Γυρισμένη το 1986 στο ελληνικό χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας κοντά στη Βουδαπέστη, η ταινία καταγράφει τη ζωή των κατοίκων του.
Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, πρώην μέλη του Δημοκρατικού Στρατού, που εγκαταστάθηκαν εκεί το 1950.
Την εποχή που γυριζόταν η ταινία, οι περίπου 1.800 κάτοικοι και τα παιδιά τους επέστρεφαν κατά ομάδες στην Ελλάδα, έπειτα από 35 ολόκληρα χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς που ήταν συνέπεια του εμφυλίου πολέμου.
Μαζί τους έρχεται και το φέρετρο ενός παλιού συντρόφου – καλή πατρίδα, σύντροφε.
Μια ποιητική ταινία σχετικά με την παρακμή ενός χωριού-συμβόλου και ταυτόχρονα το τέλος ενός συγκεκριμένου ιστορικού τοπίου.
Η ταινία απέσπασε τα Βραβεία Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και Καλύτερης Μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1986, Ειδική Μνεία Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο 1986, καθώς και Διάκριση ποιότητας ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας ΥΠΠΟ το 1987.
