Λύγισε στον αέρα Δάφνη Μπόκοτα: «Είχε μια μυρωδιά που δεν θα την ξεχάσω ποτέ»

Watch Λύγισε στον αέρα Δάφνη Μπόκοτα: «Είχε μια μυρωδιά που δεν θα την ξεχάσω ποτέ» - dpgmedia on Dailymotion

Transcript

00:00Πανεπιστήμιο και ομόνοια από τις 2 και μετά θα είναι κλειστή.

00:03Μάλιστα, ευχαριστούμε πολύ Μαρία μου Δάφνη.

00:04Επειδή ήμουν και εγώ εκεί στις 17 Νοέμβρη παιδάκι τότε,

00:09να πω τι θυμάμαι.

00:10Να πω τι θυμάμαι τη μαμά μου που μου είχε ζητήσει να φτιάξουμε τυροπιτάκια για τα παιδιά.

00:15Φτιάξαμε λαμαρίνες, τυροπιτάκια, γεμίσαμε σακούλες και σακούλες με φάρμακα, γάζες.

00:19Μένετε κοντά.

00:20Στα εξάρχη.

00:21Τα παιδιά λοιπόν ζητάγαν τότε από το ραδιόφωνο σακούλες με φάρμακα και σακούλες με τρόφιμα.

00:30Και θυμάμαι ήμουν ψηρικά και είχαμε γεμίσει σακούλες, κατεπήκαμε με τη μαμά μου.

00:34Θυμάμαι τα χέρια που βγαίναν από τα παράθρια στην τζωσίτσα και παίρναν τις σακούλες.

00:42Ήτανε αδρεναλίνη, ήτανε ελπίδα, ήταν υπόσχεση γύρω-γύρω, ήμουν παιδί.

00:48Και θυμάμαι και την επόμενη μέρα.

00:49Ήταν μια υπέροχη μέρα, μια υπέροχη λιακάδα.

00:52Βγήκα στο μπαλκόνι, δεν έχω ακούσει την Αθήνα ποτέ πιο ασιοπηρή.

00:58Ακουγόντουσαν μόνο οι σιρήνες από τις σαύρες.

01:01Και είχε μια μυρωδιά, δεν θα την ξεχάσω ποτέ, από καμένο, από χλωρίνη και από δακρυγόνο.

01:09Πιο ασιοπηρή και παγωμένη η Αθήνα παιδί ήμουν.

01:13Και ρώταγα τη μάνα μου, τι έγινε μαμά.

01:14Τι έγινε μαμά.

01:16Πώς θα το εξηγήσει μόμα στο παιδάκι σιγά σιγά.

01:18Προσπαθούσε να μου πει μπήκανε, μπήκανε, μου λέγανε μέσα, μπήκανε στα παιδιά.

01:23Δεν καταλάβαινα.

01:25Μάλιστα, λοιπόν, πάμε να προχωρήσουμε, πάμε να προχωρήσουμε.

01:27Και θα πάω στην Ελισάβρα Τικονόμου ξανά.

01:30Μιας και υπάρχει ένα μυστήριο.

01:33Γύρω από την περιουσία του σχεδιαστή Ντίνη Κρίτσα.

01:36Και θα μας τα πει.