
46:46ไม่ว่าจะในความฝันหรือความจริง
47:16ไม่มีใความฝันหรือดภัย
Recommended
42:48
39:10
44:45
1:09:02
1:00:07
44:21
11:35
1:01:04
1:03:06
17:35
17:07
19:51
55:38
53:52
1:06:17
1:05:56
55:52
59:34
42:29
1:06:36
Be the first to comment