- 2 days ago
Capitulo 321 (23 diciembre)
Category
📺
TVTranscript
00:00Me oye, Martín es mi novio, pero tú eres mi amigo.
00:04Tú no te tienes que sentir culpable por nada, Martín.
00:06No te fuiste por gusto, te obligaron.
00:09Me hubiese gustado más ser yo quien estuviese a tu lado.
00:11Es la única persona que me odia tanto como para escribir un anónimo así.
00:15No debí darle ese beso donde nos podían ver.
00:17Deduzco que esas notas las ha recibido usted.
00:19Queda perdida, una sola más, y el vallentero sabrá que su matrimonio con el duque no es válido.
00:24He podido departir con el secretario del juez,
00:26y me ha informado que en modo alguno Luisa puede cambiar su testimonio.
00:30Si de celulas al juicio Luisa habría de declarar igual...
00:32Si Luisa cambia su testimonio, el juez puede sentir que están jugando con él
00:37y eso la condenaría a una muerte segura.
00:39Tengo que cortar de raíz cualquier complicidad que tenga con don Eduardo.
00:44Sí, eso sería lo mejor.
00:46A partir de ahora solo el trabajo nos unirá.
00:49Vi cómo os besabais.
00:52Obscena.
00:53Me gustaría ofrecerme de nuevo acompañarle.
00:55Sería importante para mí poder estar a su lado.
00:59Lo insista.
00:59Por Dios, te lo pido, no lo hagas.
01:01No te quites la vida.
01:02Recuérdeme con alegría.
01:05Y háblale a mi hijo bien de mí.
01:07Saldré de este despacho e iré directamente al despacho del juez.
01:11Y le explicaré quién es el legítimo esposo de doña Victoria Salcedo de la Cruz.
01:16A no ser que me acompañe y le exija al juez que ponga en libertad a Luisa San Juan.
01:22¿Lo hará?
01:23¿Pero qué está diciendo?
01:30Ya me ha oído o voy a tener que volver a repetírselo.
01:34¿Va a estar hablando en serio?
01:35Saque a esa muchacha de la cárcel o me presento ante el juez y le explico quién es el legítimo esposo de la duquesa de Valle Salvaje.
01:43Y su matrimonio quedará anulado de inmediato.
01:47No querrá que todo el reino se entere de que su matrimonio es una farsa.
01:51¿Qué va a pensar el monarca cuando sepa que su esposa es una vígama?
01:58A Victoria le va a hacer mucha gracia estar en boca de todo el mundo el resto de sus días.
02:12No dice nada.
02:15De acuerdo.
02:16No es tan sencillo lo que me pide.
02:24¿Se cree que el juez me va a hacer caso así como así?
02:27A mí no me haría caso, pero usted siendo el duque de Valle Salvaje seguro que sí.
02:31Se equivoca.
02:32Es un juez duro de roer.
02:34Si quisiera hacerlo, lo haría.
02:35Pero claro, no quiere mancharse las manos por una vulgar criada, porque eso es lo que piensa, ¿verdad?
02:39No, no es eso.
02:41Vaya directamente a ver al juez si no quiere empezar a tener problemas.
02:46Yo no tengo nada que perder.
02:48Usted sí.
02:49Así que ya verá lo que hace.
02:51Para convencer al juez necesito una cantidad de dinero de la que no dispongo en mis arcas en este momento.
02:57Necesito unos días para reunirlo.
03:01Con eso bastará.
03:04Avise a su lacayo que prepare la caleza.
03:07Salimos de inmediato.
03:08Usted no puede acompañarme.
03:12Ese dinero que hay sobre la mesa es mío.
03:14Y yo haré buen uso de él.
03:16Eso yo no lo sé.
03:18El juez jamás consentirá reunirse con alguien que no sea de alcurnia.
03:24¿Qué se cree? ¿Que me voy a escapar con su dinero?
03:26Bueno, usted es capaz de todo.
03:29Voy a ir solo.
03:31Y usted habrá de fiarse.
03:33No le queda otra.
03:35Además, no quiero arriesgarme a que nadie le reconozca.
03:38De acuerdo.
03:50Y cuidado con hacer alguna tontería.
03:52Tengo una herida que no sana con el tiempo.
04:20Por una traición que atravesó mi corazón.
04:26Como si fuera un puñal.
04:28Como si fuera un puñal.
04:29Como si fuera un puñal.
04:32Que, que me encerró en este tormento.
04:39De silencio, de mentira.
04:43Todo lo que conocía está cada vez más lejos.
04:49Vivo soñando.
04:51Vivo soñando con lo que el destino decidió negarnos.
04:57Que en este valle salvaje me ilumine tu luz.
05:01Que en este valle salvaje me ilumine tu luz.
05:19Que en este valle salvaje me ilumine tu luz.
05:26¿Cómo se atreve a volver a escribirme una nota así?
05:40Doña Matilde, creí haberse lo dejado muy claro la última vez.
05:42Tranquilíquese, doña Mercedes.
05:45No sabe lo que me está costando contenerme y no ir ahora mismo a la casa grande.
05:48No puede hacer eso.
05:50Va a seguir negando tener nada que ver.
05:52Lo único que va a conseguir es desquiciarla aún más.
05:58Sí tiene razón.
06:02Pero me está invadiendo una rabia que me está costando mucho con tener doña Matilde.
06:06Veamos.
06:08Necesitamos algo contra esa mujer.
06:10Tiene que ponerla entre la espada y la pared.
06:12Si no, no va a confesar.
06:14Veamos.
06:16¿Tiene algo contra doña Victoria Salcedo de la Cruz?
06:20¿Algo con lo que la pueda chantajear?
06:28No.
06:34Lo mejor es que nos tranquilicemos hasta que descubramos que podamos hacer.
06:44Adelante.
06:54Irene, ¿qué estás haciendo aquí?
06:56Busco a Bárbara.
06:58¿Saben si ha vuelto ya del campo?
07:00No, no. Pedrito y ella no han regresado todavía.
07:04¿Pero sucede algo?
07:06Se trata de Leonardo.
07:08Es imprescindible que mantengan a Luisa vigilada día y noche.
07:11Tranquila señora.
07:12Pero no me pida que me tranquilice.
07:14Es que no ha oído lo que le acabo de decir.
07:16Que Luisa ha amenazado con quitarse la vida.
07:18¿Sabe usted cuántos presos amenazan con quitarse del medio?
07:21Casi todos.
07:22¿Sabe cuántos cumplen con sus amenazas?
07:24Ninguno.
07:26Usted no la conoce, capitán.
07:30Yo estaba ahí cuando amenazó con quitarse la vida.
07:32Y ni sus ojos ni sus palabras mentían.
07:34Algunos pueden ser muy convincentes.
07:36Cuando se ven a las puertas del juicio, cuando...
07:40Ven que demostrar su inocencia puede ser complicado.
07:43Amenazan.
07:44Y dicen cualquier cosa que creen que les pueda servir.
07:47Luisa no es así. Luisa no amenaza.
07:49Todos son así.
07:50Todos los de su caraña están cortados por el mismo patrón.
07:53No hable así de ella.
07:55Adriana, ¿estás bien?
07:57Mire, ya está bien. Exijo que la presa esté vigilada pero día y noche. ¿Le queda claro?
08:01Que lo exige.
08:02Me tienen ya cansado con sus exigencias. Solo hacen que pedir, pedir y pedir.
08:06Hágalo por su bien.
08:08Vigilaremos y cuidaremos de la presa como hacemos con el resto.
08:12Ni más ni menos.
08:14Vigílenla. Capitán, se lo ruego.
08:17Si no lo hace y muere, usted es el único responsable.
08:21Y tendrá que cargar con ello el resto de su vida.
08:24De verdad es lo que quiere.
08:28Cállese.
08:29Llévesela antes de que la cierre a ella también.
08:32Muy bien.
08:33Será mejor que nos vayamos, Adriana, que aquí no hay nada que hacer.
08:51Martín, ¿qué haces aquí? Pasa.
09:06Venía a pedirte disculpas.
09:23¿Por qué?
09:26Por lo que te dije el otro día.
09:27Respecto a mi boda.
09:32Sí.
09:37¿Has cambiado de opinión?
09:43No, Matilde. Mi opinión sigue siendo la misma.
09:46Entonces no entiendo a qué vienen estas disculpas, Martín.
09:56Porque no tengo ningún derecho a quitarte la ilusión que sientes.
10:05Fuiste sincera.
10:07Y no esperaba otra cosa de ti.
10:09Pero me dejé llevar.
10:12Pensé en Pepa, en su dolor.
10:17Y tú eres mi hermana, Matilde.
10:20Y tendría que haberme pensado las cosas antes de responderte.
10:26Pero no pudiste.
10:29Debí haberme esforzado.
10:31No te lo reprocho, Martín.
10:36Estás enamorado.
10:40Hiciste lo que debías anteponiendo a Pepa y a Luisa.
10:46Pero tienes que saber que esta decisión tampoco ha sido fácil para mí.
10:51Ya retrasamos la boda una vez y fue por esta misma razón.
10:55Mira.
10:58A mí también me ha costado entenderlo.
11:00Pero lo cierto es que nosotros también estamos en peligro.
11:04De otra índole, por supuesto.
11:07Pero peligro, al fin y al cabo.
11:10Y cuanto más tardemos en casarnos, más oportunidades tendrá doña Victoria de impedirlo.
11:17Y supongo que eso dificulta la decisión.
11:19No se trata de decidir, Martín.
11:28Luisa es una de mis mejores amigas.
11:31Y Pepa...
11:33Pepa es una bendición.
11:36Agradezco cada día que haya venido con su sencillez, con su simpatía y con todo su amor hacia nosotros a esta casa.
11:43Y rezo por ellas. Martín rezo cada día. Le pido a Dios que saque a Luisa de ese agujero sana y salva y libre de culpas, para que Pepa pueda dejar de sufrir.
11:53Y aún así te casarás.
11:54¡Sí!
11:56Martín, sí. Y te he explicado mis razones.
12:02Estoy cansada de sentir condicionantes para ser feliz.
12:08He vivido toda la vida a merced de otras personas.
12:12De Gaspar, de doña Victoria...
12:14Le tengo temor a esa mujer. Martín, me da pánico.
12:17Porque ha sido la dueña de mi vida muchísimo más que yo misma. Y necesito que esto termine.
12:21¿Y de veras crees que casándote lo conseguirás?
12:29Creo que así mi vida dejará de pertenecerle, sí.
12:33Y quizá el miedo nunca desaparezca.
12:36Pero al menos podré mirar a esa miserable de otra forma.
12:39Matilde, no te das cuenta.
12:41Que te cases o no, no puedes vivir toda la vida pendiente de una persona que te quiere destruir.
12:44Martín, me voy a casar.
12:47Está decidido.
12:51Y la boda no va a ser...
12:54Como en nuestros sueños.
12:57Porque tenemos que tener muchísimo cuidado y lo sabemos.
13:03Pero...
13:05Si te tengo allí...
13:07Conmigo...
13:18Me tendrás, Matilde.
13:25Porque eres mi hermana.
13:27Y porque deseo tu felicidad ante todo.
13:30Y entiendo tus motivos.
13:32Y haré todo lo posible para que esa ceremonia sea como imaginas.
13:40Gracias Martín.
13:44Gracias Martín.
13:47Esto es realmente importante para mí.
13:50Y no voy a dejar de pensar en Luisa.
13:53Tenlo claro.
13:55Lo celebraré con ella en cuanto salga porque se lo prometí.
13:58Porque se lo prometí.
14:02Me la quedé.
14:03No va a parar.
14:20No va a parar de mandarme anónimos hasta volverme completamente loca.
14:23No se lo permite.
14:24No, no se lo voy a permitir, pero voy a parar con este juego.
14:29¿Y qué piensa hacer?
14:30Pues...
14:31Voy a convertir mi amenaza en realidad.
14:33Y voy a contar la verdad y voy a destruirla.
14:35Ya verá cómo le quitarán las ganas de escribirme notitas anónimas.
14:38Con la sangre hirviendo nunca se llega a buen fuerte.
14:40Dios sabe que yo no quiero romper la promesa que le hice a mi hermana.
14:42Yo quiero seguir velando por mis sobrinos.
14:44Pero por una vez, por una vez tengo que pensar en mí y proteger mi dignidad.
14:49Y si por eso tengo que...
15:03No puedo hacerlo.
15:08No puedo hacerlo, Damaso.
15:16No puedo hacerles daño a mis sobrinos.
15:19No podría cargar con eso durante toda mi vida.
15:23Y ella lo sabe.
15:25Lo sabe y por eso no me tiene ningún miedo.
15:29Dios.
15:32Soy un fracaso.
15:33Mercedes, no diga eso.
15:35Usted es una buena mujer gestionando una situación difícil.
15:41Déjelo en mi mano.
15:44Yo me encargaré de que no lleguen más anónimos.
15:47Y quédese tranquila porque no nos van a volver a ver juntos.
15:51Usted y yo ya decidimos que entre nosotros no iba a haber nada.
15:55He dicho algo inconveniente.
16:01No, no, no.
16:03No, claro que no.
16:08Muchas gracias por hacerse cargo de esto.
16:10No me las dé.
16:12Siento mucho haberme puesto tan nerviosa yo.
16:14Es normal recibiendo estos anónimos.
16:20Pero yo creo que no estoy así solo por eso.
16:25¿Qué le atormenta?
16:29Pues Luisa...
16:31Damaso.
16:33Mañana será el juicio.
16:34Tampoco debe preocuparse por ella.
16:37A Luisa no le va a pasar nada.
16:40Sí.
16:42Si el sí que le pasará,
16:45la van a condenar
16:47y va a morir a manos de la justicia
16:49y José Luis se alegrará muchísimo
16:51porque podrá casar a Alejo con otra muchacha de una mujer.
16:54Don José Luis...
16:55Y yo...
16:56No se saldrá con la suya esta vez.
17:00¿Por qué dices eso?
17:02Confía en mí.
17:05Todo saldrá bien.
17:23Matilde.
17:26Suerte que te encuentro aquí.
17:28Mira, he recogido flores para mi corona de novia.
17:31¿Te gustan?
17:34Son muy bonitas.
17:41¿Qué pasa? No tienes buena cara.
17:49No tengo buenas noticias, Matilde.
17:52¿Qué pasa? Pero no sé me estás preocupando.
17:54El sacerdote de la ermita de San Cosme y San Damián me ha escrito una emisiva.
17:58¿Y de qué dice?
17:59Al parecer, el techo de la ermita se ha hundido.
18:03¿Que se ha hundido?
18:04Sí.
18:05Las últimas lluvias afectaron a la cubierta y esta terminó por derrumbarse.
18:09Pero ¿qué vamos a hacer?
18:11Podemos esperar a que la arreglen, aunque eso tardará unas semanas.
18:15O el sacerdote nos ofrece casarnos en la cruz del Santo Socorro.
18:18Me hacía ilusión casarme en esa ermita.
18:24Lo sé.
18:25Lo sé Matilde, pero si es tu deseo esperaremos a que la arreglen y vuelva a estar en condiciones.
18:32¿Te han dado alguna fecha exacta de cuando quieren arreglarla?
18:35No.
18:37No, pero una reparación así no será rápida.
18:42¿Qué opinas tú?
18:45A mí me da igual dónde casarme.
18:48Siempre y cuando sea contigo.
18:53Eh...
18:55¿Qué sucede?
18:56Nada, que siempre que las cosas van bien, que parece que nos vamos a casar, algo lo impide.
19:02Matilde, has sido un pequeño imprevisto.
19:03Uno tras otro.
19:04Adanasio, ¿no crees que tenemos todo en contra?
19:06Por supuesto que no.
19:07Son casualidades.
19:08Casualidades que tantas juntas dejan de ser casualidades para ser otra cosa.
19:11¿Qué otra cosa?
19:12Pues no sé, señales del destino que nos quieren decir algo.
19:15¿Y qué trata de decirnos el destino según tú?
19:17Quizá no deberíamos casarnos.
19:18Matilde, creo que estás exagerando un poco.
19:20Primero fue lo de Luisa, luego el rechazo de Martín y ahora se cae el techo de la ermita.
19:24Pero qué posibilidades había de que pasara eso.
19:26¿Y crees que todo es cosa del destino?
19:28Pues el destino de Dios o de Gaspar, desde el más allá, no sé.
19:31Gaspar, donde está, no puede hacernos nada.
19:35Y Dios sabe que nos amamos, Matilde, y que no le hacemos ningún mal a nadie.
19:41Dios sabe cuánto hemos luchado por llegar hasta aquí y cuánto nos merecemos ser felices.
19:46¿La verdad lo crees?
19:47Por supuesto que lo creo.
19:50Así que hace el favor de quitarte esta idea de la cabeza, ¿me oyes?
19:53Cuando seamos marido y mujer nos vamos a reír de todo esto.
20:09¿Has visto como yo solito me sabía el camino de vuelta a casa?
20:12Y sin preguntar a ningún lugareño.
20:14Ha sido un guía estupendo, Pedrito.
20:16Habrá que poner las flores en remojo, ¿te parece?
20:20¡Peppa!
20:24Mira.
20:25¿Te gustan? Son para Luisa.
20:27Una barbaridad.
20:28Ve a ponerla en remojo antes de que se estropen.
20:37¿Qué sucede, Peppa?
20:39Se trata del señorito Leonardo.
20:42Vino buscándola. Le dije que había ido al campo con el niño.
20:46Pero venía como con mucho brío, con el nervio metido en el cuerpo.
20:51No sé qué querría, pero ya volverá.
20:53Voy a ayudar a Pedrito con las flores.
20:55Señorita.
20:56Es que no... no creo que vuelva.
21:00¿Qué quieres decir?
21:02Vino para despedirse de usted.
21:04¿A despedirse?
21:07Tenía la calesa en la puerta y se detuvo un momento para venir a verla y decirle que marchaba a escape.
21:19¿Y no te dijo por qué?
21:21Solo que se iba a Burgo.
21:24Que regresaría pronto y que no pensaba rendirse.
21:27Si no me reprende por Figona, señorita, le diré que luego vino la señorita Irene.
21:34Yo no la vi, pero la escuché hablando con doña Mercedes y doña Matilde.
21:39Se ve que algo le ocurre al padre de don Leonardo.
21:43Lo siento.
21:47El señorito también me pidió que le dijera que... que la amaba.
21:57Si... si necesita algo estaré en la cocina.
22:12Bárbara.
22:14¿Qué te ocurre?
22:27¿Damaso?
22:29¿Qué hace Jackie? El encuentro estaba arreglado contigo.
22:40El asunto que debemos tratar nos incumbe a ambos.
22:43¿Qué asunto? ¿Qué es lo que quieren?
22:46Deja de enviar anónimos a doña Mercedes.
22:48¿Otra vez con esa copla? Yo no he enviado a ningún anónimo.
22:51Es usted una embustera.
22:52¿Me va a volver a insultar?
22:54Damaso, dile a esta mujer que no me falte el respeto.
22:56Pensé que te ibas a dar cuenta de lo mucho que te jugabas enviando esos anónimos.
23:00¿Te estoy diciendo que yo no he enviado ningún anónimo para esto? ¿Me han hecho llamar?
23:03No. Te hemos llamado para advertirte.
23:05Si doña Mercedes vuelve a recibir un solo anónimo, yo me encargaré de contarlo todo.
23:10Y sabes que no me va a temblar el pulso porque no tengo nada que perder.
23:13Sin embargo, tú sí te juegas tu matrimonio con el duque.
23:18¿Qué pone en esos anónimos que hace que esté tan nerviosa?
23:21Advertida que das.
23:23Se ha tenido que meter en un lío muy gordo para que la amenacen anónimamente.
23:27¿Qué ha hecho, Mercedes? ¿Qué pone en esos anónimos?
23:30No se haga la loca. Lo sabe perfectamente.
23:32Le juro que no. Pero empiezo a hartarme de que vuelquen sus frustraciones.
23:37Ya le dije que no era mi proceder. Y si tengo que decirle algo, se lo digo a la cara.
23:41Así que gestione sola sus guerras con sus enemigos y déjeme a mí con los míos.
23:45Y ahora sí me disculpan. Tengo mejores cosas que hacer que perder el tiempo hablando con ustedes de naderías.
23:50Irene, ¿qué ha pasado?
24:06Leonardo ha recibido una misiva de don Sebastián contándole que don Hernando ha tenido un problema de salud.
24:17¿Qué tipo de problema?
24:19No sé exactamente. Pero parece grave. Temen que pueda ocurrir algo malo.
24:26¿Te refieres?
24:28¿Y cómo está Leonardo?
24:32No sé. Ya sabes cómo es de complicada su relación con su padre.
24:36Pero sus ojos denotaban preocupación sincera.
24:40Pobrecito. Debe tener sentimientos encontrados.
24:47¿Y por qué no le acompañaste?
24:49¿Acaso te crees que no lo intenté?
24:52Le insistí en varias ocasiones, pero me dijo que prefería irse solo.
24:56Debiste insistir más.
24:58No es bueno que estés sola en momentos así.
25:01Lo sé.
25:03Además, este viaje os hubiera ido bien para acercaros y para estrechar vuestra relación.
25:08Os hubiera ido bien a todos para normalizar las cosas.
25:12Ya. Ya lo sé, Bárbara.
25:14Pero no me ha dejado. Es que no me has oído.
25:16Le insistí en varias ocasiones. Me dijo tajantemente que no.
25:20¿Qué más quieres que haga?
25:22Ya perdóname. Tienes razón.
25:28Si te escribe me mantendrás informada.
25:32Gracias.
25:36Bárbara, si en vez de escribir a la casa grande te escribe a ti, te aviso ahora en cuanto recibo misión.
25:48No sé, Tamaso.
26:14Me da la impresión que tiene la situación bajo control.
26:20¿Por qué dice eso?
26:23No le extraña como lo negaba todo. Tan soberbia.
26:30Soberbia, altiva y arrogante lo ha sido siempre. Aunque no tuviese nada.
26:38Pero... ¿Usted cree que hará caso a su amenaza?
26:42Estoy absolutamente convencido.
26:44¿Por qué está tan seguro?
26:46Quizá ella sepa que usted no va a hacer nada.
26:50Pero también debe saber que yo sí puedo hacerlo.
26:52Porque no me debo a los Galvez de Aguirre.
26:55Y a diferencia de usted, yo no tengo nada que perder.
27:00Y si tengo que destaparlo todo, lo haré.
27:04Tiene mi palabra.
27:06¿Desde cuándo es tan grande la capilla?
27:16Todo el día faenando y todavía no he terminado.
27:21¿A qué vienen esas caras?
27:24¿Ha ocurrido algo?
27:26¿Me lo van a contar o vamos a ir jugando a las adivinanzas?
27:29No te has enterado de nada.
27:31¿De nada sobre qué?
27:33Sobre lo que ha pasado con el Duque.
27:35¿Qué ha pasado con el Duque?
27:36Todo el mundo habla de ello.
27:37¿Vamos a tener que jugar a las adivinanzas?
27:39Dicen que ha salido a toda prisa del pueblo.
27:44¿Y eso debería ser importante por...?
27:46Porque ha ido a ver al juez.
27:48Al juez que se encarga del asunto de Luisa.
27:52Y se supone que ha ido a hablar para sacar a Luisa de la prisión.
27:57Eso es una gran noticia, ¿no?
27:59La mejor.
28:00Vamos, y es que siendo el Duque, lo más seguro es que logres sacarla.
28:06Hijo, nadie dice que no a un Duque.
28:12¿Qué te pasa? ¿No te alegras?
28:14Sí, sí, sí. Me alegro. Claro que me alegro.
28:16¿Te crees que es un embuste?
28:17No, yo no he dicho nada de eso, doña Eva.
28:20Pues lo parece.
28:21Pues que sepas que en toda la tarde no la ha visto nadie por palacio.
28:26Y los palafreneros aseguran que salió en una cabeza como alma que lleva el diablo.
28:31No hay más conclusión.
28:32Se ha ido a ver al juez para pedirle que saque a Luisa de la cárcel.
28:38Pues perfecto.
28:40La cosa es que la Pepa no ha venido a decirnos nada.
28:43Y eso debe ser porque no se ha enterado todavía.
28:45Así que lo mejor sería que fueras tú y se lo dijeras.
28:48No se entere por ahí por rumores.
28:49Sí. Verás que alegría se lleva.
28:57¿Estás contento?
28:58No, no. Estoy contento. Claro que estoy contento.
29:00Pues yo he conocido gente más contenta en un sepelio.
29:03¿Qué te ocurre, Martín?
29:05Pues me ocurre que no va a servir de nada.
29:07Que le vamos a ir con el cuento a Pepa y luego van a seguir las cosas como están.
29:11Luisa va a seguir en el penal.
29:12¿Pero por qué dices eso?
29:14Pues porque no es la primera vez que el duque dice que va a intervenir y luego nada.
29:18Luisa sigue en prisión.
29:20Bueno, pero esta vez puede ser distinto.
29:23¿Y por qué iba a ser distinto, doña Eva?
29:25Pues... pues... pues porque sí.
29:26Pues porque lo digo yo y punto.
29:28Porque...
29:30Porque la esperanza es lo último que podemos perder los pobres.
29:33Si no, apaga y vámonos.
29:37Quizás tenga razón.
29:38Lo que no quiero es ilusionar a Pepa y que luego sufra.
29:43Hijo...
29:44Debes ir a contárselo a Pepa antes de que la información le llegue por otro lado.
29:48Si quieres, dile que es una posibilidad, pero tiene que saberlo.
29:52Y... si es por ti...
29:55Pues es alegría que se lleva.
29:57¿No crees?
30:04Pepa te ha preparado esta cesta con algunas viandas.
30:06Hay algo de pan, de queso, también fruta...
30:08Ah, y un dulce.
30:09Que he preparado anoche con Pedrito.
30:11Ese Perillán ha insistido mucho en que te remarque el hecho de que él también ha ayudado.
30:16Mi Pedrito.
30:21También insistió mucho en que te trajera estas flores.
30:24Toma.
30:25¿Qué pasa, Alejo?
30:47Cuéntame la verdad.
30:50Aunque me duela, pero cuéntamela.
30:51Mi padre está haciendo todo lo posible porque lo atiende al juez.
30:58Pero aún no hay novedades al respecto, Luisa.
31:06Entiendo.
31:07Pero aún no está todo permiado. Amor mío, no lo está.
31:11El juicio será mañana y no tenemos mucho tiempo.
31:14Por eso quiero que mañana descuentes toda la verdad.
31:17Que confieses quién robó la talla.
31:18Amor mío, si te quieren juzgar por el resto de robos, que te juzguen.
31:21Pero al menos no lo harán por sacrilegio.
31:23Alejo.
31:24Mi vida, yo te apoyaré en tu testimonio.
31:27Les contaré los motivos que te llevaron a ayudar a Tomás.
31:29Soy un Galvez Aguirre, mi palabra importa.
31:31Cariño, escúchame.
31:32Mi vida, si lo haces, seguirás viva.
31:35Pase lo que pase.
31:39Afrontaré mi destino con entereza y dignidad.
31:42¿Qué significa eso?
31:48Alejo, no quiero hablar más del juicio.
31:50Luisa.
31:51Por favor.
32:11¿Sabes que te amo con toda mi alma, verdad?
32:14Estaré siempre a tu lado, amor mío.
32:21Lo sé.
32:22Siempre.
32:23Tranquilo, márchate. Necesito descansar. ¿De acuerdo?
32:44Te veré mañana. ¿De acuerdo?
32:50Hasta mañana.
32:54Hasta mañana, mi bien.
33:02Te amo.
33:03Y yo.
33:20Cuídalo, Dios mío.
33:29Y protégelo siempre.
33:34Peppa, no quiero que te emociones, así que tómatelo con cautela.
33:36Pero el duque ha ido a hablar con el juez esta mañana.
33:41Eh...
33:43Peppa, ¿cabe la posibilidad de que el duque pueda hacer algo por tu hermana?
33:47Peppa, esta mañana, doña Eva y Amadeo me han...
33:53Qué alegría verte.
33:56¿Qué haces aquí, Frasco?
33:58Ah, venía a contarme que el duque ha ido a hablar con el juez. ¿Lo sabía?
34:01Sí, sí, yo me acabo de enterar.
34:04Parece que se ha ido en calesa esta tarde al pueblo.
34:07Y eso venía a contarte.
34:10Que sé que es una gran noticia.
34:13La verdad que no quiero hacerme ilusiones.
34:15Porque justo se lo estaba contando a Francisco. Con el duque nunca se sabe.
34:19Hace días que dijo que iba a ayudar a mi hermana y todavía estamos esperando.
34:23Yo creo que esta vez es diferente. Tengo un pálpito.
34:26Y si ha ido al pueblo, no es tu tía.
34:28¿Y qué pasa si va al pueblo?
34:29Puede llegar, echarse un vino al coleto, la tabena al mariscal y luego vuelve como si nada.
34:34¿Cómo sabes que vais a hablar con el juez?
34:36¿Y tú cómo estás tan segura de que no es así?
34:40Porque si hubiese querido ayudarla, ya lo hubiera hecho.
34:42Yo creo que esta vez iba a hacerlo.
34:46No sé, Francisco. Si es que con el duque hay que temérselo peor.
34:50Bueno, puede que esta vez sea la definitiva, ¿no?
34:52Mañana es el juicio y se habrá dado cuenta de que es ahora o nunca.
34:55Si por él fuera, sería nunca.
34:57Es que a ese hombre le da igual lo que le pasa a una criada.
35:01¿Tú qué opinas, Martín?
35:02No, no sé si Lara o no.
35:06Pero prefiero pensar que sí.
35:08Aunque también estoy de acuerdo contigo que debemos de ser cautos.
35:11Vamos, que nos quedamos igual.
35:14Bueno, muchas gracias a los dos por venir a contármelo.
35:16Os lo agradezco de corazón.
35:27¿A todo esto?
35:28¿Por qué habéis venido por separado?
35:30Yo he ido a buscarte para que vinieramos a contárselos juntos, pero no te he visto por ningún lado.
35:36Pues estaba en la capilla faenando como tú me habías ordenado.
35:39Claro, lo había olvidado.
35:42En fin, será mejor que regrese a la casa grande, no vaya a ser que alguien me eche de menos.
35:45Muchas gracias por venir, Francisco.
35:47Y tú quédate un rato con Pepa. Yo te cubro.
35:50¿Te ocurre algo? ¿Te has quedado muy callado?
35:58No, no, no. Estoy... estoy bien.
36:08¿Seguro?
36:09Sí, sí. Será mejor que vaya a faenar yo también antes que Francisco se meta en problemas por mi culpa.
36:14Pero si te ha dicho que te voy a quedar aquí.
36:16Te veo luego.
36:17No sabía que don Armando estaba enfermo.
36:29Nadie lo sabía. Ha sido todo muy repentino. Por eso Leonardo ha tenido que salir a escape.
36:35Y no te dijo exactamente qué le había pasado al marqués.
36:40No sé más que lo que les estoy contando.
36:43Don Sebastián tampoco dio explicaciones en su misiva.
36:46Supongo que cuando Leonardo llegue a Burgos no se escribirá.
36:52Padre, ¿ha conseguido hablar con el juez?
36:55¿Y?
36:58Traigo buenas noticias, hijo.
37:00¿De verdad?
37:01Sí, la verdad es que no ha resultado nada fácil.
37:03De hecho, hubo momentos en los que llegué a pensar que no había nada que hacer.
37:06Pero finalmente mis presiones han surtido efecto.
37:10¿Y entonces qué le han dicho?
37:12Después de mucho esperar, el juez por fin se dignó a atenderme.
37:16Le dije que Luisa contaba con el apoyo de todos los Galvez de Aguirre,
37:20que es precisamente la parte agraviada por el delito que cometió.
37:24Le dije, bueno, de hecho le supliqué piedad con ella,
37:27que nosotros la habíamos perdonado después de recuperar la talla.
37:30Y finalmente ha aceptado liberarla.
37:36¿Está hablando en serio?
37:38Luisa va a salir de la cárcel.
37:40¡Padre!
37:42¡Gracias!
37:43¡Padre, gracias!
37:44No sé, no tengo vida suficiente para agradecerle todo lo que ha hecho.
37:50¿Qué ocurre?
37:52Doña Adriana la van a liberar.
37:53Luisa vuelve a casa.
37:55¿Es eso cierto, señor?
37:56Ha costado lo indecible, pero sí, el juez ha aceptado.
38:00Ahora ya está todo en marcha para proceder a su liberación inmediata.
38:09¿Qué sucede?
38:10¿Lo sabe Luisa? ¿Se lo ha dicho?
38:12Acabo de llegar de hablar con el juez.
38:14Si no se lo han dicho ya supongo que estarán a punto.
38:16Hay que ir de inmediato a decírselo.
38:18¿Por qué tanta premura de repente?
38:19¿Qué importa si lo sabe ella o no?
38:21Es una cuestión de tiempo que alguien se lo diga.
38:23Quizás cuando lo hagamos sea demasiado tarde.
38:26¿Por qué?
38:27¿Qué quiere decir doña Adriana?
38:29Temo que Luisa haya hecho una locura.
38:33Padre, tenemos que ir cuanto antes a esa cárcel.
38:35Luisa tiene que saber que usted lo ha solucionado.
38:36¡Pare en la calesa!
38:37Hijo, tranquilo.
38:38Hijo, tú no estás en condiciones de ir a ninguna parte.
38:40Estás muy nervioso.
38:41Yo iré a hablar con ella.
38:42Padre, por favor, déjeme acompañarle.
38:44No, iré yo solo.
38:46Es mejor, créeme.
38:50Hasta ahora no os he fallado, ¿no?
38:51Confiad en mí.
38:59Protego a mis hermanos, señor.
39:03En especial a mi hermana Pepa.
39:09Aunque ella sea muy bruta, es muy sensible y...
39:14Yo solo quiero que sea feliz junto a Martín y que nunca pierda esa sonrisa tan bonita que tiene.
39:27Te estoy segura de que se va a convertir en una gran mujer.
39:30Y...
39:43Papá, mi hijo.
39:47Cuídalo y tenlo tú, Gloria.
39:51No quiero que nada malo le pase porque se va a quedar huérfano.
39:55Que quiere...
40:01Dale un techo bajo el que refugiese y el intento, por favor.
40:07Que eres lo más grande que tengo en mi vida.
40:09Y a mi otro niño chico, a Pedrito...
40:20Cuídalo también, porque no se merece sufrir.
40:35Y...
40:36Y a mis ángeles de la guarda...
40:39A Adriana y a Alejo.
40:48Y por favor, solo te pido que...
40:50Te pido por favor que me des fuerza para hacer lo que tengo que hacer.
40:58No permita ni por asomo que me venza la cobardía y el desánimo.
41:03Te pido perdón de antemano, pero yo solo quiero que me entiendan.
41:06No quiero ver a mi gente sufrir.
41:09No quiero que doña Adriana ponga en riesgo su salud tratando de liberarme.
41:13No quiero que Pepa esté pendiente de mi cuida.
41:14No quiero que Alejo esté esperando algo fuera que nunca va a llegar.
41:17Y en cuanto a Alejo, pues...
41:26Haz que conozca a una buena muchacha.
41:34De familia bien para que su padre le quiera.
41:39Y haz que se quieran mucho.
41:40Tanto como nos hemos querido nosotras.
41:51Y perdóname...
41:52Pero si me quito del medio, todos podrán continuar hacia adelante.
41:59¡¿Pero juste por favor darme un presente!
42:01¡Homopo patreรuda!
42:01¡Homopo patrevera!
42:02¡Oh,
42:24İzlediğiniz için teşekkür ederim.
42:54İzlediğiniz için teşekkür ederim.
43:24İzlediğiniz için teşekkür ederim.
43:54İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:54İzlediğiniz için teşekkür ederim.
46:56İzlediğiniz için teşekkür ederim.
46:58İzlediğiniz için teşekkür ederim.
Be the first to comment