Skip to playerSkip to main contentSkip to footer
lastday save0
  • today

Category

📺
TV
Transcript
00:00โอเค ในเมื่อเราได้รู้จักกันแล้ว ฉันไม่กวนเธอล่ะ จะรอกข่าวอยู่นะ อย่าให้ประทานกู้ผิดหวังล่ะ
00:21เจอเจอ อ๋อ พี่คะ เมื่อกี้ใครกันน่ะ ดูคุณตาจำ คนมาถามทางนะคะ
00:30อ๋อ งั้นฉันคงดูผิดมั้ง ช่วงนี้เหนื่อยไปหน่อย ไม่ได้มาเยี่ยมประหลันเลย
00:35งั้นเรารีบไปกันเธอ ถ้าจารย์รู้ตั้งดีใจแน่เลย
01:00ดึกแล้วยับไม่นอน รอฉันอยู่หรอ
01:05คุณก็ยังรู้นี่ ว่ามีสามีกับลูกแล้ว
01:10สามีที่เพียบร้อม ลูกก็ยอดเยี่ยม ฉันจะลืมได้ยังไงล่ะ
01:14รู้แล้วยังกลับดึกอีก คริสรอคุณจนหลับไปแล้วนะ
01:20คุณใจดำชะมัด ฉันทำขนาดนี้ก็เพื่อคุณนะ
01:28เพื่อผมคุณก็อย่าฝืน ผมเป็นห่วง
01:42นี่คือข้อมูลของโรงานผ้าที่ผมได้รวบรวมมา ลองดูหน่อย
01:46ร่วงนี้จะสองคนไปช่วย โรงานผ้าทั้งหมดในเครือของเราก็จะช่วยคุณอย่างเต็มที่
01:52ฉันแก้ไขปัญหาดีแล้ว
01:55ไม่ว่าเรื่องอะไร อย่าออกแต่ทำคนเดียว ทำให้ตัวเองต้องลำบาก
02:01คุณคือพระระยาประทานหว่านเจินนะ
02:05ปนาคตเรายังต้องร่วมมือกับแปรนด์อื่นอีก และสร้างแปรนด์ของตัวเอง
02:09หากคุณล้มป่วย จะทำยังไง ฮืม
02:15ทำไม ผมพูดผิดเหรอ
02:17คุณพูดถูกหมดเลย คุณรู้ของฉัน
02:21แต่วันนี้คุณพูดเยอะไปหน่อยนะ
02:25ก็เพราะคุณนั่นแล้ว
02:29ว่ามะเธอจะชดใช้ยังไง
02:32งั้นคุณอยากให้ชดใช้ยังไง
02:35แบบนี้ได้ไหม
02:41มันจะไปได้ยังไงกัน
02:45ผมคิดว่า ซูเจออียยังต้องการน้องสาวอีกคน
02:49ไป
02:55แย่ถิง
03:09ฉันทนมานานแล้วนะ
03:11ฉันเป็นผู้ชายออกสามสอบ
03:13จะที่กระเป๋าได้ยังไง
03:15ถ้าเธอยังก้าสะพร้าวแบบนี้อีก
03:17ฉันจะต่อยเธอให้ตายเลย
03:19ที่รัก ฉันผิดไปละ
03:21อยากโกรดเลยนะ
03:23ถ้าไหนไม่อยากทำ
03:25ต่อไปฉันจะหิวเองดีไหม
03:27และอยากต่อยเข้าเลยนะ
03:29เดี๋ยวมาเธอ เจ็บเขาเป็นห่วง
03:31อื้อ
03:32มาเล่น环าที่กับฉัน
03:34ฉันจะบอกให้
03:36ฉันไม่ได้ง่อนง่อยง่ายิ่ง張私
03:38งั้นตัวเองจะเอาไง
03:42กั้นมาให้พี่จูบเลยนะ
03:45โอ้มมมมม...
03:54โท เร็ด
03:59โถ ทำอะไร
04:03บ้าออย
04:05เธอลงสะเง่งเธออย่างนั้น
04:06ทำไมถึงอยากจบเธอด้วย
04:09เธอติชะทำไม
04:10มุคค์แต่มโน้ร์อะไรเนี่ย
04:12ปล...ปล่าวสะหน่อย
04:15นี่บ้านนายอยู่ไหนเหรอ
04:21ไม่ต้อง
04:23ยังไม่ถึงเวลาพรอบพูดใหญ่เลย
04:26คิดอะไรเง這個
04:28ชั้นเห็นนายสัมภาระเยอะ
04:29กำลังคิดว่าจะทิ้งให статьเขากลับเองดีไม้ Stunden หากเล่า
04:34ยุไม่อยากให้เธอไปทรงแต่เหล่า ไม่ต้องมายุ่ง
04:38นี่ นี่หยุดนะ
04:40นั่นคือกระเป๋าสウibl 29 ของฉัน
04:41เท่า拿engthภาชิ้นข้าได้ Muyane
04:44พอยดูเธอ โดนแน่
04:47เฮ้าว่านเจินครับ
04:54ว้าว เยอะจังเลย เธอทําหมดเลยล่ะเนี่ย
04:58ซูซู เธอนี่เก่งจริงๆ
05:03กลับมาคราวนี้ ทำไมการผู้จาถึงเปลี่ยนไปล่ะ
05:09คงเก็บเกี่ยวได้ไม่เร็ว
05:11ที่เล่ว
05:12ได้ขาวว่า เธอกลับภันของเธอ หวานกันแทบทุกวันเลย
05:17ทำเอาคนสด ธรมานกันแม้แถว
05:19ฟังใครพูดมาเหรอ? คนสดของเธอเหรอ?
05:25เธอจงใจนี่น่ะ
05:27อะไรเหรอ?
05:29ไม่ใช่แค่จัดการให้ฉันกับอื่นฟ่างไปเที่ยวในช่วงเวลาเดียวกัน
05:31แม้แต่โรงแรม く้ยังไปที่เดียวกันอีกด้วย
05:35ที่เดียวกันอีกด้วย
05:38ฉันไม่ได้ว่าง สิน่อย
05:39รู้นาน neben เธอทำงานกันเหนื่อย
05:42ก็เลยให้เอารังวัน
05:44เจ้ย ரังวันอะไรกัน
05:46ถ้าจริงใจจริงๆ ก็
05:48ต้องให้ของมีค่าหรือเงินซี่
05:51นี่
05:52เธอสองคนมีอะไรกันบ้างไหม
05:58มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าล่ะ
06:00บอกมาได้เลยนะ
06:02ฉันเองก็มาเดี๋ยวรับเงินเดือนปล mont� wrapped up
06:04ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ
06:06ใช่เย่ถิ่งที่ฉันรู้จักอยู่ไหมเนี่ย
06:09นี่ เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ฉันไม่ปลานีแล้วนะ
06:12เชื่อเชื่อ เชื่อ เอาได้ไปทำงานเธอ
06:27นายทุบฉันทำไมเนี่ย
06:29ก็นายเอาแต่ถนหายใจ
06:31ทำท่าทางสังกะตายเป็นอะไร ไม่พอใจกับการพักร้อน
06:35ก็นายนั่นแหละ ใครให้นายจัดให้ฉันไปเที่ยวกับเจ้านั้นด้วย
06:38ก็รู้อยู่ว่าฉันไม่อยากเจอเธอ
06:40ซื้อรวมกัน ชิ้นที่สองลดครึ่งหนึ่ง
06:43อ๋อ นอกจากปากร้ายแล้ว แต่ยังมีทักษะใหม่เพิ่มอีก
06:48จองหองและขี้เหนียว สู้เปยทนนายได้อย่างไรนี่
06:52ทำไมมีความเห็น มีความเห็นก็เก็บไว้
06:57ฉัน...
07:03ทำไมชีวิตฉันถึงแย่ขนาดนี้
07:05ทำไมฉันถึงไม่เจอผู้หญิงที่อ่อนโยนบ้าง
07:09ไหนว่ามีที่ไหนกัน ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลย
07:14เอาแต่ใช้กำลังขมคู่ทุการณ์ เขาไม่รู้ ว่าการวางตัว ความอ่อนโยน-"คืออ sini นี่ นายวะ supplier adalah
07:22ฉันว่า ถ้าน้ายอยากเจอเธอก็ไปหา เธอ ยังไงทัว ก็อยู่ไม่ไกล
07:29ทำไมฉันจะไปหาแล้ว ใครอยากเจอเธอ ให้ฉันเจอเธอ ฉันงงาน acknowledgement
07:38รัฐานลูกครับ นี่คือสัญญาที่จำเป็นของโรงงาน
07:44ลองดูหน่อยนะครับ ถ้าไม่มีปัญหา ช่วยเสร็จชื่อด้วย
07:59คุณได้อักษาลนี้แพ้ผู้ช่วยวินเถอะ เดี๋ยวผมค่อยดู
08:03มียุงอยู่ด้านหลังเธอนะ งานผู้ช่วยวินเชิญดูก่อน ถ้างั้นจะขอตัวก่อนนะคะ
08:21นี่ นายดูสิ นายดูสิ ถ้าทําทั้งมาแยะแส นายเป็นพวกหญิงอยู่
08:28นายเป็นถึงผู้ชาย แต่ถูกผู้หญิงคนเดียวจัดการอยู่มัด
08:32เฮ้ จะมาพูดเรื่องนี้อีก
08:36นายจะไปไหน
08:38ไปเอาใจใส่เมียฉัน
08:41เจ๋งจะมัด มีเมียแล้วอวดจังเลยนะ
08:45ถึงยังไง ฉันก็ไม่ไปหาแยะพวกหญิงห้าวแล้ว
08:48ไม่ไปเด็ดขาด
09:02มีอะไรเหรอ
09:05บอกไม่ถูกเหมือนกัน รู้สึกว่าขาดอะไรไป
09:09แต่ก็ไม่รู้ว่าขาดอะไรนะ
09:11ประใจทิศ หนึ่งคือเครื่องแต่งกาย
09:21เสื้อผ้ามันใช่แค่สวยก็พอ แล้วนะ
09:23มันต้องแบบรับพท 한ธรรมที่สื่อทอสกันมา
09:26แล้วรู้แบบการใช้ชีวิต
09:29ดอนที่ออกแบบ ต้องเสิรมแต่ง
09:31หลังจากออกแบบเสร็จแล้ว
09:32สิ่งที่เราต้องพจารณา ก็คือ
09:34ควรจะเอาอะไรออกไป
09:36และมองภาพรุ่ม
09:45มา
09:50นั่ง
09:54คิดไม่ออกก็ให้ตัวเองพักผลบ้าง
09:57ยิ่งคุณเป็นบาปนี้ผมเป็นห่วงนะ
09:59มีบริการจากคุณรู้อยู่ใกล้ตัว
10:02ฉันไม่เหนื่อยเหรอ
10:03คือนี้ทำตัวให้ว่าง
10:06ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง
10:08บางทีการพักผลสะบ้างคุณอาจจะคิดออกก็ได้
10:11แต่ฉัน...
10:12ห้ามปฏิเศษและไม่อนุญาตให้ปฏิเศษ
10:14คือนี้ต้องพักผล
10:16สำหรับผมแล้ว
10:17คุณสำคัญที่สุด
10:20อืม
10:26เข้ามา
10:30รื่นวิจัดการเป็นไงบ้าง
10:32จัดการแล้วครับ ราบรื่นดี
10:35นายว่าทั้งครั้งนี้เสือผ้าลดใหม่ของเขาว่าอันเจน
10:38ยังมีประถาอยู่
10:39มันจะเป็นยังไง
10:41เรื่องนี้...
10:43บอสรู้ดีกว่าผมครับ
10:45ชั่วนี้คนในบริษัทบอกว่าฉันแส่งอ่อนโยน
10:48เพื่อซ่อนความชั่วร้ายใช่ไหม
10:51ชั่วนี้คนในบริษัทบอกว่าฉันแส่งอ่อนโยน
10:53เพื่อซ่อนความชั่วร้ายใช่ไหม
10:55นี่การพูดถึงแบบนี้จริงๆครับ
10:57แต่ว่าคนส่วนใหญ่ก็ยังอยู่ข้างคุณ
10:59เพราะเพราะเขารู้ว่า
11:01กู้สื่อต้องอยู่ในมือคุณเท่านั้น
11:03จึงจะพัฒนา
11:05ถึงเป็นแบบนี้ พูดถึงแบบนี้จริงๆครับ
11:08แต่ว่าคนส่วนใหญ่ก็ยังอยู่ข้างคุณ
11:11เพราะเพราะเขารู้ว่า
11:13กู้สื่อต้องอยู่ในมือคุณเท่านั้น
11:15จึงจับพัฒนา
11:15ถึงเป็นแบบนี้
11:18พวกกźมักการก็ยังระแวงฉัน
11:20ต่อให้ฉันเก่งกว่าไงงห้อง Wilson
11:25อะไรiden by 1949
11:28ในสายตาเข้า
11:30ก็ยังเทียบม้าไม่ติด
11:41ถึงรึยัง
11:43ใกล่จะถึงแล้ว
11:44จะให้ฉันดูอะไรเนี้ย ลึกลับจัง
12:00คุณเตรียมไว้แต่ตอนไหนครับ
12:12คุณไหนรู้ ยินดีร่วมทานมือเย็นกับผมหรือเปล่า
12:16ยินดีอย่างยิ่งครับ
12:21มา
12:24เชิญครับ
12:30เธอ
13:01ว้ายอร่อยมั้ย
13:02คุณผู้ชายรู้ Adrienne หายที่ดี
13:05คุณในรู้ปากหวานจังเลยนะ
13:09ก็ต้องดูว่า ผู้อยู่กับใคร
13:14คุณรู้ค่ะ
13:15ขอบคุณสำหรับของที่คุณเตรียมไว้ให้ฉัน
13:17ฉันรู้ คุณอยากปลอบฉัน
13:20ฉันคิดวिดีแล้ว
13:21หลังจากที่โปรเจ็คของซี Enjoy สี่สุด
13:24ฉันจะออกจากพระแนก capitalize
13:27ทำไมแล้ว
13:28มักก่อนชั้นคิดว่าแค่รักการออกแบบก็พอแล้ว
13:31แต่ฉันได้รู้ว่ามีแค่นั้นอย่างไม่พอ
13:34ต้องมีความสามารถด้วย
13:35อ๋ Samuel
13:36ฉันไม่มีความสามารถที่จะออกแบบผ Spaß งานได้แล้ว
13:41การออกจากพาแ wiots
13:42ฉันก็สามารถอยู่เป็นเพื่อน
13:44galitia conflict
13:47ไม่เลย
13:50ผมไม่อยากเห็นคุณสีร้ vorbei
13:53คุณรู้ไหม
13:54ตอนที่ผมเห็นคุณกำลังออกแบบ
13:57ผมไม่เคยเห็นคุณทำเรื่องไหน แล้วมีความสุขเท่าเรื่องนี้
14:01แถมผลงานของคุณ ก็ดูมีพลังมากจริงๆ
14:06ฉันรู้ว่าคุณกำลังปลอบฉัน แต่ฉันไม่มีแรงบันดาลใจแล้ว
14:12ฉันเองก็อยากทำให้ดี แต่ก็มากจะผิดหวัง
14:18truelyนnon henry
14:25คุณมีแรงกดดาลและกำวลเกินไปบางครั้งก็ต้องผ่อนใครบ้าง
14:30ลองหนึกถึงการออกแบบร Murel
14:33สิ่งที่คุณอยากทำมากapt我的 style คืออะไร
14:36สิ่งที่อยากทำมากที่สุด
14:39แม้ลกเปลี่ยนไป แต่ปั zitten ในใจยังอยู่
14:41สไ гр complexities of work
14:42ส wisdom
14:43สิหยาคือกลาบที่จะเปลี่ยน
14:45แต่คุณยืดติดกับสภาพแวดล้อมเกินไป
14:46ถ้าแวดล้อมเกินไป จึงจำกัดตัวคุณ
14:49บางทีฉีกกดสะบ้าง
14:51แล้วทำตามความคิดแรกของคุณ
14:54ผมเชื่อว่าคุณทำได้
15:04ดูเหมือนเจ้าจะรู้แล้วว่ามีปัญหาตรงไหน คลิส ยกให้คุณแล้วนะ
15:10รักนะคะ คุณพ่อสุดยอด บ๊ายบาย
15:16รู้นี่ไม่น่ารีบบอกเลย
15:20เท่าว่านเจอนกรุป
15:23ในที่สุดก็เสร็จแล้ว
15:29ดูเหมือนว่ากาแฟที่ฉันเพื่องชง จะเปล่าประโยชน์นะ
15:34ความลำบากของเธอไม่เปล่าประโยชน์หรอก
15:37การเดินทับของฉันพังจะเริ่มเอง
15:40ยังเหลือการตัดเสื้อผ้าแล้วก็ติดต่อร่างงาน
15:43ต่อโรงงาน กาแฟแก้บเดียวก็ไม่พอเหรอ
15:46งั้นก็อย่าหักหมเกินไปนัก
15:51พอดีเลย มาดูหน่อยสิ จะได้ช่วยออกความเห็นด้วย
16:00ไม่เร็วเลย
16:08แบบนี้ก็พอใช้ได้แล้ว
16:10เจ็ดปีก่อน ต้นจะบับการออกแบบเสื้อผ้า
16:23ฉันว่าเสร็จแล้ว คุณดูสิ
16:28อืม ไม่เร็ว
16:30แน่นอนสิ นี่คือผลงานที่ทุกเทรด้วยชีวิตจิตใจของซูเปอร์
16:34ดีไซน์เนอร์ที่ดังคุณใหม่
16:36โอเค มา ให้รังวันของคุณ
16:39แค่แบบมีเองหรอ
16:45งั้นเธอยังอยากได้อะไร
16:48คุณหิงซู คุณช่วยเจียดเวลาของคุณ
16:51มาแต่งงานกับผมได้ไหม
16:53อืม ขอคิดดูก่อนนะ
16:56อืม ไม่ให้คิด
16:59อืม
17:01อืม
17:03อืม
17:05อืม
17:07อืม
17:09อืม
17:11อืม
17:13อืม
17:15อืม
17:17อืม
17:31อืม
17:33อืม
17:35เพื่อรวมหารทุกคน ผมเหนื่อยกันมาก
17:43เงินเดือนนี้ 2 เท่า
17:47ด้านล่างนี้ของกินเตรียมไว้แล้ว พวกคุณอยากกินอะไรก็กินได้เลย
17:55นี่ จำเรื่องเงินเดือน
18:00คุณควรกล่อไปพักพรนะ
18:02พี่ค้า พี่รีบกินข้าวเธอนะคะ ถ้าเหนื่อยเกินไปประทานลูกจะต้องเอามีดฟันหัวโรแน่เลย
18:11ของกินนี้อุดปากเธอดีมะ
18:15เดี๋ยวผมให้คนไปส่งคุณกลับบ้านไปอยู่กับคลิสนะ
18:21ไปกันเถอะค่ะ ไปครับ
18:26เฮ้ย ดีจังเลย ได้ชุดใหม่พี่พี่
18:29เฮ้ย ขอกินอีกตั้งหาก
18:31ดี
18:32รอก่อนสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย
18:34ดูซิว่าชอบไหม
18:38ถือไปของขวันในการทำงาน
18:40ว้าว
18:47ทำดีหวังผล คุณทำความผิดอะไรมาหรือเปล่าเนี่ย
18:54จะเป็นไปได้ยังไง ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน
18:57ไม่มีจริง ๆเหรอ
19:00ไม่มี ก็ นี่
19:04ฉันให้กระเป๋าเธอแล้วแปลกเหรอ
19:06ฉันฝากเพื่อนซื้อมาจากเมืองนอก
19:08งั้น คุณจ่ายไปเท่าไหร่
19:12มันก็ไม่เยอะหรอก
19:15สองหมื่นกว่า
19:17มันจะทำอะไร
19:23เฮ้ย
19:26เธอสาบซึ้ง ก็ไม่ควรทำตามใจนะ
19:29ที่นี่มันบริษัท
19:31สมองมีแต่ขี้เลื่อยเหรอ
19:33ซื้อของแค่นี้ตั้งสองหมื่นใช่เหรอ
19:35ฉันจะบอกคุณให้นะ
19:36กระเป๋าของฉันไม่เคยเกิน 500 เลย
19:39ครั้งหน้าถ้ากล่าใช้เงินของฉันอีกแล้วก็
19:41ฉันอัดนายแน่
19:43ช่ะ
19:45500 หยวน
19:47นี่ อย่าหนีนะ
19:49ช่วยหน่อยสิ ฉันควรแต่งงานที่ไหนดี
19:54นายแต่งงานแล้ว ที่ไหนก็ได้แล้ว
19:56ช่วยหน่อยสิ ฉันควรแต่งงานที่ไหนดี
20:08นายแต่งงานแล้ว ที่ไหนก็ได้แล้ว
20:11ฉันขอความคิดเห็น ทางที่ดีให้ควรโรแบนติกสั้นหน่อย
20:18พวกตรงเข้ากลางหัวใจ รักจนถอตัวไม่ขึ้น
20:22ถ้าฉันรู้ของทำไปแล้ว
20:24พวกนายแต่งงานกันไปแล้ว จะแต่งอีกทำไม
20:30ฉันอยากจะชดเชยในส่วนที่ขาดหายไป
20:33แต่ฉันก็คิดมาหมดแล้ว ในวันที่เราวางขายในตลาด
20:37โชคความรักให้คนอื่นอีกชาที่นะ
20:41ดูถ้าหน่อยจะไม่พอใจแผนการของฉันนะ
20:48ทั้งทั้งที่นายก็รู้ว่าเย่ถิ่งรับมือยาก
20:51นี่ถ้าเขารู้ว่าฉัน
20:53มีแว้ว เงินที่ซื้อกระเป๋า ฉันให้นายเบิร์กนะ
20:58นิ่
21:01นกน้อยทำรังแต่พอตัว
21:03เฮ้ย
21:04ฉันคิดว่าฉันเข้าใจคำนี้แล้ว
21:07พี่น้องรับมือยาก ผู้หญิงรับมือไม่ได้
21:11เฮ้ย
21:12ทำให้ฉันน้าไวทนาอย่างนี้
21:14อ่ะ
21:18มันสวยจริง ๆ เลยนะเนี่ย
21:20ดูสิ
21:21แบบนี้ก็ดีนะ ๆ
21:23ถ้าใส่ชวนนี้ theft แสกชุดนี่แล้วสวยจริง ๆ
21:28ทั pum цาส์
21:29ผ่า後นสยdas GHAN
21:30utions ๆ
21:34มันอย่าง InfM bail
21:36udi
21:38เนี่ย
21:38โรม
21:40นี่ค่ะ
21:43ช่ Magnum
21:44เยี่ยมume
21:45inc
21:53- จะเป็นพระดูอย่างไรอ่ะ โฮอร์ อย่างเดียวdon't you think?
21:58- ดูซิอย่างไรเนี่ย จะเป๊ะขนาดนั้น
22:01- เฮ้ย...ทำงไงดีอ่ะครับ
22:03- จากที่ดูสีเสื้อ และการออกแบบ เหมือนกับเราเลย
22:06- แต่แบบไม่ได้ นี่เหมือนบังเอิญเกินไปแล้ว
22:10- พรวงนี้ต้องวางถ่ายแล้วด้วย ถังได้ประกาศออกไปแล้ว สักแก้ตอนนี้ก็คงไม่ทันนะคะ
22:16ทำยังไงดีแล้วคะ
22:18ทำยังไงดีครับ ประทานซื้อ
22:20ตื้อว่า
22:22ทุกคนใจเย็น ต้องมีทางแน่
22:34อันนี้
22:36ทำไมแบบของกู้สื่อที่วางขาย
22:38ถึงเหมือนกับสินค่าของเรา
22:40คุณจะต้องหาเหตุผลแม่ที่บายนะ
22:42ขอโทษค่ะ เอมี่
22:44ทางเรากำลังหาทางแก้ไขกันอยู่ค่ะ
22:46ทางสำนักงานใหญ่
22:48ช่วยดึงเวลาไว้หน่อยได้ไหมคะ
22:50คงจะไม่ได้หรอก
22:52เรื่องครังงี้ร้ายแรงมาก
22:54อาจจะกระทบถึงฉันด้วยนะ
23:02จบกัน เราจบเหตุแล้ว
23:04โอ้ย ไม่ดี
23:06งานดืนตอนนี้คือการแก้ไขปัญหา
23:08นี่เมื่อเราโดนคัดลอก
23:10ก็ต้องมีช่องโว่แน่ ๆ
23:12เอเวน นายเผ็ ω 물어보� dicen
23:14ใช่
23:16ไม่ได้ได้rás
23:18ครับ
23:22โดนครับ
23:24елบ้าสแบบค์
23:26นะ
23:28ใช่
23:36มายหายแผนช่วยเจอ
23:38แบบติศที้
23:39คิดไม่ถึงว่าเธอจะไปอยู่ที่กู้ซื้อและยังกลายไปนักออกแบบ
23:43ยังมีภาพพีสิ่งที่อยู่ที่กู้ซื้อ
23:46ทุกอย่างนี้ยังกับปริษณา
23:50งั้นเธอจะทำยังไงเหรอ
23:53ไปหากู้เยียน เริ่มจากที่เข้าก่อน
23:57๊อบปeks..
24:11ครับ
24:14ครับ
24:17คุณรู้แล้ว เรื่องนี้คุณคิดว่ายังไงครับ
24:28ไม่ต้องสนว่าเธอกลับมาเมื่อไร
24:30และเรื่องว่า...
24:31ทำไมเธอถึงอยู่ที่กู้สื้อหรือเป็นนัดออกแบบ
24:35ประเด็นก็คือ...
24:36ทำไมพวกเขาถึงรู้แบบของเรา
24:38ต้องไปสึกให้ชัดเจน
24:40เว้นแต่ว่าจะมีกลือเป็นนอน
24:42ฉันได้ง่ายให้자기ถึงไปสึกแล้ว
24:45แต่ยังมี Interior คำถามหนึ่ง
24:48ทำไมทางกู้สื้อถึงรู้เนื้อหาของผ้าพีเซียง
24:51ผ่าพี่เสียงในตอนนี้ムีแค่สี่คนที่รู้
24:57ผม
24:58คุณ
25:00ป้าหลัน
25:01และลูกษิตของเธอ
25:03ถ้าความรับรว่าออกไป
25:05งั้นก็มีแค่
25:06เจียร์หรอ
25:08เป็นไปไม่ได้
25:10เธอเป็นลูกษิตของป้าหลัน
25:12ป้าหลันดูแร่ покупกับคุณ
25:15ฉันไม่ชื่อว่าเธอจะทำอย่างนี้
25:16และไม่มีเหตุผลที่ทำด้วย
25:20ครับ
25:21งั้นก็ข้าจัดข้อสงสัย แต่เรื่องแบบยังต้องรอการตรวจสอบ
25:30ไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวส่งผลต่อภาพรวมนะ
25:35ข้า ประทานรูปพูดก็จริงนะ
25:42สรุปแล้วก็คือนอกจากคุณและผมแล้ว คนอื่นต่างก็เป็นผู้ต้องสงสัย
25:51เจียร์ พี่คะ เมื่อกี้ใครกันนะ หรือคุณตาจัง
26:03เขามาถามทางนะคะ
26:07จริงสิ หมายนี้ฉันจะไปกู้เหยียน
26:11ประโทษ ฉันก็จะไปถามสถานการณ์จากเขา
26:16เขาไม่ใช่คนดี ผมไม่ย้อมให้คุณไป
26:19คุณไม่วางใจฉันเหรอ งั้นคุณก็ไปด้วยสิ คุณชายจะอมหึง
26:25ได้สิ คุณไม่กรัวว่าผมจะไปต่อยหน้าเขา งั้นผมก็ไป
26:29ไม่ง่ายเลยนะที่จะนัดผมมา ถ้ามาถึงทำหน้าแบบนี้ล่ะ ประทานลูก
26:44ผมไม่ทำอะไรคุณหรือเปล่า
26:46คุณใช้รู้ไฟเออแหกหน้าฉัน จะให้ฉันใจเย็นเหรอ
26:50ดูคุณพูดเข้าสิ คิดว่าผมอยากแกร้งคุณเหรอ
26:54ตอนวันแรกที่เธอมาสมัครงาน ผมก็ปฏิเศษ
26:56แต่เธอก็เป็นน้องของรู้นาน คุณก็น่าจะรู้สถานการณ์ของกู้สื่อ
26:58ผมก็ต้องการพนักงานอีกอย่างเนี่ย เธอก็ดูมีความสามารถ
27:18ผมก็เลยไม่มีทางเลือกเนี่ย
27:22เธอถูกไล่ออกจากบ้าน ฉันจำได้ว่าฉันเคยพูดให้คุณฟังแล้ว
27:30ผมลืมไป ผมก็ว่าเธอดูมีความสามารถ
27:34ทำไมจะไม่ทำงานที่บ้านเนี่ย
27:36ในเมื่อเธอถูกไล่ออกจากบ้าน งั้นฉันจะไม่สนใจว่าเธออยู่ที่ไหน
27:40แค่สินค้าใหม่ที่กู้สื่อประกาศครั้งนี้
27:42บังเอินเหมือนสินค้าที่สิย่าและวางจ�ญ่นลงนามร่วมกัน
27:46เหตุผลในนั้น...
27:48يةกุ้ง
27:50เดี๋ยว opportun...
27:50ครูหน่อยค่อยใช้ผิดไป
27:51ถ้าผมรู้ว่าแบบของเธอสำกันกับคุณ
27:54และก็
27:54ถ้าคุณจะส่งความกล้าให้ผมก็คงไม่ช่างเธอนะ
27:56แนวคิดไม่ใช่ประเด็น
27:58ประเด็นคือภาพ الفืนนั้น
28:01นั่นคือเลือด้ำเนื้ยของบ้านฉัน
28:12และดว่าราคาข้นข้างสูง ผมก็ได้ใช้มัน
28:17พูดแบบนี้ คุณไม่รู้เรื่องเลยเหรอ
28:21ถ้าคุณถามแบบนี้ ผมเองก็เสียใจนะ
28:26ตอนนี้เวลาของผม
28:27ต่างไปลงที่จะปรับปรุงภายในของกู้สื่อ
28:30ผมจะมีเวลาวางที่ไหน
28:31ไปสน installations ใครจะทำอะไรบ้าง Behavior
28:35คุณเปลี่ยนไปน่ะ
28:37ไม่เลย
28:38ผมก็เหมือนเดิม
28:40ก็แค่ส Alliance เปลี่ยนไป
28:42เอาเธอπ Ernest
29:08jed Minister
29:08เจ้นมาก
29:09คุณค้นแค่เอาหัวตัวเองมาเจอvious เท่านั้น
29:11ไม่ใช่หรอครับผมก็ถื้ออยู่ตลอด
29:16นั้นประธารるู ตอนนี้ผม...
29:19วางหัวกลับได้หรืออย่าง
29:21ถืมันไว้ใช่คะ
29:25ประธารลูค่ะ
29:27สิ่งที่คุณอธิบายมาพวกเราเข้าใจ
29:29แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะปัดความรับผิดชอบ
29:33ผมซาบครับ นี่คือความผิดผลาดของเรา
29:35แต่ถึงยังง� принนมือกัน
29:38ในวิกริจแบบนี้ พวกคุณควรแสดงความจริงใจ
29:41ให้เวลาพวกเราได้แก้ไขปัญหา
29:43ขอมายของคุณพวกเราเขาใจครับ
29:45แต่ถ้าแก้ปัญหาไม่ได้ งั้นต่อไปสิยา
29:49ได้รับความเสียหาย จะทำยังไงครับ
29:55ถ้าพวกคุณให้เวลาพวกเรา แล้วพวกเราทำพลาด
29:58ความเสียหายทั้งหมด เราจะรับผิดชอบเอง
30:01แต่พวกคุณเอาแต่ถามในเชิงตำนิ
30:03ไม่ให้เวลากับพวกเรา
30:05งั้นขอโทษด้วย
30:07ผมต้องเพิ่งขั้นตอนทางกฎหมายแล้ว
30:17โอเค เวลาแค่นี้
30:19ไม่ว่ายังไงคุณต้องหาวิธี
30:21ให้สินค่าวางขายให้ฉัน
30:33พาพีเซียงเป็นรู้ไฟเออที่เอาไปเปิดเผย
30:39ฉันคิดว่าเธอเกี่ยบข้องอะไรกับบ้านหลันหรือเปล่านะ
30:44ตอนนี้ดูเหมือนว่า
30:47รู้ไฟเออไม่มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้
30:51ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้
30:53งั้นเธอก็เป็นตัวการสำคัญเรื่องนี้
30:56แต่พวกเรายังไม่มีหลักฐาน
30:58ก็ไม่ควรมองเธอแบบนั้น
31:01ดูเรื่องทั้งหมด เจ้าลงแบก รับเรื่องของป้าลันเป็นเรื่องที่แปลกมาก เดี๋ยวผมให้อินฟาลสื่อพาย
31:10ถึงแม้ครั้งนี้ สินค้าเราจะชนกับกู้สื่อ แต่ถ้าได้การออกแบบเราอยู่เนือกว่า ก็อาจมีโอกาสชนาดได้
31:25คุณคิดว่ากู้เยียนในเรื่องนี้เล่นบทบาทอะไร
31:31เขารู้ความหมายของภาพรีเสียงที่มีต่อคุณกับพว่านเจิน
31:37และเขาก็ยังอนุมัanco
31:39และในแง่ของเวลาก็เลือกที่จะเปิดตัวก่อนพวกเราวันหนึ่ง
31:43คุณว่ามันบังเอิญเกินไปไหม
31:46เอาเรื่องทุกอย่างมาประติดประตอกัน
31:50เขาก็คือคนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด
31:54ถ้าก komtูเชิงเจอคือหมาฮากี้
31:56งั้นก็เยียนก็คงเป็นหมาป่าที่ใส่หน้ากาบ แผนสูงมาก
32:01ดังนั้นต่อไปเขาก็เป็นเป้าหมายที่ควรจับตาเอาไว้
32:05ตอนที่ฉันไปพบเขา ฉันก็พบว่าเขาก็บลังเรียงคำถามฉัน
32:11ดังนั้นต่อไปผมไม่อนุญาตให้คุณไปใกล้ชิดเขา
32:19ใช่ คุณชายจอมหึงพูดถูก
32:24นี่ ถ้าหลอกเสื้อแล้วหนี โลกสวยเกินไปแล้ว
32:36ลูกฟ้อยเออ
32:54พี่เป็นเธอได้ยังไง
32:58ผิดหวังเหรอ ที่ไม่ได้เจอคนที่อยากเจอ
33:02ทำไมเธอถึงมีพ่าพีเสียง
33:04พ่าพีเสียงเหรอ
33:06พี่ชายฉันเป็นคนให้
33:08พวกเราโตมาเรียกันตักแต่เด็ด
33:10เขารู้สึกยังไงกับฉัน คนนอกอย่างเธอไม่เข้าใจเหรอ
33:12พี่ชายเธอไม่อยู่
33:14เลิกก็แรงใส่สื่อเธอ
33:16เขารู้สึกยังไงกับเธอ
33:18ฉันจะไม่รู้เหรอ
33:20ยังกClasss 1
33:22ถ้าเธอไม่มัดเขาไว้
33:24เขาจะทำแบบนี้เหรอ
33:26เธอคงไม่คิดว่า
33:28เขาจะเป็นของเธอคนเดียวสินะ
33:30ฉันไม่เคยฝัน
33:32ฉันเข้าพูดความจริง
33:34พี่เธอกับ بنactor
33:36แยกกันมาตั้งเจ็ดปี
33:38เจ็ดคนิ่ fama
33:40ขอไปเจ็ดบัน
33:42ถ้าคงไปถูกกับเ Afring
33:44พี่ชายตัวเอง
33:46ผลายาแล้ว
33:49ก็คงเป็นเธอมากกว่า
33:52เธออาสัยกู้สึก
33:53ทำลายหว่างเจน
33:55ด้วยเบ斯เตออ
33:56��ภีที่เธอหลงรักเพชายเธอ
33:58ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดจริง ๆ
34:00เธอจะเข้าใจอะไรหละ
34:01สิ่งที่ฉันทำก็เพื่อน Cinema
34:04เป็นเธอที่ไม่หมอสมกับเขา
34:06เธออยู่ข้างเขาก็มีแต่จะสร้างปัญหา
34:10แต่เพชายฉันเข้ากลับไรเข้าใจ
34:13ความหวงดีของฉันเลย
34:18ก่อนที่เธอจะมา
34:20ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อพี่และคุณย่า
34:24พวกเขาชอบอะไร
34:26ฉันก็จะทำอย่างนั้น
34:28เพื่อพี่ชายฉันจะรักฉันบ้าง
34:31แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะชอบเธอ
34:34ฉันไม่ยอมแพ้หรอก
34:36ฉันสู้เธอไม่ได้ตรงไหนล่ะ
34:38ตั้งแต่นั้นมา
34:40ฉันก็ตัดสินใจว่า
34:42เธอทำอะไรฉันก็จะทำ
34:44เธอออกแบบเป็นฉันก็จะทำ
34:46ฉันจะพิสูตรว่า ฉันเก่งกว่าเธอ
34:49แล้วยังไง ไม่ว่าเธอจะเรียนอะไร เขาก็ไม่ชอบเธอเหรอ
34:54ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็ไม่มีประโยชน์
35:01สักวันเขาจะเข้าใจฉัน
35:16ขอบคุณภัย!