Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อไปนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมได้ทุกว่าย
00:14ราภยังมีลมหายใจ
00:21กลับมาแล้วเหรอ
00:27บอกมาเดี๋ยวนี้นะ
00:30ว่าปลอมมันนี้ไปไหน
00:32กับไอ้เมื่นคิล
00:35не่๊ พลอมมินี้เป็นคล้ายมืนนี่.....
00:38จะมาทำเป็นไม่รู้เป็นวิ tyres
00:41ชากาไม่รู้จริงๆพีเม็ง
00:43เฮ้ย
00:44ไป
00:45อะkraasonAnny
00:46อ๊อก würdอ่ Y
00:47ดี
00:48พร้อมกlied เช่วข่า
00:49ไม่น่าเหนื่อยแปงเหมือนเรานะเฉ้าขา
00:51นี่ปลาเซอังไงบ้า
00:52ถ้ามึงไม่อยากโดนอีกคนอีก
00:54จะบอกหรือไม่บอกไม่มาเลย
00:56ข้ารู้
00:58ฝากเค้าไหล่ตายเค้าก็ไม่รู้
01:00ไป
01:02ทูเหรอ
01:04เอาเลย
01:06ฝากเค้าเหลือให้ตายไปเลย
01:08อยู่ไปก็อับอาย
01:10อีทลูกตลอดผaved ก็หนีตามผู้ชาย
01:12หัวก็ยังมากล่าวหาไม่เสียใจกันเอง
01:22ไม่แพ้นะไม่แพ้
01:25กล้าทำกับพ่อแม่ได้ถึงเช่นนี้
01:29นักลูกไม่รักดี
01:32กล้าหนีตามผู้ชาย
01:34จนทำให้พ่อแม่ต้องอับตาย
01:38เสียแรง
01:40ที่ข้าอบลมสั่งสอนมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
01:52แพ้นึกไม่ถึงจริง ๆ นะจ๊ะพี่หมื่น
01:54ว่าที่พวกเราต้องมาตาย
01:56เพราะแม่พิมพ์ส่งคนไปบอกข่าวไอ้เพลิงให้ออกตามล่า
01:59และที่แม่มารีต้องมาโดนเครียนจนตรอมใจตาย
02:02เพราะคิดว่าแพ่หนีไปกับพี่หมื่น
02:04เป็นเหตุให้แม่เกลียดหน้าแพ่ในตอนแรก
02:09ถ้าประดาหลักลึกอดิตชาติไม่ได้
02:11แพ่ก็คงไม่รู้ความจริงเรื่องนี้
02:15ชาติที่แลว
02:17แม่พิมพ์กับไอ้เพลิงก็ทำร้ายเราจนต้องพลาดจากกัน
02:20มาชาตินี้
02:22ก็ยังจองร้านจองผ่านเราไม่เลิกอีก
02:25ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชาตินี้
02:28รุนมีที่มาจากเรื่องที่เกิดขึ้นในอดิตชาติ
02:32เป็นอุปกรรมร่วมกันมาค่ะ
02:41สวัสดี
02:47ตอนนี้ข้าอับหน้ายชาวบ้านเหลือเกินรุงมิ่ง
02:50ใครๆก็รู้
02:51ว่าวันพรุ่งจะเป็นวันแต่งงานของข้ากับแม่แพร่
02:55แต่แม่แพร่เดินหนีตามไอ้หมื่นคิรีไปเสียนี้
03:04พ่อข้ายิ่งแล้วใหญ่
03:07บอกว่าเป็นเพื่อนกับรุงมิ่งมานาน
03:08ไม่คิดว่าแม่แพร่จะมาทำเช่นนี้
03:11ตอนนี้พ่อข้าอับปลายชาวบ้านเขาไปทั่ว
03:13ไม่กล้าออกจากเรือน
03:19ก็แต่งตามกำหนดเดิมนั่นแหละ
03:22แค่เปลี่ยนเจ้าสาวจากนางแพร่
03:24เป็นแม่พริม
03:28ไม่เอาพ่อ ข้าไม่แต่ง
03:29ต้องแต่ง
03:32พ่อเหลือแม่พริมเป็นลูกอยู่คนเดียว
03:34แม่พริมต้องแต่งงานเป็นหน้าเป็นตาล้างอาให้พ่อ
03:36พ่อจะได้ไม่อับปลายชาวบ้านเขา
03:44ลุงมิ้งไม่ต้องเป็นกังวล
03:46ข้ารับปากว่าข้าจะจัดงานให้ยิ่งใหญ่
03:49สินสอดทองมันเท่าไหร่เท่ากัน
04:06แม่พริม
04:17แม่พริม
04:19เปิดประตูเดี๋ยวนี้
04:21พี่รอไม่ไหวแล้ว
04:26พี่พลึงมาวมาอีกแล้ว
04:28ยัง เองออกไปดูสิ
04:30ถ้าพี่พลึงจะเข้ามา เองก็ขวางไว้
04:32อย่าให้เข้ามาได้
04:33เจ้าค่ะคุณหลุมพิมพันทร์
04:34เจ้าค่ะ คุณหลุมทิมพัน
04:46แม่ทิมจ้ะ
04:48เมื่อไหร่เจ้าจะยอมเข้าหอกับพี่แล้วจ๊ะ
04:51หึ?
04:52พี่เพลิงเมาแล้ว
04:54กลับไปที่ห้องพี่เถอะจ๊ะ
04:56วันนี้ข้ามี..
04:57ข้ามีระดูก
04:58ข้ายังไม่พร้อม
05:00เจ้าจะพูดแบบนี้สินะ
05:02หึ?
05:05เจ้ากับพี่ออกเรื่องกันมาก็ต้องหลายเดือนแล้ว
05:09แต่ข้าก็ยังไม่ได้ร่วมหอกับเจ้าเลยซักครั้ง
05:12จนบ่าวพร้ายมันพูดจนให้ทั่ว
05:14หรือว่าพี่ไม่มีน้ำยา
05:16ไม่รู้ล่ะ
05:18ยังไงซะ
05:20วันนี้เจ้าก็ต้องเป็นเมียพี่
05:23มานี่
05:24มานี่
05:26ไม่ต้องยืน อย่าจะยืน
05:27เจ้าทำไม
05:28พาพี่เพลิงออกไปเร็ว
05:30เจ้าอย่า
05:32นายน้อยพร้อมเจ้าค่ะ
05:33กลับเถอะเจ้าค่ะ
05:36อย่ามายุ่งกับกู
05:38ยังไงวันนี้กูก็ต้องเอาแม่ผิดทำเมียให้ได้
06:01ไหน ๆ วันนี้ข้าก็มีระดุ
06:03คงปรונิบัติพี่ไม่ได้
06:06ฉันนั้นก็ให้นังเอี้ยงปรณิบัติพี่แทนแล้วกัน
06:10ทำไมคุณหนูพูดฉันนั้นนะเจ้าค่ะ
06:12เจ้าไปไหนนะเฮ้ย
06:14คุณหนู
06:16คุณหนู
06:19คุณหนู
06:21ฉันไม่อยู่
06:24พ่อฉัน
06:26516
06:30ร้อน
06:35เจ้าปฏิวปฏิวิยอืม
06:43นี่
06:45อ้าว
06:47นี่
06:48มาน้อย
06:54เธอล่ะทำกูเจ็บเหรอเอ Alz
07:00อ้าวๆ เจ้าค่ะ นายน้อย ปล่อยเปล่าไปกันนะเจ้าค่ะ
07:05พอไม่มีแม่แพร่คอยให้ท้าย
07:08เดียวนี้มึงพูดจ้าดีกับกูเหรอเกิน เอออลลล เอออลล
07:12ทำกูเจ็บ
07:14คิดว่ากูจะปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนั้นหรือ
07:16ไม่มีทางหรอrente
07:18อ๊ากกกกกก....
07:25ช่วยบอกด้วย
07:26ทำไมปล่อยมาอยู่ดูแล้วจ้างผม
07:41เอียง คืนนี้เอ็งก็ไปประรณีบัดพี่เพิงสักนะ
07:45ข้าจะได้นอนสงบๆ
07:48ยังไม่ได้ยินที่ข้าพูดกันหรือ
07:58เบาไม่ไปแล้วไม่ได้เหรอเจ้าค้าของหนู
08:01นายน้อยเพิ่งเมากลับมาทีไร
08:04ทุบตีเบาทุกครั้ง
08:08เบาฟกช้ำไปทั้งตัวแล้วนะเจ้าค้า
08:12ยังไง
08:13เองจะให้ข้าไปแทนอย่างนั้นหรือ
08:21ถ้าเป็นคนหลุงแพทอง
08:24คงไม่ให้เบามาเจอใครแบบนี้
08:31เองจะพูดถึงมันทำไมน้ำยัง
08:33คิดถึงมันมากน่ะหรือ
08:36คิดถึงมันทำไมไม่ไปอยู่กับเขา
08:40มันเกิดอะไรขึ้น
08:43แม่ดิม
08:44แม่ดิม
08:47เอเนียล
08:49เอ๋ย..
08:50ไอ้เศษมันตกเป็นนั้งอย่างมันทำไม
08:52ก็มันพูดจาไม่เข้าหูะขา
08:54ยังให้ขาเก็บไว้ทำแม่นะนึก
08:56อีแพ้ท้อมมันหนีป่ะ ตั้งหลายเดือนละ
08:58ยังอาelye อาวอะ!", พูดถึงมันอยู่นั่นแหละ
09:05เจ้าจะนั่งเฉย ๆ ทำไมเล่า
09:07เจ้าจะนั่งเฉย ๆ ทำไมเล่า
09:09ไม่เห็นไปว่าแม่พริมโกรธแค่ไหน
09:11รีบไปหาน้ำหาท่า ไม่ให้แม่พริมใจเย็นลงสิ
09:13ไปสิ
09:15เจ้าค่ะ
09:17แม่พริม
09:19พอได้แล้วแม่พริม
09:21พอได้แล้วนี่
09:27เดี๋ยวสิแม่พริม เดี๋ยวก่อน
09:31แม่พริม
09:33แม่พริม
09:35หลบก่อนสิแม่พริม
09:37มีอะไร ขาจะไปเอ nhânหลัง
09:41นั่งเอียงมันพูดจ๊ะ ให้เจ้าอารมณ์ไม่ดี
09:43ขาก็จะมาช่วยทำให้เจ้า Around
09:45อารมณ์ดีขึ้น ยังไงแล้ว
09:51พี่จะทำอะไร
09:55เจ้ากูรู้ว่าพี่ต้องการอะไร
09:57เมื่อไหร่เจ้าจะย่อมเข้าหอกกับพี่หรอแม่พริม
10:01หือ
10:05ข้าไม่พร้อม
10:08แล้วเมื่อไหร่เจ้าจะพร้อม
10:10พี่ก็มีนังที่ยังคอยปฏิบัติแล้วอย่างไร
10:13จะอะไรนักหนากกับข้า
10:14แต่เจ้าขึ้นเชื่อว่าเป็นเมียของข้า
10:17คนเป็นเมียไม่ยอมหลับนอนกับหัว
10:19มันหมายความว่าอย่างไรเล่า
10:22ก็หมายความว่าข้าไม่ได้รักพี่อย่างไรล่ะ
10:27แพท์พิมพ์
10:28แพท์พิมพ์
10:34พี่กล้าตกข้างั้นเหรอพี่ทอง
10:37ก็เออสิวะ
10:39ข้ายอมทำตามทุกอย่างที่เจ้าบอก
10:42ยอมมือเปลือนเรือไอ้เหมือนธีรี
10:45พี่ฆ่ามั่งต้องเพื่อเจ้า
10:47แต่เจ้ากลับตอบแทนแค่อย่างนี้เหรอ
10:48มีอย่างงี้เหรอ
10:57คุณหนูพิมัน
11:00กับนายน้อยเพลิง
11:04เป็นคนข้านั้นเหมือนคิดอีกหรือเจ้าค่ะ
11:08ข้าไม่รู้เรื่อง
11:13แล้ว แล้วหนูแม่ท้องหรือเจ้าค่ะ
11:18ในเมื่อผัวมันตาย
11:20เมียหรือว่าเมียมันจะไม่ตายตาม
11:23มันสองคนไปครองรักกันในประโลกแล้วโว้ย
11:36พ่อ พ่อ
11:39พ่อ พ่อ
11:42พ่อ พ่อหนู
11:45หนูไม่ต้องกลัว
11:49ข้าจะไปฟอง
11:51ข้าจะไปฟองท่านเสดีย์มิง
11:54กับท่านพระยาเทเวทวิสัน
11:58เพราะว่าคนทำชั่วต้องได้รับกรรม
12:02อีเอียน ไป อีเอียน
12:04กลับมา
12:05นังเอียน นังเอียน
12:07มานี่ด้วย
12:13ปล่อย ปล่อย
12:16ปล่อย ปล่อยพ่อ
12:18ข้าไม่ให้เอ็งไป
12:19กลับมานี่ กลับมานี่
12:22ปล่อยพ่อ
12:24ข้าไม่ปล่อย
12:25ถ้าข้าปล่อยเอ็งไป
12:26เอ็งก็จะไปเอาคนจากกรมพัฒน์ตำรวจมาล่ากอข้าสิ
12:29ถ้าคนหนูไม่ได้ทำผิดคิดชวบ
12:31คนหนูจะกลัวอะไรด้วยเจ้าข้า
12:34เอ็งกลนหาที่เองนะ จะเกลียด
12:46อ้าว
12:57ใจคนหนูฉันโหดเทียมนัก
13:02ถ้าท่านเสดทีรู้ ก็ผิดหวังมาก
13:08ที่ลูกรัก
13:11ทำเนื่องชั่วร้าย
13:14กับพี่สาวแทนแทนโดยไม่กลัวบาปกรรม
13:17เอ็งหาทางไปที่เดือนพ่อข้าให้ได้ก่อนเถอะ
13:20แล้วค่อยมาครู
13:22สภาพแบบนี้จะทำอะไรได้
13:24เจ้าข้า บ่าวจะไปหาท่านเสดทีมิงให้ได้
13:38หยุดนะนังเอียง
13:41ข้าบอกให้หยุดยังไง
13:43ถ้าเอ็งไม่หยุด ข้าจะตีเอ็งให้ตาย
13:45ได้ยินไหมว่าข้าจะตีเอ็งให้ตาย
13:51อีเอียง
14:11ผลของการไม่เชื่อฝาก
14:14มันก็ต้องจบแบบนี้หรอกว่ะ
14:23ถ้าเอ็งยังขัดใจพี่อีกแล้วก็
14:27รู้ใช่ไหมว่าผลจะเป็นเช่นไร
14:40อีเอียง
15:11ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลย
15:14ว่าเอ็งจะมีจุดจบเช่นนี้
15:18ความตายมันไม่น่ากลัว
15:22เท่ากับต้องอยู่อย่างทรมานกับคนชั่วพวกนั้นหรอกค่ะ
15:40ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
16:10อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
16:40จะเลิกจ้ามผมก็ได้นะ
16:42อยากฉีกสัญญาก็เชิญ
16:45แล้วก็เจอกันที่สารนะ
16:56นักไม่ยอมให้มันจบง่ายๆแน่
16:58คอยดูค่ะ
17:00คุณจะต้องมาสะยบอยู่แทบเท้าฉันนะ
17:03คุณทีม
17:10คุณทีจะไปถอนตะปูให้คุณแพร่ค่ะ
17:12ครับ
17:14รอต่อไปแบบนี้ไม่ได้หรอกครับ
17:16ยังไงก็ต้องลองทำอะไรสักอย่าง
17:18แต่มันเป็นตะปูอาคมนะคะ
17:20คุณทีจะถอนได้หรอ
17:22ยังไงผมต้องลองครับ
17:24ผมต้องทำให้แพร่กลับอยู่ในต้นตะเขียนให้ได้
17:28เขาจะได้ช่วยคน
17:30สั่งสมบรรมี
17:32แต่ถ้าแพร่อย่างนั้น
17:34กลับไปอยู่ในต้นตะเขียนไม่ได้
17:36วิญญาณของแพร่ก็จะอ่อนแรงลง
17:38และวิญญาณของแพร่ก็จะแตกตัก
17:44ผมทนไม่ได้หรอกครับ
17:46ค่ะ
17:48ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ลองไปดูกันค่ะ
17:56คุณทีจะไปถอนตะปูให้คุณแพร่ค่ะ
18:00ครับ
18:02ครับ
18:20ผมกลวดน้ำให้แล้วนะครับ
18:26แล้วแพร่ที่โดนหมอผีทำร้าย
18:30ดีขึ้นหรือยังครับ
18:38ใจคอคุณจะไม่ออกมาคุยกับผมหน่อยเหรอ
18:48ไปก็ได้
18:50จะไปแล้วเหรอ
18:54คุณฮยอนนี่
18:56คุณตันนี่
19:00คุณจะให้ผมเรียกคุณว่าอะไรดี
19:02แล้วแต่เถอะ
19:04อยากเรียกอะไรก็เรียก
19:06ถ้าอย่างนั้นผมขอเรียกคุณนี้เฉยๆก็แล้วกันนะครับ
19:10ตามใจ
19:16ว่าแต่หายกลัวฉันแล้วเหรอ
19:18ถึงได้ออกมากลวดน้ำให้
19:20แต่ก่อน
19:22เห็นป๊าดาให้ออกมากลวดน้ำทีไร
19:24มีแต่จะเกี่ยงไม่ยอมออกมา
19:26ผม
19:28ผมคิดว่าผม
19:30ผมชินแล้วล่ะครับ
19:32ในบ้านก็มีทั้งคุณแผล ทั้งคุณนี่
19:34กลัวไปมันก็เท่านั้น
19:36แล้วคุณนี่ล่ะครับ
19:38แผลที่โดนหวายฟาสครั้งก่อนดีขึ้นหรือยังครับ
19:40ดีขึ้นแล้ว
19:42โชคดีฉันเข้าไปพักฝืนในต้นกล้วย
19:44ถึงได้หายไว้ขึ้น
19:52แต่แม่ตะเขียนนี่สิ
19:54น่าเป็นห่วง
19:56ไม่รู้ว่าป๊าดากับคุณทีรัส
19:58จะถอนตะปูอาคมนั้นได้ไหม
20:06ป๊าไม่คิดเลยนะครับว่า
20:08เจอร้ามคุณขนาดนี้
20:10คงยังเช้าอยู่ครับป๊าดา
20:12เดี๋ยวสายๆก็คือคืนครับ
20:24เป็นไงบ้างแผล
20:26รู้สึกยังไงบ้าง
20:28อยู่ใกล้ตะปูอาคม
20:30ไม่เป็นไรจ้ะ
20:34ถ้างั้น
20:36ผมถอนเลยนะครับ
20:54ขอให้บุญกุศลที่ลูกทำมา
20:58ให้ลูกได้ถอนตะปูอาคมนี้ออกด้วยเถอะ
21:24นัท
21:28นัท
21:32แผล
21:34เป็นไงบ้าง
21:36แผลเจ็บมากเลยจ้ะพี่มืน
21:38แผลเจ็บไปหมดเลย
21:40ป๊าว่าผมจะไม่ใช่ตะปูอาคม
21:42ธรรมดาค่ะ
21:44ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
21:46ยังไม่ได้ถอนเลย
21:48คุณแผลก็เจ็บขนาดนี้แล้ว
21:50ป๊าว่าต้องเป็นตะปู 7 ประชา
21:52ตะปูเจ็ดประชาเหรอ
21:54ค่ะ
21:56เป็นตะปูที่หลอมรวมมาจาก
21:58ตะปูที่ตอกฝารงเจ็ดประชาค่ะ
22:16คุณแพร่เป็นยังไงบ้างครับคุณที
22:22ไม่ค่อยดีเลยอ่ะ
22:24ฉันเลยให้ไปฝักในภาพบ้านก่อน
22:27ไม่อยากให้อยู่ในรูปของกายยา
22:30ดีแล้ว
22:31อย่างน้อยก็ช่วยให้ไม่ใช้พลังมากจนเกินไป
22:34- ประดักษฐ์ค่ะ- ค่ะ
22:36พอจะมีวิธีช่วยแผลทางอื่นอีกไหมครับ
22:38ป้ายินึกหาทางไม่ออกเลยค่ะ
22:41น่าสิจักว่า..
22:42พวกเราเนี่ยจะต้องทำบุญ
22:44และฟย thrust itself with that
22:45แล้วก็อุทิษย์สูงสนให้กับคุณแพลย์มากๆ
22:47เพื่อจะได้ให้คุณแพลย์นี่
22:48มีวินัยแรงรอ
22:49ที่เราจะหาทางเนี้ย
22:51ไปทอนจะปูเจ็ดประชานนั้นออกได้ค่ะ
22:55ถ้างั้tone à la mousseors
22:55ผมรบกวนทุกคน
22:56ช่วยตัวนี้อุทิศสุนค์สน vacuumบุญให้แพลย์ด้วยนะคะ
23:00ไม่ได้เป็นการรบกวนเลยนะคะคุณที
23:01ค้นทีๆก็รู้ว่าป้ากะคุณแพร่นะ
23:04มีบุบปกรรมร่วมกันมายังไง
23:07ป้ายินดีช่วยเต็มที่ค่ะ
23:13ผมด้วยอีกคนครับคุณทีครับ
23:14เดี๋ยวก่อนหลังจากนี้ผมจะสว'tมนต์ทุกคืน
23:17แล้วก็ใส่บาททุกวัน
23:19จะได้อุดท hingeบorschราท กับคุณแพร่แล้วก็คุณนี่ด้วย
23:26ฉันจะช่วยดูแลแม่ตะเคียะนึ้ง
23:28ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ
23:48วดดีได้เยอะกว่าวดดีแล้วอีกเว้ย
23:52รวยแล้ว รวย รวย
23:54มีใครอยู่บ้านบ้าง มาช่วยฉันยกของหน่อย
24:01ไม่มีใครคิดจะมาช่วยฉันยกกระเป๋าเข้าบ้านเลยหรือไง
24:09อ้าว พ่ออยู่บ้านด้วยเหรอ
24:13ก็เออสิวะ ไม่ให้พ่ออยู่บ้านแล้วให้พ่อไปไหนล่ะ
24:19ว่าจะแก้เถอะ ลมอะไรหอบมาที่นี่เหรอ
24:22มีอะไร
24:28โอ้ย ไอ้คุณวัดอะไรนั่น มันกล้าทำกับแกขนาดนั้นเลยเหรอ
24:33ก็ใช่น่ะสิพ่อ ใครจะไปคิดว่ามันจะเลวถึงขนาดแอบถ่ายคลิปเอาไว้ขู่ให้เมมีอะไรกับมัน
24:40บุเรศที่สุด เมเธอถึงได้กลับมาอยู่บ้าน
24:44ถ้าเกิดคืนอยู่คอนโดต่อนะ เมคงโดนขอห้องคืนแน่
24:47ห้องคืน มันจะมากไปเร็ว
24:54พ่อจะต้องไปสั่งสอนมันซะหน่อย มันกล้าดียังไงไม่อยากเกลียดลูกสาวเสียป้าง
25:00ใครอยู่ข้างนอกว่ะ เอารถออกให้กูหน่อย กูจะไปเอาเลือดหัวคนออก
25:06โอ้ยพ่อ เลิกคิดเรื่องที่จะสั่งสอนในหลังสิวัดไปได้เลย มันเป็นมาเฟียดูยุ่งกับพ่ออีก
25:13ไม่ไหวแค่นั้นนะ เมดโดดถีบยอดหน้ามันไปแล้ว
25:20แล้วนี่แกจะทำยังไงต่อ จะปล่อยไว้อย่างงี้เหรอ
25:26เอาน่ะพ่อ ไว้แก้แค้นวันหลังก็ยังไม่สาย ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเราต้องกำจัดไอ้ผีตะเขียนหนึ่งก่อน
25:33แล้วเราก็ค่อยมานั่งคิดบัญชีนังนัชชากับไอ้นังสิวัด
25:37ระหว่างนี้เมกก็ขอกลับมาอยู่บ้านก่อนแล้วนะพ่อ
25:42แล้วก็ขอตั้งพ่อใจด้วย
25:48แหม ช่วงนี้ตกการณ์น่ะสิ ไม่มีผู้เป้ แต่มันก็เป็นไรนะ ไม่เป็นไร
25:57เดี๋ยวพ่อดูแลเอง จะเอาเท่าไหร่ล่ะ บอกมาสิ
26:02ช่วงนี้น่ะ พ่อได้กินข้าวหัวเยอะ เผื่องจะให้ทะลุ้งเต็มที่เลย
26:11ช่วงนี้ได้ข้าวหัวเยอะเหรอพ่อ
26:14เออสิวะ สงสัยไอ้แม่ย่าน่ะ มันจะให้หัวไม่แม่นแล้วล่ะ
26:21หรือว่า ไอ้ผีนั่น สะโดนทนัฌชากำจัดไปแล้ว
26:26เ�ipes Allesกัวเอาไปเป็นฉันโดนตา Maori
26:30อืม
26:33อ้าว แล้วนี่แกไปไหน
26:36ก็ไปหาคำตอบนะสิพ่อ
26:38ว่าทำไมหญิงผีนั้น ถึงให้หัวยไม่แม่นแล้ว
26:41อืม
26:48เก่าก่อนน่ะ มันก็ทำผลาด
26:51นี่แกคงไม่คิดว่า มันทำให้หญิงผีนั้น มันอ่อนแรงลง
26:56แล้วพ่อก็ได้ค่าหัวยจากชาวบ้านนั้นใช่ไหม
27:00ถ้าไม่ใช่อาจารย์เดชน์ แล้วจะเป็นใครล่ะพ่อ
27:03ในเมื่อเมฆ คุณวัด แล้วก็หญิงนังนัดชา
27:06มาติดต่อให้อาจารย์เดชน์ มากำจัดอีแพทอง
27:10พ่อจะไปรู้ได้อย่างไรล่ะ
27:13มันอาจจะเป็นหมอผีคนอื่นก็ได้
27:16ไม่แน่นะ มันอาจจะทำผลาดอีก
27:20จนอีนังนั่นล่ะ ก็เลยไปจ้างหมอผีคนอื่นแทน
27:25อืม
27:27สีตีนยังรู้พลาด นักปลาดยังรู้พัง
27:32แล้วหมอผีอย่างผมจะพลาดบ้างไม่ได้เลยไงเซีย
27:46ที่มาหากันได้มีตัวอะไร
27:49เอ่อ คือ ฉันกับพ่อแค่สงสัยว่า
27:53อาจารย์กำจัดอีพีตะเขียนนั้นไปแล้วใช่ไหม
27:58ใช่ ผมเป็นคนทำเอง
28:01ว่าแล้วเชี่ยว
28:03คนจ้างก็คืออีนังนัดชาใช่ไหม
28:07ใช่ คุณนัดชาเป็นคนจ้างผม
28:12ผมก็เลยเอาตะปูเจ็ดปลาช้าไปตอกที่ต้นตะเขียน
28:17เพื่อไม่ให้นังตะเขียนกลับไปสิ่งที่นั่นได้อีก
28:20อ้าว ไหนว่ากำจัดไปแล้ว
28:23แค่ทำให้มันเข้าต้นตะเขียนไม่ได้เองหรอกเหรอ
28:28ฝีมือไม่ถึงแล้วสิ
28:31อ้าวเชี่ย
28:33จะพูดจะจ้าอะไรก็หัดเกรงใจตะปูเจ็ดปลาช้าที่ผมเอาไปตอกที่ต้นตะเขียนบ้างนะ
28:40การที่เชี่ยเก็บเงินกล้าหวยจากชาวบ้านได้เป็นกรอบเป็นกรรมทุกวันนี้
28:44ก็เป็นเพราะว่านางผีตะเขียนนั้นมันกลับเข้าไปสิงต้นตะเขียนเรามาใบหวยให้กับชาวบ้านไม่ได้
28:49ชาวบ้านมันก็เลยเสื่อนสัทธาไม่มีใครไปกลาบไว้มัน
28:53ไม่มีใครอุทิตบุญให้กับมัน
28:55เรียวแรงมันก็เลยอ่อนลง
28:57ใช่ไหม
28:59แล้วทำไมไม่กำจัดมันให้ซินซ่า
29:02หรือว่าเงินไม่พอ
29:05แต่...
29:07หรือจะคิดบัญชีที่หนังนี่ดี
29:10ไหน ๆ เพื่อนมันก็เชิดไม่ยอมจ่ายเงินเรา
29:15ว่ายังไงล่ะอาจารย์
29:16ติดปัญหาเรื่องเงินเหรอ
29:18ก็...
29:20ทำนองนั้นอ่ะ
29:22โห นังนัดชา
29:24นึกว่าจะจ่ายมีอัน
29:27มีอัน
29:29มีอัน
29:31มีอัน
29:33มีอัน
29:34จ่ายมีอัน
29:38ถ้าอย่างนั้นฉันจ่างเอง
29:40กำจัดไอ้ผีนั่นซะ
29:42แต่อย่าบอกใครว่าฉันเป็นคนจ่างล่ะ
29:44เข้าใจไหม
29:46ถ้าเงินมาอะไร ๆ ก็ได้หมดแล้ว
29:50แต่คราวนี้ต้องมัดจำก่อนนะ
29:53ถ้าไม่จ่าย
29:54ผมก็ไม่ทำให้
29:57ไม่มีปัญหาจ้ะ
29:59เท่าไรก็เรียกมาเลย
30:00ฉันจ่ายได้
30:05ไม่มีปัญหา
30:31ทำไม โถ่เอ้ย
30:32ทำไมแค่ถึงให้พ่อจ่ายเงินไอ้บอปหี้นั่นด้วย
30:37ดูสิ ๆ ดูสิ
30:39แค่เงินมาจำนะ
30:41ก็ได้มีแต่เกลียรติกับพ่อ ๆ เลย
30:44แค่แสดเดียวคนแค่ไม่ล่วงหรอ
30:46ถ้าอีแพร์ทองมันโดนกำจัดไปให้ผลทาง
30:48เมว่าพ่อได้คืนมาอีกหลายเท่าแน่
30:51ก็ตอนนี้พ่อได้เงินอยู่แหละ
30:53ไม่เห็นจะต้องเอาเงินไปให้ไอ้จานเดชนั่นเลย
30:57นี่ ยังไงนะไอ้ตอนนี้
31:00ไอ้นางผีแม่ย่า มันก็เข้าตนตะเขียนไม่ได้อยู่แล้ว
31:05สักวัน มันก็ต้องอ่อนแรงลงจนตายไปเองอยู่ดี
31:09นี่ รอไม่ได้หรอกเหรอ
31:12โอ้ย รอไม่ได้หรอกพ่อ
31:15แม่อยากจะกำจัดมันให้จบ ๆ
31:17จะได้โยนว่าให้นางนัทชาเป็นคนทำ
31:20แล้วทีก็จะได้เกลียดมัน
31:23และหลังจากนั้น แม่ก็จะได้เข้าไปทำเกนน
31:50มันทุกอย่างก็เกิดขั้นแค่นี้
32:07- กาแฟจ๊ะพี่มือนี่...�
32:08- แป๊!
32:12- ออกมาจากที่ช่วงเท่านั้นทำไมอะ?
32:14รู้สึกดีขึ้นแล้วเหรอ
32:16ถ้าให้แพร่อยู่ในนั้นนานๆ แพร่ก็เบื่อนนะจ๊ะ
32:19เมื่อคืนทุกคนก็สวดมนุษย์อุทิตย์ส่วนบุญให้แพร่
32:22แทนพี่มือยังตื่นมาใส่บาดแต่เช้าให้แพร่อีก
32:26แพร่ดีขึ้นแล้วนะจ๊ะ
32:30แต่สีหน้าแพร่ยังไม่ดีเลยนะ
32:33ไปพักอีกหน่อยไหม
32:40แพร่ดีขึ้นแล้วจริงๆนะจ๊ะ
32:42ว่าแต่พี่มือยได้พักบ้างหรือเปล่า
32:46ผมไม่เป็นไรหรอก
32:51แพร่ใส่น้ำพึ่งจ๊ะ
33:03อร่อยเหมือนเดิมแน่
33:06พี่มือยก็
33:08คือว่า
33:09แพร่อยากให้พี่มือย
33:12ชวนคุณนัดชามากินข้าวที่บ้านนะจ๊ะ
33:18จะชวนเข้ามาทำไม
33:21อย่าเพิ่งโมหกสิจ๊ะ
33:22แพร่แค่อยากจะขออาหกสิกรรมนะจ๊ะ
33:26อาหกสิกรรมอะไรล่ะแพร่
33:29แพร่พูดเหมือน
33:30แพร่จะจากผมไปอย่างนั้นนะ
33:32เปล่านะจ๊ะพี่มือย
33:34แพร่ไม่ได้จะขออาหกสิกรรม เพราะจะจากพี่มือยไปไหน
33:37แพร่แค่อยากปรับความเข้าใจกับคุณนัดชา
33:40ถ้าปรับความเข้าใจกันได้
33:42อนาคตของเราสองคนจะได้อยู่อย่างสงบยังไงจ๊ะ
33:56แพร่ยังไม่ได้นัด
33:57เข้าไปหาคุณนัดชาไม่ได้นะคะ
34:02ขอโทษด้วยค่ะคุณนัดชา
34:04แก้วพยายามแล้ว
34:05แต่ว่าคุณ
34:07เธอไปได้แล้ว
34:11มีอะไร
34:13ฉันก็แค่อยากจะมาเช็คข้อมูล
34:15ว่าเธอได้ให้อาจารย์เดชไปกำจัดไอ้นังแพร่ทองนอกรอบหรือเปล่า
34:19ทำไมไม่บอกฉันกับคุณวัดเลย
34:23ฉันจะทำอะไรแล้วทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย
34:28ก็ไม่รู้สินะ
34:30ฉันก็แค่สงสัยว่า
34:33ถ้าคุณวัดรู้ว่าเธอตั้งใจกำจัดไอ้นังแพร่ทองมากขนาดนี้
34:38เขาจะอยากรู้เหตุผลจริงๆของเธอหรือเปล่า
34:44แล้วเธอคิดว่ามันคืออะไรล่ะ
34:52เธอสนใจทีใช่ไหม
34:57เก่งนี่
34:59ทำไม
35:00เธอจะช่วยฉันเหรอ
35:02ไม่มีทาง
35:04เรื่องอะไรฉันก็ต้องช่วยเธอด้วย
35:07เธอก็รู้ว่าฉันก็อยากกลับไปหาทีเหมือนกัน
35:12อยากกลับไปหาคุณที
35:20ฉันก็เข้าใจผิดมาตลอด
35:22ว่าเธออยากได้พี่วัดจนตัวสัด
35:27เธอหมายความว่าอย่างไร
35:29ม.ค
35:51แกไปเอามาจากไหน
35:54ฉันจะได้มาจากไหน มันไม่สำคัญเหรอ
35:57แต่ฉันจะบอกเธอไว้นะ
35:59ถ้าเธอแย่งคุณทีไปจากฉันแล้วก็
36:02เธอได้ดังทั่วประเทศแน่
36:07กี่นาทีแล้วสอง
36:09โอ้ย คุณทีโทรมาด้วยแหละ
36:13ฉันจะบอกเขาดีไหมนะ
36:14ว่าเธอเองก็มีส่วนร่วม
36:17ที่ทำให้แพร่ทองต้องเจ็บปวด
36:20เธอจะได้หมดสิทธิ์กลับไปหาเขายังไงล่ะ
36:27ค่ะ คุณที
36:32พรุ่งนี้เย็นเหรอคะ
36:34นัดว่างค่ะ
36:36สะดวกมาก ๆ เลยค่ะ
36:40ได้ค่ะ
36:41งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ
36:45ทีโทรหาเธอทำไม
36:48เขาโทรชวนฉันไปกินข้าวเย็นวันพรุ่งนี้
36:52ฉันไม่มีวันให้แกสมหวังกับทีแน่
36:55คอยดูนะ
36:56ฉันจะทำให้ทีเกลียดแก
36:58จนหน้าก็ไม่อยากเห็นเลย
37:01ก็ลองดูสิ
37:03ออกไปได้ละ
37:22นัดกินข้าวอย่างนั้นเหรอ
37:25ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ
37:27ถ้าจะติดต่อเรื่องงาน
37:29ก็ให้คนของคุณติดต่อเลขาผมมา
37:31แล้วผมจะบอกอะไรให้
37:33ผมรู้เรื่องชั่ว ๆ ของคุณที่คุณทำ
37:36คนอย่างคุณนี่มันน่ารังเกียจจริง ๆ
37:38คุณที มันจะมากไปแล้วนะคะ
37:41นัดไปทำอะไรให้คุณถึงได้ว่านัดขนาดนี้
37:43คุณจ้างหมอผีมาทำร้ายแผล
37:45ผมเคยเตือนแล้วใช่ไหม
37:47ว่าอย่าแตดต่อแผลของคุณ
37:49แล้วผมจะไม่อภัยคุณอีก
37:51ผมกับคุณไม่มีส่วนเกี่ยวกันอีก
37:57ทำไมจุด ๆ ถึงได้นัดเรากินข้าวนะ
38:11ทำไมเราถึงมาที่นี่ละคะ
38:12นัดนึกว่าเราจะไปทานข้าวที่บ้านคุณซะอีก
38:14ผมไม่ได้เป็นคนนัดคุณมาทานข้าว
38:25คุณนัดชา
38:27เชิญเข้ามาข้างในก่อนค่ะ
38:43ล้างได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
38:48เห็นเลยยังล่ะ
38:50ว่าผมปลาบไอ้ผีร้ายนั่นได้แล้วจริง ๆ
38:53ถึงไม่มีคนมาสัทธามันล่ะ
38:55ไม่ใช่ว่าคนมันกลับไปกันหมดแล้ว
38:59เพราะว่ามันกำลังจะมืดแล้ว
39:01อย่างนั้นหรอกล่ะ
39:07คุณนัดชา
39:09แล้วนี่อาจารย์พาพวกฉันมาทำอะไรที่นี่
39:15ตามผมมาก็รู้เองแล้วว่ามาทำอะไร
39:39มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันกันเหรอ
39:42อันที่จริงฉันต้องการจะขอร้องคุณมากกว่า
39:46เธอจะให้ฉันรับหูสิกรรมให้เธอเหรอ
39:48ปล่นไปเถอะ
39:53มีอะไรขึ้นน่ะ
39:54หมอ
39:55ฉันบ่ทยูquetต้มตะเขียนมาแล้ว
39:56เจอตะปูอีกตัวหนึ่งจริง ๆ
39:59ให้พวกเขามาหาตะมา์เถอะนายโอ
40:02ป้าก้อยจะมีฮนทาแล้วเหรอ
40:03พวกเขามาหาอัตมาก์เถอะนายยอง
40:07ป้าพ่อจะมีคนท่าแล้วคะคุนธี
40:09หลวงพ่ordสันค่ะ
40:11อยากรองดีกันนะใช่มั้ย
40:13ไป ของทาย
40:14ไปจัดการมัน
40:15หลวงพ่อ
40:16หลวงพ่อ
40:20แม่
40:29โอ๊ย
40:31โอ๊ย
40:33ออกลากแปละนะ
41:04รอทİต นสุดนียห้องนาฌ
41:07เดเกียรติดานตางหมายรภาษ์
41:09audience luck