00:00O evde annemin anıları mı var?
00:04Ama biz tüm o anıları topladık.
00:11O burluksuz işledi annem.
00:16Unutan iyileşir.
00:18Belki de bu en büyük dehşettir.
00:21Bir kadın sırf diğerlerinden daha fazla reçel yaptı diye biz niye yargılıyoruz?
00:24Bu size nasıl hissettiriyor?
00:26Hiçbir şeyin yokluğu o kadar çok var ki.
00:28Ona ait hiçbir şeyin olmaması bana onu daha çok hatırlatıyor.
00:32Annen suçlu olduğu için unutuldu.
00:35Gidecek başka bir yerimiz yok. Bu evi de kaybedemeyiz.
00:37Annemin itibarı da olacağız.
00:39Ömürlerinin itibarına ihtiyacı yok.
00:41Madem anlayamıyoruz...
00:43...en azından günlük ölümümüzü en iyi şekilde gerçekleştirelim değil mi?
00:46Hepimiz beklenmedik felaket anlarında...
00:48...bu felaket bizim başımıza gelmediği için...
00:50...içten içe sevinç duyarız.
00:55Afiyet olsun.
00:58Bizi burada bir araya getiren şey ödüm.
01:02Hadi çekmemiz.
01:03Sevgi değil.
01:05Başımıza gelen...
01:07...en kötü şeye bile bu kadar çabuk adapte olmalı sence de korkutucu değil mi?
01:12Ama ben biliyorum...
01:15...sırf intikam içeyim.
01:16Afiyet olsun.
01:18Afiyet olsun.
01:19Afiyet olsun.
01:20Niye her ya suçlu ya kurban olmak zorundayız?
01:22Niye her şey bu kadar keskin baba?
01:26Polo pek bize bak...
01:27...annemi ziyaret edebilecek bir mezarı bile yok.
01:30Ben annemi unutmak istemiyorum.
