- 2 days ago
ดูซีรีย์จีน ดูละครจีน พากย์ไทย ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมได้ทุกว่าย
00:14แต่ต้องมีแผนแน่
00:16คิดมากไปแล้วหน้า ของใครไปยื่องข้าบครัว
00:19ทำแบบนี้ทำไม มันอาจยังมีโอกาสนะ
00:23เธออาจเดี๋ยก่อน เด็กญี่ปุ่นอีกเด็กเอาชื่อพา
00:29ต้องซื้อทอดวิชามาจากปุ่งตาแบบ ผมเจอกำพีรับนะครับ
00:33ฝึกวิทยายุดกับพวกเด็กๆแบบนี้เนี่ย ดีมากเลย
00:37โซอยงคาระเต้พวกเขาสิ
00:39นอกจากคาระเต้ คุณชับยักอื่นบ้างไหม
00:42ก็บอาจเดินกับพูดคาเมื่อธัว ในสวนุษย์ จนกนิตริเสพูด
00:56ได้ตกนิดมาก ท Orion มีแล้วแตนรัยจิต
01:02คงนั้นหลังแต่ที่
01:06เรียกสาขาดเธอรถที่นำสังไข้ ที่นักฐาน
01:10อันภาฏugh แพรศ 및ชุดลง
01:26พวกเด Goesอแตน อันเป็นไชฮอัน
01:32ย لل rereิส ที่เราจะไม่ Sexual Se lesu
01:38ตัวเป็นอนเป็นไป
01:49这么กหาศทั้งแรก เป็นประดตาย
01:52กล้อสชะดาดแล้ว เป็นวิศที
01:54เป็นวิศ สวัจที่สวนจะแรก เป็นอศที
02:00มีกลาค์ ทำได้เธอพัสตตินอนเท้าพัสติ
02:03ของเราจะย่มไปสละครับ
02:05จะถ้าเจอจิกฏมัดิ์กา
02:07เฉพว่า มันยอีก ไม่อยากหาเศรษ ไม่ต้องหาเวลา
02:31เจ้า
02:33นี่เจอมันหละ
02:35ว่าไง?
02:37ต้องมีธุระถึงจะนัดไหนได้หรอ?
02:39เปล่าหรอก
02:41แต่ฉันต้องทำงาน
02:43ถ้าต้องทำงานจริง ไหนก็คงไม่มาหรอก?
02:47ก็ใช่
02:49แต่ฉันมีเรื่องต้องทำเนี่ย
02:51ฉันถ้าไปซ้ามกลับจ้งไว้
02:57มีอะไร?
02:59อ่ะ
03:01คือ
03:03ขอโทษทีที่มาสาย
03:05นริกามันเสียน่ะ
03:07ก็เลยดูเวลาผิดไปหน่อยนึง
03:09ดูในมือถือไม่ได้หรอ?
03:11ที่แย่คือมือถือฉันจุ ๆ ก็ดับ
03:13เพราะเปิดเวลาในเครื่องย้อนไปตอนปลิตปี 2017
03:15โอ้โห แย่มากเลยแบบนี้
03:17นริกาล่ะ
03:19ก็มันพังแล้วจะใส่ทำไมแล้ว
03:21ลองถามใครก็ได้นะ
03:23มัน Rhodes ดูการิกา มันพิดกzd clinicians
03:25ในเรียกเข看看 ทำไมอ่ะ
03:27ฮะ
03:29เห็นถ้าขอให้ฉันรีบ
03:47table
03:53เฮ้ย ไม่เล่าดีกว่า
03:56ไม่อยากรู้สึกเหมือนนินทาคน
03:58เปิดมาขนาดนี้ก็เล่าต่อเลย
04:00นั่นสิ คงไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอก
04:05คือฉันเห็น...
04:08จงเวยอยู่กับต้าเวอร์หน้า
04:12แบบนี้เขาไม่เรียกนินทา เขาเรียกว่าแทงข้างหลัง
04:17พวกเขา...ทำอะไรกัน
04:20น่าอยากรู้จริงเหรอ
04:22ทำไมถึงยากรู้นะ
04:25จ้องหัวเป็นเพื่อนฉันนี้
04:28ตาเหวนก็ดันเจอเรื่องแบบนั้น
04:31ไม่แปลกที่จ้องหัว...
04:33จะไปเยียมเขา
04:35ไม่แปลกเหรอ
04:37ตาเหวนน willinglyอยู่บนรสเข็น
04:39ฉันเห็นจ้องหัวนานIZABL หนังยองคุยเกิดาบเขา
04:43ก็ทำกัน provideนี้เลยเหลียว
04:45รองว่าศึกๆ แต่ว่าจ้องหัว...
04:47เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ
04:49เต็ม ๆ เลย
04:51ขอไปร้างหน้าสุ่งกับอารมหน่อยนะ
05:00นายยังไงต่อ
05:02นายยังไม่ได้ตอบฉันเลย
05:05ทำให้ถึงยากรู้นัก
05:17หาลู
05:31ในอยู่ไหนอ่ะ
05:33เอ้าจูร้องฝึกกระดาษ
05:47ขอโทษทีฉันจำผิด
05:50ไม่เป็นไร งั้นฉันฝึกเอง
05:56ชิวชิว
06:17ขอโทษทีฉันฝึกเอง
06:47ขอโทษทีฉันฝึกเอง
07:17ขอโทษทีฉันฝึกเอง
07:27เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเกลด
07:57จริงๆนะ
07:59ฉันไม่เป็นไร
08:03เมื่อกี้ที่นายฝึก
08:05ในระบายอารมณ์ไปด้วย
08:07ฉันไม่เห็นอยู่นะ
08:12ถ้านายเป็นทุกข์เพราะว่าเรื่องจงไหวที่เล่าให้ฉันฟัง
08:17บอกเลยว่าฉันไม่สบายใจ
08:23ฉันรู้
08:26ที่จริงเธอพูดถูก
08:28ฉันหลุดพ้นจากวงจรนี้ไม่ได้
08:32เธอช่วยฉันได้เยอะเลย
08:38ขอโทษนะ
08:52นี่ทำอะไรฮะ
09:06มาจูจีกันเหรอ
09:08นี่ไม่ใช่นะ
09:09ใช่อย่างนั้นเหรอ
09:10คิดว่าฉันโง่หรือไง
09:12ผู้เธอชอบมายึดพื้นที่บอกว่า
09:14มาฝึกคาระเต ฉันก็ยอมให้ทำ
09:16แต่นี่มาจูจีนที่สาธรณะ
09:18แบบนี้ใช้ได้หรือไง
09:20นี่อย่ามากล่าวหากันมามั่วสิ
09:22นี่เร็วได้วัยเพราะว่าฉันมากลั resilient
09:24ฟ่ะnak drawersมาถMi 혹ยังลก visualize society
09:26ถ้า هذا pint横ด้วยพื้นใช่ HAM
09:28ไปหามาเลยสิ
09:30หน่อยปากดิ
09:31ข Значитο lights
09:32ฟ่อ chefเธอทะครับ ถ้าไม่ได้ตั้งใจ
09:37โทษนะ
09:39เริ่งมา albo เยี่ยนใจ
09:40เงินข้างชิบ
09:42甘่าย grandpa
09:44เกิดอะไรขึ้น
09:46ㅋ講ичесも
09:49ชั้นผู้ด้วยดีๆแต่ว่าผู้านี้มัน
09:50มัน
09:51จะใช้กำลังกับฉัน
09:52วิทย์ขวอ podríaมีอีกไหม
09:54เดี๋ยวเดี๋ยว 컨้นม คงเข้าใจขึ้นกันแล้ว
09:57ฉันเห็นเด็กพวกนี้มาฝึกbei Matters
09:58อยู่ตรงนี้
09:59พวกเขาเด็กดี
10:01ไม่ทําแบบนี้หรอก
10:02แต่ว่าเม rk view ฉันเหนมันกับตาว้า
10:03จูจีกันอยู่นะ
10:05ตรงนี้มันพื้นที้เปิด
10:06คนเข้าออกได้ ใครจะกล้าทำกัน
10:10ฉันเห็นพวกเขาหนαกอดกัน จริงๆ น่อ
10:12เอ่อ.. นี่มันสตะวัส์ไหนแล้ว
10:14เลอะ ตีโพยuseum ตีพาย ในก็เคยเป็นเด็ก
10:17เอ๊ะนี่ต้.. ตะวะ
10:22อ้อ! จำได้แล้ว เราจะกันฮือลาน้ำชา
10:25ฉันจำได้ปะ 西โดนเข้ามาแล้ว
10:27แคว clap สิ ไม่กล้าเข้าไปทัค Lena
10:31左 pemicating ผมพ ban
10:34นี่ ไฟ ตรงื่อแล้ว Cap
10:36เกินอ่อย Bella, Papi, Gamora 게strings นั้นค์
10:37ตอนที่รานส์ชา
10:40แล้วเจอนักเลงเป็นขโยง
10:42ดีที่เขาช่วยอัวไว้นะ
10:43โอ้...อย่างน่ะนะครับ
10:44มือฉันเจ็บไปหมด
10:46แต่เขาก็อยู่ช่วย
10:46呃 งั้นเหรอครับ
10:47เธอเป็นสิทย์อาจารย์มาةใช่ไหม
10:49ใช่ครับ
10:49รู้จักอาจารย์ผมด้วยเหรอ
10:51ชั้นเคยคุยกับเขา
10:53เขารู้จักเพื่อนของฉันด้วย
10:55ครับ เดี๋ยวเขาก็มา อยากคุยกับเขา centres
10:57ใช่มีเรื่องอยากปุูกษาuper
10:59นี่ พี่ผิง ฝากบอกอาจารย์คุณนั้น spray ให้ดูแลลูกสิดหน่อยนะ
11:04ดีค่ะ งั้นก็บอกเขาเองเลย
11:06อาจารย์ค่ะ มีคนมาหาค่ะ
11:08อ familia
11:09ออส
11:10ทำไมมาเร็วจัง ไม่ซ้ำกับจ้องไว้ są
11:13อาจารย์ค่ะ คุณคนนี้อยากคุยกับอาจารย์ค่ะ
11:15โอเค ผิงมีเรื่องอะไรเลยครับ
11:17ไม่ใช่ค่ะ คนนี้ตั่งหากเรา
11:19พ่อแล้้ว..พ่อแล้ว..
11:21เมียอะไรครับ
11:22อ๋อ..ไม่มีครับ
11:23ไม่มีแล้วรías
11:24โอบ..อาจารย์มา
11:24ผมอยากเจอคุณ
11:26Shout out Peter, Archie..
11:28อ๋อ..บ้านเขาอยู่แถวนี้
11:28ผมมาเยียมเข้าบ่อยก็เลยเจอโพกคุณนะ
11:30อ่อ..บ้ texts ผมว่าจริงสิ
11:31ช่วงนี้คุณเจอสินเทงบ่างมั้ย
11:37เมียอะไรครับ
11:39อ๋อ..ไม่มีครับ
11:40- ไม่มีแล้วหรอ?
11:41- อาจารย์มา ผมอยากเจอคุณ
11:42- นี่เพื่อนผมชื่อมิง
11:44- บ้านเข้าอยู่แถวนี้
11:45- ผมมาเยี่ยมเข้าบ่อยก็เลยเจอพวกคุณนะ
11:47- วัสดีครับ
11:47- อาจิงสิ
11:48- ช่วงนี้คุณเจอซินเทงบ้างไหม?
11:54- เออ...
11:56- เราอยากรับว่าพร้อมหน้าขนาดนี้ลองดาวสิว่า
11:59- พวกเขาอยากคุยอะไร?
12:00- อยากให้เป็นอย่างที่คิดเลย
12:02- ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องดี
12:04- คงไม่ใช่นั่งคุยกันธรรมดาแน่แน่เลย
12:06- ไม่รู้ว่าแค่คุยรู้ว่ามีเรื่องกัน
12:09- คนยังมากนASM โลกซ้ำน่าดิ
12:11- แต่เอาเปรีบคุณอื่นhol conversion
12:13- คุณ tau inverse brnh
12:14- เข้าเคยให้อะไรบ้างละ
12:15- เพื่อ เพละเขาน่าจะแอบคโมย
12:17- สุ่นแบ่งคكلคุณหรือซ้ำ
12:19ที่คุณพูดมาก็จริง อย่างงานทุดสอบว่าระดับเวลายุทธิ์ที่เขาจัดไปกี่ปี
12:23ที่ไม่ออกไปรับร้องให้เนี่ย มีการคิดค่าใช้จ่ายแปลละระดับด้วยนะ
12:28แล้วต้องจ่ายแพงเพื่อแรกกับระดับสูงๆ ส่วนแบงกำไรก็ไม่เคยได้
12:34อาจารย์จริงคุณอยู่ระดับไหนนะครับ
12:36ระดับสูง?
12:37โอ้...
12:39คุณก็เหมือนกันเนี่ย
12:40เหรอครับ
12:41ผมอยู่ระดับนุคอินซี่ถ่ง
12:43ไม่จริงนะ ทำไมคุณสูงก็ผมได้ Aristつ 온ตรlier
12:46ของแบบนี้เอามาวัดกันไม่ได้หรอกนะ
12:48Stock kindly would you, with doing what?
12:49ด้วยเวละยุทธิ์或เงินหละ?
12:54แล้วคุณอยากวัดดวยอะไร Julian
12:55อะไรก็ได้ถังนั้นคิดว่ากรัวเหรอ?
13:00อยู่กันพราบหน้าเลยนะครับ
13:03คุยอะไรกันดูแล้วน่าสนุกจังเลยครับ
13:06สนุกที่ไหนล่ะ?
13:07เราไม่ต้องเครียร์นะ
13:09เออ Zeus��� 어때
13:11พระชุมม์เสร็จแล้วค่อย indicator
13:13ที่ผมเชือนทุกท่านมาที่นี่
13:16เราต้อง 고長 และเชื่อนทุกท่านจะเห็นชอบด้วย
13:20แต่ผมว่า
13:22เรามาฟังประธานมานกันก่อน
13:25เรื่องการวัดระดับอะไรกัน
13:26ค่อยเหลี่ยงก็ทีหลังก็ต่อย
13:29ผมเชื่อว่าทุกคนจำได้
13:31ที่ผมเคยพูดถึง
13:33จอมยุ proceedings 일본
13:35และชาวจีนได้เขียงคำพี วรยุธรับร่วมกัน
13:41แน่ที่สุดเราก็ได้ข่าวมา
13:43จริงหรือเหลือ
13:46มันยังไงค่ะ พ่อความมา
13:49ส่งให้ละ
13:50อ่ะ อะไรกันเนี่ย
13:53โอ้โห อะไรกันเนี่ย
13:55สาวญี่ปุ่นคนนี้คือ ซาอริ ทิสารังยิ
13:59เหมือนเธอว่าจะมีบอดแสควังคำพี รับอยู่
14:02เธอมีวรยุธที่สูงส่ง
14:06แต่ตอนนี้เธอหายตัวไป
14:08ผมเลยอยากอะ ท่านทั้งหลาย
14:10ใช้เส้นสายที่มีอยู่
14:13ช่วยผมตามหาเธอหน่อย จะได้ไหมครับ
14:16ถ้าก็เจอตัวเด็กนี้จะรู้ที่มีrukturศรรพ์ลับเหรอ
14:19เป็นไตร้ายไทรับ
14:20และถ้าเราเจอกัมพีนั่นแล้ว จะเอามาแบ่งกันได้ไหม
14:23อาจารย์ทิน พวกรา76ก็เป็นสหาบพัน
14:27ก่อนจะคุยว่าได้อะไรมาคุยเลือกหน้าที่ก่อน
14:31อีกอย่างหนึ่ง
14:33คำพีรับนี่เป็นแก่นแท้ของวิทยายุทธ์ ศูนย์หายไปกว่า 50 ปี
14:39ตอนนี้มีคนเจอมันแล้ว
14:41ถือเป็นสมมัติล้ำค่าของยุตรพบอย่างไม่ต้องสงสัย
14:46พวกท่านทั้งหลาย
14:49ก็รู้เป็นอาจารย์ที่น่านับถือ
14:51ฝึกฝนวิทยายุทธ์กันมาทั้งชีวิต
14:54แน่นอนว่าทุกท่านของต้องการจะฝึกฝนวิทยายุทธ์ท่านสูง
14:59นี่คือโอกาสครังเนี่ยในชีวิตเลยนะครับ
15:02ตอบผมมาก่อนสิครับ ได้โปรดอย่าแถ
15:05ก็ได้
15:06งั้นสมมติว่าคำพีรับนี้มีอยู่จริง
15:08แล้วเราหามาให้คุณได้
15:10แต่...สุดท้ายไม่ได้
15:13ส่วนแบ่งอะไรกันเลย
15:14เราต่างอยู่ในยุทภพ
15:16แบบนี้มันไม่เห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยลึงหรือ
15:19ไม่เป็นแบบนันหรอกน่า
15:22อ่าคุณนายมาน
15:25นายมาน
15:29เราจอมยุทย์ทั้งหลาย
15:32วิทยายุทย์กังฟูชาติเราทั้งลำลึกและลึกซึ่ง
15:38ซึ่งเป็นผลมาจากความทุ่มเท
15:42และการผ่านศึกที่เป็นชี้ตายของบันพบุรุธเรา
15:48และยังเป็นมรดกที่บันพบุรุธทิ้งไว้ให้เราด้วยนะ
15:54โดยเฉพาะคำพีรับนี้ที่เป็นศิลปะ
15:58การต่อสู้ของทั้งจีนและก็ญี่ปุ่นด้วย
16:03ในเมื่อทุกท่านนาทีนี้ยังมีความหลงไหลในวรยุทย์กันอยู่
16:09ถูกต้องแล้วที่เราจะเปิดคำพีให้เป็นสาธรณะ
16:15คุณนายมานพูดได้ดีมากเลยนะครับเนี่ย
16:18โฮ คุณมาจากสำนักไหนงั้นเหรอ
16:21ผมทินยานกิดจากสำนักหมัดดอกไหมนะครับ
16:24โฮ เป็นสำนักอันทรงเกียต
16:27แต่เมื่อก่อนนี้ไม่ดงดังเท่าที่กลัว
16:30ไม่ ไม่ขนาดนั้นหรอก
16:31ต่อไปต้องขยันกว่านี้นะ
16:33งั้นขอถามคุณหน่อยสิ
16:35ถาวิชารับของกระกูลคุณ
16:38ถูกเปิดเผยต่อสาธรณะแบ่งปั้นให้คนทั่วไป
16:42จนคนอื่นนำไปดัดแปลง
16:45หรือแม้แต่เก็บไปใช้เอง
16:47คุณจะรู้สึกยังไงเหรอ
16:49เอ่อ ฮะ เอ่อ นั่นมันคนเราเรื่องกันนะครับ
16:54คุณนายมานครับ
16:56เหมือนกันนั่นและ
16:59เพราะเป็นคนดูข่างสนาม
17:02ทีนิ้วโทดคนอื่นเลยพูดจะประชดประชันได้
17:06ใช่ไหม
17:08แต่พอถึงขาวของตัวเองก็จะสนแต่เรื่องของตัวเอง
17:12มันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันไงล่ะ
17:15ความเห็นแก่ตัว
17:18ความเห็นแก่ตัวเป็นธรรมชาติของมนุษย์ฮะ
17:23ยุธภพก็คือโลก
17:27มันควรจะเป็นหนึ่งเดียวกัน
17:30นานมาแล้ว
17:32พ่อผู้ร่วงรับของฉันก็ทำแบบนี้
17:35หน้าเสียดายความปราธนาท่านไม่เป็นจริง
17:40ยังไม่เคยมีสำนักไหนครอบครองยุทธพบ
17:44วรยุทธ์นั้นต้องอาศัยการเรียนรู้และสื่อสาร
17:48ใช่แล้ว
17:50ฉันเห็นด้วยนะว่า
17:52ถ้าเราเจอคำพีรับคู่มือหรือเทคนิกใดๆ
17:56เราก็ควรจะเปิดเผยให้กับทุกคนได้ศึกษา
18:01แต่จะเอาออกมาเมื่อจำเป็นเท่านั้น
18:07ตอนนี้เรายังไม่ได้มา
18:11ยะริอาณจะเอามันไปจากฉัน
18:15สิ่งที่ฉันได้
18:17ถือเป็นสมบัติของตระกูลมาน
18:21ตระกูลของเรานั้น
18:23เป็นที่เรื่องลือในยุทธพบ
18:25วันหนึ่ง
18:27พอผู้รวงรับผมชั้นเห็น 2 ครูปึก
18:30พระราบกันอยู่ที่นาสารปักษับประรวจหมู่บ้านเรา
18:42ลำเลิษมากครับ
18:43ท่านไม่รับคำท้าประลองแล้ว
18:45เข้าใจผิดแล้วครับ
18:46ผมชื่อหม่านสำปัญ
18:48ผมอยากก่อต้องสัมนักวรายุทธิ์ที่พาศาลวรายุทธิ์แดนโดยใต้
18:51ให้สัมนักต่างๆ เยียนรู้จุดแข็งชดเชิยจุดอ่อน
18:54กระบวนพาศยิบย้อยเหล่านี้ ซื้อพอดกันภายในทรกูล
19:00ไม่รู้พอโชคชะตาไหม
19:03แต่พระรยาของย่งปักชุณป่วยหนัก
19:05ทำให้พอผู้รวงรับของฉันมีโอกาส
19:08ช่วยเหลือเขากับพันยาของเขา
19:11คุณยามาอยู่บ้านผม
19:13จนกว่าพระรยาคุณจะหายดีสิ
19:24คุณยอง คุณจะออกจากเมืองเหรอครับ
19:30ผมสาบซื้อดนำใจที่คุณมีให้ผมกับพระรยา
19:34แต่ว่าผมมันเป็นคนไรประยุด
19:38วรยุตของท่านไม่มีใครเทียบได้
19:40คุณช่วยผมไว้มากแต่ว่า
19:41บรายุทธิ์ของท่าน ไม่มีใครเทียบได้
19:43คุณช่วยผมไว้มาก แต่ว่า...
19:45คุณบอกระบนท่าหยิบยอย ส่งต่อข้าในตะกูล
19:48ไม่คิดว่าผ่านไปสองปี คุณยังเก็บวิชานั้นเอาไว้
19:53ได้ไหมคุณไม่อยากอุทธิตนเพื่อหยุทธพพ
19:56ผมจะไม่บังครับ
19:57พระยาคุณพูดอยู่บ่อยๆ ว่าจะตอบแทนผม
20:01เอาอย่างงี้ไหม
20:02ผมขอซื้อมือคุณ ด้วยจำนวนเงินอย่างงาม
20:09ความตั้งใจของพ่อฉัน คือต้องการจะให้ปักชุณเลิกต่อสู้
20:15และห้ามไม่เห็ดเขาใช้วรยุทธิ์ของสำนัก
20:19แน่นอนว่า เราซื้อวิทยายุทธิ์มาแล้ว
20:23ก็ต้องตกเป็นของกระกูลมานสิ
20:26หมายความว่า หวัลยุธที่หาตัวจับยากนี้ ศูนย์หายเพราะว่าโยงปักชุนเหรอครับ
20:31ไม่ใช่อยู่แล้ว
20:33ฮะ
20:34โยงปักชุนเป็นคนที่รักษาสัญญาได้ดี
20:39เขาไม่เคยใช้วิทยายุธนั้นอีกเลย
20:42แต่ฉันไม่คิดเลยว่า เขาจะถ่ายทอดวิชาให้ขอทาน
20:51ในปีนั้นมีขอทานคนหนึ่งเดินเต็ดเรเข้ามาในหมู่บ้านเรา
20:56ยงปักชุนสงสารเขา เลยเอาข้าวให้เขากินทุกวัน
21:02ขอทานคนนั้นคิดอยากจะตอบแทนเขา
21:06เลยแอบเข้ามาในสวนหลังบ้านเรา อยากมาช่วยพาฟื้นให้กับเรา
21:21ทางท้อง
21:36หายใจเข้าทางท้อง
21:37ลองพายอีกที่
21:38โยงปักชุณรู้ทันทีว่าเด็กหนุ่มคนนี้มีศักยภาพ
21:42เขาส่งต่อกระบวนท่าของตระกูล
21:45ให้ขอทานคนนั้นโดยที่เราไม่ได้อนุญ่า
21:49อีโทว
21:51ดนี้
22:15ถ้าฉันอยากเอาพวดพวกนี้ฟ้าถั่วคุณของทำไปนาแล้ว
22:32เอ้าเธอ อยากน้อยอาจทำให้ฉันส่าง
22:34คือว่าอาจารย์คะ
22:37นี่อะไร
22:38ฉันมีเรื่องอยากบอกคุณ
22:42แต่ว่าไม่กล้าคะ
22:44บอกป่ะเธอ
22:44เอาจริงหรอ
22:46ว่ามะ
22:46어
22:47Juliet
22:48ฉันบอกแล้วห้ามกลดนะ
22:49ฉันเคยกลวดเธอเหรอ
22:51เงินตอนค tomka
22:52ห้ามแกร้งฉัน
22:52ไม่อยากบอกเป็ornoกไปต่งบอก
22:53ก็คงได้ก็ได้ก็ได้
22:57สภาพด hatte ml pouกต่อแด่มากเลย
22:59เฮ้ย
23:02ทำไมผู้จ้าเหมือนเจ้านายเธอ
23:03เราไม่ได้รวมหัวหรือว่าเล่นงานคุณเพราะว่ามันคือความจริง
23:08รู้ไหมเวลาผู้ชายทำหน้าแบบนี้มันก็มีอยู่สองเหตุผลเท่านั้นแรก
23:12อย่างแรกทำเป็นเศร้าเพื่ออ่อยสาว
23:15อย่างที่สองเศร้าจริงเพราะว่าปล่อยวางไม่ได้
23:18แล้วก็มีอยู่สองเรื่องเท่านั้นที่ผู้ชายปล่อยวางไม่ได้
23:22เมื่อเรื่องเงินก็ผู้หญิง
23:24แต่อย่างคุณคงไม่มีปัญหาเรื่องเงินเพราะว่าคุณเนี่ยเพียน
23:29นั้นก็คงเป็นอย่างที่สองสินะ
23:31ใช่หรือเปล่า
23:34เธอลองเปิดช่องแบบนี้พี่อ้อยพี่ชอด
23:36แสดงว่าฉันเดาถูก
23:38ผู้หญิงที่ว่า...
23:39คือเธอใช่ไหม
23:42โอ้โฮ
23:45นึกว่าคุณ...
23:46จีบติดแล้วสะอิ
23:48พูดอะไรของเธอเนี่ย
23:49มีต้องมาทำไก่เลย
23:50เรื่องอะไร
23:51ไม่มีหรอ
23:52ไม่มีอะไร
23:53อ่ะ จออจออจอ
23:54ก็ได้ก็ได้ จมตีได้
23:57แต่ห้ามใช้อ concentrating
24:03ยังไงคะ
24:04อยากให้ฉันช่วยไหมล่ะ
24:06อย่าปอกใครล่ะ
24:07ได้ค่ะ
24:08สะบาห์เลย
24:09ถ้าฉันปอกใคร ขอให้ソดตลอดชีวิต
24:13ฉันมีเรื่องจะเกรษกับเจ้านายเธอ
24:16ถามจริง
24:18เราปึ่ง ธรอกกันมา
24:19เดี๋ยวไม่ต้องура อธิบายค่ะ
24:21เจ้านายฉันน่าเป็น addiction
24:23เป็นมนุสธ corresponding
24:24lustรู้ 토 Shannon
24:25เธอเขาถึงยาก
24:26ถ้าคุณอยากชวนเธอออกเดท แค่ตามใจเธอเขาไม่พอ
24:30ฉันควรทำไง
24:32เจ้านายฉันไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา
24:35คุณไม่ต้องชวนเธอ แค่บอกเธอให้ออกมา
24:56เธ็ม พรุ่งนี้ก่อนเปิดร้านเธอว่างไหม
25:01ฉันอยากเจอเธอหน่อย
25:04จะรอที่ทางวิ่งริมแม่น้ำบ่ายโมง บ๊ายบาย
25:11ทำแบบนี้เป็นด้วยเหรอ เคยชมัดเลย
25:15โชคดีนะที่ฉันไม่ได้โง่ใส่ชุดวิ่งมา
25:26เย้ย
25:28บางเข้าไปเธอไปวิ่ง ยากว่าห้ามเธอดื่มอีก
25:30อย่าพูดเป็นลางสิ
25:32เรื่องอะไร
25:37เฮ้ย นี่ยังไม่มืดเลยนะ
25:40กลัวเหรอ
25:41ใช่สิ
25:42เฮ้ย สุดโยชน์เลย
25:49ว่าแล้วคุณของไม่เตรียมอะไรมา ไม่มีของกิน
25:54จะนั่งจ้องหน้าอย่างเดียวเหรอ
25:57เฮ้ย
26:01เอ้า
26:05เอ้า
26:07วิลที่นี่ก็ไม่แย่นะ
26:09เออ
26:10ขอถามอะไรหน่อย
26:11เออ
26:12ที่นี่มีความหมาย
26:13อะไรกับคุณหรือเปล่า
26:14ไม่ได้เล่นจริงหรือกล่า
26:16เออ
26:19ขอถามอะไรหน่อย
26:20เออ
26:23ที่นี่มีความหมาย
26:25อะไรกับคุณหรือเปล่า
26:32ไม่ได้เล่นจริงหรือกล่า
26:34เออ
26:37เออ
26:39ฉันไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นไหม
26:42แต่ที่นี่ทำไม่นึกถึงบางอย่าง
26:47อะไรเหรอ
26:51มีบางอย่างเริ่มต้นที่นี่
26:54แต่สุดท้ายก็ดำความทุกมาให้
27:00เธอเหรอ
27:01เธอเหรอ
27:03คนไหน
27:05คนรู้อยู่แล้ว
27:07ทำไมไม่พูดชื่อออกมาแล้ว
27:13ฉันไม่รู้ว่าคนโอเคไหม
27:18ว่าเรื่องบางเรื่องก็ลือไม่ลง
27:22แต่คงต้องปล่อยวาง
27:31ความร้าย
27:34โหลัย
27:39คำอะไร
28:00คำไม่ได้เหรอ
28:03ได้สิ
28:04เห็นด้วยเลยคุณจริง
28:09คุณนี่ไม่ไหวเลย
28:19มาเสียเที่ยวจริงๆ
28:21มาดูลุกสิทธิ์เหรอ
28:24วันนี้ไม่มีฟุตร
28:25คุณเกิดปีจอหรอ
28:27ทำไมแล้ว
28:29ถึงจะเอาน้องหมาไปทิ้งที่ไหน
28:30มันก็รู้ทางกลับบ้าน
28:32นกก็เป็นนี่
28:33ท่านนับว่าไก่เป็นนกนะ
28:36นี่
28:38ทำไมตอนนั้นคุณถึงเลือกฝึกที่นี่ล่ะ
28:42ซี่โหเลือกเนอะ
28:45ตอนนั้นฉันต้องหาที่ฝึกให้พวกเขา
28:48สักนั้น
28:51โหรายก็เชียให้หาที่ใหม่
28:56ไม่เป็นไรแล้วนี่
29:02เรื่องอะไร
29:03เรื่องเอ่ยชื่อเธอเนอะ
29:07สำหรับฉันหัวร่อยไปเรื่องราวที่ดีๆ
29:13ไม่เชื่อเรื่องร้าย
29:15คุณพูดแล้วแปลกดี
29:19ฉันไม่ได้เห็นเธอยิ้นกว้างมานานแล้วเนอะ
29:27งั้น...เหลือ
29:31เฮ่...
29:33เท่ง
29:34อื้น?
29:37จากนี้ฉันอย่าให้เธอมีความสุข
29:49ทำไมถึงดีกับฉัน?
29:54เธอก็รู้
29:56ไม่รู้ค่ะ
30:03ทำไมล่ะ?
30:05สิ้นเธ็ง
30:17อิ่งบ้าเอ้ย!
30:18เธ็งเธอต้องปล่อยวางเนอะ
30:20คุณหักหลังฉัน
30:24คุณปล่อยวางปัญหาตัวเองได้
30:26ไม่ได้แปลว่าทุกคนทำได้
30:27ทำไมต้องบังคับฉันด้วย
30:29ฉันแค่ไม่ยาก
30:31คิดว่าตัวเองเป็นใคร
30:33เป็นใครมาสั่งฉัน
30:42ทำไมทำกับฉันแบบนี้
30:46ทำไมทำกับฉันแบบนี้
30:49คุณเป็นคนที่ฉันชื่อใจที่สุด
30:54ทำไม
30:59สิ้นเธ็ง
31:01ฉันแค่อยากรู้ว่าแกสบายดีไหม
31:04ลงพริง
31:08หนูทำให้ลงพิดหวัง
31:10พิดหวัง
31:11อย่าให้เด็กโอโน
31:13แค่ได้เห็นหน้าแก
31:14ฉันก็โลกใจ
31:17หลายปีมานี้
31:21หนูไม่กล้าเธอหน้าลุง
31:28นั้นที่ลุงให้เป็นทุนเรียมอหาไล
31:34หนูใช้เรียนแค่ตอนปีหนึ่ง
31:40ส่วนเงินที่เหลือ
31:46หนูเอาไปให้ผู้ชาย
31:54หนูมันง่อจริงๆ
32:03ไม่คิดว่าเขาจะ...
32:04เอาเธอเอาเธอ
32:05ไม่เป็นไร
32:11เธอ
32:16ที่หนูหนีตอนที่เห็นลุง
32:23เพราะหนูกลัวจริงๆค่ะ
32:26เด็กโง่เอ้ย
32:27แกมีความสุขก็พอ
32:30อย่าไปพูดถึงมันเลย
32:31ฮืมๆๆ
32:33ว่าแต่...พระยาลุงไปไงบ้าง
32:44เสียไปหลายปีแล้ว
32:47มีวันนึงเธอกินข้าวอยู่ละบนว่าปวดหลัง
32:50เลยเข้าไปเอหลัง
32:52จากนั้นประมาณช่วงโมงนึงฉันเข้าไปดู
32:55เธอจากไปอย่างสงบ
32:58ยังเรียบง่าย
33:01ดีแล้วที่เธอไม่เจ็บไข้ได้ปุ่ย
33:07หนูขอโทษ
33:09ไม่เป็นไร ทั้งหมดรวนเป็นชะตา
33:13ถ้าฉันไม่ได้มาหาเพื่อนแถวนี้
33:16ก็คงไม่เจออาจารย์มาที่สอนขาระเตะ
33:19แล้วก็คงไม่ได้เจอแก่
33:27ลงจำเข้าไม่ได้เหรอ
33:30เขาใครทำงานที่รองน้ำช่าของเรา
33:32งั้นเหรอ รู้จักเขานานแล้วเหรอ
33:36เขาเป็นคนดีนะ
33:42อ้าว พี่ผิง มาหาผมเหรอ
33:45อ้าว มิง
33:46ได้เจอเพื่อนบ้านเก่าด้วย
33:48อันนี่ ลงมิง บ้านเข้าอยู่แถวนี้
33:50สวัสดีค่ะ ลงมิง
33:51สิ้นถึง
33:52อ้าว วัดดีจ้ะ
33:53อ้าว อาจารย์มาเขาอยู่ด้วย
33:55อาจารย์มา
33:56อือ
33:57เย้
33:59อู๋ย
34:01อ้าวเฮี่ย
34:03อ้าวเฮี่ย
34:07ถึงอะไรกัน
34:13อันนี่เมื่อเรื่องอะไรกัน
34:15โอฮ
34:19เขาไม่ได้สู้กลับเลยค่ะ
34:21มีอะไร
34:23ข้าโททดด้วย เป็นรึขวาใจพิดกัน
34:27คนที่คุณ...
34:28น่ IPS ให้ฉันรู้จักในคราก่อน
34:30Кิซbeep Momo
34:32จากนั้นฉันโดนสุ้มจมตี
34:35ใช่ว่าคุณเป็นพวกเดียวกับพวกนั้น
34:38แต่ดูจากปฏิกTF GO RICHARDA מס คุณไม่มีส่วนรู้เห็น
34:42จริง well, just thought
34:44พ่อเขาทำอะไรกัน
34:47ในที่สุดก็เจอคนที่ตามหา
34:48คนหม่านรู้เรื่องกันปรอง วิทยาหยุดของคนตาฉันที่ห้องกลงไม่กี่สิบปีก่อน
34:56แล้วก็ ...
34:58แล้วอะไรอีก
35:00พวกเขาถามเคียราดสงิ เกี่ยวกับเรื่องคำพีรับ
35:03ชิจจิะ
35:03เธอไม่อยากรู้ความจริงเหรอ
35:06ก็จริง
35:07คุณเคียได้ยินเรื่องนี้บ่างไหม
35:10เออ
35:11คุยอยู่ biology
35:13เธอทำอะไรคุณทำไม
35:15คุณขِสรงยีบอกว่า
35:17เธออยากรู้เรื่องขำพีครับคุณตาเธอ
35:20คุณโฮสุนี่คือคุณตาเธอ len ؟
35:24เขาทําว่าคุณโฮสุเป็นตาของเธอเหェอ
35:27ฉันได้สودตัวมาหลายสิบปีแล้ว
35:33คิดว่าช่านี้ คงไม่มีวันได้เจอ Fifty
35:37เกี่ยวขอ่งกับเรื่องนั้น
35:40แต่สวareจะพาเธอสองคนมาเจอกัน
35:42เรากับเขาจะบอกว่า
35:45แล้วจะมีเรื่องขาใจ
35:48เมื่อ 50 빨zonอยพบก่อน อาจารย์อีธโทร ได้ปลST ยาMeH expression, ลอด甲یคโจรกส่วัยที่ 2 อาจารย์ทั้งสองต่างเปิดใจ
35:58ปลST ยุ้ยกันอย่างเต้มรูปแบบเลยทีเดียว
36:01ตอนนั้นฉันยังเรียนพยรรมฏา Singapore วิชาโทภาษาญี่ปุ่น เวลาว่างๆ
36:07กัดdarзд POW. รับ育า struggled with no soit
36:10ฉันบางเอินเจออาจารย์อี่โถ
36:12เขามองว่าฉันเป็นคนหัวไหว ความจำก็ดี
36:16เขียนได้เร็ว
36:18ไม่ครั้งหนึ่งเขาขอให้ฉันไปเป็นพยาญ
36:21อาจารย์สองท่านเล่าถึงความเข้าใจในวิทยายุทย์ให้ฉันได้ฟัง
36:25และพอได้เห็นฉันได้ฟังสิ่งต่างๆในวันนั้น
36:29ฉันก็เขียนคำพีรับขึ้นมา
36:32ชื่อว่าตัมนาดนั่นเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ แล้วคำพรีรับอยู่ไหน
36:39หลังจากที่ฉันเขียนเสร็จอาจารย์อีโทโห ก็บอกให้ฉันรีบนี้
36:45และกำชับว่าอย่าพูดถึงมันอีกฉันเองก็ไม่รู้ว่า ตอนนี้มันอยู่ไหน
36:50งั้นคุณก็...รู้จักคุณตาของฉันสินะคะ
37:02ขอบคุณครับ
37:32ขอบคุณครับ
38:02นี่
38:14อาจารย์สั่งให้ผมทำนะครับ
38:16แต่ว่าฉันอยากจะให้นาย
38:19เก็บคำพีเร่มนี้เอาไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
38:23ได้ครับ
38:25ต่อให้น่าจะต้องหรอคนอื่นก็ตาม
38:30หมายถึงลูกชายอาจารย์เหรอครับ
38:34นายก็รู้นี่น่า
38:38อาจารย์ไม่เชื่อใจเขาได้ซ้ำ
38:47คำพีนี้นอกจากทายาติอีโทวกับอิสุ
38:51จะไม่มีใครมีโอกาสเห็นมันเหรอครับ
38:54ถูกต้องแล้วเหรอ
38:58ตอนนั้นผมไม่กล้าเทียงอาจารย์
39:04แต่นี่เป็นพุ้นงานของอาจารย์สองท่าน
39:08หากลูกหลายของพวกเขาไม่ประกุดตัว
39:10เดี๋ยวมันก็ถูกฝังลืม
39:12ไม่น่าเสียดายหรือครับ
39:14ทุกอย่างถูกกำหนดเอาไว้แล้ว
39:20เราฝืนลิกคิดสวรรย์ไม่ได้
39:24เข้าใจไหมเด็กส่งของ
39:28ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว
39:34อิสุเป็นเหมือนกับนองชายแท้ๆ
39:38วันนั้นเขาได้ฝากคำพีเอาไว้กับฉัน
39:44ทั้งเครียวรู้ว่าคนเราช่างชั่วร้าย
39:48เขาร่วมันจะนำปัญหามาให้กับฉัน
39:52เขาเลยอยากใช้วิธีนี้
39:55เพื่อให้คนนอกคิดว่าคำพีมันได้หายไปแล้ว
40:00อาจารย์ครับ
40:03ที่จริงโตดนั้น
40:06ที่อาจารย์ปฏิเศษไม่คำพีลูกชาย
40:10อาจารย์กแร่งผมหรือเปล่าครับ
40:12คิดว่ายังไงล่ะ
40:15อาจารย์ครับ
40:26มีอะไรอย่างที่อาจารย์ไม่ได้สนภุม
40:30การที่เราจะฝึกคาระเต่น
40:33ต่อให้เรียนทั้งชีวิตมันก็ไม่จบไม่สินหรอกนะ
40:38ผมทราบครับ
40:41อันนี้
40:44เราไม่ได้สอมได้กันมานานแล้วนะครับ
40:47อืม...
40:50เอาสิ
40:53ทำไม...ถึงไม่รุกเข้ามาแล้ว
41:08ข้ามา
41:11เมื่อก่อนผมอาจเป็นฝายเริ่มรุก
41:14แต่ว่าตอนนี้...
41:16เป็นอะไร
41:19คาระเต่จะไม่เริ่มจมตีก่อน
41:25ทำไมมีใครลงมือก่อน
41:27จะไม่ต่อสู้
41:32ที่นี่ก็...รู้แล้วนะว่าคาระเต่คืออะไร
41:38ขอบคุณที่ถุ่มเท
41:48อาจารย์ครับ
41:53อาจารย์ครับ
41:55มีบางอย่างที่ผมอยากบอกอาจารย์
42:01ถ้าอาจารย์ไม่สอนคาราเต่ผม
42:04ผมคงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้
42:07เพราะงั้น...
42:10อาจารย์ครับ
42:13ขอบคุณมากครับ
42:37ผมฝึกคราเต่มนักเครื่องชีวิต
42:39ถ้าถามาผู้ใจ Всําคัญของการฝึกคราเต่คืออะไร
42:42คำตอบผมคือสมารถิ
42:45ระวั่งการฝึกเราต้องเจอ
42:48ความยากลำบากบ้างไหม
42:49นับครังไม่ถุ่น
42:51การบาดเฉพทางกัย
42:53ไม่มีร่างกัยส่วนไหน
42:55สภาพดีตลอดปี
42:56หากเฉพอejฟ unintended
42:57ที่แยก authтиดักสุด เกือกาดที่นี่
42:59ใส่ชุดขระเทซอม
43:01มันแย่กว่า
43:03เข้าสาวหน้า ชู่หน้าร้ McCarthy
43:05พอหน้าหน้าก็บนว่า บางไป
43:07เมื่อกว่าตอนผมอยู่กับอาจารย์
43:09ไม่มีแอร์สกตูหนึ่ง
43:11แต่เขาปิดหน้าต่างทุกบ้าน
43:13เหมือนกรวมจะมีอาการหายใจ
43:15ถึงเราจะรวมเงินกันซื้อแอร์ให้เขา
43:17เขาก็ไปที่เสร็จ
43:19มีครั้งหนึ่งเขาดูเราด้วยปฏาจีนกวาง
43:21แปรกว่า อีกโดยแก้ของใดนอนในตู้เย็นแน่ จะริบซื้อแอร์ไปทำใหม่กัน
43:29อย่างที่รู้ มีหลายอย่างในโลกส่งผลต่อความตั้งใจของเรา
43:35เราลวนเป็นมนุษย์ ใครจะไม่อยากสบายบ้าง
43:39โลกนี้มีหลายสิ่งที่สนุกอร่อยน่ารื่นลม ไม่มีอะไรผิดจริงไหม
43:45นั่นละประเด็น ถ้าหมูตัยคิดถึงมันจะเสียสมาธิ
43:52จะไม่สามารถเดินมันเส้นทางคาระเต้ได้เลย
43:56ต่อให้เดินก็จะขี้เกียต คุณจะเดินทางผิดและไม่ได้อะไรเลย
44:02อิ เหมือนเวลาที่ชกมัดตรง มัดของคุณก็จะเบี่ยว
44:10ไม่มีทางที่จะตรงชิ้นได้อีกต่อไป
44:13ก็ไปด้วย
44:28ตรงทางที่ข้าสุด ให้ มันชิ้นต่อ อย่างดี
44:40ได้
Recommended
42:15
|
Up next
1:21:42
39:14
39:12
27:21
39:13
39:22
25:54
39:12
27:42
38:53
25:52
30:52
30:58
46:16
46:09
Be the first to comment