Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά. Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά, δώσ’ μου ένα φιλάκι και έλα πιο κοντά.
Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη. Ωωω! μόνοι στη γη.
Ήταν η Αθήνα κόμπος στο λαιμό, νέφος και ρουτίνα και άγχος τρομερό. Δώσ’ μου ένα τσιγάρο, δώσ’ μου και φωτιά, Θεέ μου θα σε πάρω στη καυτή την αμμουδιά.
Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη. Ωωω! μόνοι στη γη.
Τηλέφωνο χτυπάει, βουλιάζει το νησί, και τ’ όνειρο σκορπάει στου γραφείου τη βουή. Πετάγομαι ιδρωμένος, δουλεύεις και γελάς, σ’ ακούω σαν χαμένος το ρεφρέν να τραγουδάς.
Εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη. Ωωω! μόνοι στη γη.
