Rûz u şeb dîdelerim derdin ile kan ağlar Vâkıf olan benim esrârıma her an ağlar Kimse fehm itmedi hayfâ ki nedir maksûdum Gice gündüz ne içün dîde-i giryân ağlar Dâğ-ı sînem göricek hûn ile âlûde benim Rahm idip hâlime ezhâr-ı gülistân ağlar Gördü çün derd-i dil-i zârımı rahm itdi tabîb Didi ey hasta-i hicrân sana dermân ağlar Yine rahm eylemez asla bana ol âfet-i cân Beni bîmârî görüp hâlime yârân ağlar Gam değil bilmez ise hâl-ı derûnum ol yâr Fehm ider niyyetimi sâhib-i irfân ağlar Derd ile rûyuna bakdıkça senin İlhâmî Gerçi handân olur ammâ ciğeri kan ağlar (Sultan III. Selim Han )
