- 10 hours ago
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00อีกสปราส
00:07กลัวนาล
00:08ด้วยคุณ
00:14อีกสปราส
00:20เคยแค่สัยไดทย์
00:25ว่ารักและมีใจ
00:28เคยบอกเธอไป
00:30กล้างซึ่งให้ไววันกี่คืนวัน
00:35แล้วฉันกลับกลายเป็นวันไว
00:40แต่
00:42จากที่เธอได้
00:46กล้างรักให้ตายใจ
00:48แต่ลอบไม่ไหว
00:51คือหวนใจตัวเองเธอเปลี่ยนมัน
00:55ด้วยรักเธอจริงที่มีให้กัน
01:00เปิดใจฉันไปแล้ว
01:06หลอกกันคงไม่ได้แล้ว
01:09เอาเอาหัวใจ
01:11ความรักมันไม่เคยรวม
01:14ไม่ทำร้ายใคร
01:16รักที่เกล่นจริง
01:19กลับจริงกว่ารักครั้งใดๆ
01:24ใจฉันมีค่าเธอ
01:27หลอกกันคงไม่ได้แล้ว
01:29เอาเอาหัวใจ
01:31ความรักมันไม่เคยรวม
01:34ไม่ทำร้ายใคร
01:36รักที่เกล่นจริง
01:39กลับจริงกว่ารักครั้งใดๆ
01:45ใจฉันมีค่าเธอ
01:53จะไปไหนคุณพ่าเมค
01:58คุณเม้น
01:59พวกเจ้าสองคนถูกจับแล้ว
02:01จากพระอาคี
02:04กรับผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
02:06มันเป็นของวิเศษที่หายากที่สุด
02:08คงต้องถึงเวลาที่จะต้องส่งต่อให้คุณอื่น
02:12อาจจะเป็นคำดวง
02:14เรื่ออาจจะเป็นท่านขุ้น
02:20เป็นอย่างซือยๆ พอขึ้นบคุณอะ
02:24พิดแม่งรับ เค tangent คนเกิงเป็นfürือตาย
02:27เป็นอยู่สองซัมเมอร์แล้วจางตาย
02:29ทำไมหม่อย้อยถึงสงสัยในค構
02:31Puisจะมันที่ห隨 расскажуกพิดแม่งรับ
02:32เป็นของตัวเมืองก่อน
02:35พี่
02:36มึง
02:37อายควรอยู่
02:42พี female
02:44คุณ...
02:49ชีวิตของกับผมจบสิ้นพังทรายของพ่อพ่อคนเดียวเลย
02:53อย่ามาโทษกัน
02:55ว่าตัดตินใจเดินทางนี้แล้ว
02:58เกิดอะไรขึ้น
02:59ก็ต้องยอมรับคนของมันจริงไว้
03:03พ่อของพูดได้
03:05ก็พ่อมันหมายใกล้ฝัน
03:07กลับผมยังมีเวลาเหลืออีกกลับมาก
03:10แทนที่จะได้ไปเซวรสุ่ง
03:12ก็พ่อพ่อคนเดียว
03:13หมุกัน
03:15เกิดป้องสิ
03:16ไม่มัน
03:17มึง มึงถูกยับร้ายใบกูงั้นฮะ
03:20เกิดจริงวะ
03:21ไอ้แกบะสุข
03:22ไอ้แม็น
03:23ไอ้ลูกอันกระตายโย
03:26ไอ้เกิดป้องป้องต้องหัวของพ่อ
03:29เฮอจริงวะ
03:30มึง
03:31พรียมป่าน
03:34มัน
03:37พอ
03:42พ.. พ..
03:46พ้อไปหลายพรา
03:47พ่อ
03:48พ่อ
03:48พ่อ
03:49ศาน ศาน
03:51พ่อจะมันอะไรไปรู้
03:52เช้มพอจะด้วย
03:54ฆ่า
03:55ศาน
03:56аф่า
03:57ศาน
03:58พ่อ foot
03:59ศาน
04:00โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โอ้โ
04:30นั่นเกิด
05:00นายขาม!
05:02พี่ขา!
05:03นายขาม!
05:14ออกมาคุยกันดีๆเธอ!
05:17สันขน! สั่งฐานออกไปก่อน!
05:20อย่าบีบให้ช่วยช่วยแม่ตาย!
05:24นายขามน่าจะกำลังทำอะไรอยู่แน่ๆ
05:27เราระวังตัวให้ดีๆนะ
05:29เธอค่ะ
05:33นายขาม!
05:37ตอนนี้รุ่งหยดกำลังรอยาถอนพิดอยู่
05:40เอายาถอนพิดไหมให้ฉันเธอ
05:43ให้คุณเอง!
05:46ยาถอนพิดอยู่นี่
05:49สังฐานออกไปไม่งั้นกูเคลี่ยงทิ้งจริงด้วย
05:54พี่ขาม!
05:55คนเราทุกคนทำผิดพาชกันได้
05:57ใช่!
05:58ฉันไม่ว่าอะไรพี่หรอกที่พี่ทำรายพ่อ
06:00ขอยาถอนพิดที่ฉันเห็นนะ
06:03อย่าเข้ามา!
06:04จะเย็นในขาม
06:07ค่อยๆคุยกันดีๆก็ได้
06:09อย่าเข้ามา!
06:11อย่าคิดว่ากูไม่กล้าเคลี่ยงนะ
06:13คูฉันไม่ได้หรอก
06:15ฉันไม่เชื่อว่านายขามจะกล้าเคลี่ยงขวดยาทิ้ง
06:17น่ะคำดวง!
06:19คำดวง!
06:20คำดวง!
06:21เจ้าจะทำกันอะไร?
06:23พี่ห Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar Jar
06:53ชอบมันตั้งแต่เด็ก ฉันโทนเห็นพี่ตายต่อหน้าฉันไม่ได้
07:00คำดวง แม่คำดวงร่อนทำอะไร เอานอกมาเธอ ฉันจัดการเอง
07:08พี่ขาม รีบพาฉันออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้เลย
07:14แม่คำดวง เปิดทาง ไม่งั้นกับดวงตาย กูบอกให้เปิดทาง
07:23เปิดทาง
07:38รอยตรงนี้ ขอแล้ว
07:45อายอด
07:53อายอด
07:54แข็งใจนะ ท่านขนก็คำดวงอ่ะ กำลังเอายาถอนพิดมาให้อายด้วย อดทนหน่อยด้วย
07:55แถวนี้คนคุกพลาน พวกราหารน่าจะหาตัวเราลำบากแล้วละจ๊ะ
07:57อายอด
07:59อายอด
08:01แข็งใจนะ ท่านขนก็คำดวงอ่ะ กำลังเอายาถอนพิดมาให้อายด้วย อดทนหน่อยด้วย
08:17แถวนี้คนคุกพลาน พวกราหารน่าจะหาตัวเราลำบากแล้วละจ๊ะ
08:21คำดวง ทำไมเจ้าถึงช่วยพี่
08:27ทั้งทั้งที่พี่ทำไม่ดีกับครู
08:33ฉันเข้าใต้พี่ขาม ฉันไม่โกดพี่เลยสักนิด
08:37พี่แขนพ่อที่จะให้ของสักสิทธิกับคุณเอง แต่ไม่ยอมให้พี่ที่เป็นสิทธิ
08:47เป็นฉัน ฉันก็รู้สึกเหมือนพี่จ๊ะ
08:54ที่พี่ทำ ก็เพราะว่าพี่แขนใจครูมาก
09:02แต่ยังไงพ่อก็เป็นพ่อของฉัน พี่ให้อภัยพ่อเท่นนะจ๊ะ
09:14ก็ได้จ๊ะ
09:15พี่เห็นกับเจ้า
09:19ถ้าอย่างนั้น ขอย่าถอนพี่ให้พ่อฉันเท่านั้น
09:22ถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ
09:25ถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ
09:38พี่ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ
09:48ขันรก
09:49เจ้าหรอกพี่
09:52เฮ้ย
09:54เฮ้ย
09:55พวกมึงอยากได้ใช่มั้ย
10:01พวกมึงดนกูหลอกเลยเว้ย
10:07ในข้าง
10:11ตอนนี้รุ่งหยุดกำนังรอยาถอนพิชอยู่
10:14เอายาถอนพิชนะให้ฉันเถอะ
10:16พวกมันเถอะ
10:31พออบนี้ไม่ใช่ยาถอนพิชนะ
10:33เฮ้ย
10:35ไปไป
10:36เล่ง
10:37เล่งไป
10:38เล่ง
10:39สวายเลยไง
10:46พี่คำ
10:47พ่อฉันรักพี่เหมือนลูก
10:48แต่พี่จะข้าพ่อฉัน
10:50แค่พ่อพ่อฉันจะให้ของขังครัวพี่อย่างooh
10:53ก็ใช่ยังไง
10:54เล็กไหร้
10:55ให้กวันเเล็กก็ได้ไป
10:56แล้วจากพาขุ mercado
10:58ยา обсกส ju载ังจากพาคีย stencil
11:00ยอมแพ้เสร็จนะคำ
11:01อนีเป็นไหนไม่ได้ล่ะ
11:03แล้วบอกยาแก้พิชมาให้ฉัน
11:06โต้ยะถอนพิช
11:07มันอยู่ในหวipเก LO
11:10เปิดทาง แล้วกูถึงจะบอก
11:14ฝันไปเถอะ กูจะจับมือ
11:17แล้วบางครับให้มึงบอกยาถอนพิดกู
11:19ถ้ามึงไม่บอก กูจะทรมานจนกว่ามึงจะตาย
11:24ในคุณเอง มึงบีบให้กูทำแบบนี้เอง
11:35ทำไมดึงไปอยู่ที่มัน
11:37พี่ขโมตของพ่อมาเหรอ
11:40ใช่ แล้วกำลังจะใช้ข้าพวกมือ
11:44แล้วก็อายชาวบ้าททุกคนในตีนี้ด้วย
11:49อย่านะครับ ชาวบ้าทมาดูเลือกอะไรด้วย
11:52หยุดเดี๋ยวพี่ขาม
12:07คุณพี่เรามาทุกคน
12:27อะไรวะ ทำไมดึงไปอย่างนี้
12:29ทำไมดึงไปอย่างนี้
12:32เป็นยังไงล่ะ พี่ไม่เคยจัดจำคำสอนพ่อ
12:35พี่ขี้เกียบไม่เคยฟึกฝนวิชาอาคม
12:38มันก็ได้แค่นี้ล่ะ
12:42คืนเจอกับอาคมนั้นเหรอ
12:45วางไม่ใช่ มึงแพ้แล้ว
12:48กูยังไม่แพ้
12:50ถ้าเข้ามา กูจะค่าโจรตาย
12:53ตายไม่พร้อมกันยาต่อนพิดไอแก่นั่นแหละ
12:55พี่ขาม หมอตอย่าท่อนพิดชมารถเหรอพี่
12:59พ่อฉันดีกับพี่มาตลอดนะ
13:02กูจะบอก ก็ต่อเมื่อปล่อยกูไป
13:04มึงไม่กล้าหรือ
13:07อย่าจะค่อยคุณพี่
13:09ถ้าพี่ขามตาย
13:11พ่อน้องก็จะตายไปด้วย
13:15คำดวง คำดวง
13:18ก็ถามพ่อเก้า คือถ้าอยู่ได้อีกประโดน
13:20ไอ้แก่ ใครตายแล้วสินะ
13:24เวลาเหลือน้อยลงทุกที
13:27ก็ว่าไง จะปล่อยกูไปด้วยยัง
13:29กูปล่อยมึงก็ได้
13:32แต่มึงต้องทำตามเงินไขที่กูบอก
13:35เงินไขที่กูบอก
13:36เงินไขอะไรว่ามา
13:39เข้าใจเงินไขดีแล้วนะ
13:42สุดยาทรพิศมีตัวยาอยาอยู่ 5 ตัว
13:45กูจะขี่มาออกไป แล้วบอกชื่อยาทีรตัว
13:50ก่อนถึงทงแดง
13:51กูต้องบอกชื่อยาให้ครบ
13:54แล้วจะคืนจากพระอักคีให้
13:56ระยะทงแดงเป็นระยะที่ฉันยิ่งไม่พลาดแน่
13:59ถ้าไหนขามทำผิดเงินไขเลยทงแดงไป
14:03ฉันก็ไม่มีทางเลือก
14:05นอกจากกินกระบ้าน
14:07กับบ้าน
14:08ถ้าพี่ขามไม่ยอมบอกสุดยาทห่อนพิศ
14:09ฉันสาบาลเลยว่าฉันจะไม่มีวันให้อภัยพี่
14:12เฝ้านะ พ่อยาณอายุตพนทนว่าได้
14:14เริ่มได้
14:30เฝ้านะ พ่อยาณอายุตพนทนว่าได้
14:37เริ่มได้
14:41เฮ้ย
14:42เช้ย
14:57เก้าสอมบวอดิ่ง
14:59เย้าว่านสร้างดำ
15:02เก้าสอมลูกคน
15:06เย้ย
15:09เย้าสอมลูกคน
15:10โทษนิสิ
15:20คุณพี่อย่างยิงพี่ขาดพวกค่ะ
15:24เดี๋ยวน้อยจะไปตามพี่ขาดพี่ร้ายตัวค่ะ
15:37ทรงจากพระอักคีม
15:41ก็ไม่ให้
15:46จริง!
16:10เกิด!
16:16เกิด!
16:18เกิด!
16:20เกิด!
16:21เกิด!
16:22เกิด!
16:23เกิด!
16:24เกิด!
16:25ตามนุกเล็กไป
16:48ขอรับ
16:48ขอรับ
16:49เฮ้ย
16:55พี่ขำ พี่ขำ พี่ขำ พี่ขำ ยังเป็นอะไรไปนะ
17:01คำดวง พี่ของไม่รอดแล้ว
17:07พี่เดินทางผิด
17:10ครูเคยเตินพี่ แต่พี่มันโง่
17:20นึกว่าตัวเองฉันละ
17:24สมควรแล้วล่ะ
17:28พี่ขำ
17:30แต่พี่ขำบอกชื่อ ยาท่อนพิดอีกสองตัวไหมให้ฉันเถอะจ๊ะ
17:34อย่าให้พ่อฉันต้องตายเลยนะ
17:38ที่ผ่านมากรู้ดีกับพี่เหมือนพ่อ
17:43นั้นพี่ก็ทำให้พ่อเป็นครั้งสุดท้ายนะ
17:47นะพี่ขำฉันขอร้อง
17:49ฟังพี่ดีๆ
17:53จะพี่
17:55ในเมื่อครูเห็นคุณเองดีกว่าพี่
18:01ก็ให้มันช่วยครูเองก็แล้วกัน
18:07พี่ขำ
18:09พี่ขำ
18:11พี่ขำ
18:13พี่ขำ
18:15พี่ขำ
18:17พี่ขำ
18:19พี่ขำ
18:21พี่ขำ
18:23พี่
18:25พี่ขาม
18:33บักขาม
18:37คุณพี่
18:43คุณพี่สั่งยิงพี่ขามทำไม
18:46ฉันไม่มีทางเลือก
18:49น่ายขามกำลังจะหนี
18:51ถ้าคุณพี่รู้ เราคุณพี่จะสั่งนาหารให้ยิงเขาทำไม
19:11พี่ใจหลาย
19:15ใจหลายใจดำ เอามาหิตที่สุด
19:19หลายใจดำ เอามาหิตที่สุด
19:38หิง
19:49ส่งจากพะอาคีคืนมาเธอคุณนะ
19:51ฝันไม่ใช่นั้งพี่
20:05ข้าเป็นครูเจ้า เจ้าเจ้าเลยก็คุณข้างนั้นเหรอ
20:08ท่านไม่เคยเห็นฉันเป็นสิ
20:10มันฝึกฉันไว้เหมือนกับหมา
20:12ไม่ค่อยไปทำหลายคนอื่น
20:15หรือ
20:16สุด
20:26สุด
20:31รอ!
20:35ไป!
20:39ขึ้น!
20:41โอ้ย!
20:43เอาจากภาอาคีคืนมา
20:45มันไปด้า
20:47อ้า!
20:49อ้า!
20:51อ้า!
20:57เอ้ย!
20:59หอเป็นจังไหร่แน่ ไอ้โยย
21:29อย่างมีร่วมหายใจอยู่ แต่อ่อนลงเรื่อยๆ คงอยู่ได้ว่าโดน
21:43ในคำบอกตวยาละมาสามตัว หมอย้อยเพราะจะเดาทางได้ไหมว่าอีกสองตัวมันคืออะไร
21:48ค่อยเดาวมีแม่นดอก มันมีโตยาที่เข่ากันได้เป็นล่อยเป็นพันด์
21:53ถ้าคุณพี่ไม่สั่งค้าพี่คำ เราก็คงจะรู้ตวยาทั้งหมดแล้ว
22:00ฉันยอมรับผิด แต่เราไม่คุณมาทรลอกกันเรื่องนี้ตอนนี้
22:04เราควรหาทางช่วยลุงยดก่อน
22:11period ตอร์ให้บรักขาBLE มันบอกตัวอย่าครบ
22:14มันก็ว่างายเลย ที่รีช Wrong หาตัวอย่าท่าน
22:17และที่สำคัญต้องเสียเวลาney loung やอีก
22:21ที่บ้างฉันมีตัวอย่าอยู่หลายตัว
22:22ปорงอย่า IOGioli ดูหมดเลี่ยง ว่ามdevà มีอะไรพอใช้ได้บ้าง
22:25คุณพาสอย เอาไหมให้เบิงเปิดแล้ว แต่ไส้เบาดายเลย
22:32ลองคิดดีๆ อาจจะมีตัวยาดีๆ ที่เรายังไม่ได้หลอง
22:37ท่านคุณพูดถูก
22:39ตอนนี้ฉันไม่ควรเสียเวลาเธอแล้วกับท่าน
22:44ฉันจะอยู่เคียงข้างพ่อ
22:47สนกว่า
22:49แล้วล่างจากนั้น
22:54ฉันก็จะ... ทำไม
22:59ล่างจากข้าฉันยันเหรอ
23:03ไม่ต้องกลัวเหรอ
23:04ฉันลับไปชอบการกระทานของฉันเสมือน
23:10ไม่ต้องกลัวเหรอ
23:16ฉันลับไปชอบการกระทานของฉันเสมือน
23:34พ่อ
23:39ฉันมีทัวสนุกสิ
23:57ฉันมีทัติวอาจ
24:02แพ่บเยี่ยม
24:04จะ...
24:05แค่มีทัติดลัว
24:07คุณพระสมิ่งให้หมู่บุญชัยบันเรียกกับผมมา มีเรื่องอะไรเหรอเขารับ
24:20จักพระอาคี พระอยู่ที่นี่ได้ยังไง
24:32แม่ผิงจัดการในนกเล็กได้ แล้วนำจักพระอาคีกลับมาได้
24:36นี่แล้วเหรอ อาวุธมาหับอะไร
24:43ใช่ขอรับ
24:45ก็ผมเป็นนายขามเสกจากนี้ แต่ว่าดูเหมือนว่าจะเป็นอาวุธที่ดูไม่รุนแรงอะไรนะขอรับ
24:54นายขามไม่มีพลังอะไร ถ้ามูกบุญชัยเห็นลุงโดดใช้ มูกบุญชัยจะตะลึงจนพูดไม่ออกเลยล่ะ
25:01เรายิ่งไงโจนสีชายขึ้นชื่อว่าจอมคำหังเวท
25:07ถ้าจัดพระอาคีไปอยู่ในมือมัน อนุภาพของมันก็จะยิ่งร้ายแหละ
25:13อันุภาพของมันก็จะยิ่งร้ายแหละ
25:24เจ้าทำได้ดีมาก แม่พิง ที่นำจากพระอาคีกลับมาได้
25:31แต่ถ้านกเล็งไม่โดนอิ่งจนได้รับบาทเจ็บ ฉันก็หกสู้กับความไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ
25:37แล้วทางเรามีใครใช้จัดพระอาคีเป็นอีกไหม
25:42ก็คงจะมีแต่รุงหยวดขอรับ แต่ตอนนี้อาการสุดหนักมาก
25:47ถ้าอาการดีขึ้น เราจะคืนจากนี้ให้กับรุงหยวด
25:52แต่ถ้าโชคล้าย รุงหยวดเสียชีวิต
25:57ก็แล้วผมอยากทำรายจากนี้ขอรับ
26:04ได้ ตกลงตำนะ
26:08ระหว่างที่รอดูอาการนายหยุด มูเก็บรักษาไว้ให้ดี
26:14เอาไว้ที่ที่เป็นความรับ
26:17ขอรับ
26:25สมุลของโจนสีชาย ทั้งหมอดำ ทั้งนกเล็กตายแล้วทั้งคู่
26:29อีกอย่าง เราก็มีจากพระอาคี
26:32ก็แล้วผมคิดว่าโจนสีชาย น่าจะถอยไปตั้งหลักอีกสับพัก
26:37หรือไม่ก็เปลี่ยนใจ ไม่จมตีมึงทุ่งใจของเรา
26:41ต่อให้พวกมันบุกมา
26:44เราก็มีปืนฝรั่งมากพอที่สักจัดการมันได้
26:46เราควรใช้โอกาสนี้จัดการมันให้ชื่ intrinsร้ากเลยคิดว่า
26:49คุณพระสมุงน่าจะลองปรึกษากριนішันนั้นท่าน erfolg ๆ โอเค
26:55อีกอย่าง
26:57กระผมว่าคุณพระสมุงน่าจะใช้ช่วงเวลานี้
27:01พระปรุงข้องแน่ให้เข้ม ๆ กArthur
27:03ขึ้น
27:05เจ้าคิดเราควรปรับปรุงจุดไหนก่อน box
27:08คุณพระสมุงลองไปถามคุณพระยוง
27:11ถามคุณพระยงค์ หรือไม่ก็ถามคุณพ่อของกระดับผมดูครับ
27:18คุณเอง ทำไมชอบพูดอย่าง
27:21กระดับผมไม่มีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปจัดการ
27:29กระดับผมขอทีโอกาสนี้
27:34กระดับล่าครับ
27:41กระดับผมล่า
27:49กระดับผมล่า
28:01คุณเอง
28:11คุณเอง
28:41เธอไม่รอไม่รอตอนเช้า แล้วค่อยออกเดินทาง
29:03ฉันเกลียดคนที่นี่ เกลียดบ้านเมืองนี้
29:08อยากจะไปจากทีนี้เร็วที่สุด
29:11พ่อของเจ้าออกใบผ่านประตูเหมืองให้แล้ว
29:21ฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
29:25ฉันเสียใจจริงๆมั้ยคำดวง
29:35ฉันอยากให้เจ้าจำออกไว้ให้ดี
29:41ว่าเธอเป็นคนค้าพ่อฉัน
29:44ฉันจะไม่ลืมว่าฉันค้าพ่อหรอ
29:50ฉันไม่ลืมสีหน้าของหรันนะตอนนี้
29:56ฉันจะไม่ลืมสีหน้าของหรันนะตอนนี้
30:04ฉันจะจำไปตลอดชีวิต
30:06แล้วนะชีวิต
30:36กราบเท้าคุณพ่อ
31:01สิ่งที่กระรับผมกำลังทำนี้
31:04กระรับผมคิดดีแล้ว
31:23แม่ผิง แม่คำดวง เกิดอะไรขึ้น
31:34พ่อฉันเสียแล้ว ฉันกับอาย้อยกำลังพาพ่อกับบ้าน
31:41ฉันเสียใจด้วยนะ ในคำดวง
31:49เราท่านขุนเป็นอย่างไรบ้าง
31:52ทำไมถามอย่างนั้น
31:53ฉันได้รับความทังตักคุณพระสมิ่ง
31:55ให้มาดูท่านขุน
31:57คุณพระสมิ่งสังห่อนใจ
31:59ว่าท่านขุนคิดจะทำอะไรบางอย่าง
32:01อาจจะค่าตัวตายพระรู้สึกผิดกับแม่คำดวง
32:16ทำไมคุณพระสมิ่งคิดแบบนั้น
32:20คุณพระสมิ่งบอกว่าท่านคุณพูดให้คิดแบบนั้น
32:23คอยก็ว่าเป็นไปใดด้วยคำดวง
32:27ท่านขุนหูสึกผิดกับเจ้าที่สั่งยิงบะขาม
32:31เท็ดให้เขาบาหูโตยาแก้พิดให้พอเจ้า
32:34เจ้าหูว่าว่าพอเจ้าสั่งเสียอียังไว้ก่อนตาย
32:39น้อย
32:43กมยังให้คำก้าได้ให้ค่า
32:49ค่าได้ให้ค่า
32:52ปลอดสันดาลยังว่า
32:55ถ้ามันดีไปได้
32:58มันต้องเอาจักประอาคิไปกายให้ไอ้โจนสีชาย
33:04และเมื่อนั้น
33:07เมืองทุงใหญ่
33:09จะถึงคลาวิบัติ
33:12เพราะวิศของจักประอาคิ
33:15ค่าไอ้ค่า
33:18ขอให้ค่า
33:22ค่อยว่าท่านขุนตัดถึงใจยิงบักขาม
33:25ค่อยคิดว่าท่านขุนก็คิดคือกันกับพอเจ้า
33:29เมืองทุงใหญ่
33:44ช่วยคุมของเมืองทุงใหญ่ให้อยู่รอดปอดภัยเท่าๆ
33:48ท่านขุน
33:50ท่านขุน
34:05รองกลับมาทำไม
34:08จะมาดูให้แน่ใจสินะ
34:11ว่าฉันจะรับผิดชอบชีวิตรุงหยดอย่างไร
34:14ใช่ไหม
34:15ท่านขุนคิดจะทำอะไร
34:17ท่านขุนตายไปพ่อเซ็นก็ไม่ฝื้นอยู่ดี
34:20ฉันไม่อยากให้ท่านขุนตายไปอย่างไรประโยชน
34:22ไม่ต้องสดใช้ชีวิตอะไรพ่อฉันแล้ว
34:25เก็บลมหายใจไว้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองเธอ
34:28หล่อนเข้าใจผิดแล้วแม่คำดวง
34:30ฉันไม่เคยคิดจะข้าตัวตายอะไรเลย
34:48แล้วจดหมายนี่ล่ะ
34:50ฉันจะไปสืบเรื่องโจนสีชาย
34:53ไปแบบเงียงเมียบโดยที่ไม่ให้ใครรู้
34:55จดหมายนี่ฉันก็เขียนไว้ให้คุณพ่อ
34:57เผื่อฉันพลาดท่ามัน
34:59แล้วไม่มีโอกาสได้กลับมา
35:01ก็แค่นั้นเอง
35:06ไม่ดีค่ะตัวตายแน่นะ
35:08ทำไม
35:10ปร่อนเป็นห่วงฉันก็นั่นนั้นเลยเหรอ
35:16ก็...
35:18เอ่อ...
35:19ปร่อนเป็นห่วงฉัน
35:22หรือหลักฉันกันเน่
35:32มันก็คือคือกันนั้นล่ะ
35:34มันก็ดีล่ะ
35:38มันก็แปลว่าเราใจตรงกัน
35:40มันก็แปลว่าเราใจตรงกัน
35:43เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ
35:45มีเรื่องหลายรานเกิดขึ้นที่โกงเมือง
35:46แล้วไม่หลัก
35:49เงิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ
36:02เจ้าค่ะ
36:04มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นที่กลงเมือง
36:15คำรวง คำรวง
36:17นี่อย่างอย่อย
36:23คุณพระสมิ่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้นขอรับ
36:32ช่วยฉันด้วย
36:42ช่วยฉันด้วย
36:43ช่วยฉันด้วย
36:45ช่วยฉันด้วย
36:47ช่วยฉันด้วย
36:49ช่วยฉันด้วย
36:51คุณพระเมก
36:53คุณพระเมกเป็นอะไร
36:55คุณพระเมกออกไปจากครูได้อย่างไร
37:02นั่นไม่ได้แน่รักแท่ไหน
37:14เผ็นต้องวัง
37:24กับผม
37:31ขอพระดานโทษคุณพระสมิงนะครับ
37:36แต่ผมกอบความผิดร้ายอะไรอย่างนี้นะ
37:41ไม่สามว่ารักษาจากพระอาคีว้ายได้
37:46ไม่เป็นไรมุกมัน มันไม่ใช่ความผิดโอ้ม
37:51กับผมประมาติมุกมันเกินไป
37:55หมารอบกันมันระวังยากอยู่นะ
37:59คุณพระสมิง สร้างจับสองพ่อลูกแล้วใช่ไหมครับ
38:04ใช่ ฉันสั่งห้ามเปิดประตูเมืองเด็ดขาด
38:08ไม่ว่าก็เลยนี่ได้ๆ
38:10แต่สองพ่อลูกเป็นขุนนางฉันสูง
38:16รู้ว่าเมืองทุ่งใหญ่มีทางเขาออกเมืองหลายทาง
38:20ตอนนี้สถานาการทางเราตกเป็นลองพวกมันละ
38:26แต่ผมก็คิดเหมือนคุณพระสมิง
38:29สองพ่อลูกนั่นคงเอาจัดพระอักคีย์ไปต่อลองกับพวกโจนสีชาย
38:35แล้วเราจะยังยังกันดีคุณเอง
38:38แล้วเราจะยังยังกันดีคุณเอง
38:49ถ้ากูเดาไม่ผิด
38:51มึงคงจะเปลี่ยนใจ
38:53ไม่ปลนเหมือนทุ่งใหญ่แล้วใช่ไหม
38:57พิติศัพท์ของโจนสีชายเป็นที่เรื่องลือ
39:00เรื่องความเที่ยมโหดบ้าบิน
39:02มึงจะรีบถอยไปทำไม
39:08ที่มึงถอย
39:13เพราะมึงกลัวสิ่งนี้ใช่ไหม
39:31จักพระอักคีย
39:38โอ้
39:41เจ้าเจ้าเจ้า
40:11ไอ้โจนสีชาย มันพูกจดหมายกับทนูแล้วยิ่งเข้ามาในมือ
40:29ถึงเจ้าเมืองทุ่งใหญ่ กู้โจนสีชาย
40:41ถ้ามึงยองแพ้ขอให้ว่างอาวุธ เปิดประตู่เมือง กูจะปลดเพียงเกิ่งนึงและจะไม่ง่าใคร
40:51แต่หากมึงคิดต่อสู้ กาจะเฤาเมืองและข้าวทุกคนให้สิ่งส์
40:56โจนชั่ว ใครจะไม่ยอมให้มันกําหนดกะเกี่ยนตามใจชอบอย่างนี้ ก็ผมไม่ยอม
41:03Whoa!
41:05พ telescope
41:05พ Мосารณ์มีพลัง ก็ใช่ว่าเราจะสู้เหมือนไม่ได้��� toppะ
41:08ก็ใช่ว่าเราจะซướcมันไม่ได้ เขาทำ
41:11ดี
41:12ทุกคนเห็นไปได้ทางเดียวกัน
41:15งั้นเราจะซ่هกับมัน
41:17แต่ใช่ว่าจุดไม้เชสบับนี้จะ Bam
41:38ครับ ฝากครับส players
41:41แล้วเข้าใครหมาย
41:45brakes whats ของชาวโมืงที่ปุ่ม восп khi Dios
41:49ผลดนี้จน wis ด้วย conscient
41:53พทน Anthrop
41:57ชั้นกับรวางสิ่งมานะ
41:58เขาร complications
42:01เจ้าแบบนี้
42:03เพราะไม่อาจหาย
42:04thời الأวกันว่าชาวโมืงใหญ่
42:05ถ้าใครจะร่วมสู้ ขอให้เจอกันที่ประตูเมือง
42:08ถ้าใครจะเหนี่อีก ขอให้หนีโดยทันที
42:13มีใครจะโยก тобойสู้ เ�ций้มมาก็สู้気 yok
42:16พูดว่า!
42:17ให้...
42:18ขาด!
42:28venueสูญ
42:31รูปจางนี้ไปแบบนี้ไม่ได้
42:32ลูกหอบอะไรไปเยอะเย็นนักหนา
42:34แล้วแต่งตัวอย่างนี้ถ้าโจทย์มันเห็นเข้า มันจะปล่อยแล้วรอดเหรอ
42:38แล้วรู้ทุกคำยังไงเจ้าคะ
42:45เจ้าเป็นใคร
42:52สาจจากคุณพัสมิ่ง เมืองทุ่งใหญ่
42:56ส่องถึงเจ้าเมืองจันเจ้าค่ะ
43:04เรื่องด่วนเจ้าค่ะ จนสีชายกำลังจะป้นเมือง
43:10เราต้องการกองกำลังจากเมืองจัน ไปช่วยที่เมืองทุ่งใหญ่
43:14แล้วเจ้าจะไปพบท่านเจ้าเมืองไหม
43:17ไม่ ฉันต้องกลับไปช่วยที่นั่นก่อน
43:20ฉันจะรี่อดสารเนี่ย ไปให้ท่านเจ้าเมืองเดี๋ยวนี้
43:34แม่ผิง
43:39มิตร์เชดวิก
43:42เมื่อกี้ผมได้ยินคุณพูดว่าสถานการเมืองทุ่งใหญ่ไม่ดีงั้นเหรอ
43:50ใช่
43:52พวกเจ้าเป็นอาหารกล้าของเมืองทุ่งใหญ่
43:57มีสักษีมากกว่าโจนป่า
43:59พวกเจ้ากลัวมันไหม
44:01ไม่กลัว
44:02ถ้ามันบุคเข้าเมืองเราได้
44:04มันจะข้าพ่อแม่ของเจ้า
44:07มันจะย้ำหยี่เมียกับลูกสาวของเจ้า
44:10พวกเจ้าจะยอมอย่างนั้นหรอ
44:12ไม่ยอม
44:14ยังแนด
44:15จงปกปกปกบ้านเบือของเราด้วยชีวิต
44:19สู้ไทย
44:20สู้ไทย
44:29ไม่แท็งมานวนpolitik
44:32นาเชืองชาจริงๆыч magnificent นาว a เเผ词 Much phi b
44:41นี่ม communautนยังไงของเมืองบ้ายกี่ผีบ้านเนี่ย
44:45อิจวร
44:47เรียกกูอิจวร มึงรู้จากกูไง
44:49กูเองยีสุน
44:51หน้าอีคัว งาน يง Afric nãoјeschน fab
44:54ไม่แต่งตัวซ่ำตา ซอกระปุกเป็นขอทานเหมือนเพ้ anthropIST
44:57ไปเลย ไปเลย มากวางข้างโปร ไป ไป ไปเลย
45:01ตัวแต่งตัวเข้า สกขับปก
45:04มา ไอ้เย็ม โอ้ย
45:06เอ็งนี้นะ คือตาคือได้อยู่นะแหละ เร็วๆ เร็วๆ เร็วๆ มา
45:13แม่ผิง
45:18แม่ผิง
45:20แม่ผิง
45:22เจ้าเป็นไงบ้าง
45:24ๆ มาเอ็งไหน น่ะ ฉันสนราบแพรเจ้กม variedน ந์บุรียานะ เจ้าค่ะ
45:27ท่านขน angeор стangesมีเตาช๊าดวิค
45:32เขาบอกว่าจะสองอาวเร40 มาช่วย เจ้าค่ะ
45:38แม่ผิง ฉันขอบใจเจ้ามา
45:41เจ้าไปผักครับ
45:42เอ็ง
45:43แม่ผิง แม่ผิง
45:45คงเหนือจะเป็นลนพอรับ
45:47ออกไปบ้า
45:49ขอ path
45:52ให้แม่ประหิ่งวิภาคข้างใน เราเรียกหมอหลวมมาตัวตัวกัน
45:57ขอรับ
46:15เราจะได้ทั้งอาวุธของมิเตอร์ชัดวิก และกำลังเมื่อเสริม แต่จะทันการไหมก็ไม่รู้
46:21ก็ sabes ขอรับผมว่าถ้าเราสู้อย่างสุดกำลัง ทับเมืองจันกับาวุธของมิเตอร์ชัดวิก น่าจะมาทาน 선물
46:28ตกลงตับนั้น
46:30คุณค่าช่วย transparent��는 элемไกisin...
46:32เจ้าต้องลักษาชีวิตไว้ และตายที่หลังฉันก็ผู้เอง
46:35ถ้าทับเมืองจันมาถึง จะได้มีคนคอยธั่งการ
46:38คุณพระสมิ่งเป็นเจ้าเมืองกับผมเป็นเพียงให้ขุนนางกับผมต้องตายก่อนสิขอรับ
46:44นี่คือคำสั่งโอ้เท่น
46:52รับคำสั่งขอรับ
47:08of
47:23ฉันขอตายพร้อมกับพวกท่านด้วยเจ้าค่ะ
47:25เจ้าค่ะ
47:38คำดวง คำดวง
47:39นี่อย่างอายอย
47:41พอเจ้าฟื้นแล้ว
47:50อย่างนั้น ฉันไปกลงเมืองก่อนนะ
47:53เจ้าค่ะ
47:55เจ้าค่ะ
47:58ไป อายอย
48:02พอ!
48:03พอ!
48:05อีพอ!
48:06คำดวง
48:07อีพอฟื้นแล้วอีหลี
48:19อายอย
48:20อายอยเห็ดอียัง
48:21อีพอจงฟื้นได้
48:23ยาแก้พิตที่แม่ผิงรักมาจากนกเล็ก
48:26มันเป็นยาลิดห้อนไหล
48:28ส่วนยาที่คอยมี
48:29มันเป็นยาลิดเย็น
48:30แก้พิตไม่ster has
48:31คอยก็เลยลองออกยากยาของนกเล็ก
48:34มาใส่กัน 알 Nashot
48:35ตอนแรกนะ
48:36อายดได้แบบเจ้า
48:38แต่พอยาออกลิด einfach
48:40า Boardہ
48:41อายอย คือเก่งหลาย
48:43ส่วน кто
48:44ที่คืดได้
48:46อันดัว
48:48อาย้อให้เล่าให้พ่อฟังเบิดแล้ว
48:50ว่าเจ้าโกธันขุ้นหลาย
48:55คำถวงเอ้ย
48:58คนสิเป็นในห้อยใด
49:00โบแม่นสักแต่คุ้มคว้าย
49:03คือมีวิศาอาคม
49:05สิ่งที่สำคัญที่สุด
49:07คือตรงมีสติ
49:11คอยเข้าใจแล้ว
49:13ตอนนั้น หอยก็ค่าจะเสียใจ
49:16เหลืองพ่อจนขาสติ
49:18ความคิดความอานคอย
49:20จึงผิดผ่าไปเบิด
49:22เจ้าหูตัวว่าผิด
49:24ก็หลีบแก้ตูซะ
49:29จะพ่อ
49:33ฉันดีใจนะ พี่รุ่งจะปลอดภัย
49:35คุณพระคุ้มคลองจริงจริง
49:38ตอนนี้อาย้อยพ่าพ่อไปผักฟืนที่เรือนคุณพี่
49:41คุณพี่คงไม่ว่าอะไรนะเจ้าค่ะ
49:44จะดีกว่นนี้ถ้าเกิดร่อนพาหมอย้อย
49:47กับรุงหยุดออกนอกเมืองไป
49:49พ่อกับอาย้อยยืนยันว่าจะไม่หนีเจ้าค่ะ
49:52พ่อเสียใจที่ไม่มีแรงมาช่วยคุณพี่
49:55พ่อก็เลยส่งน้องมาอยู่ช่วยคุณพี่เจ้าค่ะ
49:58น้องขอโทษคุณพี่นะเจ้าค่ะ
50:01slices น้องขอโทษคุณพี่นะเจ้าค่ะ
50:03ร่อนขอโทษว่าฉันเรื่องอะไร
50:08น้องขอโทษคุณพี่นะเจ้าค่ะ
50:11ร่อนขอโทษฉันเรื่องอะไร
50:14ก็น้องต่อว่าคุณพี่สมากมาย
50:16ถ้าน้องมีสติผิดได้เรวกว่านี้
50:19น้องก็จะรู้ว่าสิ่งที่คุณพี่ทำถูกต้องแล้ว
50:23น้องชื่นชงคุณพี่มาตลอด
50:25ว่าคุณพี่เป็นข้าราชการที่ดี
50:27เจียดสละเพื่อบ้านเมือง
50:30แต่เรื่องนี้มันพูดง่ายทำยาก
50:33เมื่อถึงเวลาที่น้องต้องเสียสละบ้าง
50:37น้องก็เลยกลับยอมไม่ได้
50:40ฉันตำหรีบร่อนไม่ได้หรอก
50:44พ่อของใคร ใครก็ดัก
50:48แต่หน้าที่ที่มีต่อส่วนรวม
50:51ต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมือ
51:03คุณพี่ทำอะไรเจ้าค่ะ
51:05เดี๋ยวคนเห็นเจ้าค่ะ
51:09ฉันดีใจนะ
51:11พี่หล่อนเข้าใจฉัน
51:15แล้วก็เริ่มใจกับคำพูดของเรา
51:33น้องขออยู่สู้เพื่อปกป้องบ้านเมือง
51:50ร่วมกับคุณพี่นะเจ้าค่ะ
52:03คุณพี่บอกมาเลยเจ้าค่ะ
52:18ฉันมีพรกิจสำคัญบางอย่างให้เราทำ
52:24คุณพี่บอกมาเลยเจ้าค่ะ
52:28แม่คำดวงนะ
52:35ก็แบบผมบอกแม่คำดวงให้ไปเอาอาวุธจักมิสเตอร์แชร์ดวิค
52:37เพื่อมัต่อสู้กับโจนสีชายขอรับ
52:39ฉันคิดว่ามันคำดวงไม่น่ากลับมาทันนะ
52:43ก็แบบผมก็อยากให้เป็นเช่นนั้นขอรับ
52:47เป็นอุปาย
52:53เป็นอูปลาย
52:55เจ้าหรอกแม่คำดวงนั้นหรอ?
53:01กระผมไม่อยากให้แม่คำดวงต้องมาตายกับกระผม
53:09ถ้าแม่คำดวงรู้ความจริง
53:11ของขอดเจ้าหน้าดู
53:15ฉันขอดโทษหวังด้วยนะ
53:17แม่คำดวง
53:19แม่คำดวง
53:31มิสเตอร์ชัดวิก
53:35ให้แม่คำดวง
53:37คุณพี่ให้ฉันมาเอาอาวุจจากเจ้า
53:41นั่นอะไรนะ
53:43ปืน
53:49ฉันไม่เคยเห็นปืนหน้าตาแบบนี้มาก่อนเลย
53:55คุณพี่บอกฉันว่าให้โจนสีชาย
53:57มันจะมาบุกเมืองตอนคำ
53:59ฉันต้องเอาปืนนี้ไปช่วยคุณพี่ให้ทันเวลา
54:01พี่น้องครู
54:03ถึงเวลาแล้ว
54:05ที่เราจะปุกยืดเมืองทุ่งใหญ่
54:09เอาให้ราบเป็นน่ากล้องไปเลย
54:13นี่
54:15กูจะส่งจักล่าคีขึ้นไปจัดการผู้บันก่อน
54:23ส่วนพวกมึง
54:25รอสัญญาณโจมตีจากกู
54:29ก็จ่ายตัวกันไป
54:31เบิดประตูเมืองและเขาเผามาให้สินสร้าง
54:33ส่วนกู
54:35จะจัดการกับให้คุณเองและคุณพระสมิงเอง
54:39ได้เลยท่านศีชาย
54:41เฮ้!
54:44เฮ้!
54:48เฮ้!
55:11เฮ้!
55:12เฮ้!
55:13เฮ้!
55:14เฮ้!
55:21ต้องใส่โจนสีชัยมันบุกเมืองแล้ว
55:24ฉันว่าเราไปไม่ถันแน่แน่
55:26ไหนคุณพี่บอกว่ามันจะบุกตอนข้ำไง
55:32พี่หลอกสันอีกแล้ว
55:34เร็วมา
55:36เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม
55:38เราคงได้ตังยินสักการมันขอดับ
55:40เฮ้!
55:41เร็ว美味
55:51เจ้ารักข่อยคุณพี่
56:00ทิ้งไอฮิมไว้ให้จริง
56:02แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องเจ้า
56:06ตลงones
56:07เจ้า!
56:09ชัดวิค ฉันว่าฉันมีวิธีไปให้เรื่อยกว่านี้แล้ว
56:18วิธีไหน
56:19ถูกอัง ป้องกันคุณพาสมิ่งเว้ย
56:32ล่ะล๋ก
56:36มาประตู ช่วยนะ
56:41เขาตู
56:43พระสมิ่ง เจ้าคะ
56:46เป recorderamaกำลังพวกكمเช้าพานมาช่วยลบ เจ้าคะ
56:49คุณหญวตให้เอานี่มาท่านเจ้าเมืegreeง
56:51บอกว่าเป็นดับสตรรฯ ของโจนสื้นไทย para
56:55เรีย startups ก็ Ganz efficient
56:56สามารถตอกรกับจากพ๊าอลคลีได้เจ้า ชั้น
57:02ที่นี่ สุดชาวที่สุดสุดชาวที่ที่สุดที่สุดท้าเซ็บชาวที่สุดท้าย
57:32รู้ด glare ของเมืองแล้ว ให้คุณพฤสมิง
57:47ฉันจะสระตำแหน่งเจ้าเมืองขอมอบตำแหน่งเจ้าเมืองนี้ให้แก
57:54คุณพฤสมิง
57:57ฉันขอถือโอกาสนี้
57:59แต่งตั้งเรื่อนยดคุณหน้า
58:00ที่จะร่วมพัฒนาเมืองของเราไปด้วยกัน
58:04ฉันขอขัดค้้านการเลื่อนยศคุณเอง
58:06ท่านโกหก
58:07ว่าท่านกับแม่คําดวง
58:09แต่งงานเป็นผ่วเมี้ยกัน
58:10ทางที่จริงๆแล้ว
58:11ทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
58:13เรื่องน Marvin yoga
58:15ทุ่งนี้ฉันจะสอบปากคําเจ้า
58:17ว่ากันไปตามผิดผู
58:18ชัดเจนทั้งพยานและหลักฐาน
58:20ดังนักจริงตักสิ่งได้วะ
58:50เข้าไปจริงๆเธอดีไม่ดี
58:53กลัวว่าคิดไปยังว่าเธอก็มีใจให้เหมือนกัน
58:58ถ้าเธอไม่ได้รักกัน
59:01เธอเช็บไปบอกที
Recommended
55:13
|
Up next
59:25
48:10
58:33
44:24
7:54
11:42
18:05
36:21
40:56
13:15
59:03
17:54
17:35
17:07
55:38
53:52
58:53
55:54
1:14:14
39:44
1:12:12
1:00:04
1:06:17
Be the first to comment