Droga powołania - Jan Paweł II

Z ziemi tej ukochanej
z ziemi poczciwej i starej
zasianej złocistym zbożem
na wiosnę kwieciem usłanej
z ziemi, skąd ojciec i matka
uczyli swe dzieci pacierza
z kraju, nad którym pieczę Bóg
Czarnej Madonnie powierza

Wyszedł stąd Syn owej ziemi,
By w długą wyruszyć drogę.
Wyruszył-nie zląkł się się tego
I zasiadł na stolicy Piotrowej.
Pełen miłości, wiary, oddania.
Otwarty dla wszystkich ludzi.
Nieraz już zdołał u wielu zapał do zbrodni ostudzić.

Wyruszył stąd Polak prawdziwy,
Rodakom przynosząc chlubę.
W sercu z Bogiem, Ojczyzną,
Z obrazem Maryi-Matki
Mu lubej.