asiasloneczko31buziaczek

Boimy się spot­ka­nego człowieka
bo nie widzi­my je­go duszy
w której przy­nosi on swo­je in­ten­cje…
Boimy się uczuć
bo za bar­dzo wi­dać w nich szczęście
które tak łat­wo później można stra­cić
i bólem przypłacić…
Tym­cza­sem…
i człowiek i uczu­cia są da­rem
jeśli tyl­ko po­wita­my go ser­decznie
a uczu­ciom poz­wo­limy od­po­wied­nio
ulo­kować się w naszych ser­cach…
Kiedy więc przychodzi do nas człowiek
wys­tar­czy ob­darzyć go zaufa­niem
i umiłować go… jak naj­piękniej­szy po­daru­nek
i pielęgno­wać tę miłość
dopóki nie zgasną je­go oczy
one są bo­wiem zwier­ciadłem in­ten­cji
i strażni­kiem szczęścia…