Oryginalne proporcje ramki wynoszą 16:9, 25 klatek na sekundę, rozdzielczość 720 x 576 pikseli. Jest to przedostatnia część autorskiego eksperymentu multimedialnego, opartego na dialogu w świecie ludzi ( dawno i zupełnie niedawno ) opuszczających świat znany wszystkim żyjącym osobom na Ziemi. Jest to roboczy ( w tonie i obrazie) szkic multimedialny do ostatecznego monodramu prezentowanego w wersji scenicznej. Tempo i kolor napisów są na razie wynikiem przypadkowo dobranych parametrów, ale powinno być dostosowane do indywidualnych możliwości percepcyjnych widza. Można stosować przycisk stop frame i kontynuować seans po odczytaniu całej linijki tekstu. Przy niskiej transmisji danych występują niekiedy skoki poszczególnych klatek filmu, ale to nie powinno wpływać na czytelność. Wydaje się, że rozdzielczość jest niedoskonała, ale przy zatrzymywaniu na odczytanie pewnych zdań i słów, dość wystarczająca. Zamiast dźwięku rozmawiających osób dramatu pojawiają się napisy na tle obrazów z ich wspólnego życia. Fragmenty muzyki Filipa Glassa z filmu "Godziny" ilustrują niesamowite malowidło sfotografowane przypadkowo przed laty podczas wizyty w jednej z galerii świętokrzyskiego muzeum regionalnego. Z tych okolic pochodzą również fotografie przyrody w tle napisów. Wydobyte z katalogów komputerowej pamięci dzieło artysty - malarza, po latach czyni wrażenie współczesnego "Sądu Ostatecznego". Z takich strzępów wspomnień i dawnych skojarzeń powstaje mozaika myśli, jakie nie opuszczają człowieka niepogodzonego ze śmiercią najbliższych. Bohater jest właśnie tak rozdartą ( między niedawnym życiem , a śmiercią ) istotą. W tle napisów pojawiają się między innymi postaci, których ta dziwna rozmowa w różnym stopniu, dotyczy. W miarę technicznych możliwości prezentacja sekwencji dialogu między umarłymi będzie sukcesywnie uzupełniana. Na razie umieszczam w trzech sekwencjach, wprowadzenie w temat monodramu i dwie końcowe partie rozmowy.