Aby róża żyć mogła, potrzebuje wody Kropel deszczu i rosy, co na płatkach błyszczy W mgły porannej obłokach jak w źródle się kąpiąc Cieszy oczy soczystą zielenią swych liści
Aby róża żyć mogła, potrzebuje słońca By do niego uśmiechać swoje piękne lico W jego blasku się stawać nieziemskim zjawiskiem I dawać ukojenie znużonym źrenicom
Aby róża żyć mogła, potrzebuje ziemi Aby jej wiatru powiew nie porwał w nieznane Aby mogła bezpiecznie ogród sobą stroić I urzekać swym pięknem Twe oczy kochane
Miłość jest jak ta róża kwitnąca w ogrodzie Piękna i taka zwiewna jak obłok na niebie Lecz aby istnieć mogła i świat cały zdobić Róża naszej miłości potrzebuje Ciebie...
Be the first to comment