zaman, yetmiyor zaman... sevmeye de yetmedi ki, yaşamaya yetsin. bir kere gülümsedim, ikinciye yetmedi.
yirmi dört saat yetmedi özlememe. yirmi beş olsun istedim kollarında, ellerimi kırdım, kafamı duvarlara vurdum. olmadı...
bir de o şerefsiz zaman var ya, utanmadı, korkmadı hızlı koştu... yetişemedim, arkasından öyle bakakaldım.
suç ortağı var ama... yalnızlıkla beraber çalışıyor bu. zaman çekiç, teklik çivi... hani şu ses var ya, saatten değil o. beynime çaktığı, yalnızlıktan geliyor.
siz de duvardaki saat, gideni gösteriyor, "tik tak" ediyor sanıyorsunuz.
zaman, tak tak çakıyor yalnızlığı. hem de, tam içime. en dibime.
Be the first to comment