benim babam uzaklardaydı.uzun bir hikayem vardı.anlatırken anlamayacak yadırgayacaktın kim bilir.bayram sabahları bilirdim şekerin dünyanın en güzel tatlısı olduğunu.ucuz tezgahlardan giyerdim.paçası özensizdi pantolonlarım.ilk gömleğim abimden yadigardı.öylece duruyordu yamalı çoraplarım lastik kokan ayakkablarımla.benim babam uzaklardaydı.sahici bir yalnızlıktı benimkisi.ilk babama darıldım zaten.toprağa küstüm. sahi senin oyuncakların mı vardı.kendisi yürüyen oyuncakların.üzülmez miydin kırıldıklarında..ben çamurdan yapardım hayallermi.yolları ve patika yolları.yoksulluklara cezalar yazılırdı.heryerden okunurdu plakalarımız.hem hayaldi hem cesaret hayatı sollamak.ödünç defterlerin silikliği ile kaydoldum okul sıralarına.kalem icat etmek zordu fakirliğin ağacından.karne parası kadar tokattı ömrümüz. benim babam uzaklarday dı ya sahi senin çok kalemlerin mi vardı.bir kömürün rengini bilirdim bir de acının..tarlaların kıyısında bir sefalete iniyordu güneş.kapatırdı esmer bulutlar umutlarımı. ......nede olsa birgün babam gelecekti...böyle kandırmışlardı ben gibi çocukları.. .....dağlar ardındaydı şehirler..ışıkları vardı şaşalı vitrinler.60 kuruşa aşılıyordu o koca dağlarki..birgün 60 kuruşa aştım o koca dağları.ulaştım 5 kuruş bile etmez şehirlere... gazyağı kokardı okul sıralarımız.yamalı önlüğüme sığdırdım ben yarınları.yaralı bir yarını saracak kadar sıcaktı mendilim.. bohçacılar geçerdi balon satarlardı... .satarlardı ya renkleri seviçleri.uzaktan izlerdim ......babama kırgın değildim artık.taki babam dönmemişti balonla kandırırlardı ben gibi çocukları....sahi senin baban........yalnızOPERAgürkan....(babam ve toprak
