Η απίστευτη ιστορία του «βιονικού» ορειβάτη Χιου Χερ

Στα 8 του, ο Χιού Χερ ήταν ήδη πολύ καλός ορειβάτης. Στα 17 του ήταν ένας από τους καλύτερους αμερικανούς ορειβάτες.

Κατά τη διάρκεια όμως μιας αποστολής στο Όρος Ουάσινγκτον, αυτός μαζί με έναν ακόμη ορειβάτη χάθηκαν, κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας. Έμειναν εγκλωβισμένοι για τρεις νύκτες, στους -29 βαθμούς Κελσίου.

Όταν τους βρήκαν, είχαν σοβαρά κρυοπαγήματα. Ο Χιου Χερ έχασε και τα δύο πόδια του, καθώς τον ακρωτηρίασαν, κάτω από το γόνατο. Όλα άρχισαν να αλλάζουν όταν έγινε η πρώτη προσθετική επέμβαση.

Από τότε, αποφάσισε να αφήσει πίσω την αναπηρία του και να κάνει τα πάντα, ώστε να σταθεί ξανά όρθιος και να ασχοληθεί με την ορειβασία:

«Αυτό που συνέβη ήταν ότι τότε μου τοποθέτησαν συμβατικά μέλη. Ήμασταν στο 1982. Τρομοκρατήθηκα. Είπα στον εαυτό μου, “δεν μπορείς να ζήσεις έτσι”. Τα μέλη ήταν φτιαγμένα από ξύλο και καουτσούκ. Δεν υπήρχε από πίσω καμιά υπολογιστική επιστήμη ή ευφυΐα. Δεν υπήρχαν αισθητήρες. Δεν υπήρχαν υπολογιστές. Καμιά μυική κίνηση. Σκέφτηκα: “Αστειεύεστε. Πρέπει να υπάρχει κάτι ακόμη”. Τότε μου ήρθε η έμπνευση και άρχισα να σχεδιάζω. Η πρώτη δουλειά που έκανα ήταν να σχεδιάσω τα δικά μου μέλη, έτσι ώστε να επιστρέψω στο αγαπημένο μου σπορ, την ορειβασία».

Κρις Κάμινς, euronews:
«Είχατε όμως κάποια προηγούμενη εκπαίδευση σ’ αυτό τον τομέα;»

Χιου Χερ:
«Στο Λύκειο, για να ξεφύγω από το πανεπιστήμιο, αποφάσισα να πάω σε μια επαγγελματική σχολή. Ήξερα λοιπόν να φτιάχνω πράγματα από ξύλο και μέταλλο. Μπήκα σε ένα κατάστημα και άρχισα να κόβω και να πλανάρω. Είχε μεγάλη επιτυχία. Γρήγορα επέστρεψα στην ορειβασία. Και σύντομα κατάφερα να ξεπεράσω το επίπεδο που βρισκόμουν παλιά, πριν το ατύχημα. Σκαρφάλωνα καλύτερα με τα τεχνητά μέλη, παρά όταν είχα πόδια. Άρχισα να φαντάζομαι έναν μελλοντικό κόσμο, χωρίς αναπηρίες. Φανταστείτε ότι αυτό έγινε σε μένα, στο σώμα μου. Φανταστείτε να μπορούμε να το επεκτείνουμε σε όλη την ανθρωπότητα. Να έχουμε δηλαδή προηγμένη τεχνολογία για την θεραπεία των τυφλών, των ατόμων με σοβαρή κατάθλιψη, των παράλυτων, για όλες τις αναπηρίες. Θα βάζαμε τέλος σε όλα αυτά».

euronews:
«Βλέποντας τα βιονικά σας μέλη, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την αντίστοιχη φράση του Στιβ Όστιν...»

Χιου Χερ:
«Σίγουρα. Η βιονική είναι μια έννοια που ταιριάζει».

euronews:
«Πώς φτάσαμε εδώ; Και εξηγήστε μας πώς λειτουργούν...»

Χιου Χερ:
«Αυτά που φοράω είναι βιονικά μέλη. Είναι φανταστικά. Κάθε μέλος έχει τρεις υπολογιστές. Όχι μεγάλους. Είναι μικρά τσιπ. Τρεις υπολογιστές. 12 αισθητήρες μετρούν τις θέσεις, την επιτάχυνση, την ταχύτητα, τις θερμοκρασίες, τις δυνάμεις που ασκούνται. Οι αποφάσεις παίρνονται μέσω αλγορίθμων που ελέγχουν τον ενεργοποιητή των μυών. Κινούνται λοιπόν και πραγματοποιούν κάθε βήμα που κάνω. Λειτουργούν ηλεκτρικά. Εδώ βρίσκεται η μπαταρία, την οποία φορτίζω το βράδυ. Είναι τέλεια. Κάνουν να φαίνεται φυσιολογική η κίνησή μου, η ενέργειά μου, κινητοποιείται όλο το μυοσκελετικό μου σύστημα. Είναι καταπληκτικά. Η συσκευή έχει τη δική της νοημοσύνη. Και αντιλαμβάνεται τις προθέσει