- 6 weeks ago
ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:01รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป
00:04สามารับชมได้ทุกวัย
00:18ไอราดา ต้องเป็นของค่าเพียงพูดเดียวเท่านั้น
00:30ยาพอ คำสิงมาหายาพอเหตุอย่าง
00:38เพื่อนมาบอกไอ้พอหูว่า
00:40เพื่อนสิวปวดปล่อยโฟเข้าให้เปลี่ยนอิสระ
00:43จนกลัววันสิได้ไอราดาไปเป็นคู่ข้องในสารนี้
01:00ยาว
01:17มัน
01:20อิสธุตโททธราชุ์
01:23พัญญาสุทโทษนาขราศผู้เป็นยัย
01:26ขน่อยพัญญาสีเช่งเชิด
01:29เจ้าเมืองเอกชัสที่ตา
01:31ได้มะกาบขอความเมตตาจากพระองค์
01:34โดยค่วมทุกใจ บัตรนี้
01:37ทุกผู้ทุกน้ำ
01:39ที่เกี่ยวของกันในอดีต
01:41จดจำได้แล้วว่า
01:43เคยกอกำกันมาตั้งแต่ป่างก่อน
01:46แต่การถอนข้ามสาบยังเกิดขึ้นว่าไร
01:49ย่อนพัญญาพังขี้
01:51มีความกฎแค่น
01:53ที่ถูกช่างเมื่องขาตาย
01:55และน้ำเนือไปกินกันตั้งเมื่อง
01:57มีทางใด
01:59ที่สิทธรณ์คำสาบใดป่าขนอย
02:05ไม่มีทาง
02:09หน้าคิดนี่สีตะล่า
02:11จุกกล่ามากนะ
02:13ที่มาถึงทีนี้
02:15พยาสีเชียงเชิด
02:17ค่ามาที่นี่
02:19คือมาzeugศากพยาสุโทธหน้าขนาดเท่านั้น
02:25เจากลับไปไซ่
02:27เจ้าพ่อไปจำสินภาวนาอยู่ในช่วงเข้าพันษection
02:29ท่านไม่ยุงเกี่ยว
02:31กับทางลูก
02:33มันไม่มีประโยชน์อะไร
02:35ที่เจ้ามาของความมีตา
02:37โขดเจ้าจะไม่มีทาง harfi
02:39ท่านและพัญญาพงขี้เท่านั้น
02:41ที่สิที่ทารหวังสาบใด
02:43สาบใด แล้วทั้งกะละพ่อก็พยาฟังคี่แล้ว
02:47ปลดทอนคำสาบให้ผมห้าโดยเธอ
02:49ไม่มีวัน ค่าจะไม่ทอนคำสาบให้ผมเจ้า
02:56จนกว่าเจ้าพี่ทางคีย์จะกลับมาอยู่ที่เมืองมาดันกับค่าตลอดไป
03:01หมดเวลาอ้อนหมดหัวเจ้าแล้ว
03:13หกลับใจกลับปลดที่สุดท่านนักษาฬ์ แม่นติ มันเกิดเรียนเชื่อ
03:33พ่อเจอ หน้าขีนิสีตลา พ่อบพ่อเจ้าพันของคีย์พ่อลงไปเริ่มเมืองบันดาล
03:39เขาล่องไปเมื่องบาดาท
03:40เพื่อนสิบทรมข้ามสาบให้ปุกเขา
03:43แล้วเฝ้าสิหัจจังใดกันดี
03:45DISCOX เป็นแบบนี้
03:46ข้อนที่ล้ำบากใจที่สุดกبก็คือนองล่า
03:48แม้น
03:50เพราะพยายาพันคี
03:52พร гру구บกุนข้อนft
03:53souffยังได้ขั้งไปหลัดไปıyorsunหน่อย
03:54ทำได้ 뭐ืมัดฐานได้ไง
03:56อัน เธอให้ตอล่า
03:58โจทรงๆ เป็นแบบนี่
03:59้าวล่ากว่าได้เปิดเกิดไม่
04:02คงสิยากเยอะแทร
04:04คаныสำคัญทีซูตอนนี้ก็คือคู่ไหนลาดา
04:07จะอย่
04:13พอตรงนี้ทอมค้ำสาบไปอีก
04:17museum
04:17virginity ได้เลย ง่ายพอ
04:19พอหรือเวลาอีกบ้าดนแล้ว เดい
04:21มีพก็ตอนรุดผลจะค้ำสาบให้ได้
04:25ถ้าคงยังบอกมุงขึ้นกัน
04:29อิ่ง สุดบ้าน
04:47คนที่สระบบคือสีตลา
04:50เนียพังขี้เพื่อนกับที่ต้องเห็ดถุวิถีทาง
04:54เพื่อนให้ค่ามสิ่งแปลงรัง
04:57เป็นพังขี้นาขนาด
04:59เพื่อสิได้ไปอยู่เมื้องบาดาษน้ำเพิญ
05:04หมอดมือนั้น
05:07คำสิงที่เป็นมนุษย์ก็สิต้องตาย
05:30เขามีหลายสิงเลยสินะ
05:35ที่คุณรู้สึกไม่ไว้ใจผม
05:40ฉันยอมรับค่ะ
05:42ว่าฉันไม่ไว้ใจคุณ
05:46ครูคำสิงที่เป็นคนดี
05:48แต่ตอนนี้ครูคำสิงที่ฉันรู้จัก
05:51เขาไม่อยู่แล้ว
05:56ครูคำสิงอยู่ตรงหน้าของนี้
05:59คุณ pec
06:03หน้าตา
06:07ผมก็เหมือนกันไม่มีอะไรผิดแพกไป
06:08สอนนึกซื้อ물เด็ก
06:09ผมก็ทำได้เหมือนที่คุณคำสิงทำ
06:11ผมทำทุกอย่างได้เหมือนเขา
06:13มีอะไรที่เราก็แตกต่างกันมา
06:15สิ่งที่คุณทำไม่ได้เหมือนเขา
06:18ก็ต 1973 อันนútนี้
06:21ขอร้องนะคะ
06:23บ้อยให้กรูกำสิงเขาได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาเป็นเธอ
06:26ทายที
06:28ผมรอคลอยคุณมา钱บาบมาลับพันดี
06:30รอคลอยเช็นจะได้อยู่กับคุณ
06:33และตอนนี้เราไม่ต้องทามตามก็สวัญห์อะไรทั้งสินแล้ว
06:37คุณพักใสไล้ส่งมันไม่ถึงไหน
06:41generell Чтобы 플�avoredป้องแบบกันเริ่มดีกว่า
06:44let me zu be with you
06:46Huy...Huy
06:48ถ้าคุณลืมไปแล้วว่าเราคอยลากกันมากแค่ไหน
06:51ไม่
06:53เล็กตินให้กันดี
06:55ก่อนที่คุณจะเกิดเป็นไอคำ
06:58เราสองคนเคยรักกันแม้ก
07:02คุณคือคำก่อง
07:05เรารักกัน แต่เราก็ถูกพลากจากกัน
07:09คุณจำได้ไหม
07:11ไม่
07:12คุณจำได้ไหม
07:13จำได้ไหม
07:25คุณจำได้ไหม
07:32คอยสื่อบางที่
07:34แล้ว
07:36เจ้าเด็ก
07:38สื่อว่าจึงใน
07:40คุณคำก่อน
07:47คุณค่าขอสาบาน
07:50ต้อดอาสิ่งศักษิต
07:52แล้วผู้ค่า
07:54สิ่งฮักเจานามคำกรอง
07:57สิ่งฮักตลอดไป
08:01จากนี้วิญญาณงคุณผีสิ่งอยู่หลี
08:11พังคี
08:13พังคี
08:14ต่อบ่อ
08:16อย่าให้พังคีเลย
08:17ปล่อยพังคีไปทอบ
08:19รูปหังพังคี
08:21จะพาเขาสองคนจัดกันเลย
08:24มันเป็นหูผี
08:25มันมันเป็นคน
08:27คนกับหูผี
08:28หักกันมาได้
08:30ข้าวมัน
08:32นั่น!
08:50ข้าวมัน ลูกไปกัน
09:02โก้มัน
09:17ไอ้...
09:18พ่อป่อยไป
09:20โป้อยไป
09:21โอ๊ย
09:23เธอตาม จำทอบ
09:42มืออะไร
09:43อย่า
09:44หัวบ้อง
09:44ลบไปหัวบ้อง
09:46หัวบ้อง
09:47ลบไปหัวบ้อง
09:48อะไร
09:49โอ้ว
09:53เฮ้า
10:02เฮ้า
10:05ไม่ต้อง
10:23แล้วหลังจากนั้น
10:28พังคียังคงมีชีวิตอยู่ต่อไป
10:31เพื่อรอคอยหญิงคนรัก
10:34ถูกเรามาหาให้ใจ
10:37ข้ากลับมาแล้ว
10:41กลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วยได้
10:45ลองครับมารักกินไปเดิมนะ
10:53ไม่! ไม่!
10:55ไม่!
10:56ไม่!
10:58ไม่!
11:00ปล่อย!
11:02ปล่อย!
11:03ถ้าเราคอยที่ได้พบเจอเจ้ามานับพันปี
11:06ตอนนี้เราได้เจอกันแล้ว
11:09ค่าจะมียอมให้ใครมาขัดความรักของเราอีก
11:13พอเจ้าให้จำจันได้เดีย
11:21ก max!
11:22คุณไม่มีศิทธรรรแบบนี้กับเธอ
11:24ทั footprints from me
11:25ใจกันหน้าที่ไม่มีศิท
11:27ถ้าเจ้าได้รู้ความจริง
11:28เจ้าจะไม่พูดตาแบบนี้
11:30ผมไม่สนใจว่าคุณจะพูดอะไร
11:32แต่ถ้าคุณจะเอาเรื่องเมื่อพันกว่าปีที่แล้ว
11:35ika เป็นข้ออ้างรวนนี้ 라มคุณไอ
11:38ผมไม่ยอม
11:39ไม่!!
11:40วเอ๊ย!!
11:41เจ้าคิดว่าเจ้าแ฿้าใช้พ fix..
11:43Narcnia
11:45sóปัญมายเหรอ
11:46ต่อ Provost Doc
11:46ยังกันไม่รู้
11:49แต่ผมสู้ไม่ถอยนะ
11:51มะปี 25 ๆ
11:52ไม่ใช่เมื่อพัน Bureau
11:53ที่身 LOU
11:54คุณต้องยอมรับความจริง
11:56ว่า เข้าคือ
11:58คุณอัยลดา
11:59ไม่ใช่เจ้าอย่าไงคำ
12:01และคุณคือเคลุกคำสิง
12:04ไม่ใช่พยายาทังคี
12:05จอเป็นแทง
12:07beh คุณจียง
12:09됩니다
12:09priv
12:11หยุดนะ! พอร์แล้ว!
12:14ฉันบอกให้หยุด!
12:17หยุดแก่แล้ว! ฉันบอกให้หยุดง่าย!
12:21ไม่ยังจะทำไมเนี่ย!
12:25เฮ้ย! ยังสวยด้วยค่ะ!
12:29คุณค่อนหยุด! คุณค่อน!
12:35พอร์แล้วนะ!
12:36เฮ้ย ชาติที่แล้ว เจ้าแย่งไอ้คําวิจฆ่า ชาตินี้ค่าจะไม่ยอมให้ไอ้เราดาต่อไว้ของเจ้าอีก
12:44มาให้หยุดไง พอได้แล้ว หยุด
12:47เจ้าไม่ต้องหยุด ไป
12:50จริงนะ
12:51คุณคาร คุณคาร คุณคาร เป็นยังไงบ้าง
13:06เจ้าทำรายค่ะ เพื่อปกป้องมันอย่างนั้นเหรอ
13:23หยุดไงแล้ว
13:24เฮ้ย หยุดไงแล้ว
13:26เฮ้ย
13:27อะไรกันอย่างไอ้
13:28มันก็อะไรขึ้นอ่ะ ก่อน
13:30คุณคำสิง ถ้าแล้วกันทำไมอ่ะ
13:33พวกเราก็คนกันเองทั้งนั้นนะ
13:35กันคำสิง กันอะไรขึ้นอ่ะ
13:37ไม่ต้องหายุด
13:39เอาเวลาไปจับคนร้ายเธอ สุดหมวน
13:41ถ้าไม่อยากมีปัญหา
13:45ก็ได้แล้ว
13:47อย่าให้ฉันต้องกรอวคุณมากไปกดนี้เลย
13:49ฉันขอร้อง
13:51ก็เข้าได้แล้ว!
13:55อย่าให้ฉันต้องกลัวคุณมากไปกดนี้เลย
13:59ฉันขอร้อง
14:05เพื่อนของเรา
14:08มันจะมีจบแค่นี้เนี่ย
14:21ไอ้
14:35ไม่
14:36กิบอัส
14:37เอิ่ม acc
14:37จะกลับ wide
14:37ขอบคุณ krijgen
14:38คุณสีตาร์
14:41เอิ่มดี้ตอนครับครับคุณสี่ตาร่า
14:44ค่ะ
14:47ฮึ๊
14:47โฮม armour
14:48โคษน authอดคุ้นสีตาร่า
14:50แล้วคุณสิตราษะกันมา हา
14:52ใejเท่านี่ม็นตรงกันรีๆนะครับ
14:58อย่าเสียเวลาพูดเรื่องเรั Baltimore
15:01เมื่อไหร่พวกคุณจะแปลสมบัติออกมา
15:03ฉันไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว
15:05ก็บ้างเป็น favour มันมีผีสั่วเมื้องเอกสถี่ตา engineer
15:09ไม่หวงอยู่
15:10ดูนงผมเคยพยittäยมเป็นเขาไปแล้ว
15:13ก็ถือขาไปตั้งหลายสบ
15:15เท่าเข้าไปเอกเนี่ย
15:17ก็ต้องปราบผู้พูดผีนั่น ว่าให้มายุงกับเห้า
15:20ผีเศร้าเมืองที่ยังวนเวียนอยู่ในหนองหารนั่น
15:23เบอแมนผีธรรมดา รั่งตัวก็มีอิทธิลิตหลาย
15:27ข้าฐาคมธรรมดา เอามันบริยุไท่ๆ
15:31แต่อาจารย์ของก็เป็นจอมคำหังเวท
15:34ฉันชื่อว่าอาจารย์จะปราบผู้มันได้
15:37ใช่ไหมคะ
15:39เอาล่ะ
15:41ผมรับปากแล้ววเข้าธรรมไปคุทホちら
16:01ดวงแก้วมันนี่นา섯
16:03เดียวนะครับ ผมปะเขาใจ
16:06ดวงแก้วมันนี่นาomas
16:08ก็คืออย่างครับ
16:11ไว้พวกคุณจะไปเอาสมบัติมาลาย
16:13ฉันจะบอกพวกคุณอีกที
16:16แต่มันคงไม่สำคัญกับพวกคุณ
16:18เท่ากับสมบัติที่เมืองเอ็ดชาดิตเตอร์เนี่ย
16:25ก็ได้ครับ
16:26ว่าแต่ว่า...
16:28Blessed hogy
16:29พร่อว่ากิจจ่ traded for yg
16:41้า...
16:45พร้อม..
16:47ไม่...
16:49ไม่ได้ไหม
16:54ไม่ได้เลย
16:55พอ พอ
16:57พอคุณ
17:00ทำไม
17:02พ่อครับ
17:09เกินพ่อเลย
17:12พวกมึงคือสิดเอาสมบัติพวกมึง
17:18พวกมึงต้องตาย
17:19พวกมึงค่ะเลยเรา
17:23เอาไว้!
17:26เฮ้!
17:27เฮ้!
17:28เฮ้!
17:29เฮ้!
17:30พ่อครบอย่างพวกมึงต้องว่าตายดิ
17:36มันถึกพีเขา
17:40แต่มันเลยครับ
17:41เฮ้!
17:43เอ้ย
17:46เฮ้!
17:48เฮ้..
17:51พวกมึงคือสมบัติ พวกมึงต้องตาย
17:57พวกพี่ฉันกัน หลับไปอยู่ที่นองหารของพวกแกซะ
18:13เดี๋ยว!
18:15พี่มันออกไปแล้ว
18:21เจ็บใจเถอะ
18:22มันเหล็นกูที่เผอ
18:26ค่าไหร่ของพวกคุณ ไว้ฉันจะเอามาให้ไหม
18:33แต่พวกคุณต้องรีบไปเอาดวงแก้มานี้นะครับ ราธมาให้ฉัน
18:38อยัดช้าไปก่อนเอง
18:41ได้ครับ
18:42ผมเมื่องสองคนไปพักก่อน แล้วก็หาของบีติตโตไว้น้ำ ผีนองหารมันเฮี่ยน ครับกำนั่น
18:57แล้วก็หาของบีติตโตไว้น้ำ ผีนองหารมันเฮี่ยน ครับกำนั่น
19:03เฮ้ย
19:10ไม่ยิ่งพวกนั้น แปลกอีรี ขนาดพ่อเรื่องพีเขาวันยังโบยาณ
19:16เบิ่งละ ลึกกลับประหลาดแท่
19:19อีรีจารย์
19:21ลึกกลับ
19:25ถ้าวาเพิ่นกังงาน แล้วก็ยังรวยอีก สามมันถ่อจารย์
19:31แต่ว่า ดวงแก่วมะนี่นักขลาด ที่คุ้นสีตลาว่าหัวเธอ
19:39อังคืออย่างวะ
19:42จับที่กูห้อมาก
19:46มันคือดวงแก่วพลังจิตของพวกพยายาหนาก
19:50พยายาหนากตนใด ที่มีพลังบารมี่แกก่า
19:55ถ้าบำเพ่นเพี่ยนถึงจุดหนึ่ง
19:57ก็สิเหตุให้มีพลังบารมี่ขึ้นมาก
20:01และพลังบารมี่ก็สิร้อมร่วมเป็นลูกแก่ว ประสานกับกายยา
20:07เหตุให้พยายาหนากตนนั้น
20:13มีช่านบารมี่สูงขึ้นไปอีก
20:17เหรอคุ้นสิตลา ฟ้งเสียอเพชนเอง
20:19ไม่มีค่าบารังบ่อจารย์
20:21เรื่องมองกูกระบุกมองขึ้นกัน
20:26เหรอนะ สางมันกร
20:30เข้าต้องหาทางร่วงแผลสมบัติให้ได้ก่อน
20:34คันเจอดวงแก่วนั้น
20:37แต่มันเบิ่งมีค่า
20:39เข้าก็เก็บเอาไวเองทั้งเบิดนั้นแหละ
20:43พ่อกูเฉลาดีแก่ว
20:45พ่อกูเฉลาดีแก่ว
20:49เจ้าหน่า
21:08เจ้าหน่า
21:11ให้มนุษย์หน้าโง่ผู้นันมากเรื่องนะ
21:13ค่าจะหาทางเข้ามานี้นางคาราดให้เจ้านางเอง
21:17ผู้ชม
21:19ถ้ามงั้น
21:21เจ้าเมิงเอกชฐตะ
21:23ให้ปุโหิดร้ายเขาท่า ปิดปาก opens
21:25ไหมใ Alpha whom
21:26ถึงเจ้าจะผ่านเข้าไปได้
21:28เจ้าก็จะพบกับรูปปันพยอา pluckตะน้ purpose
21:30ระช้าแห่งนักทั้งปวง
21:34ที่ psychologists anh bleiben
21:39ไ lemกกับเจ้าเมิögายร garments
21:41ม่อให้กับเจ้ามือเอกชษธิตา
21:49ไว้เพื่อปกป้องสมบัจจักเหรอมนุษย์
21:52หากเจ้าเข้าไปในนั้น
21:54เจ้าก็จะเป็นอันตราย
21:56ข้าถึงใช้มนุษย์พวกนั้นna
21:58ถ้าอย่างนั้น
21:59เจ้านานก็หมายความว่า
22:00ถ้าพวกเราจะเข้าไปได้
22:02ก็ต้องให้มนุษย์พวกนั้น
22:03ทํารย Parameter
22:04ม colour ปั้นเสียก่อน
22:06ใช่
22:06หลังจากนั้น
22:08เราก็จะเข้าไปเอาดวงแก้วมันนี้น่ะคราศ
22:20อย่างน่ะ พวกมันกำลังสิบบุกแปลวสมบัติของเมื่อเขาเหรอ
22:24แม่นแล้วเนี่ยพอ ลูกได้ยินเต็มสองหูเลย
22:27โกสินเองกันได้ยินคือกัด
22:29แม่นขน้อย พวกมันคงอย่างไรสมบัติ
22:32เป็นธรราของคนลบ
22:34แต่ในน้าคินิ สีตล่ะ พันสิيอย่างในดวงแก้วมันนี้นักคราศ
22:38เปอIST Tri Pittsburgh
22:40ดวงแก้วมันนี้น่ะคราศ
22:42เป็นดวงแก้วประจำกายของพญญ index
22:45thatísเขาเป็นขึ้นด้วยบุนบลามิ
22:48ติพื้นในภาวณาจําสิน เขาช่าในนศำ bodies
22:51ชำลา หลางหลางกาย และจิตจัิให้บริสุน
22:54ดวงแก้วมะนี่นาขลาด จังสิบังเกิดขึ้น
22:58พระเวอบังคี้ เป็นโอรธของพระเวอาสุโทธึกรัฒ too นากระOffalian
23:03ดวงแกว neol parallel Sean
23:04เป็นซึ่งแสดงถึงบุญญาที่การ dejar Los wert
23:09นิดพระ
23:11แล้วดวงแกวนนี้หนากระอัดไปอยู่ในทําเลยจัง vulnerable
23:14ดวงแกวเมี่ยวหนเอาคระ
23:15ถึกครบตอนที่ก็อบดอนถึกข้าตาย
23:20งffee Leute
23:27- เดี๋ยวขอทำเพราะวันยากก่อนเท่าเกิมว่าเซลว์จังแดกรับเกาะออกดอนตัวนี้
23:51- ได้
23:53- ดวงเกี่ยวมันนี้นาขลาดบอบ
24:18- ตอนนั้น ปอรึดอยู่โหวะกระหอกดอนที่ไตก็คือพยาณะ
24:27- อุรวหิตในทําหน้าวาสิเกิดขายยนะครังไยนามสิถวมฝ้า
24:33- บาสิกินดาว เมืองสิลมสลาย
24:36- ปอรึสร้างให้เสื้อหน้าอามาตนำสับสมพัตรก่อนทั้งดวงแกววันนี้นาขลาดไปแก้แว่น้องกัน
24:42- โดยปุรวหิตใส่เวตมนข้าทาอำพร้างทําไว้
24:48- ข้างจังสัน น่าคินี่สีตลา กระคุ้งสีอยากเอาดวงแกวมานี้หนาขลาดไปเห็นพระหยาพังขี้หนาขลาดเมình
25:05- น่าคินี่สีตลา ได้ดวงแกวมานี้หนาขลาดไปใส่ในโหจ прямฮิ ทิเราลั่งสิคกายล่างทำเมื้ดเป็นพระหยานะ
25:15โอกกาศถี่พวกภาาสิทธิเดี้ยไปเกิดไหม
25:18บากาศ Monroe ถูกเป็นไป하지 Level มันบ้นะพอ
25:22ไม่รู้ถักเป็นแบบนี่
25:24ซะ Merry แน่อำเปรย์ับห Bild
25:27แห้งอย่างสิ
25:28พูดจะเป็นคนถอนคำฝารกับให้พวกภาาแล้วข้าหน่อย
25:31ผุกกก Jenn- พอวorousค 잡ม Eden
25:33พอว่าตะมีคนๆ หนึ่ง
25:35ทิดการล่องหาวิทธิธิจทรกับนifyingเขา
25:38นองหละ
25:45ที่บุกิน
26:15กล้าอย่างนี้ ต้องมันช่วยหลัง
26:29กล้าอย่างนี้ ต้องมันช่วยหลัง
26:45ไอ้ ทำอะไรเนี่ย
26:51ฉันกำลังพยายามแปลอักษร ที่อยู่ในนางสือใบร้านอยู่
26:57คือ ฉันอยากช่วยถอนคำศักรให้ชาวเมือง
27:02ถ้าแปลยังไงฉันก็แปลไม่ออก
27:06ตัวอักษรพวกนี้มันเก่ามาก
27:10มากกว่าพวกอักษรโบร้านที่ฉันเคยเรียนมา
27:14IC B. อาย
27:17ฉันโคงใจนะว่าแกเคยเกิดเป็นจะอยู่อย่างอายคำ
27:21แต่ชาติเนี้ย แกเกิดเป็นไอราดา
27:26เด็กผู้หญิงธรรมดาคนนึง
27:29ที่ทำสาระคدี
27:31แล้วเรื่องชาวเมืองเอกชตีตา
27:33ที่ต้องล้มตายเพราะกินเนื้ decisively
27:35ลอกด่อนพังคี
27:36แล้วต้องคำศาพ ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเนี่ย
27:39มันเป็นเรื่องมาพันดีรี้แล้ว
27:42การที่แกในตอนนี้ ต้องมาหาทางช่วย
27:45ฉันว่ามันเกินกำลังแกไป หรือเปล่า
27:50แต่ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวกเขาถูกFRSP
27:52ยังไงฉันก็ต้องช่วยพวกเขาให้ได้
27:55และที่สำคัญ
27:56พ่อแม่อัลฉัน พี่สาวฉัน
28:00ก็ชอัดยับคนถูกไปด้วยเพื่อ� pell
28:02ไอ้เฮ้ย
28:07ฉันก็ไม่รู้จะช่วยแกอย่างไร removing
28:11นี่เป็นไร ช้าไหว
28:20สวัสดีครับ
28:22คุณก้อน
28:25สวัสดีค่ะ
28:27ผมเอาขนมเก็กมาฟ้ากครับ
28:29เห็นว่าคุณมาอยู่ที่นี่หลายวัน
28:31ฉันคิดถึงขนมอร่อยๆ
28:33ขนมเก็ก
28:35คิดถึงค่ะ
28:37ต้องแต่อ้องไม่ได้ว่าเลย
28:41ป่üyorum อย่าไม่กินเคคค์เลยครับ
28:44เดี๋ยวคุณคอน กับผู้หมวด อยู่กินข้าวด้วยกันนะคะ
28:48ไปเตรียมกับข้าวเยอะเลยค่ะ
28:50สิน 오�ulates
28:51เดี๋ยวปี้ไปเตรียมข้าวให้นะคะ
28:54ผู้หมวดค่ะ
28:57อืม
29:11- คุณเป็นยังไงบ้าง?
29:17- ก็...โอเคขึ้นแล้วค่ะ
29:22แต่ก็ยังรู้สึกสับสน
29:25กับความรู้สึกของตัวเองนิดหน่อยนะคะ
29:27น่าเห็นใจคู่คำสิ่งนะคะ
29:29ตอนนี้ร่างของเขาถูกพังคียข้อพรองไปแล้ว
29:34บาทนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง
29:37ผมเป็นห่วงคุณมากกว่านะ
29:40ถ้าพังคียคิดว่าคุณเป็นคนรักของเขา
29:45แล้ว...
29:48เรื่องในชาติก่อนมันจบไปนานมากแล้วค่ะ
29:51ตอนนี้เราทุกคนก็ต่างมีชีวิตใหม่กันแล้ว
29:56ก็จริงของคุณ
29:59ก็งั้น...อยากคิดมากนะครับ
30:03ผมอยากเห็นคุณยิ้มได้
30:07มากินเคคดีกว่า
30:21น้านกินมากเลย
30:22เจ้าหญิงไอคำ
30:24นี้เจ้าชายพาแดงอยู่เคียงข้างเขาตลดเวลา
30:29แต่ไอราดารู้แล้ว ว่าค่ากับนางเคยรักกันมากเพียงใด ตั้งเมื่อครั้งอดีต
30:40ก่อนที่นางจะเกิดเป็นเจ้าหยิงไอคำด้วยสำหรับ
30:45ชาติที่เราจะใช้ผาแดงเอาชนะใจนางได้ ท่านจะต้องรีบเอาชนะใจนางให้ได้
30:54มิเช่นนั้น ท่านตรงสูญเสียนางไปอีกแน่
30:58ข้าไม่มีวันยอมสูญเสียไอราดาไป
31:05หยุดถยม ปลอยว่างทุกยางเสียเถอะ
31:12ในเมื่อซาตินี้เด็กเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว กายย่าส่างเว้นส่างกำต่อไปอีกเลย
31:19กายอีกเลย
31:21กายอีก
31:36กายอีก
31:40ขออะไรก็ Nic. ชั้น
31:55สองกร้องนี่จกๆ
31:58มีอะไรกินข้าง
32:00เฮ้ เฮ้
32:30เฮ้
32:32เฮ้
32:38อะไรกันเนี่ย
32:42พระหันกง ยิ่งสอนสำ
32:45ต่ำใจกะฮอกด่อน
32:48พังขี้ก็เจ็บแสบห้อน
32:51สอนนวง พาส่วง
32:53อันว่าพังขี้เท่า
32:55หน้าเน็บ เจ็บนวง
32:57ป่วงมูสอนหน้าไม่
32:59ต่ำส่วงเท่า ดาลตาย
33:05เป็นทีเวทน่าอาดูนเศรา
33:08เม้าหมวตสาดกร
33:10เท่าเคยก็กำไว
33:12มาสดใส่สาดนี่
33:14แท้แล้ว
33:16พระหมวดคะ
33:18นี่มันภาษามะคตโบราณนะคะ
33:21พระหมวดอ่านออกด้วยเหรอคะ
33:24ไอ้พู
33:26แค่อ่านออกได้ยังไงวะ
33:28ไม่รู้เหมือนกันวะ
33:30แต่เมื่อกี้
33:32ฉันเหมือนเห็นภาพตัวเอง
33:34เป็นภาพในอดีต
33:36กำลังนั้นเขียนทั้งสือบายร้านนึงเนี่ย
33:38หรือว่า
33:40ชาติที่แล้วก็เกิดเป็นภาพ
33:42และเขียนสือบายร้านเร็มนี้
33:44เพื่อบอกเรื่องเราที่เกิดขึ้น
33:46มันจะเป็นไปร้านออกวะ
33:48แมนแล้ว
33:52แมนแล้วหมดผู้ภาเป็นคนเขียนบันถึกเน altenฟ hed Mitarbeiter remm alasser
33:58มันนิลิน
34:00พี่มันนิลิน Official มาได้ยังไงค่ะ
34:05ไปได้ทุกมองหน่ адแล้ว livre
34:09เข้าคุณบอกว่า ผมเป็นคนเขียนคือ 찌ฆ siendoเงิน Cheers
34:12มันจริงน่ะครับ
34:13สิ่งทีเจาเห็น มันกับเป็นจังษัลละ
34:17แต่สำหรับค้นทีบอดเซือเรื่องการกับชาติมาเกิดเนี่ย ก็อาจจะเสื้อใดง่า แต่การถิดเจ้าอ่านโตอักษรออกทุกโต ทั้งถิดเจ้าบอดเรียนภาษา มะคดโบราณ
34:31เจ้าสิอธิบายคำตอบนี่ให้ทุกคนฟังมาจังใดล่ะ
34:36เอาหน้ายผู้ อย่าคิดมาก ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้ล่ะ ไปให้สุด
34:43ถ้าอย่างนั้น หมดลองอ่านต่อได้มั้ยคะ เพื่อว่าจะเจอวิธีแก้คำสาบ
34:49ได้ครับ เดี๋ยวผมจะลองดู
35:00หากสิรุดพลคำสาบใด ต่องลังเหลือดหน้าคินี่ ด่วงแก่วมนี้หน้าขราด
35:08สิบปลดปล่อยบ่วงกรราด ต้องหลังเหลือดหน้าคินี่ ดวงแก้วมนี้หน้าขราด
35:28สิบปลดปล่อยบ่วงกรรม
35:34ดวงแก้วมนี้หน้าขราดนี้ สึ่งอะไรคะ
35:38อืม
35:40ดวงแก้วมนี้หน้าขราด เป็นดวงแก้วประจำกาย ของพยาพังคิน่าขราด
35:46ตอนนี้ หน้าคินี่สีตลา ก็อยากได้ดวงแก้วมนี้หน้าขราดขึ้นกัน
35:50หน้าคินี่สีตลาหรือครับ
35:52เป็นเมื่อเอกของพังคิน่าขราด
35:55เป็นเนี่ยเอกของพยาพังคี่หน้าคราษ
35:58หน้าคินี้สีตะล่า
36:00อยากใดดวงแกวมะนีหน้าคราษ
36:02เอาไปไส้ไว้ในหัวใจของคู่คล้ำสิง
36:04เพราะหวังวางอยากให้คู่คล้ำสิงกายร่างเป็นพยานะ
36:08แล้วกดลงแยงไปอยู่ในเมืองบาดาน้ำกัน
36:11อย่างนี้ก็ 분ail ว่า
36:14คู่คลำสิงต้องตายเหล unglaub configurations
36:15เ rebuilt
36:17Leia ทำมันเป็นแบบนั่น
36:18ความหวังถีเศร้าเมือง สิถือปลดปล่อยให้เป็นอิสระ
36:22มันก็อาศิปเป็นไปเบาะใดแล้วกับได้
36:25แล้วดวงแก้วมันนี้นะคราดนี้ อยู่ที่ไหนล่ะครับ
36:29แต่วัดเอกชะที่ตา
36:48เจ้าไปนั่งไหนพังขี้ หลงพอคิดว่าเจ้าสิบอบมาหาหลงพอแล้ว
36:55หลงพอเป็นคนสงของจิตไปหา ผมก็เลยมาหาหลงพอทั้งที่ดี
37:03พังขี้ เจ้าพอใจในโหลกมนุษย์เหรอ
37:09ทำไมผมจะไม่พอใจ
37:11ผมอยากเป็นคน และผมทำทุกอย่าง
37:17เพื่อที่จะได้เป็นคน
37:22เพราะผมต้องการจะอยู่กับคนที่ผมรัก
37:25เจ้าอยากอยู่น้ำเขา แต่เขาอยากอยู่น้ำเจ้าวะ
37:30คิดเบิ antis yg ได้ดีสุด บางคิ
37:33เจ้ามีโอกาสจะได้เฮ็ดค่มดี
37:36ค่มดีกระสิขุมพพองเจ้า ทรงบุนบาระมีให้เจ้ามีค่มสุข
37:42เอาหูสีกรรมไอ nevertheless
37:45ให้เป็นทานบารมี
37:47เพื่อ турนทุกธบรมานมาเป็นพันปีแล้ว
37:50ถึงเวลาที่เจ้าจะต้อง patrons surprised
37:53ผมไม่เอาหูสีกรรมให้ใครทั้งนั้น
37:56เจินกล Brave
38:00ผมจะได้อิรลดาออกเป็นความผม
38:03นโยมก็หุ้นอิรลดา
38:05พลัดพากจากกันมาเป็นพันปีแล้ว
38:09สัญญาระหวังกัน
38:10มันก็ชางหายไป ตามการเวลา ยาผู้เว้ยง ผู้กรรมกันไว้อีกเลย
38:16ปล่อยกันไปเท่า โรงพอของบินทบาท
38:20ผมไม่เท่าไว
38:23ผม รักคำกลอง
38:26ผมรักไอ้คำ
38:29และในชาตินี้
38:32ผมก็ยังรักไอราดา
38:35ไอราดา
38:36ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น
38:52จากนี้ไป
38:55รุ่มพ่อไม่จะเป็นต้องมายุ่งเกี่ยวของผมอีก
39:06ต้องเป็นต้องการเท่านั้น
39:13ลงไปเอา ด้วงแก้วประจำโตของพังขี้
39:16ขึ้นมาทำราย
39:17ถ้าผู้ใดทีมาเปิดหีบนี้ จะไม่อันเป็นไป
39:20ถ้าชีวิตของอัตมา
39:22สิซ่อยปลดไปดวงวิญญาณของเช่าเมืองได้
39:25อัตมาก็ยินดี
39:28มึง
39:30จ้าค่ะ
39:32เจ้าก็เป็นคนพลักของผมเหมือนเดิมสิ
39:34ถ้าคุณทำได้
39:36ผมพร้อมจะเอาโหสิกรัมให้กับทุกคน
39:38ว่ายังไง
39:39ถ้าอยู่เดิน
39:43เมื่อว่าสิเป็นสาดใด
39:47สาดนี้สิขอสบใส่เวนกำตการกัน
39:53สิทธาจนว่า
39:57ฝ้าเพิ่นเห็นใจเปิดบ้องให้สองเหา
40:01พบหนาได้พบพ่อเจ้า
40:06ให้จำกันได้เดิน
40:09ให้จำกันได้ในเดิน
Recommended
40:41
|
Up next
40:21
39:03
40:03
40:22
40:11
39:43
42:50
39:03
37:59
38:41
38:01
38:23
38:42
39:41
41:13
Be the first to comment