- 4 months ago
Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารับชมได้ทุกวัย
00:05ออกกันตำอีกกะตี ใจอ่อนตอน
00:35อาจข้ามองเลยจัน
00:38ก็กูบอกมึงแล้ว ไว้มึงถากกูก่อนมึงกับบอฟัง
00:41สมชัย พิศมันแห่งถัก
00:44ขย้อนมันเป็นบริวันข้มบัคค่ำซิงค์อะไร
00:47แล้วบันนี้ มึงเจ้ยจังไง
00:50มันข้าพ่อคอย
00:52มันให้บริวัน มาข้าบอคคมอีก
00:57คอยกับมัน คือสิยูรมรกกันบอได้เราล่ะ
01:05เฮ้ย! ปกคำซิง!
01:25ที่บ้างคูกคำซิงเหรอคะ
01:27แมนครับ พวกบสมชัย
01:29มันพ้าหลุงน่องไปหาเหลืออันคำซิงหอดเหนื่อนเลยครับ
01:32แต่ว่าโสกเลยถึงงูกครัดตายครับ
01:34ห้ะ!? ตายอีกแล้วครับ quer?
01:36แมนครับ
01:41แต่ว่า...ผมว่าเรื่อ
01:43เรื่องนี้บัคสมชัยมันต้องหัวเสียแท็ค
01:45เพราะว่าพวกมันกับพึงตายไป
01:47แล้วในพวกมันสิถึงงูกครัดตายอีก
01:49ผมว่ามันต่องประจบ�uritiesแท็คครับ
01:54เน์ยมันไปกันใหญ่แล้วน่ะ wre pell contrib
01:56คำสัญญาที่เคยว่า
02:11คำสองเห้าที่เคยว่า
02:19สาธุเดอสาธนาให้เขาขอพบกัน
02:33สาธนี้นั้นคงสิบอถึงปัน
02:40พับกันเพียงสั่วเขาใดห้างไรไก่เงิน
02:48เดินเดียวดังสำฟันนั้นบอถียง
02:55เสียงสะอึกสะอื้นให้
03:01สิตไก่แล้วได้หำห้อง
03:18เพียงสุดหัวใจแล้วความเก่า
03:24หากสองเห้าต้องขาสิน
03:27ได้มาพอแม่นพบกัน
03:32โอ้โอ้โically นี่แหละน่า
03:47รู้สึกกลับกัน
04:09คุณเมื่อต้องลองไหนนะครับ
04:11และคุณ
04:13ไม่มีอะไรเลยที่ผมจะกลัว
04:17ทราบ คาว ทราบ เผยเอง
04:47ที่เซียบอยู่ที่ผมวงคุณ
04:53ผมขอไปไว้ใต้หมอนเลยไหมครับ
04:57ผมจะได้ดมกิมผมวงคุณหรือพืนเลย
05:02อยากไปเกาไปที่ล่ะ
05:07แต่ว่าเจ้าบรรยานเจ้าของดอกใหม่
05:11ติดต่างไปหลอกหรอนง่ามนอนติ
05:14มาเลย มาสิ
05:18เป็นของบ้าแบบสวย ๆ นะ
05:22แต่วันนึงที่เราต้องภาคจากกันอีก
05:25ผมจะได้จำแต่ภาพสวยสวยของคนตลอดไป
05:35เจ้าบรรเขียดคอยแล้วติ
05:38ที่คอยบรรย์บรรความจริงกับเจ้าแต่แรก
05:42ว่าคอยเป็นผี
05:48เออ จริง ๆ นะ
05:50ถ้าเกิดคุณบอกผมต้องได้ครั้งแรก
05:52ผมคงกลัวคุณแย่เลย
05:56แต่ตอนนี้
05:58มังรักไปแล้ว
06:00จะกลัวหรอก
06:02ไม่ต้องกลัว
06:04ไม่ต้องกลัว
06:18ไม่ต้องกลัว
06:20ไม่ต้องกลัว
06:22ไม่ต้องกลัว
06:24ไม่ต้องกลัว
06:26ไม่ต้องกลัว
06:28คงต้องกลัว
06:30บกพัน
06:33สิ
06:49บกพัน
06:54เอาอ้าย
06:56บวงพัน
06:57นี่ คอยไปซิบเบ็ด
06:59อยู่สาดหน้าเขาเนี่ย แต่ปักคอตรงบักในยเลย
07:02เผ่อยเพราะดีเลย complain
07:03ถ้าซัลบว这 natuurlijk สิกตรมสู ลุกใส่เข grin
07:06ดีๆ
07:07ข้ำสิง เรียมาคงเจ็กตรมของประคอยası whenever
07:10แม่น
07:11เดี๋ยวบวพันเนี่ย ไปด champions
07:13แกจะตรงพаки
07:19ตรงไ vanishเลยนะผม ลุกกลับมากเลย เดี๋ยวไปฐี
07:22ค่าอยากอยู่ในโลกมนุษย์
07:28อย่างคนธรรมดาเช่นคำสิ่ง
07:31ค่าจะต้องใช้ชีวิตอย่างเขา
07:36อยู่อย่างเขาให้ได้
07:38อายระดาจะได้วางใจ
07:42ว่าค่าจะไม่กลับไปเป็นพยาน่างอีก
07:45ท่านโชคดีมากเลยนะ
07:52ที่เกิดมาในขอบกัวที่รักท่านด้วยความจริงใจ
07:56ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าท่านเป็นพยาน่า
07:59แต่พวกเขาก็รักท่านโดยไม่มีขอแม้
08:03ท่านโดยไม่มีขอแม้
08:18อืม อายมาแสบเลยด้วย
08:21ปีเมื่อนปุตตกเลย
08:23อายมาคำสิงนี่ พี่สิมาก
08:25เมียน เพราะว่าต่านอีน่อยคำสิง
08:27ก็บอกให้ต้าคอยต้องปาสู้กินไงๆ
08:30โลกข้างสิมากเนี่ยนอนเลย
08:32ไม่ว่า เอาจัดสำรับเลยดีกว่านะ
08:34ต่ะ อายไปเอาถวยมาไป
08:36ไป หอม
08:48ถวยนี้ได้ไหม
08:50ไม่ได้รู้
09:05ไม่ได้รู้
09:10าก็ไม่ได้รู้
09:16ไม่
09:20ได้อยู่แล้ว
09:25บากลาที่ได้กินต้มป่า
09:36อย่าบอกให้แม่ต้มมาเท่าน่อย
09:40ต้มให้จริง
09:41ไม่ต้องไม่กินแล้วลูก
09:50สวัยหรอก
09:51เธอในต้องสมรับกับเขาหนีกว่า
09:53เนอะ
09:54ห้องจินเขา
09:55ไปพี่ลูกไป
09:57ไปนัง
09:57เดี๋ยวพ่าก็แม่ง
09:59สรรคค์สำรับก็ขอไปให้
10:00แม่นล่ะลูก
10:02เมื่อนอย่าไปนังไหร่
10:04ไปไหน
10:05เดี๋ยวผมช่วย
10:08สวัยกัน
10:13เอาโรค
10:14เอาโทยกับสวัยไปarisลูกเนอะ
10:16ไป
10:18มา
10:19ตอนนี้อย่างไร ตอนนี้ คุ้งมานำด้วย
10:25- ตอนนี้หรอ? เอ่ะ คุ้งมานำ ค้ำสิงมากิน
10:31- ได้แล้ว ได้แล้ว
10:34เออ นี่ ๆ ได้แล้ว ลูกได้แล้ว
10:36เฮ้ ลูก เอา เอา เอา นี่เด้ย ต่มป่าที่บักรามากเต้นในหน่อย
10:49บักราซิ้มเมืองลูก
10:53ครับ
11:06เป็นหนึ่งเลยลูก แซ่บบ้อร่อยดีนะครับ
11:27อร่อย อ่ะแซ่บกินเลยหลายลูก ในหมอนยังเลยอีกหลายลูก
11:35เอารี่ ต่มซุ๊ก ขิ้มเมืองเลยได้ลูก
11:44นึงผักกว่าล่ะเจ้า
11:46อืม อืม อืม
12:05พอชวนนิ้น ขอบใจลูก
12:10เราจะกินร้ายลูกสิบอร์อิ้ม
12:11อืม ในหมวแล้วอีกร้ายแล้วจะขอไปซิดเมื่อมัย มัยอื้น
12:14กินรูกกิน ใจลูกก็กินเลยด้วย
12:17กินปลามากนิดอ่ะ
12:41แม่ค่ะก็กลาดด้วย
12:44นี่อืม ทรธิเกราะ
12:50คลินกี ein ลวดกวุฟชaria
12:52กี่ conn disrupt
13:01กินidänก็ sembleตรงคือ แน่มอ hops
13:04ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดท้าย
13:34ถ้าฉันไม่รู้จักคุณดีพอ
13:43ฉันคงคิดว่าคุณคือครู่คำสิงคนเดิม
13:47ไม่ว่าชาที่แล้ว
13:53ผมจะเคยเกิดเป็นคล้ถกว่าตลาง
13:59แต่ชานี้ผมขึ้นในคำสิง ลูกของผู้ยายทัพกับแม่บัวพันธ ความจริงข้อนี้มันก็ไม่สมารถเป็นแปลงได้
14:29พวกเขาเป็นคนดีนะ รักคุณมากด้วย
14:41แล้วคุณล่ะ
14:44ผมรู้ว่าคุณยังกลัวอยู่
14:58แต่ผมอยากจะบอกคุณว่า คงไม่เคยคิดปลายกับคุณ
15:08ทั้งในอดีชาติ มาจนที่ทุกวันนี้
15:19เป็นมวงหัก หวังหา วาสนามสังหาร
15:26ดังถึงสาบไว้ แต่พบสาดใด ให้เจ็บลาย ให้พลาดพระกัน
15:33คุณพลาฝากฟ้า เพื่อนไหนก่อน
15:37ผมก็มีแค่ความรักมอบให้คุณ
15:40และด้วยลมหายใจ
15:43หรือมันก็เป็นของคุณคนเดียว
15:45ได้เห็นกันไม่สาบ
15:50ฉันรู้ค่ะ
15:56แต่ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน
16:02คือการปลดปล่อยพ่อแม่ฉัน
16:05พี่น้องชาวเมืองอีกสถีตาให้เป็นอิสระ
16:09จะคำสาบออกหน้าคินในสีตลา
16:12คุณช่วยฉันได้ไหม
16:18พี่น้องพ่อเจ้าให้จำกันได้เงิน
16:21ให้จำกันได้เงิน
16:24ให้จำกันได้เงิน
16:29ได้
16:33ผมจะช่วยคุณท่อนคำสาติ
16:40ขอเพียงแต่
16:44เมื่อคุณได้ดวงแก้วมันอีกนักคราษมา
16:48ออกกลับมาให้ผมนะ
16:52แล้วหลังจากนั้นเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน
16:58ผมจะไม่เห็นแก้ตัวไปหน่อยเหรอ
17:07คอน
17:13มันเห็นแก้ตัวตรงไหน
17:17ในเมื่อดวงแก้วมันนี้นักคราษเป็นของผม
17:21ผมก็แค่ต้องการของผมคืน
17:28คงไม่ใช่ปัญหา contemporary
17:31ถ้าคุณอยากได้ดวงแก้วมันนี้นักคราษ
17:34เพื่อที่จะทำให้คุณกลับไปเป็นพยายน่า念
17:37เหมือนเดิม
17:40แต่ผมว่าตอนนี้ที่คุณอยากจะมีภั 영าะแก้วมันนี้นักคราษ
17:44เพราะมันจะทำให้คุณมีพลังอำนาจเหนือมนุษย stair
17:49แล้วคุณจะบีบให้คุณไอเป็นของคุณ
17:52เพื่อนแรกกับการปลดปล่อยดวงอิญญาณของชาวเมืองเองชะดีตา
17:55ใช่ไหม
17:57ผมพูดถูกไหม
18:09จะทำว่าเป็นรู้มากได้ไหม
18:12ก็ถ้าคุณมีความจริงใจที่จะช่วยคุณอายอยู่แล้ว
18:16คุณก็ปลดปล่อยชาวเมืองเลยสิ
18:19รออะไร
18:21อย่านะคะ
18:27คุณค่อย
18:28ผ่านอ่ะ
18:30คุณไอ้
18:32ผมแค่อยากจะให้เขารู้ตัว
18:35ว่าเขาคือต้นเหตุของเรื่องไร้ๆทั้งหมดที่เกิดขึ้น
18:39ทั้งในอดีต
18:42ถึงปัจจุบัน
18:44แล้วในเมื่อตอนนี้
18:49มีโอกาสที่จะช่วยชาวเมืองแล้ว
18:54คุณจะรออะไร
18:54ทำไมไม่ทำ
18:59ฉันขอนะคะ คุณกร
19:05ฉันไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งกันมากกว่านี้
19:08ต้องถักนี้ครับ
19:14ฉันไม่คิดว่า
19:44ฉันต้องต่อโปรด
19:58กำลังไม่ต้องจริง
20:13ไม่ได้เกี่ยมีสิตลา
20:18เจ้านั่นจะตายตั้งแต่อยู่ในท่ำสะ
20:20แฉงตายไม่ได้หรอค่ะ
20:22เพริงถอดคำสะมิชาเหมืองไม่ได้
20:24ถ้าชิ้นพัน
20:27เราก็น่าจะคุยกันโดนเรื่อง
20:29ค่าไม่อยากเสียเวลาว่าเจ้าอีกนะ
20:33ก็ดีค่ะ
20:35ฉันก็อยากให้เรื่องมันตบได้ดีเหมือนกัน
20:37ค่าจะถอนขอปเริ่มสุน
20:52ถ้าเจ้าอาดวงแก็วมะนี้นั rester OM
20:55ดวงแก้ววันนี้หน้าขลาดหายไป มันก็อยู่ในถ้ำแล้วค่ะ
20:59โกหก
21:01บอกข้ามา ว่าดวงแก้ววันนี้หน้าขลาดอยู่ที่ไหน
21:05มันหายไปแล้วจริงๆ ไม่ได้อยู่กับฉัน
21:08พอกันที ข้าไม่อยากเสียเวลากับเจ้าอีกว่า
21:12ลองคิดดูนะ ถ้าเจ้าเอาดวงแก้ววันนี้หน้าขลาดมาให้ค่ะ
21:17ข้าจะถอนคำสักให้
21:19แต่ถ้าเจ้าไม่ยอบ ค่าจะปล่อยให้ดวงวิญญาณของชาวเมือง
21:26พ่อ แม่ และพี่สาวของเจ้า เป็นดวงวิญญาณเฝ้าเบืองน้องหาร
21:32ไม่ได้ผุด ไม่ได้เกิด ช่วยกลับช่วยกัน
21:35จำไว้
21:49ต้องแก่วนี้นะครับ
22:04เนี่ยพอ
22:14เนี่ยพอ
22:15หลูกคือว่า ทาสีหายหน้าที่นี่สีตระล่า ถอนข้ำสาบให้พวกเห้า
22:21จังใดมันกับเป็นไปบัวใดเหรอ
22:24ตาบใดที่เพิ่น ยังบัวใดพังขี้หนักขลาดไปพออบครอง
22:31เห้าสีเหตุจังใดกันดีเนี่ยพอ
22:37มีอีกวิธีหนึ่ง คือใส่ดวงแก่วมันนี้หนักขลาด
22:42เมื่อดวงแก่วมันนี้หนักขลาด ถึกทำลาย
22:47คณะที่ดวงจิตของพังขี้ออกแกกล่างข้ำสิง
22:51เหลือข้ำสิงคนเก่ากลับมา
22:54พยายาพังขี้ก็สิหายไปตลอดการ
22:58เหมือพลังแห้งจักกะว่านปากฎ
23:01ถ้าข้ำสิง เป็นว่าจาอังหัวสิกกรรม
23:05ให้พวกเห้ากับช่าเมืองเอกชาติตา
23:08บวกเห้ากับชาวเมืองกะสิดีเป็นอิสระ
23:18แต่หลูกคือดว่ามันอยากขักกว่าเก่าอีกเดี๋ยวญาพอ
23:22เพราะว่าดวงจิตของพยายาพังขี้หนักขราด
23:25กันยังขอบข้องร่างของข้ำสิงยู
23:28เพื่อนว่ามีท่างปลอยไปง่ายๆเท่าๆ
23:31เพราะบังของบุขเห้าแห่งเรียนล่ palm ออกไปอีก
23:37ผ blunt เหาะห้องต้องถ้ำใจ
23:39และห้องต้องเป็นผีแฝ่น้องฮานตลอดไป
23:44มองกับฮีทางบนหลี
23:47เดี๋ยวเอน้ามาก
23:48เปิดแล้วมาก
23:55พอ
24:13สวัสดีค่ะ
24:15วันดีลูก
24:15กินแล้ววันดีลูกต้องมา
24:23พ่อคะ
24:26ไอ้เอาดวงแก้วต์วันนี้หน้า Charat ออกมาจากมราค้ายมีดี
24:30แบบนี้
24:31เรายังจะมีทาง seasoned คำสาบได้อยู่ไหมคะ
24:35เมอต้องเคยรายลูก
24:36เด็อฤิบดีที่สุดแหล่ม
24:38..
24:42แต่ถ้าเราได้งometัวนั่นนี่น่าขฤษมา ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นนะครับ
24:47..พอดงเกาวนั่นนี้น่าขฤษหายไป พวกเราก็จนปัญญาเลยครับ
24:54พวกเจ้าวะต้องคิดไหลกح purtroend
24:56ตอนนี้... ดงเกาวแมวนั่นนี่น่าขฤษ.. ได้ยูกับพอแล้ว
25:00...
25:05ขออยู่เมื่อตาย โอ้ซิซิมา พาลูกสาวเกิดกันไป
25:12ก็น่อย
25:28ถูกแก้เมื่อนี่น่ากลาด
25:35ค่อยลงใจหน่อย นิวะหมดหวังจะแล้ว
25:49อีกเย็ตมือสิเกิดประคติการ
25:53แต่เว้นสามดวงสิเกิดขึ้นพร้อมกัน
25:56พลังแห้งจักกะว่านแห้งกา
25:59เมื่อถึงเวลานั่น
26:14เขาจะทําพิธี่ทอนกําสาบกัน
26:17แต่ทีสำคัญ ต้องให้พังคี่ม่าหวมพิธี่ให้ вдруг
26:22พิธี่นั่นจะสํา羨 Стลูก
26:25พังคี่หักมันกับลูกมารายพบรายศาสตร์
26:36ลูกเป็นคนเดียวที่สิบภาห์ของมองวิธีให้ได้
26:41ถึงเวลานั้นพอสิหาทางสะกดดวงจิตพังคี่ไว้ก่อน
26:48เมื่อดวงจิตของคำสิงกับมา
26:51ปิธีทอนคำสาบก็สิเกิดขึ้น
26:55ก่อนที่ตะเว้นสามดวงสิหายไปลง
27:21เมื่อดวงสิหายไป
27:29ความสิหายไป
27:32ของคำสิหายไป
27:36ที่เกิดของคำสิหายไป
27:39ที่สับสิหายไป
27:43ดวงแก้ววันนี้นักคลาดอยู่ที่พยาศีเชียงเชิร์
27:59พวกมันกำลังคิดหาทางทำวิทธีทอนคำสาหกันอยู่
28:04แล้วถ้าพวกมันทำสำนิด
28:07ดวงจิตของพี่ก็จะดับสุนไปด้วย
28:10ถ้าเช่นนั้น เราบุเข้าไปที่เทวอะไรเลยมั้ยเจ้าน้ำ
28:14ไม่ได้
28:16ในเทวอะไรเป็นพื้นที่ศักษิต
28:18มีเวทเจ้าพ่อสุดโทน นักคลาดคุมคองอยู่ด้วย
28:22ถ้าเราเข้าไป พลังของเราก็จะลุดลง
28:25แล้วตอนนี้ พวกผีฉันต่ำมันคงคอยปกป้องกันอย่างดี
28:30เราต้องไม่ผีผาม
28:32แต่ถึงอย่างไร
28:36ข้ามไม่มีวันยอมวิธีทอนของซักษ์เกิดขึ้น
29:06วังนาคินแห่งนี้
29:25เป็นที่ประทับของเรา
29:28ข้าเราข้อยเจ้าพี่มานานหรือเกิน
29:31กลับมาอยู่กับข้าที่นี่เธอนะเจ้าค่ะ
29:40ไม่
29:42ไม่ว่ายังไง
29:44ข้าก็จะไม่มีวันกลับมาอยู่วังหนาคินอีก
29:49หรือวัติอฟันก่อน
29:53เจ้าถึงพังคินให้ข้าวบาบาวบาดาล
29:59นำพันแดน
30:08หับพิเศ็กคำหรือ
30:10โอ้...
30:12ใจพังคิ หอนอุดเอา
30:15ใจพังคิ หอนอุดเอา
30:17พูดข้าวเจ้าในอายคำ
30:19ลาพอ สุดท้อ พื้นบอก จำ หัย จำ สิน ภาว น้อง อันิ ล่าว
30:26หือ ต้อ ดวง สะ ตา หย แก บา ด้วย บา ธาว
30:33บอร์ฟัง
30:38หือ หย อาว จัย ตัง ภาว
30:49เจ้า คิด อย่าง อยู่
30:53อาย ภา ใน อธิตชาติ ลูก เห้า ค่อย เกิด เป็น พระยา พัง คี่ อิหลี
31:01ค่อย ว่า อย่าง ให้ ลูก กลับ เป็น พระยา นาค อีก
31:07ถ้า บุญ คุศล ใด ที่ ขอ เย็ด มา ทั้ง เบิด ซอย ลูก เห้า ใด
31:12คอย ยอม เหิด ทุก ยัง
31:14คอ แค่ ลูก เห้ากับ มา เป็น ค่ำ สิง คน ธรรมดา คือ เกา
31:23มัน เป็น เว้น กรรม แต่ ป่าง ก้อน
31:26เท้า เรียง ดู พระเด็ก ความ หัด
31:29ถ้า มัสิ มิ ยัง เกิด เกิน กับ เพิ่น เนี่ย
31:32เท้าก็ ต้อง ทํา ใจ ยอม รับ ให้ ใด ได้ บัว ผัน
31:37ต่าง แต่ คอย เห็น ลูก กาย เป็น พยนา กับ ตา
31:44ใด สนิต แล้ว อาย
31:47ขอ อย่า น วิ บาก กับ น้ำ จอง
31:50อย่า น มัน เป็น คือ ค่ำ ทํา น่าย ของ หลวง พอ เรียม
31:53ขอ อยาก บวด อิ หลี อาย
31:58แล้ว เจ้า จะ อยาก บวด เพื่อ อีก อย่าง
32:03เพื่อ บุ น ก็ สน ทํา เมิด สิ ซอย ลูก ได้
32:08ขอ แค่ ก็ ว่า หู ดอก
32:09ก็ หู ดอก ว่า สิ ซอย เพื่อน ใน สํา ใด
32:14แต่ คอย ก็ จะ เครียด เพื่อ ลูก
32:20อย่า
32:24แล้ว คํา สิ ง ล่ะ ไป ใส
32:27มือนี่ มัน เป็น วัน เพ่น
32:30ล่าง กาย รู กับ คือ สิ ประ ปกติ
32:33รู กับ คือ สิ ประ อยัก รู้ เงิน ประ ใน อาย
32:35เจ้า อย่า คิด ไหน
32:46อีก ยัง สิ เกิด มัน ก็ ต้อง เกิด
32:49มัน ก็ ต้องกัน
33:19เฮ้ย เป็น ใน ไหน มึง
33:23บอก คํา สิ ง มัน ประ อยู่
33:25ยู แต่ พอกับ แม มัน
33:28ดี เลย
33:30กู สิ เอา ขึ้น บก มัน
33:31ที่ มัน ขา ประ ค ม แล้ว กับ พอ กู
33:34กู ต่อ ขึ้น มัน ไหน ได้
33:36แล้ว ขึง งู ผี มัน โพ มา อีก เลย
33:39เข้า เสร จัง ไหน
33:41สุ ม สุ ประ ทอง ยา น เลย
33:44กู ต้อง ยา น เลย
33:46กัน ยอง วะ เที่ย เนี่ย
33:48กู สิ เพา บ้าน มัน
33:54ต่อ ให้ งู ผี โต น มัน ออก มา
33:56กัน สุ เข้า พอ ได้ หรอก
34:00ไป เข้า
34:08มึง
34:09พก พก พก
34:16เฟิง ไหน
34:19เดี๋ยว ถึง
34:21ปิด
34:22ตัง ไหน
34:26พก
34:28ต่อ ตัว ที่น้อง คืน มึง นาย
34:30ต็อ ไม่ ต้อง นึกเถอะ
34:32พก พก พก
34:35มันมึงก็ตายตามเพื่อนมึงไปซะ
35:05อาจารย์ของ มุ่งโง่ผีจังมึงมันต้องพอกับกับกัว
35:19ทำล่างของมึงสูงไม่สักเท่าพันปีหงกัวได้ดอก
35:35อาจารย์ของ มันกับกับปีหงกับกับกับกัน
35:43เดินมันมาก
35:46อาว อาว อาว
35:48อาว
36:00เกิดเท่าน่า มึง
36:06อาว
36:08มา
36:18ถึงย่ามตายของมึ่งแล้ว
36:28ต่อ ต่อ
36:38อยู่กับกู มันต้องเป็นห่วงหยัง ซำงู่ผี มันสูงกูว่าได้หรอก
37:08มึงไปจัดการตามแผนของมึงได้เลย ฉันมันย่อนมากูซิเมียนมันเอง
37:15ได้แล้วใจ ไปเข้า ไปเอาของมา
37:20ไป
37:24ไป
37:49ไอ้!
37:50พอมัน! พอมัน!
38:00ปัดมันออกไว้!
38:03อยู่ดูกันไหม
38:20ไปสูประธุมจิดีด้วย!
38:23ไป!
38:24ไปสูประธุมจิดีด้ะ!
38:26ไอ้!
38:28อันกาจแล้ว!
38:33กัน
38:36กัน
38:40กัน
38:48กัน
38:54กัน
39:00บักคำสิ ชีวิตพอแม่มึง
39:06ต้องแรกกับชีวิตบักคม และกับพอกู
39:30ไม่ไม่ร้าย มันแถวบ้างว่าอย่าทำนี่
39:48ชีวิตแรกชีวิตกลายกันแล้วดิวะ
39:55ถ้าอย่างนั้นมึงยิ่งสมควรไป
39:57เย็นท่าอยู่เดิน บ้างว่าสิเป็นสาดใด
40:14สาดนี้สิขอสกใส่เวนกรรมตากาลกัน
40:20สิทธาจนว่าฝ้าเพิ่งเห็นใจ
40:24เปิดบ้องให้ส้มหา
40:27พบหน้าได้พบพ่อเจ้า
40:30ให้จำกันได้ด้วย
40:33ให้จำกันได้ด้วย
Be the first to comment