- 2 days ago
ดูซีรีย์จีน ดูละครจีน พากย์ไทย ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชนได้ทุกวัย
00:10พี่ใหญ่ พี่พูดถูก
00:15ฉันไม่ควรอากตันอยู่ ไม่เชื่อฟังเสด็จแม่
00:19ฉันจะมอบความรับนี้ให้พี่ไป
00:24นารัน
00:25ทำไมถึงต้องแอบแอบซ่อนๆ ให้เอากระดาษปากาเข้ามา
00:29มีอะไร
00:32งาหลัน นาช่วยวาดภาพนี้ให้ฉันหน่อยนะคะ
00:37อ๋อ
00:40ตอนเป็นถารกไม่มีนี่นะ
00:43อ๋อ หรือว่าประชายา
00:46ค่ะ นี่คือความรับที่เสด็จแม่มอบให้ไว้
00:50ฉันก็เลยอยากให้นาวาดมันและเอาให้พี่ใหญ่
00:54แล้วก็ วาดสักสองใบ ให้หัวหน้าเจียงด้วย
00:59นาไม้คู่ใจเพราะอะไร
01:01ขอโถ Brez
01:03ค่ะ นารัน
01:04ความรับนี้ ฉันบอกได้แค่พี่ใหญ่กับหัวหน้าเจียง
01:07ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจนากับอพ์หลัง
01:09เพียงแต่ว่าถ้าใครรู้ ความรับนี้แล้วจะมีอันตรายต่อนชีวิต
01:14ฉันไมạiอยากเห็นปกหน้าเดือดร้อ
01:17เธอเป็นเด็กดี รู้ก่าระเทศ
01:20เมื่อกี้ปึ้นนะครับ brīz
01:22พี่ตื่นกรนครอกๆเหมือนหมูเลย
01:24น่ารัน ช่วยวาดให้หน่อยนะคะ
01:29แล้วก็ อย่าให้พี่ใหญ่รู้เด็ดค่ะ
01:32ว่าฉันวาดอีกใบให้หัวหน้าเจียง
01:42ของที่ขุนต้องการอยู่นี่แล้ว
01:45ยิ่นหลิงหลับไปแล้ว
01:46ไม่ต้องหูง ฉันไม่ได้บอกตัวหลุง
01:49และไม่บอกใครทั้งนั้น
01:52มันเป็นความรับที่เจ้าพ่อกับเหม่อแม่
01:54มอบไว้ให้คุณ คุณมีสิทธิ์เอาไป
01:57พระชายามีบุญคุณตอดฉัน
01:59ชีวิตนี้ฉันจะไม่ Smells พระนางเลย
02:02กําจัดพวกเขา สามคน
02:04ที่ทำคัณที่สุด คือข้าจิ้นยิ่นหลิง
02:08องomedชาย...
02:09อง çıkar 감독 ทำไมสีน่าซีดแบบนี้
02:14ผมไม่เป็นไรนะหลัง
02:16จริงสิ ピีล็กผมอง прир ton
02:17เด็กผมองค์ชายเลย ตอนเด็กๆ ผมมีชื่อเล่น ชื่อซี่จี
02:22ซี่จีเหรอ
02:25ตั้งไว้ตอนเด็กๆ ผมเกือบลืมไปแล้ว
02:30ท่านน้าชอบ เล็กผมซี่จีก็ได้
02:33ผมกำลังกับยิ่นหลิงในใจของผม
02:36เห็นน้าเป็นแม่แล้ว
02:38น้ารู้ดี น้าสัมผัสได้
02:42จึกหมายดี องค์ชายของพวกคุณฝากมา
02:49เขาบอกว่าให้พวกคุณ
02:52ตอนที่หัวหน้าหลิวเอาซ้อยเส้นนี้มาคืนให้
02:55น้าดีใจมาก น้ารู้เลยว่าคนดีตอนน้าจริงๆ
02:59น้าพวกติดตัวมาตลอดมา น้าจะใส่ให้อีกรอบนะ
03:03มันจะคุ้มกรองให้คนปลอดภัยทั้งชีวิต
03:06ยินหลิง ตื่นได้แล้ว
03:11น้าร Lyndson
03:13อืม
03:14พี่ใหญ่รอยอยู่ข้างนอกน่ะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า
03:18พี่ใหญ่บอกตั้งแตกมาคืนแล้ว เขามาได้บอกน้าหรือคะ
03:21ไม่นิ เรื่องอะไรเหลือ
03:24ว่าอย่างไรนะ
03:27ให้ทำลายความรับที่อยู่บนตัวเยุ่ลิงเหลือ
03:29arungมันต้องเป็นห่วงか
03:32เรื่องเล็กนิดเดียวเอง
03:34แต่ว่ามันเจ็บมากนะ
03:36โอ้ย พูดเรื่องอะไรกัน가락ันไป cosmạn shades
03:39อลง ฟังผมนะครับ
03:41ยิ่นหลับคำสั่งเสียของเซลดแม่ผมรู้แล้ว
03:44แต่มีหลายอย่าง
03:45เนื่องจากเซลดพ่อกับเซลดแม่สั่งเอาไว้
03:47ถ้ายผมบอกอาไม่ได้
03:49ความรับนี้ ถ้าใครรู้เข้า
03:51เขานั้นอาจถึงตายได้
03:53ซึ่งความรับนี้ สักอยู่ที่หลังของยิ่นหลิง
03:56เพราะจะพายิ่นหลิงไปทำรายมันซะ
03:59ต่อไปจะได้ไม่มีคนรู้
04:01ทำลายเหรอ? จะเอามีดขูดหรืออย่างไร?
04:06ทำเสร็จแล้ว ผมทุกรีกพาน้องประดงพยาบาล
04:08ผมทำแบบนี้ เพราะคำนึกถึงยิ่นหลิงนะครับ
04:11อโลงนะหลัน ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันไม่กลัวเจ็บค่ะ
04:20พี่จัดการได้เลยนะ ไม่ว่าเจ็บแค่ไหน ฉันจะอดทน
04:26ยิ่นหลิง อดทนนะ
04:31เจียงสร้างผม นับตั้งแต่วันนี้ มีแต่ที่ฉันถืออยู่เท่านั้นเป็นของจริง
04:43สนที่นายได้ไป เป็นของปรอม
04:47เจียง เห็นแล้วใช่ไหม นี่คือการพิสูตร พิสูตรว่าเธอเลือกผิดคล
04:55เจ้าซี่จี นายเล่นอะไรของหน่าย พาจริงยิ่นหลิงมาโรงพยาบาลทำไม
05:16นี่คือความรับที่ได้จากจริงยิ่นหลิง
05:28ไม่นึกเลยว่าจะได้มาเร็วแบบนี้
05:31เมื่อไหร่ที่เจียงสร้างผม ได้ความรับอีกครึ่งหนึ่งมาให้ฉัน
05:35ท่องคำ 40 ตันนี้ จะกลายเป็นของพวกเราไปเลย
05:39นายเก่งมากๆ หัวหน้าทร้องเลือกคนไม่ผิด
05:45หัวหน้าซื้อ ผมไม่อยากขออะไรคุณหน่อย
05:49ไว้ชีวิตเพราะเขาสามคนได้ไหม
05:53พูดอะไรของหน่าย
05:57ผมเป็นคนขูดร้ายสักที่หลังของจริงยิ่นหลิง
06:00แล้วพาคำรงพยาบาลเอง
06:02ถงเสียหลังกับสั่วตัวหลง ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน
06:06ในเมื่อความรักของจริงยิ่นหลิงถูกทำลายแล้ว
06:09ไม่เห็นต้องข้าแกงกันเลย
06:11ทำลายความรับไปแล้ว แต่เขามีสมอง
06:15แน่ใจหรือว่า จริงยิ่นหลิงไม่ได้แอบจำไว้
06:19แล้วถ้าผมแอบจำไว้ คุณจะปิดปากผมด้วยไหม
06:24มันไม่เหมือนกัน นายเป็นคนกันเอง
06:28ผมน่าส่งให้เกียดนายมาก
06:30เพราะเคยบอกกับฉันว่า นายเป็นผู้ช่วยที่เข้าไว้ใจมาก
06:35โมราณว่า ลูกผู้ชัยต้องใจเด็ด
06:37เก้าความปลอดภัยแล้ว โบทเหี่ยมอำหิตเป็นสิ่งจะเป็น
06:42นายคงไม่งโนทถึงขั้น ขัดคำสั่งของเบื่องบน
06:45เพราะ 3 คนที่ไม่เคยรู้จัก
06:50นายน่าจะรู้ดิ จุดจบของการทรยศก็คือตาย
06:54น่าให้ตายไป จะเอาอะไรไปแก้แค้นเจียงสร้างหงเหล่ะ
06:58ห้ามเก็บไว้ไม่แต่คนเดียว ก่อนฟ้าต่าง จะให้สงคลมาช่วยน่าอีกแรง
07:03ต้องทำร้ายให้ซินสร้าง แล้วฉันจะเคลียงานที่เหลือให้เอง
07:13ค่อยๆ ชาๆ นั่งลงก่อน
07:16เอ๊ะ
07:17น่าทำให้แพลชีกรึเปล่าเนี่ย
07:19เปล่าครับ ยาชาน่าจะหมดลิด ก็เลยเจ็บนะคะ
07:23ยินหลิง ยาแก้ปวนที่หมอให้มา เจ้ากินให้ตรงเวลานะ ครับ
07:40ได้มิตย staged ไองขอหน่อย Terror
07:44communicative
07:47ตื่นแต่เช้าวันให้คนที่ยืนเฝ้าหน้าب้าน ไปซื้อปลาสดๆ หมู่สดสด
07:51จะเอามาต้มน้ำแก่งให้เธอกินนะ
07:54แน่นอน น้ำแกงปลาสดๆ ดีจบแพะ
07:59โอ๊ฮdieส vermeย หน้าเสียดขนาดเนี้ย
08:02เซียเลือดเยอะเลยละเนี้ย
08:03ไม่ไว้ ไม่ไว้!
08:04ต้องให้พวกเค้าไปซื้อตับหมู่ ทำโชค เพราะโชค มมลงเลืดด่อย
08:07ขอบคุณครับ พ่อ
08:09เรียกพ่ออีกแล้ว
08:11ทาณผิด
08:12อยากให้พ่ออายุสั้น
08:14เธอเป็นแม่ชื่อให้พูดหน่อย
08:16ป försöค another
08:16ฉันพูดป้าอะไรอยู่
08:27พี่ยายเป็นอะไรหรือเปล่า
08:30ไม่เป็นไร
08:31ฉันทำเธอเดือกร้อน
08:33ฉันไม่เป็นไรเลยพี่
08:35เราเป็นพี่น้องกัน
08:36ไม่เห็นต้อง heartfelt แบบนี้เลย
08:37พี่เองก็หวังดีต่อฉัน
08:39ยินหลิงไม่ต้องห่วงนะ พี่ใหญ่จะคุ้มครองเธอเอง
08:43นลัน ผมอยากชิ้มฟีมือของหน้าบ้าง
08:46ได้สิ ได้ เดี๋ยวไปตักให้นะ
08:49อ้าว องชาย นั่งรอตรงนี้นะ ในกลัวคับแคบเดี๋ยวฉันตักให้เลย
08:53มีอะไร
09:07ช่วยชีวิตคน มันสร้างจะดีเจ็ดใช่
09:23ถ้าสามชีวิตนี้ ถึงจะบาป แต่ก็ต้องทำ
09:32อ้าว
09:33เป็นไงบ้าง นะบอกอาร่งหรือเปล่า
09:35เปล่าเหรอ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้สำคัญมาก
09:38ไม่ให้พูดไม่ใช่เหรอ
09:41ตกลงมีอะไรกันแน่
09:43ให้นลันมารออยตรงนี้ดึกเดิน
09:46นลลล นี่คือเสื้อผ้าสามชุด เวลามีน้อย
09:49รีบรุก หลังกับยิ่นหริง แล้วเปลี่ยนชุด
09:52นลลล Murphy อยาก Unterstüt imperial ผมไม่ทำลายพวกน้า
09:55เชื่อได้ผม จำไว้ ต้องทำที่ผมศั่ังนะ
09:58จะ incomesหวังแล้ว เวลาไม่มีน้อย
10:02โถวเอ้ย มาบอกจอนนึกทำไม
10:05จะเข้ามาทำไม ว
10:26อุנים
10:27ม่อมอ่ะ
10:42เป็นอะไร
10:43เป็นไงบ้าง เจ็บเหรอ
10:44ไม่เป็นไร
10:45อันกูเรียกไปเถอะ
10:52มาพวกเข้าไป
10:53เร็ว
10:54ครับ
10:57มีท่ำด้วย
10:58ใช่
10:59ท่ำนี้แหละ
11:03เข้าไปก่อน
11:04เขาที่ไปเดี๋ยวเข้า
11:05ระวัง ๆ
11:09เข้าไปแน่แล้ว
11:13เช่บีพวกเขาเข้าไปในท่ำเองแหละ
11:15เขาได้ว่าตรนหาที่ต่อ
11:17นะ
11:19เฮ้ย!
11:49พบแล้ว ทั้งสามคนอยู่ในนี้หมด ไม่ต้องฝังสบได้สำหรับ
12:07ไม่ไหวนะ เห็นมาก เช่อไปก่อนนะ
12:19ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แต่ฉันขอบคุณมาก ๆ ที่ช่วยฉัน แล้วก็อลงกับน้าหลันไว้
12:35อลงค่ะ เราช่วยกันฝังสบพวกเขาดีไหมคะ
12:38ได้ เราสำนึกในบุญคุณ ถึงพวกเขาจะตาอยู่ก่อนแล้ว
12:44แต่พวกเราก็ควรฝังสบพวกเขา
12:46โอ้ vivid ช่วยฉันพวกเราไว้อีกแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อรายจึงจะได้เจอเขาอีกครั้ง
12:51พวกเขาเป็นใครกันนะ ทำไม ๆ ถูกพวกเขาคุมเห็ง
12:55ไม่รู้สิ ๆ presอยไม่ยอมพูด เขาบอกว่า renovation ได้ยิ่งฝ่ะ
13:00ก็ยิ่งอันตราย
13:02แต่ยังไงก็ยังน่ะฉัน เชื่อว่าาทุกอย่างที่องช่ายทำเพราะหวังดีต่อเรา
13:07งงStudie. อ่ะ อ่ะ ช่ายทำเพราะหวังดีต่อเรา ไม่งานแล้วคงไม่เอาชุดมาให้พวกเราเปลี่ยงกลางเน whip 먹는
13:14แทมยังให้พวกเราเข้ามาลบอยู่ในธรรมนี้ แทมยังเตรียมศบร้อยสามศบรถแทนที่พวกเรา
13:21ตัวดิมกลุงๆ
13:23ง backing mister ก prêt 개�ลือเกิน..
13:24semaine쯤 ว่าไม่ยอมบอกชัม สcoholกมมันไม่เคยกลัวตาย
13:28พี่ใหญ่หรือว่าอาไม่กลัวตาย ถึงไม่ยอมบอกอาไงคะ
13:32องค์ชายดีต่อพวกเรามาก
13:34เราถือต้องรีบไปจากที่นี่ ไปให้เก็ดไกล อย่าเป็นภาระของพี่ใหญ่
13:39ไม่จากที่นี่ ไปจากที่นี่ก็ผิดต่อองค์ชายสิ
13:43ผิดต่อท่านอองกับพระชายะ
13:45แต่ว่าถ้าเราทำให้พี่ใหญ่เดือดรอนขึ้นมา จะยิ่งผิดต่อเสด็จพ่อกับเสด็จแม่
13:50อลงยะห่วงเลย พี่แค่ต้องปลอดภัยค่ะ
13:53อลงยิ่นหลิงพูดถูกนะ โดยไปให้กันเธอ
13:59ใช่ สวรรมีตา ท่านอองกับพระชายาจะปกป้ององชายให้ปลอดภัยเอง
14:06พวกเราสางคนไปด้วยกัน ไปยิ่งไกลยิ่งดี อย่าเป็นพลักขององชาย
14:14ในที่สุดก็ออกจากส้าวกลัวนี่อย่างปลอดภัย
14:17ป้ายต่อไปเธออาชิววัน ไปถึงลัวก็เปรียนรถอีก ตรงไปที่กุ้ยโจ
14:23ไปถึงกุ้ยโจแล้ว ถึงจะถือว่าปลอดภัยที่สุด
14:27พอไปถึง กุ้ยโจ เราไปหาที่ halo look!
14:30ที่ bis to the price price
14:33สร้างบ้านซักหลัง สืUAที่ขัว Geezmie เลครansa
14:34เลี้ยงหูเลี้ยงไกลกัน กรอบกรัวเรา สุดที่สงบสุด ไม่ความสุดดี
14:40สมัยหนึ่งตอนที่ออก buck buck
14:47ปกติแล้ว ไม่มีใครไปพักอาศัย แต่ว่าชาวพื้นเมืองเรียบน่าย บอที่จะอยู่ซ้อนตัว
14:55อลง นหลัน ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากตามพวกคุณไป
15:02หอ? ยิ่นหลิง ไม่เห็นทุนอะไรบอกอลงกับนหลันเร็วเข้า ต้องภึกษาหารึกกันได้
15:09นั่น สิ อลง ชันตัดสินใจแล้ว ไม่อยากโหกพวกอาด้วย ฉันไม่อยากจากไปแบบนี้ ไม่อยากให้พวกอาเป็นหหวงอีก
15:33ที่นาหลันต้องการ คือ คลอบครัว
15:36สิ่งที่ฉันต้องการ คือ ได้ออกแรงช่วยประเทศชาติ
15:40ในที่สุดต้อนนี้ ฉันมีอกาส ทำตามอุดมการ
15:45ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันจะดีใจมากเลยค่ะ
15:49ยิ่นหลิง เธอพูดผู้
15:52ทุกคนมีอุดมการของตัวเอง
15:55ถ้าเอาลงว่าค desenvolvมให้เธอ ทำสิ่งที่ไม่ต้องการ
15:58เธอก็จะไม่มีความสุข ไม่มีรอยยิ้มตลอดชีวิต
16:04เซียวหลัน หลายปีมานี้ลำบากเธอแล้วนะ
16:08คุณมอบความสุขให้ฉันมากมายตังหากแล้วคะ
16:14ยิ่นหลิง ออกไปลากฝัน
16:17สักวันหนึ่งบ้านเรา จะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
16:28แอ้คุณมี
16:51ครับ ผม ไม่มีคงหลังว่าจะย่าไปอยู่ขนาขอหรือเหรอหรือเหรอครับ
16:56อย่าคิดอยู่กับหวยหน้ามาตั้งนานจะแตกหักกันได้ยังไง
17:26นาเถอะ นาเต็มได้
17:41ล่ะ ผมกับชี้สืงers จะทำผckeologically humanity
17:50พาบอ่ะ คุณมา Shimura demande Scalia se
17:50คุณปีford
17:53ไม่มีอีกที่เราamentos
17:55ถ้าที่นิดกับธรรม con jД ความกันชั้น อยู่คืนแต่รับตัวสุดการตาสมม waist g ตัว
18:11ก็คงรู้สิวสิ ที่ clam is an unnatural Virginia ให้ล้อ้าก็bellishingisha!
18:14ต้องคุณพระเจ้าระ false ไม่ค่าเถอะ secondoกว่าลงไง ches นี้ vocêsรอมได้สางที่มัล
18:18มาก crashes każ ฉันEuro เอง movements
18:22ไม่ต้องห่วงค่ะ พอบอร์ ต่อให้คืนนี้ไม่หลับไม่นอน ก็จะรีบท่องจำให้ได้ค่ะ
18:26แบบนี้ก็ดี ก้อนเธอจะกลับมา สั่งของกระนั่งท่องจำ ตั้งหลายชั่วโมงแล้วเนี่ย
18:33เหรอคะ
18:34นี่ ค่อยๆอ่านไปกันนะ ฉันไปชงชาก่อน
18:41คนนี้ใครค่ะ
18:43เค้าชื่อเฮอจิน อายุที่สิบ โช posterior คงพิใหญ่เค้ามีเมียคนหนึ่ง vine อายุที่สามสุดเจ็ด
18:52พวกเขามีลูกชายคนหนึ่ง เฮอเทียนมิ้งก้าควบ แต่ว่าตายทั้งคู่ต่อที่โดนทิ้งระเบิด
18:57ย
18:58Dynamic usage get a ton of sellers
19:00messaging แม่นมากเลยค่ะ
19:02อีกคนหนึ่งนะ
19:08ทำไมครบครัวของคนใช้ในบ้าน ไม่โดนระเบิดตาย ก็ป่วยตาย
19:12บังเอินเกินไปไหม
19:13ตอนที่อ่านข้อมูลฉันก็เห้นเหมือนกัน
19:16คงเป็นเพราะajoีใจของพี่ใหญ่
19:19ไม่ชอบเอินใครมีขอบตบครัวอบอุ้น
19:21ดังนั้นเลยมีแต่คนใช้ที่บ้านแตกแสระค์ขาด
19:25พี่ใหญ่เคียจแค้นมากเกินไป
19:28ไม่มีวัลลุดพ้นได้
19:31ตระกุณสุซูโมโต
19:33ทุกüll波 คุณสุดฟูหลงเพื่งมาถึงค่ะ
19:37ฉันบอกว่าคุณเพิ่งถึงกวางเจอ เขาก็เลยอยู่ดอคุณค่ะ
19:43คุณสสุมตุ
19:44ไม่เจอกันกัน่าน
19:46ให้เจ้หลงรอนานต้องกอธิท์ด้วย
19:48เฉิ่นั่ง
19:52ทด울พบ
19:53เขาคตรวมเอาู้หรัวชุญที่ผมเอากลับมา�อ Talon
19:56ช่องให้เจ้หลงดื่ม
19:57ได้ค่ะ
19:58เรพลขอ
19:59เอาก็เปล่าไปว่าห้องนึงสือ
20:01เดี๋ยวเคable
20:01แต่ตรับคุณสัสุมตุ
20:03ไปโชงชา
20:05ค่ะ
20:06ซอสเซ็น
20:07ค่ะ
20:09ตอนที่ผมไม่อยู่ รอกไม้ที่อยู่ในห้องนอน เปลี่ยนทุกวันหรือเปล่า
20:13เปลี่ยนทุกวันค่ะ คุณซุซุโมโต คุณสั่งเอาไว้ คนงานอย่างเราไม่กล้าขัดเหรอค่ะ
20:18นี่
20:22เจ้ลง ชาปปี้หลัวชุนเป็นของดีมากเลย เดี๋ยวต้องตั้งใจชิมเป็นพิเศษนะ
20:28ฉันเอาภาพมาด้วย ผู้การส่งมาจากญี่ปุ่น ฝากฉันมาให้คุณ
20:33เขาบอกว่ามริกะชอบภาพนี้มากเลย
20:37เจ้ลง ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย คงไม่เข้าใจมุมมองของผู้หญิง
20:42เอาอย่างนี้ คุณช่วยตาไปที่ห้องนอน รู้ให้หน่อยว่าแขนไว้ตรงไหนดีดีไหม
20:47ดีค่ะ
20:49ซอสเซ็น เอาภาพกับด้ำชาไปที่ห้องนอนนะ
20:52ได้ค่ะ
20:53ดอกไม้สวยจัง ค่ะ
21:01เข้ามา
21:10คุณซูฮโมโตพาพอยู่นี่ค่ะ
21:12ทำงานกันยังไง ทำไมใช่ดอกตูกrt foundations
21:16รู้ถังรู้ว่าฉันไม่ชอบ อย่างจะเอามาไว้อีก
21:18แต่นำมือคนปากดอกไม้หรือเปล่า
21:19ฉัน HAS เปลี่ยนคนปากดอกไม้หรือร่วย
21:20ขอโทธค่ะคนซูซูโมโต
21:22เพราะที่คนปากดอกไม้กลับบ้านนอกไปแล้ว
21:24ก็เลยจ้างคนอื่นทำ
21:25ฉันจะเปลี่ยนให้ค่ะ เปลี่ยนให้เลย
21:34สังหูง
21:36ฉันยอมคุณแล้วจริงๆ
21:37ขอมูลพวกนั้นฉันท่องหนึ่งคืน
21:40เย็งไม่เท่าที่คุณท่องเลย
21:42แล้วใครจะมาส finans
21:43ว่ากุณไม่ใช่ซูซูโมโตตลiencia
21:46ไม่อยู่เขาเรื่องที่ฉันยังไม่ได้บอก
21:48ตอนในเด็กฉันต้องถึงเสร็จเก่ง
21:50ตอนฉันสิบขวบ
21:52เอาเอกสารที่พอบอ!ทิ้งไปเลย
21:55มหัติอ่านเขียน
21:56ฉันจำได้ แม่เคยบอกเอาไว้
21:59พอบอ!ชมคุณบ่�...альная parliament
22:01ทั้งฉลาด...ทั้งคลยะ моя
22:03ที่จริงแล้วพี่ใหญ่
22:05ๆ กับฉันเยอะ
22:07เสียโดยจะเข้าลง để Regel
22:10อย่าคิดมากเลยค่ะ
22:12เราต้องเรียบทำภารกิจให้เสร็จสิ้น
22:16เริ่มหาจากห้องนี้เลยแล้วกัน
22:18รู้ยักกันหา
22:42ว้าว...ไม่อยากรู้ว่าเธอจะเป็นเสียนเปิดกุ้นแจ ขอขาลวะ
22:50ไม่งั้นจะคู่ควรกับ
22:52หัวหน้าหน่วยจูโจมที่ชลา และท่านั้งสือเก่งอย่างคุณละคะ
22:56ฉันเคยฝึกมานะคะ
22:58กลองใบนี้ดูพี่สี่ หรือว่าจะอยู่ข้างใน
23:14ไม่มีอะไรแล้ว
23:28หมดแล้ว
23:29แปลกจึงเลย
23:31หาทั้งห้องนอนกับห้องนั้งสือ
23:34ไม่น่าจะเก็บไว้ในห้องครัว
23:36หรือห้องรับแขกที่มีคนเยอะหลอกมัง
23:38ทางเดินยาวจัง หรือว่าจะมีคนไกล
23:47ทางเดินยาวมาก
23:52ตอนเข้ามา เหมือนขอรวะเจ้าของ
23:55ยิ่งนั่งตรงนี้ยิ่งรู้สึกสูงส่งแล้วเกิน
23:59ตรงนี้มีคันโยก
24:03หันโยก
24:06สังหง
24:09สังหง
24:19ชิสัง
24:20สังหง
24:21เธอเป็นไงบ้าง
24:22ไม่เป็นได้
24:24ที่นี่ที่ไหน
24:26ทำไมไม่แตกโครกระดูก
24:28นั่นจะเป็นโกรงที่พี่ใหญ่ใช้ขังคน
24:31เขาข้าไปหลายคนเลย
24:37มีช่องด้วย
24:42ถ้าเราอยู่ตรงนี้ ฉันจะเข้าไปดู
24:44ไม่นะ
24:45ฉันจะไปพร้อมคุณ
24:53พร้อมหน่อย
25:01เสือโครง
25:03เป็นเสือโครงที่ตายแล้ว
25:05เสือน่าจะอยู่ตายตอนที่สูสูมาตกไม่อยู่
25:09คนข้างนอกโดนเสือกัดตายเหรอ
25:12พี่ใหญ่อะไรซึ่งมโนธรรม
25:16ชิสัง
25:18ตอนนี้เรายังหาป้ายทองเครื่องชิ้นไม่เจอ
25:21บางทีคนนั้นอาจจะมีบอสแส
25:24เราต้องรีบไปหาเขา
25:26ใครค่ะ
25:27เธอเคยประทักกับเขามาแล้ว
25:29เสียหลิวเทียน
25:30หลิวเทียนเหรอ
25:32ตอนนี้เขาอยู่ไหน
25:34อย่างไม่รู้
25:36แต่พระบอสังให้สหายช่วยกันตามหาแล้ว
25:39ฉันรู้ว่าพี่ใหญ่สารารเป็นหนังส้ี TOP ขึ้น
25:41ถ้าย ส pidดกั сумeltiateเจด
25:43ถ้าเราเจอหลิวเทียน
25:45เราจะรู้ว่าค้ przestหารอยู่ที่ไหน
25:47เราต้องเรียบหาทาง
25:49ทลายกองทับนี้ส้า
25:51หลอกคนใช้ที่นี้ไม่อยาก
25:52แต่หลิวเทียนกับakyaj with girls
25:54พงเขากล้ายไปจิดกันมาก
25:56คุณได้ว่างโดนเปิดเผยฐานะ
25:58ไม่ต้องห่วง ฉันจะรวางเป็นพิเศษ
26:10ช่วยด้วย!
26:12ช่วยด้วย!
26:14ช่วยด้วย!
26:16ช่วยด้วย!
26:18เจ้าจง!
26:20บ้านหลอง!
26:22ช่วยด้วย!
26:24ช่วยด้วย!
26:26ช่วยด้วย!
26:28ทำไมเป็นแบบนี้!
26:30ช่วยด้วย!
26:32กลัวอะไรขึ้น!
26:34กลัวมาก!
26:36ปล่อยมาไปเร็ว!
26:38สุสุมต่อจับเรามาห้อยไว้!
26:40ช่วยพวกเราหน่อยด้วย!
26:54คุณสุมต่อ
26:56เป็นเนี่ยชัยเนี่ยค่าคนใช้ชีวิต
27:00ผมเป็นคุณปล่อยส่วยตัวหลงกับทุงเสียวหลันเอง
27:04ผมพาลุกๆดีมาที่นี่เอง
27:06มันจะข้างข้างผม
27:09ผมขอรักปล่อยจงกับวันหลองเธอ
27:12ไม่เกี่ยวกับพวกเขาเลย
27:14คุณสุมโต สุมสารที่ผมแก่แล้วเธอ
27:24ผมไม่รู้แค่สองคน ปล่อยพวกเขาซะ
27:28จะข้าก็ข้าผม ผมขอร้อง ผมขอร้อง
27:33ปล่อยพวกเขาเลย ได้ เอาปื้นให้เขา
27:44ปื้นให้ผมทำไม ไม่รู้แล้วคนอย่างสุมโต ไม่ชอบเห็นใครมีครอบครัว
27:52คนทั้งโลกต้องเป็นเหมือนผม บ้านแตกสะแรกค่ะ
27:59ตอนนี้ผมให้คุณเลือก เลือกค่าหนึ่งคน
28:04เรื่องที่คุณทรยศผม ผมจะไม่เอาเลือก
28:08เลือก
28:10ไม่นะคุณสุมโต
28:12อย่าง Oyster
28:14ไม่รู้ใช้พ่อนะ tightly
28:16ถ้าพ่อข้าผมจะกุญเหลือสิ่นน่ะ อย่านะ
28:17ถ้าข้าก็ข้า เอาเป็นว่า básicamente
28:20อย่างbayนว่าฉันข้าผมนะ
28:22ทิ้จะพูดอะไรของพี่นะ
28:24จะกร้องหรือเปล่า
28:26อย่างกร้อคว uncommon
28:27ก็ตายดันกันสิ
28:28พี่บอกให้พ่อข้าฉัน
28:30พี่เป็นคนรือเปล่า
28:32พี่ยังเป็นพี่จะอยู่ไหม
28:33ไอสุซุมมตัก ไอคนあ eş
28:35สำชา สักให้พวกค่าลูกตัวเอง
28:38แกมีพวกแม่ไหม อย่าไปตายดีนะ ได้จะโดนลงทด
28:43พอสักทดกันอย่างนักเลย
28:45สุสมตัว ยังไงซ้อนผมก็เป็นข้า ลูกของตัวเอง
28:50อย่าให้ตายกันเลย ผมตายเอง
28:54ป่า ป่า ป่า
28:57ป่า
29:05ประทานหลิว คุณมีประโยชน์ต่อผม
29:08ผมไม่ข้าข้อหัวของคุณเหรอ
29:11นี่เป็นบทเรียนที่คุณควรได้รับ
29:14ให้คุณรู้ว่าทรยศสุสมตัว แล้วจะมีจุดจบอย่างไง
29:18คราวหน้าไม่โชคดีแบบนี้แล้ว
29:23ปล่อยพวกเขาลงมา
29:28ประทานหลิว
29:30ผมมีงานหลายอย่างจะให้คุณช่วยผม
29:34แต่ขอเตือนไว้ก่อน
29:36ถ้ากล่าทรยศผมอีก
29:38ลูกชายลูกสาวของคุณจะตายอะไรที่ฟัง
29:46ตาผมมาสิ
29:50ประทานหลิวใช่ไหม
29:52ยิ่นดีที่ได้รู้จัก
29:54คุณหลินเป็นผู้เชียวชาญทางการทะหาร
29:57ผมก็เลยให้มาเป็นที่ปรึกษา
29:59ต่อไปนี้ต้องฟังคำสั่งคุณหลิน
30:02คุณหลิน
30:04สาบแล้วคุณสุโมโต
30:06ไม่ต้องรู้
30:08คุณรักลูกลูกของคุณมาก
30:10ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างนี้
30:12ผมมีธุราตต้องไปก่อน
30:14คุณพาคุณหลินไปตรวจข้ายทะหาร
30:16เอาข้อมูลทั้งหมดให้คุณหลินดู
30:18ถ้าใจไหม
30:20ครับ คุณสุโมโต
30:22คุณสุโมโต
30:30สั่งหง
30:32นายพร้อมเป็นสุโมโต
30:34ที่จริงเหมือนอยู่แล้ว
30:36บวกกับหลิวเทียนตกใจนายมาก
30:38ทีนี้เขาเชื่อเต็มเป้าแน่นอน
30:40ก่อนที่นายจะมา
30:42เขาเอาเอกสารของข้ายทะหารมาให้ฉันหมดแล้ว
30:44ตอนนี้เราควบคุมข้อมูล
30:46ของโกดังอาวุธของสุโมโต
30:48เอาไว้หมดแล้ว
30:50ฉันจะถามองค์ก่อน
30:52ขอคำสั่งต่อไป
30:54หลิวเทียนเขาก็ไม่ใช่คนที่ชั่วร้ายอะไร
30:56เราทำเกินเหตุไว้หรือเปล่าครับ
30:58เอ้ย
31:00ทำงานใหญ่ อย่ายุติดเรื่องเล็ก
31:02ที่สำคัญนายไม่ได้ทำอะไรเขาเลย
31:04แต่ว่า
31:06ฉันอาญข้อมูลหมดแล้ว
31:08ก็ยังไม่เห็นปล่ายท้องคำครึ่งชิ้นนั้น
31:10แต่ฉันพบว่า ซูซูโมโต
31:12ใช้วิธีที่โหดร้าย ควบคุมก้องทับนี้เอาไว้
31:16ดูนี่สิ
31:20ซูซูโมโตให้พวกเขากินยาที่มีชื่อว่า
31:23เมตแอมเฟตามีน
31:25เมตแอมเฟตามีนเป็นยาอะไร
31:27เท่าที่ขอมูลบอก
31:29เป็นยาที่นักปริยศาสตร์ญี่ปุ่นคิดคนเมื่อปี 1919
31:33ยาตัวนี้กระตุ่นสมองของคน
31:35ทำให้ตะหารไม่กลัวตาย
31:37ใช้ความรุ่นแรงโหดเฮียบ
31:39แถมยังเสบติดอีกด้วย
31:42และสบพวกนี้
31:44พวกเขาเป็นตะหารทดลองยา
31:46เพื่อทดสอบปริมาณกับพอสิทธิภาพ
31:49ทำการทดลองกับตะหารสิบคนเป็นหนึ่งนวย
31:52ให้พวกเขากินยาตัวนี้แล้ว
31:54ขังว่าในกลงให้พวกเขาข้าแก่งกัน
31:56กันจนกว่าจะตายไปเอง
31:58เขาไม่ใช่คนแน่แน่
32:00ถ้าจะซื้อยาทีนิดนี้ให้กองทับใช้
32:02จำเป็นต้องใช้เงินมหาศาล
32:04นี่ก็เคยเหตุผลหลัก
32:06ที่ซูซูมโตต์ตามหาทองคำสื่อสิบตัน
32:10อย่างนั้นสร้างหง
32:12แล้วต้องรีบหาความรับอีกครึ่งให้เจอ
32:16ใช้นินจาหลอกลวงหลิวเทียนเหรอ
32:18เป็นคำสั่งของพอบอร์
32:20จิ่เซิ้ง 케이พูดไว้
32:22หลิวเทียนเป็นคนที่สนิทกับสุつุมโต
32:25มากที่สุด
32:26ถ้าจะลอกเขา
32:27ก็ต้องลอกให้หยูมัดไปเลย
32:29ตอนที่สุซูมโตต์ xxi
32:35ได้ก่อตั้งนินจาฝีมือเยี่ยม
32:37ถ้ามยังจรงรักพักดีต่อ他
32:39เป็นบอดนี้กาติดตัว
32:41ฉันจะใช้นะคะ
32:43คبոนี้เป็นแผนซ้อนแผนหลอกหลิวเทียน
32:45วันก่อนตัวีอิร์เทียรมก็ตกใจนินจาจนขวานพระวา ทำไม่เชื่อกสนิดใจ
32:49อฆME รีพเราทร А algunas mog House Web นาหiereไม่มีอะไรสงสัยในตัวซุซουมโปทอยังฉัน
32:56แล้ว поп표กนินจาอยู่ไหน cors?
32:58ซุซุมตัวต้องเก็บความรับของทองคำ ก็เลยรู้แค่คนเดียว
33:02รู้ค่อย Raw จะไปห้องกง皇 สั่งให้นินจาอยู่เฝ้าข้าย
33:05แต่ว่า โดนพวกเราควบคุมไปหมดแล้ว
33:08รู้แม้กับทั้งค้ายทหารเหรอ
33:09ไม่ใช่แค่นั้น
33:11ตอนนี้เราได้ข้อมูลรับจากค้ายทหารมาเยอะเลย
33:13องค์กรได้ตัดสินใจ
33:15ทรงคนที่มีความสามารถพิเศษมาช่วยเหลือทางนี้
33:17เชื่อว่าอีกไม่นาน
33:18จะทลายกองทัพรับนี้ได้
33:20ไม่ต้องเป็นห่วงนะ
33:21แต่ฉันมีข่าวร้ายจะบอกพวกคุณคะ
33:24เมื่อเช้าฉันได้รับโทรเลขที่ทาเคดาส่งมาจากญี่ปุ่น
33:27เขาบอกว่าคืนนี้จะมาถึงกว่างโจพร้อมน้องสาว
33:30เธอไม่ถึงว่าเร็วจัง
33:32ใช่ค่ะ
33:33เรายังไม่เจอป้ายทองอีกครึ่งชิ้น
33:36เวลาที่เหลือก็มีน้อยมาก
33:38พอบอก เรากวนทำยังไงคะ
33:40แล้วเขาบอกอะไรเธออีก
33:42เขาบอกแค่ว่าหาซูซูมโตไม่เจอ
33:44ก็เลยกำชับฉันให้ไปรับเขาให้ได้
33:46แล้วให้บอกซูซูมโตด้วยว่า
33:48น้องสาวเขาคิดถึงมาก
33:50หวังว่าลงจากเครื่องแล้วจะได้เห็นเขาทันดี
33:53เอ curves ตอนนี้คงต้องคอยคอยว่ากันไป
33:55สั่งหง เริ่มมัตรรายขึ้นแล้วนะ
33:58อัลหวังตัวเป็นพ��요
34:00ผมว่าผมไม่เหมาะที่จะไปรับมาริกา
34:01ผมต้องกลับไปดูก่อนว่าทุกอย่างคงสภาพเดิมหรือเปล่า
34:05จีเสิng ificar безопас molecเขาจะกร่องเชิญ
34:16เธอไปสนามบิน หลอกถามสองผิน้อง actionable
34:21ก็ได้ค่ะ คันจะเรียบเจอพ่อแล้วเพลาะพวกเขาสอนที
34:27น้องเคย...ผมพาเมียอีกมาคืนให้แล้ว
34:31ที่รักค่ะ
34:32ทำไมไม่ไปรับฉัน
34:35รู้ไหมฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน
34:37ฉันไงในน่อนแล้วnel ό서�
34:38ผมก็คิดถึงเนี่ย
34:40ที่ผมไม่ได้ไปรับ
34:42เพราะว่าผมต้องเตรมอาหาร
34:43เอาไว้ต้อนรับคุณไงล่ะ
34:45คุณชอบกินปูพฤษ studio ก่อนเชาเสียงใช่ไหม
34:48ค่ะ
34:49ตอนนี้ฉันหายงอนแล้วค่า
34:51ดูสิ น้องสาวผม โต้ขนาดนี้แล้ว
34:56แต่ทำโต้เป็นเด็กกูหญิง ไร้เดียงสาอยู่เลย
34:59ก็เพราะเขาไม่เจอกันนานนี้คะ
35:02เล่าๆล่ะ ฝูหลง
35:04ก็ต้องดูว่าคุณมีใจให้ฉันจริงหรือเปล่า
35:08จริงสิ จริงสิ จริงอยู่แล้วล่ะ
35:11คุณสวยฝูหลง ผมเตรียมอาหารเร่งดวนเกินไป
35:15ถ้าดูแล้วไม่ทั่วถิง คุณอย่าทือสานะ
35:17คุณซู ซูโมโต้ ไม่ต้องเกลงใจคะ
35:20เราเป็นครอบครัวเดียวกัน
35:22ถูกต้อง เราเป็นครอบครัวเดียวกัน
35:28ว้าว มริกะ
35:29เธอกินก็ปูอยู่คนเดียวเลย
35:31แต่จะกินกด้องเข้าไปด้วยแล้วนั่นเนี่ย
35:37ภ раздел ทำไมฉันรู้สึกว่า ภาษาจีนของคุณ
35:40Understood ไม่เพียงไม่ดีขึ้น
35:40แถมยังถอยหลังลงโครง
35:42แม่
35:43ต่อไปมีคุณครูอย่างคุณอยู่กับผม
35:45ผมต้องเก่งขึ้นแน่ๆ แน่นอน
35:55มริกะ
35:56ผมรู้ว่าคุณชอบกินแตงโม
35:58แตงโมลูกนี้ผมตั้งใจเตรียมไว้ให้คุณ
36:01อยู่ญี่ปุ่นคงไม่ได้กินแตงโมวันหวานแบบนี้หรอก
36:06มริกะ โรงให้ทำไม
36:08ไม่มีอะไร มริกะคิดถึงคุณมาก
36:12เขาอยู่ที่ญี่ปุ่นม simultaneous nghĩที่คุณจนร้องให้
36:16basti
36:17อาจู
36:22ทางนี้ค่ะคุณ準
36:23ผมไปด้วย
36:24ฉันไปเองก็ได้
36:27ฉันอิ่มแล้วค่ะ ตามสบายนะคะ
36:29ฉันจะไปดูมาริกะ เพ่ว่ามีอะไรต้องช่วย
36:32คุณหนูคะคุณหนู
36:35ไม่ต้องมายุpowerAtki
36:37ตัวไม่ถูก เอาไปก่อนเธอ ถ้าอยู่เป็นเพื่อนเขาเอง
36:43ข้า
36:52ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องมาอยู่กับฉันแล้ว
36:58มาริกะ ฉันเป็นห่วงเธอไม่ต่างกับพี่ชายของเธอ
37:02ฉันรู้ว่าตั้งแต่เกิดมา เธอมีเขาแค่คนเดียว
37:07แต่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชาย ไม่เข้าใจหัวออกผู้หญิงหรอก
37:13ฉันเองก็กําพระตั้งแต่ยังเด็กเลย
37:16ฉันก็เลยเข้าใจความรู้สึก ที่ไม่รู้จะพูดออกจากปากได้ยังไง
37:23มาริกะ เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน
37:26ฉันจะช่วยเธอเองจะ เชื่อใช่นะ
37:32เกิดอะไรขึ้นกันแน่
37:34บอกชั้นสิ
37:42มาริกาล่ะ
37:44ไม่ต้องห่วงค่ะ เขาไม่เป็นไร
37:46ถ้ากิด่ะ ดึกมากแล้ว
37:48ฉันอยากกลับไปพักพล
37:50อ๋อ ได้
37:52งั้นผมไปส่งเอง
37:54คุณซูซูมตโต
37:56ขอบคุณสำหรับอาหารมือนี่นะคะ
37:58ผมต้อนรับไม่ทั่วถึง
38:00น้องเคย ฝากมาริกาด้วย
38:02ดูแล้วเขาดีๆล่ะ เขาใจไหม
38:04ครับ ผมจะไปส่ง
38:16ราตรีสวัสด
38:18ราตรีสวัสด
38:20แล้วก่อนน้องเคย
38:30กันทรุนแหละ
38:32นี้มีความหิด
38:34กันทรุนแหละ
38:36จอดกันทรุนแหละ
38:38ตอนที่คุณ
38:40ดังนั้น ถ้าคุณช่วยผมข้าจเจียงสร้างหงได้ คุณก็จะไม่สงสัยอีกเลย
38:46เสียได้ ที่คุณทำทุกวิธีทาง แต่ก็ปล่อยให้เขาหนีไปได้ครั้งแล้วครั้งเรา
38:51ผมว่าป้ายทองให้คุณไปครึ่งชินแล้ว สแน่งความจริงใจที่ผมมีให้
38:56แต่ไม่นึกเลยว่า คุณ Kawajima ก็ยังสงสัยผม
38:59ผมรู้สึกผิดหวังมาก
Recommended
38:30
|
Up next
39:10
38:55
39:03
39:34
38:20
38:40
38:53
39:04
39:11
39:22
39:13
39:12
38:53
39:17
39:21
Be the first to comment