- 2 gün önce
Bir haftadan fazla bir süre boyunca hayatta kalanlardan ikisi yardım bulmak için dağlarda yürüdü.
Kategori
📺
TV ve DiziDöküm
00:00Az sonra izleyeceğiniz programın içeriği küçük çocuklar için uygun değildir.
00:04Ve sadece 16 yaş ve üzeri kişiler için önerilmektedir.
00:07Ebeveyn gözetimi gerekebilir.
00:151972'de geçirdikleri uçak kazasından sağ kurtulanlar Ant Dağları'nda mahsur kaldı.
00:2160 günü karda geçirdiler.
00:23Geriye tek bir seçenek kalmıştı.
00:25Yürümek ya da ölmek.
00:30Önceki bölümde...
00:43Uçağımız Ant Dağları'nın ortasında düştü.
00:48Hayatta kalmanın tek yolu buydu.
00:52Ölmemek için dostlarımızı yemek.
00:54Artık şu hayatta başımıza daha kötü bir şey gelemeyeceğini düşündüm.
01:00Sakin ol.
01:11Seni çıkartacağız tamam mı?
01:13Sakin ol sadece.
01:14Çağda 8 arkadaşımız hayatını kaybetti.
01:19Gerçekten ölümü çok daha yakın hissettik.
01:22Herkese bakın gidiyoruz dedim.
01:27Benimle gel.
01:28Bunu tek başıma yapamam.
01:29Korkarım.
01:30Çok korkuyorum.
01:32Benimle gel.
01:32Buruguay'ın Montevideo kentinden Şili'nin Santiago kentine giden yolcu uçağı düştü.
01:51Hayatım bir saniyede değişmişti.
01:5329 kişi hayatta kalmıştık.
02:04Düşünsenize.
02:06Ant Dağları'nın ortasında yapayalnızsınız.
02:08Yiyecek yok.
02:09Hiçbir şey yok.
02:10Ölüme mahkumsunuz.
02:17Ölmek istemiyordum.
02:18Elimizde sadece arkadaşlarımızın cesetleri vardı.
02:25Yemeğe karar verdik.
02:29Hayatı onurlandırmanın tek yolu buydu.
02:32Hayatta kalmak için ölüme karşı savaşmak.
02:40İnsanlık tarihinde yaşanmış en olağan dışı şeylerden biri bu grubun başından geçti.
02:48Üçüncü bölüm.
03:0060. gün.
03:0211 Aralık 1972.
03:05Sığındığımız gövdeden ayrıldığımız o an, hayatta verdiğim en büyük kararlardan biriydi.
03:11Nando, bu kararı alacak cesareti nereden buldun?
03:18Zihinsel güçten gelmez.
03:21Bazen de korkudan gelir.
03:23Evet, korkudan.
03:26Evet, korkudan.
03:33Roberto, tamam seninle geleceğim dedi.
03:36Uçakta uçakta uçuş haritası bulmuştuk.
03:41Kalkıp, irtifa, rüzgar, uçağın hızı gibi birçok değişkeni kullanıp, bin tane hesaplama yaptık.
03:50Ve Kuriko adlı kasabadan yaklaşık 8 kilometre uzakta olduğumuz sonucuna vardık.
03:58Ancak bu hesaplamadaki maddelerden biri ne yazık ki yanlıştı.
04:05Uçuşun yönü.
04:06Yani aslında Kuriko'dan 8 kilometre değil, 100 kilometre uzaktaydık.
04:17Peki dedim.
04:19Öyle ya da böyle gideceğiz.
04:21Bir buçuk gün sonra da helikopter ve kurtarma ekipleriyle geri döneceğiz.
04:26Tırmanma ekipmanlarımız aslında pek iyi sayılmazdı.
04:37Rugby botlarım vardı.
04:42Üç çift çorabım vardı.
04:46İki gömleğim.
04:50İnce bir kazağım ve çok hafif, çok ince.
04:56Pamuklu bir ceketim vardı.
05:02Bunların dışında ayrıca tırmanma çubuğum vardı.
05:09Gövde çerçevesinden kırıp yaptığım alüminyumdan bir çubuktu.
05:16Yiyecek taşımak için mavi kot pantolon ve kablolardan yaptığımız sırt çantalarımız vardı.
05:23Sanırım 2,5 kilo kadar et taşıdık.
05:26İşte bütün keşif ekipmanlarımız bunlardan ibaretti.
05:3161. gün 12 Aralık.
05:49Hayatlarımızın yükünü, omuzlayışlarını çok net hatırlıyorum.
05:56Roberto ve Tenten'i o gün yola çıkmamız gerektiğine ikna etmiştim.
06:05O sabah yola çıkmadan evvel herkesle kucaklaştık.
06:11Çok korkuyordum.
06:12Bizi neyin beklediğini bilmiyordum.
06:14Bizi neyin beklediğini bilmiyordum.
06:21Aynı zamanda çok özel bir andı.
06:42Çünkü bu bizim için son umuttu.
06:45O dağın diğer tarafında,
06:49Şili'nin aklımızdan hiç çıkmayan yemişil vadileri olduğundan yemindik.
06:56Hep birlikte dağa geçeceğiz, Şili'ye ulaşacağız diyorduk.
07:04Ve hayatımızın tamamen onlara emanet olduğunu bildiğimizden...
07:11...vedalaşırken duygusallaşıyorduk.
07:16O dağın diğer tarafına emanet olun.
07:43Hiç arkama bakmadım.
07:48Yürümeye başladım.
07:50Oraya geri dönmeyeceğimi biliyordum.
07:52Geri dönmeyecektim.
07:59Bir buzulun ortasında etrafımız 5000 metre yükseklikteki dağlarla çevreliydi.
08:06Ne bir ufuk çizgimiz vardı ne de bir şey.
08:09Şili batıdaydı.
08:11Bir de bu devasa dağlar vardı.
08:13Bu yüzden dağa tırmanmaya mecburdum.
08:24Dağın yüksekliği hakkında hiçbir fikrimiz yoktu.
08:29Referans noktamız yoktu.
08:30Ne bir ağaç ne bir ev hiçbir şey yoktu.
08:34Biz de dedik ki öğle vakti bu dağın zirvesinde olacağız.
08:38Öğleden sonra da kurtarılmış olacağız.
08:41Ve tırmanmaya başladık.
08:47Tırmandık, tırmandık, tırmandık ve tırmandık.
08:51Dağda her şey inanılmaz oluyor.
09:00Mesafe, yani bütün gün hiç durmadan yürümüşlerdi.
09:04Ama hala bize çok yakınlardı.
09:06Gittikçe daha da dikleşti.
09:25Daha da, daha da, daha da.
09:28Çok dikti.
09:31Ravvi botlarımızın yan ve ön kısımlarıyla aynı adımları atmak zorunda kaldık.
09:37Basamak oluşturarak tırmanmaya devam etmemiz gerekiyordu ama yavaşça.
09:42Gece, düşündüğümüzden erken çöktü.
09:51Ve biz rüzgardan korunmak istiyorduk.
09:54Ve bunun için bir kayalık aradık.
10:00Çünkü geceleri sıcaklık en az 25-30 derece düşebiliyordu.
10:0862. gün, 13 Aralık.
10:22Bembeyaz karın üzerinde 3 siyah nokta gördük.
10:33İkinci gün olmuştu.
10:35Yürümeye devam ediyorlardı.
10:38Elbette umudumuz vardı.
10:40Ama aynı zamanda bazı şüphelerimiz de vardı.
10:45Çünkü çok zayıflardı ve dağlar dev gibiydi.
10:52Eğer başaramazlarsa, ikinci bir sefer olasılığına karşı kendimizi hazırlamaya başladık.
10:58Bir gün hazırlanmamıza yardımcı olmak ve oradan kalan arkadaşlarımıza ulaşıp ulaşamayacağımızı görmek için biraz tırmanmayı denedim.
11:10Çok, çok, çok, çok zor bir deneyimdi.
11:19Çünkü
11:201500 metre tırmandıktan sonra
11:23Gördüğüm ilk seset yüzü kısmen yanmış, kızıl bıyıklı kuzenim Daniel'di.
11:29Çok, çok zor bir deneydi.
11:30Çok, çok, çok zor bir deneydi.
11:31Çok, çok zor bir deneydi.
11:32Çok zordu.
11:5664. gün.
12:0215 Aralık.
12:07Üç gün boyunca onların bu devasa beyaz dağ tırmanışını izledik.
12:14İnanılmazdı.
12:15Ertesi gün kayaların, karın, buzun içinde tırmanmaya devam ettik.
12:34Tırmandık, tırmandık, tırmandık ve tırmandık.
12:37Yol dikleşmeye devam ediyordu.
13:02Ama sonunda zirveye ulaştım.
13:13Baktığımda kasaba, ağaçlar, evler, buna benzer şeyleri görmeyi hayal etmiştim.
13:29Fakat gördüğüm tek şey dağlardı.
13:36Oradaki ufka kadar dağlardan başka hiçbir şey yoktu.
13:40Her yer dağdı.
13:41Zirveye ulaştığımız zaman Roberto şöyle dedi.
13:55Galiba başardık.
13:58Evet başardık.
13:59Tamamdır.
14:0064. gün.
14:1415 Aralık 1972.
14:16Tenten arkada bekliyordu.
14:19Ama ben ve Roberto sonunda zirveye ulaşmıştık.
14:24Bir dağın zirvesi 4-5 metre kadar dahi büyük değildir.
14:29Ama o dağların üzerindeyken kendinizi minicik hissediyorsunuz.
14:40İşte o an ölümün görünmez kapılarını açtığımı düşündüğüm bir an oldu.
14:47Ama görünmez kapıları kapattım.
14:50Ve dedim ki...
14:56Yüzüm yere, buza çarpıncaya ve ölünceye kadar durmayacağım.
15:02Devam edeceğim.
15:05Çünkü atacağım her adımda babama daha da yaklaşabileceğim.
15:11Sonuna kadar gideceğim.
15:13Roberto, benimle gel dedim.
15:31Bunu tek başıma yapamam.
15:33Benimle gel.
15:33Sana ihtiyacım var.
15:48O da tamam.
15:51Seninle geleceğim dedi.
15:52Ve hayatta kalma yolculuğumuzun en büyük kararı olacak bir karar aldık.
16:00Ten ten dedik.
16:12Yoruldun.
16:14Yiyeceğini bize ver.
16:15Uçağa geri dön.
16:17Roberto ve ben...
16:18...üçümüzden daha hızlı...
16:20...ve daha kısa sürede...
16:22...daha uzağa gidebiliriz.
16:23İkimiz yola devam ettik.
16:32Ten ten de diğerlerinin yanına döndü.
16:35Başlangıçta oturup beklemek keyifliydi.
16:56Çünkü yapacak başka bir şeyimiz yoktu.
16:59Ve havada çok güzeldi.
17:00Ama sonra biraz endişelendik.
17:08Sandığımızdan çok daha zordu.
17:15Daha sonra ten ten aşağı geldiğinde...
17:18...ne oldu diğer ikisi nerede öldüler mi?
17:21Ne oldu demeye başladık.
17:24Ten ten geri dönüp de...
17:26Hayır bu inanılmaz derecede zor bir tırmanış.
17:31Öyle ki yiyeceğimi onlara bırakmak zorunda kaldım.
17:34Dediğinde çok şaşırdık.
17:36Ve işte o zaman panik zilleri çalmaya başladı.
17:39Bize dağın diğer tarafını anlattı.
17:41Bunlar Şelin'in yeşil vadileri değil...
17:44...daha fazla dağ, kaya, kar ve buzdan ibadetti.
17:46Yani sonuçta beklerken insan belki de öldüler, belki de ulaşamadılar demek istemiyor.
17:55Bu sözleri söylemek istemiyorduk.
18:01Ama sanırım kafamızda bu düşünceler vardı.
18:0466. gün 17 Aralık.
18:17Günler geçiyordu ve biz gerçekten çok endişe etmeye başlamıştık.
18:25Noel yaklaşıyordu ve Noel'i orada geçireceğimizi, ebeveynlerimizin ise...
18:31...Montevidio'da acı çekeceğini hayal etmek kesinlikle çok zordu.
18:35Arkadaşlarınızın yüzüne bakıyorsunuz.
18:41Pek konuşmuyorlar.
18:46Yiyecek biterse ne yapacaktık?
18:50Birbirimizi mi öldürecektik?
19:0368. gün
19:0519 Aralık.
19:13Bir dağda karşılaşılabilecek ne varsa...
19:17...bunları Roberto'yla birlikte aştık.
19:227 gün boyunca karda, buzda...
19:36...yarıklarda...
19:40...yarıklarda...
19:42...uçurumlarda...
19:50...dağlarda...
19:56...aklınıza neresi gelirse yürüdük.
19:58...
20:08...ta ki gücümüzü kaybettiğimizi...
20:10...tamamen güçsüz düştüğümüzü hissedinceye kadar...
20:14...ölüyorduk.
20:16...ölüyorduk.
20:18Ama nihayet...
20:28...yedi buçuk gün sonra kar...
20:30...bitti.
20:31Bir vadiye doğru kayaların...
20:35...gevşek kirli yaprakların üzerinde...
20:37...yürümeye başladık.
20:39Sonra 8. günde...
20:41...bir nehir bulduk.
20:45Sonra 8. günde...
20:49...bir nehir bulduk.
20:56Bir nehir bulduk.
20:58Tam karşımızdaydı.
21:15...ve okulda...
21:17...coğrafya dersinde...
21:19...öğrendiklerimizi hatırladık.
21:21Su nereye akardı?
21:22Okyanusa akardı.
21:24Başka bir nehre karışıldı.
21:26Şelaleye giderdi.
21:27Biz de hadi bu nehri takip edelim dedik.
21:36Ve o nehri takip etmeye başladık.
21:3970. gün 21 Aralık.
21:52Yeşil bir vadiye ulaşana kadar devam ettik.
21:56Ve o vadide inanılmaz bir şey gördük.
22:01Bir inek gördük.
22:04Bir inek.
22:09Roberto'ya yabani inek olur mu diye sordum.
22:12Çünkü sonuçta...
22:14...yabani atlar olabiliyordu.
22:16Yabani inekler olabilir miydi?
22:21Roberto hayır olamaz diyordu.
22:25İnek varsa...
22:26...yakınlarda...
22:28...insanlarda olabilir.
22:30Gün biterken...
22:36...Roberto...
22:38...zayıf bir sesle...
22:39...şöyle dedi.
22:40Nando bir adam görüyorum.
22:43At üstünde bir adam görüyorum.
22:48Baktım ve yaklaşık 400 metre ötede...
22:52...nehrin diğer tarafında...
22:55...at üstünde yokuş aşağı giden bir adam gördüm.
22:59Bu yüzden...
23:01...havazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.
23:04Ve nehrin karşısındaki o atlı adam...
23:08...atı durdurup...
23:09...bana baktı.
23:11Bu benim için...
23:13...umut dolu yaşamın ilk bakışıydı.
23:15Adam atı durdurup bana baktığında...
23:26...tanrım belki de ölmem dedim.
23:28Belki hayatta kalırım.
23:30Suyun gürültüsü...
23:32...çok yüksek olduğundan...
23:34...sesli iletişim kuramıyordu.
23:35...bana etrafına...
23:41...bir parça kağıt...
23:45...ve bir kalem sarılı taş attı.
23:48Ben de...
23:49...bir mesaj yazdım.
23:50Ant dağlarına düşen uçaktan geliyorum.
23:56Uruguaylıyım.
23:58Yardıma ihtiyacım var.
24:00Dağda...
24:02...on dört yaralı arkadaşım var.
24:06Lütfen yardım edin.
24:08Yiyeceğe ihtiyacımız var dedim.
24:10Lütfen yardım edin.
24:12Kağıdı taşın etrafına sardım...
24:17...ve nehrin karşı tarafına attım.
24:20O da tamam orada bekle dedi.
24:24Atının yanına gidip...
24:26...iki parça ekmek attı...
24:28...ve yardım istemek için...
24:29...atıyla uzaklaştı.
24:4271. gün...
24:44...22 Aralık 1972.
24:54Sabah erkenden...
24:56...hakkımızda çıkan haberleri dinlemek için...
24:57...küçük bir radyoyla dışarı çıkıyorduk.
25:02Sadece Noel'den...
25:04...yaz aylarında...
25:05...Montevidio'nun plajlarının...
25:06...ne kadar kalabalık olduğundan ve...
25:09...güzel havasından bahsediyorlardı.
25:11Bu haberleri dinlemek çok zordu.
25:14Ama 22 Aralık'ta...
25:15...güzel bir sabah uyanmıştık.
25:18Gökyüzü açık ve...
25:19...hava sıcaktı.
25:21Güne...
25:23...Kanesa ve Parado'nun isimlerini...
25:25...dinleyerek başlamıştık.
25:32Çok heyecanlanmıştık.
25:34Ama...
25:35...neyden bahsettiklerini anlayamamıştık.
25:37Herkes kanalları karıştırıyor ve...
25:41...şili radyolarından...
25:43...birinde aniden...
25:45...Ave Maria'nın...
25:47...bahın...
25:48...güzeyleri...
25:49...seneği...
25:50...bücün...
25:51...bücün...
25:52...bücün...
25:53...bücün...
25:54...ve güzel sese duyuluyordu.
25:55...Vay canına o güzel müziği...
26:25...o ortamda, o güzel ortamda dinlemeye başlıyoruz.
26:31Ve benim için bu Nando ve Roberto'nun yardıma ulaştıklarının bir kanıtıydı.
26:37Diğerlerine de haber veriyoruz.
26:56Haberi duyanların surat ifadeleri tamamen değişiyor.
27:11Gözleri yeniden parlıyor ve gülümsüyorlar.
27:15O anları asla unutamayız.
27:18Gerçekten bu çok özel bir anda.
27:32Roberto dedim, sence geri dönecekler mi?
27:53O da evet, geri döneceklerini söyledi.
27:56Emin misin dedim, eminim dedi.
27:58...bütün geceyi kurtarılmanın hayalini kurarak geçirdik.
28:04Ertesi sabah erkenden baktık, bazı atlar ve askerler geliyordu.
28:08Köylü de at sırtında geliyordu.
28:13Hayatımızın kurtulduğunu biliyorduk.
28:15Başka bir dünyadan geliyorduk resmen.
28:21Ancak daha sonra askerlerin yaklaşık 5-10 dakika gerisinden gelen farklı sesler duyduk.
28:36Kimisi atlı, kimisi kameralı gazeteciler yaya olarak gelmeye başlamıştı.
28:41Nedenini anlayamadık.
28:43Bütün dünyanın bizi aradığını bilmiyorduk.
28:46Bütün dünya bizi arıyordu.
28:48Anne babanıza nasıl bir mesaj göndermek istersiniz?
28:55Ne söylemek istersiniz onlara?
28:57Babama demek isterdim ki...
29:00...iki ay boyunca beni hayatta tutan en önemli şeylerden biri...
29:04...onu tekrar görme düşüncesiydi.
29:07Benim ona ihtiyacım olduğu gibi onun da şu anda bana çok ihtiyacı olduğunu biliyorum.
29:11Umarım yakın zamanda tekrar onun yanında olurum.
29:14Neler olduğunu anlayamamıştık.
29:16Roberto ve ben mikrofonların arasında kalmış oturuyorduk.
29:22Kimin hayatta olduğunu ya da arkadaşlarımızdan birilerinin ölmüş olup olmadığını bilmiyorduk.
29:32Helikopterler geldi.
29:33Bizi helikopterlerin olduğu yere at sırtında götürmek zorunda kaldılar.
29:37Kurtarma ekibinin başkanı yanıma geldi ve diğerleri...
29:43...nerede diye sordu.
29:46Hiçbir fikirleri yoktu.
29:47Bir harita açtılar.
29:50Ben de dedim ki...
29:51...eğer buradaysak şurası nehir olmalı.
29:54Orada birbirine bağlanan iki vadi ve dağlar var.
29:58Ve bunlar dağların diğer tarafında.
30:01Bana baktılar, birbirlerine baktılar.
30:05Hayır hayır, burası Arjantin.
30:08Ant dağlarını yürüyerek geçmek imkansız.
30:11Sonra tamam, bize rehberlik etmelisin dediler.
30:16Koşullar çok kötüydü.
30:23Çok fazla türbülans vardı.
30:25Çok korktum ve dedim ki...
30:27...tanrım bu helikopterde öleceğim.
30:30Buna değmez Nando, buna değmez.
30:33Ölmek istemiyorum ama yola devam etmeliyiz.
30:37Arkadaşlarımı kurtarmalıyım.
30:38Bir geçitten dağları aşıp Arjantin'e girdik.
30:46Ben de pilota dağa tırmanmaya devam etmesini söyledim.
30:56Ve tamam, görüyorum deyinceye kadar yükselmeye, tırmanmaya devam etti.
31:08Ne güzel bir an ve...
31:24...ne kadar güzel bir ses.
31:27Helikopterlerin sesi.
31:29Şu anda bile o sesi duyabiliyorum ve çok duygulanıyorum.
31:32Bizi bulmuşlardı.
31:39Bu da bir başka mucizeydi.
31:45Helikopter yere iner inmez kapıyı açtılar, dışarı atladılar...
31:49...ve dışarı bazı çantalar attılar.
31:52Bu kapıyı açtım ve...
31:54...iki arkadaşım helikoptere atladı.
31:57Ve pilot kalktı.
31:59Hadi, hadi, hadi, hadi diyordu.
32:01Hadi, hadi diyordu, gidelim.
32:05Zorlu koşullar hayatta kalanlardan sadece altısının...
32:09...kalkıştan önce o iki helikoptere binebildiği anlamına geliyordu.
32:14Geri kalanlar için en kısa sürede geri döneceklerine söz verdiler.
32:17Çok zor bir uçuş geçiriyorduk.
32:26Çok zor bir uçuş geçiriyorduk.
32:28Ve gülmeye başlamıştık.
32:31Bu çok saçma diyorduk.
32:31Sonunda Şirin'in yeşil vadileri ortaya çıkmıştı.
32:43Çok güzel yemyeşil vadiler.
32:46Aşağı indik ve yeniden doğduğumu hissettim.
32:51Oraya vardığımızda...
32:58...Edvardo...
33:00...Koche...
33:01...helikopterlerden indiler...
33:04...ve üzerime atlayıp...
33:05...beni öptüler, kucakladılar...
33:09...ve çok mutluydular.
33:12Bu benim asla...
33:17...asla ama asla unutamayacağım bir an.
33:25Ayaklarımı çimlere bastım.
33:29Bir parça ot alıp çiğnedim.
33:32Ve tüm acılar geride kaldı.
33:36Mutluluk bir kez daha...
33:37...ruhumu, aklımı, bedenimi...
33:40...doldurmaya başlamıştı.
33:52Hayatta kalan son sekiz kişi...
33:54...dağda bir gece daha geçirdi.
33:56Üç Şilili kurtarıcı yanlarında kalıp...
33:58...gıda takviyesi yaptı.
34:00Helikopterler ertesi gün geri döndü ve...
34:02...onları alarak güvenli bölgeye taşıdı.
34:07Çok karışık duygular içindeydik.
34:10Coşku ve mutluluktan gelen duygular.
34:15Ama bir diğer yandan da üzgündük.
34:19Çünkü o arkadaşlarımızı kaybetmiştik.
34:22Ailelerinin, annelerinin, erkek ve kız kardeşlerinin...
34:25...acı çektiğini biliyorduk.
34:31Hayatta kalanlar hastaneye kaldırılırken...
34:34...Uruguay'daki birçok ailede...
34:35...hayatta olanların isimlerini duymayı bekliyordu.
34:43İlk düşüncem...
34:44...herkesin hayatta kaldığıydı.
34:48Biri hayatta kaldıysa...
34:49...herkes hayatta kalır.
34:51Hemen ardından...
34:55...45 kişiden...
34:56...16'sının yaşadığını duydum.
34:59Ve durum...
35:00...şans meselesi olmaya başladı.
35:03İsimleri bilmiyorduk.
35:10Radyoda...
35:10...listenin...
35:11...yayınlanacağını söylediler.
35:14Biz de...
35:14...beklemeye başladık.
35:19Hayatta kalanların isimleri...
35:20...Uruguay genelinde radyodan canlı yayında okundu.
35:23Birçok aile...
35:24...sevdiklerinin ölümü...
35:25...hayatta mı olduğunu bu şekilde öğrendi.
35:27Hepimiz dinliyorduk.
35:32Listenin okunmasını bekliyorduk.
35:36Liste çok kısa idi.
35:39Ne yaşayacağımızı...
35:41...bilmiyordum.
35:45Ellerime...
35:46...bakıp...
35:47...tek tek...
35:48...saydığımı...
35:50...hatırlıyorum.
35:52Carly Tospaes...
35:54...Nando Parado...
35:57...sayıyordum.
36:01Roberto Canessa...
36:06Roy Harley...
36:10...Rustavo Zerbino...
36:16...Jose Luis...
36:18...İnsiyarte.
36:19Bir anda...
36:24...Jose...
36:25...Louis...
36:26...İnsiyarte'yi duydum.
36:29O an...
36:30...inanamadım.
36:33İnanılmaz...
36:34...gergindim.
36:35Ve...
36:36...ağlıyordum.
36:39O gün...
36:40...tüm hayatımın...
36:42...en önemli günüydü.
36:43Kardeşimin...
36:48...adının da...
36:50...listede olmasını...
36:51...ummuştum.
36:52Ve...
36:53...tabii ki...
36:54...liste bitmişti.
36:55Onun adı...
36:56...okunmamıştı.
36:57...Fernando'nun...
37:02...ismini duymak...
37:03...istemiştim...
37:04...ama öyle olmadı.
37:06Fernando ölmüştü.
37:08Bu...
37:11...çeşitli duyguların...
37:13...bir karışımıydı.
37:14Çünkü hem...
37:16...çok mutlu oldum...
37:18...hem de...
37:19...arkadaşlarım için...
37:21...çok üzüldüm.
37:27Hayatta kalanların...
37:28...sağlık durumu karşısında...
37:29...hayrete düşen tıp uzmanları...
37:31...Latin Amerika'yı etkileyen...
37:32...bu inanılmaz hikayeye...
37:33...mantıklı bir açıklama bulamadı.
37:37Hastaneye vardığımızda...
37:41...bazı doktorlar...
37:42...açıkça...
37:43...şunu soruyordu.
37:44Orada yiyecek yok.
37:45Nasıl hayatta kaldın?
37:49Çok zayıfsın...
37:50...ama iyisin...
37:51...diyorlardı.
37:52Ama...
37:53...nasıl hayatta kaldın?
37:56Halk hayatta kalanlara...
37:58...büyük ilgi gösterdi.
38:00Ama...
38:02...ailelerimiz ve biz de...
38:04...toplumun...
38:05...hayatta kalma şeklimizi...
38:06...nasıl karşılayacağı...
38:08...konusunda...
38:10...biraz...
38:11...korkuyorduk.
38:13Bu...
38:14...çok güçlü bir tabuydu.
38:17Ebeveynler...
38:18...ne tepki verecekti?
38:20Kilisenin tutumu...
38:21...nasıl olacaktı?
38:22Bir çoğumuz...
38:24...bu konuda...
38:25...çok endişeliydik.
38:28Herkes...
38:29...ne yediğimizle ilgili...
38:30...haberleri...
38:31...yorumlarımızı...
38:32...ya da...
38:33...açıklamalarımızı...
38:34...bekliyordu.
38:35Nasıl...
38:36...hayatta...
38:37...şey...
38:38...şey...
38:39...şey...
38:40...şey...
38:41...şey...
38:42...şey...
38:43...şey...
38:44...şey...
38:45...şey...
38:46...şey...
38:47...şey...
38:48...ne yaptığımızdan...
38:49...kesinlikle...
38:50...emindik.
38:51Yani aramızda...
38:52...kesinlikle...
38:53...bir sorun yoktu.
38:54Sorun...
38:55...basından...
38:56...kaynaklanabilirdi.
38:57...bazın...
38:58...her zaman...
38:59...konuşacak...
39:00...bir şeyleri olsun ister.
39:01Ve bu...
39:02...kesinlikle...
39:03...harika bir konuydu.
39:08Santiago'dan...
39:09...aklımda kalan...
39:10...sokaktaki...
39:11...gazeteler...
39:12...yamyamlarla ilgili...
39:13...tüm haberler...
39:14...gelmeye başlamıştı...
39:15...falan filan.
39:20Biz de onlara...
39:21...içtenlikle...
39:22...söyledik...
39:23...konuşacağız.
39:24Uruguay'a...
39:25...vardığımızda...
39:26...bir basın...
39:27...toplantısı...
39:28...düzenleyip...
39:29...her şeyi...
39:30...açıklayacağız.
39:31Olan buydu.
39:36Montevideo...
39:37...Uruguay...
39:38...28 Aralık.
39:41Yerel basının...
39:42...bazı...
39:43...sansasyonel...
39:44...yaklaşımları...
39:45...hakkında...
39:46...ne düşünüyorsunuz?
39:47Bence...
39:48...iyi ve...
39:49...kötü var.
39:50Burada olduğu gibi...
39:52...dünyanın...
39:53...her yerinde var.
39:56...bazı...
39:59...bazı...
40:00...bazı...
40:01Burada nasıl hayatta kaldıklarını anlattılar.
40:09Dünyanın her yerinden gazeteciler gelmişti.
40:14Bu tabu onları çekiyordu tabi ki ama Banco Delgado bunu çok iyi açıklamıştı.
40:21Her şeyi açıkladı ve ekip olarak hareket ettiğimizi söyledi.
40:26Tanrı bize hayatta kalmamız için olanak sağlamış.
40:31Arkadaşlarımız da bizim için bunu yapmıştı.
40:37Son akşam yemeğinde İsa havarilerine vücudunu ve kanını sunar.
40:42Bu bize orada bizim de aynını yapmamız gerektiği fikrini vermişti.
40:50Banco Delgado o kadar etkili ve net bir açıklama yaptı ki herkes ayağa kalkıp onu alkışladı.
41:01Bence mükemmel bir açıklamaydı.
41:07Hayatta kalanların varlığını öğrendiğimizde çok ama çok mutlu olmuştuk.
41:13Üstüne üstlük kardeşimizin ya da diğer arkadaşlarımızın başına gelenleri de böylece öğrenebilmiştik.
41:21Roberto Canessa evime geldi ve Fernando'nun nasıl öldüğünü anlattı.
41:31Fernando kaza gecesi hayatını kaybetmişti.
41:35Onun başkaları kadar acı çekmemiş olması içimi rahatlatmıştı.
41:39Bizim için en büyük sürpriz Arturo'nun son ölenlerden biri olmasıydı.
41:50Yemek yemeği bırakmış ve bu da ölümüne yol açmıştı.
41:55Sanırım bu umutsuzluktu.
41:57Oradan çıkamayacağını düşünmüş olmalıydı.
42:08Başaramamış.
42:08Eve döndüğümde annem yanımda değildi.
42:21Kız kardeşim yoktu.
42:25Babam bana geri döndüğüm için teşekkür etti.
42:31Geri döndüğün için teşekkür ederim.
42:33Dünyaya bir defa geliyoruz.
42:35Hayatımızın ikinci yarısını mahvetmeyelim dedi.
42:38Yeterince acı çektiğimi, unutamadığımı söyledim.
42:42Onları büyük bir sevgi, büyük bir hürmetle anıyorum.
42:45Onları düşünüyor, onlar için dua ediyorum.
42:48Fakat asla arkama bakmadım.
42:53Hayattayım, yaşıyorum.
42:55Kendimi mutlulukla dolu hissediyorum.
42:59Gerçekten şaşmamaya ve
43:03başkaları için en iyisini yapmaya çalışıyorum.
43:10Koke ile Soledad,
43:13Koke Dağ'dan döndükten
43:14sekiz ay sonra evlendi.
43:21Ona söyleyemediğim
43:24birçok şeyi söyleyebilmek için
43:27bir, iki,
43:29belki üç yıla daha
43:30ihtiyacım olduğunu hayal ederdim.
43:33Biz şu anda
43:34elli yıldır
43:36birlikteyiz.
43:37Yani her şey yolunda.
43:41Bunun için minnettarım.
43:42artık herkes
43:49bu hikayenin sonunu biliyor.
43:54Her 22 Aralık'ta
43:56kutlamak ve anmak için
43:57bir araya geliyoruz.
43:59Ve geri dönmeyenleri hatırlamak için.
44:02oradan on altı kişi kurtuldu.
44:14Takım çalışması, sevgi,
44:17gruba olan güven,
44:19bu grubu bu kadar büyük yapan şeydi.
44:22çünkü insanlık tarihinde yaşanmış
44:26en olağan dışı şeylerden biri
44:28bu grubun
44:30başından geçti.
44:32İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:33İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:35İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:37İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:39İzlediğiniz için teşekkür ederim.
44:41İzlediğiniz için teşekkür ederim.
Önerilen
44:50
|
Sıradaki
43:57
41:02
İlk yorumu siz yapın