Abdülkadir Merâgî'nin rast makamında, düyek usûlünde kârçe'si:
Âmed nesîm-i subh-dem / Tersem ki âzâreş kuned Tahrîk-î zülf-i anbereş / Ez hâb bîdâreş kuned Sultân-ı mâ sultân-ı mâ / Rahmet bekun ber cân-ı mâ An dem ki cân ber leb-resîd / Hem-râh kun îmân-ı mâ (Esen sabah rüzgârının sevgiliyi rahatsız etmesinden korkuyorum. Anber kokulu saçlarını tahrik ederek o sevgiliyi uykusundan uyandıracak. Ey sultanımız, sultanımız! Cânımıza rahmet et; o can dudağımızın ucuna geldiği zaman da îmanımıza yoldaş kıl. )
