- 2 days ago
ดูซีรีย์จีน ดูละครจีน พากย์ไทย ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารับชนได้ทุกวัย
00:30สีหัวมองยิง
01:00ตายการยิง
01:11ไม่ต้องอยิ่งอีกแล้ว
01:15พนูก้าว มันต้องควงนะ สมยิ่ง Truman
01:20และเพราะไม่โดนใครนะ มันต้องตรูง
01:24มา
01:27เดี๋ยวน้ำก่อนเลยคะ
01:29ท่านจิน
01:30เจียวเมื่อ
01:31ไม่เป็นไรใช่ไหม
01:32อ่ะ ไม่เป็นไรค่ะ แค่ถลอกนิดนอน
01:35เจียวเมื่อไม่...
01:36Amelia พระตัววง
01:37หาให้คนของอาชิวมาเจ้าอยู่ข้างนอกแล้ว
01:40จะไม่มีใครเข้ามาได้อีก
01:42เมื่อกี้เราปรึกษากันแล้ว
01:43ร่างกายพ่อแบบนี้คงเดินทางใกล้ไม่ไหว
01:46ฝื้นไปก็รังแต่เป็น พาร้ายคนอื่นปล่ะ ๆ
01:49แล้วว่าจะส่งไปกวางสี หาที่เงิมเงียบหลบสักพัก
01:52ส่งครามเขาไม่ไปที่นั่น
01:55ผมไปตำรวจมาหลายปี
01:56ถ้าผ่านด่านตรวจก็พอไม่ทางรับมือได้
01:58กว่ายจะไปกลับ คงจะ 3 วันได้
02:01หาเช้าเรือไว้ค้อย เกลาкоеonne moi เราจะไปเออเมริกาท่านที
02:04อ inspire เหมือว่าทางการใช้เวลา กรรียม 1 อาร์ทิศ
02:12จัดการแบบนี้ ก็ดี
02:13คือเราจะไปเมืองนอกก่อน รอให้พ่อดีขึ้น จะมารับพ่อไปอยู่ด้วยกัน
02:21หลี่หัว เธอไปกับจิวเมื่อด้วยแล้วกัน
02:26เธอยังสาวอยู่มาก ไปถึงที่โนทย์ ก็หาผู้ชายที่อายุไล่เรียกกับเธอ
02:33ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่สัก
02:36ท่านจิน หลือศาตัวด้วยค่ะ
02:50สีวันก่อมา
02:52มีใครอยู่ไหม จะมาซื้อของหน่อย
02:55ไม่ ช่างเธอหน้าอย่างๆ อย่าเรียกเลยนะ
02:59ปาดนี้แล้วใครจะขายอาหารให้อีก
03:01น่ะสิ ทำจากเธอลงเรือมอะไร อาทหารของจะช่วยเราเอง
03:05อาหารก็ซื้อไม่ได้ พี่สิงกับผ้ายกูบอกว่าจะกลับในสามวัน
03:11นี่ก็วันที่ศีแล้ว
03:13ท่านผ้ายกูแดออน
03:27เร็ว rôleล่ะ ค่อย
03:30หวังมันออกข้อ
03:32ぁที่เก็บห้องแล้วนี่ยัalgic
03:34สิ่งโอ้ว ช่วนแล้วค่ะ
03:36ถ้าสิ่งกลับมาเราจะไปท่านทีนะ
03:38ค่ะ จะมีอีกไอ้อันเซิน
03:40มีครับ
03:42เดี๋ยวคร่า
03:44ครับ เดี๋ยวหน่วย
03:46เจ๊เทีย
03:48หายกู
03:50พายกู เกิ่enc อะไรขึ้น แล้ว... อันสิ่งละ
03:54ขอนุก้า
03:56ท่านจินตายแล้ว
03:58หอ
03:59พี่สิ่งก็หายไปด้วย
04:02เกิดอะไรขึ้น ?
04:04ฉันทำว่าเกิดอะไรขึ้น ?
04:06อ้ั้ เรานั่งรถไฟ
04:08ส่งท่านจริง��ะไปกวางสี
04:10เกิบถึงที่หมายอี reinforcement
04:13รถไฟก็เกิดเสีย
04:14เราเลยคิดจะเดินข้ามเขาไป
04:16ปรากฎว่าจะเจอธหารกำลังประท้าอยู่
04:19เราเลยเจอลูกหลง
04:20และยังไงอีก
04:23ที่สิ่ง เผากท่านจริงพยายามจะวิ่งนี้
04:26แต่ท่านจริงก็ระเบิตจะข้างหลัง
04:29สุดท้ายเขา死
04:32kamera บอกให้ผมนี่ก่อน
04:33เขาบายอมไปด้วย
04:36ยังไงก็ต้องแบกท่านจริงไปต่อ
04:37ผมห้ามแล้วเขาไปฝัง
04:40มีระเบินมาอีกคร viscos
04:43ทำให้ผมเหทอไปด้วย
04:46ไม่รู้อะไรอีก
04:55แล้วอย่างไรต่ออีก พูดต่อเร็วเข้า
04:59ผมฟืนขึ้นมาในค่ายถานแห่งนึง
05:02หาพี่สิ่งไปทั่วก็ไม่เจอ
05:04และย้อนขึ้นเขาไปอีก ที่นั่นไม่แต่สบ
05:08แต่ไม่เจอร่างของพี่สิ่ง
05:10นักว่าเขากลับมาแล้ว ปรากฎว่าไม่ใช่
05:25อื้อ
05:46คุณอู fleida ก้าว คุณไม่นู้ดีจริง
05:49กรองทัพuesใกล้จะเข้ามาแล้วเรารอ separation
05:52ไม่ได้อีก ต้องรีบไปโลงเหรื่อนนะคะ
05:54ไปให้เธอจิ้วไม่ หายให้คุ้งเอาไปลงเรื่องกับพวกทหารแล้ว ป่านนี้ข้าจะออกเดินทางแล้ว
06:02คุณดูก้าบ เราไปเธอนะ
06:24นันมาน้อยòngก็จะออกเดินไหารพื้นกำลังนี้ ไม่ได้ไปทำให้เธอเกิด ต้องพอโกโกโก yang ลงได้ลงกับพาไสนใจ
06:54ดีแล้วคุณระวังหน่อย
07:09คุณหมอ นี่มันที่ไหนนะครับ ของมาอยู่นี่ได้ไง
07:16ที่นี่เป็นโรพยาวานนันหนึ่ง คุณได้รับบัดเจ็บที่หัว
07:20น้อมสติไปหลวัน ถาม wishingคนพาคุณigibleis
07:24imirวันนี้ให้โยชเวลา
07:28เย้ เดี๋ยว folkจะไปไหนไม่ได้
07:33ผมไม่จะนัสคนไอว้
07:35Eugene ใช่แล้ว ผมไม่นัสจริงๆ
07:38คุณกลับ
07:39คุณไปคนที่ไหน เราจะไปไหน
07:41ผมเป็นคนที่ไหน
07:47ผมจำไม่ได้ ว่าเป็นคนที่ไหน
07:49นั่นคงตะอยู่นี่ พักฟืนสันแล้วล่ะ
07:51เพราะว่าครั้งดอกเขารบกันหนักมาก คุณห้าไปไหนทั้งนั่นนะ
07:55แต่ผมนัดคนเอาไว้จริงๆ
07:57เดี๋ยว
08:01แต่ผมนัดคนไปไหนเนี่ย
08:06ทำไมจุดจุนึกไม่ออกนะ
08:10ผมจะไปไหนกันเนี่ย
08:14และนัดกับใครไว้
08:19โดนหนับกลัก
08:47ตรงกิน
08:52ถ้าจะใช้ตลด
08:54ว่า Verfügungกิน
08:56กันต seventy emailsมั้ยじ Aixòจะได้
09:11หนึ่งจะบล �วตอ
09:14อ่ะ
09:44โอเค
09:46สุดทภัย อังสุดทภัย
09:48ผิดหรี หงหัวติน
09:50宝เวล็กชอดจริ
09:52สังห่วังตัวเธอ อุมกันยะ
09:57ในยังอย่า ไม่รียดมาสิ
10:01ช่วยด้วยควราบหลัง
10:04และดีสุดว่า ใคร maintain
10:07ล่าหลักเธอ
10:14ไม่ดีควรียง อย่าไม่กับใเค
10:17อย่าใคร sein
10:18ต้องกลับมาก
10:20กลับมาก
10:21กลับมาก
10:22ก็ความกลับมาก
10:24กลับมาก
10:48จริงใจ
10:50คุณอดสิ
10:52ทุกคน
10:56อยากถึงสี หน้าสิ
10:58ไม่ใช่มันมีปลอด จะไม่ต้องคอร์
11:02ไม่ใช่มันเป็นหรอก
11:04ไม่คงจะเจ้นด้วย
11:05ไม่ต้องว่าแก้มสิ
11:09บ้าธิกันเท่าเท่า
11:12ตัวแม้มูก
11:14ไม่ใช่มัน
11:16สิ ครับ
11:42คุณครับ
11:43คุณครับ คุณครับ
11:44้าวิติดความ
11:45โอ้ ตายแล้ว
11:46ครบสามเดือนอีกแล้ว
11:48% lubi9 คุณตรงเวลาจริงๆ
11:50& ยังไม่มีขาวอีกเลย
11:52어�hhh ไม่มีครับ
11:5509 ม งั้นขอลงต่อไปอีกสามเดือน
11:57ต้อ avoided
11:59voodoo
12:01ข้อความนี้และขนาดเท่านี้ใช่ไหมครับ
12:04ใช่ เอาตามนี้ล่ะ
12:05คุณหวง
12:07คราวนี้เพิ่มอีกสองประโยก
12:08โอ้ สองประโยกไหนครับ
12:11ขอเพียงคุณเข้าอยู่
12:12ไม่กลัวร้ายฟืนภาว
12:42กลัวด้วย คุณคุณอด
12:56คุณหวง
13:11เอ้า คุณหวงเก้า
13:13โอ้ จริงสิ
13:15ครบสามเดือนอีกแล้วนี่นะ
13:16ใช่
13:17เจอซิน เรียกคุณลงหวงเหลือ
13:19คุณลงหวง
13:20จ้า
13:21อ้าว เดี๋ยวก่อน
13:22เที่ยวนี้ยังลงเหมือนเดิมใช่ไหม
13:24จะให้ปลิ่นอะไรรึเปล่า
13:26ไม่เปลี่ยน
13:27ลงไปเหมือนเดิมก็พอ
13:29ขอเพียงคุณเขาอยู่
13:30ไม่กลัวไร้ฝืนเผา
13:32ได้ครับ
13:56เราเช้า จัยไหม
13:57อีกดี อีกดี หากกันอีกคิด
14:09ขนุกก้าว
14:10อรีบนี้ไปเร็ว
14:11ขอไปกับคุณด้วย
14:12อยู่ก็อยู่ได้กัน
14:13ตายก็ตายพร้อมกัน
14:15สุดปี
14:16เราตัวเจนไป
14:19ปี 4979
14:20วนี้
14:21ขอคุณรูกเก้า
14:22เงิบิด
14:23ขอคุณรูกเก้า
14:23ขอคุณหนูเก้า
14:25เดวิด
14:27ขอคุณหนูเก้า
14:29สบากดีนะครับ มานั่งก่อน
14:33เราลงเหมือนเดิมนะครับ
14:35เอ๊ะ อย่าไม่ครบสามเดือนดีนะ
14:37ใช่
14:39ใช่
14:41ฉันจะมาจ่ายเงินล่วงหน้าครึ่งปี
14:56เพิ่งบ้างก่อน
14:57รอมาตั้ง 30 ปี
15:03ในที่สุดก็ได้กลับไปเมืองจีนสักครั้ง
15:06ใช่
15:08ตั้งแต่ผมมาเริ่มทำงาน ทุกทุกสามเดือนกูจะมาหนึ่งครั้ง
15:12คลิปตาก็ผ่านไปสามสิบไป ยังไม่มีขาวคราวอีก
15:16แต่กลับไปเมืองเจียนคราวนี้ หวังว่าจะเจินหลิวสิ่งของคุณนะ
15:20สมพรปากเธอจ๊ะ
15:21Thank you
15:36คุณนูก้า คันแล้วเอาไหร่บผมได้นะครับ หวันหาฉนสั่งแล้วสั่งอีกว่าคุณมีบุญคุณที่ช่วยลูกเขาไว้ให้เราต้อนรับอย่างดีนะครับ
15:46เอ้าเธอ งั้นก็รบกวนเหรอ
15:49ยักเล็กใจเลยครับ ทุกวันนี้จีนเปิดประเทศมากขึ้น หลายคนก็เหมือนอย่างคุณดีเลย
15:56ตอนปฏิวัติก่อนนี้ไป เพราะสงบก็กลับมาใหม่
16:00โอ้ ขอโทษด้วยนะครับ พอดีมีคนย้ายบ้าน
16:07พี่ชาย ทุกเดินเร็วหน่อยได้ไหม
16:11อ๋อ รู้แล้ว รู้แล้ว ขอโทษด้วยนะพี่ชาย
16:14พอดีของยับไปหน่อยก็เลยพรุงพรัง
16:27ผายกู
16:29พายกู
16:39พายกู
16:42คุณหนูกาว
16:45หยังหยาม
16:47คุณหนูกาว
16:50สาเชอ
16:51คุณหนูกาว
16:52เสียวเชอก็อยู่ด้วย
16:54คุณหนูกาว
16:56แล้วอาสิ่งละ
16:59มีใครเจอเขาบั่งไหม
17:02กินให้หมดเดี๋ยวนี้
17:08ไม่กินนะ
17:09กันย่าตินะ
17:10เอาไม่เอา ไม่กลัว
17:11น้อยเนี่ย ยัง ยังมาเธอ
17:13อะไรอีกอ่ะ
17:15ดูสิ ใครมาเนี่ย
17:16ใครมาเนี่ย
17:21โอ้ย
17:24เดี๋ยวดูก่อน
17:26คุณคุณ
17:29คุณหนูกาวนี่น่า
17:30ใช่
17:31คุณหนูกาว
17:33คุณหนูกาว
17:34ตาเจ้ค คุณหนูกาว
17:36สวัสดี
17:37คุณเป็นยังไงบ้าง
17:51ชั้นตัดผมอาเสียงใช่ไหม
17:56ใช่
17:56กล้าว
17:58สบายดีใช่ไหม
18:01สบายดี คุณดูกล้าว
18:03พวกเราไม่เจอกันตั้ง 30 ปี
18:0830 ปีใช่นะ
18:10ใช่
18:10นักควงว่าจะมารับเจอคุณอีกแล้ว
18:16จะร้องทำให้สิ่ง
18:17ใช่แล้วเกิด
18:19ตอนนี้ก็มาเจอแล้วไง
18:20นี่ขยายดี
18:21คุณหนูกล้าว เมื่อคืนนี้
18:24ผมฝันเห็นมีอาธิต selecting
18:27ก็บอกว่าจะเจอเพื่อนเก่าคนหนึ่ง
18:29ไม่นыกว่าจะเป็นคุณหนูกล้าว
18:32น่าทีใจจริงๆ
18:36ถอย diffuse เร็ว messenger our
18:39มามา พ่ออุμมพิจับ
18:42มามัน
18:45นี่ใคร่นะ
18:46คุณหญ้ายกล้าว
18:47ผมเองคลับ ส่วนให้ลูกสภัย คนให้ลูกชอย
18:51ผมกลับร้านหน่าตาคล้ายกันรึเปล่า
18:55เมื่อชั้นตั้งหาก พรคอยป่อนขาวขอเหลือยเป็นร้านบุงถูก tapaที่เมื่อชั้นดิ
19:02ควรหมาย Карชั้นไม่รู้ฝั่ง
19:03ฉันมีราณชื่อเจียชิม คนก็ว่าคล้ายชั้นเหมือนกัน
19:08รา投ป
19:10contains leo
19:11คนน fiery 9
19:11คุณแต่งงานแล้วเหรอ
19:14und귀قطนสิ
19:15พอไปถึงอเมริกาไม่นาน ลี่หัวก็แต่งงานกับลูกครึ่งคนหนึ่ง
19:23ผ่านไปไม่นาน เจ๊เทียก็เสียไปอีกคน
19:28ฉันก็เลยเลี้ยงเด็กกำพระไว้คนหนึ่ง เข้ามีลูกสาวชื่อเจียสิน
19:35เลี้ยงหรอกไม่ใช่งานค่ะ จริงๆ ฉันก็ตามหาพวกคุณตลอดนะ
19:40ทั้งที่ห่องก่งและไต้หวัน แต่ก็ไม่มีข่าวคร่าวสักนิด
19:45จดไม้ที่ส่งมานี่ก็ถูกตีกลับหมดไม่รู้เพราะอะไร
19:49คุณโลก้าว เพราะตอนที่เราไม่ได้ไปไต้หวันหลือที่จะมารับสุดท้าย ก็ไม่ได้มา
19:56บ้านเมืองลูกเป็นไฟ บ้านเก่าแทวนี้ก็ถูกทางการย cykед historique
20:00ใช่ๆ ทุกคนและแยกๆกันไป จนเมื่อปีที่แล้ว
20:05ทางการถึงยอมคืนบ้านนี้มาก ช่าย ตอนนั้นเราร้ำบากจริงๆ แต่คนแพ้ไม่ไม่ฆาวขึ้น
20:13บ้านผมก็เหมือนกัน เพียวแรกก็ไปอยู่บ้านนอก
20:17พอรู้ว่าเจ้ษาได้บ้านกลับคืน ทุกคนก็เลยย้ายกลับมาใหม่
20:21มาอยู่นี่พร้อนนะ ก็ดีใจได้ดูแหลกกัน
20:26ขอตายอยู่นี่กัน
20:35ขอไปดูห้องอาศินหน่อยได้ไหม
20:57โอ้ได้สิ ไปเลยเชิน อาภายกู ภายกู มากันดูก้าวไปหน่อย
21:02ช้องดูริฟัย besserนี่
21:05เธออีก
21:30ที่จริงตั้งแต่ตอนนั้น
21:32เพราะต่างก็นึกว่าพี่สิงโดนระเบิดตายไปแล้ว
21:38ตอนหลังถึงได้รู้ว่า
21:40เขาถูกทหารบางคลช่วยไป
21:43แต่กลับกลายเป็นความจำเสื่อม
21:46จากนั้นยังไปรบที่เกาหลีอีก
21:51นี่ไง
21:53รองวันที่เขาเคยได้รับกลับมา
22:02แกอร์แบนซะ
22:05ก็จะมีที่ถูกติรปเป็นปกลับปกลับ
22:08เป็นธรรมของอาจเอด้า
22:10แกุ่ม่ะ
22:19ต่อมา ความจำของเขาคอยคอยกลับคืน
22:41พอหลังสมครามยุติแล้ว
22:45เขาก็เรียบกลับมากวางเจ้า
22:48แต่ตอนนั้นพวกเราไม่อยู่แล้ว
22:53เขาคิดจะว่ายน้ำแอบนี้ไปห้องกลง
22:57แล้วไปหาคุณที่อเมริกา
23:00ปรากฏว่าเคยหนีสามครั้งก็ถูกจับกลับมาหมด
23:05ลำพังแค่ติดคุกอย่างเดียว
23:08เบ็ดเสร็จรวมกันไม่ตามกว่าสิบปีได้
23:14ตอนหลังยิ่งแล้วใหญ่
23:17ตอนปฏิวัตรวัตรวัตรธรรม
23:20ทุกเนโทษไปส้านซี
23:22ตอนปฏิวัตรวัตรวมกัน
23:25ตอนปฏิวัตรวมกัน
23:28ตอนปฏิวัตรวมกัน
23:31ตอนปฏิวัตรวมกัน
23:33ตอนปฏิวัตรวมกัน
23:36ตอนปฏิ Im.
24:04ไอ้...
24:09แต่ว่าสวรร ถึงใจร้ายกับเขา ก็ยังมีแม่ตาอยู่บ้าง
24:18มีผู้ใหญ่บางคน ชื่นชมเขามาก
24:21รู้ว่ามีฝีมือยิงปืนเก่ง เลยย้ายจากซ่านซี
24:26ไปรงเรียนตำรวจที่ฟอสาร เป็นครูฝึกที่นั่นแทน
24:31เฮ้...บอกว่าไม่นานจะเลื่อนคันให้อีก
24:41แต่ความหวังสูงสุดของเขาก็คือ
24:46ให้สถานทูดอเมริกา ยอมออกวีซ่าให้เขา เพื่อจะได้ไปหาคุณบ้าง
24:55ทุกครั้งพอมีวันหยุด พี่สิ่งก็จะกลับมาพักที่บ้านนี้
25:01เพราะสถานทูดอเมริกา ก็อยู่ใกล้ๆนี่ละ
25:04ครั้งแรกไม่ผ่าน ก็ไปขออีกครั้ง
25:08ครั้งที่สองไม่ผ่าน ก็ไปครั้งที่สามอีก
25:12ทุกเดือนเขาจะไปรอคิวด้วยความอดทน
25:16พอหลังจากนั้น ก็ไปนั่งพักในโบทที่ปกคุณเคยไปนัดเจอกันบ่อยๆ
25:31ที่ฐานขอให้เขาอย่าพึ่งตาย
25:41พี่สิ่งบอกว่า เขาอยากอยู่นานๆ เพื่อจะได้เจอคุณ
25:47เจอคุณ
25:49เจอคุณ
25:51พี่สิ่งบอกว่าไปเลย
26:09พี่สิ่ง ถ้ามัยมาวันนี้ละ
26:11ได้ล่าหยุดเลย
26:14המד umbrella
26:16พี่สิง ทำไมมาวันนี้ล่ะ ได้ลาหยุดเหรอ
26:21อย่าพูดมากนะ ให้ต้าเชิร์เชิร์เชิร์มาช่วยเร็วเข้า
26:26ฉันซื้อส่มมาฝากเยอะเลย พรุ่งนี้ต้องไปสัมภาษย์ที่สถานถูดอมริกาอีก
26:32เร็วเข้า
26:46เอ้า อ่า...
27:08อ่าลัดผลยิงแก็ยิงอื่นอัต
27:12เวียกเท่าไหลก็ไม่ยอมลงมา ต้องไหร่ายลายกขึ้นไปเอง
27:16ลิวจริง ลิวจริง
27:25ลิวจริง
27:46ลิวจริง ลิวจริง
28:16คุณหนูก้า ขอคำนับลิวจริง ครูฟึกแห่งโรงเรียนตำรวจ ฟอสหาร
28:30ลิวจริง ยินดีที่ได้พบคุณหนูก้า
28:40ลิวจริง
28:42ลิวจริง
28:44ลิวจริง
28:46ปี 1983
28:48ห้องกลง
28:50ลิวจริง
28:52ลิวจริง
28:54ลิวจริง
28:56ลิวจริง
28:58ลิวจริง
29:00ลิวจริง
29:02avoiding
29:02ลิวจริง
29:04ลิวจริง
29:06amigos beb Kn können
29:10vanham ей
29:12seeking
29:14during an
29:17ตริง
29:18ใonce
29:21เมื่อเมื่อเมื่อเมื่อ
29:51เมื่อแหลว ยิงเมื่อเมื่อเดียกพลอ
30:16ในกันยอมี สุดท้าย ไม่เป็นออกหลัง
30:23สุดท้าย ท่านกันกล้องหลัง
30:30ในกันยอมี ไม่เป็นใจ วนคตรกลัง
30:37ก็ไม่ต้องหลังหลังตัวจริง
30:46อีก อีก อีก
31:16อีก อีก อีก อีก อีก
31:24อส wid
31:27อะ uncommon
31:29ส Wähตอ ทุ อยู่ซะ
31:44ปี 1984 วังเจ้า เขา นิ้วส่วน
32:02ค้นงานยังคงทำการค้นหาอย่างคำมัคคเม่น จนถึงวันนี้ได้คุดพบสร้างครงกระดูกกว่า 265 ชิ้น
32:22ลุมมือนสบแห่งนี้ถูกค้นพบโดยคงงานต่อเรือเมื่อ 2 วันก่อน ขณะกำลังจะเริ่มงาน
32:28เชื่อกันว่าก่อนที่กวางเจ้าจะถูกยืด ทหารญี่ปุ่นได้สังหารผู้ต่อต้านไปจำนวนมากและฝังอยู่ที่นี่ค่ะ
32:35จะมีเชื่อว่าลุมมือนสบตั้งแต่นั้นมา
32:38เชื่อว่าลุมมือนสบติ
32:53เชื่อว่าลุมมือนสบติ
32:55คุณยายทั้งนี้คงจะเป็นคุณยายเก้าใช่ไหมครับ
32:58สวัสดีครับ ผมคือหัวหน้าเหรอ
33:00เป็นตัวแทงกลมมรันคดีของคุณที่มาให้ความูลเพิ่มเติมนะครับ
33:04ยินดีค่ะ เป็นน่าที่อยู่แล้ว
33:08คุณยาคะ นี่คือหลุมมือนสบที่ค่อยพูดถึงเหรอคะ
33:29ใช่แล้ว
33:31คือนั้นมีคนตายอยู่ที่นี่นับสิบคน
33:35แม้แต่ควรปเจสิ่งก็คุกเขาอยู่ตรงนี้
33:40kabสีалы ด Tasne
33:45ช่วยดีดี คุณลุกะอยู่ข้漾บอกวก็พอแล้วรู้ว่าทำไม
33:48อยากรู้ว่าฮะเปราเอกสารยังอยู่หรือเปร่า
33:53เมราะเปราเอกสารครับ bye-� ś��ช่วยอยู่ใบนึง
33:56เอ่ο..你在บนี้รือเปร่าครับ
34:00ใช่แล้ว ฮะเปราใบนี้แหละ
34:04ผ่านไปสี่สิบกว่าปียังเจอได้อีก
34:08แต่จริง
34:11ของข้างในก็ยังอยู่ครบ
34:15ดีจริงๆ
34:17มันเป็นอะไรเหรอคะคุณย่า
34:18จดหมายรักที่ย่าเขียนถึงปูเขานะ
34:24นี่ก็มีค่ามากสิคะ
34:26ไม่มีค่าอะไรหรอก
34:29เป็นของปลอมทั้งนั้น
34:31อันนี้ต่างหากที่มี
34:34มีค่าจริง
34:36อันนี้มีค่าจริง
34:38ไม่ต้องกลัว
34:41เป็นของที่ไม่มีวันระเบิดได้
34:45สมัยก่อนคุณปูเป็นคนให้มา
34:48มีค่ามากเลยรู้ไหม
34:51ย่าพกติดตัวอยู่ตลอด
34:57ปี 1994
34:59อันนี้มีค่าจริง
35:01อันนี้มีค่า
35:03อันนี้มีค่า
35:05อันนี้มีค่า
35:07มาก็จะอันนี้
35:08อันนี้มีค่า
35:09อันนี้มีค่า
35:11เวลา
35:12อันนี้มีค่า
35:13อันนี้มีค่า
35:15อันนี้มีค่า
35:17ตอนที่เจ้า
35:19แกเร็วเข้า
35:49แยะ แยะ แยะ แยะ แยะ โอ้
35:57เย่น Б dua ติดดี
36:03ท่านต่อวัน อยู่ภาพ
36:31เภออีชัย
36:33ยูคำ
36:34ลิ้วซือeean
36:36ยูคำ
36:37ลีเจอี
36:59คุณหนูก้าว ฉันก็คือเฉินไหวถี มะหาสิบปีก่อนอยู่ในโบกี้รถไฟ เด็กผู้หญิงตัวเล็กและผอม ถักเบียดสองข้างคนนั้น
37:13แม่ว่าหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยติดต่อกับคุณ แต่ก็ตามข่าวของคุณเหมือนลอดไม่เคยเป็น
37:20นักซื้อเป็นข tavaกับ หลงว่าคุณ เป็นเชื่อแม่ข้าอย่าเสร็จเด็ก ที่มีธานะอย่างทุกวันนี้ก็เพราะครับ
37:29ตอนที่ профессорญี่ปุ่นเข้ามา ก็ว่าคุณเป็นนอนเหมือนไส้
37:34ฉันไม่รู้ว่าขาพวกนี้จรียงรึฐเป็นแม่
37:38และไม่รู้ว่าทีแ服 prue จิงและคุณเป็นคนแบบไหน
37:41แต่ยังไงก็ตาม
37:45เงินเทลาสมัยสมคราม เด็กร้อยกว่าชีวิตพวกเบิดไฟเกรีชนะ คุณเป็นคนช่วยเอาไว้จริงๆ
37:53เด็กๆเงิร thôiก่อน หรือก็คือคนแก่ในวันนี้ พอรู้ข่าวการตายของคุณ
38:00สองก็เดินทางมาจากทุกหมุมโลก งานมาสงกคุณเป็นครั้งสุดท้าย
38:06จ่งไปสู่สุขติเธอนะ! เราจะจดต่ Medicaid น 싶กับคุณ adolescentsเข้าาไปช่วยชีวิต
38:15ไม่รู้ว่าอีกหน่อยพอฉันตาย จะมีใครรออยู่หรือเปล่า
38:25ก็ต้องดูว่าเราสองคนใครจะไปก่อน ถ้าผมไปก่อนคุณ ผมจะรอคุณเนี่ย
38:35ทุกสัวชาต่อ ทุกของเผ็ดนะ
Recommended
37:47
|
Up next
39:15
39:10
39:34
39:21
39:02
39:24
42:22
39:23
40:35
39:02
39:06
39:12
39:13
Be the first to comment