EP.5 กระวานน้อยแรกรัก พากย์ไทย ตอนที่ 5
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00เมือง disc
00:06ท่านอีกแล้วหรอกว่ะ
00:07บังเอินยิ่งนัก
00:09ไม่เพียงแต่บังเอิน
00:11แต่เป็นวีนกํเหน็ะ
00:13ทั้งสองเจอการตลอดเยี่ยงนี้
00:15ดูเหมือนจะมีวาสณาลึก papers
00:18ใกล้ชarmsย่อมแดงใกล้มึกย่อมดำ
00:22ท่านมักไปมาหาสู่กับเพาะ
00:28ชอบแอบฟังคนอื่นพูด ควงพัดร่อนไปมา ร่วนร้ายไม่ส้ำแบบ
00:33คิดว่าตัวเองเป็นน้องยุงรำแพ้นะง่ะ พริบๆๆ
00:36ข้าไปแอบฟังตั้งแต่เมื่อไรกันเนอะ
00:39จะพูดเสียงดังลั่น ใครไม่ได้ยิน
00:41ข้าว่าเนอะ จะอย่าใส่ใจเลยว่าคุณชายรองสูจะชอบพูดหญิงเช่นไหล
00:44อย่างไรก็ไม่ใช่หญิงก้าวแล้ว ขาดมารยาเช่นเจ้าแน่ละ
00:48ยังไงก็ไม่ต้องให้คนใจแคบเยอะหญิงจอมปร้อมเช่นท่านมาตัดสิ้นหรอก
00:53อีกอย่างนะ ค่าไม่ได้คิดให้ตนเอง
00:57แต่คิดแทนอฐานของเรา
00:59ที่อ่อนหวานเรียบร้อยเปรียมสติปัญญา
01:01งามพร้อมทั้งกายใจเพื่อพร้อมทุกอย่าง
01:03เมื่อกกลับคุณชายรองซูยิ่งนัก
01:05พูดไปแล้วนะ
01:07เอาคืนนี่ไม่ได้ล่ะ
01:09ขุiston หนูมิ้ง
01:10มีใจให้คุณชายรองซูเหรอ
01:13ข้ามีใจให้เขารื่อไม่ เกี่ยวอันได horsepower
01:16ข้าขอแค่เพียงวันน่าเรา
01:18อย่าได้พบปัก
01:19ห้องแวะกันอีก
01:21โอ้ว
01:23ตอนนี้พวกเขา
01:24คงไปเที่ยวรองเหลือกันแล้ว
01:26แม่นางเองไม่คิดจะไปดูเหรอ
01:29ไม่ต้องดี
01:31เฮ้ย อยู่หังไว้ดีกว่า เห็นหน้าแล้วเป็นอับมองคล
01:35แม่นาน นี่เรียกว่าปิดหูปิดตา หลบความจริงนะ
01:39เสนอหน้า
01:41กินเลย
01:42ไม่ต้องเปลืองวาจากับคนไรค่ะ ไปกันท่ะ
01:53กระมอม ถวายมังควมสามารถ
01:57ค่าจะไม่พูดอ่อมขอม เรียกท่านมาวันนี้ ก็พอจะหาอะไรเรื่องสมรถพระชธาน
02:03ฝ่าบาด
02:09เรื่องนี้กระมอม
02:11ท่านรู้หรือไม่ ท่านทำหนักโซ่ขัง ไม่พอใจที่ท่านผัดผ่อน เดี๋ยวได้ออกราชองการ
02:17หา โอ้ ตายแล้วฝ่าบาด ถ้าเห้าไม่ทรงคิดแม้จะรักษาพระพัก ถึงก็บีบให้แต่งเฉรอ
02:25แต่ค่าจะให้อีกหนึ่งทางเลือกกับท่าน
02:31ดูว่าเจ้าหม่าที่ค่าคัดให้บุตรีท่าน เป็นอย่างไร
02:34ทิ้งอันโหเชิญพิจรณา
02:40เรื่องผู้ครองของบุตรหลาน เดิมก็คือหน้าที่ท่านโดยตรง
02:44ท่านจะได้กันวนนึกเลย ไม่จะเป็นต้องคิดมาก
02:47มองที่ตัวคนที่ไทฮาจะแจ้งกับที่ค่าเลือกให้ จะเทียบกันได้แล้ว
02:59ฝ่าบาด นี่มัน ขอกระม่อมใครคุรวนอีกคราญนะพระเจ้าคา
03:09ให้ฮามีราชองการแล้ว เป็นค่าเองที่หาทางชลอเอาไว้
03:14แต่ชลอได้เพียงชั่วคราว หาใช่ชั่วชีวิตไม่
03:18บางทียังไม่ทันออกจากวัง ราชองการก็คงถึงจวนแล้ว
03:22ไทฮามีราชองการ
03:32มิงฐานจวนจริงอันโห รับราชองการ
03:36ขอเรียนท่าน กงๆ คุณหนูซีหาได้อยู่ในจวนไม่
03:41ยังไม่ส่งคนออกไปตามอีก ไท้เฮ Canon ทรงเคร้องคัดในระเบียบ
03:45ในการอ่านราชอองค์การ จะให้ชักชามไม่ได้เด็กขาบ
03:48เจ้าค่า รีบไปโดนี้
03:51ขอรับ
03:52จริง อันโห ค่าน์ มัวลังเลอันใดอีก
03:56ถ้าเขาไม่ได้เอ่ยปากกับค่าเอง ข้าวก็ไม่อาจ
03:59แต่...แต่...แต่...แต่...แต่...แต่...แต่งไว้ยังค่ะ
04:07หรืออีดติ้ง
04:08ภัยค่ะ
04:09รีบไปประกาศว่าจะอ่งการที่จวนจริงอันหง
04:11ภัยค่ะ
04:19ทางก่อน...วันนี้ฐานเออ...ไม่อยู่ในเจ้วน
04:24ภัยค่ะ
04:29hi คุณชัยรองซูถึงเร่งจักลังมาแล้ว
04:31ไม่ใช่ว่าหลังเด็นของบวนแล้ว
04:33ทุกคนต้องไปล่มเดือนให้น้ำหลักหรอก
04:38เหมือนคุณชัยรองซูจะมาทางนี้เลย
04:41คุณชัยรองซู
04:45ฮะ?
04:48โอ้อ..คุณอุไป...คุณอุมิง
04:52คุณชัยรองซู สอบได้ท่านหัว
04:56สมกับความสามารถ
04:57ขอแ drifted ความยินดีด้วย
04:59ขอบคุณคุณหนูมิง
05:01เฮ่!
05:03ข Lar
05:09ขอคุณหนูมิง kullan
05:14บสด después
05:17คุณหนูมิงยังคงสอดใสด้านเดิม
05:21ดูถ้าการถอนตั้งงาน หาได้กระทบอันใด
05:24ขอบคุณท่านหญิงที่กล่าวชม
05:27ในว่าจะไปสดมนที่วัดมานเหมาะ 49 วันไม่ใช่เหรอ
05:31ไงไม่กี่วันก็กลับมาแล้วล่ะ
05:38คุณชายรองสู้ แค่คนสำคัญ คารวะเจ้าหญิง
05:44คุณชายจางก็อยู่เหรอ
05:46เข้ามารอเขานะสิ เขาเน่ะ เมาเรือ ร่องเรือไม่ได้
05:51ถ้ารู้แต่แรกแล้วว่า คุณชายรองสู้ ไม่ใช่คนธรรมดา
05:54ที่สอบได้อันดับสาม เป็นเรื่องไม่แปลกเลย
05:57อ๋อ ขอบคุณที่กล่าวชม
06:03คุณหนูมิงแต่งองค์ทรงเครื่องสวยงามออกมาเที่ยว
06:06หรือเพราะว่า พึ่งถอนแต่งงานมา จึงรีบร้อนหาคู่ใหม่
06:12จะมากไปแล้วนะ ข้าช่างเหลืออ่อนแล้ว
06:14มิงทานแต่งตัวงนงาม ก็เพียงแต่ไม่คิดมากเรื่องอดีต
06:20ส่วนเรื่องคู่ครอง เป็นคำสั่งบิดอนมันดา หาใช้เราจะเลือกได้เอง
06:25กว่าตาทั่วแฟนตาเสียน ก็ไม่ใครมีสตรีได้
06:28มีโชคดีดุท่านหญิง ได้ความแม่ตาจากไทยเขา
06:32และยังจะได้แต่งกับอองติ้งไป น้ำเป็นเอกบุรุษในใต้ล่า
06:37ใช่ล่ะ ได้ยินว่าในจวนเขา ไร้สตรีสักคน ท่านหญิงแต่งเข้าไป จะได้ความรักพูดเดียว
06:43มันจะสวนดอกไม้ในจวนอองที่ไม่ดอกโบตันลือนาม ก็คงมอบให้ท่านเชยชมพูดเดียว
06:49รู้กันหรือไม่ ย้ายโบตันในจวนอองติ้งไป จึงบาทสพรังมิจิตนะ
06:56รู้ป่า
06:58ไม่รู้สิ
07:00ค่าได้ยินมาว่า อองติ้งไป ค่าสตรีในจวนจนหมดเส้น แล้วฝังไว้ในสวน เอาเลือดเนื้อของทุกนาง หล่อเลี้ยงต้นโบตัน
07:11สวัญ
07:18จริงหรอ
07:20อืม จริง
07:23heit ท่านหยิงอย่าทือสะเลย ก็แค่มิน ๆ ของเรา ได้ยินมาจากที่เช่วบ้าน
07:28เอามา LAUNAL
07:32เฮ้ย บุรุต้ึงอองติ้งไปเหยี่ยบคมดปดอบดึมโรหิต
07:34คนสามันอย่างเราแม้แต่จะฝันยมไม่กล้าดื่ม
07:39มีเพียงท่านหยิงเท่านั่นทึกจะขู้ยควรกับยัตบุรุต้יים
07:42เช่นนี้วัน ออกเดินของท่าน
07:42ออกเดินของท่าน เราจะร่วม สงสร้อดสมเกียต แสดงความเป็นดีจากใจจริง
07:47ข้าพังถอนแต่งานไม่นาน คงไม่เหมอที่จะ อยู่ห้องเดียวกับท่าน
07:52เกลงว่าความประมงค Spinavid
07:55จะไปกระทบชะตารักฟ้าประทานของท่านหญิงเข้า
08:02ไปดีกว่า
08:03มีราช่องการ มิงฐานจวนจริงอันโห รับราช่องการ
08:12นั่ง...นั่งสีคนอื่นเค้อนั่งกันมัน
08:24ทิดาที่สี่จวนจิ่งอันหัว
08:26กายใจงดงามปัญญาสุงส่งเฉลียวชลาด
08:30ถึงไว้ปักปิ่นสมควรหาคู่ครอง
08:33จึงพระร้อชธานสมรสกับอ่องติ้งไปเจียงซุวี่
08:37แต่งตั้งเป็นพระเฉยอ่องติ้งไป
08:40ให้เลือกวันมงคล และเตรียมพิธธี เมื่อรับคำสั่งแล้วจงปฏิบัติตาม
08:46- พระดาชาฐานี่ใครนะ?
08:48- เจ้าไง?
08:51- ให้... ข้าเป็นอะไรนะ?
08:53- พระชายา ออกติ้งเปล่า
08:54- นี่เรียกว่า ถมน้ำลายรถฟ้า ย้อนใส่ตนเอง
09:01- ย้อนจึงด้วย ย้อนหนักมาก เป็นงานทันที
09:06- ขอร้อ.. อัทินแน่ไดม่อ้อ급
09:19-เรื่องแต่งานนี้ ท่านพอรับปากเองเหรอ?
09:23- ก็ใช่ไ sophisticated
09:24อ auraitอ Parad ไม่ใช่มันเจ้านะยังไม่ดูความจริง
09:27วันนี้ Thay heo ก็มีราชโองการเรื่องงานสมรถ
09:30- มีใช่เพียงดึงฉะบับ
09:32ฉะบับแรกนั้นทุกฝาบาทรงกันไว้แล้ว
09:34พอไทยฮาวรัวฝร่าบาทษงกันเอาไว้ ไทยฮาวก็เลยเขียนชบับที่สองออกมา
09:39เพราะไทยฮาวทรงสร้างว่าฝราบาทศริงพ่อไปพบเรื่องงานอธิเศษสงพรส
09:45ดังนั้นชบับที่สองนี้จึงไม่แจ้งล่วงหน้าแต่ตรงดิงมาถึงจวนเลย
09:49แล้ว...แล้วที่ประกาศที่หอเหวนเธาวคืออะไรโจพาย
09:52คนยาหวายพริปดี
09:54ข้าร่ววววว่านิธานเอิวจะไม่ได้อยู่จน
09:57และไทยเหา สนเครี่ยงครับกฎเกต
10:00wennHayar da Doo
10:01ดีแปลกาศvenue rotates
10:10ให้กรับฝ่าบาททรงศัพร์
10:17แม้จะวกวันยังว่าง แต่ก็เรียกด้วยว่าทุกฝายส่งใจ
10:24เป็นอะไรไปอีกล่ะ คงจะนิดหนึ่งจังกาสวดมนสินะ
10:29ให้พักโฟนเยอะเยอะ ห้อจะไม่รักกวนพูกช่าวแนว
10:34ห้อไปล่ะ
10:40สวยแล้ว สวยแล้ว
10:42พักปักหาสวยจริง ๆ พูดอันไหนก็เป็นตามนั้น
10:46ก็เปลี่ยนตามสบ Tubi
10:48ต้องกับอองติ้งไปเป็นหนังเช่นข่าลือ แล้ว แล้ว แล้ว ต่อไปเจ้าจะทำยังไง
10:50สินะพอคงคิดว่าตอนเอง
11:13ไม่ reconstitucahi
11:16อัตรงอยู่นะ
11:21หรือว่าพavalดดี เพียงได้
11:31หาก cancelled at
11:35เจ้าไม่เห็นเหรอ ว่าเขาอวดดีเพียงได้ ในงานเลี้ยงตำหนักสร้างหยวน
11:41หากฆ่าแต่งเขาไป ไม่น่าว่าวันนึงต้องดอนตัดหัวเทียงเป็นหน้า
11:47นี่ก็ยังไม่แน่นะ
11:49แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เขาเป็นนักรอบป่าเทือน รูปรักของต้องดูไม่ได้นะเธอ
11:58เธอได้ งานก็หาข้อดีไม่ได้แล้วสิ
12:03ไม่ได้
12:05ต้องถอนงานแต่งนี้ให้ได้
12:07แล้วเหรอ
12:12ท่านพ่อ
12:13ท่านลุง
12:14นี่มาอะไรกัน ไม่ต้องป่าของแล้ว
12:19ท่านลุงคงหิวแย่แล้ว เจ้านั่ง
12:22รีศชิมทักรักนุงเฝ้า
12:24รีบชิมจอกรังนบนี้ท่ะ
12:26นี่ก็แทงสะแรงเชิญ
12:28พวกเจ้า
12:30ฐานเอิ้นมีใจกับตันอยู่แน่
12:33แต่เจ้าเน็กคนเนี่ย คิดอุบายอันใดอีกล่ะ
12:36ก็เรื่องราชอองการสงรถน่ะสิ
12:40แท่นพ่อ ว่า
12:42ราชอองการนี้เกินข้าดนะ
12:44อาฐานยังไม่ใครรู้จักอองดิ้งไปเลยสึกนิด
12:47ในใจเข้าอดวันไม่ได้
12:49พ่อเขาใจดี
12:52เพราะต่อไปเจ้าจะต้องอยู่ร่วมกับอองดิ้งไป
12:56หากได้รู้จักเขาไว้สักหน่อย
12:59ก็นับเป็นเรื่องดี
13:02ใครอยากอยู่กับเขากัน
13:04ข้าเพียงอยากรู้เขารู้เรา
13:06จะได้วางแผนถอนต่างงาน
13:08งั้น ท่านพ่อพอจะรู้เรื่องของ
13:11อองดิ้งไปหรือไหม
13:12คนรุ่นใหม่ในต้าเสียนเรานั้น
13:14ที่นำทับออกรบได้มีอยู่ไม่กี่คน
13:17แต่อองติ้งเปย ดังแต่ยาวไว ก็นำทับสามพันหน่าย ต้านทับคนถื่นสามหมื่นหน่าย
13:25ครั้งนั้นในสนามลบ เลือดไหล ดุดดังสายน้ำ สากสบร้นแดน
13:31หากซ้ายลับตกอยู่ในมือของเขา เรื่องเลือดสาทย์นับว่าอย่างน้อยไป
13:37ทรมานจนยับ ค่อยโยนกลับไป จนค่าสึกจำกันไม่ได้
13:42เหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้ชายแดนสะกว่าไปกว่าครึ่งปี
13:47ปีที่สามรัชศกเฉิงขัง อองติ้งเปย นำสบบุทชายหวนหน้าคนเผือน
13:53แขวนไว้บนประตัวเมือง ตากแนดอยู่สามวัน จนคลายเป็นสบเหือดแห้ง
14:02โดยเหตุนี้ อองติ้งเปยนั้น นับเป็นยอดบรุษโดยแท้
14:08หากได้เขามาเป็นเคย นับเป็นโชคของสะกุลหมิงเรา
14:15ในจริงไปกว่านั้น แม้จะเป็นแม่ทับ แต่ก็ไม่ใช่ผู้หยาบกร้าน โรบรักร่อเหลา
14:22ไม่แพ้บันดิทธิขีมาแหร์เมื่อหวานเลย
14:25นี่ ท่านลุงพูดจริงเหรอ
14:29ยังไงเมื่อเทียบกับกริยาท่วงท่าของข้าเมื่อเยาไว้
14:35เออ อะไร ไม่เหลือน้อยจัง
14:40แล้วก็เหลือว่าอยู่นิดหน่อย
14:43เข้าใจอ่ะ
14:45เข้าใจก็กินกันเธอ
14:48ดูทําตาดิ ดูทําตา มือไม่เชื่อ
14:52ไม่เชื่อ
14:55อธาร เจ้าคิดดีแล้วเหรอ
14:58จะไปพบสักครั้ง หากเป็นดังคำเล่าลือ
15:01ต่อให้เป็นรั Mercy Ong Kaza ห้องเต้ ยากยเยนเพียงใดก็ต้องหยกเละให้ได้
15:06อย่าเพิ่งเชื่อครับท่านลุงเลย
15:08แม้ท่านลุงจะเป็นแม็ดทัพ
15:09แต่ไม่ยังหนุดก็คงไม่ได้เร็วรายเพียงนั้น
15:14อีกทัง เขยังบอกว่าออ่องติ้งไปน์
15:17เหนือกว่ากว่าเขาเล็กน้อย
15:21แม้ไม่ถึงขั้นรูปงามร้ายเทียมทาน แต่กิริยาก็คงน่าเชื่อถืออยู่
15:26รูปโชมนั้นสำคัญก็จริง แต่นิสัยนั้นสำคัญกว่า
15:31เขาว่ารูปเกิดจากจิตใจไม่ใช่เหรอ
15:34ว่าจาสอกันกระทําความคิด ดูจากท้อยคำของเขายัมพอค่าเดาได้
15:39แต่ในไข้ทอหารคุมกันนั่นหนา
15:42ในสัยของท่านอองแข่งเกล้าวเครียวกราด
15:44ข้าร-,เจ้าเกลวเจ้าหมุมบามเข้าไป
15:45อาจไม่เหมาะสม
15:49ไม่เข้ารังเสื Fac. จะไม่ได้ลูกเสือ
15:51ขอเพียงได้พบหน้าเบา
15:52โดยไม่ให้รู้ตัวตนทีแท้จริง
15:55ก็ยอมปอดไ 섞
15:57จะพบเบา
15:59แต่ไม่ให้เบาล่วงรู้ตัวตน
16:02เออ...ความคิดดี
16:05เฮ้ ข้ามีแผนแล้ว
16:12ไม่ต้องสงสัยเดี๋ยวรู้
16:25หยุดก่อน จะเป็นใคร
16:27พวกเรามาจากจนจริงอันโห ได้รับคำสั่งจากท่านโห เพื่อส่งของเย็นใครร้อน แก่ไม่ทับน้อยเสร็จนะ
16:39เข้าไปเถอะ
16:43ตามค่าเข้ามาเถอะ
16:49อีกเดี๋ยวเขาจะดำของไปให้เสร็จ จะรอค่าอยู่ข้างนอก หากเขาเห็นหน้าเจ้าเข้าจะเสียเรื่องกัน
16:57เจ้าตามนาฐานผู้นี้ไป นำเจ้าใบบัว ไปให้ท่านออกในกระเจ้า
17:12เจ้าค่ะ
17:13ไปเธอ
17:21ไม่รังมอบเจ้า มาให้ข้าเธอ
17:23ท่านอาจไม่สร้าง โจ๊กใบวนนี้ ต้องแช่ในกล่องน้ำแข็งเพราะรักษาความเย็น
17:29กล่องน้ำแข็งของจนโหเรา ทำขึ้นพิเศษ หากไม่รู้วิธีใช้แล้วทำผิด รสชาติจะเสียได้
17:39หากทรงเสร็จแล้ว ไม่นางรีบออกมาด้วย เดี๋ยวรับกวนท่านออก จะกลางนานทับ
17:43ขอบคุณที่ผ่อนปลนเจ้าค่ะ
18:02รูปร่างผู้นั้น นี่เหรอที่เรียกว่าสูงสง่า
18:05มันต้องเก็บแผนที่ซ้าย เราให้ค่าดูสักก่อน แล้วค่อยมาวางกดสึก
18:18รับ ค่าหน้อยขอตัวก่อน
18:22อ๋อ ที่แท้เขาใจผิดไป โชคดี โชคดีที่ไม่ใช่เขา
18:28รูปร่างสูงกลูง สง่าผ่าเผย ตัวสูงกว่าคนชายรองสู้อีก
18:43หาใช้ชายหยับกล้านบึกบืนไหม
18:48รูปร่างสูงกลูง สง่าผ่าเผย ตัวสูงกว่าคนชายรองสู้อีก
18:54หาใช้ชายหยับกล้านบึกบืนไหม
19:07ท่านออง เมื่อทับน้อยสน มีคำสั่งให้บาว
19:11นำโจคใบบัว มาส่งท่านออง
19:13บอกว่าช่วยใครร้อนดีนะ
19:16หว่างไว้เธอ
19:18อ่ะ
19:20อ่ะ
19:22อ่ะ
19:24อ่ะ
19:26อ่ะ
19:42โจคใบบวนนี้ คว้นดื่มตอนยังเย็นเจ้าค่ะ ถึงเจ้ารสชาติดีที่สุด
19:48อ่ะ
19:50อ่ะ
19:54อ่ะ
19:56อ่ะ
19:58มีโรงเท้าใหม่แท้ ๆ แต่เข้าฝ้าฝ่าบาทกับไม่ใส่ใจมารยาฐ
20:07ต่อให้ไม่ใช่คนอย่าบกล้าด ก็คงเป็นคนหิ่งพยอง
20:12ฝ่ามือด้านสะ รายนิ้วกระดัง แต่มือได้สัดส่วน งามตายิ่ง
20:20นิ้วเรียวยาว ข้อนิ้วชัดเจน ชั้งหน้ามองนัก
20:24คิ้วคมตาประกาย ดั้งดงริมไปปากบ้าง รูกชมนี้เทียบกับคุณชายรองสูแล้ว
20:31หาได้ด้วยกว่าไม่ และยิ่งไปกว่านั้น กลับแฟงไว้ด้วยความยืกเย็นสูงสัตว์
20:38เดี๋ยวก่อน ใบหน้านี้ เคยพบที่ใดกันนะ
20:48แห่ดใดจึงเป็นท่านแล้ว
20:50มองพอหรือยัง
20:52ยันท่านมาอยู่ที่นี่ล่ะ
20:54親 laundry
20:56ท่านอ่างมีคาร resulting
20:58อ็น
21:00ท่านอ่าง
21:02พูดมา
21:03บทความของท่านอ่างเภ็ applaud ปากป่า ส้นพระไทยนัก
21:06สั่งให إلىกรมอารักขัดเลือก
21:08นำไปร่วมกับบทความเฦื่อๆ ของท่านอ่าง
21:10จัดรวมไปตำรา
21:12ไม่สามารถท่านอ่องเห็นว่ามันว่าอย่างไร
21:14ทำ pem está ng พระประสงที่
21:16ขอรับ
21:19เขียนบดความได้ด้วยเหรอ
21:26แยกคุณหนูยังไม่ออกมาอีก
21:28หรือว่าท่านออกจะรังการนาง หรือว่าจะ...
21:31คุณหนูไป หรือเราเข้าไปดูดีหรือไม่
21:39ไม่ต้อง อาธานทำสิ่งได้รอบขอบเสมอ
21:42เรื่องใหญ่เช่นี้ยอมไม่พลาดเป็นแน่
21:44อีกอย่าง นางเป็นพระชาญาที่ฝับบาทแต่งตั้ง
21:46แม่ท่านออกจะรุดดันปานได้ เพราะไม่กลูกเกินนาง
21:51ก่อนว่าหังดันเกินไปจริงๆ
21:54เรารออีกแค่นั้น generosity campeพ Mor
21:55ถ้าหังอาธานยังไม่ออกมาพวกเราให้พวกเข้าไป
21:58บุกความไ reus
21:59ท่าน ท่านคืออองติ้งเปลย์เหรอ
22:01หรือจะให้ เป็นโชนผู้รายเลย
22:03แล้ววันนั้นในจวดริงขวบง มีใช่ก Schwar judges
22:07เงินหลวงเหล่านั้นเป็นเบียฯหารที่เหลียงฉีเว้ยยักยอก
22:13แล้วที่วัดม่าลเมอ
22:15บอการที่ค้นวัดม่าลเมอเป็นพวกเดียว WAS imminent
22:19ขวังทางเข้าเมืองหลวง เพราะไม่อยากให้ค่า
22:22มี brigrineเห Bibs. ปล่อยเรื่องบียฯหาร
22:24อย่า Μีข้าว...ค่อบใจอีกหรือไม่
22:27ưởng ขอค่าคิดก่อนนะ
22:31นั่งเธอ
22:37ดู pega
22:41ไม่ใช่สิอย่างท่านจังขอค่าแต่งล่ะ
22:45ขอพระพุทธоль์ประทานพอร์ให้ค่าน้อยกวาง utterly Meng
22:55วิดามาลดาล่วงลับ
22:59ส่วนแม่สามีต้องเป็นคนดี
23:01ใครเขามาง่าย ping ที่สภายไม่ถูกกลัด observing
23:05ยาดยาดก็อยู่เรียบง่าย
23:06ปกติแล้ว
23:08นอกจากสายสนิทไม่กี่คน
23:10ก็ไม่ได้คฟ้าใครอีก
23:12และถ้ามีคนรักในไว инเด็ก
23:14หรือยาหญาที่น้องหิงที่รักกันมาก
23:16ชfiction แล้ว
23:18เร
23:19ก็ยังขัดข้องอัνได้อีก
23:20อืมไม่มี
23:23สอบชุ้นเวยได้ระดับหนึ่ง
23:24ถ้าสอบได้ระดับหนึ่ง
23:26จะได้กินโจ๊ก ลังนกตรวお願いします
23:27กินโจ๊ก รังนบ ทุกวัน ก็หาใช้ปัญหา
23:30แพรพันธ์เครื่องประดับที่นิยม ก็มีพร้อมไม่ขาดตก
23:33เช่นนั้นแล้ว ยังมีสิ่งได้กัดข้องอีก
23:41ข้าร่างกายแข็งแรง หาได้อ้วนเนื้อเพละ
23:45หากมีอันตราย ข้ายอมปกป้องเจ้าได้
23:48อวุธคู่กายคือกระบี รูปร่างสง่างงาม
23:51ยามหุ้ยนดิดฉิน ข้าน้อยจะได้ลับฉินไปด้วย
23:54ไม่ใช่สิ ยายถอยคำเหล่านี้ จึงคุณหูยิ่งนะ
23:58ฮะ ท่านรู้เงินขายการเลือกคู่ของข้าดีอย่างไร
24:01ในเมื่อทุกเงินขายเจ้า ข้าร้วนมีครบท่วน
24:04ยายจะแต่งกับเจ้าไปได้
24:06บุธเช่นอองติ้งไป เยี่ยบพมดาบเดืมล้อหิต
24:09ผิด คนสามารณ์อย่างเรา แม้แต่จำฝันยังไม่กล้าทิ้ง
24:12ขอเล่าหลือว่าท่านหดเฮ้มอมิหิต ข้าคลไม่เลือกนะ
24:15สำญญาบอกว่า ใต้ต้นโบตันในจวดข้า
24:17ฝังสบหญิงสาวที่ถูกธรมานจนตาย
24:22งั้นคำเล่าหลือเหล่านั้น
24:25เป็นจริงหรือไม่
24:30ข้า ข้า แต่พูดที่สำควรตาย
24:40แม้ท่านจะต้องตำเงินข Gonies
24:45แค่งกว่าจะต้องตังกับท่าน
24:50ไม่เต็มใจหรือ หากเม้า Members ตั้งสอง
24:56ก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได่
24:58หากตังกันขึ้นมาจริง ๆ
25:00ก็มีความเปล Ranger
25:03บ้านไม่สงบหน้า
25:05แล้วในเมืองหลวงนี้จะปราธนา แต่งกับผู้ใดงั้นเลย
25:12ถึงข้าไม่แต่งกับเจ้า ฝาบาท เขาจะต้องให้เจ้าแต่งกับผู้อื่นจนได้
25:24มีเพียงเป็นพระชายาอองติ้งไป จึงจะเป็นทางเลือกที่ดีกับจิ้งอันโหและสกุลมิง
25:30เรื่องราวชัดเจนถึงเพียงนี้ ข้าขอไม่ต้องอธิบายแล้วนะ
25:41ท่านอองหมายความว่า เราทั้งสองคนแต่งกันตามพันธะ ไม่ต้องมีรักยาหวานชื่น ขอแค่ต่างฝ่ายต่างก็ได้ประโยชน์ร่วมกัน
25:55เจ้าจะคิดเช่นนั้นก็ได้
26:07อาทาน
26:09มีที่สุดท่านเจ้าออกมาแล้ว
26:10นี่ นี่ เป็นไงบ้าง เป็นไงบ้าง ฮะ
26:13นี่ เล่าสิ อย่าอื่ม
26:15ท่อเอย พูดหน่อยสิ ได้เจอหรือยัง
26:19เกิดอะไรขึ้น ยายจังนิ่งไปแล้ว
26:27ท่านออง อองอาจหน้าเกลงขาม
26:30แล้ว รูปโฉมแล้ว
26:33หรือ หรือว่าจะได้กว่าท่านลุงอีก ดูสายตาท่านลุงสิ
26:39ต่อให้เป็นชาชาตรี ก็ไม่ควรหยับกันด้างไปนะ
26:42ใครบอกหยับกันด้างกัน
26:44ชาตรียิน บทความเรื่องการฝึกทับหรือมัน
26:50ในงานชมนุมกวีปีก่อน ค่าได้ยินคนชายสองคนพูดถึงเรื่องนี้
26:54แม้ข้ารู้เรื่องกันสึกน้อยนัก ๆ แต่ฟังจากท้อยคำ
26:58ก็เห็นว่าบทความนั้นมีตะกะหลุ่มลึก บรรยายเรียบง่าย
27:00ธะว่าแหลมคมยิ่ง ครั้งไปเงินจวนของเจ้า
27:02ของเจ้า ท่านน้าก็เอ่ยถึงชั้นกัน ว่าคำในนั้นมีสาระ มีใช้ขะลงป่า
27:09อย่างนั้นเหรอ
27:11ยายข้าจับไม่ได้เลย
27:12เอ๊ะ แล้วเกี่ยวอันไรกับอังติ้งไปล่ะ
27:15มีสิ่งนึงที่เขาพูดถูก
27:18ด้วยสติปัญญาของเขา
27:20ชื่อเสียงถานะ
27:24ย่มเกื้อหนุนสกุลมิงได้มาก
27:27แล้วเจ้าจะ
27:28ถอนแต่งงานหรือไม่
27:30วันนี้มีเรื่องให้ตกใจมากมายนะ
27:33ข้าขอไปใครโครวนก่อน
27:35เชิญจ้า ๆ เร็กเข้ามา ๆ เชิญจ้า
27:39ออกมา ๆ รับปีทุกวัน
27:43เชิญจ้าเชิญ
27:55ท่านออง นี่คือของที่อย่านำมาถวายวัดมากวันพรุ่งนี้
27:59เชิญท่านอองตรวจดูขอรับ
28:02อ่ะ ๆ ๆ นี่
28:08คือ ท่านออง นี่คือบัญชีเดือนก่อนของร้านชั่วจินน้ำลงปากผ้า
28:14เอ่อ ๆ ๆ งั้นเบาขอตัวนะขอรับ
28:19งั้น บาวขอตัวนะครับ ไม่พูดด้วยสักคำ
28:28ท่านออง ของว่างยามดึกครับ
28:32อาฟู
28:33ถากแล้วค่ะ
28:34มีสิ่งได้จะพูดก็พูดเถอะ
28:36งั้น บาวขอพูดตรงตรงนะ ได้ยินว่าห้องเตประทานสมรบให้ท่านกับคุณหนูและจวนจริงอันโหเหลือ
28:44บาวเห็นว่าสมรดพระรัจธานคราวนี้นักว่าดีแท้
28:48ดีหรอ ดียังไงล่ะ
28:50ท่านออง หลายปีมันนี้ท่านเหลียวแล แต่สึกสงครามทั้งปีไม่สนใจเรากุลสตรีในมึงหลวงเลย
28:56แต่บาวรู้ว่าคุณหนูเล็กสกุลมิงนั้นโดดเด่นยิ่งนัก
28:59ในบันดาหญิงสาวสกุลสูงสักรูปโชมชาติกำเนิดไปต้องเอยถึง
29:04หรือแม่แต่ความสามารถก็นาพยอดเยี่ยมนักเฉี่ยวช้านสาดทั้งสี่ โดยเฉพาะการบันเลงชิ้น
29:12เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในเมืองหลวงไม่มีใครเทียบได้
29:16เอ่อ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ คุณหนูเล็กสกุลมิงออนโยนเรียบร้อยจิตใจงดงามประพืชดีมีเมตา
29:24ออนนี้สำลังเลยเหรอ นางเหรอ มีเมตา แน่นอน แน่นอน
29:34ร้านชั่วจิตเพิ่งเปิดได้มีกี่ปี เคือแดงก็เกือดสงคร่ำ
29:39กรมคังยังคิดยักยอกเมี่ยตหารปกปิดเบื่องบน
29:42ตอนท่านส่งข่าวมาให้โจนอองเตรียบเมี่ยตหารเอาไว้
29:46แต่พอรวบรวมทั้งหมดแล้ว ถ้าสามงวดก็ต้องใช้เงินน้ำแสนตำลึง
29:51ร้านค่าโจนออง เดิมก็ขาดทนอยู่แล้ว
29:54เงินมาหาสารเพียงนี้จะหาได้จากที่ไหนได้ทัน
29:57ถึงขายร้านขายอะไรนะ ก็ยังต้องใช้เวลานานอยู่ดี
30:02โชคดีนัก คุณหนูมิงแวะเวียนมาบ่อย
30:05ใช้จ่ายเงินไม่ใช่น้อย
30:09ถึงแม่นางจะไม่เอ่ยชัด
30:11แต่บาวรู้อยู่แก่ใจดีว่า
30:13นางห้าเหตุมาบริยากเบียธหาร
30:16เป็นเพราะคุณหนูมิง คุณหนูสกุลใหญ่ใหญ่นมืองหลวง
30:21จึงพากันแห่มา ถึงช่วยคี่ครับปัญหาของท่านอองได้
30:27ถ้าเช่นนี้ ชัดชนะที่ตรงโจนานก็มีสวน
30:31เป็นผลการที่ยิ่งใหญ่เลยที่เดียวเชียอบ
30:33เพราะจะทางสมรถเนี้ยนะว่าประเสริษนัก
30:35ท่านอองกับชายา เป็นดังคู่บุเพสนิวาต
30:38บาวก็คิดไว้แล้ว
30:40จะขอใช้ชื่อเสียงของร้านชั่วจินมองเครื่องประดับแก่ชายา
30:44ชายาของเราต้องเป็นเจ้าสาวที่งามสกาบที่สุดในมืองหลวง
30:57ท่านพ่อ
31:03ท่านพ่อทำงานจนดึกทุกคืน ลำบางยิ่งนัก
31:06ลูกจังทำต้องถูกเขียวใส่ไปเฮ้
31:09ช่วยดับร้อนใครเนื่อย
31:12นักเธอ
31:24ดึกปาดเนี้ยรึยงไม่นอนอีกเลย
31:30ลูกก็ยากจะข่มต้านอน
31:32ไม่ใครนึกเลยว่า ถ้าออกจวนหัวแล้ว จะเป็นเช่นไร
31:43ลิงไม่รู้ว่า เมื่อเข้าสกุลอื่น
31:47ชีวิตจะเป็นอย่างไรบ้าง
31:49ท่านเออ แม้พ่อจะไม่ละเอียดอ่อน
32:05แต่ก็รู้ว่าเจ้ากรุ่มใจเรื่องการสมรถครั้งนี้อยู่
32:09ว่างใจเธออองติ้งไปเป็นคนดีจริงๆ
32:20คำที่ท่านพูดถึงอองติ้งไป
32:23มีเพียงคำว่าคนดีเหรอ
32:25เจ้าก็ไม่รู้สินะ
32:31สมัยห้องเต่องกรในดูดูเวลาสัตว์ปีหนึ่ง
32:33ฝาบาทจะเป็นเพียงรัจจัดทายาต
32:35ได้ถูกครวกนาค่าล้อมสังหาอยู่ในป่า
32:37เป็นเพียงอองติ้งไปบูเข้าสู่วง
32:39ล้อมนักค่าเพียงละพัง
32:41ถึงบาทเก็บสาหัน แล้วก็ปกป้องฝาบาทไว้ได้
32:43ไม่แปลกที่ฝาบาท
32:45อองติ้งไปบูเข้าสู่วงล้อมนักค่าเพียงละพัง
32:47ถึงบาทเก็บสาหัน
32:49แล้วก็ปกป้องฝาบาทไว้ได้
32:53ไม่แปลกที่ฝาบาท
32:55จะไว้ใจเขายิ่งนะ
32:57ใช่แล้ว
32:59คดีเบี้ยววัดทัพชายแดน
33:01เกิดซืบเนื่องมาช้านาน
33:03เมื่อสองปีก่อนอดีตลองเจ้ากรมครัง
33:05ทุจลิตจนกระทบแนวหน้าของทัพเดือ
33:09พอทัพย์อองรอจากสนามรบ
33:11สิ่งแรกที่ธรรมตอนที่กลับมาถึง
33:13ก็คือบุกจวนร้องเจ้ากรมผู้นั้น
33:16ตัดหัวเข้ามาฉดชัย
33:18เรียกคืนความเป็นธรรมให้กับเราทหารในก่องทัพ
33:26นับเป็นบุรุษเปรี่ยมคุณธรรม
33:28ซึกตรงโจมเมื่อปีก่อน
33:30เลือดอาพเผ่นดิน
33:31สหากสบนับไม่ท่วน
33:33คิดเช่นนี้แล้วก็สมควรที่กลับมาสื่บเรื่องนี้ถึงเหมืองหลวง
33:44แต่ท่านพ่อเดิมทีลูกต้องแต่งกับสกุณเหลี่ยง
33:49บัตรนี้ท่านพ่อรับรัชอองค์การสมรดแล้ว
33:52ไม่ใช่เป็นการสดังจุดยื้นเหรอ
33:55แล้วพ่อบุญธรรม
33:58จะไม่พอใจหรือไม่
34:00ก็กว่าที่เขาเลือกมันใช้ไม่ได้เอง
34:03แล้วยายค่าอย่าต้องทำให้เขาพอใจด้วยเหรอ
34:12ท่านพ่อคิดดีแล้วเหรอ
34:14ว่ารูกสามารถฝากชีวิต
34:17และสะกุณหมิงกับอองติ้งเปิ่ยได้
34:21ท่านเออ จำไว้นะ
34:24สะกุณหมิงมีพ่อดูแล
34:27ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตบุตรสาวสุดรักมันแรก
34:31ทั้งเจ้าและชูชู
34:34เพียงเลือกใช้ที่ตนรักก็พ่อ
34:37ไม่ต้องกังวลสิ่งอื่น
34:39ท่านพ่อ
34:41แล้วเรื่องสมรถนี้ของเจ้าแม้จะเป็นราชองการ
34:47แต่พ่อคิดใครครวนรอบครอบแล้ว
34:50ลองมองให้ทั่วต้าเสียน
34:53นอกจากห้องเต้
34:55หากอองติ้งเปิ่ยังปกป้องไม่ได้
34:57ย่อมไม่มีใครในใต้ล่าทำได้อีก
34:59หากเจ้าได้เข้าจวนอองติ้งเปิ่ย
35:01พ่อย่อมวางใจได้
35:03พ่อย่อมวางใจได้
35:07เธอไม่เข้าใจแล้วจริงๆ
35:33ได้ฟาบาจจริงประทานสมรถนี้
35:35จริงอันหัวครองอย่างสีลูก
35:37เจ้าเองก็เป็นไปทัพติ้งไป
35:39อำหน้าฐานมากเพียงนี้ฟาบาจ
35:41ไม่คิดระแวงบ้างเหรอ
35:43เจ้าไปคิดแทนฟาบาจทำไม
35:47แล้วเจ้าล่ะ
35:49พร้อมจะยินยอม
35:51ในสมรถนี้หรือไม่
35:53ไม่ใช่เจ้าที่พูดเหรอ
35:55หากข้าไปขอเองก็ยอมได้
35:57นี่
35:59นั่นก็แค่คำล้อเล่นนะ
36:01ข้าเพียงเห็นว่า
36:03หากเจ้าไม่ได้ตั้งใจจริง
36:05หากคำพูดของค่าทำให้เจ้าคิดบูมบาม
36:08แล้ว..
36:11แล้ว
36:14เจ้าไม่อยากแต่ง
36:15ค่าก็ต้องไม่อยากله
36:17เจ้า คิดไหมมากวันน่า
36:19นางจะเป็นยังไง
36:21นี่
36:22สกุลใหญ่ได้ Deus and give you a slight
36:26โคตรแอรง อันโหาบ้าง
36:30สตรีในสกุลขfterนก Sunny
36:32แต่ร้ายอิศรณะเสรี ชื่อเสียง ลวดขึ้นอยู่กับสักกุล
36:40ไม่ว่าค่าจะจริงใจ หรือเพื่อการเมือง เมื่อนางเป็นพระชายาค่า
36:45ค่ายอมขารบนาง ปกป้องนางช่วยชีวิต
36:55ท่านแม่ ในใจของลูก ยังมีความสับสน
37:00แม้เป็นราชองการ ลูกก็ไม่ได้พร้อมใจ
37:04แต่ก่อนลูกคิดว่า บุรุษผู้กล้าในสนามรบ รวนเห้าหารดุดท่านพ่อ
37:10อยากกระด้างดุดดัน
37:13ถ้าว่าพอลูกได้พบหน้าอองติ้งไป ก็พบว่าเขารูปงามหล่อเหล่า
37:20องค์อาจผ่าเผย ไม่เหมือนกับคำเล่าลือ
37:25บัดนี้ดูแล้ว อองติ้งไป ไม่ว่าจะเป็นชาติกำหนัด หรือรูปโชมสติปัญญา
37:36รวนตรงจริต กับคู่ครองที่ลูกประทนาอยู่ทุกประการ
37:42เดิมที เธอใจว่า เขามีชื่อเสียงอื่ consegu Lol
37:47คงเป็นบรุzensเลืดเย็น หดร้ายไร้คุณธรรรม
37:51แต่เมื่อครู่ ได้ฟังความในใจจริงของท่านพ่อ
37:55ก็คลายความต้างวนในใจของลูก
37:57ท่านพ่อย่มตึกรองถิท้วนเพื่อลูกอยู่แล้ว
38:02หากคือเป็นดังคำท่านพ่ออองติ้งไปคงเป็นบรุaval
38:07ที่ลูกฝากชีวิตไว้ได้
38:12เพียงแต่
38:15ลูกยังรู้เรื่องของเขาน้อยนัก
38:18หากได้อยู่ด้วยกันแล้วจริงๆ
38:21จะเป็นเช่นคำของท่านพ่อหรือไม่
38:25ที่ว่าเป็นคนดีมีคุณธรรม
38:30ดังนั้นในใจของลูกเลยมีความลังเลอยู่
38:35ไม่รู้ว่าควรแต่งหรือไม่
38:39หากท่านแม่ได้ยินสิ่งในใจของอาฐานแล้ว
38:43ช่วยบอกให้อาฐานรู้ที
38:47ว่าท่านแม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนี้หรือไม่
39:00ไม่
39:02ท่านแม่ไม่ยอมตอบ
39:04อาฐานจะถือว่าท่านแม่พอใจอย่างยิ่ง
39:08กับงานสมรถครั้งนี้
39:11หากอาฐานแต่งงานแล้ว
39:13เรื่องงานแต่งของพี่สามก็คงถูกพูดถึง
39:17เมื่อข้ากับพี่สามออกเรือนไป
39:21ในจนหอที่ยิ่งใหญ่นี้
39:24ก็จะไร้คนคอยปนิบัติ
39:27อยู่ข้างกายท่านพ่อ
39:31ท่านพ่อกลับมาครั้งนี้
39:33ในใจอาฐานยินดียิ่งนัก
39:37อาฐานICH้างอยากจะ
39:39อยู่กับท่านพ่อให้มากกว่านี้
39:42แต่ไม่ได้พบกันหลายปี
39:49อาฐานมักรู้สึกว่ามีช่องว่างระหว่างเรา
39:55ที่ยากจะลบเปลื้อน
39:59แต่ท่านแม่ปลดวางใจวันน่าอาฐานจะกลับมาเยี่ยมจนหัวบ่อยๆ
40:05เพื่ออยู่กับท่านพ่อและท่านแม่ด้วย
40:12ุฟัติ veil
40:27คุยนักปลดวงก็ไม่ได้
40:31กลับพ่อไมโทษย์
40:42หยุดกร ตาเจ้าอยู่บันหัวหรือไร มองไม่เห็นค่าดิง่ะ
41:07เบาคารวะคุณหนูสาม
41:10เมื่อวันค่าสั่งว่าอยากดิ้มน้มพะ คนในห้องคโรบอกว่าไม่มีbr
41:36น้ายเช้าท Jadi.
41:39ไม่สุขไปทั้งชีวิต
41:41ยิ่งไปกว่านั้น
41:43วันน่าคุณหนูเล็กต้องเป็นประชายาท่านออง
41:45เป็นเชื้อพระวง
41:47การกินอยู่จึงต้องให้สมกับเกียร์หาใช้เรื่องหิต
41:49เบาต้องขอตัวก่อน
41:51น้มแพ้นี้หากปล่อยไว้นานก็จะไม่สด
41:59ขอเชิญคุณหนูสาม
42:01ล้างมือก่อนมืออาหารเช้าค่ะ
42:09อย่าอา hundreds
42:13ชื่อ encontra buff