Yedi Güzel Adam

Yalnız Ardıç Ağacı’nın gölgesinde büyürdük.
Şahlanırdı alnımızda beş vakitli bir hüzün.
Hürmet ederdik “aşk” denen o dinmez ibadete.
Değeri ölçülmezdi, yürekten çıkan sözün.

Yedi güzel adamdık, yedi Kara Lise’li
Gittiği her şehirde, sokağın şairleri
Kederle beslenirdi kalemimizden sevda
Yedi güzel adamdık, yedi Kara Lise’li