Temmuzdu çok sıcaktı ,üşüdüm ben, buz kestim göçeli tam 3 yıl olmuştu prensesimin hastaydı eriyordu içinde gözlerimin hastalığıydı bendeki o çaresizliğin
ellerim kollarım bağlı bişey yapamazken beraber geçirmiş 2. yılı kutlarken diğerleri gibi düğünümüzü beklerken düğün değilmiş kara gününe daha erken
doktor artık yapacabileceğimiz yok diyor prensesim içtenlikle gözüme bakıyor bakışıyla içimi tutsağa çeviriyor seni nasıl çaresizce bırakıcam diyor
temmuzdu sıcaktı kardeşi beni aradı efendim dedim konuşamadı çok ağladı zaten telefon çalarken yüreğim anladı haberi alınca kalbim karalar bağladı
hastahaneye nasıl gittim hatırlayamadım beyaz çarşaf vardı üstünde biraz kaldırdım gelinlik değildi kötü oldum bakamadım öylece bir köşeye çöktüm yalnızca kaldım
ağlamaktan gözlerimdende yaş akmaz oldu aşkımı son yolculuğuna uğurlamak zordu ani gidişin oldu beni harbi çok yordu gidemessin olamaz kefen sana çok boldu
İlk yorumu siz yapın