Camlarda nakışlar belirirken yine yer yer, Hep aynı Nisan yağmurunun damlalarından, Durmuş gibidir sanki zaman penceremizde..
Bir çağrışımın böyle yoğunlaştığı her an, Hep aynı hayal belli belirsiz görünür de, Efsanelerin çizdiği çehrendeki müjde, Yağmurla yıkanmış camın ardındaki gülümser