Στίχοι: Pablo Neruda
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος

Απόδοση στα ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ενορχήστρωση: Νίκος Μαμαγκάκης

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΚΟ " ΕΜΙΛΙΑΝΟ ΖΑΠΑΤΑ " 1971

Όταν γέρνω τα βράδια
ρίχνω τα δίχτυα της θλίψης μου
στα ωκεάνια μάτια σου
Όταν γέρνω τα βράδια
βρίσκω τη μοναξιά μου
να καίει στην πιο ψηλή φωτιά
Και σάμπως νά΄ναι ναυαγός
τα χέρια της χτυπά - τα χέρια της.

Πάνω από τα μάτια σου που χάνονται
σου στέλνω κόκκινα σινιάλα
σινιάλα που χτυπούν όπως τα κύματα
στην άκρη κάποιου φάρου

Μα εσύ είσαι τόσο μακρινή
τόσο δικιά μου είσαι
κορίτσι εσύ που μέσα σου
μόνο σκοτάδια κρύβεις
κι από το βλέμμα σου, στιγμές
προβάλλει αχτίδα φως

Όταν γέρνω στα βράδια
ρίχνω τα δίχτυα της θλίψης μου
στο κύμα που βογκά
στα ωκεάνια μάτια σου

Τα νυχτοπούλια δακρύζουν
κάτω από τα αστέρια
που λάμπουν - όπως η ψυχή μου
να σ΄αγαπάει

Η γη θα καλπάζει
φωτίζοντας τους τάφους
γαλάζια στάχυα