İsmail KARAKAŞ

Bazen parmakların uçları olmak var ;Dokunmak için...
Bazen ay olmak var;yeryüzüne merhaba demek için.
Bazen tutku olmak var ;söyletmek için.
Bazen tomurcuk olmak var ;her mevsim gönüllerde açmak için.
Bazen mavi olmak var ;sonsuzluğa yayılmak için,
bazen eflatun olup küçücük bir yüreğe sığınmak için...
Bazen uzak olmak var ;özlenmek için..........
Ama ille de insan olmak , insan olmak var çırpınarak,
çağlayan olup yüreklere
akarak;yaşamak için...