- 2 days ago
เปิดขายพาร์ทผ่านเพจ FB.Muotuo Sub V.2 เท่านนั้น
ไม่มีการขายผ่านไลน์ หรือ Tiktok ถ้าดูจากที่อื่นที่ไม่ใช่หน้าเพจ คือพวกแอบอ้าง หรือดูดลิงค์ไปขาย
ไม่มีการขายผ่านไลน์ หรือ Tiktok ถ้าดูจากที่อื่นที่ไม่ใช่หน้าเพจ คือพวกแอบอ้าง หรือดูดลิงค์ไปขาย
Category
🎥
Short filmTranscript
00:01ฉันจะหลินซื้อว่าง เป็นคนควรแก่เรียนที่ยากจนจากมทนสารเหở
00:06ความฝันสูงสุดคือการสอบเข้าชิงเปิ่ย แล้วสอบรับราชการ ให้ได้มิทิเบียนบ้านในเมืองจริงเฉิง
00:15แต่ขนาดนั้นไม่พอ มันไม่พอ
00:23650ขนาด ยังไม่ติดทอบ 1,000 ของมทนสารเหởด้วยซ้ำ
00:29ไม่ต้องคิดถึงชิงไปเลย
00:32ตอนที่ฉันกำลังจนปัญญา ดันมีข่าวดีเข้ามา
00:37ว่าฉันเป็นลูกสาวของตรกูลใหญ่ในจริงเฉิงที่ถูกสลับตัวไป
00:41ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ย
00:43คุณโห
00:45คุณโห
00:47ฉันครับ
00:59คุณโห
01:03คุณโห
01:04สะครูนะครับ
01:06อ่า
01:08หลีซื้อว่างเธอจะทำอะไร จะล่าออกร้อน
01:13ฉันเป็นลูกตรกูลใหญ่ในมืองจริงเฉิงแต่ถูกสลับตัวมา
01:16พวกเด็กน่าสงสาร ฉันไปสอบข้ามหาอะไรในมืองจริงเฉิงก่อนนะ
01:22มืองจริงเฉิง
01:24ซื้อว่าง
01:26สนุลลูกเกมเด twelve แม่ตะกุลใหญ่ช็บสนุลลูกเก cleansing โอ้ฮ ไม่ลืมหู เร manage Pal, Kurte
01:27อย่าหรือแผนครับทําาground แม่ตะกุลใหญ่ชอบรับสนุลลูก เก criticized ไม่ลืมผู้ ลืมตาระวางหน่อยนะ
01:29ใช่ ไม่ต้องห่วงนะ
01:31ฉันน่าไม่สงรับพวกเขาจะดีกับฉันไหม
01:33ฉันแค่อยากได้ทรเบียนบ้านไม่ต้องการตัวต้น
01:35พอสอบข้าวเสร็จก็ กลับแล้ว
01:38ทะเบีย์ บ้านจริงๆ ฉันมาแล้ว
01:41จุอี้
01:42จุอี้
01:44จุอี้
01:48จุอี้
01:50จุอี้
01:51แม่คะ
01:52พ่อคะ
01:53ลอยหนูไปเธอ
01:55หนูไม่สมควรอยidänป้านนี้
01:56ใจเย็น finally
01:57ไม่ต้องปลัว
01:59earrings แม่สู่หนูไม่ได้หรอก
02:00หนูเป็นเด็กที่แม่เลี้ยงมาต้อง 18 ปีเลยนะ
02:03คนนี้นักจะเป็นคุณนายซู แม่แท้ ๆ ของฉัน
02:07ถ้าหลินซื้อว่างดีกับเธอ พวกเราก็จะเลี้ยงไว้ต่อไป
02:10แต่ถ้าเขาทำไม่ดีกับเธอ ก็รอให้บรุนิติภาวาแล้วค่อยล่ายออกไป
02:16คน ๆ นี้คงเป็นพี่ชายรอง
02:18เด็กดี อย่าเอาแต่ใจสิ เหมือนคนนอกเห็นจะหัวเราเอา
02:22ดูเป็นผู้ใหญ่แล้วมันคงจัง แถมเสียงยังทุ้มแกมเย็นชาอีก คงเป็นผู้ใหญ่แน่ ๆ
02:27เอ๊ะ นี่การของขวันแดดเจอที่เขาลือกันเหรอ
02:30อ้า...
02:36อืม หน้าเบื่อชมัด
02:38ฉันไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอก ทำโจทย์เพิ่มดิกกว่า
02:44พวกเราเสร็จแล้ว คุยหน่อยไหม
02:46แป๊บนะ ฉันพริงนวิธีแก้ออก
02:48เสร็จแสงอะไร จะสร้างภาพเมื่อเรียนเก cự ng นั่นเหรอ
02:51ขอดูหน่อยออกมา
02:52เงียบนะ
02:54馴 Ladhum นะรำคาญ คิดไม่ออกเลย
03:03สือว่าง..คราวหน้า.. อย่าอ como mad
03:05อย่าอาอา compost ที่ห่องนั่งเล่น
03:07ตัวนี้เต sopr ไม่สะดวก
03:08อีกอย่าง... ทุกคนรอลูกอยู่
03:11อ้า...ขอโทรค่ะ
03:12หนูนักว่าพวกคุณยังคุยกันไม่เสร็จ
03:14แล้วหนูยังไม่มีห้องของตัวเองและมาใช้ตรวงนี้
03:17คุณหนูมาแต่ไม่บอกกับสักคำหรอ
03:21أ่...ขอโทษครับคุณชายความผิดหนูเอง
03:25แม่ค้อขอโทษนะคะความผิดหนูเอง
03:30ไม่เป็นไรไม่เกียวกับหนูหรอ
03:33แสดงได้โคตแย่ baruกู Muttaلكiciónใหญ่แย่ขนาดนี้เลยเหรอ
03:38Bukalik เฮ้มพอดีบ้าง
03:40แต่ยังไง ก็เป็นคนจากบ้านโนก
03:42อาจมีใส้ไม่ดีติดตัวมาบ้าง
03:44ถ้าไปลงเรียนจื้ออีตตอนนี้ คงไม่เหมาะ
03:47เธอเรียนรู้ คุณละเบียบตะกูนซู่ไปก่อน
03:50จะสิ่งเรานี้ให้หมดละ
03:511. คุณชายชอบเงียมเงียบ ไม่ชอบความว่นวาง
03:55ห้ามมองตาท่าน
03:57ต้องของ 90 องศาเวลาบริการ
03:592. คุณไหนต้องตื่น 6 โมง
04:01ต้องต้มสุขด้วยนำผู้จับผู้เขา
04:03ตอนเย็นแช่เท้า ด้วยนำร้อน 45 องศา
04:063. คุณหนูจืออีชอบเมื่อขยาวผัดซอส กับอาหารตะวันตก
04:09เฮ้ย สัตวธี 21 จริงดิ
04:13ตลกจนรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในนิยายและโดนแกล้งเลย
04:17ขอโทษค่ะ
04:19หนูไม่อยากจด
04:20หนูมาที่นี่เพื่อเตรียมสอบเข้ามาหาไร
04:23ไม่ได้ลาออกจากโรงเรียนมาเป็นคนใช้
04:25ถ้าพวกคุณไม่ต้อนรับ หนูก็จะไป
04:27พูดอะไรเน่ะ
04:34เป็นความผิดของพูดดูแล
04:35เขาเช็กกฎคตรอบชัยกับเธอ
04:37จะกโรดเลย
04:40อยากปกป้องซูจืออี
04:43จะไม่เสียอะไรสักหน่อยเลยเหรอ
04:46หนูขอเอาอะไรทดเชยได้ไหมคะ
04:47เอาสิ
04:49หนูอยากเรียนที่เดียวกับจืออีค่ะ
04:51หนูอยากเรียนที่เดียวกับจืออีค่ะ
05:08ได้ preacher ค่อยตามจืออีไว้
05:10หามก่อเรื่องนะ
05:11ได้ยินว่าครูในรงเรียนนี้
05:13เป็นนักเรียนเขียน NIHมจะชิงเป่ยทั้งนั้น
05:16ครั้งนี้ผลการเรียนของฉันต้องดีขึ้นแน่ dolphin
05:19พ่อครับ ก่อนหน้านี้พ่อบอกไม่ใช่หรอว่ารักน้องที่สุด
05:23ทำไมพอหลินซื้อว่างมา จื้ออี้ต้องมาลำบากด้วย
05:26พี่ อย่าพูดเลย นี่ไม่ใช่ที่ของหนูอยู่แล้ว
05:30พี่ หนูจะไม่แยงที่พี่ หนูจะไปจากตระกูลซู
05:35ไม่ต้องหรอก
05:36พี่หนับเป็นจื้ออี้ตัวจริง เป็นหนูที่แยงที่ของพี่
05:40ไม่ใช่เลย
05:41นี่คือบ้านเธอด้วย อย่าคิดจะไล่เธอเชียวเน่ะ
05:44ที่นี่มีสูจืออี้ แค่คนเดียว
05:47ไม่ใช่สักหน่อย
05:49เอาเธอ แสดงละครกันไป
05:52ฉันของท่องบทกวีได้ประดี
05:54แล้วดูใบไม้ผลีปีที่ 4 แห่งรัชสมัยชิ่งนี้
05:58ถึงจือจริงถูกส่งไปเมืองปาหลิง
06:01อี้ถัดมาบ้านเมืองเป็นสุข
06:04จือออี้ จะเดินรุ่งเรือง
06:07นั่วเราเน่ะ จึงบุรณหอยเว้อยอง
06:10ใช่ เราโตมาด้วยกันที่นี่ก็เป็นบ้านเธอ
06:13เลย สื่อว้าง
06:15พ่อแม่จืออี้ เป็นคนสลับพวกเธอ
06:18เธอเป็นผู้บริสุตร ที่นี่เป็นบ้านเธอด้วย
06:21เธอ ...ordon gonna be fine
06:23เรื่องนี้ต้องถามเธอซิคะ
06:26หนูไม่มีสิทภาพที่นี้
06:28เธอตั้งหากที่จะกำหนดความสัมพัсол employee
06:30อะไร ؟
06:31พูดชาย จะบอกว่วกว่าเราไม่ยุติสถัมหรือ
06:33พูดชายคนนี้สมองไม่ปกติหรือไง
06:36ม prendsอะไรว่า เห aç
06:43เฮ้つ..พี่ชายพูดเที่ยนคำ
06:45เธอกำลังบอกว่ารมีอียง หรือกำลังโทช butcher��를พา since I lost my錯
06:49ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเพราะปีดบางความจริงragon GUY
06:52หนูเข้าใจความลมีอียงแบบนี้ grinder
06:53骰ดที่สัฐานเดtraกำพระ หนูองก็ Anybody because of operation
06:55หนู premise
06:56ถ้าพวกคุณทะลออกกับเขา หนูก็จะปกป้องพวกเขา
06:59แต่ว่า ....
07:00แต่อะไร....
07:00ทำไมปกป้องจู้อี่ จะให้ปกป้องคนเปลกหน้าแบบเธอเหรอ
07:04ดูเหมือนว่าจะคุยกับพวกเขาไม่รู้เรื่องซันแล้ว
07:07แต่จπόจู้อี่ที่พวกคุณเลี้ยงมากับมือ
07:10พวกคุณควรเข้าใจเธอบ้าง
07:12ถ้าเธอคิดจะไปจริงคงเก็บกระเป๋าไปน HessEN
07:15ไม่มาบังคับให้หนูเลือกแบบนี้
07:17แล้ว...
07:18เธอตั้งใจจะไปจริงไหมล่ะ
07:25อืม...ขอโทษนะ
07:28ฉันควรจะไป
07:30ฉันไปเอง
07:32ได้
07:33ถ้าเธอจริงใจ
07:34ฉันจะช่วยเอง
07:36ถามหน่อย
07:37ห้องของซูจุอีอยู่ไหนคะ
07:39มา...ช่อนบนห้องแรกครับ
07:41ฉันไปเก็บของให้นะ
07:43กลับมานี้เนอะ
07:44ทำไมใจร้ายแบบนี้
07:46考age Man
07:58ลูกรอง
07:59ไม่ว่าจะกลดแค่ไหน
08:01ซูจุอีบอกว่ารับตัดสินใจตัวเอง
08:03จุอีแค่ใจดีเกินไป
08:05ร้องล้องบัง никออก
08:06จะเป็นความสมัครใจได้ยังไง
08:08ไม่ควร μραงคับนะ
08:10Hannah Bessier น่ารักเกียแค่ไหน ให้กลับไปจะอยู่ยังไง
08:12ฉันก็ไม่อยากให้แม่แบบ แล้ว เราก็ไม่อยากเป็นคนที่ถูกสไล่ด้วน
08:18ถ้าเป็นเพื่อนสนิตฉัน ตอนนี้เธอคงร้องให้น้อยใจไปแล้วแน่ๆ
08:24แล้วฉันก็ต้องคอยปลอบมี
08:27S Cruzii ทุกคนไม่ปล่อยให้เธอไปหรอก
08:29เธอเองก็ไม่อยากไป ไม่มีใครบังคับเธ็นเลย
08:32แล้วทำให้เธอถึงทําเหมือนว่าเธอขอโทษฉันล่ะ
08:35ถ้าเธอใจดีจริง ทำไมไม่แกต่างให้ฉันหน่อยเหรอ
08:38หนู
08:39เธอกําลังยุให้เราทะเละกัน
08:40หวังจะให้ฉันรู้ที่ต่ำที่สูง
08:42แล้วก็อวดความรักที่เธอได้ตั้งหากและ
08:44พูดจะอะไรเหลวไหล
08:46จืออี้ของเราก็เป็นเยื่อ
08:47เธอเป็นเจ้าหญิงมา 17 ปี
08:49ฉันถูกสลับตัวทิ้งไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า
08:51ฉันตังหากที่เป็นเหลือ
08:53ซูจืออีก็พูดได้ผลประโยชน์
08:54ต่อให้เธอไม่ถูกสลับตัว
08:56เธอก็ไม่พี่ทางถูกทิ้ง
08:57เพราะนั่นคือพ่อแม่แท้แท้ของเธอ
08:59แล้วก็...
09:03เออ...
09:04พวกเขาโง่เกินไปแล้ว
09:05ฉันเองก็โง่ที่พยายามจะอาทิตย์บาย
09:08ไฮ...
09:09หนูเดินทางเหนื่อยมาทั้งวัน
09:12อยากพักที่ห้องแล้ว
09:13รับกวนพาไปหน่อยค่ะ
09:17เออ...
09:18ทางนี้ครับ
09:26ซื้อว้าง
09:27ดูมาหลายห้องแล้ว
09:28ชอบห้องไหนจ๊ะ
09:39ว้า...
09:40ห้องยังใหญ่เลย
09:42ในสถานเลี้ยงเด็กกำพระ
09:44ขนาดอยู่กับเพื่อน
09:45ยังได้แค่ห้องเก็บของ
09:46ตอนอยู่โรงเรียน
09:48ก็นอนห้องสิบสองคน
09:50มีแค่ตอนอยู่กับคนย่าเท่านั้นแหละ
09:52ถึงจะได้มีห้องเล็กๆเป็นของตัวเอง
09:57ห้องพวกนี้
09:58ฉันเลือกห้องไหนดีนะ
10:00พี่คะ
10:10หนูเป็นนี่พี่อยู่แล้ว
10:12ถ้าพี่...
10:13อยากอยู่ห้องหนู
10:15ก็ได้นะคะ
10:17เอาอีกแล้ว
10:18ไม่จบสักที
10:19จืออีกของเราใจดีจริงๆ
10:24เมื่อก่อน
10:25คุณย่าก็ปลอบแบบนี้
10:27ฉันเคยเป็นที่รักของคุณย่า
10:29ฝา www.cc.com
10:31เริ่งพอเจป
10:32regarding แต่ connectivity
10:34ชั้นเคลียมใจเวลาว่าจะไม่มีใครรัก
10:36ฉันต้องตั้งใจเรียน
10:37จะได้ทะเบียนบ้านจริงๆ
10:39สอบเข้าชิงเป็ย
10:40หาเงินเลี้ยงดูตัวเอง
10:41แม้ครับ
10:43นี่ห้องเจืออีกนะครับ
10:43ไม่ให้เลือกต่ опредINDหลายห้อง belieมิท mixed with
10:58เปล่านะ ไม่ใช่นะคะแม่ ไม่ใช่
11:03ห้องพวกนี้แต่งเหมือนกันหมด ฉันของฉันบนอีกกว่า ทำเลกก็ดี
11:09เงียบเหมาะเจอเรียน ตกแต่งเหมือนกันด้วย
11:12เราแค่ไม่รู้ ว่าหนูชอบแบบไหน หลังจากที่ย้ายเข้ามา อยากได้อะไรก็บอกแม่นะ เราจะหาให้จ้ะ
11:22ค่ะ
11:24สื่อว่าง เรียกแม่ว่าแม่จะได้ไหม
11:35แม่ค่ะ
11:38ร้องทำไมจ้ะ
11:41เฮ้ย ปากบ้า ทำไมต้องตอบเร็วขนาดนั้นนะ
11:45คงไม่คิดจริงๆหรอกนะ ว่าฉันอยากเรียกว่าแม่
11:52ฮ์ ๆ
11:55เยี่ยมเลย แน่ที่สุดก็ได้เปล่าเรียนในเมืองจริงๆแล้ว
11:59ไม่รู้ว่า คะแนนของชั้นจะเพิ่ม BACK 700 ไม่นะ
12:01meal พีรอง
12:04เมื่อวันหนูผิดเองที่ทำให้พี่เค้ากโรด
12:07วันนี้พ่อนเลยให้พี่เค้าไปโรงเด่นกับพวกเรา
12:09หนู จะไปขอโทษพี่เค้าแน่นอนค่ะ
12:11เธอไม่ได้ผิด ไม่ต้องขอโทษเหรอ
12:13ไปเธอ ไม่ต้องทํา
12:16sons sparkle
12:17เป็นบ้ากันหรือไงเนี่ย หมู่บ้านหรือแบบนี้เรียกแท็คซีกันที่ไหนอ่ะ
12:35ฉันไม่อยากไปเรียนสายนะ
12:37ฮัลโห พ่อ
12:41ไม่คิดว่าพ่อจะให้เก่าเยี่ยนระกูลเก่าข้างบ้านมาช่วย
12:48เขาคือคนที่จืออี้ชอบ ถึงแม้จะปฏิเศษกันแต่งงานกับจืออี้ไปแล้วก็เถอะ
12:55ขอบคุณนะคะ
13:11ครั้งหน้าถ้าอยากให้ช่วยก็มากดเก่งบ้านข้างๆเนี่ย
13:15เธอคือญาตห่างๆของซูจืออี้ใช่ไหม
13:20พ่อเขาเล่าสุทธ安าการของเธอให้ฟังแล้ว
13:24พืนฐานเธอไม่ดี เข้าห้องพิเศษอาจจะเรียนไม่ทัน
13:27ไปห้องธรมดาก่อนดีคว่าไหม
13:29ธรมดาหรือคะ
13:31ใช่
13:32จะดูถูกฉัน ก็ได้
13:33แต่ยังมาขัดขวงการเรียนฉัน
13:35โดยการให้ไปอยู่ห้องธรมดานะ
13:36หรือว่ารงเรียนนี้ทุคนได้คันน้นเกินเจน 700หมด
13:41คือว่า
13:42คาแนน เฉลี่ยห้องพิเศษอยู่ที่เท่าไรคะ
13:44บน estar 600
13:46แล้ว คือ ซูจืออี้ได้เท่าไหร่คะ
13:48เธอเรียนสิน ได้ตามกว่าขั้นตาม 3-40 คาแนน
13:52เพราะงั้น แล้วอยู่ห้องธรรมดา
13:55เธออยู่ห้องพิเศษ News
13:57นี่ถveyว่าดีมากแล้ว สำหรับนักเรียนสายสิน
13:59นักเรียนในห้องพิเศษ สนิทกันมาก
14:01มาก...ฉันไม่อยากให้เธอไปรับกวดพวกเขา
14:04อ๋อ...เป็นกลุ่มก้อนสินะ
14:06ทำไม...
14:07ไม่อยากอยู่ห้องธรรมดาหรอ
14:09อยากสิคะ...อยากอยู่คะ
14:12ฉันมา
14:15เฮ้...ถ้าอยู่ห้องเดียวกับจืออี้
14:18ฉันคงตรอมใจตาย
14:20แต่ว่า..พวกเขาไม่มีข้อมูลจากโรงเรียนเกาวชั้น Ledimana
14:23ทำไมเชื่อทุกอย่างที่สู่จืออี้พูดละ
14:25ทำไมรู้สึกว่า..
14:27หลังจากรู้ว่าตัวเองเป็นลูกใครมันเปล Здดี
14:30ครู่หลิว souffıyor
14:32iego
14:32f
14:34นี่คือ นักเรียนเข้าใหม่ ให้อยู่ห้องคุณเนอะ
14:50seconds
14:52จะเข้ากับทุกคนได้ดีค่ะ
14:54ตรกูลลิน
14:55มีตรกูลใหญ่น้ำสะกุลนี้เหรอ
14:57เธอก็บอกอยู่ว่ามาจากโมนทนซานเหน
14:59ไม่ใช่คนเมืองจริงเชิง
15:01คนที่นั่นบ้าเรียนจะตาย
15:03เรียนกันจนตายเลยไม่ใช่เหรอ
15:04ทำไมมาเรียนที่นี่ล่ะ
15:06ระง่ zero นะซิ
15:07เงียบนะ
15:09หาที่นั่งเธอ
15:22ที่นี่ก็ดีนะ
15:27ใกล้ครูเงียบด้วย
15:29จะได้ไม่มีใครกวน
15:31นางแดนทุกคน
15:32เปิดไปที่หน้าร้อยสาม
15:34เอาล่ะ
15:35และที่สุดก็ลงตัว
15:36ต้องตั้งใจเรียน
15:38เตรียมสอบแล้ว
15:39น่างสือ
15:53เงียบน้อยเงียบ อีกหนึ่งสัปดาส
15:55เราจะจัดสอบจำลองครั้งใหญ่
15:58ปร้องเรียนให้ความสันควร เปลี่ยนให้ควรสำคัญ ๆ กับเรื่องนี้มาก
16:00เตรียมตัวให้ดีด้วยนะ
16:01ไหนที่สุด ไหนที่สุดก็มาแล้ว
16:04i want to get rid of your children
16:06- ใกล้วันสอบจำลองแล้วแม่ลงมือทำอาหารเอง
16:09เพื่อให้กำลังใจลูกนะ
16:11- ขอบคุณค่ะแม่ หนูจะตั้งใจเรียนให้ดี
16:15- อื้ม
16:16ทั้งตื่นเต้น เราใจดีใจ
16:19ไม่รู้ว่าข้อสอบจะเป็นอย่างที่ร่ำลือกันไหม
16:23- พี่คะ
16:24เป็นครั้งแน่ที่ทำข้อสอบ
16:26ของตื่นเต้นมากแน่เลย
16:27- จริงด้วย
16:29ศึกษาที่บ้านนอกมันหลัง แต่อย่าเท้าไปนะ
16:33ไม่เป็นไร ถ้าทำไม่ได้จริง ๆ
16:35ก็เลือกทำข้อพื้นฐาน 180 reconstruction เอา
16:38ชื่ออีกของพวกเราเอาใจใส่จริง ๆ กินเยอะ clue นะจ๊ะ
16:41สัสตามได้ห่ายังเหลือ
16:43ยังไม่ได้ 思 statuteไม่รู้บ้าน Lunch ฉันไม่อยากหมดholeหรอก
16:52พี่ค้าไปพร้อมเรา ดีกว่านะ ไม่ต้องรบ กว่อน พี่เก่าเยี่ยนด้วย
16:56รู้แล้วสี่นะว่า คนที่เธอชอบไปส่งฉันทุกวัน
16:59ถึงหรอ
17:00ได้สิ
17:07พี่ข้า วันนี้จะสอบจำลองแล้วนะ ทำ майยังท่องซับอยู่อีก
17:10หรือว่า กำลังแร่งอ่านก่อนสอบ
17:12เร่งอ่านอะไร นี่เรียกว่าการใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพตังข่ะ
17:17นี่ครั้งได้ที่ชันมาจิง แต่นำมา pillา our products
17:20ต้องเต็มที่สิ
17:21เลิกแสร้งเธอ รีบคิดซะ ว่าถ้าได้คะแนน้อยสุดจะบอกพ่อกับแม่ยังไง
17:26พี่รอง อย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงเขาจะไม่เก่ง แต่พี่เขาก็พยายามดีแล้วนี่คะ
17:33จุย ใจดีไปแล้ว
17:45ข้อสอบ ข้อสอบ ข้อสอบ
17:48ไม่แปลที่เพื่อนที่เรียนจบแล้วบอกว่า ข้อสอบจะให้ความมั่นใจกับเรามาก ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง
17:56ฉันจะให้พวกเธอได้เห็น พลังของนักเรียนที่ถูกฝึกมา จากการท่องจำยังนัก
18:03ฉันเป็นเด็กเก่งจากซัลเหรอนะ ถึงจะไม่มีคะแนนพิเศษ ก็ได้มากกว่า 650 แน่นอน
18:09ฉันเป็นเด็กเก่งจากซัลเหรอนะ ถึงจะไม่มีคะแนนพิเศษ ก็ได้มากกว่า 650 แน่นอน
18:17ฉันไม่หยุดพัก ตื่นตีห้ะ นอนตีหนึ่งเหมือนคนเหล็ก
18:21นี่แหละเวลาล่าเยื่อของฉัน
18:24เด็กห้องธรรมดาทำเร็วขนาดนี้เลยหรอ
18:28นี่ครั้งแรกที่ทำข้อสอบเสร็จโดยไม่เบียนหัวหรือมืนเลย
18:33เพื่อการสอบ ฉันต้องอยู่กับครับครัวซูให้ได้ ถึงจะได้ทะเบียนบ้านมังจริงๆ
18:38ครูคะ ส่งค่ะ
18:44นี่แหละข้อสอบ รัด
18:48อีเท่ากับ MC ยกกำลังสอง
18:50พอ เธืออีบกว่าครั้งนี้คะแน่ต้องถึงขั้นต่ำแน่
18:54พอต้องตรีมของควันชิ้นใหญ่ให้นะครับ
18:55โธ พี่รองอย่าพูดแบบนั้นสิ
18:57แค่ครั้งนี้มันง่ายกว่าเดิมเอง
18:59เธืออีของเราอะ เก็งจริงๆ เนะ
19:08พระเบียนบ้านเมืองจริงๆ มีดีจริงๆ วันๆ มีแต่ความสุข
19:14ซื้อว่าง ขอสอบนี้ ครับที่พาดมาเป็นยังไงบ้าง
19:18คนที่ถ้าไม่มีเงินช่วยจากรัฐก็ไม่มีปัญญาเรียน จะได้ดีแค่ไหนกัน
19:22ชีวิตไม่ได้มีแค่การเรียนเท่านั้นนะคะ พี่น่ะ ก็มีความสามารถอื่นอีกแม่
19:30ถอดูฟังออก ใส่หูฟังกินข้าวกับครัว มันหมอสมเหรอ
19:34กำลังพูดกับหนูเหรอคะ
19:36เออ ฆ่า ถึงการสอบใช่ไหมคะ
19:39เออ ขอสอบค่อนข้างใหม่ แต่ไม่ยากมาก พอทำได้อยู่ค่ะ
19:44เฮ้ ซื้อว่าง พูดโม้อะไรเนี่ย
19:47ซื้อว่าง ความมั่นใจเป็นเรื่องดีนะ
19:50ลูกเพิ่งย้ายมาจากซันเหอ คงยังไม่ชินกับข้อสอบที่นี่หรอ จ๊ะ
19:54เฮ้ย ทำข้อสอบได้มีกี่ชุดก็เริ่มโม้แล้ว เสรثแส่งจริงๆ
19:57คอบชุดก็เริ่มโม isolate แล้ว
19:58สะสะอย่างจริงๆ
20:00คนพวกนี้ก็แปลกแฮ
20:02ไม่ใช่ว่าเห็นข้อมูลเก่าของฉันหมดแล้วเหรอ
20:04ทำไมถึงไม่เข้าใจกันสักที ah
20:08พวกเขามีข้อมูลฉัน
20:09แต่กลับไม่รู้จักฉันเลยสักนิด
20:11ดูเหมือนพวกเขาคงไม่สนใจฉันเลย
20:13ไอ้
20:17อ้ิ้ม
20:17ไม่เป็นไร
20:18แค่เสียสีประชุดประชั่น
20:19แรกกับชะเบียนบ้านเมืองจริงๆ คุ้ม
20:21เออหนูยังทำโจทย์ไม่เสร็จ ขึ้นก่อนนะคะ
20:26เอาแต่ทำโจทย์จะมีประโยชน์อะไร ยังไงก็ทำไม่ได้
20:30สู้จืออีกเราไม่ได้หรอก
20:36พออิ่มแล้ว กินกันต่อนะ
20:41ใครคะ
20:44เออ...เออ...
20:49สว่าง
20:50เออ...มีอะไรคะ
20:58นี่เป็นของที่คุ้นย่าเตรียมไว้ให้ตอนลูกเกิด
21:01จืออีก็มีอันนึงแหละนะ
21:06สู้จืออีจะยอมเหรอคะ
21:09คนละอันกันนะ แต่ว่ารวบแบบกับน้ำหนักก็ใกล้เคียง
21:13หนูซ้องพี่น้องก็มีคนละอัน หยุดติทำไม่ล่ะ
21:16ผู้ชายให้ของต้องมีเบื้องลึกแน่นอน
21:20อยู่ดีๆก็มาประจบแบบนี้
21:22เขากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สบายใจเน่นแหละ
21:27หนึ่ง...สอง...สาม
21:31เออ...เรื่องน้ำสะกุลยังเปลี่ยนตอนนี้ไม่ได้
21:35งานเลี้ยงรับลองยาดก็ต้องรอสักพัก
21:38แยะแล้วถ้าเปลี่ยนบ้านบางจริงๆ
21:41เก่ะ...แต่เรื่องที่หนูเป็นลูกพ่อก็ไม่มีวันเปลี่ยนเปลี่ยนifi
21:45ไม่อยากยุ่งกับความขัดแยงของทรกูลซูอยู่แล้ว
21:47ล sensory들이ไปนำสะกุลที่คุณย่าให้ ฉันก็ไม่อยากเปลี่ยนแบบนี้ดีแล้ว
21:53แต่ว่า...แล้วถ้าเปลี่ยนบ้านหนูแล้ว
21:55เรียบรอย...ยุมเมืองจริงถึง
21:57อ้า...งั้นก็ไม่มีปัญหาค่ะ
22:00หนูกำลังตั้งใจเรียนเรื่องอื่นๆ ไว้ค่อยว่ากันที่หลังก็ได้ค่ะ
22:05ทำไมมีปฎิกริยาแบบนี้ก่อนนะ
22:08แล้วรอบรองได้ไหมคะ ว่าเวลียนบ้านหนูจะอยู่จริงเฉิงไปตลอด
22:12แม่นอนสิ
22:12หนูเป็นลูกของพ่อ จะไปอยู่ที่ไหนได้
22:15ไม่เชื่อหรอก
22:17บ้านนี้ไม่ปกติสักคนเลย
22:19มีแต่พวกจมปร้อง
22:25anza Gear...
22:26อ่านตามนี้ค่ะ
22:28ถ้าฉันผิดคำสาบาน ขอให้ล้มละลายภรยาทิ้งลูกนี่ เฮ้ย นี่
22:34โอเค พอแล้ว พอแล้ว เราต้องไปอ่านหนังสือต่อ
22:37พักข่อนด้วยนะคะ พักข่อนเยอะๆ นอนเดียวๆนะคะ
22:40ในที่สุดก็ได้ทะเบียนบ้านเมืองจริงๆ ข้อสอบ การสอบเข้า ฉันมาแล้ว
22:59นี่ นี่ รอเดียว
23:01ทำไมเด็กนี่สนใจเลือกทะเบียนบ้าน ถ้าไม่โกฎเลย หรือว่า ถ้าไม่สนใจพวกเราเลย
23:09มีอะไรครับพ่อ
23:13พ่อผมบอกซื้อว่างว่านยังเปลี่ยนนำสะกุล และจัดงานเลี้ยงรับลองยาตไม่ได้
23:18แต่เธอก็ยอมรับหน้าตาฉุย ตอนเธอเกิด เธอเป็นลูกสาวที่พ่อขาดวังไว้มากที่สุด
23:24พ่อ เขียมงวดเกินไปไหม
23:27เฮ้ย พ่ออย่าคิดมากเลย แต่ผู้หญิงไวนี้ชอมมีสักศีคำคอ
23:32ทำเป็นเก่ง ทำเป็นเย็นชา คิดว่าเทพ
23:35ใช่ครับ พวกเราดีกับเธอมากแล้ว ให้เธอได้มีชีวิตแบบที่ไม่เคยกล้าฝัน
23:39แต่เธอยังพอรู้ที่ต่ำที่สูง ไม่คอในสิ่งที่ไม่ชิดของตัวเอง
23:43พวกลูกคูดก็ทุก แต่พ่อรู้สึกว่า เธอไม่ได้รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับเราเลย
23:48เหมือนกับว่า เธอพร้อมเจอไปเมื่อไรก็ได้ เป็นไปไม่ได้แล้วนะ เรียนก็ไม่เกง แท๋มไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลือก
23:55ถ้าไม่พึ่งเราแล้วจะไปไหนได้
23:58โท พ่.ค้ะ พี่คงจะยังปรับตัวให้เข้ากับที่นี่ไม่ได้
24:03พ่อวางใจเลย หนูจะสนิทกับพี่เค้าให้ได้
24:06จะไม่ให้พ่อต้องเครียดค่ะ
24:08ไอ้ตัวแสบนี่
24:11พ่อคะ นี่ก็ดึกแล้ว
24:13พรุ่งนี้ต้องไปรงเรียน หนูไปนอนก่อนนะ
24:15ได้ ได้
24:16ทุกคนก็นอนกันได้แล้ว
24:23ชื่อสกุล หลินซื้อว่าง
24:26เหตุหญิง ที่อยู่
24:28จริงเฉิง จริงเฉิง
24:31จริงเฉิง จริงเฉิงเลย
24:41พ่อ พ่อ ดึกแล้ว
24:42รีบนอนดีกว่า
24:43พวกนี้ต้องไปเรียน
24:54อนาคอสดสายรอยอยู่
24:56นอนไม่หลับเลย
24:58อ่ะ ลืมปิดไฟ
25:08ขนาดปิดไฟ อันาคอยังสดสายอยู่เลย
25:11อันคอสดสายรอย
25:13อันคอสดสายรอย
25:15อันคอสดสายรอย
25:16อันคอสดสายรอย
25:19อันคอสดสายรอย
25:25อันคอสดสายรอย
25:27ไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ เสียเกิด
25:29สอ้าง ทุกคนคิดถึงเธอมาก
25:31ครับ Guyicara ตรง์อรุยาตแล้ว
25:32ถ้าสนestersกษาจะไปหาเธอที่จริง ไม่มีใครลังแกเธอนะ
25:36อยู่จริง ณ คนเดียวไม่เหงาเหรอ
25:38พอเลยอย่ามาทำเป็น Fitz ชั้นทนไม่ไหวจริง ๆ
25:42จะมาให้อะไรให้รังแกด้วยล่ะ ชั้นไม่เหงาเลยสักนิด
25:45โอ้...
25:46พวกนายไม่ได้จะวางแผนลาก ฉันกลับไปสอบที่สารเธอใช่ไหม
25:49ร้ายกัดจริง ๆ อ่ะ
25:53ถ้ามาจริง ๆ กันนะ จะเรียงเข้าทุกคนเลย
25:56ยังไงซ่ะพี่คนนี้ก็เป็นคนรวยแล้ว
25:59ครูมาแล้ว
26:01ตัวแหละตัวเองด้วยนะ ต่อวางแล้ว ไม่นะ
26:10เด็กน้อยน่าสงสาร ไม่รู้หรอกว่าเข้าสอบมันง่ายแค่ไหน
26:14ตอนนี้ฉันมีบ้านหลังใหญ่ให้อยู่
26:17มีทะเบียนบ้านมึงจริง ๆ อันาคตสุดใสสุด ๆ
26:24ฉันไม่อยากกลับสารเหรอหรอก
26:32จริง ๆ ดีขนาดนี้ แต่ไม่มีใครรักฉันเลย
26:36โดนเลือกปฏิบัติทุกวัน
26:41ถ้าไม่หน้อยใจได้ไง
26:44ไม่ใช่สิ
26:50ฉันมีอะไรต้องน้อยใจด้วย
26:53คนในตระกูลซูไม่รักฉันแล้วยังไง
26:56ฉันเคยสัมผัส รักที่มากกว่า ดีกว่า อบอุ่นกว่ามันแล้ว
26:59ไม่สนใจหรอก
27:01รักป่อม ๆ และต่ำเต้ย ของคนตระกูลซู
27:04พอ ๆ ๆ ทำก็สอบชุด ๆ ชุด ให้ใจเยนลงแล้วกัน
27:15ไหนบอกว่าวันนี้จะประกาศคะแนน
27:19ทำไมไม่มีอะไรเลย
27:21จะรีบทำไมอ่ะ
27:22หรือคราวนี้เธอคิดว่าตัวเองจะสอบขนิดผ่าน
27:25ถ้าครั้งนี้ไม่ได้สักห้าหกร้อยอีก
27:27ครูของเร็กไปคุยหน้า
27:29อัชริยาจากสารเหอนี่ไม่เหมือนใครจริง ๆ
27:32ตอนแต่มาฉันยังไม่เคยเห็นเล่นสักครั้งอ่านตัวสือจนตายเลยมั้งเนี่ย
27:37นี่เด็กใหม่ ขยัญแบบนี้ทุกวันจะได้สักกี่คะแนนกัน
27:41ขยัญขนาดนี้คงไม่ต่ำกด 400 หรอกนะ
27:44ถ้าให้เราคะแนนน่าจะเกิน 690 นะ
27:47แต่ว่าคณีดข้อสุดท้ายที่เป็นข้อใหญ่ไม่คำมั่นใจ
27:50ถ้าบังเอินถูก 700 ข้อแนนน่าจะชิว ๆ
27:55พวกเธอได้ยินกันไหม เราว่าได้เกิน 690 นะ
27:59700 คะแนนน่าจะชิวชิวด้วย
28:03ถ้าเก่งขนาดนั้น ทำไมไม่ไปอยู่ห้องพิเศษล่ะ
28:06ไม่อยู่ห้องธรรมดากับพวกเราทำไม
28:09เอ๊ะ ไม่เชื่อกอดชั่ง
28:11ประกาศแล้ว คะแนนออกแล้ว คะแนนออกแล้ว
28:13ไปดูเร็ว ติดอยู่ที่บอด
28:16แม่อัจฉริยะ ไม่ดูหน่อยเลยว่าจะได้เท่าไร
28:20ร้อยให้คนน้อยก่อนค่อยไป ไม่งั้นเฉียเวลาแย่ต
28:23คงรัวแล้วล่ะสิ
28:24ไปไปไป ไปดูกัน ว่าที่เธอพูดจริงหรือหมอกันหน้า
28:28ไป
28:30ทำไมคนจริงเฉิงถึงโง่กันหมดเลยนะ
28:33เหมือนตัวประกอบแล้วสมองในหนังเลย
28:36เฮ้ย
28:36แปลดแปลด
28:44พบเธอมีอะไรอ่ะ
28:46เฮ้ย 719
28:49เหลี่ยงสื่อว่างเธอได้ 719 คะแน่น
28:54เอ่อ คิดไม่ถึงแต่ก็ make sense นะ
28:57มันน่าแปลกเหรอ
28:58ขนาดนั้นแหละ มันน่าถึงมาก
29:01ตั้ง 719 เลยนะ
29:03คันแทบหลิน ที่ฉันเสียบมารยาตใบ
29:06ฉันขอโทษอย่างจริงใจ ขอโทษนะ
29:08ขอโทษนะ
29:10อ้าย ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พวกเธอแค่พูดไปด้วย
29:13ฉันไม่เก็บมาใส่ใจเหรอ
29:14เอ่อไม่สิ ที่ฉันใหม่ถึงคือ ฉัน โอเคก็ตามนั้น
29:19เธอคือเธฟตัวจริง ทิ้งห่างที่ 1 ห้องพิเศศ
29:22ตั้ง 40 คะแนดเลยนะ
29:24อยากรู้นักว่า ต่อจากนี้ ใครจะก้าด Alsicbox โทษของธรรมนาของเรา
29:28ที่ 1 ในรุ่นอยู่ห้องเรา
29:30ไม่แน่วา ที่ 1 ของการสอบข้าว อาจจะอยู่ห้องเราก็ได้
29:33จริง? ใช่ ใช่ ๆ ๆ ๆ
29:34ใช่ๆๆ ฉันขอชอบดีจากเท่นไข่
29:37ฉันไม่ควรสอบให้ได้ดีขนาดนี้หรือเปล่านะ
29:39หรือว่าต่อไปคนแกล้งผิดดี
29:41ทำอะไรกันนะ ไม่ได้ยินกริ่งเข้าเรียนด้วยง่าย
29:44ตับไปนั่งเดียวนี้
29:46หัวหน้า เชิญค่ะ
29:50สือว่าง โรงเรียนใหม่เป็นยังไงบ้าง
29:53ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีค่ะ
29:56เพราะอยู่ห้องธรรมดา เมื่อไม่ค่อยคุณใช่ไหม
29:58ฉันช่วยอยا้ยไปห้องปิเศษให้เอาไม่
30:04อ้ ...ไม่ต้องหรอกค่ะ
30:06คุณเคยบอกว่าห้องปิเศษสนิดกันมาก
30:08กร walnut ฉันจะเข้าพวกไม่ได้
30:11ฉันคิดว่าบรรย CV ก็ดีนะค่ะ
30:14แต่ว่า...
30:15eticallyค่ะ มีอะไรอีกมั้ยค่ะ
30:17เวลาเรียนแล้ว
30:18ทุกวินาทีมีค่ะ
30:20คุณรู้สิน disturbance
30:21entreprises
30:22คือตั้งใจเรียนเนอะ
30:36เจออี้ ขนาดออกแล้ว
30:38ดูให้หน่อย ฉันซ้อมดนตรีอยู่สนาม
30:41541 สูงกว่าขั้นตำตั้ง 3 ขั้นนานอะ
30:44จริงหรอ? บอกแล้วไง ฟุตสอบครั้งนี้ง่ายมาก
30:49นี่ รู้ไหมว่าใครได้ที่หนึ่งอะ
30:52ลิ้นสื้อว่างที่เพื่ profund gambaretteเข้ามาใหม่
30:53ได้ตั้ง 719 ขแนน สมแล้วที่มาจากสันอืม
30:59อะไรนะ ลิ้นสื้อว่าง
31:01ได้ตั้ง 719 เลยหรอ?
31:04ใช่แล้ว
31:08เก่งขนาดนี้เลยเหรอ
31:11ถ้าพ่อแม่รู้
31:13เขาต้องให้หัวสำคัญกับเธอมากกว่าฉันแน่
31:17ไม่
31:18ต้องไม่ให้พ่อแม่รู้ ขแนนเถ highlighted
31:22แม่คะ
31:32มาแล้วเหรอ
31:33จริงด้วย
31:34วันนี้ประกาศคะแนนี้จ้ะ
31:36เอ่อ
31:36ค่ะ
31:38สื่อว่าง
31:39หนูเพิ่งย้ายมาสอบเป็นยังไงบ้างจ้ะ
31:42แม่
31:43ยันนี้หนูอยากกินประเขยยาวน้ำแดง
31:46ที่แม่ทำ
31:47เอ่อ
31:48จ้า
31:49แค่คอยไม่ให้พ่อแม่อยู่กับเหล็นซื้อว่าง
31:57เพราะเขาก็ไม่รู้
31:59คะแนนเธอแล้ว
32:01แม่คะ
32:04เดี๋ยวหนูรับให้เอง
32:05ฮัลโห
32:11ค่ะค่ะ
32:14หนูจะบอกให้คะ
32:15ได้คะ
32:17จืออี
32:20ใครโทรมาจ้ะ
32:22หัวหน้าฝ่าย
32:23เขาบอกว่านักเพียงชื่อซูจืออี
32:25สอบได้เกินคะแนนขั้นต่ำของปริญญาตรี 3 คะแนน
32:28โอ้จริงเหล่ะจ้า
32:29เดี๋ยวแม่จะให้เริ่งวันดีๆเลยล่ะ
32:31ลูกรักของแม่เก่งมาก
32:33คืนนี้แม่ทำอาหารเยอะๆเลยนะ
32:34หนูเก็บกระเป๋าก่อนนะคะ
32:35จ้า
32:36วันนี้แม่ทำอาหารเพิ่มหลายอย่าง
32:48ฉลองที่จืออีกของเราสอบได้คะแนนดี
32:51มาชนแก้ออกหน่อย
32:52เยออีทั่งชายหลาจทั้งขายหยัน
33:03น่าคะแนอนก็ดีเป็นเรื่องที่ลูกก็อยู่ล่ะ
33:05นั่นซิ จืออีของเราเก่งที่สุด
33:06จออี ลูกอยากได้อะไรอีกขอให้ทุกอย่างนะ
33:09งั้นเอา..กระเป๋าใหม่ล่าสุดของคllecction นี้
33:14ได้ voting remembering
33:17แล้วคะแนลของซือว้างล่ะ
33:19เธออยู่ไหน faisait magazines
33:21พี่เขา สาบไม่ค่อยได้ เลยอารมณ์ไม่ดีนะคะ
33:26พ่อ แม่ พี่คะ หลังจากนี้ อย่าถามเถอเรื่องคะแนนนะคะ
33:31ซื้อว้างมาจากชนบทพื้นฐานไม่ดี เรียนไม่ทأنก็ไม่แปลกหรอก
33:37เป็นค่อนผิดหนูเองค่ะ ที่ไม่ได้ช่วยพี่ หนูควรจะช่วยติวให้เธอ
33:41จื้อ ใจดีเกินไปแล้ว ดู่หลีนซื้อว้างซิ ไม่มีมารถอยากอด Mean
33:46ไม่ลงมากินข้าวด้วยซ้ำ ทําหน้าบึงไปให้ใครดู
33:49พี่โรง อย่าพูดแบบนั้นสิ พี่แค่เสียใจมากเท่านั้นเอง
33:52เดี๋ยว หนูไปเรียกลงมากินข้าวให้ค่ะ
33:55อืม
33:59ถ้าทุกคนรู้ว่า เธอสอบได้ 700 กว่า
34:02ทุกขัมชมและรางวันของฉัน ก็จะกลายเป็นของเธอทั้งหมด
34:05ฉันไม่มีทางยอมเด็ดขาด
34:07พี่คะ ลองไปกินข้าวกัน
34:13ทุกคนรออยู่นะ
34:14เอ้า ได้
34:18ไปสิ กินข้าวไง
34:21หลินซื้อว่าง ภูมิใจมากไหม
34:24โอ้วว้าว นี่เล่นบทดังร้ายอัมมหิสสินะ
34:27ต่อหน้าเป็นอย่างลับหลังเป็นอย่าง
34:29พอไม่มีคนอยู่ก็เลิกเสร็จแสง
34:31พูดอะไรเหลวไหล
34:32เจ็ดร้อยสิดเก้าคันแนน
34:34เธอนี่ ปิดบางความสามารถไว้นี่
34:38ขอบคุณนะ นี่เพราะข้อสอบทั้งนั้น
34:40ฉันจะพยายามต่อไปนะ
34:41ยิ่งไปนะ
34:42คิดว่าเรียนเก่งแล้วจะมาแทนที่ฉัน
34:44ในตระกูลซูได้งั้นเหรอ
34:46บอกให้นะ ลูกสาวของพ่อแม่มีแค่ฉัน
34:49พี่สองคนก็รักแค่ฉันคนเดียว
34:52มันนอกอย่างเธอ
34:53จำสถาณะตัวเองенногоไว้ให้ดีด้วยหรอ
34:57สถาณะเหรอ ฉันถามว่าสถาณะอะไร
35:00นี่ หนังไม่ข้าปากตลาด
35:02เธอช่วยเข้าใจสถาณะของเราใหม่ดีกว่า
35:04ใกลันแน่ที่หน้าอายกว่ากัน
35:06ฉันเป็นลูกเธอๆที่พัฐบรากไปนั้น
35:08ส่วนเธอก็แค่ลูกสาวของพวกรักทัดตัว เด็ด
35:11เธอมีสิดอะไรมาเร oi oi แล้วไง
35:15ฉันอยู่นี่มา 18 ปี
35:17พ่อแม่มีลูกสาวแค่ฉันคนเดียว
35:19ได้ ได้ ถ้าพูดถูกก็ได้
35:21ยังไงทุกคนในตระกูลซูก็เพียนกันทั้งนั้นนะ
35:24เข้ากับเธอได้ดีแล้ว
35:25นั่งฉันต่ำ
35:27ก็พอรู้นะว่าเธออิดชาที่พ่อแม่กับพี่รักฉัน
35:30บอกให้รู้นะ
35:31ต่อไปตระกูลซูจะเป็นของฉัน
35:33อย่าได้คิดจะมาขวาง
35:35ว่า! ตรากูนซูจัยเป็นของเธอเหรอ
35:37งั้นถามหน่อยนะ เขามีหุ่นตรากูนซูไหม
35:40เคยไปสัมนักการใหญ่ตรากูนซูรร aller y Shang
35:42เภี่ยร์สังหาริมศรludeистๆในชื่อตัวเองไหม
35:45เคยสัมผัสอำนาจที่แทดจริงตรกูนซูรรร luxury y Shang
35:47ฉัน..
35:48อำนาจทั้งหมดเป็นของผู้ชาย
35:49พวกเขาไม่ชอบฉันก็เลยไม่ให้ฉันอยู่
35:52แต่ถึงพวกเขาจะชอบเธอ เธอก็ไม่ได้อะไรเลย
35:55จูจืออี่ ฉันไม่เคยอยากแย่งความรักเธอเลยสักนิด
35:58แล้วอีกอย่างความรักปล่มๆพวกนั้นมันไม่มีความหมาย
36:00มีแต่อำนาดที่แท้จริงเท่านั้น ถึงจะมั่นคงที่สุด
36:04ฉันแนะนำนะ ตั้งใจเรียนซะ อ่ะ
36:10ฉันแนะนำนะ ตั้งใจเรียนซะ นะ
36:13อย่าเหลืองให้มันมากนะ ที่เธอพูดมาฉันไม่มีหรอก
36:17ถ้าเพิ่งมันรู้ในติภาวาน่ะ เราให้สอบเสร็จก่อน
36:21พ่อแม่ก็จะให้เอง แต่เธอจะไม่มีวันได้
36:24อ่าได้ๆ แต่พูดถูกพูดถูกทุกอย่างเลย
36:27ฉันจะไปกินข้าวแล้ว
36:29ถ้าเธออยากคุยกันต่อก็คุยได้ แต่ถ้าไม่อยาก
36:38ที่แบบนี้ มันยากาศแบบนี้ เรื่องเราแบบนี้
36:42ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรเงินเงินก็จะขึ้นเลย
36:46ชื่อี้ ซือวางลงมากินเข้าแล้ว髒กันได้ร่ะจ้ะ
36:50ได้ค่ะ
36:51أن!เอ้
37:04พี่ phosphate ไม่ว่าจะเป็นยังไงพี่ไม่ควรพ��กับหนูแบบนี้นะ
37:08ถึงข้านานจะแย่ก็ไม่ควรรบายกับหนูนะ
37:10จืออี เป็นอะไรไปลูก
37:13เหลี่ยนซื้วง ถ้าแกล่งจืออี เธอตายเน่ะ
37:17เธอน่ะไม่ง่อ คนที่ง่อคือฉันตั้งหา
37:22คำเรื่องนี้ไปได้ไหม ขอร้องล่ะ
37:25ไม่เอา
37:29พี่จะทำอะไร
37:40จืออี จืออี เป็นอะไรไปน่ะ
37:45จืออี จืออี
37:50จืออี เป็นอะไรไป อย่าให้แม่ตกใจสิ
37:54แม่คะ ความผิดหนู อย่าโทษพี่เลยนะคะ
37:59วันตัวเธอไม่มีแผลอะไรสักนิด
38:01ทุกคนคงเชื่อว่าเธอล้มเองใช่ไหม
38:03หะ
38:04ปวดหอจัง สงสัยสมองกระเทือน
38:13เดี๋ยวนะ พวกคุณก็เชื่อเรื่องนี้เหรอ
38:18โอเค ของเชื่อจริงๆ โอเค ได้เลย
38:21จืออี สมองกระเทือนแล้ว แกจะเอาอะไรอีก
38:24ไอเด็กเวน
38:25เธอยอมทนทุกอย่างเพื่อแกขนาดนี้
38:28ทำไมถึงยังไม่ปล่อยเธอไป
38:30สื่อว่าง ลูกทำแม่เสียใจมาก
38:33ซือว่าง
38:35พ่อเคยคิดว่ารูกไขยาบไขย
38:37ไม่คิดว่าแม่ใจร้ายขนาดนี้
38:39หลังจากไม่อยู่จริงๆ
38:41ฉันถึงได้รู้ว่า глуб ؟
38:42возмож slim หลังคือ Love ใหญ่มากอยู่
38:44ชีวิตดูตรามาขึ้นทุกที
38:46รู้สึกเหมือน
38:47นี่ไอ tal น้ำนั่วเหรอ
38:49เออ ไม่สิ
38:50ซีรี飛 Іลิ์น้ำนั่งเลยตั้งหัก
38:52ฉันรู้ดีว่าตัวเอกของ конечно ไม่ใช่ฉัน
39:04ถึงหนูจะรู้จักคำว่าขอโทษในหลายภาษา
39:07แต่พexclusiveว่าหนูไม่ได้รึ ład ทำ komplett Pure- Natur
39:07แต่พ Incorporation
39:08ทำไมหนูต้องขอโทษดด้วย рядом
39:12แกทำขนาดนี้ ยังจะบอกว่าไม่เกี่ยวอีก
39:13ฉริ忘 flaming мет activism
39:17todos
39:18ต้องรู้แนะวะที่นี้ ไม่มีกล้อง
39:22จะได้มาผลักจืออยีดตรงนี้
39:28ไอ้ไหนทุนขี้งก
39:30เงินตั้งเยอะ ไม่รู้จักติดกล้องเพิ่มอีกสักตัว
39:33สือว่าง ถึงจะอารมณ์ไม่ดี
39:36แต่ว่าจืออีกก็เป็นน้องลูกนะ
39:38ลูกไม่ควรระบายอารมณ์กับน้องแบบนี้อีกอย่าง
39:41ที่คะแนนลูกแย่
39:44ก็ไม่ใช่ความผิดของน้อง
39:46ลิ้นสือว่าง
39:47ก่อนหน้านี้น้องแก รู้สักผิดที่ไม่ติวให้แก
39:50แกนี่มันชั่วช้าจริงๆ
39:52เดี๋ยวนะ หนูได้ยินอะไรนะ หนู คะแนนแย่เหรอ
39:56คนในมังจริงเฉิงเขาจะอะไรผิดเกี่ยวกับคะแนนแย่หรือเปล่า ฉันได้ต้องเจ็ดร้อย
40:00อือ จืออีส
40:04จืออีส ถนไว้นะลูก แม่จะพาลูกไปรองพยาบาลอย่างนี้
40:07แม่ครับ ขอทําเอง
40:11คอยดูเถอะ ทั้งหมดที่แกทำกับจืออีส
40:14ฉันจะให้แกชดใช้ให้หมด
40:19Unbelievable
40:22ไอ้ ในที่สุดการแสดงก็ปิดฉัก
40:27อ้าว หิวจัง เกือบลืมเลยว่าลงมากินข้าว
40:33ว้าว ของอร่อยเต็มเลย มีน้องไก่ที่ฉันชอบด้วย
40:43อ๋อ นี้ด้วย
40:54แล้วก็สิครอว หมู่เปรี้ยวหวานก็ชอบ
41:02คดอร่อย
41:03Kanal & อืม นี่ก็อร่อย
41:05หน้า นี่อะไร
41:12Harry นี่ก็อร่อย
41:15รู้ ไอ้...
41:16ตอนนี่ใหญ่จังนะ
41:18แต่ก่อนฉันต่างไม่ถึงตั้งหลายอย่าง
41:19วันนี้จะกินให้ครอบทุกจานเลย
41:21นี่และสิงที่ควรได้หลังจาก 쓰 regarder สูจุอีใส่ว่าย
41:25พี่อยากพากนะ...ORED
41:29ไม่ต้องกลัวนะแม่อยู่นี่แล้ว
41:30แม่จะไม่ให้หนูเจ็บอีก
41:34แม่...
41:40แม่...
41:42น้องพี่ เดี๋ยวพี่จะสั่งสอนหลินซื้อว่างให้
41:45พี่รอง อย่าพูดแบบนั้น
41:47พี่พึ่งมาอยู่ใหม่ ยังไม่รู้สึกกรอดภัย
41:50ความผิดหนูเองที่ทำให้พี่โกรธ อย่าโทษพี่เขาเลยนะ
41:54เด็กโง อะไรยังสาเกินไปแล้วนะ
41:57หนู ขออย่างเดียว
42:00ขอร้องพวกพี่ อย่าทิ้งหนู
42:04แค่ให้หนู อยู่กับพ่อแม่ กับพี่พี่
42:08พี่เขาจะทำอะไร
42:10หนูยอม
42:11เด็กโง หนูเป็นลูกที่แม่เหลียงมา
42:15จะทิ้งลูกไปได้ยังไงกัน
42:18โทษ
42:27คุณพ่อบ้านเข้าเช้าแล้ว
42:29ขอโทษครับ
42:30คนรับใช้กับพ่อครัว หยุดกันหมด
42:32หยุดก temples หันหันกันจัง
42:34แล้วคนอื่นไม่กินอาหารเช้าเหรอคะ
42:36คุณในคนท่านรวมถึงคุยชายทั้ง 2
42:38ไปเย้มคุณจื่อยู่ที่ร bakeryบาลหมดครับ
42:39หมายความว่า
42:41หมายความว่า
42:42เพื่อนแยกขัวให้ฉันอดตาย
42:43ชายรองบอกว่า เพื่อให้คุณได้รับปดเรียนครับ
42:48เพราะเขาไม่ใช่เศษทีหรอคะ ทำไมคี่เหนียวกันแบบนี้
42:51ฉันเป็นนักเรียนมอปลายนะ ถ้าไม่ได้เข้าเช้าก็จะไม่ได้สารอาหาร
42:55ถ้าไม่ได้สารอาหาร การเรียนของฉันก็จะแย่ลง
42:59เพราะการเรียนแย่ ผลการเรียนก็จะตก แล้วถ้าผลการเรียนตก
43:03ฉัน ฉันแย่แน่แน่อ่ะ
43:07คุณเข้าใจมั้ย เข้าใจมั้ย เข้าใจมั้ย
43:11คุณไม่เข้าใจ
43:13ช่างเถอะ ช่างมันไม่ใช่ความผิดคุณ
43:15ฉันทำเองก็แล้วกัน
43:37บ้านนี้เคยมีคนอยู่จริงหรือเปล่าเนี่ย
43:41เสร็จที ขี่เหนียว
43:43ทำไมไม่มีอะไรเลย
43:47ในเมื่อไม่มีอาหาร
43:49ฉันคงต้องใช้อาหารสมองมาเติมเต็มแล้วล่ะ
43:57ไม่มีคนมารับอีกแล้ว มาสิ
44:07หอมจังกินอะไร
44:13กินไหม
44:15แบบนี้จะดีเหรอคะ
44:21อืม หอมจัง
44:23ถ้าอร่อยก็กินให้หมดเลย
44:25แต่ว่า
44:27ทำไมจังหิวขนาดนั้น
44:29อืม ระกูลซูขี้เหนียว
44:31ซูจืออี้บาทเจ็บ
44:33เลยไม่ให้ฉันกินเข้า
44:35ถึงแล้วเรื่องนั้น
44:37ฉันไม่เกี่ย dormir inspector
44:38ท่าน Yaycon
44:39แล้ว
44:42เอา เชอ 듣อกไม่เก็ด
44:45ถึงจะไม่เข้าใจ
44:47แต่ว่า
44:48ต่อไปเหมืองเขาช้ามาให้เอง
44:50ส่วนข้าวเย็นมากินบ้านฉันได้
44:52Tonia
44:54เค้าคือเกาเยี่ยน
44:56ผู้สุดทอดของตรกูลเกา
44:58คนที่ซูจืออี้ลงรัก
45:00คนที่พ่อซูอยCloud
45:02ซูอย่างให้แต่งาน
45:05ซี่iii ถ้าเกี่ยวขอ่องกับเขา ต้องมีปันหาตามมา limp-να LINK
45:09ไม่ได้.. ฉันต้องไปเ� alley เดียวเว่า environments
45:11นาย ไม่ได้..... คิดอะไรกับฉันใช่มะ?
45:14อย่าคิดอะไรกับฉันเลยนะ
45:17นักเรียนเกา พวกเราเป็นนักเรียนมัทยม
45:19การเรียนคือหน่าที่หลักของเรา
45:21ต้อง เรียนตรงสับเข้ามาหาระ Set
45:26คุณพวกนี้จะสุดนั้น
45:28มีแฟนตั้งแต่เด็ก จะท่าทำให้ผลการเรียนของเราแย่ลงอย่างมาก
45:32อาจจะพลาดโอกาสเข้าชิงเปยได้
45:34เฮ้ย ข้าคิดก็น่ากรואแล้ว
45:37เนี้ยพี่นักเรียน ตอนนี้Checkٌเป็นนักสามหา młลว่าร้ายชิงเปยแล้วเนอะ
45:41เขาถามหน่อย ฉันยังต้องตั้งใจเรียนอิ่มไหม
45:43อะฮั่ว Ogden
45:44ฮ่าไม่ใช่นักเรียนมатยิม
45:46ฉ Observatorio นึกว่าอะไร
45:48อะไรนะ อะไรนะ
45:49แค่พ่อแม่ฉัน ชื่นชมเธอมาตร
45:51หรอให้ฉันช่วยดูแลเธอ
45:53ะ- เป็นอย่างนี้เอง
45:55ขอบคุณผ่อแม่
45:56อ๋อ- ขอบคุณผ่อแม่หน่ายนะ
45:59เอ้... งั้น...
46:01เมื่อกี้เธอคิดว่า
46:03ฉันชอบเธอแหละ
46:05อ๋อ... ไม่... ฉัน...
46:07รักเช้า รักประชาสิประตาย รักสนทีภาพ
46:09อยู่ที่ทำกรับกดหมาย รับแพ่นดิน
46:11โอ้ ฉันก็แค่กินฉละเปาเยอะไป อะไรมื้นหัวหน่อย
46:14ต false
46:14เมื้นหัว
46:16โอ้ย พระเจ้าช่วย
46:17ทำไมวันนี้ฉันถึงได้ทำดังโงโง rainyแบบนี้ไปได้น่ะ
46:22ฉันคงติดว่อยมีสายตัวละโครในนิยายมาจากพวก alimentos แกร kaikkiโคราวบาท
46:26宅 bla ...ไอ Years
46:26อะvet ต้องเห็นด้วย
46:27ฉันต้องตั้งใ ForschBear
46:35นองพี่ อยู่ร่องพยระบ einen هاยเมือบาท
46:39คอยเฝ้าหนูตลอดเลยนะ
46:41นุว่าพี่รองproduction นั่นแนน แหละ ที่เบื่อจะแย่แล้ว
46:46คราวนี้จืออี ก็ทราวสอบได้ดีมาก แล้วเจอลite ก avoider ก culinataarsi
46:48พอดีเลย เรามาช любимที่จืออีกออกจากลงพยาบานกัน
46:52ขอบคุณค่ะแม่ขอบคุณค่ะพี่
46:54รามตอน只是yo queen เจ้าจะข้างบ้านมาด้วยจะได้สนุกกัน
46:59เธอทั้งหมดไม่เจอร์สิว่าง illness you will show me
47:01พี่รองพอเธอ หนูไม่เป็นไรแล้ว ยังทดให้พี่สาวเธอนะ
47:08อ่ะ นั่นหลินซื้อว่างไม่ใช่เหรอ คนข้างข้างเธอคือใครเนี่ย
47:13พี่เก่าเยี่ยน
47:16ทำไมหลินซื้อว่างถึงบายุกับพี่เก่าเยี่ยนได้ล่ะ
47:19หลินซื้อว่าง ดังตัวดีนี่ ต้าดียังไงบายุกับพี่เก่าเยี่ยน
47:24ไม่ได้ พี่เกาเยี่ยนต้องเป็นของฉันคนเดียว
47:27หลังจากฉันเข้ามาหาลายแล้ว ฉันจะแต่งานกับพี่เกาเยี่ยน
47:31พี่เกาเยี่ยน มาแล้วหรอคะ ช่วงนี้หนู
47:35ฉันไปก่อนเนี่ย
47:36อ้าฮะ บ๊ายบาย
Recommended
1:00:00
|
Up next
1:00:00
1:00:00
17:50
17:50
17:50
44:47
48:36
59:46
44:04
54:13
46:35
53:44
27:10
1:13:27
51:00
1:02:46
57:40
53:28
41:04
1:05:49
52:29
44:33
1:06:20
1:05:41
Be the first to comment